donderdag 20 mei 2021

Autoriteit. Het overschatte belang van autoriteit en de furie om visie (zin) door te drukken

Autoriteit. Het overschatte belang van autoriteit en de furie om visie (zin) door te drukken.

-

Ieder beroept zich op autoriteit, als was men een suprême wezen. Wijkt iemand daarvan af dan is furie en toorn, haat en nijd de furieuze reactie op zulke blasfemie oftewel godslastering. Simpel gezegd: "Wie afwijkt wordt gestraft."

Jarenlang vroeg ik mij af of er logica zit achter deze manier van doen maar die is er niet. Het wordt ons zo geleerd. Of beter gezegd: voorgedaan. En wij doen het na. Het is een knap staaltje Verdeel en Heers en daar zit per definitie geen logica in maar eigenlijk juist het tegenovergestelde.

Men bestraft met furie diegene die afwijkt of indruist tegen autoriteit. Een ongeschreven regel die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. Dat heet "normen en waarden" maar heeft de onmiskenbare signatuur van Verdeel en Heers.

Zo optreden of dat goedpraten of verdedigen, heet: "psychologie van de koude grond", kortweg kou, en is afkomstig van het denken, van ego, van macho- gedrag en druist in tegen gezond verstand oftewel "het gaat tegen beter weten in". Het is terreur en tirannie zonder een spoortje waarheid en vernietigt vrijheid. Dit is het ergste dat er is en mag men volksvijand nummer één noemen.

Kou is het tegenovergestelde van warmte. Niet fysieke kou en fysieke warmte maar de morele, mentale en emotionele component. Daar gaat dit om. Met name emotionele warmte waarvan de vormen behoren tot de grootste geschenken ter wereld, zoals: zorg, affectie, waardering, liefde, empathie, inleving, betrokkenheid, verbinding.

Vandaar dat warmte het enige medicijn ter wereld is te noemen is. Het enige medicijn. Ter wereld. Net zoals "kou" in meer dan 80% van de gevallen de veroorzaker is van ziekte, pijn en leed.

Iemand die als kind (langdurig, structureel, jarenlang, emotioneel) in de kou heeft gestaan en nooit liefde en warmte heeft gekend, zal de rest van zijn leven alles stuk maken; "alles opbouwen om af te breken", heet dat en is een mentale aangelegenheid; zulk destructief gedrag is exact wat er mis is met onze wereld vol miskende mensjes die nooit gezien, nooit gehoord en nooit gewaardeerd werden en niets anders doen dan alles slopen. Zichzelf inclusief. Zij graven hun eigen graf en gooien hun eigen ruiten in, alleen omdat zij miskend zijn of werden en dat wreken op de wereld voor de rest van hun leven.

Moet je nagaan wat er gebeurt als zulke zieke geesten aan de macht komen. Daar is geen kruid tegen gewassen. Dan spelen zij de machthebber oftewel de autoriteit die zij in hun jeugd zo verguisd hebben.

Zo wordt dit al generaties en dus eeuwenlang doorgegeven zonder dat iemand het doorziet of wil veranderen, omdat het zo diep zit weggestopt, zo diep zit verankerd in ons systeem, diep in de wortels van ons bestaan. Wie eraan toornt wordt vermorzeld. Men verdedigt zulk gedrag bij gebrek aan fundament in zichzelf; niemand komt aan het fundament van schijn-zekerheid en schijn-veiligheid.

De enige manier om daarmee om te gaan is zélf het lichtende voorbeeld te zijn, door zelf te herstellen wat daarom vraagt... het langdurig en blijvend omarmen van het "gevoelsverstand" oftewel de dialoog met ons binnenste, zodat men één wordt met zichzelf en bovendien daaruit opnieuw leert handelen; dwars door de eigen leegte, door het onbekende vacuüm heen - en da's een lange weg van jaren.

Immers, wat iemand met autoriteit roept is een lokkertje en bedoeld om je er in mee te laten gaan. Men heeft geen macht over jou tenzij jij dat toestaat. De leraar heeft geen autoriteit meer als de klas massaal wegloopt. Een binnenstad met een sterke mentaliteit gaat zijn eigen gang en trekt zich niets aan van tegenstrijdige regels, zoals in het hartje centrum van Amsterdam. Een malafide en kwaadwillende regering heeft niets te zeggen als het volk er niet aan mee doet en haar dienders en legers aan zijn kant weet te krijgen; dan staat zo'n regering in haar hemd. Als een regering de ene flater na de andere begaat, is er niemand meer die dat ontgaat, en zal zij op den duur bezwijken. Kan twintig jaar duren, zoals in Servië*) waar men Miloševic wegjoeg door met een miljoen mensen (van een totaal van 7 miljoen bewoners) de straat op te gaan en de staatstelevisie met een bulldozer onklaar te maken, maar het gebeurt wel. Uiteindelijk.

In Nederland gebeurt iets heel wezenlijks. Dit land ligt aan water en wordt door rivieren doorkruist. Zijn hoofdstad zit vol grachten en kanalen; vol water. Water maakt vrij. Water staat symbool voor Vrijheid. Probeer water maar eens te houden. Hou jouw handen maar op. Dat vindt zijn eigen weg.

En intussen heeft het Vissen-tijdperk, aangeduid met een visje als Jezus achterop auto's, plaatsgemaakt voor de waterdrager... Aquarius.

In 2004 stelde Deepak Chopra tijdens een lezing in de RAI: "Hol-land is the Holy Land... here the change will start."

Hoe? Dat moet blijken. Intussen heeft ieder voor zichzelf te doen wat die kan. Ik weet in ieder geval dat ik mij niet druk hoef te maken, zeker niet om roeptoeterende idioten die autoriteit nastreven vanuit een megalomaan idee van superioriteit. Ik heb leren leven vanuit vertrouwen en dat geeft rust.

Dus ik protesteer niet maar demonstreer hoe het beter kan door het goede voorbeeld te geven. Als ik straks terugkijk op mijn leven heb ik de geruststelling, dat ik er alles aan gedaan heb om deze wereld een mooiere plek te maken, door mijn eigen levenskwaliteit te verbeteren waar ik kon; door simpelweg mijn hart te volgen.

Hoe je dat doet is voor ieder om zelf uit te vinden. Ik kan je alleen vertellen hoe dat mij gelukt is. Het vraagt discipline en geduld, veel geduld. Mijn deur (en mailbox, zie het-lichaam-liegt-nooit.webnode.nl) staat open voor hen die hun eigen kwaliteit van leven willen verbeteren.

rj.
-

*) Een Serviër waarschuwde ons hiervoor, nogal passioneel, maar zijn filmpje is helaas verwijderd (https://youtu.be/GC95PP8uXUk)

vrijdag 14 mei 2021

Onze wereld in een notedop; school en ouderschap voorop

Hier mijn bijdrage aan een betere wereld. Ik werd wakker met een droom waarin ik mijn kinderen toesprak over de wereld om ons heen in het algemeen en de rol van school in het bijzonder.

Ook te beluisteren als podcast in 12 minuten: 

Ooit heb ik gesolliciteerd op een tijdelijke functie bij een school vanwege zwangerschapsverlof. Het ging om een klas waar kinderen opgevangen moesten worden die eruit gestuurd waren. Ik ben nooit uitgenodigd voor een gesprek maar ben wel een keer heel brutaal die school binnengelopen en zag daarbij hoe mijn charme allerlei deuren openden. Ik kreeg te zien wat ik anders nooit zou hebben gezien, gewoon door mijn positieve nieuwsgierigheid de vrije loop te laten. Het laat zich raden dat ik nooit die functie kreeg. Maar ik heb wel mijn hart gevolgd en daardoor een belangrijke les geleerd. Mijn droom ging daarover.

Wat er gebeurt als een onhandelbare tiener uit de klas gestuurd wordt is protest of rebellie te noemen tegen een ijskoud systeem dat niet werkt. En dat wordt bestraft. Kort gezegd: protest tegen autoriteit wordt bestraft. Terwijl de aanwezigheid aldaar al als straf gezien wordt door de meesten van ons en de houding van de docent ook, die geen aandacht toont voor zwaarwegende problematiek die feitelijk eerst besproken moet worden, wat natuurlijk niet gebeurt en vervolgens het kind luidruchtig maakt en de orde verstoort. Straf, dus. En eigenlijk nog meer van hetzelfde. Nog meer straf. Nog meer kou dan waar het kind in eerste instantie tegen ageerde. Daarom noemen we dat: re-ageren. Dus dat vraagt een heel andere benadering. Dat is althans waar iedereen om vraagt maar die niemand krijgt.

Een kind dat protesteert of rebelleert is in de kou gezet en verzet zich daartegen. Logisch. Alleen staan we dat niet toe en storten zo'n kind in een vorm waarin het zelf maar een weg moet zien te vinden. Zo wordt het kind opnieuw in de kou gezet waar het zich alleen moet zien te redden. Reddeloos verloren, niemand om mee te praten of te overleggen dus groeien we op vol wanhoop en een hele natie wordt zo van jongs af aan verraden. Niemand die dat wil hervormen. Een minister als Plasterk riep hooguit om een kwaliteitsinjectie van een miljard voor het onderwijs. Sindsdien staan er hekken om scholen.

Tegennatuurlijker bestaat niet en toch is dat exact wat consequent wordt toegepast. En wij zagen en zien het gebeuren maar lieten dat toe.

Het enige dat werkt in elke situatie, waarin mensen vastlopen, is: warmte. De warmte van het hart. Warmte, of de liefde van jouw hart, is het enige medicijn. Voor alles. Werkt het niet? Verhoog de dosis. Warmte werkt altijd. "Liefde" werkt altijd. Liefde en begrip. Affectie, zorg en waardering. Dat zijn de ingrediënten van warmte. En waar komt dat vandaan? 't Gevoel. En laat dat nu juist verboden zijn.

Wat wij als kind in het westen continu ervaren is de sturende werking van de ouder (en later de leraar) die iets van je wil. Je wordt geacht een kunstje te doen, in feite. Je wordt geacht te doen wat de ouder wil en ook nog op de manier die die ouder wil.

Van origine is de moeder (m/v) thuis de centrale figuur die alles bepaalt en die heeft het voor het zeggen, houdt alles in de gaten en is de baas. En meestal is degene die de moederrol vervult een vrouw.

Feit is dat niemand daarvoor opgeleid wordt; ieder doet na wat die zijn of haar moeder heeft zien doen. Het voorbeeld wordt nagedaan, of dat nu goed voor ons is of niet. Men heeft dus geen idee maar doet na wat generatie op generatie voorgedaan wordt, dus roept men tegen het kind: "Doe nu maar wat ik zeg..."

Er is geen oordeel over goed of slecht maar ons binnenste laat ons wel weten zodra we het ergens mee eens zijn of niet. Als meer dan 75% van wat je ziet, hoort en vooral "moet" niet deugt volgens jouw binnenste heb je een probleem. Je wordt in feite niet gehoord, niet gezien en niet gewaardeerd. Hoe ga je daarmee om? Echter, als kind is er weinig tot geen kans om je uit te spreken. Problematiek bespreekbaar maken is er nu eenmaal niet bij. Je wordt eerder uitgelachen, want je hebt niets te zeggen, als kind. Dat was eeuwenlang de geldende opinie die iedereen deelde en dat zie ik nog steeds gebeuren om mij heen, overal waar ik kijk; ook bij mijn eigen kinderen. Je hebt als kind meestal geen inspraak. Zeker niet diegenen die hun moeder met geweld verdedigen, die zitten meestal vuistdiep in de indoctrinatie, dat moeder goed is. Dat alles wat moeder zegt, denkt of vindt, goed is. Goed of niet, zij is in ieder geval een autoriteit. En je doet wat zij wil, goed of slecht, ongeacht wat jij wilt.

Dus wat hebben we hier? Een slecht- of verkeerd opgeleide moeder die alles bepaalt in ons leven en waarover geen overleg mogelijk is.

Ter vergelijking... Kijk nu eens wat er vanuit onze regering gebeurt. Al decennia is er een doelbewust afbraakbeleid waarvan de laatste tien jaar het meeste opvallen en inspraak is niet mogelijk, verkiezingen halen niets uit en het gedrag is niet bespreekbaar maar wordt door het systeem van machthebbers vierkant verdedigd, tot bloedens toe en tegen beter weten in. In februari 2021 haalde de staat zijn gelijk via hoger beroep binnen VIER UUR. Men ging dwars heen over wat het volk wil. Wat zou de boodschap daarachter zijn, denk je?

Als nu ieder mens zijn hele leven lang leert, dat de autoriteit gelijk heeft ongeacht wat jij wilt - aanvankelijk de autoriteit van de moeder en later van de school en vervolgens de instituten en het bedrijfsleven - denk je dan dat mensen het idee nog hebben dat verzet, protest of inspraak zin heeft?

Anders gezegd: wordt de westers gevormde mens ooit volwassen? We worden kleingehouden, krijgen antwoord op vragen die we nooit gesteld hebben en blijven zitten met de vragen die ertoe doen; worden volgestopt met informatie en vooral regels waar niemand op zit te wachten en bespreken is er niet bij. We leren op school niet wat het is om mens te zijn en trots en levenslustig in het leven te staan, vol eigenwaarde en zelfvertrouwen. We leren op school geen wetskennis om ons mondig te maken. Eerder het tegenovergestelde. We leren te gehoorzamen aan autoriteit. Heel dociel, plooibaar en gewillig worden we gemaakt, met een systeem van Schuld, Boete, Straf en Zonde, afgekort SBS-Z, als dagelijkse kost van een propagandamachine waartegen ieder wel wil opstaan maar niet weet hoe, omdat we niet geschoold zijn in evenwichtig denken, want we kennen maar één kant van het sektarische systeem en dat is het beruchte: "Doe nu maar wat ik zeg...!" En wie daarvan afwijkt wordt gestraft.

Regels, die niemand heeft gemaakt, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt regeren in het westen en worden gehandhaafd met Straf uit het werkkamp van "Schuld, Boete, Straf en Zonde". We zijn bang gemaakt voor straf want straf ontneemt ons onze vrijheid, dus heel ons leven zijn we bang gemaakt om ons te verzetten tegen terreur, dus wanneer iemand ons terroriseert leren we dat te aanvaarden of ten minste te tolereren. We leren gedwee ons te schikken aan autoriteit en goed gedrag houdt ons gegijzeld.

Hoe ziek is dat?

Het wordt nog veel erger als je nagaat dat er geen enkel alternatief voorhanden is, geen andere, constructieve manier van denken dus en je ziet hoe mensen elkaar de hersens inslaan over helemaal niets, alleen omdat ze willen dat de ander gehoorzaamt (aan hen of een andere autoriteiten), omdat mensen zo precies nadoen wat hen geleerd is èn omdat ze een ander niet kunnen gunnen wat hen nooit gegund is. Ga maar na. Hoe kun jij een ander gunnen wat jou nooit gegund is??

Dit is veel compacter op te schrijven in enkele zinnen maar het gaat erom dat ik jou "meeneem in een manier van denken" die jou buiten de aangeleerde manier helpt kijken, als een toeschouwer, om te kijken naar wat ieder doet, hier in dit moderne beschaafde westen, dat ongenaakbaar en dus perfect wordt geacht, maar waartegen nu toch steeds meer mensen opstaan, zonder te weten wat ze nou moeten doen, omdat hen is afgeleerd om voor henzelf te kiezen en omdat hun gevoel buitenspel is gezet, zodat ze hulpeloos en wanhopig raken en niet veel meer kunnen dan protesteren oftewel zich verzetten... zodat protest een doel op zichzelf wordt; iets om maar wat te hebben... omdat niemand het weet.

En dat hoeft ook niet. We zijn hier om te leren. En wat we als eerste te leren hebben is dat het gevoel, ons hart, ons geweten, onze intuïtie, in ere hersteld mag worden. Wie stelt dat die al op orde is en dat men al leeft uit het hart, die lult uit z'n nek. Dat is namelijk godsonmogelijk en de reden heb ik net uitgebreid beschreven; we zijn geïndoctrineerd tot op het bot door een heel systeem en dat circus laat absoluut geen ruimte om jezelf te zijn want het gevoel is verboden, verbannen, verminkt en vermoord.

Kijk maar om je heen. Met niemand kun je de vrede bewaren. In ieder zit haat en nijd en dat komt op de gekste momenten tevoorschijn. Steevast. Altijd. We zijn tegen elkaar opgezet. We zijn elkaars grootste vijand. Niemand vertrouwt elkaar. Niemand is te vertrouwen. We verraden elkaar. Relaties zijn godsonmogelijk want we vechten elkaar de tent uit. En laat dat nu precies de opzet zijn geweest...

Zo zijn wij opgeleid. Een knap stukje verdeel en heers, lijkt mij. Hoef je het niet mee eens te zijn. Het is slechts, wat ik zie. En steeds meer mensen met mij. Die zich afvragen wat er in godsnaam aan de hand is in deze verziekte wereld, en daar graag iets in zouden willen veranderen.

Dat doe je niet door niets te doen. Een ander kun je niet veranderen. Wat je wel kunt doen, is je strak bezig houden met jezelf en het verbeteren van jouw eigen kwaliteit van leven. Dan doe je het beste dat je kunt doen. Zo geef je het door. Daarover lees je meer in de voorgaande twee teksten; zie de hyperlinks, van de artikelen van 28 april en 1 mei, hieronder.

1. Speech voor onwetenden, uit het hart (28 april):
https://facebook.com/verdwenenkennis/posts/113267024236723/
https://soundcloud.com/watkanerbeter/speech-voor-onwetenden

2. BBB is hart nodig (1 mei):
https://facebook.com/verdwenenkennis/posts/114608240769268/
https://soundcloud.com/watkanerbeter/bbb-is-hart-nodig

3. Onze wereld in een notedop; school en ouderschap voorop:
https://www.facebook.com/verdwenenkennis/posts/119734020256690/
https://soundcloud.com/watkanerbeter/onze-wereld-in-een-notedop

dinsdag 4 mei 2021

4 mei, dodenherdenking, inzichten over de toestand, na het zien van puberale reacties en onderling gesteggel aan de zijlijn

4 mei, dodenherdenking, inzichten over de toestand, na het zien van puberale reacties en onderling gesteggel aan de zijlijn

Na de live-uitzending van Viruswaarheid van vanavond (4 mei, direct na dodenherdenking, https://www.facebook.com/watch/live/?v=1097092640776224) over nieuwe wetsvoorstellen om gaten en hiaten te dichten in een volstrekt poreuze en malafide wetgeving, kwam ik tot enkele pijnlijke inzichten

Inleiding

Maar eerst de inleiding. Ik hoorde de speech van Willem Engel, die hij aan het begin had gegeven en ik achteraf hoorde, en ik was tijdens de live uitzending getuige van honderden opmerkingen van  tientallen kindertjes die ver voorbij kinderbedtijd elkaar aan het bestoken waren met chagrijn, laster en on-zin. Met chagrijn, laster en on-zin. Niet-opbouwend, kinderachtig gewauwel. Gedoe van verveelde pubers. Niet één vraag. Op één vragensteller na die het voor elkaar kreeg een retorische vraag te stellen om te zeuren, te zaniken en te zuigen, als schreeuw om aandacht, als eenzame ziel in de nacht, als ultieme poging om gehoord te kunnen worden en onherroepelijk en onvermijdelijk te parasiteren op anderen met ter plekke verzonnen en uitgekauwde onzin. Zo oud (auw-t) als de weg naar Rome. En oh,  ik kreeg hoogstpersoonlijk van twee van zulke kwaaien een mentale kras over mijn gelaat, verpakt als felle correctie. Vol haat en pure nijd. Omdat ik boven het maaiveld uitstak en mij liet zien, kennelijk.

Foutje. Dit was de eerste keer dat ik een live-uitzending van viruswaarheid had bijgewoond en ik had gelijk alweer spijt. Het rustig naderhand bekijken is een beter idee waarbij ik ook nog terug kan als ik een uitspraak nog een keer wil horen.

Drie inzichten

Dan nu mijn eerste inzicht

"de tweede wereldoorlog is niet genoeg geweest voor een wereldvolk om in te zien hoe samenleven moet."

Mijn inzicht vulde aan met: "De babyboomers die het land - in ieder geval volgens eigen zeggen - hebben opgebouwd, werden uiteindelijk volgevreten nietsnutten met een verderfelijke natuur en bijpassend destructief gedrag. Die generatie en de gretig patat-etende generaties erna weten niet hoe ze het samen gezellig moeten maken (ze kunnen de slingers niet vinden zeg maar) en dat is hen ook niet geleerd. Sterker nog, het is hen AFgeleerd."
Ze weten het niet meer want ze zijn van hun natuur weggejaagd omdat het gevoel niet mee mocht doen. En als ik schrijf "ze" of "hen" dan bedoel ik natuurlijk: wij en ons.

Nog een derde inzicht diende zich aan: "Daarvan herstellen lijkt haast onmogelijk maar in de loop van generaties, zal men in staat raken om dat ten goede te keren en wel gezond verstand aan de dag te leggen."
Ga maar na. Gezond verstand, dat nu reeds bij enkelen voorhanden is (de pioniers, de wappies, de geboren leiders van nature) maar wat nog niet ten volle uitgedragen kan worden, omdat ieder mensenkind jarenlange tirannie vanuit de eigen leefomgeving heeft moeten verduren en nu met de schade daarvan zit. Mentale schade. Ander woord voor oud zeer. Emotionele shit. We slaan elkaar mentaal de hersens ermee in, reageren ons af - volksvermaak nummer één - en leven ons op elkaar uit.
-

Brug naar de uitspraken in de live-uitzending van Viruswaarheid

Dus (terug naar) de uitspraak van Willem Engel aan het eind van de sessie, "we moeten demonstreren" is wel leuk, lief en aardig, echter, hoe gemeend en goed het ook bedoeld is, gaat dat "de massa" niet mobiliseren, die nog op z'n gat zit op de bank voor de televisie en het allemaal wel "gescheten" vindt. Die laat alles gelaten aan zich voorbij gaan en vindt dat ieder ander dat voor hem moet bepalen. De desbetreffende autoriteit die alles bepaalt in zijn leven. De gemiddelde wereldburger stelt zich op als een kasplantje dat af en toe water moet hebben. Brood en spelen, dus. Heel dociel, heel gewillig, heel geconformeerd en geïndoctrineerd door school en de rest van z'n leefomgeving, en door de straf die daar zoal uitgedeeld wordt èn die wij dagelijks elkaar opnieuw aandoen, om ons te helpen herinneren dat we Verboden Vrucht zijn van een Verboden Samenleving en kennelijk maar niet gelukkig mogen zijn oftewel niet mogen pronken met onze talenten, als veren aan een pauw; we mogen er dus niet zijn.

Ademhalen en verder "je bek houden". Zo was het thuis en demissionair premier MR hoorden wij dat letterlijk na-papagaaien; en dat zit in de categorie "doe nu maar wat ik zeg". Zo wordt er met ons omgegaan en dat laten wij toe. Sterker nog, we geven het door. Niet de vrijheid geven we door (de kreet van de afgelopen jaren om vrijheid niet vanzelfsprekend te vinden), niet de vrijheid om onszelf te mogen zijn geven wij door, maar de gebrekkige normen en waarden met regels die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. Die geven we door.

"...niet de vrijheid om onszelf te mogen zijn geven wij door, maar de gebrekkige normen en waarden met regels die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. Die geven we door."

Veranderen gaat wel maar traag

Dus ja, er gaat uiteindelijk vast wel wat veranderen maarrr dat gaat heel, heel erg traag. Ik ga dat niet meer meemaken. Niet in dit tempo.
Mijn mentor stelde tien jaar geleden overigens, dat alles nu razendsnel gaat en dat inzichten en "methoden" nu geen vijf jaar meer standhouden terwijl je er vroeger een eeuw mee kon doen.
Echter, boven elke methode verheven staat steeds de dialoog, de zieldialoog, het oprechte contact, de warm-hartelijke verbinding, recht tegenover de menselijke pijn die ieder mens knecht en klein houdt.
Dus ja, tuurlijk zit er verandering aan te komen maar pas in de loop der eeuwen, niet veel eerder, schat ik zo in. Omdat de huidige generatie niet sneller kan dan dit, zo te zien. Huidige generaties willen en kunnen niet meedoen. Die zitten vast in hun eigen traject, inclusief alle zelfsabotage, zelfdestructie en zelfhaat, en ieder heeft dat eigen traject te doorlopen in zijn eigen tempo.

Dus ik schrijf en zo blijf ik en verder zal het wel. Ik ben een stofje in de wind. Een bergje atomen. Een lauwwarme zak met kluiven en mijn bijdrage is gelimiteerd. Maar niet gelimiteerd tot niets. Ik kan mezelf vermaken. Ik kan plezier maken dus dat is kennelijk mijn doel hier op aarde. En wie het ziet kan erdoor besmet raken. Of kan "de tering in krijgen" en met een bijl achter mij aankomen om mij te slopen. Zoals nu voornamelijk nog gebeurt. Uit onvrede en omdat men een ander niet kan gunnen wat hen nooit gegund was, uit het briljante Verdeel en Heers-concept dat diep geïmplementeerd is in ieders onderbewuste. Missie geslaagd, lijkt mij.
Maar toch, het ten positieve besmetten van elkaar is wat we te doen hebben. Constateer ik hardop. Kennelijk moet dat zo, anders zou het niet gebeuren.

Er is niets aan de hand

Dus is er hoop? Welnee. Wie hoop zoekt, zoekt melancholie en zit wanhopig vast in het verleden zonder het NU te kunnen omarmen. We leven nu. Kom dus naar het NU. Daar gebeurt het. In het NU zit je puntje-stoel om alles te ervaren wat er te ervaren is. Niet achteraf, dan is het voorbij. "Gister" telt niet meer. Niet vooraf, dan ben je te vroeg en da's net zo nutteloos als te laat. "Morgen" bestaat nog niet. Alleen het NU bestaat. Met alle ongemakken van dien. Maar ook met alle mooiigheid. Voor wie het wil zien.

De mooiigheid dat er niets aan de hand is als we beseffen dat wij zelf de problemen maken die we (kennelijk!) nodig hebben om van te leren en doorheen te groeien.
De mooiigheid dat er niets aan de hand is.
De mooiigheid dat er niets aan de hand is.
Er is niets aan de hand.

"Wees in geen ding bezorgd", schreef mijn opa. In een klein religieus boekje dat hij mij naliet staan zijn woorden bewaard, in het mooiste handschrift dat ik ooit gezien heb. Pas na mijn veertigste ging ik  gaandeweg beseffen wat hij bedoelde, door terug te kijken op een leven met heel, heel veel hobbels, en heel veel lessen. Want sommigen krijgen meer te verduren dan anderen, maar nemen die hobbels als vanzelf, omdat ze beter zijn uitgerust dan anderen; "het zijn de sterke schouders die de lasten kunnen dragen."

Dus wat rest ons? "Voorbereiden in kalmte en rust." Klaar te zijn door uit te rusten. Hoe rust je uit? Door je in te spannen zodat je (uiteindelijk) kunt ontspannen, wat nu niet "mag". Hoe? Door te zoeken. En door van zoeken, vinden te maken. En van denken, weten. Hoe? Dat is voor ieder om zelf uit te vinden. Ik kan je hooguit vertellen hoe ik het gedaan heb. Dan zul je mij eerst die vraag moeten stellen...

liefs,

rj
4 mei 2021, 22:12

maandag 3 mei 2021

BBB is hart nodig. En "hart" schrijf je met een t.

BBB is hart nodig. En "hart" schrijf je met een t.

Ook te beluisteren als podcast in 10 minuten:
https://soundcloud.com/watkanerbeter/bbb-is-hart-nodig


Wie niet inziet dat we aan een grote reset toe zijn heeft hartstochtelijk zitten slapen of doet nog gretig mee aan de rat race.

Dat mag iedereen inzien. Kijk maar om je heen. Is dit beschaving?

We mogen die mensen wel dankbaar zijn dat ze ons daarop hebben durven wijzen, zoals onze premier, zijn huichelachtige en hypocriete kabinet en de idioten van het world economic forum met 666 in het logo en met keizer Klaas Vaak oftewel Klaus Schwab aan het roer van de ark van Noach voor zwakzinnigen met identiteitsstoornissen.

Ik kende hun kunstjes allang want ik ben samen geweest met mensen die probleemloos kunnen aanschuiven bij dit clubje addergebroed. Ik was er dus reeds op voorbereid door jarenlang met schizofrenen (denk aan psychopaten en sociopathen) op te trekken die mij getraind hebben, onbedoeld en onbewust vermoed ik, met uitlokking en straf, met het projecteren van frustratie en furie, en getraind met het mij verwijten wat ze zelf doen. Ik was al bekend met het buitensluiten en isoleren van hen die weliswaar integer maar niet omkoopbaar zijn en dus niet deugen. 

Hypocriet gedrag het aanvalsmiddel bij uitstek

Zo leerden zij mij dat hypocriet gedrag het aanvalsmiddel bij uitstek is om de ander het leven zuur te maken, overigens zonder daar ooit in te slagen, want zoals leert enerzijds jou bij jezelf te komen en daar te blijven en anderzijds doet zo iemand zichzelf te kort. Het leert je "het" bij de ander te laten, je nooit te verdedigen en niet te vechten. Het leert je dat humor, liefde, geweldloosheid en relativering je overzicht en vrede in jouw hart geven, zonder de noodzaak om je te bewijzen.

Anders gezegd: het leert je zoeken. En het leert je van zoeken vinden te maken. (En van denken voelen. Om uiteindelijk van zoeken via via naar weten te komen.) En dat geeft vrijheid, rust en zelfliefde. Iets waar machtswellustelingen heel nerveus van worden.

Omdraaien

Het leert je ook iets fundamenteels over deze samenleving. Het leert, dat de meest voorkomende passieve (onzichtbare) agressie hem zit in "omdraaien", in "de ander beschuldigen van wat men zelf doet", èn het leert dat "de verzonnen stelling" het aanvalswapen bij uitstek is (waarbij de ander in de hoek wordt gedreven met een fictief oftewel verzonnen probleem waarvoor de ander verantwoordelijk wordt gesteld, wat de ander moet oplossen, waarvoor de ander de schuld krijgt en waarvoor de ander straf krijgt, als van een zelfbenoemd tribunaal met aanklager, rechter en beul ineen) en uiteindelijk gaat alles om de macht, om overheersen, en eigenlijk om bezitsdrang, met Schuld, Boete, Straf en Zonde (je weet wel: SBS-Z) als breekijzer om hun gelijk te forceren. En wat alleen werkt als de ander toegeeft. Als lokkertje, dus. 

(zelf)destructie, (zelf)sabotage en (zelf)haat

Dat gebeurt in het groot en in het klein. Wat ik zie gebeuren tussen mensen onderling als afspiegeling van een zieke maatschappij, lijkt in de kern te gaan om twee dingen: 

boetedoening, oftewel zelfkastijding, enerzijds; 

en

genoegdoening, oftewel afreageren op een ander, anderzijds.

Niet stabiel

We zijn niet stabiel. We missen eigenwaarde en zelfvertrouwen en da's altijd afkomstig van ons binnenste oftewel afkomstig van volwassen zieldialoog.

Daardoor moeten we wat en zoeken iets "om maar wat te hebben." Al is het burgertje pesten. Of: overmatig veel eten. Of drank, roken, druks, snoepen, winkelen, sporten, gamen, relaties, sex, enzo.

We zoeken afleiding van ons miserabele bestaan en dit lijkt de menselijke drijfveer te zijn achter het overal terugkerende drieluik "zelfdestructie, zelfsabotage en zelfhaat" - de onderliggende gedragingen van mensen die telkens tevoorschijn komen als meest essentiële dagbesteding. Waarmee we in feite onszelf te kort doen.

Verleiding en misleiding ter afleiding

Verleiding en misleiding ter afleiding zie ik continu voor mijn neus gebeuren. Normaal warm-menselijk, vriendelijk contact is schaars of heeft een beperkte houdbaarheid. Het vervliegt en maakt grimmig plaats voor iets anders in de categorie "zelfdestructie, zelfsabotage en zelfhaat". Zich uitend naar zichzelf of anderen via boetedoening/zelfkastijding of genoegdoening/afreageren.

Geestelijk arm en uitgeput

Geen wonder dat we niet gezond leven en doodgaan aan de meest vreselijke welvaartsziekten. Er is geen werkelijke welvaart en geen werkelijke rijkdom. Alleen financiële. We zijn geestelijk arm en uitgeput. We gedragen ons vreselijk en frustreren de boel uit protest, of uit verveling, en dus uit frustratie, of preciezer: uit verdriet, uit onmacht of uit boosheid. En boosheid is het product van verdriet en onmacht te noemen.

Wie het durft te zien ziet armoe en uitputting en da's niet door corona. Zelfmoorden, verkeersdoden en welvaartsziekten waren al leidend vóór die tijd. Ruim vóór 16 maart 2020 de maatregelen hun intrede deden. 

We zijn toe aan een reset maar niemand had er trek in. Mijn bedrijf was gericht op "het verbeteren van levenskwaliteit" maar ging onderuit vanwege te weinig klandizie. Ben kennelijk op de verkeerde planeet geboren of in de verkeerde eeuw. Dus rest mij niets anders dan toeschouwer te zijn. En dat doe ik. Met een glas in mijn hand. Gevuld met tranen. Soms van het lachen om zoveel stupiditeit maar meestal van verdriet, vanwege empathie of omdat  het van mensen af straalt en mij besmet.

Besmetten doen wij elkaar altijd telepathisch en dus ook op afstand

Besmetten doen wij elkaar altijd telepathisch en dus ook op afstand... dus preventie zoals afstand houden ("social distancing"), maar ook gezichtsbescherming of handen wassen is eigenlijk altijd zinloos; aan elkaar denken is al genoeg om ellende over te brengen of elkaar moedwillig te verwensen. Ik heb dingen gezien die niet kunnen en die wel gebeuren maar waar niemand over lijkt te willen nadenken - laat staan over wil praten - en waar niemand onderzoek naar lijkt te willen doen, maar die voor de echte observator glashelder zijn. Wij zijn onze eigen grootste vijand gebleken. De belangrijkste agressor van deze planeet. Zolang wij onze talenten dus zo negatief, destructief en extreem blijven inzetten is verbetering van kwaliteit van leven ondenkbaar, onbereikbaar en onmogelijk.

Uitgeput door negatieve bemoeizucht oftewel verwensing

Terwijl ik dit schrijf lig ik maar van uitputting in mijn bed (omdat ik weg wilde maar niet van huis kwam, mijn ogen zwaar werden), waar ik 's avonds niet in kom en 's morgens niet uit kan, zolang ik mensen ontmoet die zich aan mij opdringen, bezit van mij willen en alles willen ontregelen; een daad vol destructie, sabotage en haat die men gretig op een ander projecteert in de veronderstelling dat men daar zelf beter van wordt, of omdat men de ander niet gunt wat men zelf nooit gegund was, of gewoon voor afleiding. Al is het maar voor even. 

Toxische leefomgeving

Zo toxisch is onze leefomgeving. Zo ziek worden mensen gemaakt dat ze elkaar bespringen en klein houden. Dat is wat ik zie althans.

Daar kan ik niets aan veranderen en dat ga ik dus niet eens proberen. Het zou getuigen van vechten tégen. Liever dank ik voor de les, vergeef ik hen en ga mijn eigen weg.

Ik heb geleerd probleemloos en moeiteloos alleen te zijn en mij te vermaken op mijn eigen vierkante meter. Dat was een lange weg terug naar mezelf en kan ik iedereen aanraden.

Mensen parasiteren bij elkaar en misgunnen elkaar wat hen nooit gegund was

Het nadeel is dat mensen parasiteren bij elkaar en elkaar misgunnen wat hen nooit gegund was zodat je vanzelf al afstand houdt. Een wreed dilemma voor een geboren mensenhelper die niets anders wil dan iedereen gelukkig en gezond te zien en nooit stopt tot iedereen dat bereikt heeft maar dramatisch genoeg inziet dat hij daarin onmogelijk zal slagen zolang de mensen die het dichtstbij staan hem het liefst de hersens inslaan en zijn bloed willen drinken.

De zon schijnt altijd voor wie hem zoekt

Gelukkig is "hier" zijn geen straf voor wie het durft te zien. Zelfs als het regent, waait of koud is. Het is hier prachtig. Het is lente en de natuur schiet op. De vogels zingen mij toe en de zon schijnt altijd voor wie hem zoekt. Constateringen zijn nuttig voor het overzicht en nog nuttiger om hardop te melden wat je ziet en daarna vervliegt dat weer omdat het steevast verdrongen wordt door levenslust - zoals een liedje in je hoofd, het vooruitzicht van leuke activiteiten, een toffe uitwisseling en een lach. 

Wie zichzelf wat gunt heeft met anderen niets te maken, kent zelfliefde en rust en dat overstijgt alle vorm van (geforceerd gezocht) vermaak. Afleiding is dan niet nodig. Wel de rust om te wachten tot de volgende ingeving, die je op weg helpt.

Dat... heet: leven in vertrouwen.

rj

-

NB: BBB staat voor Build, Back, Better en is daarin is drie maal een omgekeerde 6 te zien; 666, dus. Vermoedelijk de eigenlijke en enige betekenis

bron: https://www.facebook.com/verdwenenkennis/posts/114608240769268/

voorgedragen in 14 minuten/start na 2 minuten:  https://www.facebook.com/verdwenenkennis/videos/452904572607604

't vervolg op...

Speech | als antwoord voor onwetenden die zich afvragen waar we ons nu zo druk over maken.
(voorgedragen in 12 minuten, te vinden op: https://fb.watch/5aR7fn251g/) https://www.facebook.com/watkanerbeter/posts/113267024236723/