Vanmorgen lag mijn facebookaccount eruit dat ik heb om mijn pagina te beheren. Ik moest mij eerst identificeren ahv een code via mijn gsm voordat ik er weer in mocht. Ik stond voor een gesloten deur; domweg buitengesloten. Mensen die mij wilden benaderen lazen: “Dit bericht is niet meer beschikbaar omdat we hebben vastgesteld dat dit aanstootgevend was of is gemarkeerd als spam.”
Droom
Ik droomde en werd met een nare smaak in mijn bek wakker. Ik had met één of ander spel meegespeeld, was eruit gestapt van verveling en zag dat mijn vergaarde puntensaldo, achter mijn rug om, zomaar aanzienlijk verlaagd was... De boodschap was deze: hoe mensen zich voelen heeft weliswaar niets met mij te maken maar kostte mij wel mijn punten! Afreageren dus.
Krenken: wraak zoeken
We zijn allemaal krengen: erop uit om een ander te krenken. Daar schreef ik drie korte blogs over, getiteld “Wraak”: Wraak 1: “Iedereen zoekt wraak. Hoe meer ruimte in een relatie, hoe meer gelegenheid voor het voelen van de onvrede die eigenlijk in ons huist.” | facebook.com/715187661924237 (ook in “Dagboek”) Wraak 2: “Wraak is: geen verantwoordelijkheid nemen” | facebook.com/716415548468115:
Wraak is geen verantwoordelijkheid nemen. Wraak is lafhartig gedrag. Wraak is iemand anders laten boeten voor hoe jij je voelt. Wraak nemen is dom en onvolwassen gedrag...en iedereen doet het.
Wraak 3: “Omdenken: van kleinzielig naar grootzielig | Je exgenote op klein gedrag attenderen en aangeven wat voor verbetering vatbaar is.” Een levend voorbeeld dus | fb.com/716934775082859
Niet gezien en niet gehoord
Waarom? Omdat we in onze eigen jeugd niet gezien, niet gehoord en niet gewaardeerd werden en nu zó boos zijn dat we met plezier een ander hun plezier misgunnen. Sterker nog... het is voor velen zo dat we continu anderen de hersens willen inslaan, vermoorden dus - en daarom elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Onze onvrede afreageren dus.
Nationaal klikken
Daarom is die burgerKLIKlijn met de lok-naam “Burgernet” zo'n succes want een ander “aangeven” is genoegdoening zoeken voor een verrotte jeugd waar we nu nog boos over zijn of tenminste onvrede over voelen. En daarom gaan we met “hangjongeren” niet in gesprek – dus géén welwillende dialoog – maar sturen we er liever politie op af; lekker veilig. Zo nemen we nóg meer afstand - terwijl (onze!) jonge mensen NIETS ANDERS WILLEN dan contact en gehoord worden; het is een vorm van protest wat ze laten zien en dus aandacht trekken: ze willen gezien en gehoord worden – en dat gebeurt nu niet...
Stiekem gedoe
Dus als je een account neemt met een verzonnen naam (Per Soon bijvoorbeeld) en iemand krijgt 't op z'n heupen omdat jij wèl goed in je vel steekt, dan gaan we jou aanpakken: * uit de weggeefgroep zetten * klagen oftewel rapporteren bij facebook zodat je jouw identiteit moet kenbaar maken voor je verder kunt * stellen dat jij stiekem doet terwijl die ander die jou beschuldigt zelf stiekem gedrag laat zien…
JIJ moet boeten voor hoe ik mij voel
Dit zie ik mijn hele leven al gebeuren... En dan presteren mensen ook nog om te stellen dat het aan jou ligt en niet aan hen. Het is net als aangifte bij de pliessie of iemand voor de rechter slepen: JIJ moet boeten voor hoe ik mij voel. Zo doen we dat anno 2015. Duuh. Zeg mij: wat is daar volwassen aan? Tis zó kinderachtig. Zo inténs kinderachtig.
Nu heb je ten minste wat te doen
Lieve mensen, het gaat niet om afreageren of om wraak. Het gaat erom dat we die schade in onze jeugd niet voor niets opliepen; dan hebben we nu iig wat te doen! We zouden ons anders vervelen! En het gaat erom, dat we leren om te gaan met ons verdriet. “Iedereen heeft verdriet. Ik ook, jij ook; wij allemaal. De vraag is dus: hoe ga je er mee om? Leer het dragen!” Beter dan bij een ander neerleggen, toch? Dat stadium is zó achterhaald en zó “vorige eeuw”...
Hoe meer ruimte in een relatie, hoe meer gelegenheid voor het voelen van de onvrede die eigenlijk in ons huist. Hoe liever de één is, des te geniepiger en gemener de ander kan doen. Dan krijgt het namelijk de ruimte om er te mogen zijn en komt alle onvrede onherroepelijk tevoorschijn.
Op het ziekelijke af
De moeder van mijn kinderen had er vijf jaar voor nodig om van mij te scheiden. Vijf jaar - net zo lang als we getrouwd waren geweest terwijl je zo iets in een paar uurtjes kunt fixen, toch? Ik zei wel eens: “Je verwart mij met jouw vader” en wist niet half hoe raak ik daarmee zat.
Verknipte grafiek
Dat geeft een grafiek die er krankjorem uitziet; hoe beter je bent geweest voor je partner, des te groter de kans dat die ander alle onvrede bij jou komt neerleggen - en het heet: “Omgekeerd evenredig”. Dus je kunt beter een kreng zijn voor anderen en sociaal voor jezelf, omdat in deze maatschappij het niet blijkt te werken om sociaal voor anderen te zijn. De top van het bedrijfsleven graait de kassa weg immers. Lekker integer voorbeeld doet verknipt volgen. Dat doet dus zeer aan je ogen ;-)
Boetedoening tegenover Genoegdoening
Boetedoening plegen we op ons zelf (tattoo's, piercings, automutilatie) en genoegdoening - wraak dus - op anderen (jou of jouw spulletjes stukmaken). Beide getuigt het van verknipt gedrag en vond z'n oorsprong in onze jeugd waarin we niet gezien, niet gehoord en niet gewaardeerd werden en vervolgens zonder houvast, eigenwaarde of zelfvertrouwen de wereld ingeschopt werden.
Blauwe plekken verwisselen nog steeds niet van eigenaar
Alles wat we doen in negatieve zin is eigenlijk protest. Alleen leggen we het meestal bij de verkeerde neer: bij degene die daar... niets mee te maken heeft niets aan kón doen en niets aan kán doen. Want dat kun je alleen maar zelf. Je kunt wensen dat iemand jouw blauwe plekken voor je draagt maar tot nu toe is dat nog niemand gelukt.
Sociaal gezien dus (emotioneel en) imbeciel gedrag; kleinzielig, in plaats van grootzielig. Soms zelfs tot narcistisch aan toe. Terwijl we van iemand houden vermoorden we 'm zowat - dat overkwam mij namelijk (bijna). Omdraaien dus [fb.com/685517278224609]. Dat is toch “gestoord” oftewel “weg bij àl ons Gevoel” te noemen?
Waarom we doen zoals we doen
De laatste blog ging hierover: “Narcisme is als begrip in het leven geroepen voor hou-vast, om te kunnen omgaan met iets wat we niet begrijpen. Er zijn definities van te vinden en die kloppen wel maar gaan totaal voorbij aan het feit dat de ziel “alles doet om de mens waarin zij leeft gelukkig en gezond te zien” en dus signalen afgeeft over misstanden die om correctie (en verbetering van de leefomstandigheden) vragen. Of roepen. Of schreeuwen. Op z'n Hollands: “It's all a cry for love” - waarom zouden we anders de aandacht op ons vestigen?” [dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/05/in-zichten-over-narcisme.html]
Aanbellen en wegrennen
Kortom, we dienen mensen behoorlijk op hun gedrag aan te spreken omdat ze er om vragen; luidkeels zelfs. Ze roepen erom en willen op een portie Gezond Verstand getrakteerd worden terwijl ze de ene na de andere truc uit hun trucendoos toveren - vooral vrouwen zijn expert, mijn moeder en mijn kleine zusje voorop: expert in omdraaien [fb.com/685517278224609]. En (bijna?) iedere vrouw doet hetzelfde als zij. Du-uh. Werkt aanspreken niet, red dan je vege lijf en ren voor je leven. Ook moeten doen.
Liever transformeren dan saboteren
Het is intussen 2015 en deze tijd schreeuwt om “naar binnen gaan” en “het bij onszelf te zoeken.” Roep daarom in koor Hello Aquarius en verbeter de levenskwaliteit door af te rekenen met dergelijke onzin. Als ik het kan, kan jij het toch ook zeker?++ Tip: Discussieer mee op facebookErvaringen en visie uitwisselen "lucht op"
Narcisme is als begrip in het leven geroepen voor hou-vast, om te kunnen omgaan met iets wat we niet begrijpen. Er zijn definities van te vinden en die kloppen wel maar gaan totaal voorbij aan de oorsprong en het feit dat de ziel “alles doet om de mens waarin zij leeft gelukkig en gezond te zien” en dus signalen afgeeft over misstanden die om correctie vragen. Of roepen. Of schreeuwen. Op z'n Hollands: “It's all a cry for love” - waarom zouden we anders de aandacht op ons vestigen?
Eerst de definities. Wat leren we daarvan?
Wat zegt wikipedia er over: “Narcisme is een vorm van gedrag dat wordt gekenmerkt door een obsessie met de eigen persoon (vaak het uiterlijk), egoïsme, dominantie, ambitie en gebrek aan inlevingsvermogen. Iemand die narcistisch gedrag vertoont, noemt men een narcist.” Godzijdank heeft wikipedia het over gedrag.
“De kernsymptomen van narcisme zijn: ‘een instabiele basis’, ‘jezelf opblazen’, ‘gebrek aan wederkerigheid’ en ‘afstoten’. Deze vier symptomen vormen een vicieuze cirkel (de narcistische cirkel). “Een instabiele basis wordt gekenmerkt door wantrouwen en het niet kunnen aangaan van duurzame intieme relaties. Dit wordt veroorzaakt door (...) een jeugd waarin ouders of verzorgers zich niet goed afstemmen op de emotionele behoefte van hun kind."
Niet schrikken. Dat gebeurt ons allemaal. “Het opblazen is een zelfbeschermende poging om het basale wantrouwen niet te voelen. Het bevat kenmerken als dominantie, eigenliefde en gevoelloosheid. “Gebrek aan wederkerigheid (lees: verbinding) is het gevolg van een opgeblazen houding. Daarbij passen symptomen zoals grenzen overschrijden, geen rekening met anderen houden en arrogantie. “Bij afstoten passen symptomen zoals een lage frustratietolerantie, de fout bij de ander leggen, minachting en woede. “Een narcist probeert zijn instabiele psychische basis niet te voelen door zich op te blazen. Hierdoor neemt hij veel meer ruimte in dan mensen normaal gesproken nodig hebben. Een narcist heeft hier echter geen last van, omdat hij op een eenrichtingsweg leeft. Andere mensen moeten hem dienen of voor hem applaudisseren. Zo niet, dan verstoot hij ze.”
Een praktisch label: "labiel"
Wat weet je nu? Ik kan deze gortdroge theorie nauwelijks lezen en al helemaal niet onthouden dus heb er daarom weinig aan. Wat is narcisme nu eigenlijk? Wat is de essentie ervan? En wat wil iemand met narcisme zeggen?
Ik noem het liever labiel. Degene(n) die ik met dergelijk gedrag ontmoet heb, blijken overduidelijk labiel te zijn dus dat is de overtreffende trap van instabiel en nog wat duidelijker: men is niet bij zichzelf en komt daar met geen mogelijkheid bij. Dat kreeg ik als ingeving.
Het vraagt Geduld met een hoofdletter om dit te corrigeren, want wat er jaren over gedaan heeft om zo te groeien, heeft ook tijd nodig om te helen en te corrigeren. Ik ken er één die beseft dat haar gedrag niet spoort en daarin ronduit ongeduldig is. Er is echter geen pilletje voor; we dienen zelf aan de slag. En onthoud: zelf is ziel.
Nog wat. Tegenwoordig horen we steeds vaker dat iemand het label "bipolair" gekregen heeft. Sterke stemmingswisselingen en depressiviteit zijn kenmerken die zijn oorsprong kennen in... schrik niet... schizofrenie. Niet zo vreemd als je nagaat dat onze "opvoeding" garant staat voor schifting van verstand en gevoel en dus per definitie schizofreen-makend is. Lees hierover meer in Taboe doorbreken; hyperlink onderaan.
Opvallend gedrag ontstaat onder onmenselijke druk
Ieder mens heeft een ander “overlevingsmechanisme” ontwikkeld om de aandacht te vestigen op een probleem. Wat veel mensen doen, is “omdraaien” van feiten of negatief afschilderen wat eigenlijk heel positief is. Narcisten zíjn niet ongevoelig of niet-inlevend; ze dóen zo. Er is een verschil tussen hun Wezen (de ziel) en hun Gedrag. Gedrag is nog geen ziekte; het is een signaal vanuit de ziel om gezien, gehoord en gewaardeerd te (willen) worden. Dat zijn drie basisvoorwaarden die bij de meesten van ons ontbraken bij het opgroeien. Mijn mentor leerde mij: “Extreem gedrag is altijd te herleiden; meestal kom je uit bij de jeugd. De eerste acht jaar zijn heilig” en da's logisch, want het verstand ontwikkelt pas tussen zes en acht jaar. Dieren hebben geen verstand; daarom las ik dat een olifant de intelligentie van een zesjarig kind kan bereiken. Geen wonder; daarna neemt de intelligent van een mensenkind een spurt. Dit onderscheidt ons van dieren. [update] Daarna is het aan de leefomgeving of een mensenkind geliefd en emotioneel stabiel opgroeit of niet. De klachten die gebrek aan liefde, eigenwaarde, zelfvertrouwen oftewel ruimte om zichzelf te zijn, zoal geven, kunnen we allerlei labels geven maar de kern wordt dan over het hoofd gezien: WIJ creëren dat zelf, want we laten het toe.
Bovendien: de enorme druk die wij mensenkinderen ervaren is ziekmakend. Letterlijk.
Extreem gedrag is altijd te herleiden, dus daar zie je logischerwijs excessen van terug in het gedrag van ieder mens. Dat constateerde ik bij mezelf ook dus ik had er jaren voor nodig om dat af te leren.
“Opvoeding” - terreur-achtige, gewelddadige en overmatige correctie van een perfect ontwerp
Indien in die eerste acht jaar continu een over-correctie heeft plaatsgevonden waardoor er geen ruimtevoor het kindwasom zelf te kunnen ontdekken, dan is dat een vorm van emotionele verschrikking geweest die enorme schade aanricht. We noemen het “opvoeding” maar eigenlijk is het overmatige correctie van alles wat het kind doet, zegt of wil. “Liefdadige terreur” noemde mijn mentor dat en hoe raak is dat? We noemen het “houden van” maar meestal is het voorwaardelijke liefde: we houden van het kind wanneer het luistert oftewel gehoorzaamt. Dat is de nalatenschap van eeuwenlange onderdrukking door kerk en Staat en geen gezond uitgangspunt voor een mentaal gezonde opvoeding of emotionele stabiliteit, wanneer je de natuur van een kind stelselmatig onderdrukt en dus geweld aan doet. Het is domweg verkrachting te noemen en bijna iedereen in het "beschaafde" Wilde Westen groeit daardoor “verknipt” op, oftewel afgesneden van het Gevoel want dat mocht er niet zijn. Gevoel heet “soft” en “slap” en “zwak” en dat moeten we hier niet, terwijl dat juist àlles is wat een mens heeft en dat kille verstandelijke opgelegde gedrag juist een beperking inhoudt van ons zijn en van ons hele wezen.
Oorzaak van gestoord gedrag
“Gedraag je”, “dat hoort niet”, “doe normaal” en “doe nou maar wat ik zeg” zijn de onderdrukkende woorden waarmee wij eeuwenlang in de tang zijn gehouden en nu collectief leven in angst om maar niet af te wijken. Het levert “gestoord gedrag” op waarbij het gevoel niet meer mee mag doen. Wanneer de connectie met het gevoel verstoord is, noemt men dat terecht “gestoord” of “wezenloos” gedrag, toch?
Opvoeding is dus terreur te noemen en een overmatige correctie van wat “in” ons zit en daarom per definitie ongezond; ieder kind weet zelf wel hoe het opgevoed wil worden - en dat laat het zien. Kwestie van opletten oftewel kijken met je hart; we noemen dat "je oor op het zieltje te luisteren leggen." Daarom noemen we kinderen wel Fluisterkinderenomdat we ons best moeten doen om te begrijpen wat het zegt en wil. Ik schreef eerder over dit onbegrepen fenomeen. Geen wonder. We leven in een maatschappij waar ieder mens in z'n hoofd zit en niet bij het gevoel want dat mag niet; een samen-leving die niet samen-leeft met zichzelf en dus niet met anderen en waar niemand partner is van zichzelf en dus achter z'n eigen staart aan rent. Excessen kunnen dus labels krijgen maar labels zijn fabels; het gaat om de mens en niet om “gehoorzaam gedrag” of “doe nu maar wat ik zeg”; die tijd is voorbij. Mensen horen de ruimte te krijgen om te ontplooien wat er in hen zit en school is daar funest voor. Kijk maar hoe de energie van mensen afneemt in de loop der jaren. Kijk de mensen maar aan. Jonge mensen hebben een veel stralender energie, daarom zijn we zo dol op jonge kinderen. Die zijn nog ongerept. Maar... hoe lang? Ik schreef erover in “de wonderlijke energie van kinderen” [update]Kinderen zijn onze meest dierbaren en we temmen ze waar we maar kunnen, want... "hoe kunnen we een nader gunnen wat ons nooit gegund is?" Doe jouw eigen onderzoek en onderzoek dit fenomeen zelf, omdat het vreselijk is!
Ik sprak onlangs een stel tieners en sloot ermee af, dat mijn bedoeling niet was om hen te radicaliseren, maar om te helpen "in te zien dat de wereld radicaliseert."
Het is mijn bedoeling niet om anderen te radicaliseren; ik help inzien dat dat de wereld radicaliseert
Heilzame confrontatie
Nu de oorzaak voor excessen oftewel extreem gedrag zoals narcistisch gedragduidelijk is, is narcisme allang niet meer zo'n interessante noemer. Het gaat erom wat de mens met zulk gedrag wil laten zien: het is een schreeuw om hulp, en die krijgt het door confrontatie. Zoals we leren van het werk van Byron Katie (The Work - "draai jouw bezwaren om om in te zien dat je het over jouw eigen gedrag hebt") en Willem de Ridder (spiegelogie) kijkt ieder mens bij de ander in de spiegel (zie: “wist jij wel dat we allemaal spiegels zijn”) en zo zorgen we dus zelf voor een onbewuste confrontatie met ons eigen gedrag. Daar zorgen we zelf voor. Zie dat in. Zelf... is ziel. Door te stellen dat we zelf de confrontatie uitlokken, kunnen we ook het cadeau erin zien - waar we zelf voor zorgen. Als je nagaat dat zelf een ander woord is voor ziel (ons wezen dus onze natuur) kun je in-zien, dat:
we uitstralen waar we mee zitten;
we de ander onbewust om hulp vragen - dus via onze ziel;
de ander er als van-zelf op reageert - en ons daarmee in wezen te hulp schiet;
we elkaar confronteren met ons gedrag;
een confrontatie is om ons wakker te schudden en in te zien wat er gebeurt - vastlopen is noodzakelijk om te kunnen veranderen;
we naar binnen te gaan hebben voor de dialoog met ons-zelf;
daar de boodschap en het in-zicht voor ons liggen te wachten om te plukken, zodat we onze levenskwaliteit kunnen verbeteren, zodra we tegen iets aanlopen of zelfs vastlopen, door het idee vanuit binnenuit te omarmen over “hoe het anders kan”
Signaal van de ziel
(Ergens tegenaan lopen of) “Vastlopen” is een algemeen woord en dat kan van alles zijn. Over andere fysiek, emotioneel, geestelijk, mentaal. Een boodschap meldt zich als een signaal van binnenuit, dus van onze eigen ziel. Soms gaat dit gepaard met emotionele pijn [wanneer we onbewust en onterecht vasthouden aan iets wat geen houvast geeft zonder de boodschap erachter te willen in-zien] maar kan ook fysiek zijn: we kunnen ons stoten en bezeren. Dan dien je te stoppen met wat je doet, tijd nemen om de plek te wrijven èn zich-zelf af te vragen waarom dit kon gebeuren; zo ontstaat er innerlijke dialoog. En aangezien de ziel ons gelukkig en gezond wil zien zal die er alles aan doen om ons de boodschap aan te reiken. De vraag is of we de boodschap pakken. Het is als een cadeautje... dat pak je uit, toch? Of niet soms? Zie de blog: “Hoe word ik een zonnetje in huis.” Daarin beschrijf ik hoe uitgebreider je van signaal of pijn tot inzicht kunt komen - en vervolgens tot gelukzalige glimlach.
Van ontmoeting naar oplossing
Vandaag pas realiseerde ik mij dat ik een narcist [= iemand met narcistisch gedrag] had ontmoet en zocht gelijk naar deze link, die ik ergens had aangetroffen: narcismeinrelaties.nl/kennisbank-narcisme-In-relaties/narcisme-in-relaties-herkennen/checklist-van-20-narcisme-kenmerken. Waren een paar dingetjes die me opvielen aan die tekst, er ontbraken wat zaken en veel leek dubbel op. Veel belangrijker nog dan dat... ik miste een mogelijke aanleiding en oorzaak van narcisme of een verwijzing daarnaar. En ik miste “the way out” oftewel de oplossing. Over dat laatste lees je meer in mijn blog: Hoogbegaafden hebben het moeilijker dan anderen. Ik plaatste deze reactie op die site:
“Onverschilligheid” en “omdraaien” mis ik nog in het rijtje. Kan bij “onverantwoordelijkheid” respectievelijk bij “negatief gedrag”. Verder zeer bruikbaar, bedankt. Opvallend, mensen noemden MIJ een narcist maar dat was vanuit furie en dat is eerder omgekeerd zo (projectie omdat mensen graag hun lasten bij een ander dumpen). Vond het opvallend maar zie nu waarom: ik ken sinds kort een vrouwelijke narcist. Ik was deze punten vergeten dus moest ze opzoeken maar schrok bij de gelijkenissen! [Ook nuttig: http://nl.wikipedia.org/wiki/Narcisme] Overigens, uw artikel zegt NIETS over het ONTSTAAN van dit fenomeen. Ik noem dit trouwens GEDRAG en geen ZIEKTE. Door de oorzaak te duiden en weg te nemen kan iemand weer zijn of haar eigen leer- en heelmeester worden. Denk bij leer niet aan sm maar aan “je-zelf leren” en "één met jezelf worden". Dit heeft tijd nodig. Door bij je zelf te blijven en de ander categorisch af te wijzen en contact te verbreken, komt die ander nu tot inzicht merk ik en komt op andere gedachten. Omdat de gebruikte “strategie” niet werkt. Oorzaak is vaak de vierde blokkade, zegt mijn ingeving en door het lezen van het boek hierover (zie link naar vaderaarde.nl bij “website”) kunnen ze dit zelf door-werken. Als die “wil” er is. Dat bepaalt de ziel. Overigens doet iedereen die dit interesseert, er goed aan om dat boek te lezen. Link bijgevoegd.
Zin en onzin van een label
Wat levert het op om iemand zo'n etiket te geven? In plaats van iemand een label te geven door narcist te noemen, dienen we juist van harte toe te juichen dat er zich symptomen van ongemak laten zien. Labels zijn fabels, toch? Zoals wij in onze in opvoeding “reinheid, rust en regelmaat” door de neus geboord kregen, wat niets anders was dan verkrachting van de menselijke natuur, zo is narcisme het gevolg te noemen van onderdrukking van het eigen, natuurlijke gedrag en tonen we daarvoor in de plaats het vechten tegen aangeleerd gedrag dat (on)bewust tegen onze menselijke natuur indruist. Kortom... vanuit het wezen of de ziel gezien is alles eenvoudig te begrijpen. Dus dienen we daar een studie van te maken. Duik daarvoor gerust “het alternatieve circuit in” dat overigens ten onrechte zo heet; de reguliere “allopathen” en de huidige allopathische medicijnen bestaan pas zo'n honderd jaar namelijk. Allopathie is “de oplossing zoeken in een heel andere richting dan waar de klacht vandaan kwam”, in tegenstelling tot homeopathie. Zie bvb hetlichaamliegtnooit.nl Wie de boodschap van de ziel kan horen, al dan niet met een intermediair als hulp, krijgt de oorzaak benoemd en dat blijkt gelijk de oplossing te zijn; de ziel is tevreden met het in-zicht zodat de drager van het ongemak weer verder kan en die gaat op weg naar het volgende inzicht. Next level. Zo is ons leven opgebouwd, uit voortschrijdende inzichten zodat we maar één conclusie kunnen trekken: we zijn hier om te leren.
Contact verbreken
De ingeving opvolgen om de narcist een halt toe te roepen met zijn of haar praktijken, of zelfs alle contact te verbreken werkt van-zelf door, omdat het de ultieme confrontatie is wanneer je iemand zo duidelijk laat zien dat de bewandelde strategie niet werkt. Het brengt de drager van zulk gedrag op andere gedachten. Mooi, toch? Laat maar rijpen. Zo is elk van ons er druk mee om aan de hand van “vastlopers” de eigen weg te zoeken. Het brengt ons tot zelf-inzicht en zelf-kennis door telkens te luisteren naar wat de ziel van ons wil.
“We zijn hier om te leren”
Als niets meer werkt en dialoog onmogelijk blijkt omdat de ander volhardt in dit afwijkende gedrag is contact verbreken is het meest voor de hand liggende en ook het meest heilzame. “Ga zelf maar aan de slag” zeggen we daarmee. In mijn geval maakte ik kennis met de excessen van de grootste volksvijand aller tijden: de enorme emotionele kou uit de jeugd omdat het kind niet gezien, gehoord en gewaardeerd werd. Leerzaam dus om te zien waar wij állemaal aan bloot staan en hoe dat ons mensen kan beïnvloeden als we weg zijn geraakt van ons hart. We zijn dus allemaal een beetje narcistisch of een beetje autistisch te noemen. Nou èn? We zijn mensen. En we zijn hier om te leren.
Oplossing is: je eigen partner worden. Dat verwoordt Harrie Jekkers beeldschoon, zie filmpje: De eskimo Angaangaq noemt het ook en zegt: “Smelt het ijs in de harten.” Eigenlijk komt dat op hetzelfde neer: elkaar en ons zelf met warmte tegemoet treden en dat komt uit Gevoel, niet uit Denken.
rj | gepubliceerd 12 mei 2015, 12:53 uur | laatste update 8 februari 2022 23:44 uur.
(als mp3) | Verdeeldheid heerst tussen alle mensen we zijn nog lang geen collectief Maar we zijn hier om te leren dus nemen we dat voor lief
Hart-elijkheid verbindt ons mensen warmte stroomt dan heen en weer Dus door vol te houden lukt het ons allicht een keer Plezier maken is het hoogste goed samen - dansen en eten voorop Wie dat beseft is halverwege en slaat niemand meer voor de kop
Pijn en verdriet zijn ons deel ingrediënten van een kille cultuur Kou is onze vijand maar Warmte wint op den duur - dat is onze natuur ♡
- Gebrek aan kennis doet ons zwijgen toch zit daar geen waarheid in Zodra de waarheid gaat spreken krijgt de mens weer levenszin
Levenslust zit diep van binnen het zit in ieder diep verstopt De goddelijke vonk die ziel heet en zich tot heldendom ontpopt
oOo
Het wachten is tot ieder vastloopt het volk wacht een harde klap Wie niet verder kan zit op de bodem voorwaarde voor een nieuwe stap
Tot Die Dag rest ons niet anders dan ons voorbereiden in kalmte en rust Elke leraar leert je dit leef dus Nu; dat stelt gerust.
- Een volk is niet onmachtig dat is gewoon niet waar Het zijn de mensen die het toestaan dat is schreef-gegroeid en raar.
De Nieuwe Tijd is onderweg om ons los te weken en op te staan Vanuit Warmte te leven, “Samen”; en zo de Kou te verslaan.
- Voel jij het ook?
-
