Waarom zien we dat niet voor wat het is: een overmatige hercorrectie van een perfect menselijk ontwerp?
Standaardisatie van mensen - een demonische zet |
"Het gedwongen onderwijs voorbij; een pleidooi voor het realiseren van de rechten van het kind binnen het onderwijs" komt onder mijn aandacht. Wie terug gaat in de geschiedenis ziet dat "in Pruisen in 1794 een grote behoefte was aan soldaten, ambtenaren en arbeiders voor het efficiënt te laten functioneren van de dictatuur.""Gedwongen onderwijs werd gezien als effectief middel om mensen op te leiden; dit model werd wereldwijd overgenomen en floreerde tijdens de industriële revolutie."
[bron: kiind.nl/recensie-gedwongen-onderwijs-voorbij - onderaan volgt het hele artikel]
Leerplicht |
Leerplicht en de schoolwet van 1902, ons ooit gepresenteerd als iets positiefs, zijn verworden tot gedwongen onderwijs en tot strafmiddel voor ouders die afwijken en thuisonderwijs willen geven, terwijl (het nut van) school geen enkele wetenschappelijke basis kent.Er is dus geen enkel onderzoek gedaan naar deze vorm van onderwijs.
We doen dus maar wat.
En aan het PROTEST af te lezen dat kinderen - en volwassenen - dagelijks tonen is er iets goed mis mee.
nb: overigens is de leerplicht er voor de overheid, en niet voor de burger; men draait dat handig om...
Het gedrag van mensen is er nog altijd niet beter op geworden; we hebben geen idee hoe we met elkaar om moeten gaan, wat normaal menselijk gedrag of natuurlijk handelen is. Schrijver Peter Hartkamp vraagt zich dan ook terecht af: "Zien we kinderen wel als volwaardige mensen?"
De wonderlijke energie van kinderen - en wat school met ze doet |
Welnee. Kinderen, de belangrijkste wezens in onze samenleving met de mooiste energie en levenslust, worden overdag opgesloten in een op een gevangenis of fabriek gelijkende instelling met hekken en een bel en mogen niets wat de leerraar niet goedkeurt en worden dus afhankelijk gemaakt op fysiek, emotioneel en intellectueel gebied van hun meerdere die zichzelf als autoriteit ziet.[zie het artikel: School, weapons of mass instruction waarop de blog "De wonderlijke energie van kinderen - en wat school met ze doet" is gebaseerd].
Een model wat door ieder gekopieerd wordt want iedereen die zo overheersd wordt gaat dat gedrag kopiëren waar de gelegenheid zich maar voordoet: je ziet het tussen kinderen onderling; tussen partners; van ouder naar kind en van hoger geplaatste naar beneden toe.
Geen wonder dat het hier zo'n prestatiemaatschappij is, waar niets anders telt dan rennen, rennen en opzij, opzij, opzij. Een kouwe kille bedoening waar geen warmte, vermaak of genieten toegestaan wordt omdat het gevoel is verboden, verbannen en vermoord en niemand nog iets weet, iets kan of iets doet.
De vraag is niet alleen hoe het anders moet. Het vraagt besef van hen die het zo ontstane systeem beu zijn; we must be sick and tired of being sick and tired, als voorwaarde om dit te kunnen veranderen. Als collectief in plaats van als enkeling.
We moeten dus wachten tot de grote massa vastloopt en tot in-zicht komt.
Wat kan ik zelf doen? |
Wie zelf al 'iets' wil veranderen in de thuissituatie - dat wil zeggen: wie wil leren respectvol en gelijkwaardig om te gaan met kinderen en elkaar - kan daarvoor een workshop bijwonen bij het lichaam liegt nooit of andere gezond verstand-initiatieven.Voorwaarde is uiteraard dat men genegen is naar zichzelf te kijken en het eigen gedrag te veranderen opdat een kind zich veilig bij jou voelt. Boosheid bij jouw kind dumpen of het kind nodeloos corrigeren omdat jij toevallig vroeger ook niets mocht, is geen bruikbare noch volhoudbare levensmissie die als eerste overboord mag.
Die levensmissie dienen we dus weer opnieuw uit te vinden, voorbij onze eigen oude pijn.
We dienen in te zien waar levensgeluk vandaan komt en hoe dat conflicteert met àl onze 'normen en waarden' die tezamen geen cultuur vormen maar getuigen van overheersing.
"Verander de wereld, begin bij je zelf." Wat bedoelde Gandhi daarmee, denk je? "We kunnen de problemen van deze wereld niet oplossen door dezelfde manier van denken waardoor ze zijn ontstaan." Wat bedoelde Einstein daarmee, DENK je?
Precies. LAAT HET HART SPREKEN en laat die boosheid achterwege waarmee ieder een ander lastig valt. Zo laten we zien hoe wij als volk tegen elkaar OPGEZET zijn. Je ziet jouw buurman als vijand en verraadt jouw eigen kind. Ben je daar trots op? Een volk dat niet samen-leeft is geen volk, dat is een zooitje ongeregeld dat elkaar continu bestrijdt zonder te weten waarom. Adresseer jouw boosheid. Omarm jouw eigen stuk. Neem verantwoording. Wees nieuwsgierig. Volg je hart, en laat je hart spreken. Behandel een ander hoe je zelf behandeld wilt worden... dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2017/09/levensvreugde-vs-sadisme.html
Hoe dan ook is het lezen van dit boek, 'het gedwongen onderwijs voorbij', al een hele stap voor de meesten van ons.
Laat het gerust volgen door het lezen van 'vader aarde en de aardse taal'.
Dat maakt de weg vrij om jezelf te leren zijn.
Je kunt niet verder groeien dan naar jezelf, immers.++
--
Meerleeslinks |
kiind.nl/recensie-gedwongen-onderwijs-voorbij - onderaan volgt het hele artikelninefornews.nl/geschiedenisles-school-woii-leerde-onzin
zie ook een vorige blog over 'Bezit definieert wie je bent' (dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2017/10/bezit-definieert-wie-je-bent.html) en daarin de link naar 'De wonderlijke energie van kinderen - en wat school met ze doet': dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html
'Nederlands schoolsysteem schendt de rechten van het kind' - parool.nl/opinie/-nederlands-schoolsysteem-schendt-de-rechten-van-het-kind~a4539612 [update 24-11-2017]
Diploma’s zijn hopeloos achterhaald, zegt deze hoogleraar - brandpunt.kro-ncrv.nl/brandpuntplus/harold-bekkering-interview [update 24-11-2017]
Hij pleit voor afschaffen van diploma's en huiswerk. Lees hier waarom en hoe wel.
Presentatie op een basisschool over gevoel: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/12/wie-weet-wat-gevoel-is-hoe-werkt-het.html [blog van 12-12-2014]
Finland wil in 2020 af zijn van het reguliere onderwijs: 365dagensuccesvol.nl/geluk/finland-wil-in-2020-af-zijn-van-het-reguliere-onderwijs
Finland verandert schoolsysteem: shepostsonline.nl/2016/11/13/finland-verandert-schoolsysteem
Finland streeft naar huiswerk- en diplomavrij onderwijs. Laat je verrassen door dit filmpje: facebook.com/1317996801643317
Achtergronden - om er diep in te duiken:
Verboden vrucht: fb.com/1232389260204072
Plato's heilige huisjes: fb.com/1108710592571940
Stil protest; wat betekent het eigenlijk: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/10/stil-protest-wat-betekent-het-eigenlijk.html
I just sued the school system - prince EA: youtu.be/dqTTojTija8
De hyperlink van deze blog, Gedwongen onderwijs:
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2017/10/gedwongen-onderwijs.html
[bron van deze post/eerder gepubliceerd op: facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1317523651690632]
- -
Het boek bestellen
Het gedwongen onderwijs voorbij | een pleidooi voor het realiseren van de rechten van het kind binnen het onderwijs
- hetgedwongenonderwijsvoorbij.nl |
- boekenbestellen.nl/boek/het-gedwongen-onderwijs-voorbij/9789082564105
- bruna.nl/boeken/het-gedwongen-onderwijs-voorbij-9789082564105
- bol.com/nl/p/het-gedwongen-onderwijs-voorbij/9200000064777472
Dit boek laat zien dat de essentie van het huidige onderwijssysteem is gebaseerd op de behoeftes van de maatschappij van 200 jaar geleden. Er worden een aantal mythes van het onderwijs beschreven, zoals: meer onderwijs is beter, onderwijs is leren, toetsen leidt tot beter onderwijs, kinderen hebben sturing nodig, docenten krijgen de ruimte als professional en kinderen pesten nu eenmaal. Deze mythes veroorzaken bovendien veel leed voor kinderen en staan leren en ontwikkelen in de weg. Het lijkt alsof de rechten van het kind ophouden bij de voordeur van de school.
‘Het gedwongen onderwijs voorbij’ laat zien dat het realiseren van de rechten van het kind binnen onze scholen cruciaal is voor het welzijn, leren en ontwikkelen van kinderen. Het boek geeft een aantal praktijkvoorbeelden over hoe het anders kan en hoe kinderrechten gerealiseerd kunnen worden binnen het onderwijs. De essentie is respect voor kinderen als volwaardige mensen."
Bol: Auteur: Peter Hartkamp
Uitgever: Quantum Company
RECENSIE: HET GEDWONGEN ONDERWIJS VOORBIJ
Confronterend, inspirerend en pijnlijk herkenbaar. Het lezen van Peter Hartkamps boek ‘Het gedwongen onderwijs voorbij’ is de vinger op de zere plek.
Om te kunnen begrijpen waarom Hartkamp spreekt over gedwongen onderwijs, hoe het tot stand kwam en in stand gehouden wordt neemt hij je mee op een reis in de geschiedenis, onze wetgeving en de rechten van het kind. Hij doet dit op begrijpelijke wijze zonder dat het droog wordt. Na een persoonlijke inleiding over zijn dochter die zei: ‘Ik ben liever dood dan op school’, begint Hartkamp zijn betoog met de rechten van het kind en onderwijs. Want kinderen zijn zo belangrijk dat de Verenigde Naties een apart mensenrechtenverdrag voor ze hebben gemaakt.
Geschonden rechten van het kind
En hoewel men in Nederland zijn uiterste best doet om veel van deze rechten te realiseren, werkt het met het recht op ontwikkeling, onderwijs en de onderwijsdoelstellingen vreemd genoeg anders. Het lijkt vooral te gaan om alle kinderen op school te krijgen, of dat nu passend is of niet. Wat er vervolgens met de kinderrechten binnen een school gebeurt, lijkt ook niet relevant. Volgens Hartkamp worden binnen scholen nog steeds veel rechten van kinderen geschonden. Zo schrijft hij over de 10% van de bevolking die functioneel analfabeet blijft, het vele pesten, het gebruik van psychofarmaca dat toeneemt, privacy die geschonden wordt en het recht dat kinderen hebben op vrije tijd, vrijheid van meningsuiting, hoorrecht en de vrijheid van vereniging. Zaken waar je soms maar weinig van terug ziet op school.
‘Het gedwongen onderwijs voorbij’ is een must read voor alle ouders die meer willen weten over of willen werken aan vernieuwing, vrijheid en variatie in het onderwijs
De druk neemt toe in onderwijsland
Misschien lees je dit en denk je dat het op de school van jouw kinderen heel anders gaat. Dat dit boek niet over het onderwijs van jouw kind gaat. Misschien vind je zelfs dat het klinkt als een complottheorie of te vergezocht. Met deze gevoelens begint de soms onprettige confrontatie en het schurende gevoel dat we liever niet voelen. We willen allemaal immers het beste voor ons kind. Hartkamp legt uit dat dit mede komt door de eigen conditionering via het onderwijs. We weten na honderd jaar gedwongen onderwijs niet anders. Liever vertellen we onszelf dat school iets is wat nu eenmaal moet, de wijze waarop het aangeboden wordt niet anders kan en dat het over het algemeen best aardig is.
Liever spreken we over leerrecht en het recht op ontwikkeling. Dat klinkt een stuk fijner. Maar ondanks dat de overheid niet spreekt over gedwongen onderwijs, móeten alle kinderen vanwege de leerplicht wel naar (een erkende) school. Wat ervoor zorgt dat er alsnog sprake is van dwang. Ook binnen scholen zelf is er sprake van dwang. De druk en het moeten nemen steeds meer toe, zoals we ook kunnen lezen in de media.
Zet het systeem eens op zijn kop!
Het vreemde is, stelt Hartkamp, dat in plaats van het onderwijs te vernieuwen er vooral gepleit lijkt te worden voor meer van hetzelfde; meer onderwijsuren, kortere vakanties, meer vakken, het verhogen van de leerplichtleeftijd, meer toetsen en het eerder naar school sturen van kinderen. En hoewel er steeds meer geld uitgegeven wordt om zaken te verbeteren is er niemand die dit verouderde systeem eens even goed op zijn kop zet. Terwijl van alle kanten pijnlijk duidelijk wordt dat het niet langer werkt. Het toenemende aantal thuiszitters kun je naar mijn idee dan ook zien als de huidige kanaries in de kolenmijn.
