Blanke Man. Van onderdrukker tot uitstervend ras

"Ik besef opeens dat ik behoor tot een bedreigde diersoort: een Blanke Man" schreef ik onlangs omdat dat zo voelt.

Als ik iets bespreekbaar wil maken word ik uitgemaakt voor een breed scala aan irrelevante verwensingen, van racist tot vrouwenhater, en men verwijt zo de ander wat men zelf doet, zonder ooit verantwoordelijkheid te nemen voor het eigen gedrag en vooral de eigen intentie daarbij.
-

De westerse vrouw zal de ban doorbreken en voor verbetering van onze leefomstandigheden zorgen, zo las ik ooit.
Daar merk ik bitter weinig van, nog. Eerder het omgekeerde.

Iedere vrouw leeft zich uit op alles wat Man is, nog moet worden of het nooit is geweest. Stiekem sporen zij 'hun' man aan om zwak gedrag te vertonen en daartoe hebben de moeders al de bodem gelegd. Vriendinnen en echtgenoten maken de klus af en de basis voor de bierbuik is gelegd. Wanstaltigheid is mijns inziens vooral te wijten aan hoe wreed we met elkaar omgaan. Waarom zouden we anders dergelijke afleiding zoeken waarbij we onszelf tekort doen of zelfs verminken?

Vier buurmeisjes hoorde ik in 2011 zeggen, dat 'hun man' (oftewel vriendje) niet langer interessant is zodra hij zich gewonnen geeft oftewel zich laat onderwerpen. Klinkt leuk en aardig maar zulke 'dames' vergeten dat die kerels laten zien wat die meiden zelf beogen. Ze doen dus mee en houden die meiden eigenlijk de spiegel voor. Nogal tegenstrijdig en zelfs sadistisch dus, om het zo te stellen.
"Ga je niet verdedigen" beet mijn ex mij toe als zij mij weer eens een bak onzin op de mouw spelde en daar zit nog wat in ook, hoe tegenstrijdig het op dat moment ook overkwam; wie niet meegaat in het drama van de ander doet het precies goed. Er is immers geen afspraak over gemaakt om zo wreed te (laten aan)doen dus waarom zou jij je aantrekken wat die ander zich in dr bol haalt?

Echter... leuk is het niet en bespreekbaar maken is er al helemaal niet bij. Dat mag kennelijk niet. De vrouw (of man) die zo doet ontwijkt alles en is oppermachtig of doet zich zo voor en probeert elke kerel achter haar kont aan te krijgen, letterlijk en figuurlijk, door te laten voelen hoe hij zich moet gedragen. Daarmee worden wij met z'n allen gedegradeerd tot kop van Jut mèt afstandbediening.

Tegenstrijdig genoeg zegt men zelden wat men wil. Je hoort vooral wat men níet wil. Met harde hand dicteert men jou wat de regels zijn, die vaak ter plekke verzonnen worden. Men levert strijd om de strijd zelf en toont zo hoe verdeel en heers in elkaar zit.
Wat de uiteindelijke wens ook moge zijn... je hoort 'm niet. Dan kan de drijfveer slechts zijn, dat men afleiding zoekt via verleiding en misleiding.

De kunst is om samen plezier te maken. Oprecht samen zijn, lekker eten en belevingen delen, onvoorwaardelijke liefde tonen - dus zonder er iets voor terug te verwachten - en een wereldtijd hebben. Samen.
Ieder hunkert ernaar. Maar niemand krijgt het voor elkaar. Het komt niet diep genoeg en zodra de kans zich voordoet valt men elkaar meedogenloos aan.
Er moet bloed vloeien. Dan is het pas leuk.

Gezien de huidige ontwikkelingen in de wereld, waarbij migranten een streepje voor lijken te krijgen, waarbij vrouwen zich mogen aanstellen en hun mannen mogen veroordelen, en waarbij het LGBTQ-front oprukt en binnenkort de pedofilie aan haar gelederen toevoegt, is er voor De Gewone Man geen plek meer.

Cabaret van de bovenste plank als het geen keiharde werkelijkheid zou zijn. Voeg daar wat mensonterende omstandigheden aan toe onder een dak van vliegtuigstrepen, door wetgeving die niemand begrijpt en tegen gezond verstand indruist, constante oorlogsdreiging, overal camera's in, op en aan en een EU die op springen staat en de waanzin lijkt compleet.

Mij was voorspeld dat 2000 een magisch jaar zou zijn en dat er dan iets zou veranderen. En dat is ook aan het gebeuren. 2012 is voorbij en we leven inmiddels in het tijdperk der grote veranderingen en... het gonst. Da's mooi. Hordes nieuwetijdskinderen overspoelen onze planeet en wij tiranniseren ze vanaf vier jaar op onze gestichten en klinieken die we eufemistisch scholen noemen maar eigenlijk op voorhand al op reclassering lijken. Van de oorspronkelijke mens blijft geen donder over en de toch al door hetzelfde systeem verknipte moeders zetten ze nog verder op tegen vaders, elkaar, zichzelf en dus tegen alles en iedereen - en de wanhoop is compleet. Het systeem van onderdrukte mensen is een feit.

Spannender dan dit gaat het niet worden. Iedereen houdt de adem in. Wat gaat er nu gebeuren?

Ons rest niets anders dan ons met ons zelf te bemoeien en er alles aan te doen om zoveel mogelijk onze eigen partner te worden. En dus onze eigen gang te gaan en zo geluk te leren kennen.

Wat morgen brengt weet je niet en is niet onze zaak. Probeer het nu gezellig te maken en doe daar àlles aan. Dat is volgens mij een mooie definitie van Leven. Wie een betere weet mag het zeggen.++

rj

[bron: facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/photos/1588848111224850/]

Kunnen mannen en vrouwen zonder elkaar?

Waar gaat het mis? Mannen en vrouwen. Ze lijken niet zonder elkaar te kunnen maar maken elkaar het leven zuur. Constant. Is het niet openlijk dan is het stiekem. En dat stiekem gebeurt dan weer openlijk. Voor ieder te zien. Alsof ze doorzien willen worden om het bespreekbaar te willen maken. Dat laatste gebeurt alleen niet; zodra iemand de taboe's van deze westerse 'beschaving' benoemt, vindt de ander er de kracht in om alles te ontkennen, alles om te draaien; om de aantijging te ontkrachten, te volharden in de reeds ingeslagen weg en zo het eigen, zelf gekozen, gedrag te verdedigen; de ander is gek en doet raar. Niet de dader.

OMDRAAIEN is de sleutel geweest tot succesvol OVERLEVEN. Blame the victim, dus. Dat toont dit gedrag. Het zit er goed in gestampt en diep geworteld. We noemen het zelfs cultuur terwijl het een onmiskenbaar symptoom van onderdrukking is.

Vrouwen zijn prachtig. Lonken er op los en trekken aan. Dat gedrag noemen we aantrekkelijk en verwarren we met schoonheid. Zit er schoonheid in het achtereenvolgens aantrekken en daarna subiet weer afstoten teneinde het eigen sadisme te voeden??

Mannen heten achter te lopen bij vrouwen waar het de toegang tot Het Gevoel betreft. Is dat zo? Of komt die mythe gewoon goed uit? Is het een spel om de macht, waarbij de vrouw suggereert alsof de man "mee mag doen" om hem zo achter zich aan te krijgen - en hem daarvoor vervolgens ongenadig te straffen? Zit daar vernedering in? Zit daar straf in? Zit daar sadistisch leedvermaak in?

Nee, 'tuurlijk niet. Je moet het je vooral niet zo aantrekken. Neem het niet zo serieus. Er zijn verzachtende omstandigheden en die ander kan er ook niets aan doen.
Maar jij, slachtoffer van die subtiele terreur, moet de verstandigste zijn. Jij moet verantwoordelijkheid nemen. Als die ander het niet doet, moet jij dat maar doen.

Is dat dan niet nóg meer terreur? Nog meer van hetzelfde? Nog meer 'blame the victim'?

Het ligt er maar aan wat jouw positie is. Mensen handelen nogal opportunistisch. Eigenbelang regeert en voedt onze stoornis.

Maak een vrouw een compliment en ze toont je bezitsdrang. Gaat het over de jurk dan kan er misschien een glimlach vanaf. Gaat het over haar verschijning, dan loop je kans voor seksist of perverse freak uitgemaakt te worden. Gaat het over haar voeten - waar zij zélf de aandacht mee trekt - dan ben jij een fetisjist.

Het is eigenlijk heel simpel. Mannen zijn fout. En vrouwen het slachtoffer. En dat hebben we nu eenmaal te aanvaarden, want zo is het. Kunnen zij niets aan doen. Kunnen wij ook niets aan doen. Mannen moeten onze lasten maar dragen want zij zijn toch zogenaamd de sterksten?? Nou dan. Dan niet zeuren en hoppa nog een lading er overheen. En vooral niet klagen want dat is zwak. En vooral niet aanstellen want dat privilege ligt nu eenmaal bij 'ons, vrouwen'. En vooral niet je verweren. Want je moet je nooit verdedigen. Je moet gewoon staan en die emmer stront als een man aanvaarden opdat elke vrouw haar zieke kick kan halen in het vernederen van een ander.

Dit... is het wonderschone gedrag dat ik zie tussen man en vrouw anno nu. We noemen het het spel tussen man en vrouw. En lachen erbij. Want het is toch leuk? "Als je meedoet mag jij in mijn buurt zijn."

Vraag je eens af wat dit oplevert. Levert het iets op als je een ander vernedert? Levert negatief, destructief gedrag ooit iets op, eigenlijk?

Of is het een teken van overleven en zijn wij zelf de vicieuze cirkel die dat in stand houdt???

rj
-

bron: 15 juli 2018, 21:07 -  facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1583115475131447
-

Naschrift 

'Liefde bestaat? Ik geloof van niet. Zoals mensen met elkaar omgaan... zo koud en kil... kan niemand mij wijsmaken dat daar liefde in zit. Wie kent liefde? Wie kan mij het bestaan aantonen? Hoe ziet het er uit, eigenlijk?

Of... ligt het aan de mensheid die zich als Zwart Gat presenteert? Niet te vervullen, nooit genoeg, altijd maar halen, nooit tevreden zijn?

Hoe kunnen we dat ooit corrigeren als het gevoel en dus de liefde verboden is en we tegen ons zelf zijn opgezet?'