donderdag 9 oktober 2014

brief aan de inspecteur der belastingen

René G,

U bent aan het vorsen geweest sinds uw eerste bezoek van 7 juli en heeft gezocht tot u iets vond dat "niet klopte" in mijn administratie en heeft zo iets in werking gesteld dat mij geld gaat kosten. 

Ik verzoek u dit ongedaan te maken. Omdat het belachelijk is.

Ik heb naar eer en geweten vijf jaar gehandeld. Een correctie, nu, in mijn nadeel, voelt als een trap na voor de durf van het ondernemerschap en het meer dan keurig boekhouden dat ik heb gedaan door het uit te besteden aan een professionele boekhouder. 

Ik heb geen enkel compliment van u gehoord. Ik hoorde alleen uw vermoedens, enkele verdachtmakingen en "toen bleef het stil" na zulks. Uw gedrag laat zich typeren als dat van een jakhalsNiet omdat ik dat vind, maar omdat u dit laat zien. Het is objectief constateerbaar. Ik heb namelijk geen mening, ik heb alleen ingevingen en deel die met u - mening en ingeving dat is niet hetzelfde.

Mijn ingeving zegt verder: U heeft alles, alles, alles wat ik u gezegd heb naast zich neergelegd. Over 't boek Vader Aarde dat samenhang brengt en waarvoor u zelfs een tweede keer bent langsgekomen om dat nog 's allemaal van mij te horen (zegt uw ziel). Een gratis sessie dus. Over hoe de dingen in elkaar zitten inclusief oorsprong. Over de relativiteit der dingen (zoals de $32.000 miljard die jaarlijks via enkele multinationals aan belastinggelden ontdoken worden via geheime afspraken met het instituut waar u voor werkt en over de privileges van onze koning die wij betalen terwijl we toch ècht allemaal gelijk zijn) en over art.4 UVRM/grondwet - "slavernij is verboden" - en het gegeven dat dit een onopzegbaar contract is tussen ons beiden en dus slavernij, alias gelegaliseerde diefstal, onderwerping en onderdrukking. Per definitie. 

Nu komt het. Daarmee heb je een soortgenoot - een collega en mede-mensenhelper als u en ik allebei zijn - veroordeeld tot de brandstapel, opnieuw, net als uw voorgangers eeuwen geleden dat gedaan hebben met als doel, dit land en haar burgers te kunnen onderdrukken zonder tegensputteren en tegelijkertijd "legaal" geld ontfutselen. Zulk gedrag heeft een naam, ik noem het kannibalisme. Soortgenoten die elkaar opvreten. En u verdedigt dat systeem.

Ik heb u deze week gelijk gebeld na ontvangst van uw brief met definitieve bevindingen en wilde horen "of ik u mocht zoenen of door de telefoon heen trekken" en op mijn vraag wat het mij kost heeft u zichzelf weggegeven; "dat is mijn zaak niet" hoorde ik letterlijk klinken. En dat is typerend! U toont zich op deze manier een spreekbuis voor de verderfelijke en - naar warm-menselijke maatstaven gezien - ongeoorloofde wandaden van het instituut waar u slechts voor werkt. U toont op die manier: u zelf heeft geen eigen inbreng. U heeft geen gevoel ingebracht, want dat houdt u achterwege. 

Dit hoort zo niet in een warm menselijke Samen-Leving. Ik heb er dan ook geen goed woord voor over. Uw gedrag stelt teleur maar veel erger: u heeft met uzelf te leven dus dat lijkt me erg genoeg. Het is uw weg. En ik heb mijn bijdrage geleverd, vrijuit, naar beste kunnen, en de rest is aan u.

Als gezegd, ik wens daar part noch deel van te zijn en ga het niet betalen, wat er ook mijn kant op komt. Hoe dat zal lopen is niet aan mij, dus we gaan het zien. 
Ik deel dit vanuit ingeving, voor wat het waard is. Uit het hart, naar het hart. Omdat karikaturaal gedrag daarom vraagt.

Ik wens toe dat u tot inkeer komt over uw gedrag. Wanneer dan ook.

Hart-elijke groet,

Robert Jan
gewezen ondernemer
man uit één stuk
- - - 

Dit ging zojuist de deur uit.
In juli schreef ik dit aan mijn vader:

Er is iets opmerkelijks gebeurd en dat deel ik met je. 
Vanmorgen boekenonderzoek van belastingdienst gehad. 
Ik was mezelf. Ik was niet op mijn hoede en heb me niet ingehouden maar alles uitgesproken dat in mij opkwam, ongeremd. Het was gelijkwaardig met dien verstande dat ik de man van repliek diende toen hij zich voelbaar autoritair opstelde. En toch bleek ik respectvol. Dit schreef ik voor mezelf op, na zijn vertrek, begin van de middag:

