vrijdag 28 april 2023

het spel - de strijd - de macht - het leed

Zag een grappig, ironisch of sarcastisch bedoeld plaatje langskomen, over hoe vrouwen dienen te reageren wanneer een man haar aanbiedt wat ze zelf uitstraalt. Volop.
Afkorting van voluptueus.

Uiteraard klopt de boodschap in dit plaatje.
Zoals zo vaak.

Maar niet iedereen snapt dat. Want: "mannen hebben de naam maar vrouwen doen het." Dus is extra uitleg noodzakelijk. Dus ik vulde dat plaatje netjes aan, met de bijpassende juiste vertaling:

"Vertaling: de enige die aan seks denkt, flirt en lonkt, ben jij, dame; dus door uit te stellen zit je eigenlijk jezelf dwars.
De reden is tweeledig: jij wilt "macht" pakken, zo; en "je mag niet gelukkig worden." 

Stop met lullen. Jij wilt neuken. Niet hij
Wees dan ook consequent. "

Kijk. Zo:


Het Spel. |


Dit noemt men "het spel". Het spel tussen man en vrouw. Het liefdes-spel. Ook nog.

Het is geen spel. Het is strijd. Strijd om de macht. Strijd om levenskracht. Strijd op leven en dood. Oorlog, zelfs. Want als man lever jij jouw hele hebben en houwen in bij jouw bedpartner, die de strijd beslecht en jou laat doodbloeden, energiek. Kijk maar in de ogen van hen die net seks gehad hebben. Leeggeroofd

Eigenlijk zoekt men dus een DONOR. Van levenslust...

En dat onder het mom van liefde. Ook nog. Liefde... als dek-mantel. Want dan mag het wel.
Want in liefde en oorlog is alles geoorloofd, aldus mijn ex-vrouw... die niet voor niets nu ex-it is.

Want zij - en velen anderen - toonde mij: 

vrouwen spelen de baas;
zij grijpen de macht;
zij slopen de boel;
en het ligt altijd aan een man.

Wie mij niet gelooft - kom kijken. Zo gaat het hier toe, in dit baldadige, genotszoekende, hedonistisch ingestelde, godverlaten, moderne wilde westen. We plunderen er op los. De ander is een trofee, een speeltje. Een prooi. Niet een gelijke. 

Gevoed door het befaamde drieluik "bipolair, depressief en schizofreen" (één van mijn ex-en kreeg dit predikaat mee en sindsdien herken ik dit overal) dendert dit fenomeen dwars door onze samenleving en ontwricht letterlijk alles. Onze levensenergie als eerste. Die wordt geplunderd namelijk door parasitair ingestelden (niet "parasieten" want het gaat om gedrag), die geen voeding oftewel levenslust in zichzelf kunnen vinden en georiënteerd zijn op alles en iedereen buiten zichzelf. Kijk maar hoe ze kijken, vanaf terras of onderweg. Ze kijken je in het passeren recht aan als konden ze met een rietje jouw energie stelen. En daarmee jouw levenslust. Omdat ze daar zelf niet bij kunnen.

Resultaat van dit Verdeel en Heers |


Als jij vermoedt dat dit overdreven is, wacht dan nog even. Het is nog veel erger. Als je durft te observeren - zien hoe het is, dus - dan constateer je dat onze vrouwen nimfomanisch of nimphomaniakaal ingesteld zijn. Sowieso maniakaal, maar ook nog met een rare draai richting het seksuele; ziekelijke genots-drang, noem ik het. En alles lijkt te gaan om (de strijd om) de levensenergie.

We noemen hen nimfomaan of nimphomaan en dat gedrag is voor niemand positief. Hun gedrag naar mannen (en vooral naar zichzelf!) is namelijk mensonterend. Ze vernederen en verraden zichzelf eigenlijk continu en zijn doodongelukkig.
Hun gedrag overstijgt de wil om zwanger te worden want die is louter ondergeschikt aan de behoefte "om maar wat te hebben", zoals een kind om je op uit te leven en er dag en nacht jouw eigen frustraties op te projecteren. Zoals o-v-e-r-a-l lijkt te gebeuren. En wat totaal verknipt gedrag oplevert van uitgeholde want leeggeroofde wezens die geen mens zijn, maar erbij hobbelen als zombies; hooguit als mens-in-wording, maar niet als mensch.

"En dat ligt niet aan die vrouwen. Want dat ligt aan die mannen! Die op die vrouwen reageren en een viespeuk zijn. Bah. Vrouwen zijn verheven en kammen hun lange haren die ze zwierend en zwiepend in jouw gezicht werpen. Mannen zijn varkens. Die zijn onbetrouwbaar. Maar vrouwen zijn heilig."

Dat is het narratief. Snap je? Dat is hoe "we" onze beschaving te verteren krijgen. Een beschaming, is het. Ridicule onzin maar wel wat er "leeft" in en tussen de mensen, die nog geen mens zijn...

Oorsprong? |


Waar komt dat gedonder vandaan? Verdeel en Heers, Verwar en Plunder. SBS-Z; Schuld, Boete, Straf en Zonde. Regeltjes, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die wij blind volgen. Uit Angst. Voor straf. Kerk, dus.

"We zijn allen kind van het Systeem, waar niets mag, van alles moet, en waar gevoel verboden is."

En wat doen we eraan. Nou, niks. Omdat niemand de wil toont om zijn levenskwaliteit te verbeteren. 

Mogelijk heeft ieder die wil wel degelijk maar diep verstopt, begraven, verbannen, zodat men die wil tot Leven zelf bestrijdt. Dan kom je tot niks en kun je niet veel meer doen dan vertellen wat je waarneemt en weer terug in jouw bed gaan liggen - zoals George Orwell deed, na het schrijven van zijn boek, 1984

"Imagine a boot... stamping on a human face... forever." Dat waren zijn laatste woorden van een interview met hem. Vanuit zijn bed. Punt is dat we daarop afstevenen zolang niemand opstaat voor zichzelf en voor letterlijk zichzelf gaat zorgen.