Het Nederlandse onderwijs kent te weinig diversiteit
Hartkamp komt met cijfers die behoorlijk schokkend zijn. Zo haalt hij het Sociaal Cultureel Planbureau aan, dat in haar rapport ‘Waar voor ons belastinggeld’ stelt dat 40-50% van de kinderen van het basisonderwijs de standaarden niet haalt. Laat dat even rustig op je inwerken voordat je verder leest. Ook de inmiddels beruchte rekentoets van het Cito liet in 2012 zien dat 72% van de havoscholieren geen voldoende kon halen. En dan haal ik nog maar eens die 10% functioneel volwassen analfabeten aan. Zeer confronterende cijfers die we niet kunnen negeren.
Leerplicht is een strafmiddel
Om te kunnen begrijpen hoe het huidige onderwijs is ontstaan moeten we terug in de tijd. Hartkamp neemt je daarom mee naar de fundamenten van ons huidige onderwijs. Het begint in Pruisen in 1794. Er was een enorme behoefte aan soldaten, ambtenaren en arbeiders. School diende als middel om mensen op te leiden voor het efficiënt laten functioneren van de dictatuur. Gedwongen onderwijs voor kinderen werd gezien als een zeer effectief middel. En zo ontstond kort gezegd schoolplicht, een staatscurriculum, het jaarklassensysteem en door de staat goedgekeurde diploma’s. Dit model werd wereldwijd overgenomen en floreerde in de industriële revolutie.
Er is volgens Hartkamp geen wetenschappelijke basis voor dit onderwijssysteem. Het is traditioneel zo gegroeid. Inmiddels zijn we er allemaal van overtuigd geraakt dat dit is hoe kinderen (horen te) leren. De ferme vraag die Hartkamp vervolgens stelt is: zien we kinderen wel als volwaardige mensen? Het is bekend dat leren vanuit intrinsieke motivatie vele malen beter werkt dan dwang. Maar op veel scholen is hier weinig ruimte voor.
Leren vanuit intrinsieke motivatie vele malen werkt beter
De eerste leerplichtwet
In Nederland wordt gedwongen onderwijs sinds 1902 gehandhaafd via de leerplichtwet. Het doel was positief, want men wilde de ontwikkeling van kinderen beschermen en hun leerrecht veilig stellen. Saillant detail is dat in 1900, twee jaar voor het invoeren van de leerplicht al meer dan 90% van de kinderen naar school ging. De rest kreeg thuisonderwijs. Er was dus helemaal geen sprake van grote aantallen kinderen die onterecht thuisgehouden werden. Je kunt je dus afvragen waarom leerplicht op dat moment zo ontzettend nodig was. Sinds 1902 is er veel veranderd, schrijft Hartkamp. Door diverse aanpassingen is het leerrecht verworden tot gedwongen onderwijs. Dat dit heel strikt gehanteerd wordt, merken vooral ouders die buiten de paden treden. Zo wordt het geven van thuisonderwijs steeds moeilijker te realiseren en wordt de leerplichtwet keihard gehanteerd.
Keuze voor je kind
Misschien herinner je je nog de twee zeilbroers of het zeilmeisje Laura? Of las je in de media over verschillende ouders die hun kinderen meenamen op een reis, ter plekke voor prima onderwijs zorgden en ongenadig werden beboet na thuiskomst. Al deze ouders werden door de overheid bestraft. Terwijl ze er óf weinig aan kunnen doen dat er geen school is die de kinderen aanneemt, óf gewoon hebben gezorgd voor uitstekend onderwijs tijdens een leerzame periode in het buitenland. Hier kan ik na een jarenlange juridische procedure om passend onderwijs voor onze zoon te realiseren helaas over mee praten.
Hartkamp stelt dan ook dat de leerplichtwet verworden is tot een strafmiddel tegen ouders die op zoek zijn naar een alternatief en dat is precies hoe ik het ervaren heb. Ook ouders die een nieuwe school willen oprichten maken hier al snel kennis mee. Terwijl het oprichten op zich al geen sinecure is, worden na oprichting veel vernieuwende scholen al snel gesloten wegens inspectierapporten die op fantoomwetten gebaseerd zijn. Alternatieven en vernieuwing worden tegengewerkt of onmogelijk gemaakt waardoor er feitelijk maar weinig diversiteit is in onderwijsland.
