maandag 19 januari 2015

Wat we zoeken en vinden in “Feestjes” | hoe we met Seks onder de duim gehouden worden

Ik wil je in vertrouwen iets vertellen. Ik was vannacht op een feestje. Zo'n feestje van 75 euro zoals het nieuwjaarsfeestje van Lloyd-Acardi. Het was over de top. Ieder was extravagant gekleed. Veel bloot. Naar binnen ging je hangend aan twee ringen om je omhoog te laten tillen naar de vloer erboven zodat iedereen je billen kon zien. Je kreeg toegang met een elektronisch kaartje.
Binnen was alles Weird en omdat toch niemand bij zichzelf is, kon dat nog eens extra over de top. Want dan is dat “leuk.”
 

Draait alles altijd om seks?


Feitelijk draaide alles, eigenlijk, om seks. Primaire behoeftes kwamen naar de oppervlakte want “nu kon dat” dus mensen wilden zich laten gaan; ter plekke of na het feest. Dan is er lol. Anders niet.

Mensen willen graag toegeven aan wat er in hen leeft. Ze vergeten dat het tijdelijk is en nep en dat de terugslag onmiskenbaar en onherroepelijk volgt: de anticlimax van het besef dat niets echt is - omdat ons gevoel niet meedoet.


Armoe


Een armoedige bedoening, mensen die zich als neuk-graag vee gedragen, zich laten leiden door spiegeltjes en kraaltjes, zich primair tonend met niet veel meer vermogens dan een dier. Kijk zelf maar op deze “NYE 2015 "Moulin Rouge" Aftermovie”
 
Heeft lang geduurd om mij los te worstelen van die wurggreep van Het Systeem om maar overal aan mee te willen doen, om zeker te zijn van afleiding en afhankelijkheid.


Alles buiten onszelf zoeken...


Het is verdrietig makend om mensen alles buiten zichzelf te zien zoeken. Alles. Plezier, vertier, genot: alles komt van buiten. Alles moet “van buiten” komen. 

Hoe kijken we naar de andere gasten, eigenlijk? Hoe bekijken we “nieuwe binnenkomers”? “Kunnen we samen spelen en samen lol maken?”, of: “Kan ik je verleiden en kan ik je zo voor mijn karretje spannen zodat jij mijn lasten draagt?” Seks als middel... dus iedereen vertoont hoerig gedrag in het kader van een maatschappij die draait op horigheid, zonder zich helemaal bewust te zijn. Uitbuiting dus. Machtsspelletjes eigenlijk. Met als doel, de ander jouw lasten te laten dragen. Omdat niemand ooit geleerd heeft op eigen benen te staan. Is dat vol-wassen gedrag?

Dit is een hele belangrijke constatering trouwens: “seks als middel

 
Seks als middel... dus ieder mens, die niet bij zichzelf is en meegaat met die onzin, vertoont hoerig gedrag in het afgebakende en toelaatbaar geachte speel-kader van een maatschappij die draait op horigheid, uitbuiting dus, zonder ons bewust te zijn. Half bewust is óók onbewust. Want je doet er geen donder mee dan.

We worden klein gehouden en vrijheid van seks is dus een ideaal sturend middel gebleken om een volk onder de duim te houden.

Kijk naar de advertenties, openlijk op straat! Blote Wijven om een mobieltje aan te prijzen! Duuh!
(zie: “demonisering van de vrouw”)



...ècht plezier is simpel en dichtbij


Terwijl echt plezier zo simpel is. Zitten en verbinden. Dat zie je aan Kinderen. Hun stralend glimmende ogen zeggen alles wanneer je rustig met ze zit en de draak steekt met alles en praat vanuit verbinding oftewel “vanzelf”. Dan ontspannen ze en kunnen zichzelf zijn bij Grote Mensen. Kinderen kun je niet misleiden, ze zitten veel dichter bij hun gevoel en ontmaskeren “deceptie”, misleiding, gelijk. Stel ze maar eens vragen. De jongere garde is meedogenloos eerlijk namelijk. Zoals het hóórt, trouwens. En dat weet jij ook.


“Kinderen zijn meedogenloos eerlijk... dus vechten we met ze want we willen geen getuige van ons eigen onvermogen.”

Daarom zijn Grote Mensen bang voor Kinderen. Omdat Kinderen weten wat belangrijk is en dat laten zien: spelen, delen en wezenlijk contact. 
We zijn gezegend met de hordes Nieuwetijdskinderen die ons kompas zijn en ons bevestigen wanneer we op de goede weg zijn èn ons laten voelen wanneer we dat niet zijn. En dus vechten we met ze want we willen geen getuige van ons eigen onvermogen. Dus moeten ze aan van alles voldoen. Domme regeltjes die alle levenslust vermoorden zoals ook bij ons gebeurd is.


Protest - van kinderen van alle leeftijden


En wij, Grote Mensen, vinden het maar gek wanneer Kinderen protesteren. Bordje niet leeg eten. Hard gillen op straat van frustratie. Dingen stuk maken. Wacht even. Dat doe jij zelf toch ook??

Geef eerst zelf eens het goede voorbeeld dan??


We gebruiken drugs om de waarheid te kunnen beleven; dat lukt nuchter niet. Ons leven is dus één grote leugen.

Elke roker weet het: “Wie rookt, liegt tegen zichzelf.” Geldt dat dan ook voor andere vormen van afleiding zoeken? Alcohol, overmatig eten, chocola, suiker, relaties, shoppen, gamen, werken, seks? En feestjes? Om maar ergens op te leunen en je lasten niet te voelen? Want daarvan ben je afhankelijk om je goed te voelen dus. Is dat dan géén protest??

Hoe lieg jij??

Hoe misbruiken wij seks? Stel jezelf de vraag maar. “Hoe vervullend is seks?” 
De vraag is eigenlijk: “Waaraan moet seks voldoen om werkelijk vervullend te zijn?”

