Ik herinner me nu opeens een ingeving uit 2004, toen mijn huwelijk inhoudsloos bleek te zijn - geen verbinding als ik het nodig had - en ik me aan mijn lot overgelaten voelde om alles zelf maar uit te zoeken en ik logischerwijs op zoek ging en steun zocht en... verliefd werd op het mooiste meisje dak ooit had gezien; Sabrina. Ze heeft mijn leven gered zei mij later een dierbare, omdat ik in uitzichtloze situatie zat met een voltijds werkende vrouw en een kind van één, in dat jaar sarcoidose had -intense vermoeidheid dus doodziek- en ik met die meid de stad van Verleiding doorkruiste, gewoon, omdat dat kon. Ik heb haar één keer gekust maar dorst niet met haar te vrijen want in mijn achterhoofd hoorde ik: “Heb je aan één vrouw niet genoeg, jongen?”
Dat zinnetje komt nu weer boven. Omdat het niet gaat om liefde uitwisselen -of beter gezegd lust bekoelen- maar om zielsverliefdheid, omdat je anders nergens mee bezig bent en jezelf tekort doet. Leuk voor puberteit, maar past niet bij volwassen gedrag. Zegt de ingeving nu.
In die Vrije Liefde-groep plaatste ik vandaag een post die volgens mij essentieel is en gelijk de kern ‘bloot’-legt, wat ik bevestigd zag doordat de meesten er gelijk over vielen en het er niet mee eens waren; ze spraken vanuit hun eigen stukje en overzagen niet waar het eigenlijk om gaat en gingen nergens op in.
Lees maar mee:
“Kan het zijn dat polyamorie verward wordt met de nooit gebluste behoefte uit de puberteit om toe te kúnnen geven aan de verlangens van het lichaam? En dat we dus éérst ons eigen partner hebben te worden voordat we partner met een ander kunnen zijn? En in dat proces van één-met-jezelf worden, onderweg die nooit afgemaakte puberteit alsnog inhalen ipv voor ons blijven uitschuiven en als “discutabele” (lees: controversiële) polyamorie bestempelen zodat het wel “mag” (vinden we), terwijl we in feite niet alleen onze partner(s) tekort doen maar vooral... ons Zelf?
Ditisseen ingeving die ik te essentieel vind om alleen ergens tussendoor te plaatsen.
Doe je mee? Deel mij jouw visie; niet jouw méning, want mening is het afmeten aan “hoe het hoort” en dat telt hier niet. Het gaat hier om onze visie te toetsen. Ingeving dus.
Ik zie seks vaak gebruikt worden “om maar wat te hebben” - en mensen die zeggen “geen relatie” te willen, hebben geen relatie met zichzelf, om in vrijheid van elkaar te kunnen genieten.
Ik schreef er blogs over en vandaag een post (fb.com/704719316304405) met deze toevoeging:
Wil je met mij de diepte in duiken en samen kijken wat er scheelt aan ons gedrag en hoe we ons zelf om de tuin leiden en (vooral) wat we nu èigenlijk willen?Tip: onthoud, dat we hier zijn om te leren. Onthoud,... dat we hier zijn om te spelen en dus om lol te maken. Kijk naar kinderen. Kijk naar dieren. Dan snap je het weer.
Blogs:
“Geen relatie, wel vrijheid” | hoe we onze eigen partner hebben te zijn - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/03/geen-relatie.html
“Seks willen is vaak “leunen op een ander”; seks “om maar wat te hebben” - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/08/seks-willen-is-vaak-leunen-op-een-ander.html
Bottomline: “van jezelf houden” -dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/08/van-jezelf-houden.html”-
Uitgestelde puberteit
Dit is geen mening. Het is een ingeving en da's totaal wat anders. Het beschrijft beweegredenen - en het is treffend en illustrerend te noemen, dat mensen het niet (wensen te) herkennen, zodat ik daar eigk een bevestiging in zie...Zie ook: ziekelijk een partner zoeken - fb.com/666441653465505
Ben je gelukkig?
En tot slot deze ingeving nog. Ik vroeg eerder vandaag op fb (facebook):Ben je gelukkig? Heb je bezit van jezelf?
Ben je eerlijk naar jezelf toe?
Durf je dat?Dat was een ingeving, later gevolgd door de invulling ervan:
“Wat gelukkig zijn is weet je wanneer je bezit hebt van jezelf - en niet meer bij anderen komt shoppen voor stabiliteit of steun om jouw verdriet te dragen”; ingeving.
Bezit van zichzelf heeft nog bijna niemand dus krijg je bezitsdrang; de drang om een ander te bezitten.
Eerlijk zijn naar jezelf betekent evalueren en vooruit willen komen om de eigen levenskwaliteit te verbeteren. Dat gebeurt in fases. Niet iedereen kan en wil dat en saboteert dan zichzelf om dat maar niet te willen zien.
Het vraagt durf om met de billen bloot te gaan en je binnenste, dat wat ik je leeft, te laten zien. Omdat we dat nooit geleerd hebben; wij leren om ons gevoel te verstoppen en mee te doen in het cognitieve, het Denken waar geen passie bij zit.
Dat komt door over-correctie die opvoeding heet. Je mag niets, krijgt geen ruimte en moet voldoen aan verwachtingen die tegennatuurlijk zijn. Duuh.
Dat sloopt een mens die dan niet meer weet wat hij/zij wil. En kan alleen nog maar leunen op een ander.++
Conclusie: verantwoordelijkheid nemen
Polyamorie staat gelijk aan “geen verantwoordelijkheid nemen”. Het is “Uitgestelde Puberteit” te noemen. Niets mis mee, geen verwijt of zo. Maar ga het niets iets anders noemen, dan loop je opnieuw bij jezelf weg - bij jouw gevoel vandaan, dus.
Overigens is “niets mis mee” ongenuanceerd: je dient puberteit te allen tijde in te halen, “anders schuif je dat maar voor je uit”, zo vernam ik - en ik spreek uit eigen ervaring inmiddels. Wees “bewust” bij wat je doet, dus weet waar je mee bezig bent, het is geen excuus om jarenlang maar door te sukkelen; dan wordt seks “iets om maar wat te hebben”, een middel om op een ander te leunen en niet je eigen lasten te dragen. Daarover ging die blog.
Meerleeslink
Ik wil het even over vrouwen hebben, met je… (“Wat Wilde Wijven Willen”) |
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/02/wat-wilde-wijven-willen.html
“Waarom We Zoeken | Het emo gemis van de vader en hoe dat ons laat zoeken naar helen… en een partner” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/02/waarom-we-zoeken.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten