"Kun je verantwoordelijkheid nemen voor je pijn?"

747 woorden

In de spiri-wiri-wereld is het ego nóg groter dan daarbuiten, zo blijkt al uit het voorgaande artikel "hoogbegaafden (hsp'ers) hebben het moeilijker". Kijk maar bij bijeenkomsten of festivals als EigenTijds, Open Up, Friendly Heart, Pllek op NDSM, Nataraj, Club Lite, Ruigoord - super leuk hoor, al die gelijkgestemden om je heen, maar mijn hémel... iedereen buitelt over elkaar heen... óf om te laten zien wat ze in huis hebben, óf om hun shit onder jouw neus te houden. Geen frisse bedoening dus. 

Het volgende is echt gebeurd. Te bizar voor woorden. Ik zat bij Rijkshemelvaart (ook zo'n plek) te chillen in de zon en naast mij kwam "T" zitten. Ik raakte met hem aan de praat en zoals altijd, kwamen de woorden vanzelf; meestal over een onderwerp dat beiden bezighoudt. Ik vertelde over een recent voorval. Dat ging goed, we zaten lekker, geen vuiltje in de lucht. Tot dat moment - dat ik die meer dan ongelooflijke vraag gepresenteerd kreeg die zó onwerkelijk op mij overkwam dat ik mijn oren niet kon geloven: "Kun je verantwoordelijkheid nemen voor je pijn?"

Wat een brutale contradictie... Want wat gebeurt er nu eigenlijk?

• De ander vraagt feitelijk niets - het is geen open vraag uit belangstelling - maar stelt zich opeens boven je als je meerdere, als ongevraagde coach, terwijl je gewoon een gebeurtenis aan het vertellen bent. Het is dus overrompelend, ongevraagd en ongepast.
• Het gesprek is naar de knoppen door de totaal onpassende energie van iemand die met z'n grote lompe voeten jouw verhaal zojuist heeft vernield.
• Er past niets anders dan functionele boosheid over deze onkunde. Om van het gebrek aan goeie bedoelingen van die ander (da's voelbaar immers) nog maar te zwijgen.

Houding dus. Oprecht vraag je je dan toch af: "Wat gebeurt er? Wil zo iemand zichzelf manifesteren? Meedoen met het gesprek en zelf wat inbrengen? Zich zelf profileren? Kijk mij eens?" Wat een onhandigheid...

Het overkwam mij drie keer binnen het tijdsbestek van een maand, ik tekende het op uit drie verschillende kelen, circa 2-3 jaar terug. Schreef er toen ook al over trouwens, op fb. Ben er niet boos over, noch gefrustreerd, maar eerder verbijsterd dat mensen zo doen. Ik ben niet gefrustreerd; het ís frustrerend dat mensen zo doen. Ik ben niet boos; het máákt boos - en dat is functioneel, om je te laten merken dat zulks on-zin is. Dus wat voel ik erbij? Niets anders dan de behoefte om dit aan de kaak te stellen omdat het ronduit lachwekkend en potsierlijk gedrag is van mensen, die, nou ja, kennelijk "iets voor willen stellen" - wat dan ook. Jeee... da's een leuke zin zeg... 

"Wat voel ik erbij? Niets anders dan de behoefte om dit aan de kaak te stellen omdat het ronduit lachwekkend en potsierlijk gedrag is van mensen, die, nou ja, kennelijk "iets voor willen stellen" 

Karikaturaal gedrag van iemand die in de schaduw van zijn eigen bestaan leeft dus. Immers, die ander neemt op dat moment géén verantwoordelijkheid voor zichzelf noch voor z'n eigen brutale ongevraagde opdringerige bemoeienis. 
Moet je nagaan wat je uit één zin kunt halen zeg....als je de mind laat voor wat die is, en luistert naar de ingevingen die ter zake doende zijn... 
"Kun je verantwoordelijkheid nemen voor je pijn?" Prachtig. Passend gedrag is: "stompe en weglope". Glas water in het gelaat wil ook verfrissend helpen. "Neem er nog één" vind ik ook een goeie...grinnik... Da's de beste eigenlijk!

"Wie het denken laat regeren, speelt voor God". 

Eerder vandaag postte ik op feestboek: 

"Wie het denken laat regeren, speelt voor God". De ziel (het hart, het gevoel) hoort leidend te zijn; wie dat vervangt door het Verstand, neemt feitelijk die rol over

"Ingeving van de dag". Deze "gedachte kwam zo in mij op en moest naar buiten. Bij deze. 
Dat is namelijk wat ik zie gebeuren.
Dat is namelijk exact wat ik zie gebeuren.
Dat is namelijk wat mijn ziel me laat in-zien dat er nu gebeurt. 
Actueel en accuraat dus. 

Oftewel: 

"We denken één te zijn met ons denken...We horen één te zijn met ons-Zelf"

Geen loze kreten; hier schrijf ik me blauwe vingers over ;-) 
Het is de stap, die wij als mensen te maken hebben. 
Dán pas neem je verantwoordelijkheid -- voor je leven, voor je zijn; voor je handelen en voor je pijn.

Next step for humanity is from human to kind. Van hoofd naar hart dus. Nog geen dertig centimeter - maar óh zo ver weg...


Meer lees links: 
*omgaan met "klauwers van energie": eigenwaarde
*here it all starts: Warm-menselijk-communiceren
*hoogbegaafden (hsp'ers) hebben het moeilijker dan anderen


Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox