woensdag 29 oktober 2014

“Mening” bestaat niet | Hoe het Hoort | Geldzorgen om een volk te ketenen

572 woorden |
Vroeg wakker, kwart voor vijf, om te merken dat de energie anders is op aarde. Aquarius laat zich merken. Heb nergens meer zin in. En dat is niet zo maar voel ik. Ik pak die energie op en die doet 't negatieve versterken en uitvergroten en 't positieve waarschijnlijk ook.
Dáárom twee dagen geleden die bliss (kijk maar terug) en dat lieveheersbeesje op m'n knie. En gister plots dat onbestemde. De kosmos is in beweging


Onbestemd voelen nodigt uit om naar binnen te keren


Ik voel onbestemdheid. Dat voelt niet veilig dus hebben we naar binnen te keren: “Leven vanuit vertrouwen”. Ik merk dat ik me er nu toch mee bemoei; zorgen maken dus, terwijl “zorgen over morgen” echt totaal niet onze zaak is. Maar... in een samenleving die pensioenen heeft opgedrongen aan z'n bevolking is het niet raar om dergelijke geld-zorgen te voelen – van anderen. Van een heel collectief. Een natie die zo is gaan denken omdat dat is wat op tv te zien is.
 

Het “ZwitserLeven”-gevoel. Moge. Wat een onzin. Ik heb nooit in pensioen geloofd. Mijn zus en ik keken elkaar aan toen die vogel met z'n papieren kwam. “Pensioen?? Moet ik dáár mee??”

Daarvan ga je denken. En dat hoort niet. Zo krijg je stress en raakt een geld-gestuurde natie nog méér bij zichzelf weg. Dat hoort zo niet.
 

Mensen denken in geld en zijn geld geworden


Mensen denken in geld en zijn geld geworden. Alles is verhandelbaar in geld. Mensen, hun tijd, hun lichaam (iig hun aanwezigheid)... ieder mens wordt zo tot hoererij gedwongen, tijd in ruil voor geld oftewel in ruil voor zichzelf. We hebben onze ziel al eeuwen terug te grabbel gegooid en plukken daar nu de vruchten van. Vrijwillige onderwerping dus. De hoeren zitten allang niet meer achter het raam op de wallen. Dat monopolie is lang voorbij. Iedereen is te koop. Iedereen.

En nog erger... niet alleen tijd maar “mening” ook.

Daar gaat het mis. “Wiens brood men eet diens woord men spreekt” gaat een eigen leven leiden. We richten ons op anderen. Niemand is meer zichzelf. Niemand. 


Hoe erg is dat? Hoe groot is de schade? Dat betekent dat niemand het meer weet en zich richt tot krant, tv en kroeg om een MENING te vormen terwijl “mening” helemaal niet bestaat! Da's een denk-fout of fout van het denken om te geloven dat het zo werkt. Het werkt zo niet.

Mening en oordeel zijn aangeleerd en komen voort uit het verstand; alles, alles en alles wordt gerelateerd aan “hoe het hoort” dus de regeltjes die de kerk ons opgelegd heeft... dus alles wat afwijkt is “FOUT en zondig”...

... zo is dat helemaal niet. De menselijke natuur wordt geketend en zo wordt de mens aan banden gelegd - en we laten het toe. En dat is ruk. 



Geldzorgen is een manier om een heel volk te ketenen. 
Ik zeg je, de slavernij is nooit afgeschaft maar verschoven. 

Nu ben JIJ aan de beurt.



Geniet van de zonsopkomst zolang die nog gratis is


Daarom is het hier nu ruk. “Ik vind er geen lol aan om hier nu nog te zijn. Ik wil dood.”
Dat zijn de gedachten die gister langskwamen. En ze zijn niet van mij!
Zeg mij... zijn ze van jou?
Wel... hou het bij je!
Doe er wat aan! 


Stop met die denkfout op denkfout te stapelen tot de toren scheef staat als Pisa en omflikkert. De zon schijnt en is niet te koop - laat dat dus ook niet gebeuren. Zie wat je jezelf aandoet en... Ga naar je hart! ++

Meer: “Wat wij mensen doen en waarom | verband tussen Tekort. Behoefte. Intentie. Zucht naar Geluk. Levenslust. 
En werkelijke rijkdom” - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/07/wat-wij-mensen-doen.html

dinsdag 28 oktober 2014

schade aan het innerlijk kind bij gemis van ouderlijke steun

643 woorden | 
Hoe negatief ouders zijn heeft zijn weerklank naar hoe wij zelf in het leven komen staan. Een treffend voorbeeld zag ik in Walk the line, film over het leven van Johnny Cash. Hij kon niets goed doen in de ogen van zijn vader. Wilde zich steeds bewijzen. Ging bovendien aan de pillen. Er speelde overigens nog veel meer onder de oppervlakte, de reden dat we acteur Robin Williams voortijdig hebben verloren omdat het leven niet langer dragelijk voor hem was (zie: hoogbegaafden hebben het moeilijker). 

Dat hoort zo niet. Opgroeien zonder de emotionele en mentale steun van onze ouders, de vader in het bijzonder, brengt onrepareerbare schade toe die je met je meezeult de rest van je leven. 
Zijstapje:
Ik heb het nu over de vader omdat de vader het toonbeeld en rolmodel voor jonge jongens vormt. De rol van de moeder is evident en de belangrijkste die er is. Daarom dienen onze westerse vrouwen weer hun vrouwelijke binnenwerk te omarmen, hun warmte, hun gevoel - niet een beetje maar continu - zodat ze eindelijk normaal gaan doen en onze kinderen heel houden; ik praat uit eigen ervaring en wat ik om me heen zie. NIEMAND is bij zichzelf namelijk. Geen enkele vrouw. Dat schiet niet op dan, toch? Zo zijn we niet gemaakt...
Zie daarover deze boodschap voor alle vrouwen; vrouw, we hebben je nodig en het gevolg zie je in de wonderlijke energie van kinderen; het gevolg vindt je in wat wij mensen doen en de oorsprong ten slotte in warm menselijk communiceren in een land vol kou

Als beide ouders een kind zó laten vallen, dan heet dat “in de kou laten staan” en kijk eens om je heen?? Daar hebben wij een natie vol van. Sterker... het hele Moderne Westen ziet er zo uit. Vol kou-lijers die niet weten wat warmte is en het hart niet laten spreken. 


Een opgroeiend kind wil gezien, gehoord en gewaardeerd worden.
We hebben dus stabiele ouders te zijn die onze kinderen laten opgroeien in zelfvertrouwen en eigenwaarde.

Mooie zin. Maar wat IS dat??

Dus hebben we eerst zelf dat stadium te bereiken  van emotionele stabiliteit voor we dat kunnen doorgeven aan onze kinderen. 


“Een opgroeiend kind wil gezien, gehoord en gewaardeerd worden.
We hebben dus stabiele ouders te zijn die onze kinderen laten opgroeien in zelfvertrouwen en eigenwaarde.”

Want je kunt niet doen alsof of dènken dat je het goed doet als je niet beter weet. Dat stadium hebben we dus eerst zelf te bereiken. Immers, leg mij maar uit hoe een appel smaakt. Kan niet, toch? Zoiets moet je zelf ervaren. Zo is het met stabiliteit oftewel volwassenheid ook.

En nu komt het...
NIEMAND is volwassen in het westen. Dat hebben we aan de heksenjachten te danken zodat een heel volk onderdrukbaar was. 

We hebben het hart op de tong te dragen en van ons af te bijten bij onzin, zoals dit meiske van 3 zo prachtig laat zien:
“Ik ben zó boos.
“Jij mag niet mee naar de speeltuin.
“Nou... wèl... Ik ga wèl alleen... DOEI!” - kijk zelf maar:  dumpert.nl/mediabase/6618737/787d7786/doei_.html
Ze bepaalt het zelf wat ze mag en dat het recht heeft om boos te zijn. ZO HOREN WIJ ALLEMAAL IN HET LEVEN TE STAAN.
Als dat niet het geval is, heb je werk te doen. 
Ga het aan. Ga je reis aan en laat je zien zoals je gebakken bent en niet hoe anderen vonden dat jij moet functioneren. Dat is niet echt. Dat ben jij niet.

Ga ervoor. Leer de onnodige gedragsregels gerust af (gedraag je/zit stil/hou je mond/doe nou maar wat ik zeg) en word je zelf, je eigen partner.
Kom je er niet uit? Laat je begeleiden door iemand die die weg gegaan is. Het is geen kunstje. Het is ook geen keuze of beslissing, het is een heel traject. 

Ik wil. Ik kan. Ik doe. 
Gewoon dóen. ++

Meerleeslink: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/10/onze-samen-leving-gaat-ernstig-mank.html en dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/10/gastlezing-we-zijn-hier-om-te-leren-maar-leren-niet.html
De film zien? Walk the Line en andere toppers kun je hier downloaden

Update: zó kan het ook: dumpert.nl/mediabase/6614424/54cee580/vader_met_videofuckskills.html:

dinsdag 21 oktober 2014

Leven vraagt Precisie. We mogen wel met meer aandacht, zorg en precisie leven dan we nu doen

Precisie. We mogen wel met meer aandacht, zorg en precisie leven dan we nu doen

Kijk eens om je heen? Je leeft maar raak. Je doet maar wat en ziet niets. Onze bevoorrading is onze zwakste schakel. Je koopt elke week jouw boodschappen en hoe moet dat als dat niet meer kan omdat de winkels leeg zijn en niets meer krijgen? Waar haal jij dan jouw eten?

We zitten met een groot probleem. Achter onze regeringen zitten machthebbers met duistere plannen. Die willen ons aan banden leggen en ons in de pas laten lopen en chippen als een dier en kunnen ons onderwerpen en onderdrukken omdat we te stom zijn om om ons heen te kijken en te zien wat er gebeurt.

Alles moet digitaal. Geld. Controle. Als jij niet meedoet kun je afgestoten worden. Geen toegang meer tot geld en eten. En we laten het allemaal gebeuren. "Want we leven in een vrij land dus wat kan ons gebeuren? Het zal zo'n vaart niet lopen." Toch?

Wacht gerust tot het te laat is. Dan heb je wat in te halen. Bij anderen is dat inhalen gelukkig al aan de gang. We horen als volk naar binnen te gaan en een collectief te vormen. Dat is nu niet. Iedereen doet maar wat, behalve samen-leven. Da's eng. Je kunt op niemand vertrouwen. Want niemand is zichzelf. Niemand vecht voor een goede zaak. Iedereen wacht af.

Iedereen zit gevangen.

Iedereen is bang zich te verroeren.
Volg je hart, dan ben je niet bang.
Wees niet bang, maar volg je hart.
Wees in geen ding bezorgd

Gastlezing: Brengt het hart terug in het bedrijf! | Wat doen we verkeerd - we zijn hier om te spelen en te leren maar dat doen we niet

zo'n 4500 woorden inmiddels | als mp3 | nieuwe inleiding op facebook |
Brengt het hart terug in het bedrijf is een moeilijk onderwerp omdat er zóveel mee samenhangt dat het een herinrichting van je hele geloofsstructuur vereist en dat gaan we in één avond niet redden. Of ik kan mijn verhaal domweg afsteken in de hoop dat ik er een enkeling mee besmet - terwijl de rest wegloopt. Mijn uitdaging is een manier te vinden om u allemaal mee te krijgen tot het eind van mijn betoog.  

Wie zei ooit: “Het is makkelijker een volk te misleiden dan te overtuigen dat ze misleid worden”?

Wat is de doelstelling van deze club? Openstaan en nieuwe dingen leren van elkaar? Dan zit ik hier goed! Want ik heb gespaard...

Afstemmen: “stay tuned” - vanuit verbinding voel je je veilig


Wat wij eerst te doen hebben, eerst, nu, is afstemmen. Op elkaar. U en ik. Voorbeeld: op mijn middelbare school was er één docent die ik niet begreep. Het stootte af; geen woord van wat hij zei kwam binnen. Ik moest aantekeningen maken die ik thuis nog steeds niet begreep. Een opluchting toen ik na een jaar een andere onderwijzer voor dat vak (geschiedenis) kreeg. Toen ik heao deed kwam dat opnieuw voor; er was één docent die ik niet kon volgen. Ik begreep geen woord van wat hij zei. Na verloop van tijd kwam ik -waarschijnlijk door overleg met iemand die me de tip gaf- op het idee om af te stemmen. Zo noem ik het nu, althans. Uiteindelijk werd die docent zelfs mijn scriptiebegeleider en we werden de beste vrienden, ik kan 'm nu nog steeds bellen en opzoeken.  
Afstemmen brengt ons de verbinding die nodig is dat je alles begrijpt op de manier zoals de boodschap bedoeld is. Schreeuwen is dan niet nodig en als er een vraag is gaat die gestroomlijnd mee in het geheel, vanuit dialoog - wacht daar heb ik een mooie zinsnede bij:
“Dialoog is een beeldschoon ding. Daarbij respecteren en waarderen de gesprekspartners elkaar en doen dat vanuit verbinding. Schreeuwen is dan niet nodig, laat staan overschreeuwen, omdat ieder gehoord wordt en dat weet van elkaar.
Sommigen staan niet open voor dialoog. Soms verkiest men discussie, ander woord voor touwtrekken.”
Daar gaan we, meteen in praktijk brengen: doe je armen èn je benen eens over elkaar en kijk me aan met een grimas van: “Jóngen... néém er nog één”. Doe dat hooguit enkele tellen, niet langer, da's erg genoeg. En verander nu je lichaamshouding naar OPEN door je armen en benen ontspannen te plooien (lekkere woordkeus weer!), haal heel diep adem en toon je beste zelf met een enorme grijns als had je èn de lotto èn de liefdesrelatie van je leven in één keer te pakken tijdens een cruise op de Atlantic; ja, toe maar, die Grijns, mensen, alsjeblieft, die niet-te-houden-grijns die toont dat wij niet uit het veld te slaan zijn! Dat werkt dóór namelijk en da's nodig want het onderwerp van vanavond heeft nodig dat we alle zeilen bijzetten, en dat kunnen we alleen sámen doen - dus kom op met die Colgate-tandpasta-glimlach! Geloof me nou, dat helpt. Lichaamstaal en psyche hebben interactie met elkaar; dat werkt beide kanten op.

Wat ik vraag van jou is dit: als jij belooft dat je er alles aan zult doen om in verbinding oftewel in afstemming met de spreker te zijn en te blijven tot het eind, dan beloof en garandeer ik dat je er ten eerste alles uit zult halen wat erin zit en dat is niet mis, ten tweede dat ik je NOOIT zal laten vallen en dat alles wat ik zeg een positieve intentie kent - namelijk om samen te groeien want “we zijn hier om te leren” en dat doen we samen; en ten derde is het een stuk plezieriger voor jou en je buren als je dat nastreeft - van begin tot eind! 
Ik ben persoonlijk en vertel over eigen ervaringen en toon zo, dat ik te vertrouwen ben. Zorg jij dat jij ook te vertrouwen bent en dat doe je zo: laat dènken even met rust. Laat alle mogelijke oordelen even rusten. Die verstoren de boel namelijk. Sta open voor nieuwe dingen. Een nieuwe visie, zelfs.
Als je dat lukt... dan wordt het een heel andere avond dan gebruikelijk - een stuk harmonieuzer ipv de gebruikelijke kleerscheuren omdat we bijvoorbeeld ons niet gehoord voelden. Ten overvloede: heb je een vraag, kom ermee, breek in, voel je vrij. Blijf in die afstemming.

We gaan beginnen.


Wie van u heeft er kinderen? 


Beter: wie van u is zelf ooit kind geweest? (Kun je het je nog herinneren?)
Uit onderzoek van een gewezen docent blijkt dat er zeven lessen zijn die kinderen (wij dus) leren. 

Ik wil je meenemen op een reis die ik gemaakt heb en daarom acht ik het van belang om te beginnen bij het begin. Ik ben er achter gekomen wat je op school wèrkelijk leert en hoe fundamenteel belangrijk dat is gebleken voor de rest van ons leven. Hier zijn de zeven lessen die wij leren op school:

1. een kind leert verwarring in plaats van samenhang en leert te veel oppervlakkige feitenkennis boven enthousiasme
2. blijf in de klas(se) waar je thuishoort. Individualiteit is daarmee in strijd en derhalve de vloek van elk systeem van classificatie.
3. Kinderen leren onverschilligheid. Wat je ook doet op school, niets is de moeite waard om af te maken als de bel gaat.
4. Emotionele afhankelijkheid door straffen en belonen, is een volgende les. De leraar is degene die gunsten kan verlenen en zonder reden weer intrekken, rechten zijn er niet; goed gedrag houdt de kinderen gegijzeld.
5. Intellectuele afhankelijkheid: ze moeten wachten tot een leraar vertelt wat ze moeten doen. Het is de belangrijkste les van allemaal: we moeten wachten op anderen, beter getraind, hoger in hiërarchie, ouder, om betekenis te kunnen geven aan ons leven.
6. Zelfvertrouwen is voorwaardelijk, afhankelijk van de mening van een expert. Kinderen daarentegen die van hun ouders geleerd hebben, dat ze van hen houden ondanks alles, laten zich onmogelijk conformeren.
NB: Dat noemen we onvoorwaardelijke liefde en zie wat dat oplevert; eigenwaarde en zelfvertrouwen èn zelf-verantwoordelijk gedrag
7. Afwezigheid van privacy. Er zijn geen privé-ruimtes voor kinderen, geen privé-tijd. School breidt zelfs haar invloed uit door huiswerk, anders kan het voorkomen dat kinderen thuis iets leren buiten de autoriteit van de leraar om, of van een wijs iemand uit de buurt.”  
Hierachter schuilt een eenvoudig idee: ieder van ons moet perfect en afhankelijk gemanaged kunnen worden en daarvoor gebruikt men elke truc uit het boekje: psychologie, sociale druk of bruut geweld.
Midas Dekkers schrijft hierover in zijn boek De Larf:  Op school wordt de nieuwsgierigheid vermoordJe krijgt er antwoord op vragen die je je nooit hebt gesteld en blijft met de echte vragen zitten tot het vlammetje flakkert en dooft.
Op school beschouwen ze je als een vat dat moet worden volgestampt, niet als een spons die zich vanzelf volzuigt, zolang je de gaatjes maar niet met onzin verstopt.
Het is bijna onmogelijk om een kind het leren te beletten, maar op school krijgen ze het voor elkaar (p. 152)”.
“... scholen zijn niet zozeer gebouwd om kinderen iets te leren als wel om de maatschappij van ze te vrijwaren, ongeveer zoals gevangenissen dienen om de maatschappij tegen boeven te beschermen (p. 222).”...

Ik knip en plak ogenschijnlijk totaal verschillende onderwerpen aan elkaar, omdat ik er verband tussen zag en om dat te lijmen heb ik de volgende Centrale Vraag geformuleerd - oftewel de Hamvraag: 


Wanneer is iemand succesvol?


Even dit vooraf.

Ik vraag normaal 15.000 euro voor een avondje optreden maar heb graag de fles wijn geaccepteerd omdat ik mijn boodschap graag verspreid en hou van ruilen. Ruilmiddel dus, op weg naar de ruil-economie. Ik rij -vanwege die absurde bedragen- een grotere auto dan allen bij elkaar maar ben op de motor nu dus steek iedereen de loef af. Qua vrijheid. Ik drink geen wijn dus ik ruil 'm straks in voor een paar liter benzine. Ik wil het met je hebben over de grootste, de dikste en de sterksteIk wil het met je hebben over vrijheidEn bovenal wil ik het hebben over: wat maakt iemand werkelijk succesvol - en hoe ziet werkelijke rijkdom eruit? 
De uitkomst heeft mij verrast en zal jou waarschijnlijk niet verrassen als je vast zit in dat dogma waarmee ik net begon.

Mij is verteld dat humor vaak ’t beste werkt - welke boodschap je ook brengt. Wel, daar gaan we. Als jij vanavond met een klotegevoel naar huis gaat is mijn doel bereikt. Missie geslaagd. Het is namelijk een teringzooi in de wereld dus er is geen plek voor lichtzinnigheid. Want jij hebt er aan meegeholpen. Ik ga jou voorhouden hoe verbijsterend lachwekkend en karikaturaal mijn wereld in elkaar zit en ik sta hier om je te besmetten met mijn inzichten en ideeën en positiviteit. De wereld veranderen begint met inzien dat het niet naar je zin gaat. Jezèlf veranderen gebeurt pas, als je vastloopt. Ik wens het iedereen toe. Zit je? Daar gaan we.


Even afkaderen. De speelruimte voor vanavond bepalen en die is grenzeloos want ik ken en heb geen grenzen en ben niet bang om me te laten zien. Met de billen bloot dus. Tijd om eerlijk te zijn tegen onszelf. Waarheid voorop. Zonder waarheid liegen we tegen onszelf en dat past niet. Dat dien je niet te accepteren. Dat dienen WIJ niet te accepteren. 
Een roker vertelde mij ooit, dat rokers liegen tegen zichzelf. 
Auto's roken ook.
Wie nog meer liegt tegen zichzelf?
Wie nog meer staat 's morgens op met het idee: “Ik zou graag (de dingen) iets anders willen doen, maar wat? En HOE?

Wie nog meer staat 's morgens op met: “Is dit àlles??”

Waar ik je toe tracht te verlokken is: we weten alláng hoe het moet... Maar dóen we dat ook??
Even voor de goede orde: niemand wens ik een klotegevoel toe, hoor. Maar wees eerlijk. Als IK jou een rotgevoel kan bezorgen, waarom heb jij mij dan in Godsnaam de afstandbediening van jouw gemoedstoestand gegeven???
Ik loog ook, hoor. Ik ging ook voor: “Buisje, boompje, beestje. Niet meer. Kijk naar me. Ik ben nu een zwerver in de positieve zin. Iemand die inzichten verspreidt en zit nergens aan vast. Maar wel nuchter; beter een zwerver dan een zwever. En dit hier is mijn queeste.

Tot zover de introductie. Ben je er klaar voor? Dan nu de inleiding. :)



Wie ben jij? 


Ben jij jouw functie of titel? 
Ben jij het bedrijf waarvoor je werkt? (zo presenteren mensen zich namelijk heel vaak)
Of heb je een eigen identiteit??
Dit zijn steunvragen om in je achterhoofd te houden. De antwoorden zijn voor jezelf namelijk.

Wie meent, dat we de aarde aan het uitputten zijn?
Wie is nog in staat, de wereld te zien door de ogen van een kind?
Wie meent, dat Harry Potter voor zweefteven en zweefneven is?

Om met het leukste te beginnen...

Wanneer is iemand een zweef?


Mijn definitie ervan luidt: “Wanneer hij of zij dingen uitkraamt die botsen met de gevestigde orde... dus niet conformeert - en dus niet in de pas loopt.
Daarmee leggen we in één keer vast wat het belang van conformeren is en hoe dit samenhangt met succesvol in het leven staan oftewel goed geconformeerd. Want Dan doe je het goed, jongen. Dat zo iemand ondertussen totaal verknipt is geraakt of zichzelf categorisch een stuk in de kraag zuupt of op z'n 56'ste comateus overlijdt ... tja... jammer dan. “Tant pis.”
Even een zijsprong. Ik vond een zwart schroefje op zwart asfalt voor de deur van Jan de Fietsenman punt nl bij Station Koog. Hoe? Ik hoorde hem zeggen dat hij het kwijt was, ging kijken, zag niets, stopte toen met alles en wachtte, en hoorde toen in m'n bol: “Onder de band en sprak dat hardop uit. Ingeving dusIn 2005 tijdens een sollicitatiegesprek als consultant bij Syntens liep ik weg en vroeg me af hardop: “Wat moet ik hiermee - en hoorde knoerdhard in mijn oor: “Heb vertrouwen”. IngevingAls ik iets doe omdat mijn ego dat van me wil, vinden de mensen het helemaal niets en valt het altijd op z'n gezicht. Als ik iets spontaan zeg “van binnen uit”, kunnen mensen het horen en vinden het authentiek. Toen ik een rol zou spelen in een commercial werd ik op weg daar naar toe zwaarmoedig en kwaad en chagrijnig en dat bleek exact de modus te zijn waarin ze wilden dat ik optrad. Voorvoelen dus. IngevingToen ik tegen mijn ex-genote en haar advocaatje begon te fulmineren over dat ik het belachelijk vond dat we al jaren aan het touwtrekken waren over helemaal niets en dat het iedere keer maar weer door ging met die onzin en dat ik er geen zin meer in had en dat het belachelijk was, zei mijn advocaat: “Jij zegt wat je doet en doet wat je zegt” want ik had vooraf aangekondigd dat ik tekeer zou trekken; hij zei: “ik heb net een cursus authentiek gedrag gevolgd en jij laat het zien. Onderuit de zak!” Vanuit de tenen, heren! Onderuit de zak. Volg je ingeving, dus. Dat komt vanuit het hart.

Feitelijk leven we de utopie al 


Dames en Heren, we hoeven niet verderwe LEVEN de utopie al, volgens Rutger Bregman in Tegenlicht - “De-noodzaak-van-een-utopie.” Crux is: in de mondiale afhankelijkheid vinden we elkaar. 

Alleen doen we een paar dingen verkeerd. Grondig verkeerd. Hoe? We overdrijven. Onze doelstellingen jagen ons op. Ieder jaar weer/meer winst. Het Marshall plan, betaalbaar en goed voedsel voor iedereen na de oorlog, werd een obsessie. Hele continenten worden leeggeroofd van bodemschatten en de complete Amazone moet ervoor plat. En dag en nacht werken is allang niet meer nodig. Maar dat doen we wel. “Wie is die man die zondag het vlees snijdt”- het gebeurt nog steeds. Hoewel er veel pappa's een kinder- of baby zorgdag op zich nemen -wat ik ontzettend leuk gevonden heb overigens- is het gemeengoed om kids in crèches te proppen zodat ze niet over de schouders van hun ouders kunnen meekijken naar hoe de samenleving in elkaar zit. 

Wel mensen, dat klopt ook wel, want er IS geen samen-leving. Niemand leeft samen. 

Kids dump je in de crèche en grootouders in een bejaardentehuis. Opgehoepeld. Weg ermee. Doei! Buren spreek je niet en in een wachtkamer houd je je bek. Wachtkamer-blues! We spreken niemand. En als iemand z'n bek opendoet dan krijgt die een sneer want dat hoort niet. 

Vraag: Is dit collectieve angst of collectieve onvolwassenheid?

Zo kweek je telkens een nieuwe generatie die het gras bij de buren altijd groener vindt. Want ze mochten nergens bij zijn, overal werd jij buiten gehouden. Generatie na generatie zonder eigenwaarde en zonder zelfvertrouwen. Is dit het effect van eeuwen slavernij? Hoe schadelijk is dat? Is dat al eens onderzocht?

Mijn stelling is: We doen het verkeerd. We zijn hier om te spelen en we zijn hier om te leren maar leren niet en spelen nog minder. Ik zie verschrikkingen om me heen en niemand doet wat. Zie jij ze ook? Wacht, hier begint het mee:

School: terreur, gevangenis.
Werk: terreur, gevangenis
Thuis: angst, “kan ik het wel betalen.” Opnieuw terreur, gevangenis.

Is dat eervol leven?
Is dat volhoudbaar?
Is dat ondernemerschap?
Is dat een volwassen natie?

Tijd voor een nieuw hoofdstuk:

Wanneer is iemand volwassen?


Da's een vraag die voorlopig een vraag blijft. Wel hebben we op eigen benen te leren staan en dat betekent: op niemand hoeven leunen en emotioneel en mentaal stabiel in het leven staan. En d'r is geen opleiding die daarin voorziet. Dat hebben we dus zelf uit te vogelen.

Ik heb alles gestudeerd. VWO, Universiteit, HEAO. Het deugt niet. Kijk hoe studenten er rondlopen. Angstig en verdwaasd; Zonder enige hou-vast, alleen met hou-ding. Niemand weet wat. Niemand kent zichzelf. Iedereen is een ja-knikker, iedereen moet conformeren. Is dat ondernemerschap kweken als de mens zelf vergeten wordt??
Even een zijstap: weet je wat studenten geneeskunde mij toevertrouwden? Een ellenlange klaagzang was mijn deel. Hun afgrijzen stopte niet. Ik zal een hint geven. Die studie heet niet voor niets: “een studie medicijnen”. Het klópt gewoon niet!
Ik ben eruit gestapt, uit het bedrijfsleven, uit de vicieuze cirkel, uit het hamster-rad, uit de rat-race. Uit het ziekmakende systeem dat ieder gevangen houdt. Om me zelf en mijn potentie te leren kennen. Mijn “rol”. Mijn passie. Mijn roeping. En ik sta. Nu. Hier.

Iedereen om me heen gaat voortijdig dood. We doen onszelf van alles aan. We doen het onszelf aan. Niemand geeft om een ander. Iedereen heeft haast. Opgefokt zelfs. Kijk op de snelweg, dan weet je wak bedoel. Niemand kent warmte, gevoel, liefde, verbinding. Niemand kent elkaar. Nie-mand. Iedereen IS al dood, dus.

Wacht eventjes. Niet uw zaak?? Alles hangt samen, je bent geen eiland (no man is an island). We ademen dezelfde vervuilde lucht, drinken hetzelfde vervuilde water, eten hetzelfde vervuilde voedsel.

Tot zover mijn inleiding tot een inleiding voor een debat. Want ik schreef zojuist een confronterende...

Gastlezing voor de Sales Men Club: brengt het hart terug in het bedrijf!


Jaren geleden was ik lid van SMC te Haarzuilens en vrat daar een goedbedoelde maaltijd opgeleukt met sprekers die betaald werden met een fles wijn. “Bedankt voor je komst. Nu zuipen, kreng.” 

Saamhorigheid voelde ik er niet. Het was competitie in een krokant jasje. De prestatiemaatschappij ten voeten uit.