De hardnekkige mythes in het onderwijs
Aan de hand van 11 mythes legt Hartkamp uit wat er precies mis is met ons gedwongen onderwijs. Belangrijk hierbij is je te realiseren dat we na vijf generaties het product zijn geworden van het onderwijssysteem. We stellen niet langer fundamentele vragen zoals: Waarom is er onderwijs? Waarom hebben we een jaarklassensysteem, en waarom toetsen we kinderen continu? Waarom is er leerplicht? En hoe komt het er zoveel gepest wordt op school? De mythes die hij in zijn boek weerlegt zullen je vast bekend voorkomen en zijn onder andere; Meer onderwijs is beter, leerplicht voorkomt kinderarbeid, het onderwijs in Nederland is divers, toetsen leidt tot beter onderwijs, kinderen hebben sturing nodig, diploma’s garanderen succes in het leven en kinderen pesten nu eenmaal.
1 kilo onderwijs is niet 1 kilo leren
Stuk voor stuk haalt Hartkamp deze diepgewortelde overtuigingen onderuit met feiten en onderbouwing. Zoals het feit dat leerprestaties juist béter worden bij mínder lesuren en dat een kilo onderwijs vrijwel nooit resulteert in een kilo leren. Ook van de Nederlandse diversiteit in het onderwijs maakt hij gehakt. Pedagogische stromingen als montessori, dalton en jenaplan zijn tegenwoordig steeds moeilijker te onderscheiden van andere scholen, stelt hij.
En wanneer je Nederland vergelijkt met andere landen kun je stellen dat het onderwijs hier meer divers is, maar je kunt ook stellen dat er in bepaalde andere landen wellicht nóg minder diversiteit is. Hij vergelijkt het met de Oost-Duitser die de keuze had uit één type Trabant en daarmee toch beter af was dan de Noord-Koreaan die levenslang te voet naar zijn werk moest. Maar zo stelt hij, meer tinten grijs maakt nog geen regenboog. Wil je echt diversiteit dan zouden ouders de vrijheid moeten hebben om te kunnen bepalen hoe ze hun kinderen opvoeden. Vrije keuze van onderwijs hoort daarbij.
Vrije keuze in onderwijs is noodzakelijk voor de diversiteit
Innovatie is noodzakelijk
Hartkamp spreekt zich ook stevig uit over de desastreuze gevolgen van onze toetsdrift. Hij vraagt zich hardop af hoeveel sturing kinderen eigenlijk nodig hebben en komt met voorbeelden van succesvolle scholen met meer vrijheid. Hij stelt ter discussie of diploma’s eigenlijk wel belangrijk zijn en of ze wel iets zeggen over de kwaliteiten, kennis en vaardigheden van onze kinderen. Want zo vraagt hij zich af, wat voor garanties geeft een diploma gebaseerd op de huidige eisen nog in deze snel veranderende wereld? Wie kan nu voorspellen wat kinderen straks allemaal moeten weten? De beroepen die ik zelf de laatste negen jaar heb uitgevoerd bestonden bijvoorbeeld nog helemaal niet toen ik op school zat. Wetenschappelijke onderbouwing en bijna een eeuw aan praktijkervaring is volgens Hartkamp voor veel mensen nog steeds onvoldoende om te geloven dat het ook anders kan. Maar zonder experimenteren met andere onderwijsvormen is innovatie onmogelijk.
Hartkamp betoogt dat als school het summum van leren is, kinderen er waarschijnlijk graag naartoe zouden gaan en legt uit waarom dit zo is. Hij sluit af met prachtige en inspirerende voorbeelden hoe het anders kan en met het citeren van enkele belangrijke kinderrechten die ook binnen scholen zouden moeten gelden. Dat lijkt mij een goede plek om te beginnen met het vernieuwen van ons onderwijs. ‘Het gedwongen onderwijs voorbij’ is een must read voor alle ouders die meer willen weten over of willen werken aan vernieuwing, vrijheid en variatie in het onderwijs.
Meer lezen
Het gedwongen onderwijs voorbij, P. Hartkamp
Free to learn, P. Gray
Captain Fantastic (film)
Meerleeslinks
care? dare: share: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2017/10/gedwongen-onderwijs.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten