Hoe en waarom onze samen-leving ernstig mank gaat

Deel één 935 woorden; totaal 1410 woorden | 

Als je iemand raadpleegt die niet van binnenuit reageert maar vanuit gewoonte (automatisch), regeltjes (“zo hoort het”) of met emotionele argumenten (kinderachtigheid), en we ook verder niemand anders hebben om te kunnen raadplegen omdat het niet beter wordt, dan snap je dat onze samen-leving ernstig mank gaat. Er is geen volwassenheid. Die ontbreekt gewoon.
Zo zijn onze”'ouders” slechts ouder dan wij, meer niet. Niet wijzer. Eerder het omgekeerde.

Daar kom je als kind snel achter en wat resteert is zoeken tot je vindt wat je wèl kunt gebruiken.

Iemand die wel goed ziel-contact heeft en consequent de ziel horen kan wordt door velen eerder gewantrouwd dan geloofd; het systeem waarin je opgroeide wordt liever verdedigd omdat het een heel verdrietig moment is om te moeten toegeven, dat je al die jaren ernaast zat en volgens verkeerde denkbeelden en overtuigingen geleefd hebt, steunend op schijn-veiligheid en schijn-zekerheid.

Alléén wanneer het je te veel is en je op zoek gaat naar waarheid kun je die zien en horen. Tot die tijd blijf je het systeem met haar rigide leefregeltjes verdedigen en bombardeer je de “één-ogigen in het land der blinden tot outcast” - waarmee je precies hetzelfde doet als waarmee kerk en adel eeuwen geleden begonnen: heksenjachten om kennis openlijk en publiekelijk uit te moorden zodat een volk onderworpen en onderdrukt kon worden zonder tegensputteren.

Kijk om je heen, dat is nu nog zo. Het tegensputteren beperkt zich tot de bank voor de tv en de kroeg.

Dat is niet alleen maar lafheid, dat toont vooral gebrek aan kennis. Onwetendheid. Ieder weet dat het zo niet klopt maar doet er niets aan want we weten niet hoe. Dat zo laten is echter een doodzonde. We horen ons te informeren in plaats alles domweg te blijven slikken “van bovenaf” want dat is letterlijk dom gedrag, en degradeert het gedrag van ons mensen tot verwerpelijk want olie-dom. Echter, zolang het merendeel dat niet wenst in te zien verandert er niets en sta je als één-oog tegen een overmacht te vechten omdat men -het volk- het systeem liever verdedigt dan zelf met de billen bloot gaat omdat dat gezichtsverlies inhoudt: het vraagt tot inkeer te komen en daarmee uit de pas te lopen. Niet langer conformeren is een groot risico, je wordt dan uitgekakt door de massa. Outcast. Zo is de cirkel weer rond. 


Ter illustratie: ik attendeerde vorige week iemand op z'n karikaturale gedrag*) en hij schreef terug:

geachte loser met feitelijk latent homo met zijn permanentje uit jaren 90 je geeft aan interim manager te zijn voor een persoon die een fietsenwinkel. heeft. staat positief in het leven wil maar eindelijk score als een junk wil om toch een goedkope fiets vinden om weer door te verkopen meneer de loser mijn op zet is juist niet naar de fietsenwinkel te gaan maar om de gewone man/ of vrouw er blij mee te maken verbeter de wereld begin bij je zelf bovendien heb je te maken met een man die sowieso miljonair is meneer de homo wilt u ook mij niet meer e/mail want anders heb je echt een probleem mijn broer is ook politie commissaris A /smit dan kunnen wij beginnen met hoe gestolen fiets de interim manager inkoop voor deze winkel dus niet meer e,mail, flikker 

Zeg eens eerlijk, hoe kinderachtig is dat?

Gedachtengang: Grappig is het trouwens wel, om zo af te sluiten oftewel te ondertekenen met “flikker”. Ik heb de neiging onderdrukt om te reageren met iets als “Verder alles goed?” of “Lucht het op?”; feit blijft: “Wat je zegt ben je zelf, maar dan letterlijk.”

Daarom zitten we muurvast in onze ontwikkeling. Je kunt roepen wat je wilt maar nagenoeg niemand hoort je, je wordt genegeerd zo lijkt het.

Hulp is onderweg. Dit is Aquarius. Tijd der grote veranderingen. De nieuwe lichting kinderen van afgelopen decennia slikken geen onzin meer voor zoete koek. Wij wéten wanneer iets waar is of onzin. Wij protesteren -in ieder geval van binnen- tegen onrecht dat in rap tempo terroristische vormen aan het aannemen is; waar scholen eerst leken op gevangenissen hebben ze intussen veel weg van concentratiekampen. De indoctrinatie viert hoogtij en we slikken steeds minder. Zolang er geen alternatief is, zitten we het uit, en sommigen zijn al zover dat ze nu al uitreiken naar gezond verstand en kennis en waarheid maar de meesten nog niet om begrijpelijke redenen. Daarom zie je hier slechts 1600 volgers en komen op een -overigens enorm gewaardeerde- workshop slechts vier tot vijf deelnemers van de acht tot tien aanmeldingen. Er is dus geen behoefte aan meer workshops. Dat is zinloos. Wij mensen zijn er nog niet aan toe. Ik ook niet, ben nog bezig met ontwikkelen en heb daar al mijn energie voor nodig. En bijna niemand stelt vragen dus lekker rustig.

Je ziet het terug in de speelparadijzen. Ouders zitten te lezen of collectief te app'en - maar niet met elkaar. Een argentijnse moeder beklaagde zich over de kille cultuur hier. Aanraken hoort niet. Praten hoort niet. Contact en jezelf laten zien hoort niet. Zij vond dat vreselijk. Zij had het opgegeven om mensen iets van haar cultuur te laten zien. Dát hoort niet. Ik kijk ook op mijn niet-zo-smartfoon of er post is af en toe maar niet de hele tijd; ik lig als eerste op de glijbaan, speel mee en doe tikkertje, en probeer alles uit. Kinderen die je de kans geeft zijn één met hun lichaam. Ouders kunnen dat ook maar durven vaak niet, bang om door de mand te vallen, terwijl er niets leukers is dan kind zijn en spelen. Probeer maar.++

Uit: dagboek van een vreemdeling

-

*) Toegift; Deze man reageerde op mijn email (en fb-post facebook.com/photo.php?fbid=608173752625629) van 7 oktober, ingeleid met: 

Tis weer zover. Pak de energie op van twee van mijn laatste gesprekspartners van deze dag en zeul er nog behoorlijk lang mee.

Eéntje schreef ik “goed de waarheid”. Lees maar mee.

Beste Man, er moet mij iets van het hart. Minutenlang na ons afscheid viel mij de Triestheid op die jij in je kielzog had. Met alle respect: houding. Liet jij zien. Buitenkant dus... Zo zonde want er gaat een prachtig mens onder schuil dat je nu verbergt - hermetisch.

Dat hoort zo niet. en daar ga jij achterkomen. Figuren als ik worden verguisd en uitgelachen maar brengen je naar de kern; naar het hart.

Jij was boos toen de deal niet doorging. Je deed luchtig maar het was voelbaar, je kon het niet verbergen. Je speelt mooi weer maar niemand kan zich verbergen bij mij, iedereen is naakt. De dingen die ik je zei illustreren dat, ze troffen doel. Een hoop poeha is passé. Het is niet langer verkoopbaar want het toont een lege huls. En dat ben jij toch niet?? Er zit toch gevoel in jou? Laat je zien. Jongelui laten het zien hoe dat is, die spreken de waarheid en prikken door onzin heen.

Laat je inspireren. Wat je nu doet is on-echt, nep dus. Leuk voor een borrel maar nog leuker op toneel. Daar hoort het thuis namelijk.
Als gezegd: karikaturaal gedrag.
Doodzonde. En dood-zonde.

Het “van mij afschrijven” bracht verlichting; de boodschap is dus, dat ik dit te doen had. Toen ik me dat afvroeg kwam het antwoord dan ook onmiddellijk: "Het manifesteert zich toch in je?!? Da's niet voor niets". Krachtige taal vanuit de ziel.

De herinnering aan de gesprekspartner ervoor is interessant. Gesprek met de belastinginspecteur. Die heb ik gebeld om te vragen wat er in zijn brief staat (de conclusie vond ik niet) en gezegd dat ik hem morgen opnieuw bel, ik had een afspraak en moest gaan. Ook gezegd dat het niet kan, dat ik moet bijbetalen. Dat is onbestaanbaar. Omdat ik aan alle regels heb voldaan (boekhouder deed al m'n werk) èn omdat hun regels nooit door mij zijn geaccordeerd èn omdat het een eenzijdig contract is wat ik niet kan opzeggen wat duidt op slavernij, diefstal, onderwerping en onderdrukking èn omdat in de grondwet staat dat slavernij is verboden.

“We weten niet meer wat waar is

Oftewel, schiet mij maar in een condoom; het is een daad van tegenstrijdigheid en bovendien voel ik 's mans triestheid nu nog steeds (oud Hollands "des mans triestheid = het verdriet van die kerel) dus als ik dat zo dringend voel, dan zit er een boodschap onder: ik heb nog een appeltje met hem te schillen en dan gaat hij die krijgen. Onderuit de zak. Zoals dat hoort, bij karikaturaal gedrag.

Hart-elijke groet, fijne avond.