Dat is verbinding natuurlijk; wèrkelijke connectie met iemand die óók bij zichzelf is. Anders is het leeg. Niets. Net als roken, drugs en alcohol, slechts een middel om je leegte te verhullen en “om maar wat te hebben”. Dat weet iedereen - iedereen die seks misbruikt als ontsnappingscapsule om tijdelijk niets van een armoedig bestaan te hoeven voelen.
Seks willen is vaak leunen op een ander”. Ieder mens straalt z'n behoefte en daarmee z'n tekort uit. Dus je bent te lijmen met een natte vinger en dat is voelbaar voor anderen. Dat geldt voor bijna alles wat we doen om ons beter te willen voelen. Dat geldt zelfs (en juist) voor seks. Dan wordt seks “om maar iets te hebben”. Uit: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/08/seks-willen-is-vaak-leunen-op-een-ander.html

==

Droom


Droom. Feest. Nu de achtergrond van die droom en dat feestje belichten. Ik was in december gevraagd of ik met oud en nieuw wilde optreden op zo'n feestje. Het ging uiteindelijk niet door, daar zorgde mijn ziel wel voor. Maar de boodschap heb ik nu. Het is me duidelijk waarom. Alle beelden kwamen luid en duidelijk langs in mijn droom vanmorgen: 
 

“Niemand is bij zichzelf. Vertier komt van buitenaf”

Mijn gewezen mentor was er ook trouwens. Hij was er, liep in en uit, en ging zijn eigen gang. Liep ook zo weer weg toen hij genoeg van dat circus had gezien. Van de poppenkast. Mijn geweten was dat dus; de ziel zelf. Zo doe ik, als ik er genoeg van heb. Ik loop ook weg uit gezelschap of bioscoopfilms als het ruk is; als het klaar is, is het klaar. “Dit gesprek is over. Doei”


“Red mij!” - hoe het altijd toeging op “feestjes”


Ik ben een mensenmens en was vroeger overal waar mensen waren. Om te genieten van de energie van mensen en hoe ze doen. Zodra het obligaat wordt - een “verplicht nummer”  dus - ben ik weg. Het gelul van mensen die niets zeggen om maar wat te zeggen te hebben. Mensen die robotachtig, rondkijkend-dansen met een kop vol zorgen en de wens “als ik maar een partner vind, als ik maar een partner vind” op hun netvlies, jagen mij weg. Mensen etaleren dan hun tekort. Dat geeft geen positieve sfeer. Dat geeft negativiteit. “Amsterdam: Stad van Verleiding”, zei mijn mentor. Ik noem het “Stad van Hoop”: we kijken allemaal buiten ons zelf voor een strohalm om ons aan vast te klampen en roepen dan: “Red mij!”

Wat we zoal doen om onze lasten door een ander te laten dragen


Ik sprak twintig jaar geleden een oude buurman aan met Duitse roots die 's middags zat te eten bij Van der Valk. Hij zat erbij als een verloren puppy, strategisch opgesteld, vlakbij de deur. Geen vrouw kon hem ontgaan. En omgekeerd: hij wilde dat iemand voor hem ging zorgen. Dus hij wilde dat een ander zijn lasten zou dragen. Achossie toch. Ik, lul, sprak hem als vanzelf aan en toonde mijn levenslust en deed hem als vanzelf een paar suggesties. Lachen, toch? Een man van 55 jaar hoort zich niet zo te gedragen. Ik was er overigens om iemand uit eten te vragen en liep recht op dr af, gaf mijn boodschap en mijn kaartje af en ging weer. Ook leuk. 


We hebben later afgesproken en zijn wat wijn gaan zuipen in Zandvoort en ik liet haar, Ellen, dronken terugrijden in mijn wagen onder het genot van muziek van Queen; who wants to live for ever. Een prachtige avond en eenmalig. Het klikt of klikt niet.
Toen droeg ik nog kostuum en een bril. Nu niet meer. Nu zie ik veel meer dan toen. 

Naschrift


Ik zeg niet dat het verkeerd is om een feestje te bouwen. Integendeel. We moeten juist bij elkaar kruipen en plezier maken want we zijn sociale dieren; het hoogste goed ìs lol maken. Ik stel alleen, dat dat niet gaat zonder eerst ons eigen partner te worden. Anders gaat het nergens om. Alleen om onzin en extreem gedrag. Het is dus precies zoals Harrie Jekkers bezingt in “ik hou van mij”, waarom je éérst van jezelf moet houden: youtu.be/I-4bq4tuTfA Anders krijg je excessen oftewel extreem gedrag en schone schijn zonder gevoel, dus zonder enige beleving erbij.

En dat vind ik heel verdrietig. ++

donderdag 15 januari 2015

Hoe het gevoel met ons werkt: "Hoe word ik een zonnetje in huis."

Lief mens, jij zoekt HET buiten jezelf. Wat? Nou, alles. Alles.
Levensgeluk. Plezier. Schuld. Alles dus.

Les één is: We zijn hier om keet te trappen. DAT is de taak die wij mee gekregen hebben. Dolfijnen laten dat zien; 90% van hun tijd zijn ze aan het spelen en dat is wat een (innerlijk) kind ook wil ... alleen heb jij er een DING van gemaakt dat je dat niet zegt te KUNNEN omdat je teveel MOET

Van wie??!
Dus dit is je reinste zelf-sabotage en je legt dat bij iedereen neer behalve bij jezelf. JIJ saboteert de boel. Niemand anders.

Kijk maar! Het hoort een prettige keet-boel te zijn. Maar jij wilt rust aan je bol; je wilt geen herrie en geen zeikerds om je heen. Geen kinderen. Geen partner. Niemand die je lastig valt. Dus wel de lusten en niet de lasten. Dus draag jij jouw eigen lasten niet en sta jij niet op eigen benen. Dat is onvolwassen gedrag en je dient tot inkeer daarover te komen.
Volwassen gedrag is namelijk spelen. Lol maken. Plezier. Met partner en kinderen (of ze nu van jezelf zijn of niet), om te beginnen je innerlijke kind.

En jij maakt overal een probleem van omdat je denkt dat je dan de aandacht krijgt voor een heel ander probleem, namelijk, dat jij helemaal geen probleem hebt (je bent blokkade-vrij....) maar jij hebt er geen zin in om in contact met je eigen ziel te treden. Dan laat jou ziel dat wel merken, hoor!

Dus daarrrr....attendeert iemand jou vanzelf een keer op... en in plaats van die persoon en de boodschap èn jezelf te omarmen, vecht je ermee en met die persoon…

De geschiedenis herhaalt zich want jij kon jouw ouders ook niet bereiken en dat geeft zo veel verdriet. En zo komen ze te overlijden; ze sterven van verdriet.

Jij hebt de kans dat te doorbreken.
Doen, dus.
Nu doen. Er is geen "dat komt later wel". Er is alleen nu.

Transformatie is het omgekeerde van zelf-sabotage. (zie ook bijgaand plaatje)
Dat .. is de verplichting die je aan jezelf hebt.

Doorbreken is niet moeilijk; gevoel wil gewoon gevoeld worden en meer niet. Dan komt de boodschap pas vrij, eerder niet. De les die wij leren, gebeurt simpelweg door het gevoel te aanvaarden. Dan opent zich de boodschap èn de les - en de ziel zorgt dat het verwerkt wordt. Daar hoeven wij niets voor te doen en is onze zaak dus ook niet.

ZO SIMPEL?!?!
Ja, zo simpel.
Dus al die angst die je hebt is krampachtig vasthouden aan achterhaald gedrag.

Jouw ziel stelt jou een warm bad in het vooruitzicht. Jouw ziel wil dat je meemaakt wat er in je leeft vóór dat het jouw systeem verlaat... En dáár ben je bang voor?? Voor het onbekende? Angst voor: “als het me maar niet overneemt en ik geen controle meer heb?”

DAN... is controledrang jouw probleem.

Je hebt NIETS onder controle. Niets. De ziel regelt ALLES en dus hoef jij niet eens verantwoordelijkheid te nemen.
Je DENKT dat je verantwoordelijkheid neemt maar dat is niet waar. Dat is jouw Verstand dat het Gevoel buiten spel zet. En jouw Gevoel pakt je dubbel zo hard terug langs alle kanten. Omstandigheden, mensen, ongelukjes, pijn, ziekte, nachtrust - want je houdt je toch niet bezit met je eigenlijke doel. Dat is ignorent gedrag. Je negeert jouw ziel, jouw gevoel. Terwijl het zó makkelijk is! Hier, een tien-stappen-plan voor in je portemonnee of op de wc-deur:
  1. de ziel heeft een boodschap voor je
  2. je merkt dat aan een gevoel, of een voorval, of wat iemand zegt, of je laat 3 tot 4x iets vallen
  3. je wordt niet boos maar jij luistert door te gaan zitten en het de ruimte te geven
  4. je pakt de boodschap want je krijgt 'm ZO te horen
  5. ziel is tevreden en de les ontvouwt zich, VANZELF
  6. ziel zorgt voor verwerking en jij gaat verder waar je mee bezig wilt zijn en bent blij, vrolijk en opgetogen want dat laat de ziel je voelen als dank-je-wel voor het horen van de boodschap
  7. je leven is een zonnetje
  8. jij bent een zonnetje
  9. je straalt alle kanten uit
  10. (je kids en) jouw omgeving maken zich geen zorgen meer om je want jij zorgt nu voor jezelf en je hebt jouw roeping gevonden.
Tadaa...++

Dit komt uit een e-mail-bericht

vrijdag 9 januari 2015

Kinderen willen overal bij zijn - laat ze - want dat hoort zo

Brief aan mijn moeder. “Ik herinner me hoe jij pap maakte, roerend met een kromme vork in de prut op het grote witte fornuis, van het merk Nestor Martin of zo. Ik herinner me dat ik om pap vroeg en honger had en dat je er nog niet aan toe gekomen was en dat ik naast je stond, te kijken van geluk. JIJ had het liefst dat IK het zelf zou doen, hoorde ik je achteraf mompelen.

IK herinner me, dat ik IN-TENS genoot van dat moment om samen met jou in dat pannetje te kijken, te kijken naar wat jij deed en hoe je dat deed, en keek je aan om een blik van intens genoegen uit te wisselen.

Jij snapte dat niet herinner ik me. Je wenste geen pottenkijkers. Terwijl dat JUIST zo leuk is!
Een kind hoort over de schouders van de moeder mee te kijken met wat ze doet. Alles zien. Kijken waar je mee bezig bent. Zo de cultuur leren snappen is wat een kind wil.


Wat wij doen is: we flikkeren het kind in de hoek met wat blokken en smijten het in de crèche voor we naar ons “werk” gaan; da's belangrijker. “Ga maar spelen. Veel plezier!” Ophoepelen dus. Mama heeft tijd voor zichzelf nodig.
Voor zichzelf?? Waarvóór dan? Ben je niet juist MOEDER geworden om dat kind overal mee naar toe te slepen? Letterlijk, door op je rug te binden en samen te genieten van die warmte?
Dat snapte mijn ex-genote (want we hebben destijds genoten) heel goed gelukkig, en daar bewonder ik haar voor.


Ja, 'tuurlijk snapte je dat wel, moeder; 
maar je ging eruit, je ging er vandaan... 
door te mopperen en te zeuren. Je ging in je hoofd dus. Weg bij je hart.

Dan is het glas opeens half-leeg. En zo hoort dat niet. Je hoort je talenten positief te gebruiken.”

...herinnering...


woensdag 7 januari 2015

Zelf-sabotage voor dummies: hoe gaat dat in de praktijk?

Steeds meer mensen beseffen dat hun irritatiepunt iets zegt over zichzelf. In plaats van wijzen naar een ander, beseffen ze dat er dan drie vingers terugwijzen. Het bekende wat je zegt ben je zelf”, wat kleine kinderen op schoolpleinen roepen, klopt namelijk. 

Daarom heb ik een aantal confronterende vragen voor je, waar ik zelfs mijn tante van 75+ mee zou kunnen bereiken... uiteindelijk... als haar zuinige mondje maar niet op de spaarstand staat. 



Wist je dat...


*het merendeel der mensen hun opvoeders en het systeem verdedigt dat hen met schade en schande "wijs" maakte?
*we op school onze hersens leren gebruiken en niet ons gevoel?
*we emotionele afhankelijkheid leren; goedkeuring dus? 
*we intellectuele afhankelijkheid leren; wachten tot een ander ons iets opdraagt? 
*we mensen die afwijken en uit de pas lopen straffen door “klikken”? (update:) Wat een ander woord voor verraad is?  Omdat we een ander niet gunnen wat ons nooit gegund is? 
*we nu nog bewust hebben te worden dat we allemaal zo'n keurslijf hebben en niets mogen zonder goedkeuring van een ander, die hoger geplaatst is?
*de schade van een dergelijke “opvoeding” tot breinloze drone, dwars tegen onze eigen ideeën en overtuigingen in, onvoorstelbaar is en allerlei klachten geeft die niemand kan plaatsen zodat ieder uit ellende en onwetendheid maar weer gaat zoeken naar oplossingen in datzelfde systeem dat die klachten veroorzaakte?

*niemand gelukkig is?
*niemand leeft? (ik heb het niet over ademen)
*niemand mens is - maar een slap aftreksel ervan zonder ruggegraat, zonder eigen wil, zonder eigenwaarde, zonder zelf-vertrouwen, zonder stabiliteit, zonder mentaliteit? En dat dat zich uit in het gedrag als: Onvolwassen, KleinZielig en Kinderachtig? In plaats van Nieuwsgierig, Grootzielig en Stabiel?
*jouw irritatiepunt en de dingen die je zegt als gevolg ervan, eenvoudig te checken zijn door je af te vragen: “ís dat zo, of dénk ik dat?
*bijna niemand dat aandurft en het liever buiten zichzelf zoekt?
*de wereld een komedie is voor de denkenden en een tragedie voor de voelenden? Weet je wat dat betekent? Zo ja, weet je dan wat voelen is? Weet je dat of dènk je dat te weten? Hoe weet je het verschil? Wat is de functie van voelen eigenlijk? Waarom ontloopt ieder mens z'n gevoel en z'n pijn dan, als ieder mens zo goed zegt te weten wat de functie van voelen is? 

*er steeds meer mensen zijn die zich afvragen: is dat àlles? 


Bron: facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/599493233493681 - eerder gepubliceerd op 19 september 2014 op facebook



Vervolg: een stappie dieper... Wist je dat:



-we lang niet zoveel hoeven te werken als ons voorgehouden wordt? Daar vond ik een knap filmpje over: Workers of the world... relax! Snijdt hout en houdt ons de spieg-HEL voor...
-iedereen vraagt “wat wil je later worden”?
-het enige juiste antwoord is: “30 jaar - en daarna zien we wel weer”?
-je nooit iets kunt worden dat je niet al bent?
-je al iets bent?
-de enige reden achter die vraag is dat jou en mij aangeleerd wordt om ons te conformeren, dus om te zorgen dat je in het gelid loopt van “werken, kopen, belasting betalen en niet-protesteren?”
-werk meestal dodelijk saai en uitputtend is?
-werk geen genoegdoening geeft en veel soorten werk onnodige bezigheidstherapie is?
-school, werk, gevangenissen en psychiatrische ziekenhuizen opvallende overeenkomsten kennen? Zoals geen vrijheid, geen privacy, en het gaat om jouw aanwezigheid en om het conformeren met de rest?
-de maatschappij jou waardeert op de mate waarin je in het gelid loopt en de schoolse regels toepast?
-de maatschappij jou afrekent, afkeurt, straft op de mate waarin je afwijkt van de regels - als krabben in een ton?; die trekken elkaar naar beneden, niemand mag ontsnappen?
-“mag dat wel?” bij alles een vraag is die onze schijn-vrijheid kenmerkt? 
-spelletjesprogramma's op tv ook weer over prestatie en tijdsdruk gaan?
-het systeem voorziet in schijn-veiligheid en schijn-zekerheid zolang we er maar in meegaan? En dat dat de broze basis is van ons fundament
-niemand het voor het zeggen heeft behalve onzichtbare krachten en schimmige figuren achter de schermen in grote bedrijven die belasting ontduiken via de Dutch Sandwich methode, goed voor 32.000 miljard dollar per jaar
-de koning 823.000 per jaar netto uitgekeerd krijgt (en de rest, aan kostenvergoedingen) en daarvan niets zelf hoeft te betalen, ook  geen belasting, en het volk zich collectief niet afvraagt waar dat goed voor is, niet uit vertrouwen maar uit laksheid?
-het volk het systeem niet ter discussie stelt?
-het volk vindt dat een ander het moet weten en bepalen? De gemeente, de huisarts, de overheid - zij die hoger geplaatst zijn moeten het weten en voor ons zorgen?
-van alle beslissingen die worden genomen door regeringen in dit wilde westen, consequent de minst gunstige, meest destructieve en minst duurzame gekozen wordt?
-dat het erop lijkt dat we met z'n allen in een rijdende auto zitten die in volle vaart op een muur afstevent terwijl wij onderling vechten over wie er bij het raampje mag zitten? 
-niemand ooit geleerd heeft te luisteren noch om z'n gevoelens te verwoorden? 
-we kinderen dus niet leren zich uit te spreken over hun gevoelens, en “luisteren” naar een hoger geplaatste in de rangorde verworden is tot “kritiekloos gehoorzamen”?
-we kleine kinderen terroriseren door te stellen dat ze moeten luisteren zonder dat wij luisteren naar het kind?
-kinderen zelf uitstekend weten wat ze nodig hebben om zich te ontwikkelen en dat vanzelf laten zien als we ze de kans geven maar niet die ruimte geven en daarmee eigenwaarde en zelfvertrouwen ontnemen?
-wie zonder eigenwaarde en zelfvertrouwen opgroeit, een houding aanmeet om mee te kunnen komen in het onlogische, onbegrijpelijke, verderfelijke systeem? 
-wij mensen ons niet bezig houden met hoe we leven en dus ook niet met hoe we dood gaan? 
-we allen dood gaan maar niemand weet of dat na een lang slepend ziektebed is of door een attack of dat we vitaal gaan en dat ons dat niet boeit?
-onbewust en dus vanzelfsprekend ontoereikend voor ons lichaam en voor ons zelf en ons leven zorgen? 
-wij mensen er alles aan doen om onze wil, emotie, ons levensplezier en onze levenskwaliteit te onderdrukken en dat mensen daardoor niet weten dat ze feitelijk niet leven maar overleven?


Wist je trouwens ook dat...



-de lucht niet meer zo blauw is als dertig jaar geleden? Dat de diepblauwe hemel verdwenen is? En nu mistig? 
-er gif in alles zit? 
-wij onze kinderen geweld aandoen dus terroriseren, zelfs geestelijk en emotioneel verkrachten en zelfs lijfstraffen geven om zo te zorgen dat ze het systeem in stand houden?
-dat dat emotionele kou geeft in een overdosis die ons de rest van ons leven parten speelt, ons denken beïnvloedt en zelfs de meest ellendige ziektes geeft uit trauma over het feit dat wij niet de ruimte kregen die we nodig hebben als mens om ons-zelf te zijn?
-de meeste mensen deze boodschap nu willen aanvallen en mij willen slopen omdat ik “hun” systeem onderuit haal waar niemand voor gekozen heeft, niemand achter staat maar iedereen wel door de strot geduwd heeft gekregen? Tegen beter weten in?

-ik dit allemaal met lede ogen aanzie?
-ik het allemaal ruk vind?
-ik iedereen dom vind die dit normaal vindt? 

-dat er een weg uit is door jouw nieuwsgierigheid en dus jouw hart te volgen? 

-dat er nog bijna niemand er interesse in toont?
-dat we daardoor wel collectief onherroepelijk vast móeten lopen voordat we het wèl gaan zien?
-dat ik daar met een kopje koffie in de hand, verkneukelend op zit te wachten? 
-dat ik me straks kapot ga lachen om al die idioterie van mensen?
-dat ik nu al een doos tissues in huis heb gehaald voor dat moment?


-dat er workshops gegeven worden om jou persoonlijk aan te tonen hoe ieder mens zichzelf saboteert om in plaats van te leven vanuit Gezond Verstand alles en iedereen in een rotgang naar de verdoemenis te helpen...?
-de titel van die workshop “volg je hart” is met als ondertitel: “Doe jij wat je wil? Hoe rem jij jezelf af?” en te vinden is op facebook.com/events/335072396659957 en op hetlichaamliegtnooit.nl/.../volg-je-hart ?
-en dat dat hart-stikke leuk is en mensen er gefascineerd en onder de indruk vandaan komen omdat ze de boodschap van hun eigen ziel voor het eerst gepresenteerd krijgen en omdat ze het zó nooit bekeken hadden?
-er nog meer blogs over het onderwerp zelf-sabotage te vinden zijn en daarvan onderaan enkele links staan?
-er verschil is tussen Kennis en Wijsheid? Kennis alléén is onvoldoende; Wijsheid is Doen? Zoals in de film Peaceful Warrior wordt gedemonstreerd?
-waarheid spreken een teken van liefde is? 
-weten is doen, dus je weet niets als je het niet ook laat zien?

++19 september 2014 07:55 uur, online 7 januari 2015 13:45 uur, update 17 januari 2022, vervolg toegevoegd met link onderaan ++


Meerleeslinks:

nieuw: 


Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox



zondag 4 januari 2015

Dieptepunt: de mensheid op zijn slechtst. En de weg die we gaan om eruit te komen.

“Struck by Lightning” (trailer: youtu.be/JAakou4Kdhw) is het onwaarschijnlijke verhaal van een scholier die continu iedereen de waarheid vertelt en na z'n dood (hij wordt getroffen door de bliksem) door iedereen ineens op handen wordt gedragen terwijl zijn houding en Gezond Verstand voort leven.

Onwaarschijnlijk, omdat er genoeg mensen geweest zijn die belangrijke boodschappen achter lieten zonder dat er iets mee leek te gebeuren. Kennelijk heeft dat een flinke inwerktijd nodig.


Wat maakt een boodschap belangrijk? Het hart geeft ons boodschappen dus wie er naar luistert en zulks verwoordt, spreekt vanuit het hart en spreekt dus de waarheid. Dat noemen we Gezond Verstand - dat waar het hart bij zit. Gevoel dus eigenlijk. Datgene waarvan niemand lijkt te weten wat dat nu eigenlijk is. Het is in wezen de ziel die tegen ons spreekt en ons warm-menselijk doet handelen...wanneer we dat de kans geven. Ziel mag dus gevoelsverstand heten. Toepasselijke variant op de toch niet volledig begrepen term “Gezond Verstand”, immers.


Dieptepunt: de mensheid op z'n slechtst


Fenomeen op facebook; een “dame” reageerde opvallend aanvallend op een post en van het één kwam het ander, haar reacties zag ik in een dag uitzaaien als een kwaadaardige tumor. Toepasselijk woord omdat kanker feitelijk emotionele kou is en kou exact was wat zij liet zien omdat ze er vol mee zat. Ik vergelijk haar vele reacties openlijk met een kleverige clusterbom en benoemde wat ik zag gebeuren maar bleef keurig en neutraal. Toch werd het gedrag er niet beter op; eerder slechter. Wat ik zag was: Een vorm van protest zonder te beseffen waartegen. Is dit de mensheid op z'n slechtst? Zijn we op een absoluut dieptepunt terechtgekomen en weten we niet beter dan elkaar de hersens in te slaan met onze onvrede? 

Het bracht mij dit inzicht:

“Kijk even wat dit in JOU los maakt ipv meteen mentale klappen uit te delen,
door jouw onvrede te zien wakker worden,
en de neiging niet te kunnen onderdrukken om dat gelijk bij een ander te willen neer te leggen...”

“Het positieve aan deze draad/post was: dit bericht bracht gelukkig veel in beweging. Veel reacties van mensen. Zodat ik, jij en iedereen kan zien WAAR WIJ ZITTEN. Onderschat dat niet: de meesten van ons zijn emotioneel gezien nog niet verder dan tieners, zoals nu blijkt.

“Kijk maar. De redactie van deze pagina is vandaag zelfs psychopaat genoemd. Met welke intentie schrijft iemand dit ooit? Om zelf gezien en gehoord te worden toch zeker? Om reactie uit te lokken, toch? It's all a cry for love, toch? Verder is het relatief onschuldig en wellicht zelfs aandoenlijk... maar zulke woorden zijn niet onschuldig en zulke boodschappen zijn niet zonder lading maar schreeuwen om aandacht en getuigen bovendien niet van stabiel of volwassen gedrag.”


Men interpreteert maar stelt geen vragen. Bij volwassen gedrag hoort dat precies andersom. 


Nog één ding - ik heb nooit antwoord gekregen op de volgende vragen aan degene die onbehouwen aan de haal ging/gingen met mijn woorden en mijn intenties geweld aan deed:
“Verbijsterend dat op een boodschap met zo'n mooie intentie, zo naargeestig gereageerd wordt; zo aanvallend, zo verwijtend, zo beledigend zelfs. Niemand spreekt zich uit dwz niemand zegt wattie voelt en houdt dat voor zichzelf; bijna niemand stelt vragen ter verduidelijking; wel veel interpretatie en oordeel en -dus- projectie...

Zeg mij: Wat is daar nu volwassen aan?
Waarom doe je dit?
Wat heb je nodig?
Wat levert het je op, door mijn info de grond in te boren?? Wie wordt daar beter van? Hoe word je daar beter van?

Zo te zien heb je nu huiswerk...”


Onvoorstelbaar gedrag



Werkelijk waar. Onvoorstelbaar gedrag. Over honderd jaar kijken we hier met verbijstering naar terug dus vandaar dat ik het nu opteken. Toch maakt dit onlosmakelijk deel uit van ons alledaagse leven en één bericht van mij (over het gemis van de vaderlijke omarming; het doet mensen de rest van hun leven mank lopen) haalt dat allemaal in één klap naar boven. Mooi toch? Dan kunnen we er wat van leren! Dit is hoe zelf-sabotage eruit ziet namelijk.

“Dit illustreert exact waar ik het al maanden over heb: we zijn niet bij ons zelf en zoeken het buiten onszelf. Leerzaam, dan toch? Loop er niet van weg. Er is genoeg te halen. Wanneer je eraan toe bent.” Het is dus leerzaam wat hier gebeurt. Dat houdt in dat we er lering uit te trekken hebben...

Ben overigens onberispelijk in mijn woorden geweest. Voor wat het waard is: er steekt geen kwaad in NIET ÉÉN van mijn reacties. Ergo: “Iemand vol boosheid is gemakkelijk te provoceren”. Goeie, hè?


Verdeel en Heers in de praktijk



Eerder schreef ik over Verdeel en Heers maar dit werd door de meesten genegeerd of niet begrepen.
In november kwam dit inzicht tevoorschijn (link):
“Gehavend kwamen we uit onze opleiding die tegenstrijdig genoeg 'opvoeding' heette - ieder mens kan zelf wel aangeven wat hij nodig heeft en dat is er systematisch uitgeramd.

Blauwe plekken doen zeer. Het aanraken ervan doet opnieuw zeer en het aanraken van Oude Pijn doet zóveel pijn dat ermee dreigen genoeg is om je te dwingen en netjes in de pas te lopen; “goed gedrag houdt zo een heel volk gegijzeld” - wat begint bij school. Jij en ik moeten in het gareel lopen,
hetzelfde denken,
hetzelfde doen,
hetzelfde aangestuurd kunnen worden... met competitie als drijfveer. Onderlinge competitie om helemaal niets: “Om de beste te worden” is geen reden, het is uiting van een spelletje Verdeel en Heers, omdat je eigenlijk en veel beter zou moeten leren hoe je de beste “Jij” zou kunnen worden. Maar dat leren jij en ik niet.

Competitie. Strijd. En ons langzaam dovende vlammetje.

Dat heeft verdacht veel weg van een samenzwering om hele volken onder de duim te houden.

Ben je deel van het probleem (en loop je in de pas en geef je andere mensen aan) ...?
of ben je deel van de oplossing en ont-wikkel je je eigen potentie ten volle, door...

jouw EIGEN SPONSOR te zijn...?

...en te roepen 'Fukkit' en 'Just do it' en ervoor te gaan...?

Maak je eigen potentie vrij. Keer terug naar je ware natuur en...

Wees je eigen sponsor;

ga je eigen weg
op eigen titel
van eigen geld
in jouw eigen tijd

...en oogst je eigen vruchten van je eigen werk tot je eigen plezier

Oftewel: word je eigen partner in je eigen tijd en sponsor of financier dat zèlf.

Dat...is thuis-komen. Bij je-zelf!” (bron)


Wat astronauten ons laten zien: terug naar zelf-bewustzijn



Zie je waar wij ons allemaal DRUK om maken. Om niets eigenlijk. Terwijl we in hoog tempo aan het vastlopen zijn. Luister maar naar astronaut Wubbo Ockels in zijn laatste speech voordat hij overleed van mei 2014: youtu.be/6rDG6pE-GGY 

Ik heb nog een ander filmpje gevonden en dat toont ons iets heel bijzonders op een indirecte maar super duidelijke manier. Zit je? De drijfveer voor (die) astronauten om de ruimte in te gaan en naar de maan te vliegen blijkt achteraf niet om andere planeten te bezoeken of sterren in kaart te brengen. Het is juist geweest om weer terug te keren - vooral naar onszelf.
 

“Het is om ons bewust te worden van onszelf; “zelfbewustzijn” oftewel een dieper besef ontwaakt zoals deze astronauten beseffen. “Selfawareness” - zo beleefden zij deze intense verbondenheid en eenheid. Dat is de boodschap van deze astronauten.
 

“Wegvliegen van deze planeet is namelijk het ultieme voorbeeld van “naar buiten kijken” en vooral van “iets buiten onszelf zoeken”, in plaats van “het in onszelf zoeken.”
DAT is de eigenlijke beweegreden geweest voor astronauten om van de aarde weg te vliegen; om er weer naar terug te keren èn in extase de aarde te bewonderen èn zich van zichzelf bewust te worden.
 

“Zelfbewustzijn. Het hoort bij Aquarius. Wat een boodschap!”
We hebben weer verliefd te worden op onszelf en op onze omgeving; de planeet waarop we leven. En ons te laten inspireren met hernieuwd zelf-bewustzijn. Dat delen deze astronauten met ons. Bron: facebook.com/video.php?v=653246264785044.

Wat levert het op?


Zulke strijd komt dagelijks voor in het klein en in het groot. Loop er niet van weg. Het levert wat op! Pak de boodschap!

Het is een mooie tijd. Gebruik haar wel. Iedereen loopt vast. Verberg je daar niet voor maar kom er openlijk mee, we kunnen elkaar helpen en dat dienen we ook te doen. Ieder mens zit zo in wezen in elkaar. Doe je dat niet dan volg je je hart niet maar saboteer je haar. Dat mag uiteraard, maar zo werk je jezelf tegen.
Dat is de definitie van zelf-sabotage; daarover ging de vorige blog (zelfsabotage, het stille verdriet).

Zie wat er gebeurt. En lach erom. Het is weer een stralende dag.”++


[1457 woorden]


Meerleeslinks:


zaterdag 3 januari 2015

Zelfsabotage, het stille verdriet

“Vorm van zelf-sabotage, niet goed voor jezelf of je lichaam zorgen. Komt goed, je valt vanzelf wel een keer om. Punt is, zodra je je eigen partner wordt, valt alles op z'n plek en doe je als vanzelf de juiste dingen die bij je passen. Dus loop je pad. Kicken hoor. Het gaat om de reis, niet om de bestemming. Zie de film 'peaceful warrior' van 2006 op youtube dan heb je 'm zo. De boodschap.”

Dit gleed uit mijn pen vanmorgen in een brief(mail)wisseling over zelf-sabotage. Wat eraan vooraf ging:

Op 3 januari 2015 heeft X het volgende geschreven:

“Mooi verwoord weer zeg!
Inderdaad gaat liefde buiten je om, je hebt er geen invloed op en dat is maar goed ook.
Echte liefde inderdaad.
Lastig om toe te laten ook.
Ben wel steeds zo laat nog wakker, slapen gaat slecht.
Heb jij daar dan geen problemen mee?”
Op woensdag 31 december 2014 had ik het volgende geschreven:
“fijn dat je je meldt en deelt waar je mee knokt. Kijk zo doe je dat. Knokken doe je omdat een crisis een veelbelovend uitgangspunt is.
Positief dus, want dan kun je verandering toelaten. Zonder crisis lukt dat niet. Want crisis is vastlopen en dat hebben we nodig om vooruit te komen, voorbij onze eigen hordes. Geniet er van en laat me gerust met je mee kijken wanneer je er behoefte aan hebt.

Liefde is heel simpel: dat overkomt je. Je staat er buiten.
Als het zielsverliefdheid is althans.
Tot die tijd is het wat anders. Geiligheid of “leunen”; steun zoeken bij de ander om je lasten te laten dragen. Dat no kan.
Dus hebben we per definitie onze eigen partner te worden voordat we ons in de liefde kunnen storten. Zo simpel!
En daarna speelt het geen rol meer en gaat de geiligheid vanzelf liggen omdat die alleen bestaat bij de gratie dat je de ander jouw lasten wil laten dragen en niet op eigen benen kunt staan.
Dat is een constatering en een hele nare. Dus dat is verdrietigmakend maar wel nodig om er (de zure appel) door heen te bijten. Het brengt je letterlijk verlossing - van je eigen bagage. Ga die weg. Ik zal je altijd steunen.”

 

Waarmee het allemaal begon:


Op woensdag 31 december 2014 heeft X het volgende geschreven:
“Bij mij is het ff een zooitje merk ik.
Ben lekker met mezelf in gevecht en wil alles zo goed doen voor iedereen zodat ik weer vergeet dat ik zelf belangrijk ben.....
Ik wil in het nieuwe jaar meer rust nemen, beter eten en slapen!!

Tevens de liefde... Pfff... Snap jij er nog iets van? Ikke niet. Eerst maar van mezelf houden maar dat is nog niet zo makkelijk blijkt...
Joh, het leven biedt zich aan en mogelijkheden liggen er voor het oprapen...
Grijp jij ze?
Ik laat vele kansen aan me voorbij gaan merk ik en ik baal ervan.
Rust zegt mijn ziel. Rust. Lezen. Geen pc of tv.
Arrrgghhh.
Zo, dit moest ik even kwijt geloof ik.

Jij vermaakt je dus goed alleen... Hmmm dat wil ik ook weer kunnen...
Ik ben weer weg bij mezelf merk ik. Niet helemaal maar toch....”

 

Boodschap


De boodschap? Zó ziet een positieve levenshouding eruit.
Onbewuste sabotage kennen we allemaal. Ik ook.
Maarr... wat doen we ermee?


Punt is dat IEDER MENS wel onbewuste sabotage kent van zichzelf. Zelf is ziel namelijk en niemand luistert er naar dus saboteer je die input per definitie. Spijtig genoeg natuurlijk. Hier gaan we collectief de komende eeuwen aan werken, lijkt me.++
[596 woorden]

Citaten uit de film "peaceful warrior": 


Peaceful Warrior uit 2006 op imdb.com/title/tt0438315
You think more than you know - youtu.be/y5w3_7j65Kc?t=11m35s
Everything has a purpose - youtu.be/y5w3_7j65Kc?t=1h12m27s
A warrior does not give up what he loves. He finds the love in what he does - youtu.be/y5w3_7j65Kc?t=1h25m35s
Surrender the one thing you'll never have and you'll never will - CONTROL youtu.be/y5w3_7j65Kc?t=1h34m10s
It's the journey what brings us happiness. Not the destination - youtu.be/y5w3_7j65Kc?t=1h40m16s |
Are you happy - youtu.be/y5w3_7j65Kc?t=13m10s

Intro van Dan Millman op TED: youtu.be/MDL85fzdc1g


donderdag 1 januari 2015

Geen houvast maar houding zonder vaderlijke omarming

Wie de vaderlijke omarming heeft gemist als kind loopt de rest van z'n leven mank.
In plaats van houvast krijg je houding. 


Uit een dialoog van zojuist: 
“Het is niet wat je zegt maar hoe je het zegt, je wil graag horen en zien dat jij en jouw uitspraak er mogen zijn; bevestiging dus.
 

“Als opgroeiend mens hunkeren we naar gehoord, gezien en gewaardeerd willen worden. 
“Wanneer dat ontbreekt, groei je op zonder eigen-waarde of zelf-vertrouwen. In plaats van hou-vast (aan jezelf) creëer je dan hou-ding. En voel je je zo leeg als maar kan; je kunt nergens op leunen. Zelfs niet op jezelf - de enige plek die er voor is.”


Hoe ernstig dit is blijkt wanneer een stand-up comedian een “grap” vertelt aan de hand van zijn eigen jeugd die iedereen gelijk begrijpt. Luister maar naar Jacob Williams uit Chicago; 
“When I was little I really wanted to be a magician. I did this one trick, where I got my dad to disappear emotionally from the rest of my childhood...” (youtu.be/v1o3rkC42Ys?t=18m40s

Ten slotte. Als je tot hier gekomen bent boeit het je kennelijk en heb ik een uitnodiging voor je: is de workshop volg je hart iets voor je? Daarin wordt ieder duidelijk wat er speelt in je leven en welke prioriteiten daarin zijn om de levenskwaliteit te verbeteren (link).

Luisteren naar elkaar is de boodschap willen horen

Als jong kind onder de tien had ik soms ineens last van kleding. Het “zat niet lekker”. Een T-shirt zat te kort of mijn kousen te laag of te hoog. Kriebelde en moest uit. Ik was boos, herinnerde ik mij. 

Schreeuw om aandacht en liefde (a cry for love)


Wat dat was? Protest, valt mij nu in. Vraag om aandacht voor iets anders. Een manier om me te uiten.
Ik zocht de dialoog maar kon dat wel vergeten. Niemand wilde met mij in dialoog. Dus uitte mijn ongenoegen zich op een andere manier. 


Nooit kon ik mijn moeder bereiken. Nooit. Hoe ik het ook probeerde. Ze legde altijd alles naast zich neer en vervormde de boodschap. Ander woord voor zulke vervorming is Verbale Verstandelijke Verkrachting en niets anders dan Geestelijke Terreur.

Ik was woedend toen ze een artikeltje vond van Tineke Beishuizen over haar zoon Robbert in een tijdschrift en het uitknipte en ophing; de titel was “elke morgen hetzelfde liedje met Robbert”. Over favoriete sokken en “jij ook altijd met jouw was”. Eind van het liedje was er een blij kind dat met een warme zoen afscheid nam: “Dag mám...” om zo naar school te fietsen.

Mijn moeder hield het me voor en ik wilde er natuurlijk niets van weten; IK vroeg háár om aandacht, niet andersom. Ze drong aan gedurende dagen en uiteindelijk las ik het. Ik herinner me goed hoe ze de eerste keer mij vertelde over dat artikel; ze lachte erbij. Dat was niet fijn, die lach klopte niet. Er kwam een boodschap mee met die lach die zorgde dat ik woede voelde. Nu valt mij in waarom. In feite lachte ze mij uit.


We luisteren niet naar de boodschap van onze kinderen. 


Dan is er maar één conclusie mogelijk. We luisteren niet naar de boodschap van onze kinderen. Nooit gedaan. Maar het is er nu wel tijd voor. Je wilt zelf toch óók gehoord worden? Of wil je door het leven blijven gaan zonder werkelijk naar een ander te luisteren? 


Er zijn zelfs kindercoaches die zich bezig houden met “het fluisterkind;” ze richten zich op: “Wat is de boodschap? Wat zegt een kind èigenlijk?”

“Luisteren naar elkaar is de boodschap willen horen”


Sterker... wat zeggen mènsen eigenlijk? Niemand luistert nog naar de boodschap achter de woorden. Is dat niet vreemd? Is dat niet ultra vreemd? Ik bedoel... 
Wanneer je een cadeautje krijgt, pak je het toch ook uit? Je wilt toch weten wat er in zit? Of blijf je langdurig staren naar de buitenkant om te raden wat erin zit? ++

[426 woorden]


Meerleeslinks:


Fluisterkind | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/05/fluisterkind.html

Bagage | open gesprek tussen vader en dochter | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/12/bagage.html

Schade aan het innerlijk kind bij gemis van ouderlijke steun | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/10/schade-aan-het-innerlijk-kind-bij-gemis.html