Ik schreef deze gastlezing want ik heb die rukkers daar wat te melden. 

't Kernvraagstuk: Wanneer is iemand succesvol? Waar moet iemand aan voldoen om succesvol genoemd te worden? 
Groot inkomen? Veel geld en dus veel aanzien? Of: een combinatie van “intelligente uitspraken, eervol gedrag en geld? Of toch geld als eerste?
Of, dat ie zijn eigen weg ging? Zijn eigen identiteit liet zien? Zijn hart volgde? En daar z'n brood mee verdient?

Hou dat maar even in gedachten, we gaan verder. 


Als ik rondkijk zie ik: de sales men club gaat niet om Sales maar gaat om veel méér dan Sales. Het gaat om Ondernemerschap: het gaat om het DRAGEN

Dragen. Trek dat woord eens naar binnen? Draaagen... Dat vraagt: mentaliteit, moed, passie; 
doen en durf; 
verantwoordelijkheid, nieuwsgierigheid (ipv gierigheid), integriteit; de integriteit van het aandurven en het dragen. En dat volhouden.
Ik wil. Ik kan. Ik doe. 

En daar sta jij voor.

Jaren gelegen was er een bijeenkomst voor SMC'ers over duurzaamheid. Hield het midden tussen een lezing, een vergadering en een brain storm sessie. En? Is duurzaamheid gelukt? Zeg eens eerlijk? 
De hond van de buren dronk water uit een sloot. Drie maanden. Toen was hij dood. Monsanto's bestseller nummer één -RoundUp- had hem opgerold.

Mijn stelling is: Duurzaamheid is een lachertje. Een slap aftreksel. Ruksel dus. 


Het gaat niet om die hond; het gaat om onze houding. Het voorbeeld illustreert dat slechts. People, Planet and Profit is achterhaald omdat niemand ene moer geeft om people en nog minder om planet. Ik heb het nu niet over individuen, ik heb het over het grote geheel nu en onze gevierde multinationals voorop. En wees eerlijk, het gaat niet om profit; winst. Wel om profijt - namelijk voor ons allen. Sustainability = Volhoudbaarheid. En dat gaat ons allemaal aan. Want alles is verbonden. Of niet?

Stelling: Profit, kostuums, auto's, bling-bling, luxe eten - da's kinderspel want het getuigt van kinderachtigheid en niet van stabiel, volwassen gedrag. Omdat er geen gelijkwaardigheid in zit, maar afsteken en classificatie.
GROOTzieligheid in plaats van KLEINzieligheid is wat we na te streven hebben. En: saamhorigheid. Anders is er per definitie geen Samen-Leving.

Wat is dan de kern?


Ik zie geen saamhorigheid. Ik zie hier: “Wie heeft de langste, de dikste en de sterkste.” Veel mànnen die hun toko hier verdedigen. Vanuit het mànnelijke, de ratio - vrouwen niet uitgezonderd. Lieve Mensen, brengt het hart terug in het bedrijf

Jullie zijn voortgekomen uit Het Systeem. Het product van de prestatiemaatschappij. Rennen rennen rennen. Opzij opzij opzij. Uiterst onnadenkend. Want op-ge-fokt. Da's heel sneu te noemen. Eigenlijk. Omdat het hart geen plaats kent. Toch?

Dit klopte al in het gulden-tijdperk en na 14 jaar euro nu nog steeds en nog meer zelfs. Het nieuwe tientje laat zien: “Oud voldoet niet meer! Alles moet nieuw; kope kope kope!” 
Oftewel: We zijn niet gelukkig, want we hebben geen bezit van ons-zelf, maar we kunnen het kópen - oftewel buiten onszelf zoeken.
DUUH!

Brengt het hart terug in het bedrijf


Stop met dat STIEKEME gedachtegoed van jullie. Het ikke, ikke, ikke, wanneer niemand kijkt (want dáár komt dat vandaan!!!);
het oproken van fossiele brandstoffen via het antieke gedachtegoed van de verbrandingsmotor (ook bij stroom-opwekking, hè, denk aan kolencentrales die gewoon nieuw gebouwd worden), terwijl er God-Voor-Dommen, allang Vrije Energie voorhanden is sinds Nikola TESLA; al een eeuw.

Mensen... DIT IS DE KERN. “Stiekem gedrag” om goed te maken wat vroeger niet toegestaan was. Genoegdoening dus. “Wraak”, eigenlijk... voor een verrotte opvoeding.

“Stiekem gedrag” om goed te maken wat vroeger niet toegestaan was. Genoegdoening dus. “Wraak”, eigenlijk... 

Met als gevolg:
Jullie maken je druk om de verkeerde dingen. Jullie houden de ratrace in stand. Jullie helpen mee aan het systeem. Foutje! 

Ik leg het uit. Het getuigt van een denkfout oftewel fout-van-het-denken om naar school te MOETEN (kijk om je heen naar de schade die het toebrengt!). Om een baan te MOETEN. Om werken te MOETEN. Zoveel werk ìs er helemaal niet. Veel werk is volstrekt overbodig. De primaire sector is sterk gekrompen - veel is geautomatiseerd. Er ontstaan dus nieuwe sectoren en nieuwe banen om de mensen aan het werk te kunnen blijven houden. 
Ik zeg je: we léven verkeerd! Want we leven niet! Wie zegt te doen wat hij leuk vindt, verwart “aanpassen aan het systeem”, met vrijheid. Ik herhaal: Wie zegt te doen wat hij leuk vindt, verwart “aanpassen aan het systeem”, met vrijheid


“Wie zegt te doen wat hij leuk vindt, verwart 'aanpassen aan het systeem' met vrijheid”

Ik daag jou uit. Ga naar binnen. Ga naar je hart. Stop met die onzin.

 
Ik daag jou uit. Ga naar binnen. Ga naar je hart. Stop met die onzin.
Ik daag ieder van u uit om het heft in èigen handen te nemen en niet langer te voldoen aan wat er van je verwacht wordt. 
U bent ondernemers.
Wel... ondernéém dan! En nu eens niet ten KOSTE van de maatschappij, van de Samen-Leving, maar ten BATE. Door zó te handelen maak je meer stuk dan mij lief is.
Al die pracht en praal op de parkeerplaats en luxe kostuums en bling-bling-attributen - da's zó achterhaald. 
Marketing en Sales is achterhaald
Het is NIET ECHT.
Cijfers en GELD is niet tastbaar en is NIET ECHT
Het fractionele reservesysteem -wat achter geldcreatie zit- is failliet. En we weten het. 
Het is een controlemiddel.
Van op macht beluste mannekes. En genereert ANGST. 
Want je MOET naar School, moet presteren, moet goeie cijfers, moet een baan, moet rennen, moet niet denken maar rennen, moet succesvol zijn...
STOP
Waar is het hart??
Dit is LAF gedrag. Weg bij onszelf vandaan. En ik ben daar heel boos over.

Wat ik laat zien vandaag is de tegenhanger. Dat is Gezond Verstand. Wie straks mijn betoog verwerpt, is bang - want dat zijn we allemaal - en is
1. niet bij z'n gevoel;
2. verdedigt z'n gedachtegoed, z'n schijn-veiligheid en schijn-zekerheid en z'n angst voor hoe-moet -het-dan-anders;
3. gebruikt z'n talenten NIET POSITIEF
Aha.

We hebben terug te keren naar het Gezond Verstand - dat waar het hart bij zit. 
Niemand is bij z'n hart. Niemand. Hier is geen verbroedering. Ieder voor zich. God voor ons allen. 
God zit IN ONS. Ziel! Hart! Gevoel! De waarheid zit in voelen! De rest is bijzaak! Want passieloos overleven!
Kijk wat je doet. Koop 'n huis, tuin, boom, beestje, HEK;... Auto, garage, POORT - gestoord! 
(“Gestoord” betekent “weg van het hart”, hè.)
Afgescheiden leven van de wereld?? Met alleen je kijkbuis? Buisje, boompje, beesje? Dan ben je toch niet goed bij je hart?! Dus niet bij je-zelf.

Ontsnappen uit de ratrace



Ik besef, het is een lange weg te gaan, maar het begint met info voor een andere zienswijze en met openstaan. Voor de enkeling die de centrale vraag serieus neemt en ontsnappen wil uit die ratrace en ontsnappen wil van het ziek worden van de stress en de emotionele kou zijn er beslist mogelijkheden, zoals stap één: lees  het boekie “Vader Aarde”. Uitgever Frontier verstuurt het voor 22 euro. 
Want de westerse wereld is lek als een mandje. Er klopt niets van. Er klopt geen hol van. Bezie de wereld door de ogen van een kind en constateer dat zelf, als je die verdrietige kindjes op hun fietsje passeert vanuit je warme auto - zo'n lege huls voor een lege huls. Want alles hangt samen. Als jij niets doet, doe je jezelf tekort.

Heren - en dames die hun Verstand eveneens verheven hebben boven het Gevoel, en wier gedrag dus ook voor mannelijk versleten mag worden - 
dit is het; meer heb ik niet. Behalve een paar geitewollen sokken en een vliegbezem, geleend van Harry Potter. 
Bedenk: er is een half miljard boeken van verkocht. Dat... is meer dan een teken. Denk daar gerust eens aan de eerst volgende keer dat je een bezem ter hand neemt. 
De weg is naar binnen. Vraag mij niet hoe. Dat doen mensen die niet wìllen. Doe het gewoon. 

Lees deze “Gastlezing” na op “Dagboek van een Vreemdeling.” Luister tot slot nog even naar John's “IMAGINE”: youtube.com/watch?v=-b7qaSxuZUg ++

Niet uw zaak?? Alles hangt samen, je bent geen eiland (no man is an island). We ademen dezelfde vervuilde lucht, drinken hetzelfde vervuilde water, eten hetzelfde vervuilde voedsel.


Hoe denk jij of hoe wil jij dan dat de wereld eruit moet zien


Er komen altijd vragen op. Op voorhand houd ik rekening met de ronduit pietluttige vraag: “Hoe denk jij of hoe wil jij dan dat de wereld eruit moet zien?” 
Da's natuurlijk een stomme vraag. 
Dat weet iedereen. Diep van binnen. 
Alleen niemand wil er aan...

Je moet dus eerst Wíllen 

(“ik wil-ik kan-ik doe”, weet je nog??)


Pijnlijk Naschrift


Die centrale vraag aan het begin was een trucje om te bekijken wat nu wezenlijk van belang is. Daar kom ik niet op terug. Dat hoort ieder voor zichzelf te doen.
Want daar gaat het om.
Bedenk dat niemand van u volwassen is. Niemand van u is in staat om emotioneel stabiel en dus volwassen te reageren als er iets gebeurt dat je uit evenwicht brengt - en dat is al bij het minste of geringste. Waarom? Omdat niemand dat vroeger zo geleerd heeft èn we ook niet leerden om dat te corrigeren. Niemand groeide op in zelfvertrouwen en eigenwaarde. Niemand van u kreeg die vrijheid om volledig zichzelf te zijn. Niemand werd dus volwassen. En dat wreekt zich nu. In al jouw beslissingen. 
Dat wil je niet horen hè. Maar is wel zo. En je weet het zelf ook wel.
Dat is heel verdrietig en heel, heel ernstig - en dat hebben we dus te corrigeren. Om te beginnen door onze kinderen de vrijheid te gunnen die wij gemist hebben en zelf onze emo shit aan te gaan zodat we ze (met name kinderen) niet beperken!
Dit driejarige kindje laat overigens BRILJANT zien hoe je voor jezelf opkomt: dumpert.nl/mediabase/6618737/787d7786/doei_.html
[“Ik ben zó boos. (...) Jij mag niet mee naar de speeltuin. (...) Doei!”]
Bedenk ook, dat niemand van u te vertrouwen is zolang u niet emotioneel stabiel bent. 
Dat maakt helaas ook, dat ik in feite voor (een klas met) tieners sta te betogen. Omdat niemand ooit volwassen werd... Voel maar welke reacties er zoal in je opborrelen. Onze innerlijke reacties illustreren dat. Je komt er niet onderuit. Dit is rake shit. ++ 


Persoonlijke opmerking over dit stuk:


“Je kunt je niet vóórstellen hoeveel plezier ik heb om dit te schrijven. Omdat het uit mijn tenen komt en me vult met plezier, het voelt als zó waar, en ik heb dit uit te dragen... Dít is pássie! Wraauw!”


Update: een nieuwe inleiding schreef ik 26 oktober op facebook.


Gebruikte hyperlinks en meerleeslinks:

* Nieuwe perspectieven op werken – Doen is de beste manier van denken | menscentraal.nl/nieuwe-perspectieven-op-werken-doen-is-de-beste-manier-van-denken.html - youtu.be/GUTM8xnh7DM
* Jef Staes - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/05/simpel-leven.html pleit voor:
- diplomavrij onderwijs
- functievrij werk
- en een pensioenvrij leven
* Waarom we zoveel móeten | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/09/waarom-we-zoveel-moeten.html
* Corrigeerbaar gedrag | de verwoestende werking van emotionele kou | aanleiding, oorzaak en gevolg op ‘n rij - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html
* “Wat wij mensen doen en waarom | verband tussen Tekort. Behoefte. Intentie. Zucht naar Geluk. Levenslust. En werkelijke rijkdom” - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/07/wat-wij-mensen-doen.html
* De wonderlijke energie van kinderen - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html
* “Ik was als jij en wist het ook niet maar begon een lange, lange reis en ben overal geweest voor raad. Toen ik genoeg van reizen had zette ik me neer en keek voor mij uit, wachtend, in rust. De rust bracht mij ingevingen. Ideeën die niet van mij waren maar wel in mij te horen, te voelen, en te zien waren. Het was dus 'als' van mij, het werd mij als het ware getoond; ín mij, niet vàn mij.
“Deze 'ideeën' werden talrijker en duidelijker en sterker naarmate ik mezelf vaker neerzette en de rust toenam. Het beviel me en dit ging jaren voort. Uiteindelijk merkte ik na zeven jaar dat de moedwillige gedachten van het Verstand zich neerlegden en hun meerdere accepteerde in de ingevingen vanuit het Gevoel. Echter niet eerder dan zich nog één keer te melden...”
Hij keek op naar zijn metgezellen en de oude man en de Zwever luisterden ademloos toe en keken hem aan. - Uit:
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-vlieger-en-de-zwever.html
* Eigenwaarde | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/eigenwaarde.html
* Workers of the world, relax | pleidooi om anders in het leven te staan - youtu.be/Ie5zO-mF31M
* Imagine - youtube.com/watch?v=-b7qaSxuZUg
* Car runs on free energie - youtube.com/watch?v=yTk-2lcHn38
* Rutger Bregman - tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2013-2014/de-noodzaak-van-een-utopie.html
* ingesproken versie: altijd anders dan wat je leest, want: c'est le ton qui faît la musique -soundcloud.com/dagboekvaneenvreemdeling/gastlezing-breng-het-hart-terug-in-het-bedrijf

zondag 19 oktober 2014

Gratis Fitness: bladeren vegen



255 woorden | 
Uurtje bladeren vegen doet wonderen voor onze gezondheid. Onze fysieke gezondheid, en ook onze emotionele en mentale gezondheid, want je ziet en spreekt nog eens iemand. Een "toevallige passant" bijvoorbeeld. En na een half uurtje staat het zweet op je rug. Na een uur ben je helemaal klaar voor de douche. Gratis fitness en alle spiergroepen gebruikt op de meest natuurlijke manier want bovendien in de buitenlucht. (dichtbij.nl)

Het lijkt zo voor de hand liggend en dat is het ook. Waarom niet even rondom jouw eigen huis lopen om jouw eigen leefomgeving te verzorgen? Zo ben je bezig met je lijf, je spreekt mensen, je lokt de buren naar buiten voor een luchtig praatje ("dat kun je morgen weer doen hoor!" -Oh, ga jij aan de bomen schudden dan??). 


Bladeren vegen, door de knieën onkruid verwijderen, weer opstaan, omkijken om passanten te groeten ("Morning!" kweekt altijd reactie) en de bladeren in de groenbak proppen voorkomt dat bij drassig weer de mensen uitglijden voor je eigen voordeur èn je komt in beweging èn het is nog gezellig ook. In tegenstelling tot de binnenkant van de sportschool waar iedereen er uitziet alsof die heel druk bezig is en daarbij vooral niet gestoord wil worden. 

De grap is, dat we allemaal al gestoord zíjn; we zijn weg bij ons hart immers. Anders had iedereen wel op dit idee gekomen en had ik dit niet hoeven schrijven...

Roberrto spreekt in zijn Dagboek van een Vreemdeling zijn oprechte verbijstering uit over hoe we met elkaar omgaan en hoe dat anders kan





zaterdag 18 oktober 2014

Angst-aanjagende berichten - maar maak je geen zorgen over morgen

600 woorden | 
Angst. Ze proberen je angst aan te jagen. Met de (berichten over de) komst van ebola, met berichten en emails over gestolen wachtwoorden, met het logo van de Rijksoverheid. Met belastingen en scherpere regels die niet logisch zijn maar wel pijn doen. Je mag minder en moet méér. Net zolang tot je het zat bent. 

Doe je eigen ding. Het gaat niet om het clowneske gedoe van die op macht beluste mannekes. Het gaat erom blij te zijn, in samen-leving met je zelf, terwijl lucht, water en voedsel om ons heen vervuild worden dien jij je eigen ding te doen en te zorgen dat je gelukkig bent met wat je doet. 


“Maak je geen zorgen over morgen

Maak je geen zorgen over morgen. Dat is jouw zaak niet. Vandáág is jouw zaak. Morgen niet. Dat is ver weg en buiten jouw verantwoordelijkheidsgebied. Gister ook. Wie in z'n hoofd gaat zitten en zich zorgen maakt luistert vandaag niet naar z'n hart. 

BOOS zijn over de misstanden is logisch maar niet functioneel, schudt het van je af. 

VERDRIET over de ellende is logisch, iedereen heeft verdriet; hoort erbij. Leer het dragen. Leer ermee omgaan. 

ANGST is logisch want zo ben je opgevoed - je mag niets, wordt overal buiten gehouden en anderen weten het beter voor je dus moet je afwachten - maar ook dat is niet relevant. 

Ga naar binnen, word één met jezelf en jouw ziel draagt je en zorgt voor je. Zodra je beschermd bent kan je niets gebeuren dus lees “Vader Aarde” (fb.com/vaderaarde). En volg je hart. Die weet de weg. 

En stuit je op shit waar je niet uitkomt, meld het, kijken we er samen naar, naar de diepere boodschap. Want als iets je raakt, heeft het een boodschap. Zoals een droom die ons van slag maakt ons kan zeggen: 
“'Ja, het IS een zooitje om je heen - maar ga dóór want je hebt een taak hier...”

-
Meer: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html
en dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/07/wat-wij-mensen-doen.html
en (uiteraard) dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-vlieger-en-de-zwever.html

Aanvulling: ingeving aan het begin van de avond 

Verdriet. Verdriet overvalt mij bij het terugrijden naar huis. Verdriet en de angst om vanavond alleen door te brengen. Ik stop bij Schiphol-A4 en geef het alle ruimte. Kennelijk heb ik iets opgepakt en ja hoor, het collectief der mensen maakt, gedreven door angst, plannen om de avond maar niet alléén door te brengen. 

Zeg mij, wat is dat voor mentaliteit?
Zeg mij, wat is daar volwassen aan?

Ik hou van gezelschap maar dit komt zo instabiel op mij over. Alleen zijn hoort een pretje te zijn. Je bent altijd met je-zelf immers.

Wanneer durven we collectief toe te geven dat we emotioneel en mentaal instabiel zijn - en ervoor te gaan om dat recht te zetten?
Is dit volwassen gedrag? Om “uit nood” vrienden of nieuwe vrienden of ander gezelschap op te zoeken? Om de nacht maar niet alléén door te brengen?

Aloha.

Het is 2014. Aquarius toont je hoe het eruit ziet om “op eigen benen te staan. Schreef erover, in de blog geen relatie”; we mogen niet langer op een ander leunen en daarom leven velen alléén

Harde noten geven een krachtig geluid af bij het kraken. Maar da's soms nodig om bij de kern te komen.

Het woord STEVIG geeft aan dat iets gefundeerd is - het komt uit je-Zelf
Laat je leiden, door je hart. Niet door je tekorten of verlangens of wat eraan gerelateerd lijkt. Afhankelijkheid en afleiding zoeken heeft een reden: je luistert dan niet naar de boodschap van je nare gevoel

M@il als je vragen hebt. Of beter: out-in-the-open. Profiteren anderen d'r ook van.

fundering: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/04/ergste-wapen-is-de-mond.html

dinsdag 14 oktober 2014

Hoe en waarom onze samen-leving ernstig mank gaat

Deel één 935 woorden; totaal 1410 woorden | 
Als je iemand raadpleegt die niet van binnenuit reageert maar vanuit gewoonte (automatisch), regeltjes (“zo hoort het”) of met emotionele argumenten (kinderachtigheid), en we ook verder niemand anders hebben om te kunnen raadplegen omdat het niet beter wordt, dan snap je dat onze samen-leving ernstig mank gaat. Er is geen volwassenheid. Die ontbreekt gewoon.
Zo zijn onze”'ouders” slechts ouder dan wij, meer niet. Niet wijzer. Eerder het omgekeerde.

Daar kom je als kind snel achter en wat resteert is zoeken tot je vindt wat je wèl kunt gebruiken.

Iemand die wel goed ziel-contact heeft en consequent de ziel horen kan wordt door velen eerder gewantrouwd dan geloofd; het systeem waarin je opgroeide wordt liever verdedigd omdat het een heel verdrietig moment is om te moeten toegeven, dat je al die jaren ernaast zat en volgens verkeerde denkbeelden en overtuigingen geleefd hebt, steunend op schijn-veiligheid en schijn-zekerheid.

Alléén wanneer het je te veel is en je op zoek gaat naar waarheid kun je die zien en horen. Tot die tijd blijf je het systeem met haar rigide leefregeltjes verdedigen en bombardeer je de “één-ogigen in het land der blinden tot outcast” - waarmee je precies hetzelfde doet als waarmee kerk en adel eeuwen geleden begonnen: heksenjachten om kennis openlijk en publiekelijk uit te moorden zodat een volk onderworpen en onderdrukt kon worden zonder tegensputteren.
Kijk om je heen, dat is nu nog zo. Het tegensputteren beperkt zich tot de bank voor de tv en de kroeg.

Dat is niet alleen maar lafheid, dat toont vooral gebrek aan kennis. Onwetendheid. Ieder weet dat het zo niet klopt maar doet er niets aan want we weten niet hoe. Dat zo laten is echter een doodzonde. We horen ons te informeren in plaats alles domweg te blijven slikken “van bovenaf” want dat is letterlijk dom gedrag, en degradeert het gedrag van ons mensen tot verwerpelijk want olie-dom. Echter, zolang het merendeel dat niet wenst in te zien verandert er niets en sta je als één-oog tegen een overmacht te vechten omdat men -het volk- het systeem liever verdedigt dan zelf met de billen bloot gaat omdat dat gezichtsverlies inhoudt: het vraagt tot inkeer te komen en daarmee uit de pas te lopen. Niet langer conformeren is een groot risico, je wordt dan uitgekakt door de massa. Outcast. Zo is de cirkel weer rond. 



Ter illustratie: ik attendeerde vorige week iemand op z'n karikaturale gedrag*) en hij schreef terug:
geachte loser met feitelijk latent homo met zijn permanentje uit jaren 90 je geeft aan interim manager te zijn voor een persoon die een fietsenwinkel. heeft. staat positief in het leven wil maar eindelijk score als een junk wil om toch een goedkope fiets vinden om weer door te verkopen meneer de loser mijn op zet is juist niet naar de fietsenwinkel te gaan maar om de gewone man/ of vrouw er blij mee te maken verbeter de wereld begin bij je zelf bovendien heb je te maken met een man die sowieso miljonair is meneer de homo wilt u ook mij niet meer e/mail want anders heb je echt een probleem mijn broer is ook politie commissaris A /smit dan kunnen wij beginnen met hoe gestolen fiets de interim manager inkoop voor deze winkel dus niet meer e,mail, flikker 
Zeg eens eerlijk, hoe kinderachtig is dat?
Gedachtengang: Grappig is het trouwens wel, om zo af te sluiten oftewel te ondertekenen met “flikker”. Ik heb de neiging onderdrukt om te reageren met iets als “Verder alles goed?” of “Lucht het op?”; feit blijft: “Wat je zegt ben je zelf, maar dan letterlijk.”

Daarom zitten we muurvast in onze ontwikkeling. Je kunt roepen wat je wilt maar nagenoeg niemand hoort je, je wordt genegeerd zo lijkt het.

Hulp is onderweg. Dit is Aquarius. Tijd der grote veranderingen. De nieuwe lichting kinderen van afgelopen decennia slikken geen onzin meer voor zoete koek. Wij wéten wanneer iets waar is of onzin. Wij protesteren -in ieder geval van binnen- tegen onrecht dat in rap tempo terroristische vormen aan het aannemen is; waar scholen eerst leken op gevangenissen hebben ze intussen veel weg van concentratiekampen. De indoctrinatie viert hoogtij en we slikken steeds minder. Zolang er geen alternatief is, zitten we het uit, en sommigen zijn al zover dat ze nu al uitreiken naar gezond verstand en kennis en waarheid maar de meesten nog niet om begrijpelijke redenen. Daarom zie je hier slechts 1600 volgers en komen op een -overigens enorm gewaardeerde- workshop slechts vier tot vijf deelnemers van de acht tot tien aanmeldingen. Er is dus geen behoefte aan meer workshops. Dat is zinloos. Wij mensen zijn er nog niet aan toe. Ik ook niet, ben nog bezig met ontwikkelen en heb daar al mijn energie voor nodig. En bijna niemand stelt vragen dus lekker rustig.

Je ziet het terug in de speelparadijzen. Ouders zitten te lezen of collectief te app'en - maar niet met elkaar. Een argentijnse moeder beklaagde zich over de kille cultuur hier. Aanraken hoort niet. Praten hoort niet. Contact en jezelf laten zien hoort niet. Zij vond dat vreselijk. Zij had het opgegeven om mensen iets van haar cultuur te laten zien. Dát hoort niet. Ik kijk ook op mijn niet-zo-smartfoon of er post is af en toe maar niet de hele tijd; ik lig als eerste op de glijbaan, speel mee en doe tikkertje, en probeer alles uit. Kinderen die je de kans geeft zijn één met hun lichaam. Ouders kunnen dat ook maar durven vaak niet, bang om door de mand te vallen, terwijl er niets leukers is dan kind zijn en spelen. Probeer maar.++

Uit: dagboek van een vreemdeling

-

*) Toegift; Deze man reageerde op mijn email (en fb-post facebook.com/photo.php?fbid=608173752625629) van 7 oktober, ingeleid met: 


Tis weer zover. Pak de energie op van twee van mijn laatste gesprekspartners van deze dag en zeul er nog behoorlijk lang mee.

Eéntje schreef ik “goed de waarheid”. Lees maar mee.

Beste Man, er moet mij iets van het hart. Minutenlang na ons afscheid viel mij de Triestheid op die jij in je kielzog had. Met alle respect: houding. Liet jij zien. Buitenkant dus... Zo zonde want er gaat een prachtig mens onder schuil dat je nu verbergt - hermetisch.

Dat hoort zo niet. en daar ga jij achterkomen. Figuren als ik worden verguisd en uitgelachen maar brengen je naar de kern; naar het hart.

Jij was boos toen de deal niet doorging. Je deed luchtig maar het was voelbaar, je kon het niet verbergen. Je speelt mooi weer maar niemand kan zich verbergen bij mij, iedereen is naakt. De dingen die ik je zei illustreren dat, ze troffen doel. Een hoop poeha is passé. Het is niet langer verkoopbaar want het toont een lege huls. En dat ben jij toch niet?? Er zit toch gevoel in jou? Laat je zien. Jongelui laten het zien hoe dat is, die spreken de waarheid en prikken door onzin heen.

Laat je inspireren. Wat je nu doet is on-echt, nep dus. Leuk voor een borrel maar nog leuker op toneel. Daar hoort het thuis namelijk.
Als gezegd: karikaturaal gedrag.
Doodzonde. En dood-zonde.
Het “van mij afschrijven” bracht verlichting; de boodschap is dus, dat ik dit te doen had. Toen ik me dat afvroeg kwam het antwoord dan ook onmiddellijk: "Het manifesteert zich toch in je?!? Da's niet voor niets". Krachtige taal vanuit de ziel.

De herinnering aan de gesprekspartner ervoor is interessant. Gesprek met de belastinginspecteur. Die heb ik gebeld om te vragen wat er in zijn brief staat (de conclusie vond ik niet) en gezegd dat ik hem morgen opnieuw bel, ik had een afspraak en moest gaan. Ook gezegd dat het niet kan, dat ik moet bijbetalen. Dat is onbestaanbaar. Omdat ik aan alle regels heb voldaan (boekhouder deed al m'n werk) èn omdat hun regels nooit door mij zijn geaccordeerd èn omdat het een eenzijdig contract is wat ik niet kan opzeggen wat duidt op slavernij, diefstal, onderwerping en onderdrukking èn omdat in de grondwet staat dat slavernij is verboden.

“We weten niet meer wat waar is
Oftewel, schiet mij maar in een condoom; het is een daad van tegenstrijdigheid en bovendien voel ik 's mans triestheid nu nog steeds (oud Hollands "des mans triestheid = het verdriet van die kerel) dus als ik dat zo dringend voel, dan zit er een boodschap onder: ik heb nog een appeltje met hem te schillen en dan gaat hij die krijgen. Onderuit de zak. Zoals dat hoort, bij karikaturaal gedrag.

Hart-elijke groet, fijne avond.