woensdag 30 augustus 2017

Onvoorwaardelijke liefde (wat is het?)

This could be heaven for everyone
(klik voor vergroting)
Wat ons bindt is liefde, alleen leren we daar een beperking bij oftewel een voorwaarde. Dan is liefde geen liefde meer maar een trucje vol eigenbelang. Liefde hoort onvoorwaardelijk te zijn. Zonder er ooit iets voor terug te verwachten.
Dieren tonen het. Ze delen. Zonder voorwaarde.
Wij hebben dat afgeleerd. Alles is uit eigenbelang, liefde is verdwenen.
De reden? Gevoel is verdwenen uit de samenleving. We weten ons nu geen raad meer met liefde en straffen dat af. We straffen degene die onvoorwaardelijke liefde toont op de meest gruwelijke manier, waarbij we er met het grootste gemak van de wereld aan voorbij gaan dat we zo ten eerste en voornaamste onszelf te kort doen.
Volgens mij is dat de definitie van gestoord gedrag.
En nu komt het. Het hele volk bezigt het...

We lachen elkaar uit, zijn niet oprecht, liegen aan een stuk door en belazeren de kluit. Puur verraad, dus. En waarom? Dat weet niemand maar laat zich raden. Zo spiegelen we de leefomgeving waarin we zijn opgegroeid. Meedogenloos gedrag waarin niets of niemand gespaard blijft toont ons hoe wij van jongs af aan tegen elkaar opgezet worden.

Nu is het aquarius. Dat tijdperk is sinds het jaar tweeduizend en uiteraard al een paar honderd jaar eerder aan de gang, want er zit geen aan- of uit-schakelaar op. Zoiets gaat vloeiend, en de overgang is allang begonnen en gaat nog wel even door. Want wij mensen hebben geen enkel houvast aan onszelf dus grijpen we alles om ons heen aan voor surrogaat - vervanging dus. Als schijn-zekerheid en schijn-veiligheid kiezen we doorlopend iets om maar wat te hebben. Zo lijkt het alsof we de nieuwe tijd nog tegenwerken, omdat we niet kunnen loslaten of uit angst voor gezichtsverlies als we erachter komen dat we al die jaren zo potsierlijk ons gedragen hebben.

Voorbeeld. Ik ben een man van bijna vijftig en nu pas merk ik dat ik serieus genomen word. Ik zie de mensen naar mij luisteren en mijn woorden ter harte nemen. Al eerder zei ik nuttige dingen maar mensen negeerden dat of spotten erover. Aanvallend gedrag dat mij naar binnen deed gaan en deed zoeken, want men probeerde mij te treffen met hun eigen onlusten. Hun lasten kreeg ik zo te dragen.
Nog wat. Jarenlang overdreef ik vaak en ook daarom lieten mensen mij links liggen. Opnieuw negeren dus, zodat ik genoodzaakt was om te zoeken naar wat er scheelde.

"Ik heb me nooit man gevoeld"

Ik heb me bovendien nooit man gevoeld. Daar is veel over te zeggen. Ik wist niet wat dat was. Uiterlijk noch innerlijk want ik was er blind voor gemaakt en kende geen eigenwaarde of zelfvertrouwen. Ik kende geen "mannen" dus ik had geen echt goed voorbeeld. Mijn vader was net als de meeste vaders een wegloper van zijn gevoel, bovendien kwam hij nooit voor mij op en verraadde mij continu. Hij dumpte continu al zijn boosheid bij me en zag mij als zijn schietschijf voor wat ik noem geestelijk misbruik. Hij gaf mij vijf procent van zijn volledige aandacht, als we al contact hadden. Da's relatief veel; sommige mensen kunnen hun vader helemaal niet bereiken. Dus ik had relatief gezien een gelukkige jeugd.
Mijn moeder was een tandje erger. Zij bezat een ivoren toren waar ik na een halve eeuw spiegelen nog steeds niet doorheen gebroken ben en wat mij ook nooit gaat lukken, want ze heeft er een ding van gemaakt en wenst en geen afstand van te doen; ze 'wil' eenvoudigweg niet veranderen. Laat staan verbeteren.
Dus dien je afstand te nemen en da's wat ik heb gedaan. Is niet moeilijk; ik diende te wachten tot dat als vanzelf ging en uiteraard gaf ik haar - en mijn vader - gelegenheid genoeg om tot inkeer te komen, te evalueren, te erkennen en zo uiteindelijk hun gedrag te durven verbeteren.
Het gedrag van moeder was bovendien sadistisch en intrigerend - verdeel en heers op microniveau dus - zodat ik nooit een compliment kreeg maar altijd correcties te verduren kreeg en geen idee had wat ik waard was. Het kreng lachte mij liever uit.
En nu ik haar op haar gedrag uit het verleden aanspreek, blijkt dat onbespreekbaar te zijn dus na jarenlange pogingen is dan het moment aangebroken om afscheid te nemen en haar alleen te laten met haar boosheid, wat zij kennelijk als fundament ziet voor haar ivoren toren, maar wat haar gedrag er niet positiever op maakt. Ophoepelen dus. Prettig leven verder en tot nooit meer ziens.

Laat warmte en liefde de nieuwe religie zijn
(klik voor vergroting)
Dat is heel ernstig en heel verdrietig. Dit kent namelijk iedereen, in meer of mindere mate - of je herkent het nog niet en hebt nog een paar jaar nodig. Dat houdt in, dat niemand honkvast is en niemand steun van thuis meekrijgt. Er is dus geen steun van de familieband. Hoe erg is dàt??

In mijn beleving is dat de ergste straf en ik weet niet eens wat ik gedaan heb om dat te verdienen. Aangezien niemand zich er ooit over uitspreekt kan ik niet anders concluderen, dan dat het niet aan mij ligt maar aan de leefomgeving die zich al die onzin laat welgevallen en er blindelings in meegaat zonder ooit te evalueren of dit wel klopt. Hoe verdacht is dàt?? En vooral: wie profiteert daarvan??
rj
--

eerder gepubliceerd op facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1280862602023404
care? dare? share: https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2017/08/onvoorwaardelijke-liefde.html



vrijdag 11 augustus 2017

Machtsmisbruik: talenten destructief inzetten om anderen te schaden.

Machtsmisbruik: talenten destructief inzetten om anderen te schaden.

Onzichtbaar en ongrijpbaar maar voelbaar en tastbaar manifesteert zich dit fenomeen dat de wereld in zijn greep heeft.
Onbewust merken we dit en reageren erop door het elkaar consequent te laten zien.
Daarom plegen we constant misbruik naar elkaar vanuit de meest destructieve intentie.
Zo is verraad geboren en worden we opgeleid tot misleiders, leugenaars en stiekemerts.
En niemand vindt dat vreemd. Niemand verzet zich. Wie dat wel doet reist Pim Fortuyn achterna.

Zo vindt misbruik op grote schaal plaats en ieder mens versterkt dit ook nog, zodat er geen ontsnappen aan mogelijk is en we terecht spreken van epidemische proporties die de mens mondiaal en collectief in de greep heeft.
En dat...spiegelen we aan elkaar. Daarom mislukt er zo veel. Omdat we elkaar dwarszitten en lastig vallen.

-

leestip: Machtmannetjes, kan als pdf worden toegezonden.
Vader Aarde: earthfather.eu


update | www.bertvanvondel.nl/media-oorlogen: “We are governed, our minds are molded, our tastes formed, our ideas suggested, largely by men we have never heard of. In almost every act of our daily lives, whether in the sphere of politics or business, in our social conduct or our ethical thinking, we are dominated by the relatively small number of persons who understand the mental processes and social patterns of the masses. It is they who pull the wires which control the public mind.”

[eerder gepubliceerd: facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1267955649980766, 11 augustus 2017, 12:49]

vervolg: 

WE ZIJN SPIEGELS OM VAN ELKAAR TE LEREN | We zijn elkaars spiegels want we zijn hier om te leren. En we vragen elkaars hulp. We leren door confrontatie.

Wie verantwoordelijkheid neemt duikt zijn gevoel in en ontvangt de boodschap.
Wie wegloopt voor zijn gevoel ontloopt zijn verantwoordelijkheid naar zichzelf toe - en doet zich zelf te kort. Wie zijn verantwoordelijkheid ontloopt mist de boodschap en blijft met een rotgevoel achter. Een rotgevoel, dat we graag bij een ander dumpen en ongevraagd cadeau doen. Daarna zijn wij er vanaf en willen er niets meer van weten.


WIE VASTLOOPT IS IN STAAT TE VERANDEREN. EERDER NIET.
meer: facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/849927145116954

vrijdag 4 augustus 2017

Hoe vreemd we doen

Wij mensen horen in te zien hoe vreemd we doen en hoe verdacht het is dat we zo tegen elkaar opgezet worden. De signatuur van verdeel en heers is duidelijk zichtbaar in dergelijk kinderachtig gedrag.
Ieder dient dus zijn of haar eigen onderzoek te doen. Wat beweegt ons? Waarom doen we zo? Waarom vallen we anderen lastig met wat ons dwars zit?

foto van Het lichaam liegt nooit - mensen liegen vanuit pijn.
Vanzelfsprekend doe jij jouw ouders na. Daarmee spiegel je hen oftewel zo hou je hen de spiegel voor.
Dat niet alleen. Zo geven we gewoonten en gebruiken door van generatie op generatie, of ze nu positief en bruikbaar zijn, of niet; ook negatieve in het kader van "doe nu maar wat ik zeg". En juist daar gaat het mis.

De ergste vorm is de onuitgesproken manier van anderen beïnvloeden: vaders en (nog veel meer) moeders laten hun kinderen VOELEN wat ze van hen willen. Versterkt door BOOSHEID als pressiemiddel en als voertuig voor hun onvrede en onvermogen, leggen ouders op die manier hun kinderen op wat hen op hun beurt ook is opgelegd door hun ouders toen ze zelf klein waren. Het doen voelen wat er van je verlangd wordt stopt een kind in een onnatuurlijk keurslijf zonder dat het de vrijheid heeft te doen wat het wil; vrijheid heeft het niet en in plaats van dat ouders zich verbinden met kinderen, samen plezier maken en spelenderwijs het kind de gebruiken leert, gebeurt dit op commanderende toon en negatieve intentie. Alsof het kind iets fout gedaan heeft. Waardoor het kind zich wild schrikt omdat er een lading boosheid in elk bericht zit.

Het blindelings volgen van die weg van doorgeven, getuigt niet van intelligentie maar van conformeren oftewel van blind kuddegedrag. Er is derhalve geen positief aspect aan te vinden. Kennelijk is het volwassen geworden kind dat zo doet naar eigen kinderen, angstig om de loyaliteit te verbreken en zo buiten de groep geplaatst te worden en/of straf op te lopen, want de woede waarmee ouders hun kinderen sturen slaat diepe kraters van wonden als dat structureel plaatsvindt; zo krijg je in feite structurele emotionele verkrachting, waarbij kracht gelijk staat aan geweld.

Hier is het oeroude gebruik van de kerk zichtbaar: wie afwijkt, wordt gestraft. Het voorbeeld moet gesteld.
In het dorp waar iemand een misstap maakte werd je met de nek aangekeken ten teken dat je een misstap begaan had. Ultiem verraad bleek het te zijn, als je van de verkeerde kant was oftewel de verkeerde kerk. Je ging daar niet mee om. Dat dat pas verraad is naar iemand van jouw eigen soort, daar stonden de mensen niet of onvoldoende bij stil. Maar in feite was het precies omgekeerd zo.

Het is niet moeilijk om het in te zien, wanneer je eenmaal de ogen opent. Het is echter niet iedereen gegeven. Het vraagt bereidheid om voorbij het aangeleerde, slecht-menselijke gedrag te kijken. Juist dat laatste weerhoudt ons van natuurlijk handelen en gezond verstand en is er de grootste opponent van. Aangeleerde patronen zijn ons opgelegd en vallen onder afgedwongen loyaliteit wat natuurlijk handelen en gezond verstand in de weg staan.

Het is er echter tijd voor, om ons de ogen te openen, te gaan voor gezond verstand en natuurlijk handelen, en weg te blijven van het meedogenloos straffen van hen die afwijken, gelijk de vijf apen in het vijf-apen-experiment, die elkaar straften als één de ladder op klom naar de bananen, omdat dan de hele groep werd natgespoten.

"In het land der blinden is één-oog outcast" mag zo niet blijven. Het is onlogisch, tegenstrijdig en onnatuurlijk om zo te doen en zeker om zo te blijven doen.
We dienen individuele talenten op waarde te schatten en daarmee individuen op waarde te schatten in plaats van onszelf en onze kinderen in het vormpje van eenheidsworst te gieten, als het enige argument is, dat wij dat vroeger óók moesten. Leerplicht is er alléén voor de staat, niet voor de individu. Zoek het maar op. We worden gedwongen op een illegale manier en laten ons zo van onze vrijheid beroven en raken zo geïsoleerd van onze stam en van de hechte gemeenschap. Kinderen op school, werkende klasse op het werk en de ouden in het verzorgingstehuis. Niemand leeft meer samen, ouden en jongeren spelen niet meer door elkaar heen, niemand is ooit volwassen geworden en er is geen lol meer aan. Dat is wat ons is voorgeschoteld en we gaan er grif in mee zonder ooit voor onszelf te evalueren of dit wel klopt voor ons eigen gevoel.

Nee, natuurlijk klopt het niet. Daarom ontstaan er op microniveau spontane samenleefinitiatieven waarin dit weer terugkomt, omdat de huidige 'samenleving' niet werkt, omdat men niet samenleeft. Men leeft eigenlijk helemaal niet. Men kijkt tv en wacht tot men dood gaat zonder ooit geleefd te hebben.

Het is 2017. Dit is aquarius. Het tijdperk van grote veranderingen is aangebroken. De waterdrager toont ons vrijheid van denken en leven. Water kun je niet houden, het is het symbool van vrijheid. Je dient daarin mee te gaan anders krijg je het hopeloos van je ziel te verduren.
Van jezelf, dus.
Van niemand anders.++


eerder gepubliceerd op: fb.com/1239364092839922

woensdag 2 augustus 2017

Samen gevat

Samen gevat | 

Overal ter wereld waar feodale machtsstructuren zichtbaar zijn, oftewel "op macht beluste mannetjes" de dienst uitmaken, worden mensen onderling tegen elkaar opgezet, worden mannen en vrouwen opgeleid tot elkaars vijand, worden gemaakt tot kemphanen, en worden vrouwen mannenhaters.
Zonen en dochters worden van hun vader vervreemd en de verdeel-en-heers-gekte is compleet.

We worden opgeleid in twaalf jaar 'school' tot de grootst mogelijke verrader, bedrieger en leugenaar èn leren tegelijkertijd dat dat niet mag dus wordt de geest verscheurd en het gevoel verboden, verbannen en vermoord, zodat school ziek- en schizofreen-makend blijkt te zijn.

Met als gevolg dat we ziek gedrag zien van 's lands bestuurders en hun onderdanen, en niemand dat vreemd genoeg vindt om er tegenin te gaan.

De oplossing voor die collectieve gekte komt van binnenuit. Het staat op in de wakkere mens die met verbijstering om zich heen kijkt, mensen zich dood en/of doodziek ziet werken terwijl hij meent hier op vakantie te zijn.

Het wachten is tot een groot genoeg deel van de medemensen, dat nu nog kuddegedrag vertoont, wakker genoeg is geworden om dit karikaturale gedoe raar te vinden om het niet langer te aanvaarden.

Dat kan nog even duren.

Tot die tijd wacht ons niet anders dan ons voor te bereiden in kalmte en rust, en jezelf te worden door naar jezelf te groeien, omdat verder groeien dan naar jezelf niet mogelijk is, en zo jouw eigen partner te worden en emotioneel en mentaal stabiel in het leven te staan en zo elke nieuwe dag hartstochtelijk te verwelkomen, opdat "leven" weer een verrukkelijk avontuur mag zijn, in plaats van overleven. En je tegen iedereen roept:

doe mee!


[eerder gepubliceerd op: facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1260379017405096