Hoe brutaal ben je dan, als je belastinginspecteur vraagt of je afspraken hebt verder op de dag en je zegt doodleuk grijnzend dat je de tijd hebt maar dat je hem tegen de middag wel zat bent?
Hoe brutaal ben je dan, als de belastinginspecteur iets zegt gevolgd door "en toen was het stil" en je zegt doodleuk terug "ik luister... en ik hoor geen vraag" en hem vervolgens heel behoorlijk en neutraal de mantel uit veegt over hoe relatief het allemaal is, hoe we als mens allemaal gelijk zijn maar de vorst niet, hoe hij (inspecteur) emmert over reiskosten terwijl prinses Beatrix sinds kort vrij reizen per vliegtuig heeft gekregen op onze kosten omdat het in ons belang zou zijn (ze regeert dus nog steeds) terwijl de Oranje's hun fortuin vergaard hebben door de eeuwen heen, dat z'n oorsprong vond in het ooit gedoogd zijn door de Engelse koning en handelsinitiatieven ontplooiden en tot de àllerrijkste families ter wereld behoren? En hoe hij werkt voor een firma die geheime afspraken maakt met multinationals over 32.000 miljard dollar dat per jaar naar het buitenland gesluisd wordt via The Dutch Sandwich zoals zulke Trust ondernemingen heten? En hoe Belastingen een briljante uitvinding was van Kerk en Adel en hoe dat met geweld (legers) van de mensen werd geplukt? En hoe dat eigenlijk plunderen is te noemen?

Moge. We zijn wakker. 

Tevens respect en begrip uitgesproken voor wat hij wil achterhalen en alle medewerking toegezegd. Ik heb een boekhouder genomen en alles klopt en wellicht beter dan bij wie ook. De man bovendien geprezen voor het werk dat hij doet, omdat hij mensen veel leed bespaart door zijn manier van optreden, intenties en door wie hij is. 

Boekenonderzoek? Was leuk. Hij wilde boeken meenemen maar zag er toch vanaf. Maar wilde graag nog een keer komen. Mag van mij. Ik ga toch nergens heen. Als hij maar niet in de kindervakantie komt. Opname gemaakt van de brutaliteiten die zonder verwijt, neutraal m'n mond uit kwamen trouwens. 

#lekker in m'n vel 
#niet bang is beter dan niet leven
#mentale stabiliteit begint te komen 

Waarom ik dit deel? Ik ben trots. Ik voel me goed. Ik merk dat ik gegroeid ben en dit was een proeve. Een test. En ben geslaagd. 

Dat bleek toen ik na boodschappen thuiskwam rond 19 uur. Ik rekende af en een raar gevoel overviel en overmande mij. Ik ving iets op. Andermans verdriet; van de winkeleigenaar. Inténs verdriet. Heel diep begraven verdriet. Ik stond er bij stil, dook erin en merkte: "Hij was niet herkend in zijn jeugd." En liep terug de winkel in om hem dat voor te houden. Zo van: "Neem eens te tijd, voor jezelf. Om erin te duiken en het ruimte te geven." Zelf dacht hij dat het met latere gebeurtenissen te maken had zoals scheiding, maar dat kon slechts voortborduren op de pijn die er al zat, zei ik. 

Wat het mij leert? Thuisgekomen, kwam de boodschap in mij op. Waarom overviel mij dat zo? - dat verdriet van de winkelier? Het inzicht kwam onmiddellijk. "Dieper lezen vraagt mentale stabiliteit." (Ik) zie daar hoe dat hand in hand gaat. 
Heb me vandaag volledig uitgesproken naar iedereen, netjes, resoluut en bovenal to-the-point. "Ze" hadden mij een goeie (inspecteur) gestuurd, iemand die het kon horen en dat liet de beste man mij ook weten. Gezien taak en functie liet hij zich er verder niet over uit. De rust en beheersdheid waarmee ik sprak hadden evengoed merkbaar z'n invloed niet gemist. En dat was tof. 

Wat het mij leert? Dat het belangrijk is mentaal stabiel te zijn om zulke diepe dingen boven te kunnen halen. 
Ik ben aan het bijleren na zeven jaar afleren. En dat is mieters te gek gaaf tof cool vet. Kapot keihard. Zo. Daar. 

Het gaat in de wereld om échte dingen. Echt gevoel. 
"Immers:
  • Waarheid spreken is een teken van liefde.
  • Alles bij een ander neerleggen is een vorm van terreur
  • Continu boos zijn (en het rondlopen met innerlijke onvrede) is terreur naar anderen
  • Liefde is... zorg-vuldig omgaan met onszelf en anderen
Elkaar besmetten met onze onvrede is niet OK en mogen we niet langer van elkaar tolereren. Dit is Aquarius. Het is tijd voor Waarheid. We hebben elkaar te attenderen op karikaturaal gedrag. Liefdevol. Schouders ophalen en het zo laten is een vorm van passieve agressie te noemen. Zo verandert er niets.

Zorg dragen is verantwoordelijkheid nemen.”


Lees mijn schrijfsels. Wees (weer) dol op mij. Niemand kan (lang) kwaad op mij zijn. Niemand. Zeker jij niet.
Bovendien was jij de agressor, niet ik. Jij liep boos over deze aard-kloot. Niet ik. Dus hou op. Wees een vent. En hou van me. Eikel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten