Boodschap voor mijn liefste; de kunst van het vervloeken

Het zal jou intussen zijn opgevallen, hoe jij aan mij denkt. Het seksualiseren van jouw 'bezit' (mij...) heeft inmiddels plaatsgemaakt voor knarsetandend haten... ander woord voor vervloeken.

Het is onmiskenbaar, dàt jij aan mij denkt. Het is ontegenzeggelijk, hóe jij aan mij denkt; obsessief.

Maniakaal was het al. Inmiddels van seksgeoriënteerd naar "het mij voor mijn kiezen geven"; letterlijk word ik wakker met kiespijn, om 2 uur 's nachts. Mijn onderkaak informeert mij over jouw snode plannen.

Dit is exact de reden, dat ik mij uit de voeten heb gemaakt. Mij het vege lijf heb te redden. Ik blijf niet domweg doorgaan, het zonnetje in huis blijven kan ik niet, wanneer jij mij de oorlog verklaard hebt - ZONDER daarvoor uit te durven komen, gek genoeg...

... en gek is het. Heel gek zelfs. Gestoord, eigenlijk, want jij doet of jij van niets weet en stopt jouw hoofd in de grond om te wijzen naar degene naast jou; "Bij mij moet je niet wezen, ik heb niks gedaan..."

Dàt spel mag eens afgelopen zijn. Jij dient recht uit te komen voor wat jij doet want dat is gruwelijk. Dat heet: 'verantwoordelijkheid nemen'. Ga maar na. Hoe gestoord wil jij overkomen, terwijl jij mij enerzijds doorlopend verwenst, maar anderzijds mooi weer speelt door te beweren dat het zó leuk zou kunnen zijn tussen ons en doet alsof jij ook niet weet waarom het niet werkt tussen (deze) man en vrouw.

Simpel. Jij vervloekt mij doorlopend omdat jij, diep van binnen, niet gelukkig mag zijn.

Voorbeelden genoeg. Ik heb ze al eens genoemd. Jij laat geen spat van mij heel.

En... jij herinnert je H nog en zijn familie, de handje-schudders die allemaal naar buiten kwamen? Hij heeft een tia gehad, begin deze maand. Tien dagen nadien opnieuw, in mijn bijzijn, zittend op zijn bank. Inmiddels hebben wij afgelopen dinsdag samen weer motorgereden, toen het zo'n prachtig mooi weer was. Maar gister kwam hij vertellen, hoe hij de avond tevoren er weer drie gehad heeft...

Ik weet (!) inmiddels hoe dat komt. Jij weet, dat ik mensen 'lees' en onmiddellijk 'ondertitels' krijg bij zulke gebeurtenissen... toch?

Zijn eigen, liefhebbende vrouw wenst hem dood. Dit... die tia's... is het gevolg ervan. Onomstotelijk en onweerlegbaar.

Zij laat hem dus in de kou staan zonder hem daadwerkelijk te steunen.

Geloof je mij niet? Nee, natuurlijk niet, want dat komt jou niet goed uit. Dat zou impliceren dat jij, die hetzelfde doet als zijn vrouw, zou moeten erkennen wat jij zelf óók doet. En dat gaat natuurlijk niet. Dat durf jij nog niet.

H vertelde mij gister, zittend in mijn tuin aan de koffie, hoe hij het liefst de boel zou verkopen en van zijn riante uitkering (afgekeurd) in Zweden zou willen leven. Schoonheid, natuur, wijdsheid en zijn kleinzoon in vrede laten opgroeien ipv in dit benauwde verNederland.
Maar... zijn vrouw houdt dat tegen. Zij houdt niet van sneeuw. Zei hij.

Ik hoor iets anders. Een drogreden... om niet te durven. Om zo'n stap maar niet te maken.
Hij zou namelijk voor zijn dochter iets met paarden willen doen en een gasthuis aanleggen voor betalende bezoekers uit Nederland die willen komen paardrijden in de natuur. Hij had het al helemaal in zijn hoofd. Maar zij wil niet.

Nee... zo zit het niet. Zij DURFT niet. En houdt dat tegen.
Zij durft niet alles achter zich te laten en voor zichzelf te kiezen. Zij durft niet voluit adem te halen en te kiezen voor het leven zelf. Zij zit vast in de opgelegde of opgedrongen restricties van voorouders die haar nog steeds in de greep hebben en die haar zichzelf en anderen doet vervloeken... tot vermoorden aan toe. Want haar eigen kerel, met wie zij 40 jaar samen is, staat zij naar het leven en laat zij niet zichzelf zijn. Dat staat zij niet toe.

Check maar; de check, pendel of spiertest bevestigt dit. Zie: facebook.com/832803566829312.
NB: het duurt een jaar voor jouw checken stabiel is dus pas op voor afwijkingen en bias oftewel de invloed van ego op het checkproces. Da's nog niet zo makkelijk.

Nu jij |

Nu jij. Op zielsniveau herken jij dit ogenblikkelijk. Maar op denkniveau heb jij controledrang dus wil je dit opnieuw horen, gaat het je te snel èn geloof jij dit niet.
Maakt niet uit. De ziel zegt dit. Hoe jij het ook wendt of keert, is dit gewoon zo... of jij dat nu bestrijdt of niet. Op zielsniveau zitten dingen anders dan wat mensen ervan maken. Op zielsniveau is het zoveel simpeler. Voorbij ego mag het gevoel het weer zeggen. Het 'weten' neemt het dan over van het denken. Ontmoet mij daar.

Succes met het leren loslaten. Het loslaten van normen en waarden die jouw leven geen glans geven maar juist ontnemen. Regels, ongeschreven regeltjes dus, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die men volgt, uit Angst voor Straf. Verdeeldheid, om ons tegen onszelf op te zetten. Verdeel en Heers. Terreur van de kerk, dus. Nog steeds is haar invloed tastbaar aanwezig, want... "waar twee geloven op een kussen, daar ligt de duivel tussen" - zoals uitgelegd door olof smit in zijn website en zijn boek, Vader Aarde. Wij zijn vervloekt. En Stockholm-syndroom voorkomt, dat wij er onderuit groeien, dus we hebben op een andere manier te leren...
☆ gevoel in ere te herstellen
☆ gelukkig te mogen worden
☆ voor onszelf te kiezen en op te staan voor onszelf...
... en dat gaat niet vanzelf zolang we in de greep zitten van aangeleerde, destructieve, normen en waarden, waardoor wij onszelf kleinhouden.

Zie het in. Het is er tijd voor. Nu mag dat gebeuren. En dat gaat niet van de één op andere dag; dat heeft tijd nodig.

Dus daar heb jij heel jouw leven voor. Dan hebbi wat te doen. Da's tegen het vervelen.
Eerst zocht jij heel jouw leven naar antwoorden. Nu jij ze krijgt, is dat zóver voorbij jouw comfortzone, dat je er nog niet aan wilt.
Prima. Neem jouw tijd. Lees 'Vader Aarde en de aardse taal'. Ik las het boek meer dan 20x dus een studieobject is het voor mij geweest, terwijl ik herstelde in mijn denken, wat daarom vroeg. Je kunt jezelf geen groter plezier doen, dan groeien naar jezelf of tenminste ernaar streven.

Niemand wordt gelukkig van streven naar seks om het leven dragelijk te houden voor je - dus na een week of twee was de lol er wel af; na vier weken maakte ik de balans voor jou op, voordat je manisch hysterisch zou kunnen worden - het slopen wordt dan leidend en openlijk. Iedereen kent dit. In een huwelijk gebeurt dit ook maar dan wat langzamer nog.

Men wordt pas gelukkig als men dat toelaat, en dat mag men leren.

Daar kan niemand jou bij helpen, want of jou dat lukt en hoe, bepaalt de ziel zelf, jouw eigen ziel dus en niemand anders. Zolang jij er niet voor openstaat om zelf stappen te maken, is dit zinloos en deze info nutteloos en blijf jij vechten, met alles en iedereen, met jezelf voorop. Het is niet iedereen gegeven om tot eenheid met zichzelf te komen. Maar jij mag er naar streven. Jij mag het proberen om te zien hoever jij komt. Zolang jij je maar niet op de borst(en) slaat met hoever jij al bent of denkt te zijn, net zoals mijn ex, die zich de grootste, de beste en de sterkste acht, want dat is afleiding, bijzaak, onzin en misleiding. Net zoals verleiding dat is. Het weerhoudt iemand van groeien naar zichzelf omdat je dan op een ander gericht bent en niet op jezelf.

Dat gezegd hebbende... print het uit, hang het op de toiletddeur, doe jouw voordeel ermee... of niet. Er zit een stevige studie in, van jaren, om mij dit eigen te maken... zodat ik er anderen mee kan helpen... als die daarvoor openstaan.

Liefs, rj

-

Plaatjes |