Kijk zelf maar: youtu.be/SIoAX5bI6S0

Zelf |


Zelf is ziel. Zichzelf te kort doen (de basis van dit artikel, in wezen) is verraad naar de eigen ziel, naar het eigen wezen. Mijn website hetlichaamliegtnooit.nl gaat daarover, over die Heilige Graal die we allemaal zoeken en maar niet vinden, omdat die in ons-zelf verstopt zit. Verstopt, want er zit een dikke laag ellende op om die te verbergen, omdat we allemaal in ons gedachtenkastje gejaagd zijn en van daaruit de wereld in stappen, niet gehinderd door enige voeding vanuit onze ziel en dus niet gehinderd door enige vorm van levensgeluk, positiviteit of gezond verstand, zodat we continu achter onze eigen staart, achter de feiten, achter ons-zelf aanlopen... en nooit bereiken wat we echt willen, zodat we dan maar roepen "lang leven de lol" en dus gaan zuipen op dagen als Koningsdag bij veel te luide muziek over liefde en neuken en al dat Spel waar we zo dolgraag collectief afscheid van nemen, maar wat ons maar niet schijnt te lukken... omdat we in een platgelopen vicieuze cirkel terecht lijken gekomen.

En dat weet iedereen. 

Het verschil tussen kennis en wijsheid, oftewel tussen kennen en weten, is het doen. Wat mensen DOEN, daar gaat het om. Het gaat om ons handelen. Niet om wat mensen ZEGGEN. Ze zeggen van alles maar... doen? Ho maar. Dat gebeurt niet. Men blijft hangen in die platgelopen vicieuze cirkel zonder einde en houdt bitter vol, tot het einde. Dat er niet is. Tot je stopt met ademen en met jouw neus omhoog gaat, jouw kist tegemoet.

Hoe dan wel? Stel vragen. Daarover heb ik een filmpje ingesproken, als vlog vol levenslust, als podcast van 6 minuten, op YouTube: youtu.be/W0WCwcN5LZo:


Van Nimfo naar Lucky Boy | 


Nog even over nimfomanie. Schreef er al eerder over. We noemen iemand een "Lucky Boy" als hij scoort oftewel "tot een neukbeurt verleid wordt". Dat dat onze innerlijke normen (onze innerlijke beschaving) vertrappelt, schijnt niemand te deren, die zo denkt. Het is eigenlijk vreselijk, vernederend en sadistisch. Ik ben samen geweest met verschillende van zulke vrouwen die gaandeweg totaal verknipt zijn gaan doen. In mijn geval wilden zij ook nog zwanger worden zonder daar helder over te zijn - alhoewel het verleiden tot een neukbeurt al voor zichzelf spreekt, natuurlijk. Daar krijg je kinderen van.

De botte uitspraak: "... daar ben je dan zelf bij..." is niet terecht. Het is sadistisch van aard. Krenkend bedoeld en gemeen. En onzin. Men dient de eigen nieuwsgierigheid - een van de meest positieve eigenschappen die getuigt van levenslust - en het ideaalbeeld oftewel beeld van een ideale wereld oftewel ideologie niet (laten) vertrappen door een sadistisch bedoelde uitspraak van iemand zonder levenslust, die door hobbelt op het reeds ingeslagen (en volledig platgelopen) pad zonder ooit een poging te doen de eigen levenskwaliteit te verbeteren. Het gaat erom, dat je uit nieuwsgierigheid en levenslust een verbintenis aangaat, er vol voor gaat, en dan wel ziet waar het op uit loopt. Dat heet "het avontuur aangaan dat leven heet". Dat heet: "het hart volgen". Noem het idealistisch maar nooit naïef. Want dat is het niet.

Als het gaat om positieve menswaardige eigenschappen noemt men in één adem: nieuwsgierigheid, verantwoordelijkheid en integriteit. En een overdosis eigen wijsheid, afkomstig van de eigen ziel, die talloze levens hier op aarde heeft geleefd en zodoende ongelooflijk veel kennis en wijsheid meebrengt. 

En dat mag er niet zijn; daarom kleineren we onze kinderen, ontnemen wij hen hun jeugd, hun eigenwaarde en hun zelfvertrouwen, en belasten we hen doorlopend met gedragsregels, die "niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt". En die men blindelings volgt. Uit angst. Voor straf. 

Wie lang genoeg, hard genoeg geslagen wordt (denk aan verbale oftewel "passieve" agressie), gaat vanzelf mee in het narratief dat we sjiek verpakken als cultuur. Of als normen en waarden. Terwijl die er helemaal niet zijn, want uit protest doen we "alles wat god verboden heeft". En een tattoo er boven op om te bewijzen dat we niet meelopen met de rest. Dus heeft iedereen een tattoo.

Als je nimfomanen gadeslaat leer je veel. Maar het meeste leer je door ermee om te gaan. Been there, done that. Ben getrouwd geweest en moest helaas ontdekken, dat vrouwen gillend gek gedrag hebben, krankzinnig, waanzinnig en gestoord doen en zich doorlopend bedienen van theatraal gedrag om te krijgen wat ze NIET willen, want gelukkig wordt niemand, hiervan. 
Gek genoeg gedragen al die mokkeltjes die ik na mijn huwelijk ontmoette (en kort sprak of "iets" mee aan ging) zich precies zo. Het scheelt onderling niet zo veel. De variatie in gedrag is minimaal, het spel is eender. Iedereen lijkt dezelfde blauwdruk te kennen: 

"ik mag niet gelukkig worden" en "hoe kan ik jou gunnen wat mij nooit gegund was?" dus dan ontstaat vanzelf strijd, strijd en nog eens strijd. 

Vrouwen zijn voor mij synoniem geworden voor strijd. Ik noem hen oorlogszuchtig, zelfs.

Waar is de liefde gebleven? |


Bij de mannen, natuurlijk. Die koesteren, bewaren en bewaken dat. 
Zij doen wat zij leuk vinden en hun levenslust is aanstekelijk, terwijl een troep vrouwen bij elkaar de keet afbreken, alles slopen en daarna kapot, berooid, leeggeroofd en klagend naar huis gaan.
(Uitgaanstip: leuk festival, dat Lorelei... voor louter vrouwen).

Hoe bewaak je dat? Door vrouwen weg te sturen die zich onsmakelijk gedragen. Die hebben huiswerk. Wijs hen daar op. Zij hebben te leren. 
Vrouwen met normaal gedrag hebben daar geen tijd voor. Die zijn met hun eigen leven bezig. Helaas... want vrouwen zouden er goed aan doen die rariteiten te benoemen. Dat helpt. Dan staan die mannen niet alleen.
Echter, wij mannen moeten dat doen. Netjes en gedecideerd. Spreek je uit. Geef hen een kans. Laat hen groeien. Naar hun hart. Dus laat het idee rijpen. Ze hebben jaren vastgezeten in hun vaste stramien dus gun hen gelegenheid om daar van los te weken, in hun eigen tijd. Uren, dagen, weken, maanden, jaren zelfs. De rest van hun leven, zonodig. 
Daar is dit leven kennelijk voor bedoeld. Dan hebben we wat te doen. Dat is tegen het vervelen. Het is beter om daarmee bezig te zijn met "iets om maar iets te hebben", zoals roken, drinken, druks, snoepen, neuken; extreem gedrag in het algemeen, dus; overmatig eten, drinken, werken, gamen, internetten, shoppen, tattoo's zetten, stoer doen, en wellicht zelfs overmatig veel blogs schrijven zoals deze, in de hoop dat iemand ze leest en er beter van wordt... Want dat gaat niet gebeuren... niet in dit leven... ik ben van 1968, in de bloei van mijn slijtage, dat maak ik niet meer mee... dus zinloos... maar het komt zo in mij op, dus moet het er uit... want wat ik schrijf zit vol levenslust en dat is wat deze wereld bij uitstek nodig heeft. Anders kwam het niet tevoorschijn. Q.E.D.

Gewelddadige vrouwen. Mijn favoriet! Ik stuur ze weg. Altijd gedaan. Ik was 25 jaar oud of zo en liep Café 1900 binnen in Haarlem, maar WIST dat er een wulps iemand zou zijn. Dat idee kreeg ik op weg er naartoe. Dat zij bij mijn binnenkomst gelijk op mij af zou komen in haar tijgerprint (roofdieren eigen) had ik niet kunnen bevroeden. Zij sprak mij ondubbelzinnig aan en wat deed ik?? Ik negeerde haar volkomen en liep naar de bar voor mijn drankje. 
Naast mij kwam vervolgens een kereltje staan in zwart leren jas met glad haar, die voor haar een drankje kwam halen en haar dus eventjes alleen liet, zodat ze door kon gaan met skimmen van potentiële slachtoffers. Jammer, joh.

Ik confronteer hen altijd. Gisteravond waren drie extreem uitbundige meiden voor het podium van een toffe band aan het gillen tegen elkaar - aandacht... - en gaven elkaar een knuffel, dus wat riep ik: "Hey! Ook bij mij doen!" - een uitspraak van mijn dochtertje, van 10 jaar geleden, die ik helemaal van toepassing vond. Ik stak mijn armen er nog bij uit, ook. Gaandeweg mijn zin veranderde haar gezicht in afwijzing (haar blik stond op standje "smerig") en de mensen om mij heen en ik hebben er de grootste lol om gehad. Omdat het ZO DOORZICHTIG is. Het is NEP. Er is geen liefde. Het is slechts ONZIN. Het is... show. 

Chagrijnige wijven, dus; aldus Hans Dorresteijn. Zoek hem maar op. Kan ik ook doen, wacht maar even:



Kan het erger? Altijd. Het kan ook beter. Na mijn afscheidsbrief aan mijn vaste stalkster, die deze week maar liefst tweemaal aan mijn deur is geweest, waren er een aantal echt leuke en bovenal respectvolle ontmoetingen in diezelfde bar, gisteravond, die als lokaal middelpunt geldt van een klein durp. Dat waren mensen die het wèl snappen. Ze zijn er steeds meer. Gelukkig maar.

Afscheidsbrief |


En die afscheidsbrief? Tja. Eentje van velen. Ik probeerde het nog maar een keer. Dreigen met aangifte, wellicht doet het wat. Zij dreigt met seks, dus wat moet je dan???

Dit schreef ik haar:

"Meisje,

op woensdag 22 februari 2023 heb ik jou jouw cadeau teruggebracht dat jij gegeven had op de Valentijnsdag ervoor, en jou daarbij te kennen gegeven geen contact meer te willen. Ik heb jou geblokkeerd op mijn telefoon. Reden was, dat jij onhoudbaar doet en ik zulk contact niet wil.
Jouw voorspelling was dat ik binnen 2 maanden weer op jouw stoep zou staan. Dat is niet gebeurd. Wat er wel gebeurd is, is het volgende.

Op vrijdagavond 21 april jl zagen we elkaar toe-vallig in het theater en hebben die avond plezierig samen doorgebracht; met jouw dochter erbij, in goede gemoede. Op zondagmiddag 23 april jl kwam jij onaangekondigd aan mijn deur en was ik niet thuis, jij trof mij rond 14 uur aan in het park en stelde voor om deze Koningsdag samen door te brengen; dat is vandaag. Het escaleerde vervolgens omdat jij uit het niets opeens extreem agressief ging doen, eerst verbaal naar mij toe en daarna jouw dochter de achterdeur zowat uit smeet om mij op jouw gemak te kunnen fileren (terroriseren); ik maakte jou duidelijk dat ik dit gedrag niet tolereer en heb jou direct weggestuurd uit mijn huis, uit lijfsbehoud; ik herhaalde dat tientallen keren, waar jij geen gevolg aan gaf, en heb daar geluidsopname van gemaakt dat dit aantoont; ik moest daarop mijn eigen huis verlaten om te zorgen dat jij eruit verdween. Dat voelt opdringerig en niet veilig.
Gister, woensdag 26 april rond 15:15 uur, stond jij aan mijn deur en bracht jij een tekst op geel glooiend papier:

Ik heb het niet goed gedaan zondag.

Dat kwam ik zeggen.
Plus... ik kwam je omhelzen.
(zoals ik schreef bij je filmpje)

Kus, Meisje

Afgelopen jaren heb ik jou “stalken” verweten en diverse keren gezegd dat het afgelopen is tussen ons. Diverse malen. Jij wilt er niets van weten. Maar dat is niet eens het ergste.

Sinds vrijdag jl heb ik heel veel last van jou; moeite met in slaap komen, weinig energie, wat ik ook onderneem mislukt, en kort voor jouw komst op woensdagmiddag 26 april hoestte ik mij acuut de longen uit mijn lijf, uit het niets, en zakte mijn energie finaal weg zodat ik moest gaan slapen, kennelijk op het moment dat jij besloot naar mij toe te zullen komen. Vandaag viel een glazen legplank van mijn vriezer uit mijn handen stuk, ook teken van vervloeking door jou. Op 5 mei 2022 was dat ook al het geval met een rit op mijn motor naar het strand van Castricum, waarbij mijn startmotor hortte op weg naar jou en het begaf op het duin bij Castricum; hierbij bood jij aan de helft te betalen van de reparatie, wat ik nooit ontvangen heb en waar jij nooit op terug bent gekomen. Dat is tekenend. Jij zaait ellende en terreur en herstelt dat niet. En zegt geen sorry.

Meisje, jij bent niet langer welkom in mijn leven, in mijn huis en in mijn hart.

Jouw houdbaarheid is verstreken. De reden is, dat jij niets doet om jouw kwaliteit van leven te verbeteren maar het mijne consequent te vergallen. Het is in jouw buurt niet veilig. Jij bent veel te agressief en kent slechts terreur, want jij luistert niet als ik mijn grenzen aangeef die jij consequent overschrijdt. En jij vervloekt mij en mijn spullen, dus stort je mij in (jouw!) ellende. Dus:

blijf weg van mij en mijn huis anders doe ik aangifte van stalking.

Ik wil graag ondubbelzinnig mijn boodschap overbrengen: DONDER OP. Ga weg uit mijn leven en blijf weg. Jij en jouw gedrag zijn destructief en niet welkom.

rj"

Naschrift: echte liefde | 


Vier keer heb ik echte liefde gekend. Vier keer. Dus ik mag niet mopperen.

Mijn eerste lief kwam tevoorschijn toen ik 23 jaar was. De tweede, 30 jaar. De derde bij 41 jaar. De vierde toen ik 48 was en zij nog net 24 (de maand erop 25). En nu is de koek op. Ik kom geen liefde meer tegen, merk ik. Maar veel belangrijker: ik heb liefde te brengen. Ik heb de bron van liefde in mijzelf ontdekt en ben verliefd op het leven zelf, dus ik heb mijn omgeving daarmee te besmetten.

Dat gaat niet helemaal goed. Niet in het beschaafde westen. Mensen voelen mijn "openheid", zo vernam ik van mijn laatste (beschonken en dus waarheid sprekende) gesprekspartner gisteravond nog en dat lijkt allemaal heel mooi... maar de praktijk is weerbarstig. Velen zijn eropuit om te slopen. Gruwelijk maar waar. Kijk maar om je heen. Afwijken mag niet, want: "Wie afwijkt, wordt gestraft." Kerk, dus weer. 

Hoe dit afloopt? En ze leefden nog lang ongelukkig. Het is onze taak om te zoeken naar de Heilige Graal die Geluk heet en zodra gevonden gooien we die stuk. Daar. Pak aan. Zo zit dit.
Dus we hebben wat te doen, en dat is zoeken. Da's tegen het vervelen. Daar hebben we uiteindelijk een heel leven voor. Woorden van mijn mentor, olof smit (vaderaarde.nl).
En wij verhinderen dat constructief (consequent en effectief, samengetrokken tot één woord) door te zuupen, te (willen) neuken en teveel te eten.

Geeft niet. Doe Maar. Het volk loopt een keer vast voordat ze hun levenswijze willen veranderen. 
Dan sta ik er. Met mijn boekje. Of... staat dan alleen mijn boekje en ben ik al verdwenen, naar een andere planeet.

Tot die tijd laat ik ieder liefde zien, want dat kent men niet. Men onthoudt hoe iemand hen deed voelen. Niet wat iemand zei, maar het gevoel is het belangrijkste, in een mensenleven. Dat zie je ook bij dieren terug. Hun gedrag spiegelt het onze. 

En nu is het tijd om naar buiten te gaan.
rj


Meerleeslink:


iets over liefde



zaterdag 22 april 2023

Van Open Up naar Rise Up blijft illusie

"Open Up" was een prachtig festival voor mij in 2008, 2009 en 2010 - waar ik mee hielp, mee deed en mee organiseerde.

Wat er goed ging:
 
vakantie tussen gelijkgestemden, op een mooie plek, in de natuur. Mooi weer, lekker en ultra gezond eten, verbinding, knuffelen, liefde. Een veilige omgeving. Dacht ik.
 
Wat er beter kan:

woordkeus kan niet verbergen dat wij mensen achterlopen bij onszelf; degene die er werkelijk alles aan doet om zichzelf te zijn en werkelijk zich te openen - hèt thema van Open Up, zou je denken - wordt verguisd. Verpulverd. Geïsoleerd. En weggestuurd.

Sta je op voor jezelf, word je neergemaaid.
Van Open Up naar Rise Up blijft één grote illusie. Nep, dus.

Meer hypocrisie en ego dan hier, tussen de moderne hippies, vindt je niet. 

Dergelijke spirituele hippie-achtige communities prediken het één ("licht, veel licht", "wees jezelf" en "iedereen is welkom") maar doen en zijn het andere ("goeroe en volgelingen", alles wat zij vinden is heilig, dus jij bent gewoon fout). De tegenstrijdigheid zelve.

Wat ik als toeschouwer durf te zien is:
Wij zitten nog vast in The Matrix, vol ego, vol aangeleerde normen en waarden; regeltjes, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en iedereen opgedrongen krijgt; en men volgt ze uit angst voor straf.
 
Angst als raadgever. Terreur als verdienmodel. Afgunst als thema. Verstoting (van gezond verstand sowieso) als enige waarde.
 

De ziel wordt thuisgelaten.


Nee, bedankt.
 
Ik ben liever alleen. Dan kom ik verder, dan tussen halfwits zonder ziel, die niet OPEN STAAN, tegenstrijdig genoeg;

NIET OPEN voor VERBETERING VAN LEVENSKWALITEIT.

Normaliter sluit ik af met: "veel plezier."
Nu niet.
Men weet niet wat dat is...

rj.
*verstotene
*schrijver
*onderzoeker van menselijk gedrag
*'vreemdeling' in een ijskoude wereld zonder ziel, zonder gevoel, zonder hart, zonder geluk, zonder menselijkheid
*"in het land der blinden is éénoog outcast"


PS: over Open Up en Sirenes/moderne hippies schreef ik al eens iets:
https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2022/12/hippiefestivals-niet-voor-iedereen.html

en







Naschrift | 


"nu nog dialoog..." |

Ik - mensen zoals ik - mag er NIET zijn. Ik word verguisd, bevochten, vermoord. Omdat ik ergens voor sta*). Da's de kern hier. Let je wel op?
Ik probeer je iets te laten zien. Loop er niet voor weg. Dat gevoel geef jij mij nu.

Wanneer kunnen we hierover praten?
Wanneer kunnen we überhaupt ergens over praten?
Waarom is er niets maar dan ook niets bespreekbaar?
Zorg voor dialoog. Die ontbreekt nu. Structureel



*) gezond verstand... dan kom je met je kop boven het maaiveld uit...


"Dacht dat ik er met jou wel over kon praten
Bewaar dit goed
Kijk er over een paar jaar nog eens naar. Naar jouw houding, hier.
Ik stip iets aan.
Jij negeert het en staat erboven. 
Komt op mij over als passieve agressie"


donderdag 20 april 2023

reflectie: beschouwing op een relatie

"Heb jij vrienden?", vroeg olof
- 'Geen idee; niet dat ik weet', zei ik
"Jij kunt je niet verstoppen. Mensen houden van jou; ik ook."

Een grotere liefdesbetuiging ken ik niet. Olof was jarenlang mijn mentor, tot het afscheid in 2012, omdat ik mijn eigen weg moest gaan. En dat deed ik. 

Relaties |


Relaties komen in alle soorten en maten. Een vriend, dat wil zeggen iemand die ik opzocht, bijstond, hielp en vergezelde, kan ook een relatie heten, totdat er iets in hem opstaat dat met intense, verzengende woede vergeleken kan worden, en dan moet het stuk. Onbewust, maar doelbewust.

"Furie, manie en hysterie", komen dan tevoorschijn. Meiden doen ook zo, naar hun partners, in ieder geval de meiden in mijn leven en aangezien ik niet denk dat zij dat gedrag zelf uitgevonden hebben, vermoed ik dat dat eerder een mondiaal probleem is, als voortvloeisel van Verdeel en Heers.

Vandaag schreef ik iets aan zo'n relatie dat eigenlijk universeel is en iedereen kent, maar nog niet iedereen herkent. Dus hang ik dat aan de grote klok. Bedankt voor het lezen; doe er jouw voordeel mee.

Gevolgen van karikaturaal en parasitair gedrag |


"Kerel, ik lig ziek in mijn bed.

Ik heb last van dit soort praktijken, ik ben tot niets in staat momenteel, ben doodmoe, uitgeput, net geslapen, na mijn afspraken. Da's het effect, met alle respect. Met jou in de hoofdrol.

Gezondheid lijkt het belangrijkste, zegt men, maar zo'n ding is nog véél belangrijker; zolang ik leef komen mensen plunderen, jij bent daar ook creatief in. Besef gerust dat dat niet positief is. Sinds gister wordt mijn energie doelbewust gedraineerd.

Je bent niet de enige die zo doet, de hele wereld lijkt tot dergelijk zuigend gedrag in staat te zijn; sommigen gaan eraan onderdoor, anderen doen hetzelfde dus nemen dat over. Het is destructief gedrag. Ik noem het parasitair.

Jij zoekt nu naar een ingang om mij weer dwars te zitten.
Jij maakt er zelfs een halszaak van.
Niet origineel. Iedereen kent en doet dit. Knap bedacht. Denk je misschien. Briljant is het. Maar wel briljant negatief. Iets afbreken is nog geen opbouwen, echter.

Zo val jij mensen lastig.
Zo val je mensen aan.
Jij poneert een stelling ("doe eens rustig, jij bent niet rustig") en de ander moet het oplossen. Hmm.

Ik kan jou niet veranderen, dat kun jij alleen zelf.
Ik kan jou alleen laten zien, wat jij zelf doet... en welk effect dat heeft.

Het is ziekmakend.
Ik loop er niet voor weg, nooit gedaan, ik ga er echter wel aan onderdoor.
Da's een beetje jammer.

Ik heb jou, afgelopen dagen, uitgebreid de gelegenheid gegeven om tot inkeer te komen (waarbij ik jou de meest tegenstrijdige dingen heb horen roepen) en zelfs (gelegenheid) om jouw leven te beteren en...

... het enige wat jij doet, is de door jouw gecreëerde situatie nog erger maken.

Het houdt niet op. Dit is jouw methode. En daar wijk jij niet vanaf.
Maar dat zou wel moeten. Want dit is geen leven, dit is overleven.
Zo drijf jij mensen tot waanzin. Je sloopt ze.
Mijn ex kon dat ook.
Daarom ben ik liever alleen... nadat ik jaren bij haar in de leer was, en alle trucs leerde (her)kennen.

En door mij tussen de mensen te begeven, blijf ik in training...
...maar het is vreselijk hier op aarde, de wereld is een toxische omgeving, mensen doen afschuwelijk naar elkaar.

Concreet over dat ding.

Ik wil je laten weten, dat:

* jouw idee een briljant bedacht en door jou gecreëerd probleem is met als kenmerk dat ik het moet oplossen

* het lijkt op 'de VERZONNEN STELLING'; jij verzint een probleem dat een ander maar moet oplossen; waar de ander verantwoordelijk voor wordt gemaakt, waar de ander de schuld van krijgt en de ander - ook nog - voor wordt gestraft

* daar werk ik niet aan mee

* ik heb genoeg gedaan voor jou, op verschillende manieren, door mee te gaan, mee te denken, er te zijn, mijn goede invloed te delen, enzo

* jij hebt mij -opzettelijk- een enorme poets gebakken, verontschuldigt je niet, maar wilt mij blijven lastigvallen, verzint aan de lopende band nieuwe problemen
(ik zeg niet dat er wel of geen beschadigingen op het ding zitten, dat zal best; ik zeg alleen dat jij er zelf een probleem rond gecreëerd hebt en er een STELLING van maakt, en ik moet mijn aandacht, energie en moeite ter beschikking stellen als "oplossing", en da's gewoon niet oké)
-

Wat jij zou kunnen doen, is:

* achter jouw oren krabben over wat je nu eigenlijk voor hels plan hebt bedacht

* achter jouw oren krabben over het opscheppen over jouw geld, jouw fysieke kracht en de meiden in jouw leven

* achter jouw oren krabben over al die interessantdoenerij

* stoppen met die flauwekul

* stoppen met halen bij een ander

* beginnen met mens te worden en de lol in jezelf te vinden zoals ik heb gedaan ipv door te gaan op die platgelopen vicieuze cirkel, die doodlopende weg zonder levensvreugde, waarbij je continu anderen nodig hebt om het dragelijk te houden

* te beseffen dat je GELUK in jouw leven toe mag laten, en dat begint bij jezelf, letterlijk

* al het andere is buiten jezelf, geld ook

tis maar een idee
daar doe jij niks mee
maar ik had het te noemen, zodat je het bestaan ervan weet, nu

rj

bonus: meerleeslink;


Ploatjes








Naschrift |


Natuurlijk legt iemand op oorlogspad alles naast zich neer en kijkt hoever hij het spel kan spelen.
Hij vond dat ik het los moest laten en dat het wel komt als ik weer beter ben. Uitstel dus... Goh, wat genereus. Ogenblikkelijk schreef ik terug:

"Da's geen oplossing

neem gerust mijn suggesties ter harte, op het eind

ik ben niet zomaar iemand
ik heb onderzoek gedaan naar menselijk gedrag

doe jouw voordeel ermee
dit is naast je neerleggen

"eigen wijs zijn" is prima; dat is eigen wijsheid gebruiken en inzetten
dat is dit niet
dit is kop in het zand, eerlijk gezegd

met alle respect... laat jij dat zien

snap je
-
 
mijn beterschap staat er los van en is mijn zaak 

jouw aandeel, jouw verantwoordelijkheid 

ontloop niet langer jouw verantwoordelijkheid

dan loop je weg
uit jouw eigen leven"





woensdag 12 april 2023

iets over liefde

iets over liefde...


PEOPLE MAY NOT REMEMBER EXACTLY WHAT YOU DID, OR WHAT YOU SAID ~BUT~ THEY WILL ALWAYS REMEMBER HOW YOU MADE THEM FEEL.

Gisteravond kreeg ik een telefoontje van iemand die niet zomaar dankbaar was maar die zich gezien, gehoord en gewaardeerd had gevoeld in mijn aanwezigheid. Ik was in volle aandacht geweest bij elke ontmoeting met haar en zij bekende dat niet eerder te hebben meegemaakt.

Afgelopen zomer, 16 juli 2022, heb ik een ontmoeting georganiseerd voor motorrijders en zij straalden stuk voor stuk... omdat iedereen hunkerde naar een fijn samenzijn... zeker na die 2 jaar dat de wereld op slot had gezeten.

Daar volgden koffiedrinkmomenten op, in het plantsoen voor mijn deur. Parasolletje erbij, tafel met lekkere broodjes, brie en salades en de ingrediënten voor een feest waren er al...

Iedereen genoot ervan...

... omdat er hart bij zit.

Ik las net een tranentrekkende mooie beschrijving van een taxichauffeur die een negentigjarige moest ophalen om naar een verzorgingstehuis te brengen... ze had geen familie meer, ze was alleen en nam afscheid van alles door te vragen om onderweg door de stad te rijden... de rit duurde 2 uur waarbij de taxichauffeur onderweg de meter uitzette en na de rit doelloos in het rond bleef rijden zonder nog iemand mee te nemen. De tranen liepen uiteraard over mijn wangen, van mooiigheid.
Onder dit artikel zal ik de tekst herhalen, voor wie het zelf wil lezen.

Nu komt het. We zijn er nog niet.

Dit wordt gewaardeerd door iedereen. Toch?
Hoe verklaar je dan, dat iemand die goed doet, structureel wordt bevochten, vernederd en buitengesloten?

Op zaterdagmiddag 6 augustus 2022 zaten mijn gasten en ik in het plantsoen te genieten van de zon en de leuke gesprekken, toen mijn buurvrouw van 2 deuren verder kwam informeren, of mijn gasten "komen voor een consult voor deze meneer", daarop wijzend op mij; ogenblikkelijk vervolgend met: "dan zou ik maar heel erg oppassen."

Mijn gasten waren er niet van gediend en sommeerden deze vrouw om weg te gaan maar zaten wel met kloppend hart. Het kwaad was al geschied. We bespraken dit voorval, het raakte vooral mijn maat, ook een schrijver, en HSP'er. Dat kwam door de naargeestige intentie, die vernietigend was.
Ik continueerde overigens ogenblikkelijk door direct na vertrek van de buuv enthousiast voor te stellen: "Wie lust er nog een lekker toastje?"
Zo doe je dat.
Maar dat mag kennelijk niet...

Ons mensen wordt heel ons leven geleerd en voor gedaan dat wij de sfeer en elkaar hebben te slopen. Wie mij niet gelooft: kom kijken. Op 14 november 2022 reden diezelfde buren met hun auto op mij in, bij het achteruit insteken over het smalle pad, met als gevolg dat ik moest inhouden, stoppen en achteruit met mijn fiets, om schade aan lijf en leden te voorkomen; zie
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2022/11/poging-tot-aanrijding-welkom-in-beschaving.html. Dit mag je noemen wat je wilt - bijvoorbeeld poging tot doodslag - maar feit blijft dat dit gewoon gebeurde. Mensen doen zo. Iemand die positief en levenslustig in het leven staat wordt bestreden uit alle macht. Een duidelijker definitie ken ik niet van negatief en destructief gedrag, als voortvloeisel van Verdeel en Heers. Wat anders?

Gruwelijk maar het gebeurt. Continu om ons heen. Mijn vraag aan jou is: wat doe jij om jouw wereld te verbeteren? Wat doe jij om jouw kwaliteit van leven te verbeteren in jouw eigen relatie, vriendenkring, gezin of familie? Mij is opgevallen dat iedereen leert om zichzelf en zijn omgeving doelbewust te saboteren.

Zelfhaat - en logischerwijs haat naar een ander toe - zijn hier een logisch gevolg van. Dus als wij het hebben over "respect" naar elkaar, wat we allemaal toch zo belangrijk vinden, of "jezelf zijn", wat helemaal hip is, of "doen wat je leuk vindt", dan is dat de tegenstrijdigheid zelve, omdat het niet wordt toegestaan, in een maatschappij met zulke tegenstrijdige ongeschreven regels. Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die men volgt uit angst voor straf.

Besef gerust, dat vrijheid in ons zelf zit en dat er geen vrijheid bestaat zolang wij onszelf met ongeschreven regeltjes gevangen houden en elkaar en onszelf controleren op ons "geloof"; we meten het gedrag dat we zien af aan die ongeschreven regels en hebben geleerd, dat "wie afwijkt wordt gestraft" en "doe nu maar wat ik zeg" en "hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund is?"

Het besef hiervan is elementair om geluk weer toe te laten in onze maatschappij. En dat gaat niet gebeuren zolang gevoel verboden is. Want dat is verboden, verbannen en vermoord. We worden mondiaal kleingehouden. Daarom laten we zulke foltermethoden zo makkelijk toe, wanneer onze regeringen wereldwijd dus precies dezelfde agenda presenteren en alles van kwaad tot erger geraakt, zodat wij onszelf aan de rand van een afgrond zien... qua beschaving, althans. Onze menselijkheid was al verkwanseld. Dat was al even aan de gang. Het is dus hoog tijd voor ons mensen om op te staan. Voor onszelf.

We zijn allen kind van het systeem, waar niks mag, van alles moet en gevoel verboden is. We kunnen een kind wel uit een oorlog halen maar hoe halen we de oorlog uit een kind?

Die transformatie is de taak van ieder individu, individueel. Daar heeft alleen de ziel iets over te zeggen maar het ego niets en hebben we dus rustig af te wachten tot daar ooit een keer een kentering oftewel verbetering in te zien gaat zijn.

Ik prijs mij echter gelukkig met de wereldomspannende verbetering, een bevrijding van jewelste, toen medio 2021 de spirituele blokkade verviel. Eerst nationaal, in Nederland, en uiteindelijk in november 2021 raakte de hele wereld bevrijd van spirituele lasten. En ik was getuige. De opkomst op de Dam in Amsterdam in september 2021 was legendarisch te noemen, van mensen die tot inzicht waren gekomen en spontaan naar de Dam kwamen, om het hele volk, over de hele wereld, te laten zien dat de tijd van slavernij afgelopen is en dat wij, ieder voor zich, op te staan hebben. Voor zichzelf.

Het is het begin van een menselijk collectief op aarde en daarom is dit zo'n bijzonder spannende tijd. Het is mooi dat we dit meemaken; daar zijn we voor op aarde gekomen. En we komen terug als de beschaving in verval raakt en in puin ligt, om van daaruit gade te slaan hoe we de puinhopen gaan opbouwen tot een vredelievend bestaan; en van mensonterend naar mens-erend te groeien en te evalueren. Dat gaat nog honderden jaren in beslag nemen, vermoedelijk. Maar wij waren erbij, bij het begin. En nemen een kek t-shirt mee ons graf in als bewijs en als aandenken aan deze waanzinnige tijd.

rj
-





Taxichauffeur: een stukje menselijkheid |


"I arrived at the address and honked the horn. After waiting a few minutes I honked again. Since this was going to be my last ride of my shift I thought about just driving away, but instead I put the car in park and walked up to the door and knocked.. 'Just a minute', answered a frail, elderly voice. I could hear something being dragged across the floor.

After a long pause, the door opened. A small woman in her 90's stood before me. She was wearing a print dress and a pillbox hat with a veil pinned on it, like somebody out of a 1940's movie.

By her side was a small nylon suitcase. The apartment looked as if no one had lived in it for years. All the furniture was covered with sheets.

There were no clocks on the walls, no knickknacks or utensils on the counters. In the corner was a cardboard box filled with photos and glassware.

'Would you carry my bag out to the car?' she said. I took the suitcase to the cab, then returned to assist the woman.

She took my arm and we walked slowly toward the curb.

She kept thanking me for my kindness. 'It's nothing', I told her.. 'I just try to treat my passengers the way I would want my mother to be treated.'

'Oh, you're such a good boy,’ she said. When we got in the cab, she gave me an address and then asked, 'Could you drive through downtown?'
'It's not the shortest way,' I answered quickly..
'Oh, I don't mind,' she said. 'I'm in no hurry. I'm on my way to a hospice.’
I looked in the rear-view mirror. Her eyes were glistening. 'I don't have any family left,' she continued in a soft voice.. ‘The doctor says I don't have very long.'
I quietly reached over and shut off the meter.
'What route would you like me to take?' I asked.

For the next
two hours, we drove through the city. She showed me the building where she had once worked as an elevator operator.

We drove through the neighborhood where she and her husband had lived when they were newlyweds. She had me pull up in front of a furniture warehouse that had once been a
ballroom where she had gone dancing as a girl.

Sometimes she'd ask me to slow in front of a particular building or corner and would sit staring into the darkness, saying nothing.

As the first hint of sun was creasing the horizon, she suddenly said, 'I'm tired. Let's go now'.
We drove in silence to the address she had given me. It was a low building, like a small convalescent home, with a driveway that passed under a portico.
Two orderlies came out to the cab as soon as we pulled up. They were solicitous and intent, watching her every move.
They must have been expecting her.
I opened the trunk and took the small suitcase to the door. The woman was already seated in a wheelchair.

'
How much do I owe you?' She asked, reaching into her purse.
'
Nothing,' I said.
'
You have to make a living,' she answered.
'
There are other passengers,' I responded.
Almost without thinking, I bent and gave her a hug. She held onto me tightly.

'You gave an old woman a little moment of joy,' she said. 'Thank you.'

I squeezed her hand, and then walked into the dim morning light. Behind me, a door shut. It was the sound of the closing of a life..

I didn't pick up any more passengers that shift. I drove aimlessly lost in thought. For the rest of that day, I could hardly talk. What if that woman had gotten an angry driver, or one who was impatient to end his shift? What if I had refused to take the run, or had honked once, then driven away?

On a quick review, I don't think that I have done anything more important in my life.
We're conditioned to think that our lives revolve around great moments.
But great moments often catch us unaware-beautifully wrapped in what others may consider a small one."

PEOPLE MAY NOT REMEMBER EXACTLY WHAT YOU DID, OR WHAT YOU SAID ~BUT~ THEY WILL ALWAYS REMEMBER HOW YOU MADE THEM FEEL.

At the bottom of this great story was a request to forward this - I deleted that request because if you have read to this point, you won't have to be asked to pass it along you just will...

Life may not be the party we hoped for, but while we are here we might as well dance."

liefs, rj.



vrijdag 7 april 2023

podcast: vrouwen ondermijnen structureel de man, zichzelf en de hele wereld

Vrouwen ondermijnen structureel de man, zichzelf en de hele wereld 

- uitgelegd in een podcast van 28 minuten:

met ondertiteling (NL)

Toelichting

- dezelfde tekst ook onder de video zelf op YouTube:

"2023. Het is er tijd voor. Om taboes te bespreken. In een podcast van 28'.
Mannen krijgen overal de schuld van. Laten we eens bij vrouwen beginnen dan.

Vrouwen leren:
1. mannen zijn niet langer betrouwbaar
2. vrouwen zijn slachtoffer (want ze zijn vrouw)
3. vrouwen moeten egoïstisch zijn
4. seks staat los van liefde en huwelijk
5. carrière is het enige zaligmakende voor De Vrouw. Niet het huwelijk, het gezin, of haar man.

Dat ontwricht onze hele wereld, naar mijn bescheiden idee.

Onze vrouwen worden opgekweekt tot nimfomanen; een vrouw die niks mag, stort zich op dat ene. Uit protest; "ik ben er ook nog!" Ons bestaansrecht ligt onder vuur. Destructie, agressie en (zelf)sabotage zijn het gevolg. Zelfhaat ook.

Zie Verdeel en Heers voor wat het is, kom onze demonen onder ogen, word volwassen in plaats van kinderachtig te blijven doen, ego te blijven laten regeren en Gevoel te onderdrukken. Word mens. Da's de boodschap hier. En die is niet mals.

2023. Het is er tijd voor. Om taboes te bespreken.
Doorbreken mag je zelf doen. In jouw eigen tijd.
Of... stel vragen... het item van het vorige filmpje; zie: youtu.be/W0WCwcN5LZo

Meerleeslink: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2023/02/transparantie-is-sleutel-maar-in-het-verkeerde-slot.html "

Disclaimer / Uitleg / Verantwoording / Aanvulling

De oplossing is nog lang niet in zicht, zolang we hierover niet eens kunnen praten. Dus stip ik aan wat mij opvalt. Dit is mijn waar-neming. Wat nu, als dit klopt?!?
Luister naar Jordan Peterson hierover:

Hier in debat met Cathy Newman, de gek die hem wil slopen:

Wakkere Vrouwen dienen hun Out Of Control Zusters tot de orde te roepen. Dat is zijn boodschap. En hij heeft gelijk. Omdat we onszelf te kort doen, zo; we zijn niet onszelf als we zo aanvallen wat we niet willen horen, maar waar de WETENSCHAP duidelijk over is en wat well documented is, inmiddels. Aldus Peterson.

rj

Care? Dare? Share, please:

stel vragen... het vorige filmpje

het hele interview met Cathy "So You're Saying" Newman:

Hier is Iliza Schlesingen met haar uitspraak:
"women are insane; girls are crazy"