Nomade |
Waar mijn hoofd rust
voel ik mij thuis
waar ik ben
is het pluis
ik hecht niet aan mensen, plekken of plaatsen
't maakt niet uit of ik ga fietsen, paarden of schaatsen
ik breng mijn LIEFDE naar daar waar ik vertoef
omdat die (liefde) herintroductie behoef(t)
(de T is stil - omdat ik dat wil)
men vraagt erom, zij het onbewust
en breng daarom een dagelijkse dosis levenslust
dat dit rijmt, is louter toeval
"het valt je toe" - is de boodschap vooral;
omdat men geen idee heeft hoe het leven werkt
of de ziel, het geweten, het wezen... dat hebbi wel gemerkt
ik zorg voor helderheid; eerste hulp bij niet-weten
terwijl een heel VOLK paniekerig loopt te zweten
we zijn verloren en losgeslagen geraakt
en weten allang niet meer hoe het echte leven smaakt
het gaat niet om fijnproeverij, maar echt zijn, en puur
zonder dat is het leven ellendig, lastig, en zuur
ik schijn daarom mijn licht, op waar het donker was
dat troebelheid verdrijft, als in een helder glas
daar hoort geen dankwoord bij, je keert je om en gaat gedwee
dankbaar is de herinnering... die neem je stilletjes met je mee.
dankbaar is men vaak ook niet, het vechten staat men na
in plaats van wachten op de afloop, is het beter dat ik nu ga.
rj
-
4 februari 2023, een kwartier voor de zondvloed; "Autobiograf"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten