“Filosofie” is een omweg naar onze ziel

Naast mij komt een meisje zitten dat een boek van haar opleiding communicatie tevoorschijn pakt. Ik groet en complimenteer haar met haar oker-kleurige jas en als ik haar communicatieboek van de UvA zie, borrelt een vraag in mij op: 
“Weet je wat we eigenlijk beogen met een opleiding communicatie?”
-‘Geweldloze communicatie komt vanzelf, vanuit de ziel, zodra je de ziel de kans geeft. Zo'n opleiding is dus om je te leren wat we afgeleerd hebben.’

Het speelt zich allemaal in mij af. De ziel houdt van dialoog en ik wend mij daarna pas tot de studente. Mijn eerste vraag weet ik niet meer precies -die ging vanzelf- maar was gericht op de oorsprong van haar studie; zoiets als: 
“Weet je wat die studie beoogt?”
Uiteindelijk zie ik kans op de opgeborrelde opmerking te plaatsen:
“Na mijn eigen studie viel mij op, dat we allemaal op zoek zijn naar ‘geweldloze communicatie’” en leg ook mijn visie uit. En mijn eigen, langdurige zoektocht. 

Ik wacht en kijk naar haar reactie maar helaas. Al snel blijkt een kloof die ik niet had verwacht. Ik had verwacht een open geest tegenover mij te hebben, iemand, die hierin mee kon gaan maar dit is een aanstormend wetenschapper, althans, zo presenteert ze zich, onbewust. Wel een leuke trouwens: ‘Communicatie als wetenschap’. Du-uh. De tegenstrijdigheid zelve. 
“Onderzoek, prima, maar waarop zijn de vertrek- of uitgangspunten gefundeerd?” hou ik haar voor en daarmee kwalificeer (classificeer) ik ‘wetenschap’ als niet-te-vertrouwen; “met de tijd aan jezelf en je voetjes in het water kom je immers tot werkelijke inzichten”, hou ik haar voor en hou het voor gezien. Tot ze even later zelf een vraag stelt die gerelateerd is aan haar actuele lesstof. 

De boodschap (van de ziel!) is mij duidelijk. Jonge mensen, jonge mannen en vrouwen die verstandelijk grootgebracht zijn, zijn en reageren apathisch oftewel weg van zichzelf. Het blijkt uit hoe ze mij vervolgens zelf die vraag stelt. 
Vanuit de actuele lesstof vraagt zij of mijn eerste opmerking -een groot gevolgd door het compliment- een inleiding was om iets ‘gedaan te krijgen’ met mijn vervolg-contact.

Ik hoor het met verbijstering en afgrijzen aan. Mijn gezicht spreekt boekdelen; je kunt er niet verder naast zitten en ik leg uit hoe ik al-tijd contact maak, met iedereen, en dat normaal vind, ook al groet niet iedereen terug vanuit vaak onbeholpen hulpeloosheid.

In-zicht

Het verklaart exact waarom mensen dingen zeggen en vinden die niets met warmte of gezond verstand te maken hebben; mensen worden volledig opgeslokt door de aangeleerde denk-wijze van Het Systeem en weten weinig Zinnigs oftewel Relevants en oorspronkelijks meer uit te brengen; wat uit het Verstand komt is koud en kil, immers. Briljant maar destructief en dus onbruikbaar en niet ter zake doende. 

“mensen worden volledig opgeslokt door de aangeleerde denk-wijze van Het Systeem”

Haar vraag of ik filosofie heb gestudeerd brengt mij bij het in-zicht, dat het doen van die studie mij nooit de vrijheid zou hebben gegeven om te denken zoals ik nu doe; mijn eigen zoektocht maakte mij vrij van welke conditionering dan ook, vrij van het Denken en vooral vrij van aangeleerd gedrag over ‘hoe het hoort’. 
Nee, lieverd, ik heb het zelf uitgezocht en dat bracht mij de kennis en de inzichten die ik nu heb.
Interessant intermezzo nog, dat zij stelde dat ook dát een hokje creëert...
Ik antwoordde na een diepe ademhaling (en nu weer één, bij 't opschrijven): 
-Dat wéét je niet...

Logisch, want hoe kun je iets weten waar je niets vanaf weet?? 
Dus...nee, natuurlijk niet. Natuurlijk creëert vrijheid, contact met de ziel, spontaniteit en authenticiteit geen hokje. Het vraagt een kunstmatig en dwangmatig gecreëerde hokjesgeest om dit in zo'n hokje te stoppen; projectie dus. ‘Het moet wel zo zijn want zo heb ik leren denken.’ Bravo...

“Natuurlijk creëert vrijheid, contact met de ziel, spontaniteit en authenticiteit geen hokje”

Ook dat is een denk-fout geweest van deze studente/ex-scholiere en -onbewust- een knap arrogante ook; dit doet alles, wat met Gevoel te maken heeft, grondig geweld aan.

Ik leer ervan. Zó in-en-in ernstig is het met onze samen-leving gesteld. De ziel laat me het zien... kan er alleen maar dankbaar voor zijn.

Bottomline is, dat zij er zelf bij gebaat zou zijn geweest om filosofie te studeren. Zegt mijn ingeving nu. Ik zag aan de glans in haar ogen dat ze wel tot wezenlijk contact in staat is en dat ook omarmde (of was het de reflectie bij het zien van mijn vreugdevolle, levenslustige blik?). Terwijl ik dit schrijf, voel ik haar behoefte dan ook...
Wellicht volgt nog ooit 'n ontmoeting; met ruimte voor vragen en oprechte uitwisseling; met ruimte voor diepte. 

Filosofie

Wat deze clash opleverde is het inzicht, dat mensen het ‘filosofie’ noemen wanneer je vanuit 't hart spreekt, ergo... een studie filosofie doen is eigenlijk om ons inzichten en mores (goede zeden oftewel natuurlijk gedrag) bij te brengen, iets, wat van-zelf gaat zodra de mens in dialoog gaat met de ziel - en uiteindelijk weer één wordt met de ziel; filosofie is dus een kunstmatige omweg om dat te bereiken. 

Vanuit de tenen: terug naar de kern

Ieder mens streeft naar warmte en hartelijkheid in het contact met zichzelf en de medemens. Hoe onbeholpen en onnatuurlijk doen we dan, zodra we in dat contact zien hoe verstandelijke aangeleerdheid het van onszelf overneemt.++

bron: fb.com/779574308818905