Dagboek van een vreemdeling: Nymphomaniaks en lucky boys

Soms krijg ik het idee dat deze wereld wordt bevolkt door nymphomanen met een obsessie voor mannelijk schoon, die meerdere kanten uit kan gaan: verheerlijking; consumptie oftewel verorbering; en: te gronde richten oftewel doodwensen.

Heb ik jouw aandacht? Even iets bespreken, dan.

Als ik terugkijk naar mijn carrière als succesvolle Lucky Boy - zo noemt men een man die tegen zijn wil in seks heeft gehad - voel ik me eerder Prooi van vrouwelijk schoon, dat meedogenloos haar tanden in een man wilde zetten - en vaak letterlijk - en dat ik het eigenlijk nooit zo leuk gehad hebt met een vrouw. Nooit ontspannen, nooit echt gezellig, nooit echt fijn. Ook niet in mijn huwelijk. Juist daar niet, eigenlijk.

Dus dat begon al bij mijn huwelijk, waarbij ik na het tweede kind wel kon gaan. Ik werd afgedankt als zaaddonor. Dat was onmiskenbaar de boodschap, maar verborgen. Het bleek, maar werd niet uitgesproken.

Ik ben inmiddels vader van vier kinderen en de eerste is besproken. De kinderen die erop volgden kwamen er gewoon, "als hunkering van het leven naar zichzelf", bij drie verschillende vrouwen, hetgeen mij duidelijk maakt dat deze vrouwen er een eigen agenda op na hielden want dit is geen toeval meer. Bij mijn laatste liefde, wat het midden hield tussen aanbidster en stalkster, kon ik een herhaling hiervan tijdig voorkomen en andere potentiële exemplaren heb ik voortijdig de rug toegekeerd. Echter, de contouren zijn duidelijk zichtbaar in deze maatschappij; ik hoorde mijn zwager ooit zich beklagen dat zijn vrouw - mijn zus dus - ook ineens stiekem zwanger was geworden zodat ze maar moesten trouwen. Zij blijft ontkennen ("die with the lie") maar het is gewoon zo gegaan.

Blame the victim |

"Daar was jij zelf bij", bijt men mij graag toe. Een dooddoener om het nergens over te kunnen hebben.

Je kunt dat mij verwijten, dus zo het slachtoffer verwijten dat die slachtoffer is. Dat is niet waar het om gaat. Wie durft te kijken naar drijfveren, beweegredenen en intenties... wie, kortom, durft te zien hoe dit zit, komt er onherroepelijk en onmiskenbaar op uit, dat vrouwen levensgevaarlijke, bloeddorstige, agressieve, nietsontziende monsters kunnen zijn, die letterlijk en figuurlijk kunnen beslissen over leven en dood - leven in de vorm van Nieuw Leven oftewel baby's en dood door hun prooi dood verwensen.

Disclaimer | Een zijsprong.

Wat doet dit met je? Kijk er rustig naar. De meesten van ons zijn zo geconditioneerd, dat er niets bespreekbaar is en men de gijzelnemer verdedigt, tegen beter weten in en tot bloedens toe. Stockholm-syndroom, heet dat.

Verwerp niet wat je niet kent maar stel vragen en laat het oordelen achterwege, omdat dat hoort bij volwassen gedrag; anders krijg je: "geen vragen gesteld, wel oordeel geveld".

Je mag hier als lezer van vinden wat je wilt. Ik neem je mee langs mijn inzichten na jaren van onderzoek... doe ermee wat je kunt of wilt. Voor mij staat dit vast... als een paal boven water .. het is voor mij een wetmatigheid geworden want ik zie het dagelijks terug in het maniakale, dominante gedrag om mij heen.

Tot zover de zijsprong.

Vol sadisme tot waanzin gedreven |

Ik overdrijf dit niet. Tijdens mijn huwelijk in 2004 kreeg ik regelmatig de impuls dat ik zelfmoord zou willen plegen en werd ik langzaamaan intens ziek (sarcoidose dwz geen energie) en dat was niet een idee van mij; het kwam niet van binnenuit.

Dus dit is een observatie oftewel een waar-neming en dat verdient het levenslicht in plaats van het in het duister te houden, wat mensen zeer effectief en grondig tot nu toe gedaan hebben... alles wat uit het licht in het duister blijft, blijft onbesproken zodat het spel door kan blijven gaan zonder dat we ooit adresseren hoe ziek deze maatschappij van binnen en van buiten is. Dat dient men te adresseren en dan moet je een begin durven maken.

Dan... waarom niet gewoon keihard beginnen met de meest in het oogspringende constateringen, namelijk de obsessie of zoals ik het noem: furie, manie en hysterie.

Kennelijk zijn wij mensen collectief zover van onszelf weggedreven dan wel weggelopen, dat we ten eerste de weg niet meer terug weten en ten tweede dergelijke obsessief gedrag hebben aangeleerd als uiting van ziekte, als uiting van de weg niet meer terug weten; als uiting van de enorme druk die op onze schouders is gekomen; het ego is dus tot dergelijk verderfelijk gedrag in staat zonder dat het bekeken gaat worden.

Bezitsdrang als kern |

De afgelopen 2,5 jaar zag ik hoe een stalkster precies hetzelfde gedrag toonde als de eerdere vrouwen in mijn leven - inclusief mijn eigen. moeder, overigens. Ook mijn stalkster wilde mij dood hebben maar wilde tegelijkertijd ook zwanger zijn van mij. Onbegrijpelijk, tegenstrijdig, conflicterend gedrag.

Centraal en herkenbaar in haar gedrag bleek bezitsdrang de essentiële tactiek van aanval. Overmannen, overmeesteren, onderwerpen, overheersen... dat is de volgorde en dat op continue basis in elke dialoog; in elke zin van elke dialoog zelfs. Je bent als man niets meer dan een prooi voor haar; een speeltje. Een speeltje! Een pik aan een touwtje, dus.

Geen speelgoed |

Ik herinner hoe mijn moeder mij waarschuwde voor meisjes om hen niet te zien als speelgoed... maar ze zei dat zodanig dat mij dat opviel en bijbleef...zodat ik dat veel later pas ontmaskerde als omkering van wat ze werkelijk bedoelde; ze had het omgedraaid, want... het ging erom dat vrouwen mannen als speelgoed beschouwen... en dat collectief...!

Grootheidswaan |

Vrouwen hebben het megalomane "idee" meegekregen dat zij heersen over mannen, in deze westers gevormde, "beschaafde", maatschappij, waar vrouwen de dienst uit maken. Dat vinden zij zelf. Zij beschouwen zichzelf als oppermachtig en zitten verschanst in een toren van ivoor oftewel ze zijn onbenaderbaar en gedragen zich letterlijk en figuurlijk ontoerekeningsvatbaar. Dat is het ware gezicht achter maskerend gedrag.

Het probleem is dat zij de macht naar zich toetrekken onder druk van mishandeling en terreur oftewel: manupulatie, chantage en dwang, wat we kennen van school en dus door onze hele cultuur zit verweven. Zo leggen zij als het ware hun wil op aan hun gezinsleden en daarbuiten. Als een kwade vrouw het wil kan zij haar welgekozen zondebok laten isoleren en bespotten; demoniseren en terroriseren, dus.

Dat - negatief gebruik van - Talent maakt vrouwen onbetrouwbaar, onvoorspelbaar, verraderlijk en levensgevaarlijk omdat er mannen (en vrouwen) zijn die hun vrouw of moeder blindelings volgen in hun beschouwingen en zo dus eigenlijk een hond aan een touwtje zijn geworden van de vrouw des huizes. En in iedere vrouw de autoriteit herkennen zodra zij die naar zich toetrekt. En meestal niet terecht maar uit sadisme en terreur.

Daar gaat ons hele volk onder gebukt. Iedereen heeft er last van. Iedereen. Bewust of iig onbewust. Als wij daar ooit uit willen herstellen zullen wij de Monsters in onze Minds, de monsters in onze breinen, dienen te adresseren en dat begint bij het begin: benoemen hoe het is.

Zwakke of zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus je moet man en paard noemen. Men moet mogen benoemen waar het om gaat en ik ben daar zojuist mee begonnen

Nu komt het... in deze rigide maatschappij van politiek correct gedrag die is gecreëerd, mag je niemand meer beledigen, uitsluiten of discrimineren; alle woorden moeten op een gouden schaaltje worden gewogen en taal moet indirect worden gemaakt... dit 'woke' gedachtengoed maakt een eenheidsworst van sociaal en psychisch gecastreerde mensen, die zich niet meer kunnen uiten en de essentie Der Dingen dient weg te slikken en te verbergen, zodat nooit meer iets besproken kan worden.

Maar... wij laten dat toe.

Succes ermee.

rj.

bron: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2023/03/nymphomaniaks-en-lucky-boys.html