 |
Verdeel en Heers zit overal en diep geworteld tot in elke vezel
Om mij heen zie ik steeds duidelijker hoe wij mensen verdeeld zijn. Iedereen vecht met elkaar en men laat elkaar een portie onverdunde boosheid voelen. Mensen nemen een houding aan en projecteren die als het ware; het "fake it till you make it"-syndroom. Maar het werkelijke syndroom eronder heet Stockholm-syndroom; het verdedigen van de gijzelnemers door de gijzelaars.
Laat mij je meenemen in mijn observaties. Het doet mij inzien: zieker kan haast niet.
En dan hebben we het altijd over gedrag. Niet de persoon.
Men verwijt elkaar wat men zelf doet
Ik zie het continu gebeuren dus ja, "dan trek jij dat aan" - zo stelt men graag, wellicht om het mij in te wrijven; als toonbeeld van psychologie van de koude grond oftewel afkomstig van het ego. Maar niet voor niets; ik leer ervan. Dus da's een positieve eigenschap. Dat wordt je echter heel handig voorgehouden als negatief ding, als verwijt zelfs - en dat toont gelijk het negatief gebruik van talenten door de mensen hier in dit oh zo beschaafde westen. Door een gebeurtenis of feit continu een negatieve lading te geven. Zo doe je iets of iemand geweld aan. Om te beginnen: jezelf...
Lees hierover meer in het artikel: "Valse vlag. Men verwijt de ander wat men zelf doet" - https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/06/valse-vlag.html
Verdeel & Heers noem ik tegenwoordig "Verwar en Plunder", iets, dat ik mijn ex-vrouw zag doen. Daar om ben ik haar eeuwig dankbaar; zij leerde mij dat in te zien. Niet erg positief gedrag te noemen van haar, noch integer, maar wel iets dat ik te leren had, omdat de wereld niet de fatsoenlijke plek is waar wij die voor houden. Beschaving is ver te zoeken. (Slechts) één op de honderd ontmoetingen is bovengemiddeld fijn en daar moet ik het dan mee doen; dat houdt het dragelijk om hier in dit verschrikkelijk agressieve wilde westen te kunnen overleven. En ja, dat lees jij goed.
Dit is een systeem van SBS-Z oftewel Schuld, Boete, Straf en Zonde en dat zit heel diep. Tot in iedere vezel van ieder mens is het te vinden, oftewel in bijna elke ontmoeting komt het gedrag tevoorschijn waarmee wij feitelijk spiegelen waaraan wij zelf blootgestaan hebben, ten minste gedurende de eerste jaren van ons leven - waarvan de eerste acht jaar heilig zijn, zeker als je nagaat dat het verstand ontwikkelt tussen zes en acht jaar.
Tijdens onze opvoeding, dus, die niets anders dan een jarenlange, structurele, emotionele verkrachting heeft ingehouden, vanuit onze leefomgeving; en zo van het perfecte goddelijke ontwerp, het individu dus, werkelijk niets over liet. Althans, dat schijnt de opzet te zijn geweest. Collectief verraad aan de mensheid, lijkt mij dat.
Het voordeel ervan is, dat we wat te doen hebben. Om dat te herstellen, daar staat een heel leven voor. Het is dus nuttig want het helpt ons tegen het vervelen.
Verveling is trouwens een teken of signaal dat kinderen geven wanneer ze botsen binnen kaders, hen van buitenaf opgelegd en opgedrongen, met dwang zelfs, om chantage en manipulatie niet te vergeten. Kinderen die zich zeggen te vervelen laten hun gijzelnemers zien dat ze geen kant op kunnen en zich niet MOGEN vermaken. Althans, niet op de manier die hen past.
Aha.
Vraag het hen maar. Het klopt. Zij bevestigen het zelf, als je hen de juiste analyse voorzet van hun eigen gedrag, bevestigen ze dat ogenblikkelijk en voelen zich gelijk gehoord. Dan krijg je gelijk nog veel meer uitleg over wat er zoal mis is, op een bloedstollend fraaie en integere manier zelfs, door jou slechts voor te houden wat hen overkwam, zonder dat aan te dikken.
Dat zijn die wonderschone, talentvolle zieltjes die we nieuwetijdskinderen noemen maar die we collectief vermoorden, omdat we geen getuige willen van ons eigen kinderachtige gedrag, zo lang we niet bezig zijn met daar bovenuit te stijgen. De behoefte van verbetering van levenskwaliteit kennen slechts weinigen, zo te zien. Nogal ernstig, dus.
Vervloeking: wie afwijkt, wordt gestraft
Dit dreigt alweer een lange blog te worden. Ik ontkom er niet aan iets van toelichting toe te voegen. Vervloeking is zo'n ding dat mij nu dag en nacht bezig houdt omdat mijn eigen ziel mij erover wil laten leren. Ik heb carte blanche oftewel vrij spel gegeven dus dan krijg ik het in alle hevigheid voor m'n kiezen.
Een voorbeeld... of twee. Achtereenvolgens zag ik een werkomgeving waar men elkaar stiekem tegenwerkte en letterlijk vervloekte, en waar ik eruit ben gezet omdat ik daar iets van zei, uiteraard door precies diegene die zich daar zelf mee bezig hield (met vervloeken, dus) en zich doorzien zag. Ik paste niet in de subcultuur, heet dat. Gehoorzamen en niet klagen, dus. Iets anders is niet toegestaan in de moderne werkplek.
Vervolgens kwam ik in een nieuwe werkomgeving die net zo giftig en toxisch was dat ik dat een wespennest noemde en daar ben ik binnen 2 weken zelf maar opgestapt, uit die slangenkuil. Na vijf werkdagen, om precies te zijn, omdat het tij gekeerd was en ik mij niet meer veilig voelde. Heftig, als je nagaat, dat men niet voor je knokt om jou te behouden voor het bedrijf maar juist gaat zeuren, zaniken, zeiken, zieken en zuigen, hetgeen de juistheid van mijn beslissing ogenblikkelijk bevestigde. Saillant detail was dat ik er solliciteerde op de dag dat ik bij de vorige job eruit gezet was en dat men mij zelfs belde met de boodschap, dat men graag kwaliteit wilde, in plaats van "uit de brand" geholpen wilde worden.
Voorbeeld 3 - toneelgezelschap
Ik heb mij kort geleden aangemeld bij een toneelgezelschap en vorige week was de eerste ontmoeting. Geweldig, ik heb mij heel erg vermaakt. Er stond een kracht in mij op (lees: talent) die ervoor zorgde, dat ik de sterren van de hemel speelde door gewoon te gaan staan en uit te beelden wat in mij op kwam. Het slotstuk ("de bank in het park", om improvisatie te oefenen) noemde men (terecht, meen ik) een staaltje "method acting" omdat ik er zo in op ging, terwijl ik zelf het idee had dat men de grijns op mijn gezicht wel doorhad. Men was er stil van. Geraakt. Maar er was meer. Er was geen uitnodiging om te blijven. Ik schreef hen gisteravond het volgende:
"Lieve mensen, het voelt niet langer goed... ik moet mij terugtrekken.
Het
Niet.
Hart-elijke groet,
rj"
Ook hier geldt weer: de bevestiging zat hem in de reactie. Hoewel men om (aanwas van) acteurs verlegen zit, met name mannelijke, deed men geen enkele moeite om mij te behouden.
Voorbeeld 4. Website uit de lucht.
 |
| klik op een plaatje om deze te vergroten |
Opeens bleek dat mijn website uit de lucht was. Niks van waar, meldde de provider gelukkig. Men kwam gewoon uit op mijn site via de link hetlichaamliegtnooit.nl. Echter, bij mij lukte dat niet. Mijn computer kwam steevast uit op de oude site die bol stond van de digitale virussen en de malware (sabotagesoftware).
Opeens viel het kwartje. Ik wist bij wie ik het moest zoeken. Heel mijn leven al confronteerde ik spontaan en onbewust precies diegene(n) die ik hebben moest als iets mislukte. En meestal was dat... mijn eigen moeder. Zie daarover (en niet schrikken) dit artikel: "Hart boven hard, liefdevolle woorden van zoon halen moeder uit isolement" - https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2017/10/hart-boven-hard-liefdevolle-woorden-van.html
Dat verwacht je toch niet...?! Dat de mensen die het dichtst bij staan en ons dierbaar zijn ons feitelijk verraden? Dat was nogal een schok voor me. Mijn eigen moeder? Die verdedig je. Natuurlijk! Tegen beter weten in.
-
Aan mijn maat, die afgelopen jaren mijn website met joomla-software beheerd had (zonder de waarschuwing ter harte te nemen om die te updaten om te voorkomen dat die gehackt zou kunnen worden), schreef ik het volgende:
"Kerel, er is iets bijzonders aan de hand;
| |
|
Ik zie het continu gebeuren, zal ik je zeggen, en da's geen pretje. Het maakt het leven hier in het BESCHAAFDE wilde westen domweg niet te doen.
rj
Voorbeeld 5: mijn laptop stopt ermee na een "blue screen of death"
Yep. Stopte er zomaar mee. Kon niet meer opstarten en heb weken geprobeerd om het ding weer aan de praat te krijgen. Een altaar met wierook mocht niet baten. Prevelementjes uit het Oude Testament of lukrake mantra's... niets deed het. Een pan poffertjes hielp niet en inzepen met de allerbeste bio-chocola op basis van kokosbloesemsuiker vrolijkte de boel wel op maar deed ook niets. Grof geweld dan maar: alles opnieuw installeren en alle plaatjes en filmpjes kwijt. Oftewel een verse start.
Wie dat deed? Mijn ex. Ze had de pest in dat ik weer omgang met mijn kind wilde. Dat mag niet. Logisch. Da's een tiran onwaardig. Vandaar. Mijn hoofd werd licht, ik stootte me en werd onhandig, kreeg het zuur en moest hoesten en zag mijn laptop voor mijn neus uit het niets vastlopen, terwijl ik er niet eens aan zat. Probeer maar eens te pinnen als je haast hebt. Zelfde verhaal. Da's niet normaal maar men - het Volk - noemt het toeval. Zie (deels) daarover mijn artikel: "Boodschap van liefde; bericht aan de moeder van mijn oogappeltje over omgang" - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/08/boodschap-van-liefde.html
"Toe-val"
De meesten van ons wordt geleerd dat je zulke informatie moet negeren. We leren om zoiets af te doen als "toeval". Dat zei de vriend van mijn ex ook (die uit de vorige link naar artikel). Klopt. Het valt je toe. En hard ook. Meestal valt het je toe door juist diegenen die dat ontkennen. Die doen dat zelf. En vaak ook. Vaak continu. De vervloekingen gieren je dus om de oren zodat je geen leven hebt. Klopt ook. Wij mensen leven niet maar overleven.
Verdwenen kennis
Daarover gaat de site verdwenenkennis.nl. Op deze manier houden we dat in stand; de verdwenen kennis wordt van ons weggehouden door sadistisch ingestelden, zoals mijn eigen moeder en mijn ex-vrouw, zodat er nooit iemand volwassen kan worden. Puur sadisme oftewel leedvermaak om een ander uit te lachen over wat zo iemand zelf nooit gegund was, als kind, en dat dus ook die ander niet gunnen kan.
Daarover gaat enerzijds mijn artikel: "Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?" - https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/08/hoe-kan-ik-een-ander-gunnen.html
Anderzijds is er voor de leergierigen onder ons nu een complete website met de tekst: "Verdwenen Kennis sinds de heksenjachten" in het leven geroepen, waarvan ik hier de eerste pagina herhaal:
Zo. Dat was het even.
Vragen?
Vragen. Hmmm. Niemand stelt vragen. Ooit.
In geweldloze communicatie zijn er vier stappen om tot geweldloze dialoog te komen;
1. deel jouw observatie: "wat zie ik?"
2. deel jouw gevoel: "wat voel ik?"
3. deel jouw behoefte: "wat wil ik?"
4. zoek de dialoog: "hoe is dat voor jou?"
Wat ik voel, toont het plaatje hiernaast; het is verschrikkelijk en doet mij letterlijk huilen.
Wat ik wil, is een menselijk collectief op aarde; om te beginnen zou het mijn wens zijn dat mensen elkaar weer aanhoren in plaats van bevechten, om zo te horen wat er te zeggen is.
rj
-
Tot slot: filmpje van Crisis Compilatie waarin Charlie Chaplin geciteerd wordt over hoe we ons te verenigen hebben, en prof. Karel van Wolferen die stelt, dat burgerlijke ongehoorzaamheid het enige is dat helpt:
https://www.facebook.com/CrisisCompilatie/videos/519975085723119
Cyber Attack van Crisis Compilatie: bron: youtu.be/QCML88ldhhE- -
Eerste reacties:
"Mooi geschreven. Ook die brief aan de moeder van je dochter.... "
"Eentje om te blijven lezen 🙏🏻"
"Dit is bizar! Bedankt voor het delen van jou artikel net! Ik dacht opeens net van! Wij maken elkaars levens steeds nodenloos moeilijk met het projecteren van goed en fout! En het daarop etiketeren! Lees ik dit ! Super thx"
NB: ik deelde dit gloedvolle artikel met de volgende introductie:
"Lieve mensen, dit artikel kwam uit mijn hart en de beschreven situatie roert mij tot tranen.
Niet wekelijks maar enkele keren per dag.
Niet de mondiale (C-)maatregelen sinds maart 2021, want die acht ik een logisch gevolg van wat wij decennialang gewoon toelaten als volk.
Wel de manier waarop mensen in het leven staan en met elkaar omgaan; hoe wij gekneed en geknecht worden èn vooral hoe we dat toestaan. En aan elkaar laten zien.
Ik vraag je dit te lezen. Of te beluisteren, als podcast van 28 minuten.
We kunnen boos zijn. We kunnen boos zijn op onze overheid - en terecht - maar de meesten van ons vergeten wat we zèlf doen, wat wij kùnnen doen en wat zij zelf díenen te doen, ter verbetering.
Daarom plaats ik dit hier, in deze groep Wakkeren. Als het hier niet gaat, waar dan wel?
rj"
Care? Dare? Share: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/mensen-draaien-alles-om.html
Zie ook: Wereldoorlog 3 zit in onze hoofden - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/06/wereldoorlogdrie-zit-in-onze-hoofden.html
Mooi vervolg:
De opvoeding als basis en het ultieme middel van Verdeel en Heers | Angst voor Straf | Oorsprong Stockholmsydroom:
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/opvoeding-als-basis-van-verdeel-en-heers.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten