Waarom We Zoeken | Het emo gemis van de vader en hoe dat ons laat zoeken naar helen… en een partner

Hoe kun je superleuke kinderen verwachten als je zelf NIET superleuk tegen ze bent, ze NIET alle ruimte geeft om zichzelf te ontdekken en NIET zichzelf te ontwikkelen?

Hou die even vast. Eerst een zijsprongetje. Ik kreeg een vraag van iemand of ik het tegen haar had ‘met die post van vandaag.’ Nou nee, ik krijg een ingeving en die komt met de wind en is zelden specifiek op één persoon gericht want dan zou er Denken mee gemoeid zijn. Dus nee, Rachida, en ook deze is niet op jou gericht, maar als je herkent wat er staat dan zit je goed want dan weet je wat je te doen staat. Positief dus dat er op deze manier naar deze posts gekeken wordt: het raakt. Klopt ook, tis uit het hart geschreven en raakt dus ook harten aan. Om te helen.

De inleidende zin slaat op mijn vader die nu Hemelt. Hij gaf mij nooit de ruimte die ik nodig had en ik trok mij dat aan. Ik was voor hem gekomen -dus onze zielen kenden elkaar al vóór dit leven- maar ik kon hem niet bereiken, emotioneel gezien; ik kreeg hem niet aan het spelen. 

Ik heb dus zijn vaderlijke omarming moeten missen en heb daar verdriet over (en zelfs intense boosheid) maar heb moeten leren dat je er zelf mee moet leren omgaan: 
“Iedereen heeft verdriet. Ik ook. Leer ermee omgaan,” zei m'n mentor in 2006 of 2007. 
Oftewel maak het dragelijk en draag het dus zelf. 
Vertaling: 'Vraag niet een ander jouw blauwe plekken te dragen die veelal onderhuids zitten en dus niet te zien zijn; dat gaat dus niet.' 

Dat klinkt simpel maar is het niet. Niemand snapt dit concept nog. Snappen wil zeggen dat je het zelf ook in de praktijk kunt brengen immers. Snap je? ;)

Daar wil ik het met je over hebben omdat ik, sinds mijn post van 4 januari (link volgt down below), achter elkaar huilende vrouwen (èn mannen) over de digitale vloer krijg die dat gemist hebben: de vaderlijke omarming. 

En dan loop je mank voor de rest van jouw leven omdat je blijft zoeken naar een substituut daarvoor... (!) 

Update, 18juni2023 |

"De vaderlijke omarming is noodzakelijk om volwassen te worden maar er is meer.
We worden niet volwassen. We worden juist klein gehouden. Tegengewerkt, belemmerd; van ons Gevoel verjaagd. Zie: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2023/06/houden-wij-wel-van-onze-kinderen.html

Daarin neem ik ook de Moeder-rol mee, want die doet momenteel veel meer schade dan goed voor ons is.
Hoe dat komt? 
Verdeel en Heers. Verwar en Punder. 

Wanneer mensen niet bij hun gevoel mogen zijn worden ze nooit volwassen en zelfs geen mens, maar blijven "mens-in-wording". Het lijkt eerlijk gezegd nergens op. We slopen elkaar en geven de ander de schuld. 

Dat is belachelijk. 

Dat het zo gegroeid is, is erg genoeg. Moet het dan zo blijven? Doe jouw eigen onderzoek. Verbeter jouw kwaliteit van leven."

--

Zoals ik zelf in IEDERE vrouw een potentiële kandidaat zag OM MIJN LASTEN TE DRAGEN, zo stapt ook iedere vrouw hier binnen. Letterlijk of figuurlijk. 

Geen wonder want het is een internationale epidemie, kijk maar film. Wat zie je? “Niemand is bij zichzelf; afwezige vader.” Elke vent is een lulletje rozenwater. Geen vent dus. Die britse kutfilms zoals Notting Hill of Love actually en hun nederlandse evenknie Alles Is Liefde etc roepen het aan alle kanten uit: “We hebben een partner nodig en dán is alles goed.”
Zie Hugh Grant en Johnny Depp standaard strugglen met de vrouwelijke aandacht. Hallo, Ontbrekende EigenWaarde en ZelfVertrouwen?! Wie opgroeide zonder hou-vast, creëert Hou-DING. Zei ik een keer. Klopt ook nog. 

Dit kan ik niet vaak genoeg zeggen en het zal dus niet de laatste keer zijn dat je dit leest in steeds andere konttekst want het is behoorlijk hardnekkig. 

Ik herinner mij het vriendschapsverzoek van 3 augustus 2013 van een beeldschone meisjesachtige vrouw die mij uiteindelijk leerde met bezitsdrang om te gaan. Ik merkte dat ze graag zoog (energie dan:) en stuurde haar drie maanden uit beeld. In november nam ik weer 's contact op. Onze harten bonsten het uit. We wilden zó graag bij elkaar zijn dat het letterlijk pijn deed. Bij allebei. Elke ontmoeting stonden we in vuur en vlam. Nou, dan weet je genoeg hoor: we hadden wat uit te zoeken samen. Ik zorgde dat ze eerst beschermd raakte en dan niet met een lullig condoompie maar door het boekie Vader Aarde te lezen voordat ik aan haar zat, ik was een heer. Haar ogen en stem gaven het gelijk weer: er was iets daverends veranderd. Nu stond ons niets meer in de weg en op een goed moment (toen de nood het hoogst was en we heen en weer schreven tot het nacht was en ik vroeg wat ze wilde en uiteindelijk, ja hoor, kwam de 'go' eruit)... 's nachts om half één vloog ik over 's lands wegen om haar te kunnen zien en vierden de hele nacht feest.

Opvallend hoe die hele relatie stormachtig verliep en in een paar weken alle stadia had doorlopen; precies volgens astro.com. Stond daar raar bij te kijken trouwens. Maar het klopte. Het bracht ons allebei een heleboel alleen was zij boos na afloop. Nou, ik heb nieuws voor je, ze was continu boos en al voor ze mij leerde kennen dus. Hoe dan ook is zij nu gelukkig en ik nog meer want sindsdien ben ik mijn eigen partner.

Neuken is nooit de oplossing voor een probleem. Hoe fijn ook. We zoeken het op en misbruiken het vaak om maar wat te hebben. Net als roken. Net als drinken. Een vorm van ver-dringen dus, van wat je niet wilt voelen. 

Dus tegen iedereen die wil komen knoeien met mij zeg ik blij: docht het niet. Er geldt niets anders dan: “Je hebt werk te doen anders ga je op mij leunen. Eerst zelf je eigen partner worden en de eerste stap weet je nu. En zo niet, mail me dan. Dan begeleid ik je erin.” Want zo is het. Ik ben die stadia óók doorgeweest en hoef nu niets meer, van niemand; dat valt gewoon van je weg namelijk.. zoals het hoort. 

Uitzondering is de potluck, vrijdag. Er gaat niets boven warmte uitwisselen... :) ++ 

911 woorden - zo gelezen dus

-

Meer? Tuurlijk meer: 
“Geen houvast maar houding zonder vaderlijke omarming” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/01/geen-houvast-maar-houding-zonder-vader.html
(de link van 1 januari op feestboek: facebook.com/photo.php?fbid=651431401633197)

Hoe het werkt: “Hoe word ik een zonnetje in huis.” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/01/hoe-het-werkt-hoe-word-ik-een-zonnetje.html

“Op eigen benen staan” betekent eigenlijk: niet op een ander leunen; alleen op je-zelf. Dat bereiken... dan ben je er.” In vaktaal heet dat “je eigen partner zijn”; één met je-Zelf, dus. Bottomline... komt het daarop neer. Dit artikel gaat voor de kern - de functie van “geen relatie” oftewel vrijheid wíllen: “Geen relatie” | hoe we onze eigen partner hebben te zijn - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/geen-relatie.html

“Wat wij mensen doen en waarom | verband tussen Tekort. Behoefte. Intentie. Zucht naar Geluk. Levenslust. En werkelijke rijkdom”. Waarom? “Ieder mens kampt met onvervulde behoeften - op een enkeling na; Niemand spreekt ze uit want “dat hoort niet”, we zijn dat dus niet gewend; Het gevolg is, dat naar de achtergrond is geraakt wat er in ons leeft en wij er zelf niet meer bij kunnen. We hebben letterlijk geen idee welke behoefte er in ons leeft...”
Misschien wel mijn belangrijkste blog tot nu toe sinds “Warm Menselijk Communiceren” en “Vrouw, ik heb je nodig|boodschap voor alle vrouwen” (met links in het artikel): dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/07/wat-wij-mensen-doen.html
soundcloud.com/dagboekvaneenvreemdeling/wat-wij-mensen-doen-en-waarom

Seks willen is vaak “leunen op een ander”. Seks “om maar wat te hebben”. Ieder mens straalt z'n behoefte en daarmee z'n tekort uit. Dus je bent te lijmen met een natte vinger en dat is voelbaar voor anderen. Dat geldt voor bijna alles wat we doen om ons beter te willen voelen. Dat geldt zelfs (en juist) voor seks. Dan wordt seks “om maar iets te hebben”. Uit: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/08/seks-willen-is-vaak-leunen-op-een-ander.html en Wat we zoeken en vinden in “Feestjes” | hoe we met Seks onder de duim gehouden worden | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2015/01/wat-we-zoeken-en-vinden-in-feestjes.html

“Contact is warmte uitwisselen” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/contact-is-warmte-uitwisselen.html

Wat Wilde Wijven Willen

“Het is lastig voor een vrouw van midden dertig om niet regelmatig te vrijen...”

Zo. Heb ik jouw aandacht? Mooi. Ik werd zojuist wakker van een droom over vrouwen die hun libido willen sussen en letterlijk niet te houden zijn. Club Lite zit er vol mee en op Valentijnsdag kun je naar Utrecht voor “PLAY! with love” om volledig los te gaan en je over te geven aan de primaire krachten in jezelf; dus die Wilde Wijven zijn ook daar te vinden (facebook.com/events/951170221561673)

Wat heb je daar aan? Wat denk je daar te vinden? Wat zoek je buiten jezelf? 

Dus je kunt niet continu neuken. Nou èn? Moet dat dan?

Dat onze biologie rond 35 jaar een “verhoogde levenslust” dicteert -bij voor mannen zelfs tweemaal rond twintig en vijftig jaar- is niet ter zake doende. Het gaat om het gegeven dat die bevrediging van buiten dient te “komen” - grapje. 

Wat daar mis mee is snapt ieder mens instinctief... maar hoe ga je daarmee om? 

Harrie Jekkers beschrijft in zijn lied “Ik hou van mij” (youtu.be/I-4bq4tuTfA) precies hoe het anders kan maarrr ten eerste willen wij dat niet weten en ten tweede lijkt het niet te doen te zijn, omdat iedereen bang is voor de te trotseren PIJN. 

Wacht even hoor. Da's een misvatting. Niemand is zo bang voor de pijn als voor de ANGST voor die pijn. Zie je de cirkelredenering hier?? 

Voor pijn hoef je niet bang te zijn. Dat weet ieder mens die zich stoot of een prik krijgt. Het duurt maar even. Vooral als je dat even alle aandacht geeft en wrijft. 

Dat is precies de sleutel. Gevoel wil gevoeld worden en wel hierom: er zit een boodschap achter elk voorval. 

Elk voorval? Elk voorval. Niemand neemt echter de moeite om z'n cadeautje open te maken maar het is echt zo en is de bron van alle lijden: niemand gaat het aan dus die pijn blijft en stapelt zich op en dus blijven al die wonden pijn doen. Hallo zeg. Zijn we verzamelaars of zo?? Hebben we niet geleerd afscheid te nemen van ouwe troep??

Dus die pijn is slechts een middel tot groei: “Er zit iets en dat wil eruit zodat jij verder kunt ontwikkelen tot wasdom.”

Tot... volwassenheid dus. Daar ben jij nu nog niet dus. Schrikbarend genoeg NIEMAND eigenlijk; we hebben een land vol kleine kinderen en dat geldt voor ieder land in het westen, gek genoeg. De historie en oorzaak lees je in Vader Aarde en kort gezegd wel hierom: sinds de eeuwenlange heksenjachten (lees: moorden) hebben we hier geen volwassen gedrag meer...

Kijk maar om je heen en zie hoe mensen doen. Wat is daar volwassen aan? 

- 

Wat heeft dit met vrouwelijke geiligheid te maken? 

Wie z'n eigen partner is en dus emotioneel stabiel oftewel continu bij zichzelf is, heeft niet die hunkering om “iets” buiten zichzelf te zoeken. Wat precies? Draagvlak. Waarvoor? Om jouw lasten te dragen die je zelf niet wenst te dragen omdat je dat niet geleerd hebt zodat een heel volk z'n lasten door een ander wil laten dragen en daarvoor het libido misbruikt om het indirect bij een ander te kunnen leggen. 

Zit dat echt zo? Nou kijk maar. Je ziet het of je ziet het niet. Het kostte mij zeven jaar afleren om alles in perspectief te kunnen zien en dit alles zelf te ondervinden. 

Dus dat houdt in, dat ieder mens dit bereiken kan in zeven jaar afleren en daardoor overzicht krijgt oftewel volwassenheid bereikt. 

Die tijd verstrijkt vanzelf dus wat houdt je tegen om gewoon te beginnen? Mannen en vrouwen horen hét niet buiten zichzelf te zoeken. Wat? Levensgeluk. Op 101 manieren zoeken we afleiding om via roken, alcohol, chocola en andere drugs, veel eten, veel werken, veel neuken, veel shoppen, veel weet-ik-veel “het buiten onszelf te zoeken” en feitelijk zoeken we niets anders dan steun; een slachtoffer om onze lasten te kunnen dragen omdat we dat zelf niet kunnen omdat wij, arme nitwits, dat nooit geleerd hebben...in onze incomplete educatie die alleen maar ons verstand wil laten gebruiken...

Hoe verdacht IS dat eigenlijk??? 

Wanneer durf jij sabbatical te nemen om daar eens in te duiken? Je bent niet de eerste dus je kunt altijd terecht bij iemand die jou voorgegaan is op dit heroïsche traject van jaren om jezelf te worden. 

En hoe moet dat dan met werken? 

Ten eerste is dat “beren op de weg zien”; je wilt of wilt niet. Niet zeuren. Just do it. Dat merk je wel, toch? Wiens zaak is het? Zolang jij je hart volgt, zorgt je hart voor jou. Dat hart is geen dom ding of zo. Wij mensen zijn dom. De ziel niet. Draai dat dus niet om. 

Ten tweede is geld verdienen secundair, maar gaan voor kennis primair van belang. To get your priorities right.

Dus het ontvouwt zich van-zelf zolang jij jouw hart maar volgt en niet als een hond achter je eigen staart aan blijft rennen in je eigen kringetje; dat eigen wereldje zonder ontsnapping. 

Waar een wil is, is een weg – en dat is echt zo. Stop met die vicieuze onzin. Ga naar je gevoel luisteren. Niemand weet wat dat is of hoe dat werkt, terwijl je ermee geboren bent dus moet je nagaan. Tijd voor herstelwerkzaamheden! Of wou je zo doormodderen en achter anderen aan jagen?

-

Ter afluiting een mooi lied van een mooi duo: youtu.be/6MjHA3cLKn0. Simpel en puur. En een rake tekst: “I don’t want to be your hero” oftewel: draag zelf jouw lasten maar. Hoe simpel wil je het hebben? Zo simpel dus. 

[bron: facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/667387746704229]

Naschrift

Niets mis met een feestje, maak kijk even naar beweegredenen. Daarover had ik het reeds in mijn vorige blog, “Wat we zoeken en vinden in “Feestjes” | hoe we met Seks onder de duim gehouden worden” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2015/01/wat-we-zoeken-en-vinden-in-feestjes.html

In feite saboteren we onszelf. Zie “Zelf-sabotage voor dummies: hoe gaat dat in de praktijk?” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/01/zelf-sabotage-voor-dummies.html. Wat overblijft is: hoe dan wel? Lees: “Hoe het werkt: "Hoe word ik een zonnetje in huis."” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/01/hoe-het-werkt-hoe-word-ik-een-zonnetje.html

NB: geloof mij maar niet. Kom er liever zelf achter. Dan blijft het hangen.