Boodschap van liefde; bericht aan de moeder van mijn oogappeltje over omgang

Bericht aan de moeder van mijn oogappeltje verpakt als boodschap van liefde

klik voor vergroting

Vooraf even dit. 

In waarheid zit liefde. En in waarheid en liefde zit vrijheid. 

Het is onze verantwoordelijkheid om te benoemen wat we zien gebeuren en dat heb ik gedaan. Ik deel observaties. Het systeem is ziek. De mensen ook. Daar mogen wij onze ogen niet langer voor sluiten want er is wél degelijk iets aan te doen. Jij dient je uit te spreken en ingevingen te denken. Dat is de enige, geweldloze, manier. |

-

Spontaan bericht na dagje op stap met dochter 

Hallo dame.

De helm van onze dochter, die ik nieuw voor haar gekocht heb vorig jaar en die haar dierbaar is, heb ik uit elkaar genomen, grondig gereinigd en gedroogd want die rook muf. Haar haar rook ernaar. Bah.

Zij zei daarop spontaan dat haar helm bij jou in de berging moest liggen. En daar ruikt alles zo. 

Bedenk dat het háár helm is (niet van mij) en dat die een betere plek verdient.

Bedenk, dat die helm, uit nijd naar mij toe, naar de berging moest, maar dat jij zo jouw dochter schaadt en jij daarmee altijd jezelf tekort doet.

Ik zie dat vaker. Mijn ex-vrouw deed dat ook zo. Alles wat aan mij gerelateerd was moest het huis uit. Zij zei er echter netjes bij, op een ander moment, dat het haar moeder was die mij niet kon luchten of zien. Toch die schoonmoeder weer, hè. 

Bedenk, dat ons kind ontstaan is uit liefde en dat de haat en oorlog tussen jou en mij kunstmatig is. Die komt voort uit verdeel en heers. We zijn tegen elkaar opgezet. Althans... zolang wij dat toelaten. 

Jij wees mij erop dat ik mij aan de regels van de rechtbank te houden heb, qua lengte van mijn e-mails. Daar gaat het niet om.

Het gaat erom dat jij overal een probleem van maakt. Omdat jou dat zo is voorgedaan. 

Het gaat erom, dat er een omgangsregeling ligt en dat jij die onmogelijk maakt zodat jouw dochter haar vader niet kan blijven zien. Pure ouderverstoting spreekt daaruit en niets anders.

Is het niet veel belangrijker, dat jouw dochter haar geliefde vader MAG blijven zien, dan zeuren over randverschijnselen, zoals e-mail-lengte?

Weet je met hoeveel verdriet zij overladen wordt, dag in, dag uit? Welk kind verdient dat?

Is dit de beschaafde westerse wereld?

klik voor vergroting

Ik ben niet degene die het kind bij de ander weghoudt.

Iedere ouder heeft de wettelijke plicht om de omgang met de andere ouder te bevorderen, volgens het wetboek (1:247-3 BW).

Wat doe jij om die omgang te bevorderen?

Anderhalf jaar heeft ons oogappeltje moeten wachten vóór ze haar vader voor de eerste keer mocht zien, na jaren zonder. Dat was bij toeval, op 10 maart 2019 in het ziekenhuis, bij jullie bezoek aan oma. Ze was toen 8 jaar oud, bijna 9.

Een maand moest onze dochter wachten tot ze een dagje strand, dus tijd met haar vader mocht doorbrengen, terwijl er vóór deze zomervakantie een week de tijd was, met mooi weer, zodat zij haar vader kon zien; ruim de gelegenheid vóór jullie met vakantie zouden gaan.

Voor haar elfde verjaardag: moeilijk, moeilijk, moeilijk; toch maar twee dagen wachten voor onze dochter met Gods gratie haar cadeau van haar vader in ontvangst mocht nemen.

