maandag 8 januari 2024

De uitnodiging

8 januari 2024. 3¼ jaar geleden stond zij voor mij. Een vrouw met betoverende blik en dito houding. Een vrouw die ik keer op keer de wacht heb aangezegd omdat het niet werkte zolang zij mij de tent uit vocht èn dood wenste.
'n Hele mooie vrouw, 40 jaar nu, jong dus nog, met kind. Topzwaar, haar borstkast is groot, ze heeft astma, en een plat achterste. En een riante voorgevel. En dat alles maakt niets uit want dat is bijzaak. Het gaat erom, of het leuk is samen. Eh... Nou nee. Zij zit vol met kou.

Als ik nu zou aankloppen zou ik zo weer meedoen maar ik wil niet. Het zijn haar 'regeltjes' die zij continu dicteert om ieder op stelten te jagen en zij terroriseert zo de boel met barse stem, schreeuwt iedereen bij elkaar, dus nee, bedankt. Ik heb mij los moeten maken en na elke ontmoeting kleefde zij zich nog maanden vast als een postzegel, dus blij dat ik vrij ben, vrij van nachtmerries; zij biedt geen leven maar pure verstikking. Zij ziet een Man niet als volwaardig partner maar als Speeltje en gedraagt zich Macho. Het kost mij alles. Mijn tanden, mijn rust, mijn energie en mijn levenslust voorop. Dus... dat kost mij mijn vrijheid. 

"Daar heb ik mijn manieren voor", beweerde zij ooit; zij communiceert niet met woorden maar met een onzichtbare lasso om iemand in de greep te nemen en nooit meer los te laten.
Ik heb haar telkens erop gewezen, dat zij haar mond moet openen als zij iets wil en dat zij haar talenten positief mag gaan gebruiken, zodat haar intenties positief uitpakken... maar nee. Zij heeft nog een lange weg te gaan.
Zonder mij, want mij verwijst zij naar het gesticht en roept "zoek hulp", iets dat kleine kinderen zo doen die nooit volwassen zijn geworden, net als mijn kleine zusje vroeger al deed. De ander wijzen op de eigen tekortkomingen, oftewel: de ander verwijten wat men zelf doet. Wat men wereldwijd ziet gebeuren, doet men onderling ook na. Weinig origineel en al helemaal niet positief maar juist uiterst destructief.

Het zou zo leuk kunnen zijn. Samen.


Dat is het idee, dat zij in mijn hoofd plant. Ook nu nog, sinds kerst kreeg dat een opleving. Net als mijn ex dat deed, waarmee ik 20 jaar geleden getrouwd was. Zo hielden we het vol. Die 8 tropenjaren.
't Tegendeel is waar. Het kan niet leuk zijn. Daar zorgt zij wel voor. Alles wat zij zegt is een sneer. Of zij lacht mij vierkant uit. Ongegeneerd. Zodra haar mond opent komt er een lawine ellende tevoorschijn. Standaard. Haar kind krijgt er elke tien minuten van langs. Ik met iets grotere tussenpozen. En alles is zo tegenstrijdig en conflictueus als maar kan. En niets positiefs. Geen vragen, alleen oordeel. Duivels. Vervloeking en terreur alom.

Wat is daar leuk aan? Wie profiteert hiervan? Wij niet. Niemand, eigenlijk. Alleen degenen die ons tegen onszelf opgezet hebben.

Waar doet mij dat aan denken?? Aan thuis. Het is altijd zo geweest. Mijn moeder deed ook zo raar. Mijn ex kon niet anders dus dit is een herhaling, tegen het vergeten, dat ons iets heel vreselijks wordt aangeleerd en dat niemand daaraan kan ontsnappen. Aan die greep. Van de macht. Want dit is duidelijk georkestreerd. Want dit is Verdeel en Heers. Verwar en Plunder. Dit... is kerk. Met haar SBS-Z; Schuld, Boete, Straf en Zonde.

Ik hoef geen se*ksx. Niet zo. Ik ben niet te lijmen met een natte vinger. Ik ben een Man. Ik ga mijn eigen gang. Zonder Spel.
Maar ik had te leren, keer op keer, waar deze wereld op vastloopt en da's mij duidelijk. De mensen houden elkaar in de greep en houden elkaar klein. Geen kans op ontsnapping want... "Wie afwijkt wordt gestraft", want "Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?!" en "Doe nu maar wat ik zeg!" gelden hier.
Dat zijn de regels. Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die men volgt, uit Angst voor Straf. Uit Angst... voor vervloeking. Dat houdt ons in de greep.

Dat is geen cultuur. Dat zijn geen normen en waarden. Dat is terreur met een krokant laagje want men doet voorkomen dat het uit een goed hart komt. Welnee. Volksverlakkerij en pure onzin. Goedaardige oftewel goedbedoelde terreur is ook terreur. Passieve agressie is ook gewoon agressie! Praat dat nooit meer goed want dat kan niet; dan komt er nog meer terreur bij, als je verdedigt wat niet verdedigd mag worden. Tegen beter weten in en tot bloedens toe.

Wanneer staan we daar tegenop? Niemand durft. Ik ook niet maar ik doe het, omdat ik niet meer bang ben. Nergens voor. Omdat ik mezelf lief heb en de rest secundair is. Zoals wulpse vrouwen op oorlogspad die slechts één ding willen. Bezit. Met se*ks als breekijzer en zichzelf als lokmiddel. Brrr. Wat een kou(d kunstje).

Iedereen doet zo, het land lijkt vol met maniakale nymphomanen; vrouwen zonder hart die hun prooien, de Man dus, wijzen op diens gedrag, om zo te verbloemen en te verbergen wat zij zelf doen oftewel dat zij degenen zijn die willen neu*ken; niemand anders. Wij Mannen doen slechts mee. En weet je waarom? Wij willen maar één ding... de vrouw in ons leven gelukkig zien.
Lukt dat, denk je??

Het volgende schreef ik aan een (wsl zwaar gefrustreerde) vrouw als reactie op haar reactie op een prachtige tekst over hoe mannen de vrouw niet willen veranderen (wat wel gebeurt; eerst tot vrouw en daarna tot moeder) en de vrouwen de man wèl willen veranderen. Komt ie:
-

"Het zal jou verrassen hoe het werkelijk zit, dwz, wat jouw eigen ziel erover te zeggen heeft. Daar gaat het om.
Nu wijs jij naar anderen en hard ook, en zie ik nergens hoe jij verantwoordelijkheid neemt. Ik heb het niet over baan of werk. Da's buitenkant. Ik heb het over macho-gedrag en de man (emotioneel) buitensluiten waarna hij eieren voor zijn geld kiest.
Been there, done that. Het zit anders dan jij zegt en denkt. En dat weet jij ook. Als jij eerlijk bent. Tegen jezelf.
Als het gaat om trouw zijn heb ik nieuws voor jou. Niemand is trouw aan zichzelf. Kauw daar gerust eens op. De rest van jouw leven, bijvoorbeeld. Want jij zit er naast en dat blijkt wel uit ten eerste de schreeuwerige manier van communiceren; jij overschreeuwt en dwingt zo jouw gelijk af. En ten tweede, mag jij niet gelukkig zijn. Dat vergeet jij gemakshalve maar verwijt jij de ander, in één beweging, zonder de consequenties van die overtuiging mee te nemen en da's in één woord samen te vatten: zelfsabotage.
Met alle respect houdt de ziel jou de spiegel voor over hoe jij jezelf tekort doet en niemand anders. Met alle respect is dit in liefde geschreven. Met alle respect zit jij ernaast zolang jij wijst naar een ander zonder te luisteren naar jouw eigen Gevoel. Herstel dat gerust in ere.
Daar heb jij een heel leven de tijd voor gekregen. Dat is "om maar iets om handen te hebben"; "je zou je anders kunnen vervelen..."
-

Tenslotte, als uitsmijter, een inzicht van 2 jaren geleden, over ons mensdom:
-

"Punt is, dat mensen met inzicht en overzicht worden verguisd in dit moderne, beschaafde westen.
Voorbeeld. Als Gandhi nu had geleefd, had hij op zn gezicht getimmerd geworden. Wanneer ik dat zeg roept men direct: "Jij bent Gandhi niet" oftewel Q.E.D, de illustratie van mijn stelling volgt direct.
Men vecht met iedereen, openlijk en stiekem. En da's gruwelijk. Mensen gaan elkaar te lijf en stellen zich kwaadaardig, agressief, invasief, vernederend, autoritair, arrogant, betuttelend èn als slachtoffer op.
Noem de mensheid gerust mensdom want zo grijs had ik ze in mijn carrière nog niet gegeten. En toch gebeurt het. Ergo, dan blijkt zo'n volk vol zelfhaat te zitten en stevent in ras tempo op de afgrond af. Vol zelfhaat en vol zelfsabotage.
En weet je waarom?? Omdat men ten eerste niet gelukkig mag worden, wat een diep geworteld besef is, en ten tweede blind en gedachteloos alles nadoet van wat men om zich heen ziet gebeuren, in de leefomgeving. We zijn allen kind van het Systeem, waar niks mag, van alles moet en waar Gevoel verboden is. Je kunt zo'n kind uit de oorlog halen maarr hoe haal je de oorlog uit zo'n kind?

Uit angst voor straf conformeert men met regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. Uit angst voor straf volgt men pure onzin. Hoe staat men daaruit op?

Niet. Dan heeft men te wachten tot het volk wakker wordt maar eerst heeft men eenk enorme bons nodig een vastloper van jewelste, omdat men dan pas bereid is om te veranderen en de levenskwaliteit te willen verbeteren..."
-

De uitnodiging | 

dinsdag 2 januari 2024

Oorsprong van haat

Deze wereld lijkt erop ingericht om haar bewoners te leren elkaar te verraden, elkaar te belazeren, elkaar te haten. Mensen worden tegen elkaar opgezet. 

Mensen gedragen zich wispelturig. Stemmingen kunnen zo omslaan, voor je het weet zit je in de denkbeeldige gevangenis en word je voortaan geïsoleerd, omdat je afwijkt of te veel vrijheid liet zien. Vrijheid van denken of van handelen tonen kan al teveel zijn.

Dat is geen toeval. Dat getuigt van opzet en doelgericht beleid. Haat en nijd regeren in het oh-zo beschaafde westen. Niemand is zichzelf; niemand mag zichzelf zijn. Niemand doet volwassen. We hebben met kinderen te doen. En dat geeft kinderachtig, kleinzielig gedrag. 

Verdeel en Heers, want wie afwijkt wordt gestraft en geïsoleerd van de samenleving. Ik noem dat Verwar en Plunder. Ook wel:

SBS-Z, Schuld, Boete, Straf en Zonde.

Haat |


Haat is kunstmatig van aard en ons opgedrongen. Voorgedaan en nagedaan. Het is niet van onszelf afkomstig. Het blijft voortbestaan uit angst voor straf; angst om af te wijken en er niet bij te horen. Zo is het erin gebracht. En zo wordt het verdedigd.

"Iedereen moet onze slaaf zijn. Wie daar niet aan voldoet, haten we."
Zionisten, de onzichtbare machthebbers achter de macht, oftewel cabal, tonen ons dat zij die geen slaven wensen te zijn, gehaat worden... voor hun vrijheid.

Stockholm-syndroom |


Zo in het groot, zo in het klein. Mensen gedragen zich als kuddedieren - uit angst voor straf - en doen alles na zonder zelf erover te denken; tegen beter weten in en tot bloedens toe.

Zo volgt men regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die volgt men uit Angst voor Straf; uit angst om af te wijken; zo volgt men pure onzin zonder voor zichzelf te staan, als mens. Dus zo verdedigt men het Systeem, waar niks mag, van alles moet en waar Gevoel verboden is. Stockholm-syndroom, dus eigenlijk. Want men verdedigt de gijzelnemer. 

Het toont dat niemand volwassen geworden is want het is teken van uiterst kinderlijk gedrag, niet van volwassen gedrag; een volwassene doet zo niet.

Statisme |


Dit illustreert dat wij dociel gehouden worden, oftewel: onderdrukt. Wij leven per definitie niet vrij maar in gevangenschap. We controleren elkaar op ons geloof. Statisme, grenzeloos geloof in de regels van de staat, is ook een geloof, dat men met hand en tand verdedigt. Tegen beter weten in en tot bloedens toe. 

Hoe dat in stand gehouden wordt laat zich raden. De eigen leefomgeving begint bij school en ouders die reeds door het Systeem gevormd zijn. Media doen de rest. Programma's op televisie, radio, kranten en magazines programmeren, manipuleren, beïnvloeden en indoctrineren ons. Ze zetten ons op tegen ons gezonde verstand bij de gratie dat wij dat toelaten. Wij laten dat toe...

Ik heb niet de hoop daar ooit nog verandering in te gaan zien ontstaan, al hoop ik dat wel, wanneer ik tieners vol zie houden of tegen hun ouders tekeer zie gaan, uit protest, tegen goedbedoelde terreur en slecht bedachte onzin. 

Afgesneden van het gevoel |


"Men mag niets, moet van alles en gevoel is verboden."
Gezond verstand is vermoord.
Gevoel is verboden, verbannen en vermoord. Geluk dus ook. Men mag niet gelukkig zijn. 

Dat maakt dat ik droom over wat er mis is met de wereld. Ik zie onrecht en terreur. Ik zie wispelturigheid oftewel bipolair gedrag, afkomstig van een schizofreen- en depressief makende Opvoeding

Ik droom niet over hoe het beter kan; dat breng ik al. Ik breng liefde. Beter kan niet, want meer kan ik niet doen. Minder ook niet. 

Ik zie alleen met lede ogen aan hoe dat wordt tegengewerkt, bevochten, vernietigd en gesaboteerd. Tegen beter weten in en tot bloedens toe. Omdat men, nu nog, vol zit met haat en nijd...

rj
-



Naschrift: boodschap van Liefde |

"Lieve dames, beste heren. Even terugkijken naar 2023 oftewel naar de afgelopen tijd, hier op aarde. Mij valt op dat 'iedereen' een bepaald utopisch droombeeld heeft over de meest fantastische oftewel 'gewenste' relatie maar dat het tot nu toe steeds heel anders uitpakt dan gewenst, op de één of andere manier. 

Herkenbaar?
Wat doen we daaraan?
Kunnen we dat oplossen?

Tot 2023 hebben louter dramatische ervaringen mij geleerd, hoe zelfsabotage de wereld in haar greep heeft. Da's verleden tijd, nu. Hoe gaan we dat in de toekomst doen? Oftewel: moet dat zo blíjven?

WE kunnen dat oplossen... want dat kan ik niet alleen. Maarrr niet iedereen staat er open voor. Dus moeten we het doen met de enkeling die bereid is dat te verbeteren en zo de wereld een stukje mooier te maken.

Ik nodig ieder uit om mee te doen.
Ik nodig ieder uit om te gaan staan voor zichzelf.
Ik nodig ieder uit om te gaan voor Verbetering van Levenskwaliteit - en dat vraagt bereidheid en mentaliteit. Zo wordt het leven weer (wèl) leuk!

Ik organiseerde -afgelopen jaren- bijeenkomsten om ontspannen koffie te drinken om mensen samen te brengen en echt te praten (alhoewel ik liever warme choco heb en dat dus ook schenk, met 'n stukje appeltaart erbij). Volgende keer wordt de zonnewendeviering op 1 april, maar omdat dat een maandag is, wordt dat zondag 31 maart (voor Verse Verbroedering en Oud en Nieuw in één; https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2023/12/oud-en-nieuw-uitnodiging-zondag31-maart.html).

Laten we, kortom, afspreken waar we elkaar weer vinden als we elkaar kwijt zijn. 
Da's tegen het verdwalen.
Ontmoet mij daar. Voor een wandeling in het park, 'koffie' en een goed gesprek. Want zo vinden we elkaar weer. 

Dat lijkt mij de eerste stap om het samen weer leuk te hebben. 

rj"
-

Plaatjes |