zondag 14 januari 2018

Monsters. Mensen worden monsters en veranderen de hemel op aarde in hel.

Er gebeurt iets in de opvoeding van mensen wat ervoor zorgt dat gewone, warme, liefdevolle, bereidwillige mensen veranderen in wraakzuchtige, harteloze roofdieren, die hun medemens als prooi, als zondebok en zelfs als 'bezit' laat zien, wat je te overheersen hebt. Om te verscheuren of je op af te reageren. Om uit te lachen vanuit mis-gunnen en uit sadisme. Als lastdier voor de eigen lasten; om anderen het verdriet en de pijn te dragen wat men zelf niet wenst te dragen, door gebrek aan houvast aan zichzelf, door gebrek aan eigenwaarde en zelfvertrouwen, door gebrek aan realiteitsbesef omdat alle gevoel uit ons verjaagd is.


Afreageren uit projectie

Het uiten van die innerlijke, oncontroleerbare woede, toont zich door zich af te reageren op een jonger of lager geplaatst iemand, met leedvermaak als bijkomstigheid, omdat men de ander niet kan gunnen wat men zelf nooit mocht/of nooit gegund was. Deze onvrede uit zich als projectie (omdraaien) van wat men zelf doet, denkt of ervaart, met boosheid als voertuig oftewel als projectiel.
Schoolgaande kinderen worden zo bang gemaakt voor die woede, voor het projectiel; er ontstaat angst voor de boosheid waarmee de leraar, de ouder of de hoger geplaatste 'straf' uitdeelt zodat goed gedrag het kind (of de lagere in de rangorde) gegijzeld houdt (hierover is al eerder geschreven, onder andere in "De wonderlijke energie van kinderen - en wat school met ze doet": dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html). De dreiging hangt in de lucht en kan naar willekeur als mentale slaag neerdalen op hen die zich niet gedragen. Zo leert men om blind te gehoorzamen, zoals de Romeinen hun legers trainden, waarbij intussen de druk van gehoorzamen bij de medeleerlingen onderling gelegd werd, zodat ze elkaar controleren en in bedwang houden.

Ik heb dit zelf ervaren als kind en zie het effect van deze terreur-opleiding terug in het gedrag van alle kinderen, waaronder mijn eigen kinderen, die van pure schrik moeite hebben om te uiten wat er in hen leeft, omdat iedereen onderworpen wordt aan die moderne vorm van slavernij èn dat bovendien ook nog als normaal verslijt, zonder ertegen in opstand te komen. Want wie afwijkt wordt gestraft. Men is tegen elkaar opgezet. En zelfs tegen zichzelf.



Een gruwelijk en collectief aanvaard fenomeen dat geen sporen van bloed nalaat bij de slachtoffers maar wel diepe wonden. Het is de grootste misdaad tegen de mensheid die ons van jongs af aan wordt aangeleerd als 'de norm' en dus normaal; je dient je te conformeren en dit wordt ons aangeleerd en geindoctrineerd - maar is wel een dogma; school begint tegenwoordig bij vier jaar en ik hoor de juf van het naburig basisschooltje tekeer gaan als een drill-sergeant. En wij... laten dat toe.


Vampieren en parasitair gedrag

Het gevolg hiervan is dat wij als volk worden opgekweekt tot bloeddorstige monsters die symbolisch genoeg vampiers heten, omdat ze zuigen en het bloed onder elkaars nagels vandaan halen. WIJ ZIJN DIE VAMPIERS. Het onderzoekswerk van de beroemde psychiater Dr Shafica Karagulla laat er geen misverstand over bestaan. Zij ging alleen niet zover om de link te leggen naar de oorzaak van dergelijk parasiterend gedrag dat ons allemaal bekend is, onder wereldwijde hegemonie, van wraakzucht en bloeddorst (zie: Sensitieven, energieën en psychisch vampirisme - wetenschappelijk onderzoek dat ZUIGEN aantoont: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2017/11/sensitieven-energieen-en-psychisch.html). Maar het is niet te missen dus jij en ik ontkomen er niet langer aan om dat te erkennen en er nu eindelijk, na eeuwen onderdrukking, iets tegen te kunnen doen. Je denkt toch niet dat al die vampierfilms iets anders dan een spiegel voor ons eigen gedrag zijn? Waarom denk je anders dat ze zo mateloos populair zijn?

Stiekem, stil protest om Straf, Boete, Schuld en Zonde te voorkomen

De gevolgen van deze mishandeling zijn subtiel, om openlijk protest te vermijden omdat dat met straf verwelkomd wordt. Het volk wordt onderworpen en overheerst door de leiders van dit land die leraren verbaal en geestelijk geweld niet laten schuwen, en het volk reageert met passiviteit en doet net of het gehoorzaamt - maar niemand kijkt vrolijk, iedereen ziet er gefrustreerd en wraakzuchtig uit; we hebben niets minder dan monsters gecreëerd. Hulks, die midden op straat of in de supermarkt opeens de controle verliezen omdat ze tot het uiterste getergd worden en die frustratie niet langer voor zich kunnen houden.

En hoe lossen we dat op? Strengere wetten. Meer politie. Meer straf. Omdat protesteren niet getolereerd wordt.
Nog meer druk, dus.

Weet je, dat er nooit wetenschappelijk onderzoek naar deze wijze van opleiden is verricht? En dat ieder wel-denkend mens zelf wel kan bedenken dat dit gewelddadige, onderdrukkende gedrag onvermijdelijk in vele vormen van stil protest - vernielzucht - en dus van aandachttrekkerij resulteert??
Waarom laten wij dat dan allemaal maar toe?

Nieuwsgierigheid. De mens is nieuwsgierig en is hier om te leren.


Dat we elkaar lastig vallen - let op het woordje LAST - is voorlopig nu eenmaal zo, zolang als dat nog nodig is; dat is niet alleen nodig om ons af te reageren op anderen of uit leedvermaak, maar vooral, om elkaar onbewust te tonen wat er mis is met deze manier van niet-samenleven en niet-leven.

QUENTIN TARANTINO toont ons in "From dusk till dawn" niet voor niets, dat de roof- en wraakzuchtige in ons zelf zit.++


Meerleeslinks


Zie ook deze voorgaande blogs, waarop dit naadloos aansluit: 

"Droom over onze sabotage | Wat wij doen en hoe dat zit";
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/droom-over-onze-sabotage-wat-wij-doen.html

Macht ambiëren we allemaal: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/macht-ambieren-we-allemaal.html

"Rouwproces - leven in een bubbel": dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/rouwproces-leven-in-een-bubbel.html

Waarom vallen we elkaar lastig? Welke steun zoeken wij bij elkaar?
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/waarom-vallen-we-elkaar-lastig.html


Laten we het eens over ideeën hebben: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/laten-we-het-eens-over-ideeen-hebben.html

En dit is eerder al hierover gepubliceerd:

Vampiers zijn gewone mensen zoals jij en ik: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2016/02/vampiers-zijn-gewone-mensen-zoals-jij-en-ik.html

Stil Protest - wat betekent het èigenlijk?: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/10/stil-protest-wat-betekent-het-eigenlijk.html

Hoe word je één met jezelf en waarom is dat nodig? dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2016/04/hoe-word-je-een-met-jezelf.html

Collectieve verwaarlozing zie je terug in de ogen van mensen: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2016/02/collectieve-verwaarlozing-zie-je-in-de-ogen.html

Vampiers zijn gewone mensen zoals jij en ik: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2016/02/vampiers-zijn-gewone-mensen-zoals-jij-en-ik.html

Dit is: Monsters. Mensen worden monsters en veranderen de hemel op aarde in hel: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/mensen-worden-monsters.html

zaterdag 13 januari 2018

Je draai vinden

Een mensenmassa is een poel van energie. Wie ergens nieuw komt werken wordt blootgesteld aan een berg intenties die ons alle kanten uitsturen omdat mensen van alles met een ander doen. En het is niet allemaal even positief. Integendeel.

Om ons hierin staande te kunnen houden moeten we wennen, 'onze draai vinden' en ons een plek verdienen; veroveren, eigenlijk meer. Dat lijkt meer op oorlog en strijd dan op wat anders en dat is exact hoe het werkende volk dit ervaart.

Dit is er exact de reden van dat sommige mensen liever eigen baas zijn, een winkel starten of een bedrijf dat zichzelf kan bedruipen, zonder last te hebben van collega's die de poten onder je stoel vandaan zagen.

Dit merken we al op school, vooral de middelbare school, waar ronduit vijandig onderling wordt omgegaan, en de leerkrachten stiekem (dat wil zeggen zonder een woord maar daarom niet minder evident of merkbaar) verwenst worden. Loop een kantine in van een school en je schrikt je wild. Het is er niet ontspannen. Het is er een hel. "Protest" is nog zwak uitgedrukt.
Hier worden de mensen voor hun toekomst klaargestoomd. Onder dat mom wordt er alles met ze uitgespookt wat God verboden heeft en zeggen leerlingen letterlijk: "De leraren denken dat ze alles mogen en kunnen, en gaan veel te ver." Elke leerling kan je dit beamen.

Als dit geen waarschuwing is voor een ramkoers-beleid, dan bestaat het niet - of zijn mensen ziende blind - waarin IEDERE ouder, iedere leerkracht en iedere leerling overigens zelf verantwoordelijkheid heeft om van zich te laten horen.

Want ieder kind haat school. Een enkeling slechts spreekt dat uit, wanneer die zich veilig genoeg voelt om niet op z'n donder te krijgen.
"Schools suck. Seriously... Schools suck. Should it suck??"

Je vindt een filmpje op deze pagina met die titel. Als uitnodiging voor de discussie. Voor nu of over twintig jaar als alles nog veel meer vastloopt en leerlingen merendeels niet meer thuis wonen maar volledig door de overheid worden ingepikt om ze zo te vormen naar eigen goeddunken. Misbruik in het kwadraat zonder dat er een haan naar kraait.++


Meerleeslink


Ook op: facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/videos/1358660410910289 (met filmpje)

Laten we het eens over ideeën hebben.

“Small minds discuss people. Average minds discuss events. Great minds discuss ideas.”

Laten we het liever eens over ideeën hebben.

We zijn allemaal spiegels van elkaar en we zijn hier om te leren. We kunnen geen fouten maken; fouten bestaan niet. Want we zijn hier om te leren, immers.

Wat heeft het dan voor zin om elkaar verwijten te maken? Dat wijst ons op onszelf. Dat wijst ons op wat er in ons leeft. Hoe zouden awe daar anders ooit achter komen?

Dat betekent, dat ieder ander ons de spiegel voorhoudt. Ook kleine kinderen. Juist die. Die zijn nog ongerept, zitten dicht bij het gevoel en tonen en spreken waarheid. Totdat we hen dat ontnemen. En hen straffen voor wat wij zelf doen. Of voor wat we hen niet gunnen omdat het ons ook nooit gegund was.

Kinderen wijzen ons dus op ons aangeleerde, verbijsterende, kinderachtige gedrag.

Wie de eigen emotionele pijn (verdriet en boosheid) leert dragen, door dergelijke signalen te omarmen, komt zuiver in het leven te staan – datgene dat we allemaal zeggen te willen bereiken.

Het idee is goed. Nu de uitvoering nog. 
Kijk naar wat ons weerhoudt – uit eigenbelang. Of leedvermaak.++
-

Bron: uitspraak (citaat) van Eleonor Roosevelt; “Great minds discuss ideas. Average minds discuss events. Small minds discuss people.”

Vorige blog: "Waarom vallen we elkaar lastig? Welke steun zoeken wij bij elkaar?"


vrijdag 12 januari 2018

Waarom vallen we elkaar lastig? Welke steun zoeken wij bij elkaar?

Wij mensen worden collectief - dus man en vrouw - van ons gevoel weggejaagd zodat niemand meer houvast heeft. Dat zoeken we dus bij elkaar. Dat gegeven zie ik als een bron van onheil en dienen we te herstellen zodat we dus onze eigen (levens)partner worden die elk zijn of haar eigen bron van plezier heeft, en van daaruit met iedereen zich kan verbinden en plezier maken, zonder van alles nodig te hebben vanuit onverklaarbare bloeddorst.

Dat zien ze zo leuk bij kleine kinderen. Die vermaken zich prima in een bak zand of een plas water en hebben weinig (anders) nodig om gelukkig te zijn. Zo zijn wij gemaakt. Wat exact de reden lijkt te zijn, dat ouderen zich zo graag vergrijpen en zich te goed doen aan kleintjes. Letterlijk.
Toen ik klein was gebeurde dat, door aanraken of intensief aankijken met een naar gevoel tot gevolg, alsof men mijn levenslust van mij afpakte. Toen mijn kinderen klein waren zag ik het ook gebeuren. Mijn dochtertje van 2 in de metro in een buggy, werd aangeraakt op haar wang door een bejaarde vrouw met grijs haar, als mijn dochtertje haar hoofd niet met een ruk had weggedraaid, waarna de dame teleurgesteld afdroop. De "dame" deed dit overigens met een vriendelijke lach en een vertederde blik maar voor mijn dochter was er geen tederheid aan. Integendeel. Dit had meer weg van diefstal. Van levenslust.


Volwassen gedrag

Zo gaat dat 'in het echt' ook, continu zelfs, tussen 'volwassenen', die echter nooit volwassen zijn geworden en nooit op eigen benen hebben leren staan oftewel hun eigen houvast kregen. Sterker nog, dat is stelselmatig bij hen weggehaald, tot er niets anders over was dan een ronddolende arme ziel die zich geen raad weet en van ellende achter de eigen staart aan loopt, en vervolgens iedereen lastig valt "voor een praatje", afleiding of om even bij te komen, maar zelf geen stabiliteit kent, gefundeerd in eigenwaarde of zelfvertrouwen. Op straat kijken mensen mij steevast recht in het gelaat en dwingen leegzuigend oogcontact af zonder een woord; als ik op kijk, zie ik recht in de prangende, doordringende ogen van mannen en vrouwen op leeftijd - en tienermeisjes, opvallend genoeg - die zich visueel lijken te laven aan een ander. Als iemand voorbij trekt voelt men die ander gewoon en moet men kijken naar die ander, waarbij vrouwen en meisjes zich de tactiek hebben eigen gemaakt, om net te doen of ze zelf niet kijken, maar laten wel hun aantrekkingskracht voelen (op het opdringerige af) zodat je hen opmerkt. Moet bekend voorkomen... iedereen kent het... iedereen merkt dit... het is een universeel gegeven... En ik schreef er al eerder iets over, in de vorige blog: "Rouwproces: verdriet is logisch maar als loslaten niet lukt, omdat je steun ontleent aan àlles wat je niet hebt, leef je in een bubbel':
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/rouwproces-leven-in-een-bubbel.html |


Onbewuste hunkering

Punt is, dat ieder mens een bijna onbewust uitreiken naar een ander laat voelen en daarmee elkaar beïnvloedt. Ongemerkt, zolang men dat niet kan onderscheiden. Mannen en vrouwen doen dit beiden maar vrouwen nog meer en nog doelgerichter dan mannen aangezien ze meer zijn gestraft dan wie ook, alleen al voor het feit dat ze vrouw zijn. De laagste in de pikorde. De verschoppelinge.
Een ongrijpbaar fenomeen waar niemand de oorsprong van kent maar wat wel een voldongen feit is, waar wij nu allen mee kampen.


Verdeel en heers

Oftewel... dit doet dagelijks met ons vechten. De oorlog zit dus in ons zelf. Voeg daar aan toe dat ieder moet werken voor de kost en vooral voor de kosten van leven - lees: belasting betalen - en de gekte is compleet (nb: "belasten" is letterlijk iemand een last te dragen geven). Er is geen tijd meer om bij zichzelf stil te staan, laat staan om zich rustig te verbinden met anderen, en de paar die dat wel doen, kinderen voorop, die dat ook zoeken en eisen van hun leefomgeving, worden daar met geweld van weggejaagd. Een vicieuze cirkel is het gevolg en een pijnlijke om te zien, omdat een cirkel rond is en geen uitgang tot ontsnapping biedt, maar mensen in een waterdicht concept opsluit; een hermetisch gesloten systeem dat geen ontsnapping biedt noemt men ook wel een gevangenis - en laat een school nu in opzet exact dezelfde structuur kennen als de fabriek, en een psychiatrisch ziekenhuis...? Wie dat 'normaal' vindt of dat schouderophalend aanvaardt en er niets aan doet, laat dat zelf toe in zijn of haar leven. En de paar mensen die het wel doorzien, worden gestraft voor het feit dat ze afwijken. Zoals de kerk al eeuwenlang mensen buitensluit die met een partner van de verkeerde kerk aan komen zetten en vervolgens door de hechte gemeenschappen verstoten werden, zodat ze "voor het stadhuis" gingen trouwen en de steden begonnen in te rennen.

Het artikel Machtmannetjes geeft hier veel verduidelijking over wat ik met plezier ter beschikking stel. Mijn eigen artikelen erover heten Verboden vrucht en Plato's heilige huisjes, omdat Plato al stelde, dat men niemand zo bevecht, als degene die de waarheid vertelt...++


Naschrift |

Dit is "mijn thema" al jaren; "hoe de westerse mensen aangeleerd wordt met elkaar om te gaan"; koud en kil in plaats van warm en hartelijk.

Meerleeslinks 

naar Plato's heilige huisjes en Verboden vrucht:
links volgen (en anders even zoeken in een vorige blog)

Dit is de blog: "Waarom vallen we elkaar lastig? Welke steun zoeken wij bij elkaar?"
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/waarom-vallen-we-elkaar-lastig.html

Vorige blog: "Rouwproces: verdriet is logisch maar als loslaten niet lukt, omdat je steun ontleent aan àlles wat je niet hebt, leef je in een bubbel':
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/rouwproces-leven-in-een-bubbel.html |

Volgende blog: Laten we het eens over ideeën hebben: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/laten-we-het-eens-over-ideeen-hebben.html

vrijdag 5 januari 2018

Rouwproces - leven in een bubbel

Rouwproces: verdriet is logisch maar als loslaten niet lukt, omdat je steun ontleent aan àlles wat je niet hebt, leef je in een bubbel vol illusie, die ons verkocht is door school oftewel door kerk en staat om ons te verdelen - om te beginnen ons zelf.
We hebben dus een schizofreen-makende opleiding achter onze rug waarbij gevoel van verstand werd losgerukt. Losgescheurd eigenlijk gezien het gewelddadige karakter ervan.


Houvast en het gemis ervan

Het is mij als volgt uitgelegd. We missen steun oftewel houvast aan onszelf en worden zonder enig houvast op de wereld losgelaten als we achttien zijn en 'op eigen benen moeten staan'. 

Nonsens. Onmogelijk. Onze vooropleiding geeft een eeuwig vacuüm door het tergende tekort dat niets anders is dan het gemis aan houvast. Aan onszelf. Dàt voelt als een schrijnend gemis dat ons dag en nacht bezighoudt. Als bijkomstigheid missen we eigenwaarde en zelfvertrouwen. Dat zie je zo goed in talentenshows als britain's got talent. Mensen knetteren alle kanten uit van zenuwachtigheid. Ze kennen faalangst.. of ze het wel 'goed' doen en niet afgaan als een gieter.

Gunstig voor de heersers van de wereld. Die hebben geen kind aan ons. "Geef ze brood en laat ze spelen", immers. Divide et impera anno nu.

MIJN probleem is het omgekeerde. Ik steek lekker in mijn vel en word daarom doorlopend benijd; af-gunst betekent dat men mij mijn levenslust mis-gunt. Keihard.

Een onwerkelijke aangelegenheid; letterlijk onvoorstelbaar oftewel "deel van de illusie".

Ik voel mij niet eenzaam maar omgeven door zombies, mensen met dode ogen die hun lichamen dragen als lege hulsen. Karikaturen van zichzelf. Hun uitspraken lijken zorgvuldig geregistreerde bandopnames uit hun schooltijd te zijn. De leefomgeving spreekt. Niet zij zelf.


Dit kunnen we niemand anders kwalijk nemen dan onszelf. Wij hebben dit toegestaan. Uit nieuwsgierigheid, wel te verstaan. Dan hebben we namelijk wat te doen... we zouden ons anders vervelen...


Om dat te herstellen hebben we uiteindelijk een heel leven. Of het je lukt en hoever je komt... is jouw zaak.++

--


Uit het leven gegrepen

Dit is uit het leven gegrepen; opgetekend uit een dialoog van zojuist. Dit mag de uitnodiging heten voor de dialoog. Met onszelf. Vragen stellen dus. Luisteren naar de vragen, zoektocht en antwoorden die in onszelf opborrelen. Nuttiger werk ken ik niet dan dat.

Eerste vraag kan zijn: hoe kan dit? En: wat is er aan te doen?

Toch?
Vraag naar de details als iets je niet duidelijk is.
Sommigen sturen mij berichten met als doel mijn tijd te nemen zonder iets te willen leren om zichzelf en hun levenskwaliteit te verbeteren. Doorzichtig gedrag dat zachtjes smoort in een liefdevolle confrontatie over het eigen stupide gedrag.


Naschrift | 

Zo'n ROUWproces kan ons ons hele leven bezighouden. We kunnen overal om rouwen - om maar wat te hebben. Nep-steun, dus.
--

Delen staat vrij; vragen stellen ook. Zelfs oordelen. Omdat men dan precies ziet waar men zelf mee bezig is ;)


facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1390683617707968


volgende blog:
Waarom vallen we elkaar lastig? Welke steun zoeken wij bij elkaar? dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/waarom-vallen-we-elkaar-lastig.html

vorige blog:

het voor de kiezen krijgen | de werkelijke oorzaak achter tandbederf

We snoepen uit onvrede maar tandbederf ontstaat niet door snoepen maar omdat we "het voor onze kiezen krijgen".

De oorzaak: mentale (oftewel een geestelijke) aanval dus van iemand die ons opzettelijk kwaad doet. Geen fysieke of bacteriële.


Uitleg: snoepen uit onvrede versus "het voor onze kiezen krijgen"

De conclusie is er al. Nu nog de toelichting

De volgorde is deze. Uit onvrede snoepen we en we wijten vervolgens tandbederf aan het snoepen of slecht poetsen.
Liefst aan beide.

Daarmee wordt de eigenlijke oorzaak opzettelijk buiten beschouwing gelaten; de reden van het snoepen - en dat is onvrede. De vraag is van wie. Van het kind, of van een "volwassene" die op dat kind leunt en het uitbuit?

Kinderen die snoepen doen dat niet eens zozeer uit protest of "om maar wat te hebben" - zoals volwassenen dat doen - maar spiegelen daarmee de leefomgeving oftewel houden die de spiegel voor;

kinderen voelen zich beperkt in hun vrijheid en onmachtig om er iets aan te veranderen, uit overheers- en bezitsdrang van de door kerk, adel en staat verkrachte, en tegen zichzelf opgezette ouders, die hun eigen kinderen niet de vrijheid (kunnen) gunnen om te doen of te zijn wat hen nooit toegestaan was, want: "Hoe kun je een ander gunnen wat jou nooit gegund was?" Dit gegeven is essentieel.

Met "snoepen" is tandbederf nog niet verklaard. Dat is echter niet bespreekbaar, want de ouder die het kind (mentaal) belast of teistert, wil dat toch niet weten?


SBS-Z

In een door pijn doorwrochte samenleving, waar op "liegen" straf staat maar op "waarheid spreken" nog veel meer (!), wordt mensen AFGELEERD om te zeggen wat ze op het hart hebben want dat wordt beloond met kwaadheid als voertuig van een negatieve boodschap - en je hebt het altijd fout gedaan. Het systeem van "Straf, Boete, Schuld en Zonde", afgekort SBS-Z; dus regeltjes die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En nogal gewelddadig, ook.

Negatief wil zeggen "onder nul" dus te kort schietend op elk vlak. Waarheid voorop.
Iets wat negatief is, kan dus nooit waar zijn, eigenlijk.
Er zit bovendien geen vrijheid in want degene die kwaad en negatief (wat is het verschil??) te woord gestaan wordt kan geen kant uit, behalve "meegaan" in de wil van de agressor. Er is niemand in de westerse wereld die dat niet kent. Dit kennen we allemaal. En dat is een groot probleem. Hoe groot?

Daarmee is de vicieuze cirkel ontstaan waar geen mens doorheen durft te breken. Ten eerste omdat men niet durft op te staan tegen autoriteit, uit angst voor de pijn die men met elk woord kan verwachten als straf; ten tweede, omdat niemand nog doorheeft wat er aan de hand is, nadat mensen vanuit hun kindertijd dus van jongs af aan gevoed zijn met de nukken van het systeem zonder ooit erbuiten te kunnen kijken; we hebben geen enkel oriëntatiepunt buiten wat we menen te weten - en alles wat we weten, is wat school ons wijsgemaakt heeft.


Doe jouw eigen onderzoek

Wie het niet gelooft, dient zelf onderzoek te doen maar nooit klakkeloos te verwerpen wat men niet wil aanvaarden.

Dit is een visie, geen mening. Er is gedegen en vooral langdurig onderzoek aan vooraf gegaan waarna ingevingen vanuit de ziel duidelijkheid verschaffen - zoals dat altijd gebeurt, bij iedereen, maar wat we maar al te makkelijk terzijde schuiven als niet ter zake doende.

Vragen?
rj

nb: dat het zover heeft kunnen komen, daarr kunnen we niets aan veranderen. 
Moeten we het zo laten?++


Toegift: nog even over Plato

Even geleend uit de voorgaande blog, dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/droom-over-onze-sabotage-wat-wij-doen.html:


Opstaan wil zeggen volwassen worden door ons te ontwikkelen.
Dat mag niet van de gevestigde orde die ons al eeuwen onderdrukt door ons op te zetten tegen onszelf en elkaar. Verdeel en heers, voor wie het wil zien.
Ik noem dat Verwar en plunder -  omdat dat exact het gedrag is dat ieder laat zien.
En wie het niet wil in-zien noem ik oostindisch blind. En in het land der blinden is één-oog outcast, zoals Plato al stelde 2.400 jaar geleden...++

-

Meerleeslinks:

Plato's heilige huisjes: facebook.com/1108710592571940

Vervolg: verboden vrucht: facebook.com/1232389260204072




donderdag 4 januari 2018

Macht ambiëren we allemaal

Macht. We ambiëren het allemaal. Niet alleen De Man. Ik heb het over het vrouwelijk geslacht. Vrouwen bespelen je mentaal totdat je hapt, en dan doet en zegt wat zij willen;
Totale controle dus.
Totale overheersing.
Totale macht.

Schreef zojuist aan iemand, die ik gezegd heb niet meer te willen zien maar die zich steeds weer aan me opdringt en mij laat zien wat een vrouw zoal kan - en mijn moeder dus vroeger ook deed:

Bezitsdrang als essentie achter onze drijfveren

"Macht. Het enige wat jij ambiëert is macht. Macht met jouw borsten, macht met jouw handen door mij aan te raken. Ik droomde van een bootreis in een oud schip, met veel mensen, waar een voor mij onbekende vrouw mij intiem aanraakte en mij tot ejaculatie probeerde te bewegen. Er zit geen liefde in. Alleen bezitsdrang.
Dit... is wat àlle vrouwen lijken na te streven. Macht over hun man. Als wraak voor hoe er met hen ooit is omgesprongen zodat zij tot de meest verraderlijke aanvaller ooit zijn opgeleid, door hen ervan te overtuigen dat ze het laagste zijn, en continu 'hun' mannen het leven zuur maken.

Jij bent niet te vertrouwen zolang je dat niet corrigeert. Door het te overwinnen in jezelf.
En daar geef jij totaal geen blijk van dat te willen. Integendeel. Je kijkt hoever je jouw spelletje kunt spelen. Ook op afstand. Juist zo. Dàt is wat jij doet. Spelen. Macht uitoefenen. Gestoord gedrag gekopieerd van een gestoorde maatschappij."

Klant druipt af onder druk van zijn vrouw

Doet mij denken aan een man die ooit naar mij toekwam voor hulp (toen ik nog een coachingspraktijk had) maar klaarblijkelijk door zijn vrouw geregeerd en bestuurd werd want de ontmoeting erna was alles anders. Hij wilde opeens helemaal niets meer. Toen ik hem later naast zijn vrouw op straat zag lopen - als een hondje - stond haar gezicht op oorlog en toonde hebben-hebben-hebben, alsof ik getracht zou hebben haar ultieme speeltje van haar af te pakken.

Overheersende Moeder Overste

Mijn moeder wilde per sé mee tapijt uitkiezen voor mijn eerste zelfstandige woning. Onderweg vergat ik wat ik nu zelf wilde en vroeg haar om raad. DÀT was exact wat zij wilde. Nu kon zij haar macht uitoefenen; zich overal mee bemoeien, hoe gewelddadig dit eigenlijk ook was, qua intentie.
Ze zei mij achteraf - op de terugweg - lol te hebben over hoe ik in de winkel exact verwoordde wat zij mij had gesuggereerd.
Dit begreep ik aanvankelijk niet. Wat is de lol daar nu aan? Of doelde zij op leedvermaak?? Er zit louter een sadistisch randje aan om haar zoon zo te willen bespelen.

Bemoeizucht van vrouwen: (nog) erger dan van mannen

En toch is dit hoe het is. Zo gaan vrouwen met 'hun' mannen om. Alles is macht voor hen. En wij - onze ziel - laten dat aanvankelijk toe om de spiegel voor hen te kunnen zijn en hen zo te helpen er overheen te groeien omdat sadisme nu eenmaal niet positief is maar wel doorzichtig.
Toch blijven ze er gewoon mee doorgaan...
Hoe kunnen we hen uitleggen, dat zij zich niet met anderen te bemoeien hebben?
Hoe kunnen we hen uitleggen, dat ze zichzelf zo intens tekort doen en zelfs verraden?
Vrouwen menen collectief verder te zijn dan mannen, qua innerlijke ontwikkeling. Ja, dat klopt. Ze zitten verder en dieper de shit in. Zie hen er maar eens uit te trekken...

"Vrouwen menen collectief verder te zijn dan mannen, qua innerlijke ontwikkeling. Ja, dat klopt. Ze zitten verder en dieper de shit in. Zie hen er maar eens uit te trekken"

Verbaal handgemeen

We zijn er nog niet. Ik kreeg gister verbaal handgemeen met een 'vriend' op feestboek over mijn reactie onder zijn enorm lange guru-tekst. Hij zei goeie dingen maar haalde er van alles bij en... alles moest precies op zijn manier, bleek, toen ik reageerde; toen ik wat zei was de guru ontstemd en riep mij boos tot de orde; ik had niet mogen stellen dat de vrouw die op hem reageerde zich als meisje opstelde en ik had zeker niet mogen stellen dat zij zeurde.
Het bees'je bij z'n naam noemen moest dus alleen op de manier die hij bewandelde en toen ik dat (als eerste zelfs) roemde kreeg ik dat bikkelhard in mijn nek terug, als een klein kind dat gezien wil worden en anderen moesten vooral naar hem luisteren. Agressief gedrag, dus.

Zijn reactie heb ik niet bewaard en ging verloren toen hij mij ontvriendde, maar mijn eerste reactie wel en die luidde als volgt:

"Deze vrouw mag zich als meisje gedragen en zeuren over haar eigen tekortkomingen net zo lang tot een ander het voor haar opknapt, maar de enige die daarvan afknapt is de partner die er niet intrapt. Waarom zou je een partner zoeken buiten jezelf zolang je nog geen partner van jezelf bent?
Mannen en vrouwen fungeren als spiegels voor elkaar en gunnen elkaar de les. Daaraan blind voorbij gaan door vanuit ivoren toren te stellen dat iemand (of het hele kamp vrouwen) verder is, is wreed en niet terzake maar een minne poging om De Man te onderwerpen, en kan dus als niets anders dan overheers- en bezitsdrang gezien worden.

Eigen partner

Haal je de essentie eruit? We dienen dus onze eigen partner te zijn en daar alles voor te doen. Daarom bestaat deze blog. Om elkaar keihard de spiegel voor te houden. Omdat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Dat werkt nooit. Benoem hoe het is. Duidelijk, Precies, Eenduidig en Volledig.


Over huiswerk gesproken... Bestudeer eens de songteksten van "(I am a) Woman in love" (youtu.be/0KJ60uJZ3-Q), van "I don't know how to love him" (youtu.be/lS2nX4fuzqc) en van "I have never been to me" (youtu.be/SZgIk2b68gQ).
Bottom line is: "Save me" (youtu.be/C3q9BBYkk4)."

Wat ik verwoord is geen haat naar vrouwen. Integendeel. Zo ziet de reikende hand eruit... om dit samen te doen...++

gepubliceerd als facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1389090407867289 op 3 januari 2018

Zie ook de vorige blog: "Droom over onze sabotage | Wat wij doen en hoe dat zit";
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/droom-over-onze-sabotage-wat-wij-doen.html

Volgende blog: "rouwproces - leven in een bubbel": dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/rouwproces-leven-in-een-bubbel.html

woensdag 3 januari 2018

Droom over onze sabotage | Wat wij doen en hoe dat zit

Ik droomde, dat wij (een groepje mensen) op een terrein waren vol gras en bomen waar we iets aan het opbouwen waren om in te kunnen wonen en leven. En opeens, uit het niets, was er een man die rondjes ging rijden over dat terrein, in de gehuurde bus. Hij nam de bocht te kort zodat de achterkant tegen een paal aan kwam; zo liet hij zien: "wat er achter hem gebeurde interesseerde hem niet", kennelijk, en hij bleef gewoon doorrijden. Door-douwen, eigenlijk.
Wij zaten allemaal achterin zitten en niemand zei wat. Alles gebeurde maar gewoon. Tot ik ingreep.
Ik riep "Stop!" en sprak de man aan op wat hij deed; hij had een nou-èn-ik-ga-door-hiermee-houding. Verongelijkt. [Net als een vriendin van mij uit 2015; deed precies dezelfde]
Ik zei 'stop' en hij stopte niet. Ik trok de handrem aan en eiste de sleutels op zodat hij niet nog meer schade kon rijden. Hij zou de hele auto aan puin hebben gereden en was hard op weg.

Ik sprak hem aan om hem bij zijn positieven (lees: het gevoel) te krijgen door hem ter verantwoording te roepen voor zijn daden maar hij was alleen maar bezig de boel te saboteren en stuk te maken en zei alleen: "Dat ga ik niet betalen hoor".  Dus wel schade maken en net zolang doorrijden tot de auto het niet meer doet, en niet ervoor aanspreekbaar zijn... Interessant...


Droom toont ons de sabotage die wij ons aanleren in deze oh zo beschaafde wereld

Doet mij aan mijn ex-je denken. Die doet ook zo. Eerste wat ze deed met mijn auto, toen ik die aan haar overgedragen had, is uit feesten gaan, vreemd gaan dus - om daarmee een lange neus naar mij te trekken - zwanger raken en zwanger terugkomen; en vervolgens deuken in de auto trappen uit pure onvrede nadat ze mij dit verteld had, terwijl ik alleen bij haar informeerde en haar bij haar positieven wilde krijgen voor een echt gesprek en haar niet eens veroordeelde.

Het geeft aan hoe kwaad iemand werkelijk is dat alles stuk moet. Mijn droom èn ervaringen leren mij: niemand neemt daar ook maar enige verantwoording voor. Alleen is niet iedereen op de hoogte van de werkelijke drijfveren van zulk gedrag en die mogen we wel eens uitzoeken.


"Het geeft aan hoe kwaad iemand werkelijk is dat alles stuk moet"

Kinderen slopen alles - maar waarom?

Stel nou, dat iemand niet weet wat hem of haar overkomt en zo maar dingen stuk gaat maken. Dat gebeurt continu om ons heen. Kinderen slopen alles op school en thuis. Om te beginnen de sfeer.
Daar begint het al. Een gesprek erover is niet mogelijk, het kind wordt door de ouder aangesproken, de ouder wil weten 'waarom' en het kind weet eigenlijk niets te zeggen. Het kind weet alleen, dat die onvrede er uit moest. [eerder beschreven in "Protest" - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/10/stil-protest-wat-betekent-het-eigenlijk.html]

En zo is het. Die onvrede moest eruit.
Dus... waar begon die onvrede? Bij het kind of... bij iemand anders?

Stel nou, dat het kind last heeft van de onvrede van een ander - een leraar of een ouder. Waar moet het dan heen met die onvrede??


Verbreek het ongeschreven contract met jouw moeder

In feite is dat wat we hier ook zien. Het is daarom dat ik ex-je schreef: laat je niet langer opzetten; laat jouw moeder niet langer jouw leven voor je bepalen; laat haar niet langer alles dicteren. Of je jouw moeder nou spreekt of niet, of ze dichtbij is of niet, ze lijkt een onzichtbare hand te hebben in jouw leven. Macht, die jij ooit hebt toegelaten... waar of niet?? Zie daar dus de gevolgen van in...! 

Verbreek dus het ongeschreven contract met jouw moeder om zo verantwoording te nemen voor jouw eigen leven en... te leren opstaan. Om te kunnen ontwikkelen tot volwassene.
[zie onderaan de korte blog "Opstaan" hierover]


We zijn spiegels voor elkaar om van elkaar te leren

Tegen mijn buurman, die ooit een baksteen over het hek op mijn been gegooid had [beschreven in de blog "We zijn allemaal spiegels voor elkaar" - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2016/03/we-zijn-spiegels-om-van-elkaar-te-leren.html / facebook.com/1331407550302242], zei ik onlangs: "Laat je niet tegen mij opzetten." Hij en ik wisten allebei gelijk waar dit om ging: zijn vriendin, mijn buurvrouw.
Nou kon die baksteen weinig kwaad aanrichten maar waarom zou hij zo maar zijn furie bij mij mogen dumpen zonder overleg of zonder mijn toestemming? Wat is er gebeurd dat hij zó kwaad werd zonder er nog enige verantwoording voor te nemen? En waarom valt daar niet over te praten?


In het ontkennen zit de bevestiging

Het kan niet anders of mensen worden door anderen overheerst, en dit is gevoelsmatig, alsof zo iemand van afstand ons overneemt. Met mijn moeder (dit dat als geen ander doet) kan ik daar niet over praten; ze ontkent alles. Maar juist in dat ontkennen zit de bevestiging; ze ontkent niet dat ze het gedaan heeft maar wil het gewoon niet toegeven noch erover praten. Het is net of ze er trots op is en er dus sadistisch leedvermaak over heeft.
Bovendien zou ze vragen stellen en werkelijke interesse moeten tonen als het niet zo (erg) zou zijn.


Iedereen heeft schade opgelopen

Ik kom geen mens tegen die normaal doet. Niet één. Iedere man of vrouw heeft schade opgelopen in zijn of haar jeugd, toont furie die men bij een ander wil dumpen, en saboteert zichzelf. Onbewust. Want we hebben geen idee wat er nu gebeurt met ons.


Tegen onszelf opgezet

Ik durf te beweren, dat wij zo worden opgeleid. We worden tegen onszelf opgezet. We worden getraind tot professionele saboteurs. Die de rest van ons leven niets anders doen dan alles, alles, alles stuk maken. Ongeacht de consequenties.

Wat die man in die auto in mijn droom deed zegt eigenlijk: "Zoek het maar uit, ík heb deze wereld niet verziekt gemaakt; ik laat alleen zien hoe verziekt die ís". Dus hij vroeg terecht de aandacht ergens voor, alleen horen mensen dit niet zo te doen door anderen te benadelen die daar niets mee te maken hebben. Ze horen hun mond open te doen en te verwoorden wat ze willen.

En nu komt het. Dat weet niemand. Het school-systeem zorgt ervoor dat je vol komt te zitten met troep en onzin zonder dat je daar wat aan hebt. Je leert wat je níet wilt.++
-

eerder gepubliceerd op facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1385464808229849, 30 december 2017 om 9:47
-

Deel twee: de korte blog "Opstaan"


Opstaan


gedicht van mijn zoon (6 jaar oud, toen)
Als wij willen opstaan als volk dienen wij te onderkennen dat de Moeder de leidende rol speelt in elk gezin - ze maakt zichzelf het middelpunt dus alles draait om haar; ze wil alles weten en zich overal mee bemoeien. Geen beslissing kan zonder haar want ze laat merken en voelen dat zij overal in betrokken wil worden.

Vraag je eens af wat de toegevoegde waarde daarvan is.

Het ongeschreven contract met de moeder zorgt niet alleen voor misplaatste loyaliteit - die namelijk opgelegd en afgedwongen is en dus niet erg vrijblijvend - maar ook voor kleinhouden; niemand mag uitvliegen.
(Lees: niemand mag het nest verlaten; ieder moet beschikbaar zijn voor Moeder. Als steun...)

Dat dat zo is gegroeid is nu eenmaal zo. Moeten we dat zo houden?


Oorsprong

Opstaan wil zeggen volwassen worden door ons te ontwikkelen.
Dat mag niet van de gevestigde orde die ons al eeuwen onderdrukt door ons op te zetten tegen onszelf en elkaar. Verdeel en heers, voor wie het wil zien.
Ik noem dat Verwar en plunder -  omdat dat exact het gedrag is dat ieder laat zien.
En wie het niet wil in-zien noem ik oostindisch blind. En in het land der blinden is één-oog outcast, zoals Plato al stelde 2.400 jaar geleden...++

-

Meerleeslinks:

Plato's heilige huisjes: facebook.com/1108710592571940

Vervolg: verboden vrucht: facebook.com/1232389260204072


Eerder gepubliceerd facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1380536688722661, op 24 december 2017|

Volgende blog: "Macht ambiëren we allemaal";
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/macht-ambieren-we-allemaal.html

dinsdag 2 januari 2018

(bericht voor alle) Vrouwen van deze wereld

Bestudeer jij eens de songteksten van "(I am a) Woman in love" (Barbara Streisand; youtu.be/0KJ60uJZ3-Q), van "I don't know how to love him" (uit Jesus Christ Superstar, Yvonne Elliman; youtu.be/lS2nX4fuzqc) en van "I have never been to me" (Charlene nog wat; youtu.be/SZgIk2b68gQ). Die meiden zingen precies hoe vernederend ze omgaan met 'hun' mannen - die ze voor het gemak als hun persoonlijke bezit zien.


Vrouwen stalken... stiekem

In de afgelopen blogposts 'lijk' ik niet al te vriendelijk tegen mijn vrouwelijke STALKERS. Je leest het goed. Stalken is een mentale aangelegenheid en heeft met intentie te maken. Mijn ex-vriendin, die zich overigens nooit als vriendin heeft laten zien maar als inhalige alles vreter, verdient het dus dat ze duidelijke taal van mij krijgt zodat ze wakker schrikt uit de roes waarmee ze schijnbaar onvermoeibaar parasiteert, aanvalt en vernietigt. Door dat zo exact mogelijk te verwoorden, ontstaat ruimte en komt zij zelf tot inzicht. Tenzij ze liever passief blijft en het een ander wil laten oplossen. Hoe dan ook heb ik mijn straatje schoongeveegd van gedrag dat daar niet hoort.


Onder een vorige post schreef ik letterlijk:

Deze vrouw is een stalker. Ik laat zien hoe ik daarmee om ga.
Mijn laatste suggestie (van zojuist) aan haar is:
"Stel vragen. Niet aan mij, maar aan jezelf. En schrijf ze op. En wacht dan tot het antwoord zich meldt en schrijf dan ook dat op, zonder onzin. Check dat en hou de onzin er buiten."


Mensen weten zelf meer dan ze denken. 
Ik kreeg vanmorgen (weer eens!) een droom over hoe vreselijk wij allen in de kou stonden in onze jeugd en wat voor schade dat doet. Enorm, gewoon. De enige manier om ervan te herstellen is als we dat ons zelf laten doen. Ons innerlijk. Ons gevoel. Niet ons ego. Dat hebben we te overwinnen. Daar begeleid ik dit bloempje bij.


Vrouwen manipuleren door te laten voelen wat ze willen maar spreken dat niet uit

"Als je liefde wilt... vraag er dan gewoon om" stelde ik haar voor, een uur voor ik haar uiteindelijk spontaan opbelde; zij stelde uiteindelijk zelf, dat ze zich monsterlijk gedraagt. En dat is ook zo. Ik merk het aan iedereen en de meesten durven dat ook nog te zeggen van zichzelf.
Dus dat herhaalde ik voor haar:
"Jij herbergt een monster. Leer dat kennen door er voor weg te lopen. Of leer jezelf kennen door je gevoel te omarmen..."

Onthoud... We zijn spiegels voor elkaar.++
-


Update | Save Me; vrouwen willen gered worden

vrouwen willen gered worden en spelen dus spel, getuige liederen met de letterlijke titel "Save me" van zo velen:
Lynsey De Paul roept keihard Save Me, in haar liedje Suger me: youtu.be/htBfNPyKKoI
Clout: youtu.be/C3q9BBYkk4c
Queen: youtu.be/yUyPyTn-IS4
Aimee Man: youtu.be/4c48vs4lwgc

...en ik zeg op mijn beurt: "I don't want to be your hero" (red jezelf, dus);
youtu.be/mHeK0Cwr9sg by Familiy of the year
youtu.be/6MjHA3cLKn0 by Nathan and Eva Leach


Meerleeslinks:



* "Zolang kinderen de steun en toeverlaat van de natie zijn is er iets goed mis" - facebook.com/1387702658006064

* Oud en nieuw voor gelovigen: facebook.com/1386897021419961

* Zo (doet men) dus: facebook.com/1387491214693875

Eerder gepubliceerd als "Vrouwen van deze wereld": facebook.com/10210662998879317