Geen relatie, wel vrijheid | hoe we onze eigen partner hebben te zijn

Mij viel op in 2013, hoe we naar binnen hebben te gaan en onze eigen partner worden. In de moderne relaties zie ik dat ieder op zichzelf leeft en dient te leven en van daaruit de ander “af en toe” ontmoet. Vanuit het credo: “vrij-blijvend-heid”. Da’s meer dan vrijheid; dat is jouw vrijheid némen. Singles en voornamelijk één-ouder-gezinnen laten dit mij zien; je kunt op niemand leunen want er is niemand anders. Je bent noodgedwongen op je zelf aangewezen en dat is volgens mij niet voor niets. Dat is om jou en mij te leren naar binnen te gaan en jouw eigen partner te worden. “Let’s talk about sss…LOVE, shall we?”

Wat mij ook opviel, is hoe sommige mensen zich uitdrukken. “Sorry, maar ik wil nu geen relatie”. Als je dat hoort, voel je je als een kind weggestuurd. Doelloos het bos in. Wie dat zegt benoemde zojuist wat hij/zij NIET wil… en niet wat hij/zij wèl wil. Daar heb je dus niks mee te maken.

Ga maar na. Wat doet zoiets mij? Het is ronduit krenkend te noemen om na een intiem moment van verbinding zoiets te zeggen of te horen en bestempelt de spreker tot emotioneel onhandig. Want je doet jezelf tekort, het doet afbreuk aan een mooi moment. Je ontkent en ontkracht iets moois immers. Dat is dus zelfs letterlijk “negatief” (Engelse woord voor ontkennen).

“Warmte en genegenheid” ten opzichte van “kou en angst”

Zulk gedrag getuigt niet van warmte en genegenheid maar van kou en angst. Zoiets komt agressief over en lijkt te schreeuwen: “Blijf van me weg” terwijl dat niet is wat beiden lijken te willen; integendeel zelfs. Hoe onhandig zijn wij mensen eigenlijk om met zo’n tegenstrijdigheid te uiten?

Hoe kan het anders? Zeg liever wat je wèl wilt!

*”Ik wil vrijblijvendheid”
*”Ik vind het nu fijn met je en wil nu tijd met je doorbrengen en vervolgens wel/niet/misschien opnieuw afspreken.” - Dat zie je dan wel weer, immers.
*”Af en toe wil ik je zien en dat bekijk ik per dag.”

Dat is verantwoordelijkheid nemen. Zo ben je integer naar jezelf, je spreekt uit wat je voelt (gevoel) en wat je wilt ( behoefte); dus "ik voel/ik wil" is leidend en dat is altijd authentiek èn duidelijk (eenduidig en volledig) tegelijk.

Bovendien leef je in het moment en niet in het verleden (oude pijn en ervaringen die nu niet relevant zijn) of de toekomst (iets waar je naar streeft maar wat er nog niet is).


Welkom in de wereld van geweldloze communicatie.



Zo bemoei je je met jezelf en niet met de ander. Zo voorkom je onhandige uitspraken als “Ik wil je niet kwetsen” of “Ik wil niet dat je verwachtingen hebt”. Dat is je zaak niet namelijk. Ik heb mij toch alleen met mijn eigen gevoelens te bemoeien? Hoe kan ik die dan voor een ander invullen? Blijf daar dus van weg. Bovendien kwetsen we de ander juist door zo te handelen.

Sterker nog. Het is agressief, het getuigt van bemoeizucht en dus van bezitsdrang. Het is bovendien het omgekeerde van vrijblijvendheid... Want hoe kunnen we dat ons zelf gunnen als we dat een ander al niet gunnen? Daar zit meer waarheid in dan je denkt. Want eigenlijk is het: "Hoe kun je een ander gunnen wat jou nooit gegund was...?"
En dat is destructief gedrag dat we allemaal kennen.

Er is een wereld van verschil tussen “Ik wil geen relatie” en “ik kies voor vrijblijvendheid”… dat laatste is zoals het hoort en dat wil zeggen: “Ik kies voor mezelf; ik ben mijn eigen partner daarin”. Zo neem je eigen verantwoordelijkheid. Alleen angst en bezitsdrang conflicteren daarmee.

Even tussendoor... Maaike Ouboter zingt letterlijk heel toepasselijk: “Het blijft bij af en toe” ("Maaike Ouboter - af en toe" – start na 16 minuten).

Het cadeau dat afwijzing heet

Een groot woord, “afwijzing”, maar toch benoem ik dit maar even. Wat een afwijzing brengt, is een onherroepelijk “ga het bij jezelf zoeken” of “ga bij jezelf te rade”. 

Daar gaan we weer. De vraag hoort te rijzen: “Heb ik de liefde voor mezelf wel op orde? Ben ik daar al stabiel in dan?” Want wat doet het als iemand dat zegt? Welk claimgedrag had ik in gedachten dan?? En met welke reden eigenlijk??? Je eigen partner zijn in 1001 situaties dus. Een lange weg, maar de moeite waard. 

“Wie van zichzelf houdt, kan van een ander houden, in volle vrijheid en dus in Onvoorwaardelijke Liefde”. 

Ik kies voor onvoorwaardelijke liefde en wezenlijk contact…

Jij?

rj

--

ingeving van 22 december 2013, voor u afgestoft, aangevuld en nieuw leven ingeblazen op 29 augustus 2017


PS: Klaar met Maaike? Luister dan nog even terug naar Marco Borsato’s “… ze wil alleen maar Vrij Zijn …” (meezingen uit volle borst mág;)

PPS: in 1959 was dit onderwerp wellicht net zo populair zingt Teddy Scholten aanvankelijk in: “Een beetje” : http://youtu.be/SQSbq7cmz-0

Meerleeslinks: "Metroman" of "E-man (over e-MAN-cipatie)"

Tip - meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang de volgende weblog in je mailbox

--

“De liefde voor jezelf, het proces van je eigen partner worden.” Met tekst van Rumi over Liefde” (weggevallen plaatje, helaas)