Mensen willen allemaal hetzelfde: gelukkig zijn

481 woorden

Mensen willen allemaal hetzelfde. Gelukkig zijn. Dus: doen wat het hart ons ingeeft. (Dat vereist) één zijn met ons-zelf zodat dat vanzelfsprekend gebeurt. 

Nu zie ik in al die facebooksnoetjes het omgekeerde: ongelukkig zijn

"Probeer het eens"

Een menselijk collectief op aarde is niet haalbaar als we ons niet op ons-zelf richten. En jíj hebt geen flauw idee van wat ik bedoel zolang je die weg niet gelopen hebt. 

Tis als een appel;

*Hoe weet je hoe een appel smaakt als je die nooit eerder at?*Hoe kun je aan een ander uitleggen hoe een appel smaakt als je die nooit eerder at?

Kortom: "Probeer het eens"
Eerst proeven als je een idee of oordeel erover wilt 

Levensgeluk

Dus wat streven we na: levensgeluk
Daar kunnen we een heel mensenleven mee bezig zijn zonder zelfs de kern te raken.

“misstanden in de wereld zijn niet op te lossen zolang we naar anderen wijzen en ons-zelf vergeten” 

Alle misstanden en ongelijkheden in de wereld zijn niet op te lossen zolang we naar anderen (blijven) wijzen en tegelijkertijd ons-zelf vergeten. Zelf is synoniem voor ziel is gevoel is intuïtie. 

Africhten

"De neuzen dezelfde kant op" is een veel gehoorde kreet. Wat betekent dat? Dat is als africhten en da's niet hetzelfde als "een menselijk collectief van mensen die zichzelf zijn". Sinds het Pruisische model*) is ingevoerd hebben we in scholen, gevangenissen, werkomgevingen èn psychiatrische ziekenhuizen hetzelfde model geïntroduceerd, de afgelopen paar honderd jaar. "Luisteren" is synoniem voor "gehoorzamen". Op die manier trachtte men de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Uiterst effectief als je een leger wilt leiden, maar aardig overbodig en contraproductief in deze eeuw van technologische vooruitgang waarin robotica het van ons kan overnemen en wij ons kunnen richten op creativiteit... 

Wacht even... wèlke creativiteit? Waar eigenwaarde en zelfvertrouwen verdwenen zijn, is creativiteit toch eveneens de mist in gegaan? Of ... hebben we dat sprankje hoop in ons zelf bewaard en is de vlam nooit gedoofd om nu werkelijk te gaan vlammen?

Ik nodig je uit. Stap voorbij je grenzen en laat je zien. 
Ik daag je uit. De eerste stap is een mentale. Je moet het willen en met heel je hart
Ik wil, ik kan, ik doe. Da's de volgorde. 

Groei naar jezelf en er staat een heel "leger" van welwillende mensen op die spontaan aanpakken wat er gedaan moet worden: vanuit jezelf is het nooooit werk, vanuit jezelf is het hobby die je liefdevol, energiek en probleemloos aanpakt om dan te genieten van je inspanning. Dan is inspanning geen uitputting meer.
Dan wordt leven weer leuk.

Sterker... dan gaan we eindelijk léven...

Een dot van een ingeving weer - werk 'm zelf maar uit, ik geef 'm alleen maar aan.

*) Pruisisch model: zie mijn weblog over "De wonderlijke energie van kinderen". Daarin wordt verwezen naar artikelen die dat uitdiepen. Naar Pruisisch voorbeeld zijn onze scholen (en meer!) gevormd.... 

Meerleeslink: Warm menselijk communiceren in een land vol kou

Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox