donderdag 5 september 2024

Chaos-theorie; bedekte sabotage onder de radar

Chaos-theorie; bedekte sabotage onder de radar |


Het onderstaande schreef ik op toen ik een ex-vriendin bezig zag met gedraai en gedoe, die mij in wezen wel erg graag terug wilde:

Deel 1. Observatie |


"Als jij jouw zin niet krijgt, vecht je en sloop jij àlles. 

Eigenlijk was jij diep bedroefd. Dat jouw speeltje [ik dus] weg liep. 
Maarrr jij geeft om niemand. Het gaat jou om bezit

Da's tragisch. 
Da's niet menselijk maar parasitair gedrag.
Spijt mij voor je. 
Zo krijg jij nooit wat jij wilt.
Gelukkig word je nooit. 

Chaos is het enige dat jij nastreeft. Dat, en verstrooiing. 
Succes daarmee.

rj"
-

Deel 2. Spiegelen en poging tot dialoog |


"Ik hoor al wat jij wilt

Chaos
Verdeel en Heers

Jij grijpt de macht, speelt de baas, sloopt alles, en dat ligt aan een ander

Dat is niet positief
Gebruik jouw talenten liever positief
Hier heb ik niks aan

Je vergeet, telkens opnieuw, dat jij niet gaat over de relatie. Zolang ik niet toestem, sta jij met lege handen;

en evengoed ga jij door met jouw machtsspelletjes.

Doe niet zo achterlijk, meisje.
Dit leidt tot niets en jij doet jezelf tekort"
-

Deel 3. Conclusie |


"Jij wilt intrige. 
Intrige en chaos. 
Om zo de macht te grijpen en zo de ander te onderwerpen en te overheersen. 

Ik wil dat niet. Het werkt niet voor mij. Omdat het negatief is. 
Voor jou ook niet maar jij moest wat, want gelukkig worden kon niet, dus zulks is ontstaan uit overleving."

"Dit leert mij: jij mocht niet gelukkig worden dus bedacht jij een alter ego, depersonalisatie dus, die stiekem een prachtig intrige bedacht en ondertussen alles sloopte. Dus die gedroeg zich als saboterende en zuigende dus parasiterende overlevingsstrategie die zo ingewikkeld was dat niemand die zou doorzien... maar dat gebeurt toch. Iedereen ziet het. Want iedereen kent het. De meesten doen dit zelf ook."

"Mensen gaan er echter dood aan... maar dat deert jou niet. Zolang jij jouw kick maar kunt halen uit jouw overheersende en destructieve gedrag."

"Niemand wordt er gelukkig van. Jij ook niet. Dus het voedt het sadisme van jouw alter ego die pas tevreden is als alles vastloopt en jij de ander op de kast gejaagd hebt."

"Ik zag dit in jouw ogen toen jij mij voor de AH, midden op straat, trachtte het leven zuur te maken met jouw kwade benadering en ik jou tot de orde riep. Jij reageerde niet en ging door met jouw furie. 
Dat leert mij:

☆Enerzijds erken jij mij niet als autoriteit. 
☆Ook erken jij mijn grenzen niet. 
☆Anderzijds toonde jij precies hoe jij je voedt. Met strijd en oorlog. Omdat jij pas een gevoel van euforie ervaart bij het frustreren, saboteren of slopen van de ander."
-

Beschouwing |


Mooi hè. Zo simpel is het allemaal weer. 
Wie het ziet, ziet het.

Dit is wat onze vrouwen geleerd wordt; zelfsabotage en intrige
Ze trekken de deur half achter zich dicht als jij er nog door moet. Je moet dus jouw eigen weg banen. 
Ze blazen zo tegen hun warme hap op hun lepel, dat jij en jouw gerecht ook afkoelen - en blijven dit hun hele maaltijd doen.
Zij luisteren niet naar wat jij zegt maar stellen tussendoor vragen om jou van de wijs te brengen.


Dus het is en blijft zaak om nergens op in te gaan wanneer zij iets zegt, jouw eigen gang te gaan en te zorgen voor jouw eigen geluk, want een vrouw brengt dit niet. 
Integendeel. Ze helpt jou er vanaf.

Simpelweg omdat ze nadoet wat haar geleerd is, van generatie op generatie, en dat ook nog verdedigt, tegen beter weten in en tot bloedens toe, zonder reden of onderzoek, zonder ooit te streven naar Verbetering van Levenskwaliteit, dusss uit Stockholm-syndroom.

Zij kan dus niet beter. Zij doet niet anders dan saboteren en tegenwerken, bewust en onbewust maar sowieso doelbewust. De enige geruststelling voor haar queeste is leedvermaak over andersmans frustratie, verdriet of teloorgang.


Dit zijn de geneugten van de moderne westerse wereld die wij beschaving noemen. Hier moeten we het mee doen.

Het is om deze reden dat alles tergend veel energie kost en mensen domweg ziek worden. Sterker nog, deze handelswijze is verantwoordelijk voor meer dan 80% van onze westerse ziekten, ziektebeelden en ellende en heeft een naam:

k-o-u

Drie letters en niemand kent het...

Het is het omgekeerde van warmte oftewel warm-menselijke bejegening. In feite staat kou synoniem voor vervloeken. Ga maar na. Alles wat mislukt ondanks de beste inspanningen en intenties lijkt dan toch vervloekt te zijn...? Nu weet je hoe dat komt. 

Kijk dan gerust om je heen wie het boze oog op jou heeft gericht want die veroorzaakte dat. Partners, moeders en kinderen niet uitgesloten want hoe dichterbij iemand staat deste groter de kans op verwensing en amok.

Dit zie ik in, na 18 jaar onderzoek. Ingeving dus. Alle begrip dus als een ander dat niet gelijk zo inziet. Ik heb er ook een tijd over gedaan. 
De vraag is, of jij content bent met jouw leven of dat je er iets aan wilt verbeteren; dat het zo geworden is kan niemand veranderen, maar moet het dan zo blíjven?

rj

https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2024/09/chaos-theorie.html

zondag 17 maart 2024

de stand in de wereld qua intermenselijke omgang

Wat kun jíj doen...?

Kijk... een blog met inzichten | 


Als een vader consequent uit het leven van zijn kind gehouden wordt krijg je vanzelf dat het kind de vader mijdt en verstoot.

Dat doen niet alleen mijn eigen kinderen, in meer of mindere mate, maar zag ik eerder ook al gebeuren in het gezin waarin ik opgroeide. Mijn moeder heb ik als kind letterlijk horen zeggen, dat wij aan haar alleen wel genoeg hadden.

Dan rest er voor de vader weinig anders dan zich terug te trekken en krijg je een zelfvervulling oftewel Self-fulfilling prophecy; die man gedraagt zich dan precies zoals een ander voor hem bedacht heeft, door het kind tegen hem op te zetten. Die houding is onmiskenbaar voelbaar, dwars door alles heen. Dwars door beton maar ook over afstand.

Het risico dat hieraan kleeft is dat iedere man verstoten wordt uit de samenleving en dat is exact wat ik heel mijn leven heb zien gebeuren.

De man is niet langer welkom.
De man kan niet langer functioneren en presteren; hij trekt zich terug en kwijnt weg.
De man is fout en kan weinig tot niets goed doen.

De vraag is: laat jij dat toe...?

De stand in de wereld | 


Tot nu toe zie ik hoe vrouwen - àlle vrouwen zelfs - de macht grijpen, hem de baas (willen) spelen èn hem de schuld geven van wat zij bedenkt dat er mis gaat. Een briljante maar destructieve vicieuze cirkel is geboren en iedereen gaat mee in die kwade manier van doen.

Dit is geen filosofie.
Dit is observatie en waar-neming.
Dit is ijskoud zo, wat ik zie gebeuren; waarheid, dus. In ieder geval voor mij.

Want ik heb lang genoeg verbouwereerd en verbijsterd hiernaar staan kijken, als geboren onderzoeker, omdat ik niet begreep wat er precies gaande was noch waarom iedereen hierin mee gaat.

Het antwoord is simpel. Uit Angst... voor Straf.

Ieder kind wordt geterroriseerd als het niet exact doet wat er van hem verlangd wordt. Mijn oudste zoon zei het letterlijk, nog als klein kind: "Nu moet ik hier weg want ik ben gewend op mijn kop te krijgen als ik de waarheid heb moeten vertellen."

Iedere volwassene kent dit ook. Als vrouw moet je je richten naar de regels van de stam, maar bij gebrek daaraan, vervult haar eigen moeder die rol. In haar eentje. Als tiran, dus - per definitie zelfs (!).

Iedere man kent dit ook, zijn eigen moeder speelt hem de baas en maakt voor hem de dienst uit, tot hij een vrouw tegenkomt die die rol overneemt en hem, als een klein kind, terroriseert als hij niet doet wat zij wil. En da's meestal niet iets positiefs, valt mij op.

Heel mijn leven zag ik dit gebeuren en in het bijzonder bij het daten - of wat ervoor door moet gaan - kom ik dit gedrag overmatig veel tegen. Het is leidend, zo lijkt het. In het begin gaat alles nog maar je moet bedacht blijven op degene die de macht grijpt, vervolgens agressief wordt en de lakens gaat uitdelen om die macht maar in handen te houden, op niks af, omdat er geen liefde en geen rechtvaardigheid in zitten, laat staan Gezond Verstand.

Kortom: met volstrekt gebrek aan leiderschap, grijpt men de macht. Dat zie ik in het groot, bij landsbeleid, bij instituten en op scholen; en ik zie het in het klein, tussen mensen onderling.

Wie durft te stellen dat dit niet zo is zonder het zelf te onderzoeken, zonder vragen te stellen en zonder rustig op de eigen stoel te blijven zitten, grijpt in wezen zelf die macht en speelt de baas over die ander, vermoordt dialoog en verbiedt de eigen mening van de individu die in feite vrijheid nastreeft... de vrijheid om te bestaan voorop.

En verder de vrijheid om in te zien, te doorzien en te overzien, wat er gebeurt tussen mensen onderling. Of hoe dat beter kan.

Een beetje al te triest om te stellen, dat mensen elkaar het leven zuur willen maken, maar het is zo. Ik zie het in toenemende mate zelfs.
Oh, zeker bepaal jij of dat jouw humeur beïnvloedt of dat jij je omdraait en jouw eigen gang gaat. Zeker.

Maarrr... horen we mensen met inzicht en overzicht dan weg te jagen, wanneer die visie hebben op de gang van zaken, waar ieder individu en zelfs een heel volk haar voordeel mee zou kunnen doen...???

Het is zoveel simpeler. We hebben natuurlijke leiders en goede ideeën te waarderen voor wat ze zijn. Leidend. 
Zo kan een kind van drie jaar oud je al steil achterover doen gaan met rake uitspraken, vanuit de ziel.
Maar dat gaat al niet, als jij zelf al niet gelukkig mag worden. 

Duistere drie | 


Wanneer psychopatisch gedrag de overhand krijgt, intrige leidend wordt en een vleugje narcisme het afmaakt, wordt natuurlijk leiderschap, dat wil zeggen, ingegeven vanuit de ziel oftewel uit het hart, verbannen. Wie afwijkt, wordt gestraft...

En da's precies wat hier in het Westen gebeurd is. Eeuwenlang. Onder druk van 'kerk' is Gevoel - en daarmee Gezond Verstand - verboden. Want hoe kun je een volk beter onderdrukken, dan door het tegen elkaar op te zetten? Nou, door het tegen zichzelf op te zetten...

"Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?" wordt het toonbeeld van zelfsabotage, zelfdestructie en zelfhaat, met als gevolg dat niemand nog zichzelf mag zijn en ieder met elkaar vecht, want ieder grijpt de macht, ieder speelt de baas en ieder vermoordt de sfeer - en de ander.

Daar worden mensen ziek van. Echt goed ziek. Heel erg ziek. Wij gaan er zelfs dood aan. Met onverklaarbare ziekten die niemand begrijpt. Omdat niemand meer naar het lichaam luistert. Terwijl het lichaam nooit liegt.

Dat dat zo geworden is, schijnt niemand te deren maar lijkt mij erg genoeg... moet dat dan zo blijven...??? 
Want nog iets: wie profiteert ervan? "Qui bono?"

Dit is het kardinale punt. Het punt waar het om gaat;

1. kunnen en willen we achterhalen, wat er mis is met deze samenleving, die niet samenleeft?

2. hoe lossen we het op, als iedereen alles sloopt wat positief is èn toestaat dat onze overheden dat voor ons doen...??

3. beseffen we wel, dat het niet oplossen van dergelijke elementaire problemen, heel erg ziek gedrag is??? 
(Zeker, als niemand hiervan profiteert? Alleen de uitvinders van Verdeel en Heers?)

Kennelijk heeft dat nog een naam ook, namelijk:

Stockholm-syndroom...

Wat kun jij doen, om deze wereld, of beter om jouw wereld, een mooiere plek te maken???

Onthoud: don't shoot the messenger oftewel blijf rustig, vriendelijk en respectvol. Dat is het allerbelangrijkste. Kijk naar wat het in jou los maakt. Dat is stap één. Hou dat bij jezelf, dat is stap twee, ipv een ander ermee te terroriseren. Stap drie is: leg jouw hand op jouw hart, adem er naar, minstens een minuut, en reageer dan pas...

Omarm de rust. Geef ingevingen de ruimte. En zie, of je warmte kunt toelaten in jouw leven...

rj | met een bonus, onderaan

Care? Dare? Share: https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2024/03/de-stand-in-de-wereld.html





Bonus: mijn reactie aan een verdwaalde ziel 


Maske. 
Ik heb jou liefde laten zien
Jij mij het omgekeerde ervan

Ik ben niet jouw vijand
Jij bent niet mijn baas

Jij attaqueert en vermoordt mij zonder waarschuwing of oorlogsverklaring. Stiekem. Onder het mom van liefde en verleiding. 

Dergelijke goedbedoelde terreur is niet welkom bij mij en past niet in een beschaving maar jij doet alsof dat gemeengoed is.
Gemeen is het zeker. 
Dom ook.

Dit is Verdeel en Heers... Jij verdedigt en beschermt dat ipv te doorbreken en jouw eigen zooi en puin te transformeren in iets positiefs. 

Zoals ik gedaan heb. Wat jij veroordeelt en mij ziek noemt zodat ik van jou alsnog het werk moet doen dat jij weigert zelfs te overwegen om zelf te doen, dus je verwijt mij wat jij zelf (niet) doet...

DUS - als jij je nu afvraagt waarom het niet gewoon leuk kan zijn tussen twee mensen in het algemeen en jou en mij in het bijzonder...

... besef dan, wat er voor Verbetering vatbaar is.

Niet bij mij kijken maar zelf zoeken. Jij zou de eerste vrouw zijn die dat doet in mijn leven, de rest wil mij dood maar neemt nergens verantwoording voor.

Het is zo simpel. Wanneer iemand vast zit in het eigen onvermogen om te groeien naar een beter mens, moet een ander het maar ontgelden. 
Dat heeft een naam. Stockholm-syndroom. De onderdrukker verdedigen en de goeien slopen want die moeten boeten.

Heel jouw leven zal jou dit voor de voeten blijven lopen tenzij iemand jou erop wijst.
Bij deze. Graag gedaan. 

Vragen?
Luister eens naar Gerry Rafferty: 


Bottomline |


Wij zouden nog steeds samen gelukkig kunnen zijn. Ik merk, dat jij nog aan mij trekt namelijk dus kennelijk ambieer jij dat. Maar ik ben niet degene die de ander de tent uitvecht. Ik blijf gewoon weg, als het niet gaat. Besef, hoe het zit. 


Dit kan helpen; je hoeft mij geen gelijk te geven, maar deze VROUW natuurlijk wel:

zondag 3 maart 2024

Boodschap voor mijn liefste; de kunst van het vervloeken

Het zal jou intussen zijn opgevallen, hoe jij aan mij denkt. Het seksualiseren van jouw 'bezit' (mij...) heeft inmiddels plaatsgemaakt voor knarsetandend haten... ander woord voor vervloeken.

Het is onmiskenbaar, dàt jij aan mij denkt. Het is ontegenzeggelijk, hóe jij aan mij denkt; obsessief.

Maniakaal was het al. Inmiddels van seksgeoriënteerd naar "het mij voor mijn kiezen geven"; letterlijk word ik wakker met kiespijn, om 2 uur 's nachts. Mijn onderkaak informeert mij over jouw snode plannen.

Dit is exact de reden, dat ik mij uit de voeten heb gemaakt. Mij het vege lijf heb te redden. Ik blijf niet domweg doorgaan, het zonnetje in huis blijven kan ik niet, wanneer jij mij de oorlog verklaard hebt - ZONDER daarvoor uit te durven komen, gek genoeg...

... en gek is het. Heel gek zelfs. Gestoord, eigenlijk, want jij doet of jij van niets weet en stopt jouw hoofd in de grond om te wijzen naar degene naast jou; "Bij mij moet je niet wezen, ik heb niks gedaan..."

Dàt spel mag eens afgelopen zijn. Jij dient recht uit te komen voor wat jij doet want dat is gruwelijk. Dat heet: 'verantwoordelijkheid nemen'. Ga maar na. Hoe gestoord wil jij overkomen, terwijl jij mij enerzijds doorlopend verwenst, maar anderzijds mooi weer speelt door te beweren dat het zó leuk zou kunnen zijn tussen ons en doet alsof jij ook niet weet waarom het niet werkt tussen (deze) man en vrouw.

Simpel. Jij vervloekt mij doorlopend omdat jij, diep van binnen, niet gelukkig mag zijn.

Voorbeelden genoeg. Ik heb ze al eens genoemd. Jij laat geen spat van mij heel.

En... jij herinnert je H nog en zijn familie, de handje-schudders die allemaal naar buiten kwamen? Hij heeft een tia gehad, begin deze maand. Tien dagen nadien opnieuw, in mijn bijzijn, zittend op zijn bank. Inmiddels hebben wij afgelopen dinsdag samen weer motorgereden, toen het zo'n prachtig mooi weer was. Maar gister kwam hij vertellen, hoe hij de avond tevoren er weer drie gehad heeft...

Ik weet (!) inmiddels hoe dat komt. Jij weet, dat ik mensen 'lees' en onmiddellijk 'ondertitels' krijg bij zulke gebeurtenissen... toch?

Zijn eigen, liefhebbende vrouw wenst hem dood. Dit... die tia's... is het gevolg ervan. Onomstotelijk en onweerlegbaar.

Zij laat hem dus in de kou staan zonder hem daadwerkelijk te steunen.

Geloof je mij niet? Nee, natuurlijk niet, want dat komt jou niet goed uit. Dat zou impliceren dat jij, die hetzelfde doet als zijn vrouw, zou moeten erkennen wat jij zelf óók doet. En dat gaat natuurlijk niet. Dat durf jij nog niet.

H vertelde mij gister, zittend in mijn tuin aan de koffie, hoe hij het liefst de boel zou verkopen en van zijn riante uitkering (afgekeurd) in Zweden zou willen leven. Schoonheid, natuur, wijdsheid en zijn kleinzoon in vrede laten opgroeien ipv in dit benauwde verNederland.
Maar... zijn vrouw houdt dat tegen. Zij houdt niet van sneeuw. Zei hij.

Ik hoor iets anders. Een drogreden... om niet te durven. Om zo'n stap maar niet te maken.
Hij zou namelijk voor zijn dochter iets met paarden willen doen en een gasthuis aanleggen voor betalende bezoekers uit Nederland die willen komen paardrijden in de natuur. Hij had het al helemaal in zijn hoofd. Maar zij wil niet.

Nee... zo zit het niet. Zij DURFT niet. En houdt dat tegen.
Zij durft niet alles achter zich te laten en voor zichzelf te kiezen. Zij durft niet voluit adem te halen en te kiezen voor het leven zelf. Zij zit vast in de opgelegde of opgedrongen restricties van voorouders die haar nog steeds in de greep hebben en die haar zichzelf en anderen doet vervloeken... tot vermoorden aan toe. Want haar eigen kerel, met wie zij 40 jaar samen is, staat zij naar het leven en laat zij niet zichzelf zijn. Dat staat zij niet toe.

Check maar; de check, pendel of spiertest bevestigt dit. Zie: facebook.com/832803566829312.
NB: het duurt een jaar voor jouw checken stabiel is dus pas op voor afwijkingen en bias oftewel de invloed van ego op het checkproces. Da's nog niet zo makkelijk.

Nu jij |


Nu jij. Op zielsniveau herken jij dit ogenblikkelijk. Maar op denkniveau heb jij controledrang dus wil je dit opnieuw horen, gaat het je te snel èn geloof jij dit niet.
Maakt niet uit. De ziel zegt dit. Hoe jij het ook wendt of keert, is dit gewoon zo... of jij dat nu bestrijdt of niet. Op zielsniveau zitten dingen anders dan wat mensen ervan maken. Op zielsniveau is het zoveel simpeler. Voorbij ego mag het gevoel het weer zeggen. Het 'weten' neemt het dan over van het denken. Ontmoet mij daar.

Succes met het leren loslaten. Het loslaten van normen en waarden die jouw leven geen glans geven maar juist ontnemen. Regels, ongeschreven regeltjes dus, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die men volgt, uit Angst voor Straf. Verdeeldheid, om ons tegen onszelf op te zetten. Verdeel en Heers. Terreur van de kerk, dus. Nog steeds is haar invloed tastbaar aanwezig, want... "waar twee geloven op een kussen, daar ligt de duivel tussen" - zoals uitgelegd door olof smit in zijn website en zijn boek, Vader Aarde. Wij zijn vervloekt. En Stockholm-syndroom voorkomt, dat wij er onderuit groeien, dus we hebben op een andere manier te leren...
☆ gevoel in ere te herstellen
☆ gelukkig te mogen worden
☆ voor onszelf te kiezen en op te staan voor onszelf...
... en dat gaat niet vanzelf zolang we in de greep zitten van aangeleerde, destructieve, normen en waarden, waardoor wij onszelf kleinhouden.

Zie het in. Het is er tijd voor. Nu mag dat gebeuren. En dat gaat niet van de één op andere dag; dat heeft tijd nodig.

Dus daar heb jij heel jouw leven voor. Dan hebbi wat te doen. Da's tegen het vervelen.
Eerst zocht jij heel jouw leven naar antwoorden. Nu jij ze krijgt, is dat zóver voorbij jouw comfortzone, dat je er nog niet aan wilt.
Prima. Neem jouw tijd. Lees 'Vader Aarde en de aardse taal'. Ik las het boek meer dan 20x dus een studieobject is het voor mij geweest, terwijl ik herstelde in mijn denken, wat daarom vroeg. Je kunt jezelf geen groter plezier doen, dan groeien naar jezelf of tenminste ernaar streven.

Niemand wordt gelukkig van streven naar seks om het leven dragelijk te houden voor je - dus na een week of twee was de lol er wel af; na vier weken maakte ik de balans voor jou op, voordat je manisch hysterisch zou kunnen worden - het slopen wordt dan leidend en openlijk. Iedereen kent dit. In een huwelijk gebeurt dit ook maar dan wat langzamer nog.

Men wordt pas gelukkig als men dat toelaat, en dat mag men leren.

Daar kan niemand jou bij helpen, want of jou dat lukt en hoe, bepaalt de ziel zelf, jouw eigen ziel dus en niemand anders. Zolang jij er niet voor openstaat om zelf stappen te maken, is dit zinloos en deze info nutteloos en blijf jij vechten, met alles en iedereen, met jezelf voorop. Het is niet iedereen gegeven om tot eenheid met zichzelf te komen. Maar jij mag er naar streven. Jij mag het proberen om te zien hoever jij komt. Zolang jij je maar niet op de borst(en) slaat met hoever jij al bent of denkt te zijn, net zoals mijn ex, die zich de grootste, de beste en de sterkste acht, want dat is afleiding, bijzaak, onzin en misleiding. Net zoals verleiding dat is. Het weerhoudt iemand van groeien naar zichzelf omdat je dan op een ander gericht bent en niet op jezelf.

Dat gezegd hebbende... print het uit, hang het op de toiletddeur, doe jouw voordeel ermee... of niet. Er zit een stevige studie in, van jaren, om mij dit eigen te maken... zodat ik er anderen mee kan helpen... als die daarvoor openstaan.

Liefs, rj
-

Plaatjes |

 






donderdag 29 februari 2024

Een kusje, Verlaat Voor Valentijn, voor mijn Liefste

Mensen koesteren een diep besef, dat men niet gelukkig mag worden. Dat mag doorbroken worden. Het is er tijd voor. Uit het hart.

Mijn lokale stalkster trakteer ik op een jaarlijkse update |


Op Valentijnsdag, dag van de commerciële liefde, voelde ik haar weer aan mij trekken; "mijn liefste". Althans, dat wendt zij al (drie-en-een-half) jaren voor maar leeft het niet na; zij vecht (nog steeds) met mij en reageert op mij als water op vuur. Om het vuur in mij te doven, vermoed ik. 
Het liefste had zij mij gezien, die dag. Tja, dat ken ik van haar. Ze trekt aan mij en op het moment dat ik erop reageer om te benoemen wat ik merk, ben ik opeens knettergek, mankeer van alles, heb psychische hulp nodig en zij gaat vrijuit. Standaard. Dat ken ik al; van mijn kleine zusje. Zo deed dat kind al toen wij jong waren. Gek genoeg worden wij mensen dus nooit volwassen.

"Daar heb ik mijn manieren voor", zei zij ooit glimlachend naar mij - en dat kwam sardonisch op mij over, dus kwaadaardig spottend. Ja, da's bekend. Vrouwen laten je van alles voelen MAAR dat is dan van jou, want JIJ voelt het. Bepaalt zij. Dus verwijt zij zo de ander wat zij zelf doet - en lacht hem uit. Da's gelukkig niet sadistisch, afstandelijk, 
tegenstrijdig of conflicterend of zo.
Zij had ook gewoon haar mond kunnen openen en hardop uiten wat zij wil maar koos en kiest ervoor dat te laten VOELEN. Ze houdt van sturen, niet van communiceren. Manipulatief spel, dus; ze heeft liever dat de ander reageert en zich dus laat zien, zodat zij geen initiatief hoeft te tonen en net kan doen alsof zij niets doet. Mannen hebben de naam, immers; maar vrouwen doen het. Dat benoemde ik zo naar haar maarrr kreeg het snoeihard ingepeperd; "Hoe durfde ik haar autoriteit ter discussie te stellen..." Dat zei ze niet. Ze handelde er wel naar. Met verbale terreur. Als een waardig tiran. Mooi...

Manipulatie, chantage en dwang zijn ons met de paplepel ingegoten dus is het niet zo vreemd dat kleine meisjes, ongeacht hun leeftijd, zich precies zo gedragen. Sturend. Duwend en trekkend. Zeurend, zuigend, zaniken, zeikend en ziekend. Wispelturig gedrag, afwisselend poeslief en fulminerend, oftewel stevig bipolair, dus je weet nooit hoe zij gemutst is oftewel hoe haar muts erbij hangt. Zij is de dictator en bepaalt wat waar is en wat niet. Jij hebt je te schikken. Jij dient op jouw knieën te gaan. Liefst de hele avond. Om haar grondig te likken, natuurlijk. En verder moet jij jouw bek houden. Want jij bent maar een Man.

Een jaar had ik haar al niet meer gezien. Lekker rustig, want zo gezellig is het niet met iemand die anderen de stuipen op het lijf jaagt, lukraak en uit willekeur. Alsof zij met iedereen vecht, ieder sloopt, ieder dood wenst, tegen beter weten in en tot bloedens toe. Want eigenlijk wil niemand dat. Toch? Toch schijnt dat in deze beschaafde westerse wereld meer gemeengoed te zijn met de nadruk op "gemeen" en dus is haar gedrag gevaarlijk met de nadruk op "lijk".
Ik had haar in februari 2023 in het naburig park gezien waarna ze mee ging "voor de gezelligheid" en al haar troeven uitspeelde. Zij legde haar verbloeming en haar masker af, toonde opeens haar ware kleuren en speelde haar spel; zij wilde bezit van mij, met huid en haar, en ik moest het ontgelden en dus moest ik maar gehoorzamen. Whatever lola wants... (youtu.be/QvcaSBN82ns)...

Vraag: Wat maakt mij dat? Een lucky boy??

Verbale agressie noemt men tegenwoordig passieve agressie. Slim hè? Dan is het geen echte agressie. Maar wat nu, als jouw haren te berge rezen en zij haar eigen, minderjarige kind door de achterdeur naar buiten smeet om "rustig" met mij te kunnen praten, waarna ik haar direct sommeerde om te vertrekken omdat ik geweld niet tolereer - van niemand? Nou? 
Ze ging niet. Ze bleef en ging ijskoud door met hetzelfde kunstje; imponeren, de baas spelen en niet reageren op wat ik zei of wilde, terwijl zij mijn grenzen bleef overschrijden en huisvredebreuk pleegde; er was allang geen vrede in huis meer maar na 10x wegsturen was zij er nog steeds en koos ik ervoor om zelf te vertrekken en een blokje om te lopen, om vervolgens de deur achter haar te kunnen sluiten, omdat zij van geen ophouden wist... pure furie, manie en hysterie. In volle glorie. In mijn eigen huis. Van een wilde vrouw. Op oorlogspad. Snode plannen. Zonder goeds in de zin. Wat een houding...

Nu komt het. Ik trek dat aan; ik trek zulke mensen aan. Klopt deels; onze ziel zorgt dat we lessen krijgen en presenteert ons dergelijke ontmoetingen. 

Want... heel eerlijk? Welnee, je hoeft dat niet aan te trekken; er is geen ontkomen aan. En bovendien gaat het om het ongezonde GEDRAG dat men laat zien en waar de boodschap aan kleeft, dat het nog te vroeg is om met mijn kennis naar buiten te komen, namelijk, dat we allen Kind van het Systeem is, waar niets mag, van alles moet en waar Gevoel verboden is - zodat we dat Gevoel als eerste hebben te herstellen. Maar daar zit een slotje op. Gevoel - en daarmee Geluk - is verboden, verbannen en vermoord. En wie afwijkt wordt gestraftDa's kerk. En het gevolg is dat men onzinnige terreur verdedigt oftewel: Stockholmsyndroom. Recht in ons gezicht. Verdeel en Heers, dus. 

Dus schreef ik haar een brief die ik op Koningsdag vorig jaar, 27 april 2023, in haar gleuf propte oftewel bezorgde, om duidelijk te maken dat zij niet langer welkom is bij mij (ze had tussentijds en verzoenend briefje gebracht) en dat ik aangifte van stalking zou doen zodra zij zich weer zou vertonen in mijn buurt. Niet leuk. Wel nodig. Want ik voelde mij niet veilig. Aha! En dat kan al helemaal niet besproken worden want ik ben een man en dan geldt dat niet. Dubbele moraal en dubbele terreur, dus. En al helemaal als je een blanke, heteroseksuele, christelijke, Man bent. Dan ben je 4x fout. En een Speeltje. Een Dinky Toy. Oei. Wat een beschaving toch...

Dat weerhoudt haar natuurlijk niet om onder de radar aan mij te blijven trekken, zoals zij al jaren deed en zoals ik vorige maand nog beschreef in een artikel erover (dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2024/01/de-uitnodiging.html), dus hier is mijn boodschap voor haar:

Brief voor mijn stalkster |


Niet klagen over de titel stalkster, die heb jij verdiend, met zulk gedrag.
Niet klagen dat je het dan niet wilt of zult lezen, daar ben jij veel te nieuwsgierig voor. Als het over jou gaat zit je op het puntje van jouw stoel, dus.... 
niet zeuren, zaniken, zuigen, zeiken of zieken. Dat even vooraf.

Jij wilt contact; jij wilt liefde en aandacht, maar jij komt nergens voor uit. Dan is het niet echt maar spel.
Jij verklaarde mij de liefde, wilde zelfs een relatie en garandeerde elke dag seks (moet er niet aan denken, zo'n gekooide wijze van leven, goed voor maar één ding dus een boksbal, en al je energie uit je voelen trekken) maar jij bracht het niet in de praktijk want: jij vocht met mij. Vanaf het allereerste moment. Want jij had allerlei verzonnen regeltjes om mij te temmen en in te lijven. Bezitsdrang, dus. De ergste vorm. Want...
Jij verklaarde mij de oorlog, stiekem, zonder je uit te spreken, waarna ik dag en nacht met jouw gebakken peren zat, nachtmerries kreeg en drijfnat bezweet wakker werd, midden in de nacht; en overdag van alles zag mislukken en uit mijn handen zag vallen; en mijn energie zag dalen tot beneden het nulpunt. 

Vervloeken is geen positief gebruik van talent |


Dat doe je jouw ergste vijand niet aan. Het getuigt van ziek gedrag waar jij niet mee stopt en jij niet op aan te spreken bent want alles ligt altijd aan een ander... en jij weet van niets; jij negeert het en gaat ermee doorZo verdedig jij gedrag dat niet verdedigd maar besproken hoort te worden. 
Er is een woord voor. Vervloeken

En hoewel jij je erachter tracht te verschuilen dat dat niet bestaat, ook niet volgens de dochter van mijn mentor die dat zelf óók doet, is dat iets wat wereldwijd de mensheid in haar greep heeft omdat talenten niet positief ingezet worden maar juist uiterst destructief omdat men zichzelf geen geluk gunt.

Lees dat nog eens. Men gunt zichzelf geen geluk en alles en iedereen moet daarvoor boetenAls dat geen sterk staaltje is van Verdeel en Heers, dan weet ik het niet. Dit is een Huzarenstukje. Briljant. Beter kan niet. Definitie van vervloekt, dus.

Alleen is dat niet positief en dat geldt ook voor het gedrag van de gemiddelde westerse gleuf die niet verder komt dan flirten, lonken en verleiden - want verdomd, iedereen doet het, ongeacht mijn of haar leeftijd - zonder in de spiegel te kunnen kijken want... alles ligt al-tijd aan de man. Die krijgt de schuld. Die wil niets. Die haakt af en krijgt dat te verduren. Die neukt intussen met andere vrouwen en bindt zich maar niet want hij kiest niet voor geluk maar is knettergek en heeft hulp nodig.

De kunst van het omdraaien. Doen alle meiden. Zelfs mijn kleine mini-zusje al, in onze jeugd.

Daarover schreef vrouwelijke hoofdredactrice Myrna Blyth na 21 jaar het Ladies Home Journal te hebben gepubliceerd; zij ontdekte een patroon, beschreef dat accuraat in haar boek Spin Sisters (2004) en dat luidt als volgt:

1. mannen zijn niet langer te vertrouwen, het zijn varkens; zij zijn dus fout
2. vrouwen zijn slachtoffer doordat ze als vrouw geboren zijn
3. vrouwen moeten egoïstisch zijn
4. seks is losgekoppeld van liefde en huwelijk 
5. carrière is het enige zaligmakende voor de vrouw; niet het gezin of haar man.

Daar ga je dan; de hele westerse samenleving moet kapot. Nu komt het. Er klopt niets van want het is verzonnen. Maar de media zitten er vol mee, geven vrouwen een voetstuk en indoctrineren er op los. Dus vrouwen nemen het blindelings over om zich, vol leedvermaak, te kunnen afzetten tegen alles en iedereen - mannen voorop, maar vooral tegen hun eigen Levensgeluk... Is gelukkig niet oliedom of zo.

Want wat is een vrouw zonder gezin...? Doodongelukkig. Zij huilt zichzelf in slaap.
Maar ze vecht haar vent de tent uit en blijf dat doen zonder ooit haar gedrag te willen verbeteren. En haar kind moet het ontgelden, dat krijgt alle klappen vanuit haar willekeurige onlusten oftewel wispelturigheid èn wordt net zo gek gemaakt als zij al is; het kind wordt bovendien tegen alles en iedereen opgezet, mannen voorop, maar ook andere vrouwen en bovenal... tegen zichzelf. Ieder wordt tegen zichzelf opgezet. Want... men mag niet gelukkig worden. En wie afwijkt... wordt gestraft. Ziet iemand daar een vicieuze cirkel in...?

Kortom... nie-mand maar dan ook niemand mag gelukkig worden. Da's de boodschap hier.
Als daar geen Stockholmsyndroom aan ten grondslag ligt, stop dan maar met zoeken, dan bestaat dat niet...

Weet je wat? Luister eens naar deze vrouw. Vrouwen spreken toch De Waarheid? Dan durf je dit vast wel aan:


"Mannen draaien op voor de grillige gedachten of overdreven overtuigingen van vrouwen"; dit stuurde ik aan iemand die mij schuldig wilde laten voelen voor mijn bestaan. Gun mannen hun bestaan zonder jezelf kleiner OF groter te maken. Da's De Boodschap. 

Filmpjes; vrouwen aan het woord... |


Nog meer? Vrouwen zijn insane en crazy, stelt de volgende vrouw die ik graag citeer. Wacht, hier is een heel rijtje van die links van filmpjes die ertoe doen. Nu de vrouwen zelf aan het woord! Over hoe het zit. Ik heb een aantal comédiennes gevonden met hun boodschap, want humor werkt meestal het beste:

1. "Girls are fukking insane", zo begint deze vrouw, Iliza Shlesinger, over haar ideale breakup:
Ook te vinden op fb: fb.watch/hZhmImG6gX/
oftewel les één in "zo moet het dus niet"...

Nummer 2. Monique Marvez: deze Mexicaanse comédienne noemt de drie dingen die zijn vereist, om een huwelijk een heel stuk makkelijker te maken: https://fb.watch/inkAv6OOAS/ 
Bovendien stelt zij: "Je kunt een man niet veranderen." Deze comédienne gaat nog verder en noemt drie dingen die een man van een vrouw wil - en geef haar eens ongelijk:
1. een man wil een vrouw in een goede stemming; "maak het gezellig", dus. Lijkt mij het nastreven waard.
2. wees stil ipv rumoerig; wees geen lastpak (dus opnieuw: "hou het gezellig" en vooral: "Doe niet zo moeilijk, en doe zeker niet achterlijk")
3. "lik hem" oftewel wees genereus ipv inhalig
(en dus opnieuw: "maak het gezellig" en "speel geen spelletjes")

Ten derde. Dan Gina Brillon, nummer drie, deze beschrijft in Own Your Crazy het gedrag van ALLE vrouwen... zo zit het dus, dames:
-

Daniele Kathryn Hage oftewel nummer 4 stelt: "Iedere man wil een relatie vol respect" - deze dame legt uit waarom: https://instagram.com/reel/CxQLU5qu0HT/?igshid=NTc4MTIwNjQ2YQ==
-

Christina Michelle Robinson, als vijfde: deze traditioneel ingestelde vrouw noemt - zo te zien uit eigen ervaring - 10 moeilijke dingen die vrouwen slecht kunnen horen maar zegt ze heel erg mooi en waarder dan waar - en iedereen weet dat ook: https://www.facebook.com/reel/484512167230824?s=yWDuG2&fs=e
-

Als zesde, deze geniale blijdrage van Emily W. King: "How to understand men and have better relationships" - https://fb.watch/ntwy3-n1O9/
-

En dan deze - een vol-geluld filmpje als zevende, met mijn observaties over wat er gaande is in de wereld: "vrouwen ondermijnen structureel de man, zichzelf en de hele wereld" | https://youtube.com/watch?v=DTUtJYAwtmE
-

Acht. Deze Nederlandse vrouw vertelt vol tranen hoe gelukkig ze is met haar man. Zo simpel kan het zijn; zij "hoeft niet meer te vechten,' zegt zij zelf:
-

Als negendevoor de goede orde en het juiste perspectief...

Dit filmpje toont Norah Vincent, een radicale feministe, die zich 2 jaar lang als man voordeed, maar na 18 maanden moest stoppen omdat ze vrouwen begon te haten, hoe zeer mannen te lijden hebben... zij heeft zelfmoord gepleegd: https://www.facebook.com/1562119142/posts/10230131937473401/
-

Nummer tien: "Narcistische vrouwen is wat deze samenleving heeft gecreëerd", vertelt deze vrouw, "omdat hen geleerd wordt niet te reflecteren en geen verantwoordelijkheid te nemen":
-

Tot slot, als elfde, voor de duidelijkheid... Vijf vragen die je als vrouw nooit meer moet stellen aan een man:
-

Bonus (12): men wil het gezin vernietigen en jagen mannelijkheid daarom weg uit de wereld; https://www.facebook.com/reel/1106193970537162?s=yWDuG2&fs=e
-

Merk even op dat geen van deze vrouwen van die belachelijke, neo-feministische oftewel denigrerende en overdreven denkbeelden hanteren maar warm-menselijke ideeën, vanuit gezond verstand. 
Het is net of deze vrouwen de moeite hebben genomen om naar (hun) mannen te luisteren. 
Die vrouwen zíjn er dus wel...
... net als Cassie Jaye, in haar docu red pill. Zij was eerst een feministe/activiste tot zij haar docu maakte en echt moest luisteren...
-

Mensen koesteren een diep besef, dat men niet gelukkig mag worden. Dat mag doorbroken worden. Het is er tijd voor. Uit het hart.
-


Bonus, algemeen van aard, m/v:
---


Mij niet geloven hoor. Maarrr VOLGENS DEZE VROUWEN IS HET ZO. Dus...?

De samenleving moet ont-mannelijkt worden. Mannen mogen geen Man zijn. Vrouwen geen Vrouw. Zijn ze ook niet. Hun gedrag is dat van een kenau of haaibaai. Ze zijn op en top macho. 

Daarom leven we in het meest verwarrende moment aller tijden. Niemand is zichzelf. Bezong Supertramp dan ook, en terecht: 


Zie ook het artikel voor het vorige artikel; dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2024/02/spirituele-oorlog.html
...

Sterker nog, ben wel klaar met die ontmoetingen en schreef dit als volgt van mij af in een groep:

"Lieve, prachtige, rijpe, Datende Dames. Ik heb iets te zeggen. 
Nadat ik jarenlang naar binnen ben gegaan, als kluizenaar heb geleefd (ca 2012-2018) en mij louter met mijzelf heb bemoeid om zo de beste versie van mijzelf te hervinden - zoals ik beschreven heb in mijn introductie in deze groep - heb ik afgelopen jaren mij meer en meer in het openbare leven gestort. En daarbij ben ik ook weer gaan daten. Iets, dat ik decennialang niet had gedaan. 

Er ging géén wereld voor mij open, integendeel. De (rijke belevings)wereld die ik juist had gevonden in mijzelf in de voorgaande jaren leek eerder dicht te gaan.

Ga maar na. Wat een gedoe. Wat een ellende. Wat een krachtenveld. Wat een geduw en getrek. Wat een machtsstrijd. Wat een Spel.
Ontspannen is het niet; het is als een arena om met anderen om te gaan, niets kan ontspannen en vredevol, alles gaat met het mes op tafel en inzet van mij, mijn vrijheid en mijn ballen want... wat gaat het er ruig aan toe, zeg! 

Wat mij nog het meest verbaast is dat iedereen eraan meedoet, wellicht uit angst om buiten de boot te vallen en dus alleen over te blijven of zo, want anders is zulk macaber paringsritueel toch niet te begrijpen??

Velen leven in hun eigen fantasiewereld, anderen zijn emotioneel incontinent (ik vind incompetent zo naar staan en imbeciel te grof), en bij iedereen sluimert boosheid, die onvoorspelbaar tevoorschijn komt als eruptie van een vulkaan; furie, manie en hysterie in één. En ik heb het gedaan.
Gruwelijk. Voor een HSP al niet te doen en zeker niet voor iemand die zijn fijngevoeligheid extreem ontwikkeld heeft.

Dus... ik vind het mooi geweest. Ik ga mijn energie op positievere dingen richten, want dit kost meer dan het oplevert. Ik organiseer op 31 maart nog één bijeenkomst, zie maar tussen de Events. En trek mij vanzelf behoedzaam terug uit de datingpool om mij dan weer op de gewone projecten te storten; maar niet meer op slangenkuilen, wespennesten of beerputten, want ik heb mijn lesje inmiddels meer dan geleerd en het wordt er maar niet beter op: iedereen lijkt hetzelfde na te streven en als een zwarte weduwe haar partner te willen consumeren, na de wip.

Dat dat zo geworden is, is erg genoeg. Lijkt mij. Moet dat dan zo blíjven?

Mannen willen maar één ding: (hun) vrouwen gelukkig zien. Deze man zeker - en doet daar alles aan. Lees maar terug. Genoeg gepost, hier, om dat te illustreren. Meer kan ik niet doen, minder zeker niet.

Tijd voor de laatste dans. 
Dame, grijp jouw kans.

rj"
-

Einde "Zoektocht naar de Ware". Zoiets |




uit: Voel jij het ook? Gedachtenregen; leven duurt maar even - het-lichaam-liegt-nooit.webnode.nl/boek/
-

Oftewel... Mensen koesteren een diep besef, dat men niet gelukkig mag worden. Dat mag doorbroken worden. Het is er tijd voor. De hoogste tijd, zelfs. 

Zo kan het ook |


Tot slot... onverwacht; zo kan het ook: facebook.com/reel/259080353910766
(vader filmt hoe hij dagelijks begroet wordt... tranen voor iedere man)

Vragen?


Vragen...?


Meerleeslinks |

Zie ook: 






Aho...

dinsdag 27 februari 2024

Pleidooi voor vrede

Van geestelijke terreur, naar... |


Als jong kind kreeg ik de gedachten - letterlijk zo, als werd het mij opgedrongen - dat ik niet genoeg was en snel achter zou kunnen lopen bij anderen, vooral bij meiden, want die snapten alles. Zogenaamd. Dat zie je ook nu volop gebeuren, jongens lopen in het westen veelal achter bij meiden. Komt door opgedrongen overtuiging... niets anders. Geestelijke terreur dus eigenlijk. Bestaat dus nog steeds en verbetert nog steeds niet.

Wat nu, als die meiden leren, van jongs af aan, om ons mannen de grond in te boren van begin tot eind, dan snap je gelijk waarom mannen niet zo oud worden; we worden van binnenuit vernietigd door idioot handelende meiden die ons langzaam en gestaag vermoorden.

Ik maak geen grap. Dit gebeurt. Ik heb het heel mijn leven zien gebeuren en schrijf erover, ook aan mijn moeder zelfs, die mij voordien al uitlachte en dat vervolgens nog harder ging doen.

Steun is er dan niet, houvast nog minder en zo word je aan jouw lot overgelaten om het helemaal alleen uit te zoeken in deze boze wereld. Ik was kennelijk nergens goed voor - in de beleving van anderen - en dat terwijl ik een levenslustig karakter heb en er geweldig uit zie (zeggen anderen later dan) maar mij geen bestaansrecht werd gegund.

Sterker nog, haar eigen vlees en bloed trachtte ze, met alle macht en op alle mogelijke manieren, zo hard mogelijk de grond in te boren. Continu. Structureel. Hoe ziek is dat?

Ik heb mij daar - uiteindelijk - bovenuit zien klimmen na jaren van ellende en dat was mijn weg. Een beproeving uit duizenden die mij alle inzichten gaf die nodig waren om het hier in het beschamende wilde westen dragelijk te houden. Het bracht mij terug bij mijzelf. Het gaf rust en vrede in mijn hart. Eventjes. Want ik heb een ondankbare taak. Iets met hete kastanjes it het vuur. 

En nu ik daar ben aangekomen krijg ik dagelijks te zien hoe arrogant mensen doen die zelf tot niets in staat zijn maar alles afbreken. Of dat iig (in ieder geval) beogen.

Schandelijk gedrag dat zij als rechtvaardig en oppermachtig presenteren, om mijn bloed te drinken, tegen beter weten in en tot bloedens toe. Parasitair gedrag omdat er geen houvast is aan zichzelf en het dus elders gevonden moet worden - desnoods door anderen te slopen die wèl oprecht of blij in het leven staan om het hier een mooiere plek te maken.

De definitie van haat, bij gebrek aan hart

Dus heb ik ieder die het wil horen te wijzen op het terugbrengen van het Gevoel als pure noodzaak om het leven te leven, omdat we anders slaaf blijven van dit duistere Systeem, waar niks mag, van alles moet en waar Gevoel verboden is. En wat verdedigd wordt tegen beter weten in en tot bloedens toe, uit angst, voor straf, als Stockholm-syndroom.

Of dat ooit dat lukken... of hoe... dat weet niemand. Maar dat mag ons nooit weerhouden om te streven naar Verbetering van Levenskwaliteit en anderen daarin te betrekken door hen te confronteren met hun eigen, kinderachtige, kleinzielige, en dus stupide gedrag zodra dat slecht-menselijke gedrag zich voordoet, omdat ziek gedachtegoed de geest besmet en dat geen doorgang mag blijven vinden. Immers, dat dat zo geworden is, is erg genoeg; moet dat dan ook zo blíjven?

...naar een pleidooi voor vrede |


Daarom schreef ik een boek getiteld: "Voel jij het ook? Gedachtenregen, leven duurt maar even" zodat ik rustig kan doodgaan. Want ik kom tijd, energie en reikwijdte tekort om anderen te stimuleren hun eigen pad te lopen, mensen kunnen alleen zichzelf coachen en alleen als iemand vastloopt gaat hij kunnen veranderen, eerder niet, omdat de noodzaak anders ontbreekt.

In ieder geval heb ik een positieve bijdrage en zelfs blijdrage geleverd aan het bestaan van ieder wiens of wier pad ik gekruist heb. Dat stelt mij gerust. Hoe dat doorwerkt is niet mijn zaak, zodat ik mij kan richten op het volgende wat mij blij maakt, want zo volgt men doorgaans het hart.

Simpel en overzichtelijk. Doe jouw voordeel ermee en leer jouw talenten positief te gebruiken. Alleen dan word je gelukkig. En dat zou ons aller streven mogen en zelfs moeten zijn.
Dat geeft levensplezier.
Wie dat anders ziet, wens ik sterkte.
-

Illustratie; het goede voorbeeld |


Om dat te illustreren gaf ik, voordat ik dit schreef, een mijn onbekende vrouw van 31 lentes, spontaan de volgende warmte cadeau, als medicijn, als hart onder de riem, omdat zij beweerde dat er nog echte vrouwen bestaan:

"E., check. Gefeliciteerd. Jij maakt deze wereld een stukje mooier. Door jouw licht te laten stralen en jouw camera te laten schijnen. Jij bent de zeldzaamheid zelve en hebt de belangrijkste taak ooit, om te laten zien dat het leven toch waard is om geleefd te worden, hoe hard die Stockholm-syndroompjes ook trappen blijf jij volharden in jouw missie en jouw krachtige karakter blijkt onbreekbaar, alhoewel het pijn doet aan jouw ogen en oren en er krassen van op jouw huid komen - die jij bezegelt met versierselen als tattoo's, die velen dragen uit protest maar jij om jouw roeping uit te beelden en kracht bij te zetten. 
Mensen vechten met je op leven en dood maar jij blijft trouw aan jezelf en aan jouw roeping, zoals dat hoort, iets anders is jou te min en ken jij niet. 
Voor een pluim trek jij jouw schouders op want jouw innerlijk weet wat het waard is maar toch is het van doorslaggevend belang om ook gezien, gehoord en gewaardeerd te worden, al is dat zelden; om het leuk te houden, omdat deze wereld een extreem koude plek is en het westen geen Beschaving kent op dat vlak. Alleen ruïnes herinneren daaraan.
Van alles wat positief is ben jij de belichaming maar ook jij mag af en toe even tanken om bij te komen.
Aho."

rj |


Vorige blog: spirituele oorlog - 

Muziekje erbij... supertramp: https://music.youtube.com/watch?v=pP8iUyb9Gn8

zaterdag 24 februari 2024

Spirituele oorlog

Er is een spirituele oorlog gaande. Onder de radar en achter de mooiste woorden gebeurt iets, onzichtbaars en ontastbaars, dat het daglicht niet kan verdragen oftewel wat niet bespreekbaar is... maar dat wel hoort te zijn, wanneer we oprecht streven naar Verbetering van Levenskwaliteit. Anders streven we letterlijk helemaal nergens naar. 

Ga maar na. Wie niet in staat is om iets positiefs te doen met zijn talenten, is tot niets in staat; iets afbreken is nog geen opbouwen, immers. Slopen is destructief en negatief maar onbespreekbaar, zolang mensen het Systeem van Verdeel en Heers nog verdedigen, tegen beter weten in en tot bloedens toe, omdat ze bang zijn gemaakt... bang voor waarheid... en bang voor straf... om de waarheid te zeggen...

Dus zijn zelfsabotage, zelfdestructie en zelfhaat nog steeds onbespreekbaar vanwege het Stockholm-syndroom; het ziekelijke verdedigen van het Systeem dat hen in de greep houdt zodat slecht menselijk gedrag ongehinderd kan blijven bestaan. 

DAT... maakt het bestaan in deze oh zo beschaafde, westerse wereld letterlijk onmogelijk. Omdat niemand zichzelf mag zijn. Omdat iedereen elkaar vervloekt, oftewel haat, oftewel dood wenst. Over koude douche gesproken. Met desastreuze gevolgen, omdat dergelijke KOU verantwoordelijk is voor meer dan 80% van onze ziekten en kwalen...

Daar staat niemand bij stil maar da's echt zo, voor wie het durft te zien; dat wij mensen zelf ons eigen graf graven, onze eigen ruiten ingooien, omdat niemand gelukkig mag zijn. Want dat is niet de afspraak. Wie dat wel probeert gaat eraan. Dus... wie afwijkt, wordt gestraft.

Kerk, dus. Verdeel en Heers. Recht voor jouw neus. Het laat ons overleven ipv leven, omdat wij kleingehouden zijn en worden, en makkelijk manipuleerbaar zijn gebleken. Ik noem het Verwar en Plunder. SBS-Z oftewel Schuld, Boete, Straf en Zonde. 

Gevolg: niemand maar dan ook niemand is ooit volwassen geworden omdat niemand in het Westen er mocht zijn in volle glorie - en dat liet men voelen ook. "Wie afwijkt wordt gestraft" en "Doe nu maar wat ik zeg", zo trekt men elkaar naar beneden, doelbewust, want: "Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?"

2024. Mannelijkheid en vrouwelijkheid liggen beide onder vuur. In plaats van dat te adresseren, vechten (met name!) vrouwen hun mannen de tent uit en/of nemen de rol over van Autoritaire Boze Schoolmeester; zij doen alsof zij de baas zijn, gerechtvaardigd door "eeuwenlange onderdrukking" waarbij zij volledig hun doel voorbij schieten in hun streven naar gelijkwaardigheid, en hanteren alle vormen van terreur om hun zin door te drijven en zo een onuitstaanbare dictatoriale tiran neer te zetten... in plaats van te streven naar saamhorigheid, vrede, harmonie en Geluk, wat iedereen EIGENLIJK diep van binnen wil...

Dat is alleen maar mogelijk door jarenlange structurele consequente projectie van conflicten en boosheid, dus het opdringen van een ongezonde dosis frustrerende ontevredenheid op iedereen, met name op vrouwen, zodat zij bij het minste of geringste losgaan en zij hun kunstmatige, opgedrongen, aangeleerde, woede bekoelen op de eerste de beste (familieleden voorop, kinderen en man eerst) en net doen alsof zij dat RECHT hebben om dat zo te doen, terwijl het pure terreur is en niets anders.

Boosheid is het product van Verdriet en Onmacht, ons zorgvuldig bijgebracht door een Systeem van Verdeel en Heers tijdens ons opgroeien, waarbij niets mag, van alles moet en waar Gevoel verboden is. Frustratie slaat dan makkelijk om in furie, manie en hysterie oftewel woede, obsessie en overheersdrang. Afreageren, dus. Op het parasitaire af. 

En waarom? Omdat niemand bij zijn hart is maar levenslang kleingehouden is en dus geen innerlijk kompas heeft, aan de hand van eigenwaarde en zelfvertrouwen. Dat ontbreekt volledig, bij man en vrouw. Er is niets, helemaal niets van enige houvast, wat resulteert in strijd. Continue strijd. Harentrekkerij. Touwtrekkerij. MACHTSSTRIJD. Gruwelijk. 

Geen gezonde cultuur voor respectvol overleg maar juist het omgekeerde. Mensen vliegen elkaar in de haren over niets bijzonders... en niemand heeft daar vraagtekens bij. Het is normaal of zo. 

Nee. Dat is het niet. Dit is niet normaal maar extreem en het toppunt van achterlijk gedrag.

Dat dat zo geworden is, is nu eenmaal zo. Maarrr... moet dat dan zo blijven???

Nu jij...

rj |

bron: https://facebook.com/story.php?story_fbid=980206866826943&id=100045129168112

https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2024/02/spirituele-oorlog.html

-

Muziekje erbij... https://music.youtube.com/watch?v=pP8iUyb9Gn8

Supertramp; the logical song |

When I was young, it seemed that life was so wonderful
A miracle, oh it was beautiful, magical
And all the birds in the trees, well they'd be singing so happily
Oh joyfully, oh playfully watching me

But then they send me away to teach me how to be sensible
Logical, oh responsible, practical
And then they showed me a world where I could be so dependable
Oh clinical, oh intellectual, cynical

There are times when all the world's asleep
The questions run too deep
For such a simple man
Won't you please, please tell me what we've learned
I know it sounds absurd
Please tell me who I am

I said, watch what you say or they'll be calling you a radical
A liberal, oh fanatical, criminal
Won't you sign up your name, we'd like to feel you're acceptable
Respectable, oh presentable, a vegetable!
Oh take it, take it, take it, yeah

But at night, when all the world's asleep
The questions run so deep
For such a simple man
Won't you please (Oh won't you tell me)
Please tell me what we've learned (Can you hear me)
I know it sounds absurd (Oh won't you help me)
Please tell me who I am
Who I am
Who I am
Who I am

'Cause I was feeling so logical
D-d-d-d-d-d-digital
One, two, three, five
Oh, oh, oh, oh yeah

Ooh it's getting unbelievable, yeah |

maandag 8 januari 2024

De uitnodiging

8 januari 2024. 3¼ jaar geleden stond zij voor mij. Een vrouw met betoverende blik en dito houding. Een vrouw die ik keer op keer de wacht heb aangezegd omdat het niet werkte zolang zij mij de tent uit vocht èn dood wenste.
'n Hele mooie vrouw, 40 jaar nu, jong dus nog, met kind. Topzwaar, haar borstkast is groot, ze heeft astma, en een plat achterste. En een riante voorgevel. En dat alles maakt niets uit want dat is bijzaak. Het gaat erom, of het leuk is samen. Eh... Nou nee. Zij zit vol met kou.

Als ik nu zou aankloppen zou ik zo weer meedoen maar ik wil niet. Het zijn haar 'regeltjes' die zij continu dicteert om ieder op stelten te jagen en zij terroriseert zo de boel met barse stem, schreeuwt iedereen bij elkaar, dus nee, bedankt. Ik heb mij los moeten maken en na elke ontmoeting kleefde zij zich nog maanden vast als een postzegel, dus blij dat ik vrij ben, vrij van nachtmerries; zij biedt geen leven maar pure verstikking. Zij ziet een Man niet als volwaardig partner maar als Speeltje en gedraagt zich Macho. Het kost mij alles. Mijn tanden, mijn rust, mijn energie en mijn levenslust voorop. Dus... dat kost mij mijn vrijheid. 

"Daar heb ik mijn manieren voor", beweerde zij ooit; zij communiceert niet met woorden maar met een onzichtbare lasso om iemand in de greep te nemen en nooit meer los te laten.
Ik heb haar telkens erop gewezen, dat zij haar mond moet openen als zij iets wil en dat zij haar talenten positief mag gaan gebruiken, zodat haar intenties positief uitpakken... maar nee. Zij heeft nog een lange weg te gaan.
Zonder mij, want mij verwijst zij naar het gesticht en roept "zoek hulp", iets dat kleine kinderen zo doen die nooit volwassen zijn geworden, net als mijn kleine zusje vroeger al deed. De ander wijzen op de eigen tekortkomingen, oftewel: de ander verwijten wat men zelf doet. Wat men wereldwijd ziet gebeuren, doet men onderling ook na. Weinig origineel en al helemaal niet positief maar juist uiterst destructief.

Het zou zo leuk kunnen zijn. Samen.


Dat is het idee, dat zij in mijn hoofd plant. Ook nu nog, sinds kerst kreeg dat een opleving. Net als mijn ex dat deed, waarmee ik 20 jaar geleden getrouwd was. Zo hielden we het vol. Die 8 tropenjaren.
't Tegendeel is waar. Het kan niet leuk zijn. Daar zorgt zij wel voor. Alles wat zij zegt is een sneer. Of zij lacht mij vierkant uit. Ongegeneerd. Zodra haar mond opent komt er een lawine ellende tevoorschijn. Standaard. Haar kind krijgt er elke tien minuten van langs. Ik met iets grotere tussenpozen. En alles is zo tegenstrijdig en conflictueus als maar kan. En niets positiefs. Geen vragen, alleen oordeel. Duivels. Vervloeking en terreur alom.

Wat is daar leuk aan? Wie profiteert hiervan? Wij niet. Niemand, eigenlijk. Alleen degenen die ons tegen onszelf opgezet hebben.

Waar doet mij dat aan denken?? Aan thuis. Het is altijd zo geweest. Mijn moeder deed ook zo raar. Mijn ex kon niet anders dus dit is een herhaling, tegen het vergeten, dat ons iets heel vreselijks wordt aangeleerd en dat niemand daaraan kan ontsnappen. Aan die greep. Van de macht. Want dit is duidelijk georkestreerd. Want dit is Verdeel en Heers. Verwar en Plunder. Dit... is kerk. Met haar SBS-Z; Schuld, Boete, Straf en Zonde.

Ik hoef geen se*ksx. Niet zo. Ik ben niet te lijmen met een natte vinger. Ik ben een Man. Ik ga mijn eigen gang. Zonder Spel.
Maar ik had te leren, keer op keer, waar deze wereld op vastloopt en da's mij duidelijk. De mensen houden elkaar in de greep en houden elkaar klein. Geen kans op ontsnapping want... "Wie afwijkt wordt gestraft", want "Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?!" en "Doe nu maar wat ik zeg!" gelden hier.
Dat zijn de regels. Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die men volgt, uit Angst voor Straf. Uit Angst... voor vervloeking. Dat houdt ons in de greep.

Dat is geen cultuur. Dat zijn geen normen en waarden. Dat is terreur met een krokant laagje want men doet voorkomen dat het uit een goed hart komt. Welnee. Volksverlakkerij en pure onzin. Goedaardige oftewel goedbedoelde terreur is ook terreur. Passieve agressie is ook gewoon agressie! Praat dat nooit meer goed want dat kan niet; dan komt er nog meer terreur bij, als je verdedigt wat niet verdedigd mag worden. Tegen beter weten in en tot bloedens toe.

Wanneer staan we daar tegenop? Niemand durft. Ik ook niet maar ik doe het, omdat ik niet meer bang ben. Nergens voor. Omdat ik mezelf lief heb en de rest secundair is. Zoals wulpse vrouwen op oorlogspad die slechts één ding willen. Bezit. Met se*ks als breekijzer en zichzelf als lokmiddel. Brrr. Wat een kou(d kunstje).

Iedereen doet zo, het land lijkt vol met maniakale nymphomanen; vrouwen zonder hart die hun prooien, de Man dus, wijzen op diens gedrag, om zo te verbloemen en te verbergen wat zij zelf doen oftewel dat zij degenen zijn die willen neu*ken; niemand anders. Wij Mannen doen slechts mee. En weet je waarom? Wij willen maar één ding... de vrouw in ons leven gelukkig zien.
Lukt dat, denk je??

Het volgende schreef ik aan een (wsl zwaar gefrustreerde) vrouw als reactie op haar reactie op een prachtige tekst over hoe mannen de vrouw niet willen veranderen (wat wel gebeurt; eerst tot vrouw en daarna tot moeder) en de vrouwen de man wèl willen veranderen. Komt ie:
-

"Het zal jou verrassen hoe het werkelijk zit, dwz, wat jouw eigen ziel erover te zeggen heeft. Daar gaat het om.
Nu wijs jij naar anderen en hard ook, en zie ik nergens hoe jij verantwoordelijkheid neemt. Ik heb het niet over baan of werk. Da's buitenkant. Ik heb het over macho-gedrag en de man (emotioneel) buitensluiten waarna hij eieren voor zijn geld kiest.
Been there, done that. Het zit anders dan jij zegt en denkt. En dat weet jij ook. Als jij eerlijk bent. Tegen jezelf.
Als het gaat om trouw zijn heb ik nieuws voor jou. Niemand is trouw aan zichzelf. Kauw daar gerust eens op. De rest van jouw leven, bijvoorbeeld. Want jij zit er naast en dat blijkt wel uit ten eerste de schreeuwerige manier van communiceren; jij overschreeuwt en dwingt zo jouw gelijk af. En ten tweede, mag jij niet gelukkig zijn. Dat vergeet jij gemakshalve maar verwijt jij de ander, in één beweging, zonder de consequenties van die overtuiging mee te nemen en da's in één woord samen te vatten: zelfsabotage.
Met alle respect houdt de ziel jou de spiegel voor over hoe jij jezelf tekort doet en niemand anders. Met alle respect is dit in liefde geschreven. Met alle respect zit jij ernaast zolang jij wijst naar een ander zonder te luisteren naar jouw eigen Gevoel. Herstel dat gerust in ere.
Daar heb jij een heel leven de tijd voor gekregen. Dat is "om maar iets om handen te hebben"; "je zou je anders kunnen vervelen..."
-

Tenslotte, als uitsmijter, een inzicht van 2 jaren geleden, over ons mensdom:
-

"Punt is, dat mensen met inzicht en overzicht worden verguisd in dit moderne, beschaafde westen.
Voorbeeld. Als Gandhi nu had geleefd, had hij op zn gezicht getimmerd geworden. Wanneer ik dat zeg roept men direct: "Jij bent Gandhi niet" oftewel Q.E.D, de illustratie van mijn stelling volgt direct.
Men vecht met iedereen, openlijk en stiekem. En da's gruwelijk. Mensen gaan elkaar te lijf en stellen zich kwaadaardig, agressief, invasief, vernederend, autoritair, arrogant, betuttelend èn als slachtoffer op.
Noem de mensheid gerust mensdom want zo grijs had ik ze in mijn carrière nog niet gegeten. En toch gebeurt het. Ergo, dan blijkt zo'n volk vol zelfhaat te zitten en stevent in ras tempo op de afgrond af. Vol zelfhaat en vol zelfsabotage.
En weet je waarom?? Omdat men ten eerste niet gelukkig mag worden, wat een diep geworteld besef is, en ten tweede blind en gedachteloos alles nadoet van wat men om zich heen ziet gebeuren, in de leefomgeving. We zijn allen kind van het Systeem, waar niks mag, van alles moet en waar Gevoel verboden is. Je kunt zo'n kind uit de oorlog halen maarr hoe haal je de oorlog uit zo'n kind?

Uit angst voor straf conformeert men met regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. Uit angst voor straf volgt men pure onzin. Hoe staat men daaruit op?

Niet. Dan heeft men te wachten tot het volk wakker wordt maar eerst heeft men eenk enorme bons nodig een vastloper van jewelste, omdat men dan pas bereid is om te veranderen en de levenskwaliteit te willen verbeteren..."
-

De uitnodiging |