donderdag 18 februari 2016

Zin en onzin van mediteren

Mediteren is onzin als dat niet is gericht op dialoog met jezelf.

Mediteren met als doel de gedachten tot stilte te manen is verkrachting ( = het geweld aandoen) van jezelf.
Mediteren dient erop gericht te zijn om antwoorden uit jezelf te vissen en de pendel dien je te hanteren om te verifiëren.

De valkuil is pijn ontwijken en dus weglopen voor jezelf.
Weglopen doen velen, daar zit geen eer in.
De pijn verdwijnt bovendien direct zodra je gaat staan en alles naar binnen laat komen en naar de boodschap op zoek gaat - net zo vaak tot het een gewoonte wordt en het van-zelf gaat.
Zo krijg je de ziel-dialoog op orde.
Nu heb je jouw verdediging op orde en hou je alles buiten de deur, bang voor pijn die er niet is; het zijn signalen van de ziel die je attenderen op huiswerk. Meer niet. Minder ook niet.

Lukt 't niet? Dan staat jouw (aangeleerde) menselijke gedrag jezelf nog in de weg. Ziel laat je onbestemd voelen. Duik erin voor de boodschap. Voel altijd de boodschap. Zitten voor twee uur met een kop thee doet wonderen.

bron: facebook.com/835115123264823, 13 februari 2016, 22:41 | 

Meerleeslinks


Hoe het werkt: “Hoe word ik een zonnetje in huis.” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/01/hoe-het-werkt-hoe-word-ik-een-zonnetje.html

Zelf-sabotage voor dummies: hoe gaat dat in de praktijk? | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/01/zelf-sabotage-voor-dummies.html

Zelfbeeld, eigenwaarde, zelfvertrouwen: wat is het, wat beïnvloedt het?

Wie opgroeit in het Wilde Westen waar (denken aan) seks synoniem staat voor afleiding en (mogelijke) partners als trofee gelden, komt vanzelf uit bij de door de immens populaire band 'Doe Maar' hardop geïnitieerde vraag:
"Is dit alles?"

Zelfbeeld: hou-ding zonder hou-vast |


Schoolgaande kinderen leren geen zelfbeeld; ze leren dat juist àf.

Wat overblijft is een residu met holle ogen vol wanhoop en een houding - om toch maar mee te kunnen die geniepige, harde wereld in en "je mannetje te staan," bij gebrek aan enig houvast.

Onderzoek naar hoe onderwijs zou kunnen inspireren


Talloze begenadigde onderzoekers als Ken Robinson (Changing paradigms: youtu.be/mCbdS4hSa0s), Jef Staes (diplomavrij onderwijs, functievrij werk en pensioenvrij leven) en Sugata Mitra (The future of learning: youtu.be/zpcEpmNbHds en youtu.be/dk60sYrU2RU) illustreren luid en duidelijk, dat ons onderwijs niet alleen tekort schiet en hopeloos achterhaald is maar de vorm ook ronduit schadelijk voor de individu is en keihard klachten geeft, omdat niemand gezien, gehoord en gewaardeerd wordt en men die schade onomkeerbaar met zich meesleept voor de rest van z'n leven.
nb: deze video's vindt je onderaan.

Het voordeel daarvan (van dit schrijnende tekort) is, dat we dan in ieder geval "wat te doen hebben" en wij ons "anders zouden vervelen". Het corrigeren van de door school opgelegde overmatige-correctie - om het Denken te ontwikkelen en het Voelen voor altijd te laten - is aan de individu zelf. En die heeft daar uiteindelijk een heel mensenleven de tijd voor.

Verlegenheid


Zelfbeeld en verlegenheid (de "binnenvetter") lopen niet parallel. Verlegenheid is geen karaktertrek maar ofwel een vurig teken van protest of zelfs het opgeven en terugtrekken van de lamgeslagen ziel die weet en laat weten dat het zinloos is om zich uit te spreken in een prestatiemaatschappij waar snoeiharde regels jou en mij zonder consensus opgedrongen zijn en die je niet zomaar kunt negeren om collectieve afwijzing te voorkomen.

Functie van scholing: rationeel leren denken = ratio gebruiken en gevoel niet


Scholing die kids leert om hun denkvermogen te ontwikkelen schiet daarin volledig tekort: in plaats van te focussen op het ontwikkelen van associatief-analytisch leren denken IN AANVULLING op het (eveneens ontwikkelen van het) intuïtieve en dus het gevoel, wordt het zwaartepunt echter alléén op de verstandelijke vermogens gelegd en wordt zo de oorspronkelijke individu adequaat vermoord en de creatieve reserves uitgeput.

Het zoeken naar een uitingsvorm voor creativiteit is niet langer genoeg voor de zwaar gepiepelde mens; we dienen de oorzaak van dergelijk groot verlies - en verdriet - te achterhalen om van gedeformeerde zieltjes na 12 jaar collectieve mindfuck toch weer hele mensen te maken, en vervolgens drastisch te transformeren in een positieve, dwz opbouwende, omgeving die nog wat spankeltjes van de gehavende mens overhoudt.

Verraad: in de kou laten staan


En dat gaat ons voorlopig niet lukken. De krachten die achter het wereldtoneel verschansen zijn tuk op macht, onderdrukking, uitbuiting en verraad dus dit is geen voor de hand liggende oplossing die de komende twintig jaar te verwachten is... Als-ie maar komt. Daar is dit de aanzet toe.

De reden van deze zoektocht is uiteraard dat het bestaan zonder evenredige bijdrage van het gevoel hol, leeg, onbestemd, onvervullend en dus zinloos aanvoelt.

Ons wezen streeft naar geluk en verbetering en staat een langdurig lamlendig bestaan niet lang meer toe.++
bron: facebook.com/837264793049856, 17 februari 2016, 22:13 | 

Kerstgedachte tijdens winterzonnewende: oorsprong van discriminatie en "verraad" | 

Zondagse preek: onderhuids verwijten is geen dialoog en geen saamhorigheid creëren | 

Aanvulling 18 februari:


Zelfbeeld is "beeld van jouw voorkomen" of van jouw presentatie naar buiten toe - dat is dus per definitie "houding".
Eigenlijk moet onze focus liggen op (het kweken van) eigenwaarde en zelf-vertrouwen, voor hou-vast aan ons zelf.

Zelf is ziel.
As simple as that.

Zelfvertrouwen en eigenwaarde raken we kwijt vanuit onze leefomgeving, door constant in de kou te hebben gestaan.
Zelfvertrouwen en eigenwaarde ontstaan door gezien, gehoord en gewaardeerd worden en impliceert dat je de ruimte (dus vrijheid) krijgt om je-zelf te zijn.

Iets waar chronisch te kort aan is in deze maatschappij.

Meer:


Video's:




 


woensdag 17 februari 2016

Collectieve verwaarlozing zie je terug in de ogen van mensen

Onbedoeld verwaarlozen we onze kinderen en onszelf en onze naasten, en doen dat collectief zelfs. 

Deze "collectieve verwaarlozing" vind je terug in vandalisme, graffiti, maar ook tattoo's en andere vormen van zelfmutilatie - het zijn uitingsvormen van protest, dus vul zelf maar in waartegen; ik blijf niet bezig ;) 

Hoe dan wel? Leef in verbinding met jezelf en anderen.

Hoe? Word jouw eigen partner en leer blij alléén te zijn. Dan leef je in verbinding met jezelf en kunt dan pas (!)  onvoorwaardelijk met anderen verbinden.

Nu niet? Nee, nu niet, daar zijn mensen te instabiel voor. Wie niet bij zichzelf is waait met alle winden mee en weet niet wat waar is dus wordt door alles beïnvloed dat langs komt. Mensen zijn daardoor niet te vertrouwen omdat ze niet bij hun hart zijn en dus tegen jou kunnen keren en je de deur wijzen voor je 't weet. Iedereen is instabiel of zelfs labiel, dus emotioneel en mentaal gezien zonder enige houvast en daar panisch over.

Collectieve verwaarlozing zie je terug in de ogen van mensen. Houvast en fundament ontbreken. Radeloosheid, wanhoop, bezitsdrang en eigenbelang zegevieren.

De reden? Gevoel heeft geen enkel bestaansrecht. Wie praat over gevoel is "een mietje". Dat is soft en daar doen we niet aan. Het Systeem levert een prestatiemaatschappij en is er om te verdedigen, zodat we de hele week rennen van moeten-ding naar moeten-ding en op zondag van pure ellende niet weten wat we moeten en dat bij elkaar afreageren, vanaf aan de ontbijttafel tot op het sportveld, zonder te weten wat we met onszelf moeten.

Ontlopen dus. Van onszelf en onze verantwoordelijkheid. Tot je het zat bent en opstaat en losbreekt van al die schijn-zekerheid en schijn-veiligheid en kiest voor verbetering van levenskwaliteit.

Ontmoet mij daar.++

bron: fb.com/835343133242022, 14 februari 2016, 10:41 | 

Vampiers zijn gewone mensen zoals jij en ik

Vampiers zijn gewone mensen zoals jij en ik die helaas een enorme bloeddorst hebben ontwikkeld uit pure kwaadheid ter compensatie van wat hen is aangedaan toen ze zich niet konden verweren.


Gewonde dieren zijn het gevaarlijkst


In feite laten àlle mensen zien dat we een enórm tekort hebben opgelopen en pakken dat terug. Onzichtbaar, onhoorbaar; alléén voelbaar. We laten zien dat we gewond zijn en gewonde dieren zijn het gevaarlijkst; zo ook de mens.

Het is niet erfelijk maar gedrag is wel overdraagbaar.


Overdraagbaar


Door jonge mensen structureel tekort te doen, vrijheid om zichzelf te zijn te misgunnen en langdurig aan elementaire tegenstrijdigheden bloot te stellen (kortweg: "in de kou laten staan") maakt zich een verdriet van hen meester over een uitzichtloze frustrerende situatie, en aangezien verdriet en onmacht optellen tot boosheid wanneer het gepresenteerde systeem maar waterdicht genoeg is, loopt iedereen met wurgneigingen rond, op zoek naar genoegdoening; er moet iemand bloeden voor wat hen is aangedaan.
En zo is de zucht naar de zondebok geboren: koelbloedige wraak vanuit een oververhit systeem.


Uitingsvormen: elke uiting is een spiegel


Dit kan zich uiten als sadisme en leedvermaak, maar ook als narcisme en zich verheven voelen boven anderen: "hij/zij die te goed is voor deze wereld" - de ivoren torenAutisme of spasme is opgeven vanuit de ziel in de wanhopige, uitzichtloze situatie, en het zich terugtrekken, in een veilige eigen wereld.

Vanuit de ziel verklaard is alles simpel, eenvoudig en logisch.


Labels zijn fabels; het zegt meer over de klager dan over de drager

Labels zijn fabels daarentegen en dekken de lading vaak niet. De lading is: tekort aan ruimte en vrijheid om zichzelf te mogen zijn. 
Een label of etiket is een manier om ermee om te gaan, Lees: medicatie toe te kunnen dienen. Handel dus.
Afwijkend en extreem gedrag is een SPIEGELENDE uitingsvorm van frustratie en onmacht, een re-actie uit protest, en nooit een beschrijving van iemands karakter.
De ziel oftewel het wezen bepaalt het karakter. Niets anders.
Omgevingsfactoren bepalen re-actie en dus gedrag. Gek genoeg wordt dat zelden onderzocht vóór het toedienen van kalmeringsmiddelen als Ritalin (ik noem ze "bestrijdings-middelen") terwijl mijn biologieles vroeger wel voorzag in het onderscheid tussen binnen en buiten; genotype en fenotype.

Leedvermaak is extreem en een sadistische, bloeddorstige uitingsvorm; Amerikaanse humor staat er bol van en dat is elkaar afzeiken, vernederen en verpulveren - extreem negatief gedrag dus. En wij importeren dat. We noemen dat "gemeengoed" - met de nadruk op gemeen. 
Egotrippen - op het sportveld of in de klas - is een andere variant die ons toont dat we in een (denkbeeldige, zelfverzonnen) prestatiemaatschappij leven. Spiegelend gedrag dus. Het "zie mij eens" doet ons pijnlijk duidelijk maken dat bij niemand van ons de individuele kwaliteiten.
Agressie - of het nu verbaal is of fysiek - komt voor op elk sportveld maar veel vaker nog van docent naar leerling of naar groep. Dagelijks zelfs. Daarover gaat "De wonderlijke energie van kinderen | (en wat school met ze doet)"


"Jong geleerd, auw-t gedaan"; "zoals de auw-ders zongen, 'piepen' de jongen"


Voor het beste resultaat moet je jong beginnen, moeten de ontwerpers van dit systeem gedacht hebben. Van gewoon/gezond naar gewond is hierdoor vrij eenvoudig geworden als je maar vroeg genoeg begint - tegenwoordig niet met zes jaar maar al met vier worden kinderen uit hun vertrouwde leefomgeving weggestolen om verplicht over-corrigerend onderwijs te genieten met als doel conformeren, conditioneren en indoctrineren, kortom onderwerpen en structureel van vrijheid beroven. Van verdeel en heers naar verwar en plunder.


Van verdeel en heers naar verwar en plunder

En da's de invloed van kerk en adel, nu de staat en de multinational. Iedereen weet dat multinationals nauw verweven onderlinge banden hebben doordat de topmensen bij elkaar adviseren in de raden van bestuur. Er zwerven plaatjes van merken, bedrijven en hun verwevenheid op internet (onderaan). En ze willen dat jij hun rommel koopt dus houden ze je klein en onzeker en dan moet je wat; je hebt geen bezit van jezelf maar je kunt het kopen.

Zo simpel is het ontstaan. Die zucht naar wraak komt ergens vandaan en we dienen ons de aard en oorsprong te realiseren; door de boodschap achter ons verdriet tot ons te nemen creëert de ziel de oplossing al zodat we er bovenuit kunnen groeien.++

-


Meerleeslinks


De wonderlijke energie van kinderen | (en wat school met ze doet) - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html

Voorlopend artikel; Parasitair gedrag: pesten en bloedzuigen in de categorie bezitsdrang | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2016/02/parasitair-gedrag-pesten-en-bloedzuigen.html

Wat wij mensen doen en waarom: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/07/wat-wij-mensen-doen.html

"Zondagse preek over onderhuids laten voelen ipv saamhorigheid kweken": dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/08/zondagse-preek.html

Verraad, overtreffende trap van discriminatie en tegenovergestelde van saamhorigheid en de oorsprong ervan:  dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/12/kerstgedachte-tijdens-winterzonnewende.html

Leedvermaak doet onszelf tekort | facebook.com/822747047834964

Meer de diepte in over 'in de kou staan': "Smit geneest volksvijand nummer 1: kou" | renvogel.com/2011/03/31/olof_smit_geneest_volksvijand_nummer_1_kou

Rap: stabiel als mens | facebook.com/637333536376317

Droom: wij pikken alles omdat we gekneed zijn tot gehoorzaam volkje. Gehoorzame burgers en soldaten stellen geen vragen. Alléén in de kroeg: facebook.com/761042217338781

Zelfliefde en narcisme verklaard | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/10/zelfliefde-en-narcisme-verklaard.html

“Op termijn is niemand immuun voor verbetering | de Ivoren Toren”: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/04/op-termijn-is-niemand-immuun-voor-verbetering.html

Verwevenheid van merken, banken, media, tv, geld: sploid.gizmodo.com/fascinating-graphic-shows-who-owns-all-the-major-brands-1599537576 - zie de foto's onderaan

bron: facebook.com/836500026459666, 17 februari 2016, 13:14 |  









donderdag 11 februari 2016

Verbinding is essentieel (want gevoel is verboden)

Zie jij in hoe ons gevoel verboden, verbannen en vermoord is? 'Verbinding is essentieel', viel mij in. Dit schreef ik vanmorgen bij het ontwaken en heb het te delen.

Hoe essentieel verbinding is zie je wanneer je de wachtkamer bij de dokter binnenloopt. Lange gezichten van mensen die niet bij zichzelf zijn en vol protest zitten en het missen om gezien, gehoord en gewaardeerd te zijn; ze hebben geen houvast en zijn uit balans en vinden zo zichzelf niet - maar wel de weg naar de dokter.


Verbinding is essentieel


De verbinding met het eigen gevoel/hart en van daaruit met de omgeving is essentieel voor ons mensen als fundament voor ons bestaan om ons gelukkig te voelen.

Ik heb twee knijne in de tuin lopen en kan er weinig mee maar ik voel hun blijheid zodra ik de moeite neem om op hen af te stemmen en mij zo met hen te verbinden. Ze lopen los en komen altijd even naar mij toe, ze zijn nieuwsgierig en komen graag kijken wat ik doe.
Ik groeide op met een puppy en heb geen enkele moeite om mij met dieren te verbinden, dat gaat vanzelf en op straat komen honden en katten en soms zelfs vogels blij naar mij toe.

Met mensen werkt dat ook zo. Niet altijd lukt het echter, helaas.

Een leraar op wie ik als kind niet kon afstemmen begreep ik niet. Het vak geschiedenis ging een jaar lang aan mij voorbij: hij deed zonderling en ik vond geen manier om mij met hem te verbinden.
Wij botsten, kennelijk. 
Later was er een vak op het hbo dat ik over moest doen omdat ik geen verbinding had met de docent. Pas toen het mij lukte op hem af te stemmen, kon ik volgen waar de les over ging en haalde ik het vak wel; de man had een manier van lesgeven die mij afschrok maar zodra ik had afgestemd op hem, had ik geen problemen meer met hem en de lesstof en haalde ik het vak omdat ik nu wèl begreep waar hij het over had. Hij was gewoon heel enthousiast maar blafte veel :) Uiteindelijk koos ik hem als scriptiebegeleider.

Wie afstemt en in verbinding is met degene tegenover zich heeft wezenlijk contact en kan zich binnen dat contact vrijelijk bewegen en zal het contact eerder als plezierig ervaren. Het is essentieel voor een plezierig samenzijn; dan kun je warmte uitwisselen.
Zie de blog "contact is warmte uitwisselen".


Het gaat om wezenlijk contact; om verbinding dus


Mensen die niet in verbinding willen komen, maken eerder ruzie; ze komen niet tot elkaar. Geweldloos communiceren begint met de intentie daartoe: facebook.com/833554336754235.

Er is geen artiest die dat niet doet met z'n gehoor, of het nu een muzikant, cabaretier, workshopgever of ander soort kunstenaar is - anders komt de boodschap niet over. Een straatmuzikant zoekt - soms agressief oftewel als een invasie - contact met z'n publiek om mensen aan zich te binden en naderhand met de pet rond te kunnen gaan. De reden dat sommigen er geen zin in hebben omdat het niet vrijblijvend voelt. Dat kan dus ook strijd opleveren waarna iemand besluit om juist niet te kijken.


Hoe werkt verbinding?


Verbinding met een huisdier is zo gemaakt en dat maakt blij, dus veel mensen kennen het maar wie thuis opgroeit zonder wezenlijke verbinding krijgt het moeilijk en kent geen uitwisseling van warmte.
Wel het tegenovergestelde: uitwisseling van kou van een verstandelijke benadering. Hoe ziekmakend dat is blijkt wanneer je er onderzoek naar doet zodat je tot de conclusie komt: wij mensen kunnen alléén functioneren wanneer wij het aandurven om met ons-zelf en anderen in verbinding te leven. Wanneer dat weer wereldwijd gebeurt spreek je van een collectief, en dan wordt het pas echt leuk.


Vroeger


Dat is nu nog niet mogelijk. Vroeger leefde men in hechte gemeenschappen als stammen en later als dorpen en had je een dorpsgenezer die iedereen in de gaten hield - de medicijnman. Deze stond in verbinding met zichzelf en z'n spirit en overzag over de gezondheid van de mensen en was preventief ingesteld; zo iemand kon "tijdig zien". Zo kun je een stam gezond houden.
In hechte gemeenschappen waar de kerk het voor het zeggen kreeg werkte dat niet meer. De mensen leefden niet meer in verbinding met zichzelf maar gingen angstvallig opletten en elkaar verklikken en tot voorbeeld stellen wie afweek van 'de regels'; dat wat opgelegd werd door de kerk en door verdeeldheid zaaiende ouderlingen. Over agressief en invasief gedrag gesproken. Het werd de mensen opgelegd anders hoorden ze er niet bij en werden als andersdenkenden buitengesloten; met goddelozen ging je niet om.

Zo is de verbinding om zeep geholpen - of naar God, zoals ze in Amsterdam zeggen, ironisch genoeg; de verbinding met ons zelf, ons eigen hart, onze ziel, ons wezen, is in feite godgegeven. Het is meetbaar als elektromagnetisch energieveld dat 5.000x sterker is dan dat van ons brein en bij overlijden, als de ziel het lichaam verlaat, weegt men zo'n 200 gram lichter.


"Er is meer tussen hemel en aarde"


Er is meer tussen hemel en aarde. Jazeker. Dat is je zelf. Ander woord voor ziel of gevoelsverstand; het instrument om verbinding te maken en af te stemmen op alles en iedereen om ons heen. Absolute noodzaak om het weer tof te hebben en te zien waar Leven werkelijk over gaat.++

-

bron: facebook.com/833745700068432, 11 februari 2016, 7:54 |





woensdag 3 februari 2016

Parasitair gedrag: pesten en bloedzuigen in de categorie bezitsdrang

Deel 1: Parasitair gedrag: pesten en bloedzuigen


"Ik ben zó boos, ik kan zijn/haar bloed wel drinken!" Wie kent niet deze zegswijze die duidt op een ziedende boosheid? De vraag rijst wat er eerder was; de aanleiding, het voorval of... de boosheid zèlf?

In mijn jonge leven ben ik vaak blootgesteld geweest aan verzengende boosheid van anderen en begreep dat nooit. Wat had ík daarmee te doen? Ik kwam net kijken en kreeg de volle laag. Dat ging er bij mij niet in dus ik bleef zoeken en wijdde mijn leven aan het bestuderen van intermenselijk gedrag.


Zoektocht


De oorsprong van deze naargeestige projectie (een ander mens moedwillig geweld aandoen om er zelf beter van te worden) bleef mij decennia bezighouden en ook tijdens mijn gr-huwelijk kwam ik daar niet uit, maar wel zag ik een terugkerend patroon: als iemand zelf zijn of haar boosheid niet aan wil gaan, moet een ander het bezuren. Zo te zien steken veel v-echtparen in elkaar.

Kortom, wat ik nu deel zijn inzichten van de afgelopen decennia omdat mij dat tot in het oneindige heeft beziggehouden en kan tot dusverre niet anders concluderen dan dat velen hun boosheid niet de baas zijn en dat bij een ander willen neerleggen. Zie daar de "zucht naar de zondebok" en dat leerde mij dat men de eigen lasten niet wenst te dragen. Bij elk ongemak heeft een externe oorzaak het gedaan. Dat komt verduiveld overeen met de kerkelijke formule SBS-Z, oftewel: Schuld, Boete, Straf en Zonde. En dàt vindt zijn oorsprong in dat gevoel onderdrukt, vermoord en verboden is, zodat dergelijke kerkelijke onzin vrij spel kreeg en niet door gezond verstand voortijdig wordt doorzien en geneutraliseerd. In vorige blogs vind je er mijn visie op.

Leeswijzer: In deel 2 van deze blog: "Bezitsdrang uitgediept" ga ik specifiek in op de wil om te bezitten; dat is de categorie waaronder dit valt. Deel 3 kwam een dag later als aanvulling; een inzicht over de "essentie van parasitair gedrag: compenseren." Er kwamen meer aanvullingen bij:
Deel 4: "wie parasiteert mist de vaderlijke omarming" als kernachtige statement om dit fenomeen begrijpelijk te krijgen, aangevuld met 
Deel 7: "historie van pijn en extreme uitingsvormen", een ingeving die dagen later kwam.
Deel 5: "het grote schimmenspel" kwam als ingeving bij het ontwaken zo bij me op en staat chronologisch er tussen in, aangevuld met Deel 6: "Droom over onze rechtspraak", want rechters zijn eigenlijk priesters, vandaar hun toga.


Bloeddrinken: overtreffende trap van woede


De overtreffende trap van woede is bloed drinken en de vorm is projectie; je straft in feite een ander voor hoe jij je voelt. Knullig gedrag, maar wel gemeen-goed - met de nadruk op gemeen. Want iedereen doet het, dus iedereen doet knullig en dus kinderachtig want er zit geen grootmoedigheid in en ook geen grootzieligheid, alleen kleinzieligheid. Ingekort tot 'zielig gedrag'. Gewoon 'zielig' dus.


Bloeddrinken: psychisch vampirisme


Wat is bloed drinken? In de jaren '80 vond ik er een duidelijk artikel over, getiteld: "Sensitieven, energieën en psychisch vampirisme" van Alexandra Gabrielli en dat legde het wetenschappelijke werk van een psychiater bloot wat mij de ogen deed openen - ik stuur het je graag digitaal toe.

Het gaat over onderzoek van Dr Shafica Karagulla en haar boek "Breakthrough to creativity - your higher sense perception" en daaruit komt het volgende opmerkelijke citaat, dat ik al zovaak aan den lijve heb ondervonden:

"Op een middag kwam Diane bij mij voor een experment. (Diane is een sensitief die niet alleen de conditie van het fysieke lichaam in het energieveld kon waarnemen, maar ook zag zij een emotioneel of gevoelsveld). Ik kreeg bezoek van een patiente die ik vroeger behandeld had en die erop had gestaan mij te zien. Zij was een buitengewoon zelfzuchtige vrouw die eigenlijk helemaal niet zo ziek was. Ze wilde altijd de volle aandacht van iedereen in haar omgeving. Ik ben nogal ongeduldig met mensen die alle aandacht voor zich opeisen en die in werkelijkheid niet ziek zijn. Tenslotte loodste ik de patiente naar de deur, op een vriendelijke en professionele manier. Ik deed alsof ik in een goed humeur was. Daar ik wist dat Diane het emotionele veld kon waarnemen, vroeg ik haar wat ze vond van mijn huidige emotionele toestand. Ze antwoordde met haar karikteristieke directheid: 'Je bent uitgeput en geïrriteerd. De patiente ergerde je heel erg.' Diane vertelde dat ze 'rode stippen zag over mijn gehele emotionele veld, net alsof ik de mazelen had'. Ik moet toegeven dat Diane gelijk had. Ik concludeerde dat het moeilijk was iets voor haar te verbergen."
nb: het hele artikel is hier te vinden: (link volgt als ik het vinden kan - of stuur mij een bericht)

Het herkennen bleef lastig dus kun je zulke theorie pas in de praktijk brengen wanneer je ermee geconfronteerd wordt en dat gebeurt mij zó regelmatig dat het opvallend is.

Zulk zuigend gedrag valt in de categorie 'Bezitsdrang' en houdt in dat iemand geen bezit heeft van zichzelf en 'hèt' dus buiten zichzelf zoekt; levensgeluk bijvoorbeeld (in deel 2 hieronder ga ik er nader op in). Dat geldt voor de meesten van ons eigenlijk en is de definitie van koopkracht: "Ik heb geen bezit van mijzelf maar kan het kopen."



Afreageren van intense boosheid


Helaas blijft het daar niet bij want zuigen of 'levensenergie stelen' van anderen is de meest gebezigde variant waar geen enkele sigaret, chocola, alcohol, drugs of aankoop aan te pas komt om de zinnen te verzetten; zoals pesten niet onschuldig is, is bloedzuigen dat ook niet. Het is de eigen onvrede bekoelen op een ander. Afreageren van intense boosheid dus, zodat het niet uitmaakt wie je daarvoor pakt, als het maar een gewillig slacht-offer is.

Éigenlijk toont dat, hoe we zelf niets mochten en dus ook een ander geen levensplezier gunnen. Pesten is dat in het klein, omdat we dat al doen van jongs af aan, maar is geen klein ding. Het is zuivere bloeddorst en getuigt van parasitair gedrag.



Oplossing of antwoord: "Val mij niet lastig met jouw boosheid"


Dé oplossing ervoor heb ik niet; niet zolang mensen zulk gedrag nog laten zien.

Antwoorden heb ik wel: ik doe niet mee met het 'spelletje' maar benoem -inmiddels loepzuiver- welke intentie ik van iemand opmerk en stel eenvoudig:


"Val mij niet lastig met jouw boosheid."


Ergens een probleem van maken 


Mensen maken vaak een (groot) probleem van een (klein) probleem en laten zo hun boosheid voelen aan een ander met als doel die ander de LASTen te laten dragen.
Door het benoemen van de boosheid èn het doel -beLASTen van de ander- ontzenuw je gelijk de kern. De ander valt je LASTig en door het te benoemen herstel je dat.

Hartstochtelijke zuigers zijn echter creatief en breng je zo niet op andere gedachten, helaas. Door echter een 'nou èn'-houding aan te wenden, kun je buiten schot blijven en jezelf in veiligheid brengen; meer daarover in de blog 'eigenwaarde'. Het vraagt overigens een periode van zeven jaar afleren om dat continu 'vanzelf' te doen.


Oorsprong


Onderschat de oorsprong van deze ellende niet. Wanneer kerk en staat, en zo de macht achter de macht, dergelijk zuigend gedrag in de loop der eeuwen aan haar bevolking oplegt, ontkomt niemand eraan en bezigt ieder het zelf óók. Kinderen klein houden en niet de ruimte èn hun eigen plaats gunnen garandeert het continueren ervan via de volgende generaties en dat is een gruwelijke zaak.

Lees de blog De wonderlijke energie van kinderen, en je begrijpt wat ik bedoel.++


Bron: facebook.com/82987813712185 van 3 februari 2016, 13:03 

Meerleeslinks bij deel 1:

Eigenwaarde: Hoe hou ik mijn Eigen-Waarde – juist in een ontmoeting? | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/03/eigenwaarde.html

De Wonderlijke Energie Van Kinderen | (en wat school met ze doet) - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html

De vlieger en de zwever over vinden als resultaat van zoeken: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-vlieger-en-de-zwever.html 

"Eenmaal in de oase was er overvloed. Waar je ook keek, alles bloeide en droeg vrucht. De oude man vroeg aan de Vlieger waar hij vandaan kwam, het was hem aan te zien dat hij een lange reis achter de rug had."Ik kom van ver, een reis van jaren" en beet in de rijpe vrucht die hij van de oude man kreeg aangereikt. Deze keek vervolgens naar de Zwever en die zei:"Ik weet het niet. Soms denk ik het te weten, maar dat is te vluchtig", waarop de Vlieger glimlachte van herkenning.
"Vertel mij, Zwever, hoe je hier gekomen bent?" vroeg de Vlieger.-"Ik ga waar de wind mij voert. Ik fladder en ben telkens benieuwd waar zij me nu weer heen brengt."De oude man en de Vlieger luisterden aandachtig en knikten, terwijl de Zwever vervolgde:-"Ik blijf altijd maar even, vluchtig, voel me vaak ongemakkelijk om lang te blijven. Ik kom eigenlijk net aangewaaid." Hij wendde zich tot de man met de sterk uitziende vleugels en vroeg:-"En jij dan, Vlieger?"
De Vlieger keek naar de vrucht in zijn hand, als was het bezinning, veegde aandachtig zijn mond en haalde diep adem alvorens te antwoorden: 
"Ik ga recht waar ik heen wil. Ik neem geen omwegen. Ik geniet van de wind en ook al blaast zij me af en toe opzij, dan ervaar ik dat als een streling die ik met een glimlach begroet. Ik kom altijd waar ik zijn moet. Dat wil niet zeggen dat ik altijd weet waar ik uitkomt. Ik volg mijn hart en die dirigeert mij en leidt me naar plaatsen en mensen die ik te ontmoeten heb" en keek daarbij de oude man diep aan, die zijn blik beantwoordde."

Invloed van de kerk
"Zondagse preek over onderhuids laten voelen ipv saamhorigheid kweken": dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/08/zondagse-preek.html 

Verraad, overtreffende trap van discriminatie en tegenovergestelde van saamhorigheid: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2015/12/kerstgedachte-tijdens-winterzonnewende.html 

Wat is de reden dat mensen achter alles een aanval zien en alles als een probleem zien? facebook.com/828944033881932

Bezitsdrang uitgediept: facebook.com/829064537203215

Auw-ders en hoe hun boosheid landt bij kids | facebook.com/819072904869045

Eerdere blogs over dit onderwerp:
“Parasieten herkennen - bloedzuigers en ander modern vampirisme” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/06/parasieten-herkennen.html

“Verbale agressie hoef je nooit te tolereren | tips om met parasitair gedrag om te gaan” | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/09/verbale-agressie-nooit-tolereren.html

--

Deel 2: Bezitsdrang uitgediept

Hoe zit dat nou eigenlijk met bezitsdrang? Drie situaties.

Ik stapte ooit een Ekoplaza binnen samen met een meer dan toffe metgezellige dame, die mij spontaan lekkernijen cadeau wilde doen en achterin de winkel merkte een jonge medewerkster ons op terwijl mijn gezelschap mij liefkozend over mijn borst streek, omdat we na een workshop en jaren van aanvaringen tot inzicht en waardering zijn gekomen en zij louter een gebaar van de meest pure liefde en waardering maakte... en de winkelmedewerkster wendde zich af en toonde gelijk dat ze dat niet leuk vond; ze liet daarbij dus ogenblikkelijk bezitsdrang voelen - kennelijk ben ik haar eigendom. Zonder het te weten overigens.


Ik ontmoette een jaar geleden iemand met wie ik kort enkele waardevolle maanden optrok en ik voel dat ze nu nog steeds elke dag over mijn schouder meekijkt bij alles wat ik doe; alsof ik bezit van haar ben en niemand anders er met mij vandoor mag gaan terwijl we sinds negen maanden geen enkel contact meer hebben en ik toch bij elk bezoek voel alsof zij over een heg staat te kijken om me in de gaten te houden en daarna als een Bridget Jones aanklopt met klimop in dr haar en vegen over dr gezicht.

Het mooiste komt nog. Toen ik 23 was en mijn eerste echte vriendinnetje leerde kennen (tot die tijd kwam het niet verder dan zoenen), voelde het tijdens het vrijen telkens alsof mijn moeder meekeek en ik niet alleen haar goedkeuring nodig had, maar ook aan haar verantwoording verschuldigd was voor alles wat ik met dat meisje deed. Mams belde zelfs toen ik maar niet thuis kwam. Hoe gestoord is dàt? 

Nu ik spiertesten beheers (zo krijg je de ziel-dialoog op gang) kan ik nagaan of zulke 'ideeën' wel kloppen. En wat blijkt? Ik zit er nooit naast. Voelen is weten en de pendel of spiertest brengt de bevestiging als dubbelcheck. Dus kennelijk hebben mijn moeder en àl die andere meiden in deze westerse wereld een ongezonde portie bezitsdrang aan boord die er niet om liegt. Over inbreuk op privacy gesproken.

Bezitsdrang is eenvoudig te verklaren: wie geen bezit heeft van zichzelf, zoekt het daarbuiten. Dus spullen kopen of stelen van anderen. Partners zijn favoriet.

Als ik terugkijk naar de keren dat ik nachtelijk gezelschap naast mij zag, heb ik het gevoel erna geclaimd te zijn; alsof iemand haar vlaggetje op mijn schouder heeft gezet met de tekst "hij is nu van MIJ" of "bezet" op m'n voorhoofd.
Ik begrijp ineens waarom velen na een nachtelijke vrijpartij er tussen uit knijpen om zo'n hachelijke vertoning de volgende ochtend mis te lopen: je loopt gevaar ingelijfd te worden en als je pech hebt krijg je gelijk gedicteerd hoe jij je verder dient te gedragen om mevrouw te plezieren.

Wat mij opvalt: er zit geen vrijheid in maar dwang en agressie. Bezit maakt niet vrij en een ander willen bezitten getuigt van ziek en ongezond gedrag.

Gek genoeg kan ik het niemand niet kwalijk nemen - en die meiden al helemaal niet (het vrouwelijke is verboden en de vrouw onderdrukt, dus wat wil je). Ze weten niet beter. Ze zijn, net als al die jongens hier in dit wilde westen, opgegroeid zonder enige eigenwaarde, zelfvertrouwen en dus zonder bezit van zichzelf. Dan móet je wat. En dat komt op een vreselijke manier tevoorschijn. 

Niemand ontkomt eraan; iedereen kent dit gedrag, ook zij die zeggen dat niet te hebben worden verrast door een familielid dat geen kus wil omdat het niet goed voelt en daarom afhoudt.

Bezitsdrang is één van de duidelijkste tekenen dat mensen kleingehouden worden en dus onderworpen zijn - als heel volk, zelfs. Er zit geen vrijheid in
Om vrij te zijn is het nodig weer bezit van onszelf te leren krijgen en zo "jouw eigen partner" te worden.

In de blog "Geen relatie, wel vrijheid" en "Wat wij mensen doen en waarom" lees je meer over hoe vrijblijvendheid de sleutel is tot succesvolle relaties, mits men eerst zijn of haar eigen partner durft te worden.

Bron: facebook.com/829064537203215, 1 februari 2016, 20:05.

Meerleeslinks bij deel 2:

* Eigen partner worden: facebook.com/574028149373523 
* "Geen relatie, wel vrijheid" | hoe we onze eigen partner hebben te zijn dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/03/geen-relatie.html

--

Deel 3: Essentie van parasitair gedrag: compenseren


Parasitair gedrag is om terug te pakken wat ons is aangedaan. Ooit. Het gebeurt stiekem en is een teken van binnenvetters die zich nooit hebben mogen uitspreken van hun eigen leefomgeving.

In stiekem gedrag zit geen openheid, geen waarheid, geen zuiverheid maar getuigt van leugenachtig gedrag - het verstoppen van de drijfveren en intenties - en van bezitsdrang.

"Don't get mad, get even" - zei mijn exgenote vaak en zij parasiteert enorm: ze pakt een willekeurig iemand terug voor wat haar is aangedaan, ooit. De zucht naar de zondebok.

Ons dochtertje toonde mij, dat ze dat zelf ook terugpakt. Tijdens een fietstocht liet ze dat voelen. Ik stopte om het met haar te bespreken zodat ze er overheen kan groeien omdat het indirect, laf en onecht is: het is via de achterdeur en ik leer mijn kinderen de voordeur gebruiken - het uitspreken van gevoel. Dat, wat verboden is in deze samenleving.

Bron: facebook.com/830330777076591 4 februari 2016, 12:30 | 


--

Deel 4: wie parasiteert mist de vaderlijke omarming


Zij die parasiteren missen steun; een mannelijke kwaliteit. Ze missen de vaderlijke omarming in hun leven, en dus tijdens opgroeien. 

Aangezien iedereen hiermee kampt zijn we de rest van ons leven bezig dit te zoeken, corrigeren of...te compenseren. Door bij een ander te halen.


bron: facebook.com/830713477038321, inzicht van 5 februari 2015, 9:24 |


--

Deel 5: het grote schimmenspel


In het grote schimmenspel van duwen en trekken gebruiken we alle trucs die we in huis hebben om energie te kunnen pikken van een ander, om ons op dat moment een stukje beter te kunnen voelen.
Wat begint met bewondering voor de energie of uitstraling van een ander, slaat vroeg of laat ongemerkt en onvermijdelijk om in "een gelegenheid tot woede etaleren", uitbuiten en de ander opzadelen met onze ellende.

Bij mijn huwelijk wist ik dat dit omslagpunt niet lang op zich zou laten wachten na onze trouwdag, om van pais en vree om te slaan naar tumultueus en naargeestig vaarwater - het was alsof er een tijdschakelaar was gaan lopen - en ook mijn meer dan toffe buurman was in het begin spontaan genegen om me met allerhande klusjes te helpen tot hij bij het "break even" punt was gekomen, dat hij kennelijk besloot genoeg voor mij te hebben gedaan en het tijd achtte om ruimte te maken voor zijn boosheid, en zo die genereus bij mij te stallen, kennelijk bij gebrek aan kennis of mogelijkheid om dat zelf te dragen. De opgebouwde goodwill werd geoogst.

Iedereen doet het of is er toe in staat. De lokale ondernemer die mijn overhemden tailleerde voor een veel te hoog bedrag -hij kwam hoger uit dan hij vooraf had aangekondigd- vroeg mij nog eens langs te komen om te praten en deed vervolgens niets anders dan zuigen; via onnozele vragen legde hij een intrige om me heen als een ketting zodat ik niet weg kon komen en zette met zijn broeierige ogen spreekwoordelijk zijn tanden in mij. Door ogenblikkelijk te benoemen wat je merkt, kun je die 'bezwering' soms verbreken, vooral als die ander zelf al vindt dat het contract niet deugt. Maar als hij of zij genoeg voor je heeft gedaan, en dus een solide contract opgebouwd heeft met je, kan de ander de stellige overtuiging hebben dat er nu gezogen en geplunderd mag worden en dien je te rennen voor je leven.

Daar hoeft het geen ondernemer van pensioengerechtigde leeftijd voor te zijn. Een jong meisje van negen stond onherkenbaar ineens voor mijn neus in een winkel om alle aandacht op te eisen en bij mij de lichten uit te doen gaan. Daar is niets schattigs aan. Vanwege haar stemming herkende ik haar of haar intentie niet direct. Het is plunderen en iedereen kan het; velen doen het.

In mijn dagboek schreef ik over de ontmoeting van gisteravond met iemand die een nekhernia had opgelopen:
"Interessant wat er gebeurde. In eerste instantie kreeg ik geen gelijk toen ik inzag wat de reden was van die nekklacht en legde ze mijn opmerking omstandig en opvallend naargeestig terzijde. Er volgden meer momenten die ik als aanval voelde. Niet als aanval op mij specifiek maar op mijn energie.Toen ze meeliep naar de deur had ze mij geïsoleerd voor zichzelf en speelde een opvallend spel van trekken en duwen waarbij ze negatieve opmerkingen over geluiden van mijn gewrichten maakte; alles werd gebruikt om mij en mijn positie te verzwakken. Het was een regelrechte aanval.
Uit pure nieuwsgierigheid liet ik het toe maar het was voelbaar niet OK wat ze deed; het zuigen was begonnen. Gastvrijheid, een bordje eten (of ik nu gegeten had of niet maakte niet uit, ik kreeg en moest dankbaar zijn), een door mij geweigerd kopje thee wat mij al opvallend genoeg niet in dank werd afgenomen, het was allemaal in ruil zodat ik kennelijk geplunderd mocht worden... gewoon, omdat ik er was. Daar hoefde geen contract voor afgesloten te worden, er hoefde niets voor uitgesproken te worden. Plunderen stond kennelijk op mijn voorhoofd toen ik binnenkwam en plunderen gebeurde dan ook - bij vertrek helemaal. Het vriendelijke gezicht dat ik kende van een vorige ontmoeting had intussen plaatsgemaakt voor een heel andere blik; ik keek in een boosaardig en dwingend gezicht dat mij geen enkele ruimte gunde dan te voorzien in wat mijn gastvrouw van mij eiste: "Draag mij shit" dus ik was een acute bron van afleiding voor haar en een potentiële afhankelijkheid of verSLAAFing."
Hier zit geen liefde in. Het komt over als het besluipen en omsingelen van een prooi met woorden en intenties, en de prooi het gevoel geven dat hij geen ontkomen heeft, dan na toestemming en uitgeleide door de vampier zelf, als het leegzuigen succesvol en genoeg is geweest - want dat bepaalt de vampier zelf wel en niet ik.

Het omsingelen lijkt een onuitgesproken en onbespreekbaar contract en eigenlijk is het morele chantage om iemand te laten doen wat die ander wil. Je doet mee uit goed fatsoen, uit vrije wil of uit dwang.
Keuze heb je niet. Dwang dus. En eigenlijk is dat verkrachting want het is geweld zonder toestemming; die wordt niet gevraagd noch gegeven.

Waarheden worden naargeestig als onwaar overtroefd en vernietigd. Mijn ingeving was niet waar want het kwam niet uit. Kort gezegd had ik nooit gelijk, en werd een serie van onderwerpende intenties op mij afgevuurd, voorwaarde om te kunnen plunderen. En zo geschiedde. En ik stond erbij, keek ernaar en zag alles gebeuren.++


Bron: fb.com/8311574003272626 februari 2016, 7:13
Toffe reactie aldaar: "dit is alles wat ik nooit kan benoemen. dankje daarvoor!" (Hélène Vinck )


--

Deel 6: Droom over onze rechtspraak 


Wakker met een Droom: parasiteren is wat als priesters verklede magistraten legaal doen. Ze sluiten contract met je door je JA te laten zeggen op jouw naam en verwisselen voor je het weet van rol met je zodat ze ongehinderd en ongegeneerd een greep in jouw kas kunnen doen en jou kunnen uitkleden tot het bot, de eigen advocaat inclusief. Dat gebeurt volstrekt willekeurig en jij, burger, hebt er geen vat op. Dat is inherent aan het systeem en dient dus vermeden, ontlopen, of geridiculiseerd en exposed te worden, omdat het systeem van rechtspraak niet te vertrouwen is wanneer de fundering mist: de intentie om waarheid te laten spreken en recht te laten zegevieren.


Iedereen voelt aan dat het daar allang niet meer om gaat, om waarheid en recht-spreken. Ik wel. Wie dat niet onderschrijft etaleert eigenbelang om met mij een discussie te starten, touwtrekken dus, teneinde precies hetzelfde spelletje te kunnen spelen...

bron: facebook.com/8311622569934436 februari 2016, 7:31 |

Meerleeslink: "Agent, ik moet u corrigeren" - wat te doen als een uitvoerende de rol van begunstigde op zich neemt | facebook.com/808656059244063


--

Deel 7: historie van pijn en extreme uitingsvormen 


Stel, dat jij jouw vader nooit kon bereiken.

Dan woonde je in een emotionele woestenij die verdrietig maakt en je onmachtig doet voelen om het te kunnen veranderen, wat je ook probeerde, omdat hij opgegeven had om ooit nog gelukkig te worden.

Verdriet en onmacht kunnen ontwikkelen tot boosheid en ernstige uitingsvormen aannemen, van sabotage tot plunderen aan toe.

Onzichtbaar plunderen bestaat ook en dat heet zuigen, parasiteren of bloed drinken. Zie daar vampiergedrag verklaard.

Het is niet ondenkbaar dat je iemand in jouw omgeving kent die zich bedient van zulke zuigend gedrag. De oorzaak zou dus te traceren kunnen zijn in het gemis van wat we noemen "de vaderlijke omarming".

Oplossen ervan is niet erg gemakkelijk maar vraagt neutrale confrontatie met feiten, doorzettingsvermogen, begrip, tolerantie en heel veel liefde.
Bovendien kun je het nooit voor de ander doen maar altijd alléén voor jezelf; als de ziel je ingevingen geeft kom je er gelijk mee, anders niet, want zodra je ingevingen krijgt is de ander er klaar voor en eerder niet.

Het doel van herhaalde confrontatie is trouwens, dat de ander het verdriet dragelijk leert krijgen, zodat het een neutrale herinnering wordt zonder pijn - zodat die emotionele pijn zich niet telkens manifesteert bij iedere gelegenheid en ons continu 'kinderachtig' doet gedragen.

Mijn exgenote, kleine zusje en een dierbare maken zich schuldig aan zulk gedrag en ik zie wel hoe het loopt wanneer ik ingevingen met ze deel. Ik heb ze al losgeweekt uit hun ziekelijke verschansing en hun ivoren toren gaat er op termijn ook aan - het vraagt tijd en dat kan alleen met liefde.
Zo neem ik mijn verantwoording. Wat de ander ermee doet is mijn zaak niet.

"Je kunt een ander niet veranderen" is een grove misvatting. Iedereen coacht zichzelf dus dienen we uit te spreken wat we van een ander merken of opvangen en daarin leren vertrouwen dat dat altijd goed of raak is en nooit ongevraagd.

Kerk en staat en school hebben ons bij het gevoel weggejaagd en leerden ons in één beweging gelijk ook, dat je een ander niet kunt veranderen en dat je nooit ongevraagd advies mag geven.

Dikke vette larie natuurlijk; ieder mens is hier om te leren en kan wel degelijk veranderen - en vooral met jouw hulp oftewel door een ander te confronteren, mild en neutraal. Vanuit het hart is het altijd liefdevol.

bron: facebook.com/832461390196863 8 februari 2016, 19:08 | 


Naschrift: intense triestheid 


Ik zit nu de begrafenis-cd terug te luisteren (die ik voor mijn vaders begrafenis had samengesteld op basis van zijn wensen, en gefikt voor mijn zus, aangevuld met een paar toepasselijke stukken die zo in mij opkwamen) en bij het tweede of derde stuk besef ik opeens dat al deze muziek intense triestheid uitstraalt; het toont het immense verdriet waar mijn vader nooit over heeft kunnen praten waar die hij zo wel laat voelen. Het was zijn eigen wish-list bij zijn eigen kist.
De boodschap is aangekomen hoor, ouwe.
De muziek stopt, vier nummers dikke ellende aangehoord ;) 
En nu begint: 'People' van Barbra Streisand' - en ik bedenk:
"People... who need people... are (not the luckiest, but) the loneliest people... in the world"
Een half jaar voordat hij in coma het ziekenhuis binnengedragen werd, ging ik spontaan zijn favoriete songs op 't keyboard spelen, zoals Biscaya. Ik voelde zijn verdriet, zijn opgeven en zijn naderende dood. Een maand voor zijn overlijden zat ik rechtop in bed, furieus, en spamde hem vol met sms'jes en emails om hem in zijn levenslust aan te spreken. Het mocht niet baten. Hij had opgegeven.
De laatste maanden heb ik blij en zelfs trots kunnen terugdenken aan mijn vader die weliswaar nooit mijn vader is geweest en waarop ik dus meer dan terecht furieus op ben geweest, maar ik kon hem nu zien als de oprecht leuke man die hij óók was - hij was alleen niet stabiel en sloeg mij dagelijks met zijn shit om de oren en dat no kan. Dàt... hebben jij en ik te transformeren. Op deze pagina merk je hoe dat eruit ziet. Aan jou de keus om mee te doen aan jouw eigen leven... Of niet.

De cd die ik had gemaakt speelt nu "A swingin' safari"... muziek die mijn vader mij vroeger liet horen en die ik nu zelf graag speel en aan mijn kids voorspeel, live - en dan staat de tent op z'n kop.
Dàt... is levenslust ++

bron: facebook.com/832461390196863, 8 februari 2016, 19:08 |

Einde van deze blog in zeven delen. Vergeet niet de pdf met het onderzoek van de psychiater getiteld "Sensitieven, energieën en psychisch vampirisme" bij mij op te vragen via hetlichaamliegtnooit at gmail. 
Tot slot... hoe dan wel?? Plaatje...




Meerleeslink



Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox