Droom over onze sabotage | Wat wij doen en hoe dat zit

Ik droomde, dat wij (een groepje mensen) op een terrein waren vol gras en bomen waar we iets aan het opbouwen waren om in te kunnen wonen en leven. En opeens, uit het niets, was er een man die rondjes ging rijden over dat terrein, in de gehuurde bus. Hij nam de bocht te kort zodat de achterkant tegen een paal aan kwam; zo liet hij zien: "wat er achter hem gebeurde interesseerde hem niet", kennelijk, en hij bleef gewoon doorrijden. Door-douwen, eigenlijk.
Wij zaten allemaal achterin zitten en niemand zei wat. Alles gebeurde maar gewoon. Tot ik ingreep.
Ik riep "Stop!" en sprak de man aan op wat hij deed; hij had een nou-èn-ik-ga-door-hiermee-houding. Verongelijkt. [Net als een vriendin van mij uit 2015; deed precies dezelfde]
Ik zei 'stop' en hij stopte niet. Ik trok de handrem aan en eiste de sleutels op zodat hij niet nog meer schade kon rijden. Hij zou de hele auto aan puin hebben gereden en was hard op weg.
Ik sprak hem aan om hem bij zijn positieven (lees: het gevoel) te krijgen door hem ter verantwoording te roepen voor zijn daden maar hij was alleen maar bezig de boel te saboteren en stuk te maken en zei alleen: "Dat ga ik niet betalen hoor".  Dus wel schade maken en net zolang doorrijden tot de auto het niet meer doet, en niet ervoor aanspreekbaar zijn... Interessant...

Droom toont ons de sabotage die wij ons aanleren in deze oh zo beschaafde wereld

Doet mij aan mijn ex-je denken. Die doet ook zo. Eerste wat ze deed met mijn auto, toen ik die aan haar overgedragen had, is uit feesten gaan, vreemd gaan dus - om daarmee een lange neus naar mij te trekken - zwanger raken en zwanger terugkomen; en vervolgens deuken in de auto trappen uit pure onvrede nadat ze mij dit verteld had, terwijl ik alleen bij haar informeerde en haar bij haar positieven wilde krijgen voor een echt gesprek en haar niet eens veroordeelde.

Het geeft aan hoe kwaad iemand werkelijk is dat alles stuk moet. Mijn droom èn ervaringen leren mij: niemand neemt daar ook maar enige verantwoording voor. Alleen is niet iedereen op de hoogte van de werkelijke drijfveren van zulk gedrag en die mogen we wel eens uitzoeken.

"Het geeft aan hoe kwaad iemand werkelijk is dat alles stuk moet"

Kinderen slopen alles - maar waarom?

Stel nou, dat iemand niet weet wat hem of haar overkomt en zo maar dingen stuk gaat maken. Dat gebeurt continu om ons heen. Kinderen slopen alles op school en thuis. Om te beginnen de sfeer.
Daar begint het al. Een gesprek erover is niet mogelijk, het kind wordt door de ouder aangesproken, de ouder wil weten 'waarom' en het kind weet eigenlijk niets te zeggen. Het kind weet alleen, dat die onvrede er uit moest. [eerder beschreven in "Protest" - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/10/stil-protest-wat-betekent-het-eigenlijk.html]

En zo is het. Die onvrede moest eruit.
Dus... waar begon die onvrede? Bij het kind of... bij iemand anders?

Stel nou, dat het kind last heeft van de onvrede van een ander - een leraar of een ouder. Waar moet het dan heen met die onvrede??

Verbreek het ongeschreven contract met jouw moeder

In feite is dat wat we hier ook zien. Het is daarom dat ik ex-je schreef: laat je niet langer opzetten; laat jouw moeder niet langer jouw leven voor je bepalen; laat haar niet langer alles dicteren. Of je jouw moeder nou spreekt of niet, of ze dichtbij is of niet, ze lijkt een onzichtbare hand te hebben in jouw leven. Macht, die jij ooit hebt toegelaten... waar of niet?? Zie daar dus de gevolgen van in...! 

Verbreek dus het ongeschreven contract met jouw moeder om zo verantwoording te nemen voor jouw eigen leven en... te leren opstaan. Om te kunnen ontwikkelen tot volwassene.
[zie onderaan de korte blog "Opstaan" hierover]

We zijn spiegels voor elkaar om van elkaar te leren

Tegen mijn buurman, die ooit een baksteen over het hek op mijn been gegooid had [beschreven in de blog "We zijn allemaal spiegels voor elkaar" - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2016/03/we-zijn-spiegels-om-van-elkaar-te-leren.html / facebook.com/1331407550302242], zei ik onlangs: "Laat je niet tegen mij opzetten." Hij en ik wisten allebei gelijk waar dit om ging: zijn vriendin, mijn buurvrouw.
Nou kon die baksteen weinig kwaad aanrichten maar waarom zou hij zo maar zijn furie bij mij mogen dumpen zonder overleg of zonder mijn toestemming? Wat is er gebeurd dat hij zó kwaad werd zonder er nog enige verantwoording voor te nemen? En waarom valt daar niet over te praten?

In het ontkennen zit de bevestiging

Het kan niet anders of mensen worden door anderen overheerst, en dit is gevoelsmatig, alsof zo iemand van afstand ons overneemt. Met mijn moeder (dit dat als geen ander doet) kan ik daar niet over praten; ze ontkent alles. Maar juist in dat ontkennen zit de bevestiging; ze ontkent niet dat ze het gedaan heeft maar wil het gewoon niet toegeven noch erover praten. Het is net of ze er trots op is en er dus sadistisch leedvermaak over heeft.
Bovendien zou ze vragen stellen en werkelijke interesse moeten tonen als het niet zo (erg) zou zijn.

Iedereen heeft schade opgelopen

Ik kom geen mens tegen die normaal doet. Niet één. Iedere man of vrouw heeft schade opgelopen in zijn of haar jeugd, toont furie die men bij een ander wil dumpen, en saboteert zichzelf. Onbewust. Want we hebben geen idee wat er nu gebeurt met ons.

Tegen onszelf opgezet

Ik durf te beweren, dat wij zo worden opgeleid. We worden tegen onszelf opgezet. We worden getraind tot professionele saboteurs. Die de rest van ons leven niets anders doen dan alles, alles, alles stuk maken. Ongeacht de consequenties.

Wat die man in die auto in mijn droom deed zegt eigenlijk: "Zoek het maar uit, ík heb deze wereld niet verziekt gemaakt; ik laat alleen zien hoe verziekt die ís". Dus hij vroeg terecht de aandacht ergens voor, alleen horen mensen dit niet zo te doen door anderen te benadelen die daar niets mee te maken hebben. Ze horen hun mond open te doen en te verwoorden wat ze willen.

En nu komt het. Dat weet niemand. Het school-systeem zorgt ervoor dat je vol komt te zitten met troep en onzin zonder dat je daar wat aan hebt. Je leert wat je níet wilt.++
-

eerder gepubliceerd op facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1385464808229849, 30 december 2017 om 9:47
-

Deel twee: de korte blog "Opstaan"

Opstaan

gedicht van mijn zoon (6 jaar oud, toen)

Als wij willen opstaan als volk dienen wij te onderkennen dat de Moeder de leidende rol speelt in elk gezin - ze maakt zichzelf het middelpunt dus alles draait om haar; ze wil alles weten en zich overal mee bemoeien. Geen beslissing kan zonder haar want ze laat merken en voelen dat zij overal in betrokken wil worden.

Vraag je eens af wat de toegevoegde waarde daarvan is.

Het ongeschreven contract met de moeder zorgt niet alleen voor misplaatste loyaliteit - die namelijk opgelegd en afgedwongen is en dus niet erg vrijblijvend - maar ook voor kleinhouden; niemand mag uitvliegen.
(Lees: niemand mag het nest verlaten; ieder moet beschikbaar zijn voor Moeder. Als steun...)

Dat dat zo is gegroeid is nu eenmaal zo. Moeten we dat zo houden?

Oorsprong

Opstaan wil zeggen volwassen worden door ons te ontwikkelen.

Dat mag niet van de gevestigde orde die ons al eeuwen onderdrukt door ons op te zetten tegen onszelf en elkaar. Verdeel en heers, voor wie het wil zien.

Ik noem dat Verwar en plunder -  omdat dat exact het gedrag is dat ieder laat zien.
En wie het niet wil in-zien noem ik oostindisch blind. En in het land der blinden is één-oog outcast, zoals Plato al stelde 2.400 jaar geleden...++

-

Meerleeslinks:

Plato's heilige huisjes: facebook.com/1108710592571940

Vervolg: verboden vrucht: facebook.com/1232389260204072

Tegenhanger van 'Gaslighting', een vorm van destructief misbruik | https://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/157592-gaslighting-een-vorm-van-destructief-misbruik.html

Eerder gepubliceerd facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1380536688722661, op 24 december 2017|

Volgende blog: "Macht ambiëren we allemaal";
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/macht-ambieren-we-allemaal.html