17 mei 2020 klampte zij zich aan mij vast en wilde niet terug naar haar moeder. Zij liet niet los tot jij de politie inschakelde en jij mij verweet wat jij zelf creëert. Zij jammerde dat zij haar vader wilde zien en jij hoorde haar niet. De hele straat was er een week van van slag en jou deerde het niet; stoïcijns ging jij door met hetzelfde en jij brak jouw belofte aan jouw kleine meid dat daarover wel gesproken kon worden.

In juni na Pinksteren wilde onze dochter niet meer terug naar school en niet terug naar jou.

Jij breekt alle grenzen van het toelaatbare en jouw dochter laat het jou zien. Ook dat legde jij naast jou neer. "Ik haat mijn moeder", schreeuwde zij mij toe op een zaterdagavond en bij het eind van de zomervakantie kwam zij om half vijf 's ochtends naar mij toe omdat zij zo bang is. Ik heb een uur naast haar gezeten, tot ze kalmerende.

Naast haar. Wie staat er naast jou?

Dit is geen strijd tussen jou en mij. 

Dit is strijd (afkomstig van en) tussen jouw moeder(s!) en jou, die voort-woedt, in jou, voor de rest van jouw leven. Als je niet oppast.

Dit toont exact wat er mis is in de wereld. Het is oorlog, tussen de mensen onderling.

Het wordt ons voorgedaan door hoger geplaatsten. Regering, autoriteiten, kerk en ouders. Slecht voorbeeld doet slecht volgen.

Ik ben niet bang om mijn dochter te verliezen. 

Mij kan namelijk niets ontnomen worden.

Ik heb namelijk niets. 

Alleen mezelf. 

En da's genoeg.

Ik kwam naakt en ik ga naakt. En intussen vermaak ik mij met wat mij gegeven is. Zonder mij ooit ergens druk om te maken. Ik leef in vertrouwen en zie dat de zon altijd schijnt. En wijs anderen daarop.

Het enige dat telt is de relatie met anderen. Ga maar na. Wat is het belangrijkste voor mensen op hun sterfbed??? Juist. De dierbaren om je heen. 

Daar ben ik er één van.

Besef dat ik er altijd voor jou ben geweest en er altijd zal zijn. Ik zal jou nooit lastigvallen en heb dat nooit gedaan. Ik heb jou gesteund in barre tijden. Omdat jij uitreikte. 

Besef dan ook, dat het nooit genoeg is - dus dat het boekje "rupsje nooit genoeg" over ons mensen gaat. Jij blijft uitreiken. Naar anderen. Voor meer. 

Daarin zit geen oplossing.

Weet je waarin een oplossing zit??

In het samen kijken naar blokkades.

In alle rust. In alle ruimte. In alle liefde. 

Door het gevoel te laten spreken. Zoals ik nu doe. 

Zoals Rumi zei. "Kijk niet naar liefde want die zit in jou; kijk naar wat jou weerhoudt van liefde."

Zolang er echter geen samen is, ben jij niet te helpen en blijf jij zoeken naar een oplossing van buitenaf. Terwijl de sleutel in jezelf zit. De heilige graal zit in ons mensen. De sleutel tot geluk is het contact met onszelf. 

Herstel dat... en jouw wereld lacht jou toe.

Tot die dag is er altijd wel iemand om jouw hand vast te houden. Jouw vriend, jouw ex, of jouw dochter.

Leer, dat je op te staan hebt om jouw levensgeluk zelf toe te staan. Vecht daarvoor. Vecht voor jezelf. Vecht, om de wereld een mooiere plek te maken, door het geluk in jezelf toe te staan en te mogen omarmen. Wat zei Gandhi daarover ook alweer?

Ik help jou al door het voor te doen. Jouw vriend helpt jou al door naast je te staan - en jouw lasten mede te dragen - en jouw kind wil niets liever dan jou gelukkig te zien. 

Het is dus aan jou.

De Sprong in het diepe is eerst nog eng omdat je ervoor bang gemaakt bent, door jouw eigen leefomgeving, maar eenmaal gesprongen gaat er een zee, een wereld voor jou open. De angst voor het onbekende weerhoudt mensen om noodzakelijke stappen te maken.

Nogmaals, ik ben niet bang om mijn kind kwijt te raken door mij uit te spreken. Ik ben haar al kwijt. Ze kiest ervoor om bij jou te zijn en jou te spiegelen. Continu doet zij dat. Let maar op.

Ik ben wel bang, dat ik niet voldoende mijn verantwoordelijkheid heb genomen, door iedereen altijd voor te houden wat men zelf doet en hen zo te wijzen op de oorsprong ervan, zodat men tot inzicht komt en vervolgens het eigen gedrag als vanzelf ziet veranderen...

Ik ben bang, heel bang, dat ik totaal geen invloed heb op de wereld om mij heen, zodat ik mij maar strak met mezelf heb leren bezighouden en louter doe wat ik leuk vind. 

Ik heb dit zojuist opgetekend naast een ratelende wasmachine. Ik doe dat spontaan en vanuit rust. Omdat het zo in mij opkomt. Ik doe mijn taken en doe ze zonder morren, in alle rust, en laat zo het plezier toe in de kleine dingen. Zo heb ik al mijn kinderen laten zien dat ze geen hekel hoeven hebben aan moeten-dingen, door ze in rust uit te voeren. Besef dat er liefde zit in alles om ons heen en vooral in ons zelf, dus leer dat de ruimte geven. Hoe? Da's de vraag voor iedereen en daar kan niemand jou bij helpen. We kunnen wel verliefd loeren naar anderen, die dat laten zien - zoals kinderen.

Geniet van jouw leven en doe er alles aan om het thuis harmonieus te maken. Onze kinderen wijzen ons de weg dus op hun schouders rust een reusachtige taak. Help hen erbij. Help hen ons te helpen, bij ons gevoel te komen.

Dit... is de stand van zaken in de westerse wereld anno 2021. Dit is wat ik te zien krijg en waar mijn ogen moe van zijn. We gaan een barre tijd tegemoet waarin niets mag, van alles moet en gevoel verboden is. Om dat door te komen is samenhorigheid een vereiste en daartoe dient iedereen zijn of haar eigen demonen eerst onder ogen te komen. Gek genoeg helpt deze en de komende tijd ons om dat te bereiken, omdat we afgezonderd en geïsoleerd moeten worden van een hedonistische buitenwereld vol vertier en vol passief voorgekauwd vermaak, om zo op onszelf gericht te kunnen zijn.

Wie alleen is kan alleen op zichzelf leunen. 

Zo leert men de steun in zichzelf te vinden.

Uiteindelijk. Althans dat hoop ik dan maar. Want als alle knikkers in het spel zijn wil dat nog niet zeggen dat iemand weet wat je ermee moet doen.

Tijd zal het ons leren. 

Liefs,  rj 

Meerleeslink: symptoombestrijding tegenover transformatie - https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/08/symptoombestrijding-transformatie.html

ps: dit is dus een bericht over zelfsabotage geworden; die helm kan ik wel hier houden om te voorkomen dat die een dozijn keer valt voordat jij besluit dat die wel bij het vuilnis kan

-

Deel 2: vervolg op mijn e-mailbericht van 23 augustus (2021)

Goeiedag. Deze tekening ontving ik van onze dochter.

Ik ben bereid om er voor haar te zijn.

Ben jij bereid jouw dochter hierin te faciliteren, zodat ze haar vader kan zien? Zonder voorwaarden, dus zonder aan alle kanten allerlei bepalingen, regeltjes en voorwaarden op te dringen?

Agenda's afstemmen is logisch. Da's normaal. Dat bedoel ik niet. Ik doel op de wil om jouw dochter te faciliteren. Die intentie moet kloppen. Wat jij doet is echter alles moeilijk maken en dat de ander verwijten. Precies zoals onze regering zo mooi laat zien, zeg maar. Tegenstrijdige regels opleggen en protest bestraffen. Duuh.

Zonder jouw zegen heeft afspreken geen enkele zin, jouw dochter volgt jouw voorbeeld en durft niet tegen jou op. Logisch, bij het minste geringste ontplof jij dus zo manipuleer jij elke situatie met aanstelgedrag. En jij bent slachtoffer, van elke situatie die jij zelf creëert.

Heb jij enig idee waarom ik dit niet mag schrijven terwijl dit voor iedereen zichtbaar gedrag is, zelfs voor jouw dochter?

Mvg

rj

Xxx

"Zullen we kibbeling gaan halen, papa?"

- 'Ja, goed idee'...

Deel 3... vervolg op 31 augustus

Lieve dame,

Bericht aangekomen, merk ik. Jouw boosheid en vervloeking waren hier voelbaar. Met dank retour afzender. Geen behoefte aan. 

Jouw vriend vroeg mij over de oorspong van spanning tussen jou en mij maarrr... 

iedereen lijkt royaal voorbij te gaan aan de enorme, nietsontziende spanning tussen jou en jouw dochter.

Jarenlang zit jij haar zodanig op haar huid dat zij er scheel van kijkt. Letterlijk. Pianospelen was zó intens vreselijk voor haar dat zij er acuut mee wilde stoppen toen het genoeg was voor haar. Overbuurvrouw H wist te vertellen dat dat het vaste moment van strijd, escalatie en complete oorlog was tussen jou en haar. Wat mankeert jou??

Wat mankeert jou dat jij een onschuldig kind zó mishandelt?

Het antwoord is er al en staat in de sterren.

Ondanks de melding bij "veilig thuis" door de buren kwam jij overal mee weg en had iedereen, zelfs de rechter, aan jouw zijde. De vrouw in haar kracht! Het feminisme zegeviert!

Maar wacht... wat heb ik jou nu eigenlijk helemaal misdaan?? Wat heb ik jou aangedaan dat jouw dochter door jou wordt ingepikt en de vader, zonder aanziens des persoons, volledig buitengesloten, vernederend en genegeerd wordt? Wat heeft jouw dochter ooit misdaan dat zij zo gestraft wordt voor jouw pijn?

Helemaal niets. 

Dit is een belachelijke tijd waarin vrouwen hun onrecht laten zegevieren boven mannen én kinderen die lekker overal de schuld van krijgen.

Lees maar terug in het boek spin sisters van hoofdredactrice myrna blyth, geciteerd in https://savethemales.ca/001904.html, wat het doorgeschoten feminisme zoal ondermijnt. 

Om bij het begin te beginnen:

Ben jij gelukkig??

Nee, natuurlijk niet.

Anders zou jij niet zo boordevol strijd en oorlogszucht zitten.

Geluk ken jij niet. 

Warmte ken jij niet. 

Liefde ken jij niet. 

Kan ook niet want jij rent voor alles weg en jouw dochter spiegelt dat gedrag. Die kan nergens van genieten. Want net als jij mag zij niet gelukkig zijn en voelt zich continu opgejaagd.

Dus... Hoe eenzaam maakt dat jou??

Serieus; arme jij!

Punt is dat mannen en vrouwen tegen elkaar én zichzelf opgezet zijn en dat mogen doorzien, zodat we eindelijk een keer gaan samenwerken. Schouder aan schouder, zij aan zij.

Immers... mannen zijn niet de vijand van vrouwen. Dat zijn de overheidsinstanties, multinationals, farmacie, banken en media. 

De vraag is hoe traag jij bent in het doorzien van dit Godspel, waarbij mensen voor God spelen boven anderen, zonder ooit iets te bereiken - zoals oom Klaus Schwab, want afbreken is nog geen opbouwen - want ga maar na: niemand wordt ooit gelukkig...

Jij ook niet...

en daarom gun jij het jouw kind ook niet...

en probeer jij mij te pesten en lastig te vallen met trucs en laster...

... maar jij hebt alleen jezelf ermee...dus...

...wanneer ga jij dat een keer inzien??

rj

Boek van Klaus Schwab over useless eaters

-

Deel 4: "Herstart omgang"

Een reactie van moeder kwam. Eindelijk. En hoe. Haar reactie over herstart van de omgang op 1 september: |

Beste rj,

wat fijn om te horen dat je onze dochter weer wilt zien en dit kenbaar maakt.

Het is duidelijk dat zij jou wil zien en het fijn zou zijn voor iedereen als er helderheid is wanneer dat is.
Dat dit buiten haar om gaat m.b.t. het organiseren en de communicatie hierover, ze hiermee niet belast wordt is ook al eerder afgesproken.
Verder stellen we voor de communicatie zoals eerder overeengekomen zo kort en helder mogelijk te houden en over onze dochter.

Wat ons betreft ligt er een omgangsregeling die weer opgestart kan worden. Wat ons betreft vanaf vlg week zaterdag 11 september 12 uur na de klimles tot maandag 13 september naar school (start 8.20 uur). Wat had je anders zelf in gedachte/ stel je voor? Reactie graag zo concreet/kort mogelijk.

Mhg 

-

Deel 5: afhaken van vader in twee delen

Tijdens een improvisatie-avond bij een toneelgroep merkte ik dat ik de rest van mijn leven slaaf zou zijn aan de moeder als ik mij niet acuut zou losmaken van haar en haar greep. Ik had een concept geschreven dat ik nog moest versturen. Dus dat deed ik direct, alsnog, op dezelfde dag dus 1 september,  omdat mijn binnenste daarom schreeuwde... |

Het volgende zou ik het liefst persoonlijk aan je zeggen en komt hier op neer. Ik weet niet wat het is tussen jou en mij maar de spanning die er heerst  maakt contact volledig onmogelijk.

Daarover gingen mijn e-mails. Om te bekijken hoe we daaruit zouden kunnen blijven. 

En dat kunnen we niet. 

Dan houdt het op en zie ik af van omgang. Welke dan ook. 

Niet omdat ik niet wil. 

Maar omdat ik geen mogelijkheid zie. 

Ik heb het aangezwengeld en jij laat zien met mij te vechten. Dag en nacht. 

Kijk, wat je doet.

Het dictatoriale spat er vanaf. Kijk naar wat jij doet. Het gaat zo gewoon niet. En ons kind toont dat

Dus helaas... zolang jij niet echt meewerkt, trek ik mij terug

rj

-

Deel 6: toelichting; bericht 3 september 2021

Sommige tirannie moet je mijden ten koste van alles. Vader trekt zich terug maar niet voor niets.

Reactie moeder bleef uit zodat vader twee dagen later alles benoemt en moeder de volle laag geeft over haar lage gedrag. Zij gedraagt zich volledig geestesziek maar wellicht komt er ooit een dag dat zij tot inzicht komt. |

Dit bericht gaat over jouw schijnheilige gedrag, jouw verraad aan de mensheid in het algemeen en aan mij en onze dochter in het bijzonder.

Ben al dagen lichamelijk van slag. Kan niet naar bed, kom niet in slaap en doodmoe wakker. Uitgeput als een zombie door mn dagen. Gisteravond opeens diarree uit het niets dwz krampen in mijn buik en dus KOU. Ik weet intussen wel waar die kramp vandaan komt. Ik heb een ex in mijn nek. Het brengt mij terug bij de tijd bij mijn moeder en de greep die zij over mij had. Geen toeval. Pure vervloeking. Het is mijn ervaring dat ik dat heb te benoemen om erger te voorkomen dus dat doe ik. 

Dus wat gebeurde er? ik trok mij woensdagavond terug uit de omgang en kreeg geen enkele reactie van jou - behalve een heel scala lichamelijke klachten. Wat zegt dat? Komt het jou wellicht heel goed uit dat ik mij terugtrok en speel jij voor de buitenwereld alsof dat aan de ander ligt? Terwijl jij intussen iedereen lukraak vervloekt zo het jou uitkomt?

Het uitblijven van jouw reactie spreekt boekdelen en toont dat dit jou veel beter uitkomt want jij wilt alleenheerschappij over JOUW kind.

Het gaat er echter niet om wat jij wilt maar wat voor jouw dochter belangrijk is. En kennelijk is dat geen omgang met haar vader.

Jij pretendeert of doet voorkomen dat het in het voordeel van ons kind zou zijn als zij haar vader kan blijven zien maar jij doet zelf geen enkele moeite om dat werkelijkheid te maken, integendeel, jij vecht ermee. Onderhuids. Anders zou jij je wel laten horen door mij te laten weten, dat afhaken of terugkrabbelen echt niet kan. Deed jij dat???

Jij dient je kapot te schamen voor zulk achterlijk en achterbaks gedrag. 

De wet schrijft voor dat het kind recht heeft op de vader. Wet of niet, de praktijk leert dat jij daar maling aan hebt. Schijt, zelfs. Jij hebt jouw eigen wetten. Die jij maakt en breekt zo het jou uitkomt. Want:

Het uitblijven van jouw reactie spreekt boekdelen en toont dat dit jou veel beter uitkomt want jij wilt alleenheerschappij over JOUW kind.

JOUW kind, JOUW BEZIT; jij ziet dit meiske als jouw bezit, terwijl jij haar geestelijk volledig in de vernieling helpt. Dag in, dag uit zit jij haar op haar huid. Precies zoals jou overkomen is, dus.

Ik weet waarover ik praat. Ik zie het al jaren voor mijn neus gebeuren. Ik zie hoe agressief jij haar benadert, hoe zij op jou reageert en ik zie hoe hulpeloos hulpverleners zijn want de hele wereld is zo ziek als maar kan zodat er wereldwijd geen kans op verbetering is te verwachten. 

Veilig Thuis hielp niet mee; die kiest voor de zich als slachtoffer presenterende moeder. Jeugdbescherming? Idem dito. Rechtbank. Humanitas/Astra. School. Allen spelen jouw spelletje mee. Jij mag gewoon doorgaan met die jarenlange structurele emotionele verkrachting van jouw kind en van ieder die zich daarmee bemoeit.

Jij laat voelen dat de vader fout is - of dat nu waar is of niet maakt schijnbaar niet uit - en iedereen loopt achter jouw bloeddorst en sadisme aan... want dat herkent iedereen gelijk. Dan zie je knikkende hoofden en hoor je "oh jaaa..." en werkt iedereen mee om de vader tegen te werken die zich niet gedraagt volgens  het autoritaire systeem maar zelf nadenkt en gezond verstand laat zien.

Jij bent de baas, maakt en breekt wetten en eist gehoorzaamheid.

Wat is daar positief aan?

Is dat in het voordeel van jouw dochter of zelfs van jou??

Flikker toch op gek.

Wat ik wil is omgang zonder voorwaarden en het eerste wat jij doet is jouw regels aanwijzen die zo in het boek 1984 passen en daaruit lijken te komen. Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. 

Bravo. Het is jou gelukt. Je eigen record gevestigd.

Gruwelijker kan echt niet.

Gestoorder kan niet.

Gruwelijker kan echt niet.

Wat ons kind wil, vraagt niemand. 

Sterker nog: rechtstreeks contact en overleg van vader met haar MAG NIET. Jij bepaalt wat zij moet denken en vinden en laat jouw autoriteit gelden en voelen. Jij bepaalt. Niet zij. CENSUUR, dus.

Dit maakt periodieke omgang met haar volstrekt ondoenlijk en dus onmogelijk, omdat jij alles voor haar bepaalt, jij voor haar denkt en zij geen enkele eigen inbreng heeft. Erger kan niet... dacht ik.

Ons kind mag niets en moet van alles. En krijgt censuur op alles. Gedachtenpolitie is er niets bij.

Maniakaal gedrag waar het DSM handboek van de psychiatrie volgeschreven mee is.

En het kan nog erger. Jij zet haar tegen haar vader op zodat zij elk moment samen tot hel maakt zodat omgang ondoenlijk en onmogelijk is geworden.

Ouderverstoting,  dus. Ook een teken van ziekte trouwens. 

En hebt daarover contact met de al even geesteszieke moeder van mijn oudere kinderen gehad, achter mijn rug om, om laster, tactieken en strategieën uit te wisselen. En daarmee geconfronteerd tijdens onze mediation stel jij doodleuk, dat jij zelf wel bepaalt met wie jij omgaat. Gekker kan niet.

En als ik mijn zoon vraag om in de computer van zijn moeder te speuren naar bewijs "vind jij dat echt niet kunnen" en bijt mij dat toe op dictatoriale toon. Tijdens de mediation. Die geen schijn van kans heeft. Omdat niemand wil meewerken. Zelfs de mediators niet.

Jij verwijt mij wat jij zelf doet. Gekker bestaat niet.

Het is jouw kind en ik heb niets in te brengen. 

Overleg is niet mogelijk. Jij bepaalt en geeft beperkte mogelijkheden. Ik mag van alles bedenken maar jij bepaalt uiteindelijk altijd alles en dringt dat op en kiest steevast de meest rampzalige van alle scenario's om jouw zelf gekozen opponent (niet alleen mij maar iedereen in jouw weg) maar zo veel mogelijk dwars te willen zitten. Jouw wil is wet en wie daaraan toornt krijgt oorlog met jou. De maniakale furie en hysterie zijn niet te overzien.

Zo zit dit en niet anders. En het is voor ieder te zien. Een klucht uit duizenden. 

Wat ik wil, is niet terzake doende, als het aan jou ligt want jij speelt de baas en bepaalt alles dus jij maakt normaal contact of overleg volstrekt onmogelijk.

Ik wil er voor ons meiske zijn. Jij maakt dat godsonmogelijk, laat riant op jou wachten met antwoord en denkt niet constructief mee. Het moet allemaal op jouw manier en liefst zo stressvol mogelijk. De ellende en zwartgalligheid spatten eraf. 

Naar school brengen? Gaat niet. Dat is afschuwelijk. Onze dochter protesteert uit alle macht. 

Doen alle kinderen, ongeacht waar we heen gaan, maar school betekent einde samenzijn en dus volop protest.

Het ophalen van onze dochter is nog het leukste maar terugbrengen is het ergste van alles. En terug naar school is één groot drama. Protest en stress.

Waarom luistert er hier niemand naar haar en gaat dit zieke gedrag domweg onverminderd door?!?

Die vraag dient gesteld te worden en het antwoord is aan jou. Aan jouw ziel. Niet aan jouw zieke geest. Die draait alles om en maakt overal iets heel anders van. 

Stel, dat ik van de vaste omgang af zie omdat het niet werkbaar is om mijn oogappeltje als vaste prik in het weekend bij mij te hebben. Stel, dat het voor haar wél nuttig is om haar vader te blijven zien. Stel, dat zij haar vader af en toe dient te zien, al is het minimaal. Waarom kom jij dan niet met waardevolle suggesties op dat vlak? Waarom hoor en lees ik geen enkele reactie op mijn afhaken en terugtrekken?

Omgang dient zonder stress te zijn. Kan dat??

Al is het slechts een keer per maand een dagje. Het zou tof zijn voor ieder kind en onze dochter in het bijzonder maar ik stel het maar niet eens meer voor. Dat heb ik gedaan en wordt gruwelijk genegeerd. De nee ofwel het nietsontziende veto van moeder overste hangt steevast in de lucht. Want alles moet net even anders. Foltermethoden, zo heet dat. 

Onze dochter heeft mij een half jaar niet gezien voor ik haar opzocht voor haar verjaardag in juni. Begeleid door jouw lakei mocht ik haar bij Gods gratie een half uurtje zien, na enkele dagen wachten. Maniakaal en knettergek natuurlijk, maar nog erger was het om een maand te moeten wachten voor jij toestemming gaf dat zij een aantal uur met vader zou mogen buitenspelen, op 18 augustus jl. Jouw voorstel om haar weer tweewekelijks op te halen op zaterdagmiddag na klimles en maandagmorgen terug te brengen naar school is niets minder dan een hel want...

.... het geeft jou weer onverdund de gelegenheid om jouw tanden in mij te zetten en jouw bloeddorst de vrije loop te laten. En da's gelijk merkbaar geweest zodat ik gelijk moest afkappen om erger te voorkomen. Parasitair gedrag en bezitsdrang maakten mijn leven gelijk miserabel, dus ik moest wel. Vampirisme verbleekt erbij. Dit is gruwelijk. Ik moest mij wel direct terugtrekken en had geen andere keuze anders zou ik geen leven meer hebben.

En het leven van onze dochter kan ik niet redden want dat heb ik reeds geprobeerd, afgelopen jaren, en daarin werden wij aan alle kanten tegengewerkt.

Dame, jij belichaamt een levende vervloeking; erger dan alle kerken bij elkaar en het Vaticaan er ook nog bij; jij gedraagt je als dictatoriale tiran met geesteszieke, hysterische, maniakale bloeddorst en de duistere drie als leidraad. Jij gedraagt je zo ziek als een hond en ik wil niets meer met je te maken hebben. Ik ren hard voor jou weg om mij het vege lijf te redden. 

De volgende keer dat ik jou benader, als die ooit komt, zal vanaf de andere kant zijn, als ik ben overgegaan en jou als dolende ziel het leven zuur kom maken, precies zoals jij nu continu doet bij anderen. Waarmee ik wil zeggen dat jij zult oogsten wat jij zelf zaait en jouw dochter zal jou daarin blijven spiegelen. Maar oooh, wat heb jij het toch zwaar. En wat ben jij toch zielig. En alles ligt altijd aan anderen en nooit aan jou. 

Wat ik bedoel hiermee: het wachten is tot ons kindje zelf durft opstaan voor wat zij zelf wil en misschien is dat wel nooit, want jij smoort haar volledig. Dus zo creëer jij in jouw dochter precies datgene wat jou ooit is aangedaan, want: "hoe kun jij een ander gunnen wat jou nooit is gegund?" En dat is gelukkig helemaal niet kortzichtig of zo. En de wereld is niet kleinzielig, kinderachtig en onvolwassen. Welnee...

Het wachten is tot uit het volk de roep komt naar positief gebruik van talenten en verbetering van levenskwaliteit.

Dan kan ik lang wachten. Ik denk dat ik dat nooit zal meemaken en dat gegeven is heel verdrietig, lijkt mij. Niet voor mij hoor, maar voor de op mensen gelijkende karikaturen in deze oh zo beschaafde wereld. Die maar achter hun eigen staart blijven aanlopen.

rj

...

PS: jij claimt altijd mijn berichten niet te willen lezen maar ik heb dit wel te sturen, omdat het nodig en waar is... dat heet verantwoordelijkheid nemen

-

Naschrift - zachte heelmeesters maken stinkende wonden

Deze situatie is gruwelijk en het gedrag schandelijk. Ik laat hier zien dat ik niet chanteerbaar en niet omkoopbaar ben. Wat mijn ex wil is mij lastigvallen in ruil voor omgang met mijn kind. Dat gaat niet. Bovendien heeft die gruwelkip het gelijk aan haar zijde omdat het hele systeem vrouwen steunt, welke onzinnig onzin zij ook uitkramen. Dan heb je mannelijk gedrag te tonen en je terug te trekken. EN je hebt te benoemen, hoe het zit. Eenduidig, volledig en onomwonden. Dan is het duidelijk.

Waarom? Omdat zachte heelmeesters stinkende wonden maken.

rj