dinsdag 28 september 2021

De boodschap van 2 lieveheersbeestjes

De wereld is gruwelijk. De mensen vechten met elkaar; eigenlijk met zichzelf en dumpen hun innerlijke strijd bij ieder die ze tegenkomen. Vanmorgen liep ik door het park en dacht terug aan de woorden van de parkwachter die het gistermiddag voor gezien hield, nadat hij door de moeder van een relschoppertje was uitgescholden, in de trant van: "als hij zegt dat hij niet geschopt heeft (naar de eenden van het park), dan is dat zo" - waarbij het nooit gaat om wat iemand doet en altijd om de manier waarop. Het gaat om de "Hoe". Hij was er zo van onder de indruk dat hij de rest van de middag niet meer kon noch wilde werken. Hij was het zat.


Verraad


Moet je nagaan wat de gemiddelde westerse mens te verduren heeft als we zo met elkaar omgaan. Ik maak het dagelijks mee, dat mensen zich op mij wensen uit te leven. Mijn eigen buren gedragen zich zelfs zo - men leeft zich uit zonder reden dus slechts met drogredenen - en weten van gekkigheid niet wat ze moeten doen, terwijl wij ons, juist nu, te verenigen hebben. WIJ, het volk, aanvaarden de draconische maatregelen die over ons heen gestort worden, als gedweeë kleuters. Niet als volwassenen maar als kinderachtige nitwits. Dus "vragen we er zelf om". En zulk gedrag doet men na, ook onderling. Kijk maar om je heen. Mijn parkwachter kan er over meepraten. Wat hij zoal over zich heen gestort heeft gekregen is ronduit schandelijk te noemen.

Dan heb je niet alleen sterk in je schoenen te staan maar ook de bal terug te leggen naar waar die hoort, wanneer mensen niet de bal spelen maar de man - "ad hominem" heet dat in "oneigenlijke communicatie"-termen oftewel logical fallacies oftewel drogredenen, afgeleid van be-drog. Men bestookt elkaar gewelddadig met leugens oftewel verzonnen onzin. En eigenlijk pleegt men verraad, om te beginnen naar zichzelf. Daarover schrijf ik mij blauwe vingers. Vandaar het blauwe lettertype ;)


Hysterie, uit bezitsdrang


Moet je nagaan... hoe ziek we zijn, als volk. Dit noemen wij "beschaving". Ook nog. Ik zie slechts "Verdeel en Heers", oftewel "Verwar en Plunder", zoals ik mijn ex-genote jarenlang zag doen. Hysterie is het enige wat overblijft voor hen die dergelijk zwakzinnig gedrag omarmen en schijnbaar het laatste redmiddel, om gezichtsverlies te voorkomen - wat natuurlijk helemaal niet lukt omdat zulks averechts werkt. De functie van hysterie: men probeert de ander te overbluffen, te overmeesteren, te overheersen, te onderwerpen en uiteindelijk tot bezit te veroveren. We praten dus over bezitsdrang.


Denk-fout: fout van het denken


Ging dat te snel? Mooi. Er zijn 320 artikelen hieraan vooraf gegaan dus lees je in, doe onderzoek, stel vragen of ga het bij jezelf na. Hier staat het compact en niet onwaar. Wanneer men ingevingen deelt zijn er geen onwaarheden, leugens, denkfouten of onjuistheden. Zelfs geen mening. Het zijn slechts observaties. 

Dat dient neutraal, dus liefdevol en onberispelijk te gebeuren. Meestal komt men na een confrontatie tot bezinning, als dat niet al gelijk gebeurt. Soms heeft het even nodig om de essentie door te laten dringen. 

Da's niet iedereen gegeven. Kijk maar naar onze opvoedingDe meesten van ons zijn opgekweekt in een samenleving vol strijd en geweld en herkennen dergelijke uitspraken en observaties niet omdat het niet in het geleerde kader past en dus niet waar kan zijn

Die laatste zin is vrij belangrijk. Men verdedigt het fundament van schijn-veiligheid en schijn-zekerheid. Men heeft het denken leren vereren boven het gevoelsverstand. Daarover zijn alle geleerden en wijsgeren het eens. Nu jij nog. Dus maken we denk-fout op denk-fout, oftewel fout van het denken. Immers, er komt geen gevoel aan te pas dus kan er niets van waar zijn.

Ga maar na. Als iets positief is, is het rijk aan overvloed, liefde en waarheid. Als iets negatief is, hoe kan het dan ooit waar zijn? Iets wat waar is, is altijd positief, nooit negatief. Echter, als men de waarheid (de feiten dus) geweld aandoet, is er van die waarheid dus niets overgebleven maar wordt het misbruikt, uit eigenbelang. Aha...

Wat er verder nog schreeuwt om prioriteit is de zin: "Doe nu maar wat ik zeg." Het gevolg van die houding van onze ouders is dat we een ander niet kunnen gunnen wat ons nooit gegund was. Da's gelijk één van de belangrijkste drijfveren van al onze sabotages (zie daarover het vorige artikel - Ben jij gelukkig? Welke stappen kun jij nemen? Vluchten... kan niet meer)


Opvoeding


Nogmaals: kijk eens naar onze opvoedingDe meesten van ons zijn opgekweekt in een samenleving vol strijd en geweld en herkennen dergelijke uitspraken en observaties niet omdat het niet in het geleerde kader past en dus niet waar kan zijn. Daarover, over die opvoeding, die van ons als authentieke mens geen spat heel laat, heb ik dus een heel artikel geschreven, recentelijk; zie: 

De opvoeding als basis en het ultieme middel van Verdeel en Heers | Angst voor Straf | Oorsprong Stockholmsydroom: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/opvoeding-als-basis-van-verdeel-en-heers.html

 

Corrigeer wat daarom vraagt


Daarmee zijn we er nog niet. Hoe corrigeren we dat? En moeten we dat wel corrigeren of... lekker zo laten?

Ik zeg daarover altijd: 

"We zijn allen kind van het Systeem, waar men van alles moet, niets mag en waar gevoel verboden is. Men kan het kind wel uit de oorlog halen, maar hoe haal je de oorlog uit het kind?

Dat het zo gekomen is, daar is niets aan te doen. Maar... moeten we het dan zo laten?"

klik voor vergroting

Corrigeer, wat daarom vraagt. Dat is ieder van ons aan zichzelf verplicht. En daar staat uiteindelijk een heel leven voor ter beschikking. Dus... of en wanneer dat gebeurt, is voor ieder verschillend en daar kan men niets van zeggen. Men dient slechts af te wachten en hopen op beterschap, want een ander kun je niet veranderen. Je bent slechts verantwoordelijk voor jezelf. Daarover stelde Gandhi: "verander de wereld, begin bij jezelf."

En ik neem nu en hier mijn verantwoordelijkheid om mij uit te spreken en zo kenbaar te maken wat ik zie; daarmee wijs ik een ieder op karikaturaal gedrag. Omdat dat daarom vraagt. Da's de enige manier om tot verbetering van levenskwaliteit te komen: elkaar aanspreken op karikaturaal gedrag. De mens die van zichzelf een karikatuur maakt, leeft niet maar overleeft.


Niet één maar twee lieveheersbeestjes


the intuitive mind is a sacred gift
and the rational mind is a faithful servant.
We have created a society that honors
the servant and has forgotten the gift.

Terug naar mijn belevenis bij het park. Ik ben dol op het park waar ik naast woon en zeem graag de bankjes af die er nieuw geplaatst zijn en anders kleven. Bij het doorlopen van het park dacht ik terug aan de woorden van de parkwachter/beheerder die het gister opeens zat was. Voor ik het wist kruiste een lieveheersbeestje mijn weg. Die zat doodleuk op het bankje, op mij te wachten. En voor de zekerheid was zijn broer neergestreken op de prullenbak ernaast, zodat ik de boodschap niet kon missen; twee lieveheersbeestjes wezen mij erop, dat geluk in jezelf zit. En dus vrijheid. Niet in (het contact met) de buren, niet in jouw relatie, niet in de mensen om jou heen, maar in jou zelf. Da's althans mijn ervaring. En die geef ik graag door. Voor een ieder die die zoektocht zelf wil maken, de zoektocht naar geluk... in zichzelf.

rj++






Meerleeslink:


Corrigeerbaar gedrag; de verwoestende werking van emotionele kou; aanleiding, oorzaak en gevolg: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/corrigeerbaar-gedrag.html

maandag 27 september 2021

Ben jij gelukkig? Welke stappen kun jij nemen? Vluchten... kan niet meer

Velen doen wat hen gezegd wordt zonder ooit gelukkig te zijn, of zelfs zonder dat ooit te beseffen.

klik voor vergroting
Jij kunt jouw kop in het zand steken en net doen alsof je niet in de gaten hebt, dat wij misleid worden, het virus overdreven is, de vaccins geen medicijn zijn maar levensgevaarlijk, en dat het doel van dit alles is om een politiestaat te creëren met overal controleposten en continue overheidsterreur op basis van een 
sociaal puntensysteem

En dat jij dus geen leven meer hebt maar continu stress. Waar je gegarandeerd ziek van wordt. Lichamelijk, geestelijk, mentaal ziek.
Geen leven, maar over-leven.

Dat kan.
En dat kun jij heel lang volhouden.
Punt is...

Vluchten kan niet meer.



Jij hebt namelijk te staan voor jezelf, als mens.

Je hebt te weerstaan wat jou niet past en te verdedigen wat jou lief is. Vluchten getuigt van lafheid, lafheid ontstaan vanuit de angst voor straf en dat is een gepasseerd station. Daar dienen we voorbij te stappen door ons hart te volgen en zo "het goede te doen".




Stappen nemen of zo laten


En nu jij. Wat ga jij doen? 

Alles aanvaarden of durf jij stappen te nemen om jouw kwaliteit van leven te verbeteren?


rj

Extra: "Cyber Attack" van CrisisCompilatie, waarin Charlie Chaplin geciteerd wordt over hoe we ons te verenigen hebben, en emeritus prof. Karel van Wolferen die stelt, dat burgerlijke ongehoorzaamheid het enige is dat helpt - kortom ieder dient zijn eigen gang te gaan: facebook.com/CrisisCompilatie/videos/519975085723119




Van spel naar volwassen gedrag: hoe zeg je dat netjes?

Leuke ontmoetingen gehad dit weekend. En doodmoe uit het weekend gekomen. Dus schrijf ik erover. Want dat klopt natuurlijk van geen kanten... Mensen leren spel. Ze distantiëren zich er van en zijn zich dan van geen kwaad bewust, op het schizofrene af. Spel is echter niet zonder gevolgen. Het leven is bedoeld als één groot avontuur dus men doet zichzelf tekort als men niet voluit meedoet, het leven in zich opzuigt en alles ervaart, doorvoelt en beleeft. Daarom schreef ik aan een meisje (zo presenteerde ze zich) zojuist het onderstaande.

Van spel naar volwassen gedrag: hoe zeg je dat netjes?


Om iemand te wijzen op wat je die ander ziet doen - en waarmee die ander jou lastigvalt zodat jij er wel op moet reageren - daarvoor is er geen nette manier. Je kunt niet èn de kool èn de geit sparen. Je dient neutraal en onomwonden te zeggen waar het op neerkomt. Je trekt uiteen wat daarom vraagt en bent duidelijk, eenduidig en volledig. Want: zachte heelmeesters geven stinkende wonden...

Hey

Stel dat ik nu iets zou voorstellen, zoals: "heb jij zin om af te spreken?", dan zou dat afketsen op jouw afwijzing. Waar of niet?
Dat is het "spel" tussen man en vrouw.
Iets verwerpelijkers ken ik niet dan dit.

Lees dit bericht tot het eind. Het is een positief bericht vol hoop, liefde en zorg, maar alleen voor hen die het durven zien. Zie, of jij ertoe behoort, of (nog) niet.

Deel 1. Contact zoeken vanwege een "groot probleem" |


Kennelijk zit je aan mij te denken - iets wat de meesten overigens gelijk ontkennen als ik daarover begin maar zoiets is voelbaar dus ontken het niet alsjeblieft - en dan verwacht ik eigenlijk dat je dat uitspreekt anders gaat het z'n eigen leven leiden. Dan trek je aan mij. Een stiekem trucje waar met name sommige vrouwen pretenderen het alleenrecht op te hebben maar wat averechts werkt omdat het niet zuiver is, niet uitgesproken, niet duidelijk en misleidend, want zodra men de ander ermee confronteert wordt het ontkend. Vaak genoeg gezien.

Stel dat het klopt, dan ben jij nu te laat en ben ik jou voor, simpelweg omdat jij aan mij trekt en dat niet uitspreekt terwijl jij mijn mailadres nu hebt zodat jij jouw behoefte kenbaar kunt maken. En zo te merken wil jij leren "voelen". Jij leeft zonder te beleven. Over-leven, dus.

Da's een groot probleem waar niemand antwoord op heeft. 
Het is nog erger dan dat. De enkeling die zoekt naar antwoorden - en die mogelijk zelfs vindt - wordt verguisd, vernederd, gesaboteerd, belachelijk gemaakt, geschoffeerd en  (dus) verraden. Dat noem ik niet voor niets. Kijk later maar terug, of je begrijpt waarom ik dit opsom voor je.

Is nix van waar natuurlijk maarr achteraf blijkt er niets gelogen te zijn van wat ik opmerk; achteraf bevestigt iedereen altijd alles aan mij. Dus ik kan er naast zitten maar dat zou dan voor het eerst zijn.

Stel, dat jij je in mineur voelt, een dip na het weekend en steun zoekt bij de mensen om je heen. Stel, dat je dan opeens aan mij denkt, vanwege de vrolijke en stabiele energie die ik enerzijds bij mij draag en de behoefte - of het tekort - die jij anderzijds heb. Stel, dat je graag verlichting zoekt voor wat jij voelt, de onbalans, de ellende. Werkt dat dan? Tijdelijk verlichting zoeken? Afleiding, dus? Werkt het dan, om jouw lasten, jouw pijn, jouw verdriet, jouw tekort, jouw ellende, jouw gedoe dus, bij een ander te dumpen? Heeft dat ooit gewerkt? Gaat het ooit werken? Of is wat jij nastreeft slechts een tijdelijke verlichting van wat jij nu ervaart of voelt en dump jij dat gewoon(lijk) bij wie-er-ook-maar-beschikbaar-is?

Kijk even met mij mee.

Ik ben grofweg 2x jouw leeftijd. 
Jij laat zien dat jij doet aan aantrekken en afstoten; je negeert en trekt jouw neus voor mij op wanneer jou dat zo uitkomt.
Jij gaf zondag ervan blijk te vergeten wat je de avond tevoren met mij besproken had, je gaf blijk te vergeten dat jij mij jouw mailadres had gegeven door het in te spreken in mijn old school niet-zo-smartfoon en je beweerde zondag dat jij mijn mail niet hebt ontvangen, nog zonder te kijken. Kennelijk ben ik, en alles waar ik voor sta, niet ter zake doende voor jou. Dat is het idee dat mij bekruipt door de manier waarop jij dit bracht. Ingeving dus. Zit er zelden naast. 

We hebben elkaar 3x ontmoet waarvan 2x dit weekend en het stond in het teken van de waanzin van deze tijd. Daarin vonden wij elkaar waarna jij er na de eerste ontmoeting (in maart?) als een haas vandoor ging, mij als het ware de rug toedraaide en daar dit weekend een pasklare drogreden voor had, namelijk dat ik wel een agent van politie kon zijn. 
En dat, terwijl jij ook had kunnen uitspreken, dat het contact of de uitwisseling jou beviel (waarom zeg je dat eigenlijk niet?) maar dat jij er nu toch echt vandoor wilde, ZONDER mij het idee te geven dat jij mij letterlijk en figuurlijk de rug toekeerde en dus van aantrekken overging tot afstoten - want dat is het beproefde mechanisme dat ik regelmatig zie gebeuren om mij heen en nu ook van jou. Meerdere keren. Zondag gaf ik jou die gelegenheid niet meer, toen had ik geen zin in die flauwekul en was ik jou voor. Ik ging gewoon mijn eigen gang.


Deel 2. Beschouwing; analyse van een toeschouwer op afstand. En de uitnodiging om naar jezelf toe te gaan |


Zo. Dit zijn de feiten even op een rij. Het zijn mijn waarnemingen voorzien van commentaar door inzichten toe te voegen, zoals dat ik geen rol speel voor jou maarrr dat jij wel aan mij trekt. Zondag en nu ook weer. Zondag moest ik aan jou denken en vervolgens riep jij mij aan en riep jij mij bij je. Leuk, maar zo blijft het oppervlakkig en jij zelf blijft buiten spel. Jij overziet het spel en dirigeert het zonder er zelf aan deel te nemen, want jij treedt erbuiten en maakt gaandeweg de spelregels. Bazig gedrag dus van een autoriteit die ver boven het plebs zich bevindt, zonder ooit aan het leven zelf deel te nemen. Anders gezegd: jij sluit jouw gevoel buiten en leeft niet maar overleeft. Jij speelt een rol in jouw leven. Een nogal schizofrene aangelegenheid waar niemand gelukkig van wordt en jijzelf al helemaal niet

Kijk eens, dit werkt niet. Wat jij doet werkt niet en wat ik nu doe werkt sowieso niet. Mensen kunnen niet tegen de waarheid en de zogenaamde wakkeren al helemaal niet, zodra het te dichtbij komt en over hun eigen gedrag gaat. Die vechten je de tent uit.

Maar wat nu, als ik helemaal van A tot Z gelijk heb en alles klopt van wat ik OPMERK?

Ik ben gewend dat mensen met mij vechten maar ik sta wel en ben van niemand afhankelijk. Niemand. En jij?
Jij wel, en dat laat jij voelen. Alleen doe jij niet mee aan jouw eigen spel. Jij staat er boven en wilt aan de touwtjes trekken. Echt joh? Geeft dat vervulling? Hoe vaak heb jij dat nu gedaan en werkt het of werkt het totaal niet?

Dus... de uitnodiging die daarin zit is om jouw eigen partner te worden.

Jouw eigen partner wil zeggen dat men één is met zichzelf. Wie de eigen partner is, vecht niet met anderen maar is al gelukkig en kan verbinding aangaan met alles en iedereen. Zo iemand straalt alle kanten uit en haalt niets bij een ander maar deelt uit overvloed.

Dat wil iedereen maar niemand wil die stappen maken, dus ik maak mij geen illusies. 
Maar ik kan je wel bijstaan bij de eerste stappen, bijstaan met een kennismaking met deze andere manier van leven en denken. Daarover gaat mijn werk, verdeeld in twee websites, verdwenenkennis.nl en hetlichaamliegtnooit.nl.

Ik behoor tot de meest vrolijke, positieve, onbekommerde en oprecht blije mensen ter wereld. Daarmee heb jij nu kennis kunnen maken. De vraag is wat jij wilt en dat weet jij niet en/of spreek jij niet uit. In plaats van echt kennis te maken, elkaar echt te ontmoeten, mij te vragen om mijn kennis en inzichten belangeloos te delen, doe jij stiekem en trekt aan mij. Via de achterdeur. Ik moet het maar komen aanbieden. Als een schooljongen. Waarna jij mij - net als al die anderen in deze verziekte wereld - het nakijken geeft want je vindt het opeens toch niet meer zo interessant. Onvolwassen gedrag dus, hetgeen exact kenschetst wat er mis is met de deze gevaarlijk gestoorde wereld.

Gebruik de voordeur liever. Zeg wat jij wilt. Doe dat zonder schroom en sta er helemaal achter. Ook als jij er nog niet uit bent wat jij wilt maar duidelijk geïntrigeerd bent.

En nog iets. STOP MET FLIRTEN. Zulk kleinzielige gedoe is mensonterend en maakt jou te schande. Flirten met iemand van 2x jouw leeftijd die jij vervolgens vernederend behandelt als een schooljongen van half jouw leeftijd getuigt van agressie, haat en verraad - van jezelf. Je doet jezelf te kort, zo.

Laat dat maar eens doorwerken en omarm het idee, dat jij - en feitelijk iedereen - éérst zijn of haar eigen partner heeft te worden voor je de verbinding, laat staat de relatie, met de ander aan kunt gaan. Harrie Jekkers zingt erover in: "Ik hou van mij."


Deel 3. Zelf-haat en parasitair gedrag. Doorpakken en de uitnodiging aangaan. |


Weinigen doorzien dat dit een wereld is van Verdeel en Heers die ons tegen onszelf heeft opgezet tot zelf-haat aan toe. Oikofobie oftewel zelf-vernietiging, zelf-haat of zelf-sabotage zijn de ergste en meest duidelijke symptomen, met feminisme en diversiteit als speerpunten van een afbraakbeleid waarbij de heteroseksueel, het gezin, het huwelijk en de menselijke natuur geen enkel bestaansrecht meer hebben.

klik voor vergroting
Dit is geen gedachtenkronkel van mij alleen. Ik ben niet de enige die dit constateert. De agenda van de NWO - en dus die van de Rockefeller Foundation en in navolging daarvan de Gates Foundation - is er nogal open, duidelijk en uitgesproken over. Dit gaat gebeuren en is al vergaand onderwegElk samenzijn met een ander mens is verworden tot een parasitair gebeuren waarbij de één de ander leegzuigt of dat ten minste probeert. Dat is althans wat ik (in)zie na intensief onderzoek en veldwerk. 

Geen wonder dat een weekend met anderen energie kost terwijl dat eigenlijk energie zou moeten geven. We zijn parasitair ingesteld naar voorbeeld van de machthebbers achter de schermen. Kijk maar. Zondagmiddag zei jij letterlijk tegen mij dat jij moe was terwijl jij een heerlijke avond achter de rug had met gelijkgestemden. Een avond waarvan jij zou hebben moeten opladen, lijkt mij. Toch? Ik had die ervaring ook en beaamde jouw woorden. Sterker nog, het is nu maandag en de ochtend heb ik slapend doorgebracht omdat ik uitgeput was. Ik werd om 8:45 wakker, at iets en viel weer in slaap om drie uur later opnieuw later wakker te worden. Da's niet normaal en mijn lichaam spreekt boekdelen; de wereld is toxisch oftewel de mensen parasiteren. Allemaal. CONTINU. Erger kan niet! En dit zijn dan nog de gelijkgestemden, de leuksten, de vooruitstrevenden, de pioniers, de wakkeren; maar kennelijk is men nooit volwassen geworden want als kinderen hangen ze bij moeder aan de borst voor méér.
Hoe verdacht is dat?

Hoe dan wel?



Dus kijk uit voor leugens, misleiding, drogredenen en klinkklare onzin als reactie op (wat iemand zegt over) wat jij doet. Leer oprecht, open en eerlijk te zijn. Wees transparant. Da's de enige manier om verder te komen. Misschien werkt dat niet bij iedereen - de meesten liegen omdat men dat leert in deze samenleving die niet samen-leeft - maar het inspireert en is dus waardevol, het is positief gedrag. Herken de angst om gecorrigeerd, vernederd en vervloekt (ja daar is die dan) te worden en leer jezelf openstellen voor de taal van jouw hart, iets dat jij decennialang hebt afgeleerd en wat bedolven is onder een flinke laag leefregels. Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft, ieder opgedrongen krijgt en die men beschermt, uit angst voor straf.
Leer jezelf openstellen. Leer dat. Train jezelf erin.
Het is het enige waarde-volle. Ook al neemt het de rest van jouw leven in beslag. Dan hebbi wat te doen. Da's tegen het vervelen.

En nog iets. Wil je zien, ervaren, voelen, meemaken hoe dat eruit ziet, kom dan kijken. Ik heb er mijn leven aan gewijd. Om van zoeken tot vinden te komen en van denken naar weten. Ik handel vanuit mijn hart en heb mijn streven, om zuiver in het leven te komen te staan, verzilverd.
Wie mij betrapt op iets anders, kijkt niet goed, verwijt mij wat die zelf doet oftewel verwart het eigen gedrag met wat die van mij ziet en zit dus vast in: "Hoe kun je een ander gunnen wat mij nooit gegund is?" Da's dus geen "betrappen" maar domweg "trappen".
Ga maar na.
Het gaat er niet eens om of mijn tekst klopt of niet, maar om de reactie erop, vol drogredenen, psychologie van de koude grond of pure laster, waarmee men aantoont weg te lopen van zichzelf en zo per definitie zichzelf geweld aan doet. Nogmaals; men doet zichzelf te kort. En daar heeft de mensheid mee te stoppen, wil men ooit tot verbetering van kwaliteit van leven komen. De eerste stap naar verbetering en dus naar volwassen gedrag is... alles bespreekbaar leren maken - en voordat wij daar zijn, is dat nog een hele lange weg.

rj
-

Liefde volgens Krishnamurti: https://youtu.be/NsvGbhyYq8Y

Cyber Attack van CrisisCompilatie, waarin Charlie Chaplin geciteerd wordt over hoe we ons te verenigen hebben, en emeritus prof. Karel van Wolferen die stelt, dat burgerlijke ongehoorzaamheid het enige is dat helpt - kortom ieder dient zijn eigen gang te gaan: facebook.com/CrisisCompilatie/videos/519975085723119


Wat eraan vooraf ging:



Op zo 26 sep. 2021 om 04:02 schreef rj:

Hey meis, waar hadden we het nou over?
Zou ik jou iets toesturen?
Weet het niet meer
Zie je op het mp
rj

PS ik heb wat gekopieerd voor je en hieronder​​ gezet:

Heart-core! Hoe belangrijk deze dag is geweest, lees je hier. Een terugblik;

"Remember, remember, the 5th of september..."

dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/5th-of-september.html

Update: filmpje van crisis compilatie over cyber attack is toegevoegd

-

Heart-core 

Sta voor jezelf | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/sta-voor-jezelf.html




​Care? 
Dare?
Share: Van spel naar volwassen gedrag: hoe zeg je dat netjes? https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/van-spel-naar-volwassen-gedrag.html

zaterdag 25 september 2021

Liefde de wereld inbrengen begint met invoelen



Liefde de wereld inbrengen begint met invoelen 


Gisteravond weer eens bij De Quarantine aangewaaid (café in Amsterdam, zijstraat Oostelijke Handelskade). Vreselijk gezellig. Was ogenblikkelijk in gesprek met wat ik noem "nieuwe vrienden". Allemaal ouders. Betrokken ouders. 
Vervolgens kwamen er nog veel meer bij.

Had net een paar nare aanvaringen achter de rug met agressievelingen dus dit was mooi en welkom. En meer. Leek sjans te hebben met iemand van de bar - een vrouw gelukkig - maar kan er niks mee, tis "aantrekken en afstoten", en mijn nieuwe vrienden Leandra en Jeremy begrepen gelijk hoe zinloos het dan zou zijn om te proberen iets af te spreken om dat te verzilveren. Lea zei mij letterlijk er van weg te blijven; zij kende dit van zichzelf en vond het zonde van mijn tijd.
Buiten na een uur kwekken koud, dus af en toe binnen om op te warmen of te dansen. En toen kwam Eva binnen. Een heerlijke verschijning die duidelijk om zich heen keek, al was het niet opvallend. Ze zou achteraf maar even blijven maar we hebben toch even uitgewisseld. Ik sprak haar aan en het gesprek ontstond vanzelf. Dan weet je dat het stroomt.

Toen ze weg ging vroeg ik, vanuit mijn tenen, of ik iets kon zeggen, geven of doen wat zij nodig had. Iets wat een behoefte zou vervullen. Kennelijk voelde ik haar aan. En sprak mij uit. Ze kwam uit op een knuffel en ik hoorde haar vragen of ik een knuffelaar was. Ik keek vertwijfeld en zei, dat ik haar vóelde en dat er zoveel uitwisseling was; was dat niet belangrijker?

Ze ging en ik zag Lea naar mij kijken, zo van: "Waarom heb jij haar nummer nog niet, pik?" Dus ik naar buiten, zag haar niet, vroeg wat in het rond maarr vond haar aan de overkant van de straat. Ik erheen. Ze zag mij naderen en groette mij al spontaan. Er was nog een kaper op de kust die haar naam noemde, maar ik was een man met een missie, en stond als een huis. Deed even mee met de small talk van vertrekkende omstanders, en wendde mij toen volledig tot Eva.

Wat er gebeurde? Iets leek mij over te nemen. Dit kwam eruit als een vulkaan, van binnenuit: of ze niet contact met mij wilde houden.

Daar mag ik nog aan toevoegen dat, toen zij verkondigde te willen gaan, ik uit het niets riep, met mij handen in de lucht: "ga jij mij missen?!" Ook zoiets. Waarom riep ik dat?? Was de verbinding dan zo sterk?

Ze wierp zachtjes terug dat ze al iemand heeft en ze keek niet schuchter daarbij maar (in mijn beleving) naar beneden kijkend, en stilletjes, voor zichzelf, lacherig. Een opmerkelijk signaal dat ik platsloeg met:
-Daar heb ik het niet over. Wat is er mis met "uitwisseling"?

We hadden oprecht en open staan praten over wat ons bezighield oftewel bezielde, ik had verteld over mijn plons in zee - en de bijbehorende levenslust - en zij over haar ijsman Wim Hof-ervaringen, we hadden echt staan uitwisselen, volledig intuïtief. Althans, zo leek het mij.

Ze gaf mij haar nummer zonder dralen en ik tikte dat in, in mijn niet zo smartfoon, de old school Nokia, en liet die haar bellen. En we gingen elk ons weegs. Eenmaal binnen liet ik Lea mijn foon zien met haar nummer, dat ik terplekke opsloeg.

Dit is het laatste weekend bij de Quarantine, daarna is die gesloten. Vanavond ben ik er dus weer, voor oude en nieuwe vrienden, om te verbinden, om het leven te vieren, en om mijn makkers van gisteravond te trakteren die mij gister zo verwend hebben.
En Eva? Geen idee. Ik ben niet opdringerig en plak niet als een postzegel. Iets gaat vanzelf of gaat niet. Gisteravond was mooi en prachtig maar ik ben niet op zoek naar liefde, noch naar een relatie noch naar "een vrouw".
Dus wat moet ik dan met haar nummer?
Ik zal je zeggen wat ik deed. Ik reikte diep van binnen en schreef vanuit de bodem van mijn hart het volgende - en probeer het te lezen zoals het er staat, niet zoals je verwacht:
-

Eva, wij ontmoetten elkaar gisteravond omdat ik reageerde op jouw uitreiken.
Kennelijk reik jij uit.
Uit mijn reacties op jou, distilleer ik dat het gaat om Liefde in de puurste vorm.
Liefde... kent kennelijk niemand die hier opgroeit in het wilde westen.

Ik liet jou onafhankelijkheid zien. Ik vertelde over mijn plons in de zee en in de zaan. Mijn rit naar hier, op de brommer.

Ik bood jou vriendschap. Ik bood jou diepgaandere verbinding dan jij mogelijk ooit eerder hebt ervaren omdat alle gevoel, liefde en geluk afketst op aangeleerde onzin oftewel ego.

Ik bood jou mijn tijd, warmte, liefde en aandacht. Waarom? Omdat jij dat kwam zoeken en er gillend behoefte aan leek te hebben.

Wat deed jij daarmee?

Jij pareerde het. Want jij hebt al een lover. Jij hebt al iemand. Jij hebt al bezit. Maarrr...

Heb jij ook jezelf?
Kun jij genieten van het ogenblik zonder in jouw "moeten" te schieten?

(1/2; sms in twee delen)

"Het gaat er niet eens om of het klopt wat ik zeg of stel.

Het gaat om jouw reactie. De drogredenen waarmee jij mij pareert"
-

Dat schreef ik vanmorgen aan iemand en nu aan jou.

Stel nou, dat jij geen liefde kent noch hebt gekend. Hoe herken jij dat dan, als het voor je staat?
Wat leren de mensen in dit beschaafde westen als het gaat om Liefde, warmte, gevoel en geluk?

Men loopt ervoor weg, veroordeelt het, ridiculiseert het en benadeelt zo zichzelf.

Jazeker. Wij leren onszelf te verraden.
Dat heet: "jij doet jezelf tekort".

Daar zit geen oordeel in, slechts observatie.

Ik schrijf over dergelijke innerlijke strijd, in dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl

Liefs, rj
-

Epiloog, naschrift en update


klik voor vergroting
Wat hieruit komt? Maakt niet uit. Ik doe, zeg en schrijf wat ik heb te doen. Dat is van binnenuit, vanuit mijn tenen dus zo oprecht mogelijk. Deze boodschap was voor haar en wat ze ermee doet is voor haar, dat kan jaren doorwerken.
Ik zie mezelf telkens op mensen of situaties afstappen om anderen te steunen, er te ZIJN, of hen op andere gedachten te brengen door te relativeren of zelfs te confronteren. Om te leren. Vraag maar na bij 
Alchemist Garden, daar kent men mij inmiddels 13 jaar.

Afsluiter: ik vond een prachtige tekst vanmorgen, hieronder herhaald:

"Empaths can feel
- people's real feelings when looking at the pictures
- energy and intentions through text messages
- global anxiety when they don't protect their energy
- happy from small things in life
- unspoken words and lies
- certain events before they manifest
- anxiety from news and violent movies"


Update

Eind van de dag is er nog geen reactie. Twee dagen later ook niet. Het weekend is inmiddels voorbij. Vermoedelijk is mevrouw "doorzien", "gepikeerd" of gewoon "niet geïnteresseerd genoeg" en is het "spel" tussen man en vrouw*) op voorhand uit haar handen geslagen, aangezien ondergetekende daar niet aan mee doet. Er is "iets", liefde, aantrekking, verbinding, of die is er niet. Er is een hartsverbinding of die is er niet. Kennelijk is er zelfs geen interesse. Soit. Dan niet.

rj

Care? Dare? Share: https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/liefde-de-wereld-inbrengen-begint-met-invoelen.html


*) Meerleeslink:

https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/van-spel-naar-volwassen-gedrag.html





donderdag 23 september 2021

Waarheid spreken is een teken van Liefde | Wat er mis is met de communicatie in deze wereld, die wij abusievelijk beschaving noemen

Uit het leven gegrepen. Mensen die dingen roepen als: "je kent me niet", "dan moet je het bij jezelf zoeken" of "ik kan het slechts horen als je voldoet aan mijn regels" handelen feitelijk heel gemeen, hypocriet en tegenstrijdig. Hoe je daarmee omgaat? Gewoon rustig jouw waarnemingen voorhouden. Om feiten kan men niet heen immers - en dat probeert men toch; men probeert een ander te misleiden in de hoop dat die ander erin trapt. Nou nee, dus.

Het volgende had ik te schrijven aan een maat die ik al 12 jaar ken en die struikelde over mij en mijn berichten, omdat hij het namelijk niet (langer) vond "accorderen" of "stromen", tussen ons, vanwege wat ik opmerkte uiteraard:

Bericht aan een vriend (om de vriendschap te testen)


"Ik hoorde hoe jij voorwaarden stelde aan een vorig en toekomstig gesprek.

Daarover dit:

Wanneer...

1. ik voldoe aan de regels van geweldloze communicatie [namelijk: "ik zie; ik voel; ik wil; hoe is dat voor jou" | rj ]
2. jij niet kunt of wilt horen wat mijn observaties zijn
3. jij mij vervolgens wil opleggen waaraan mijn manier van uiten moet voldoen
4. (ik zie dat) jij vervolgens alles van mij naast je neerlegt, wat ik ook te zeggen heb
5. (ik zie dat) jij oordeelt over mij en mijn wezen, zonder enige steekhoudend argument te leveren, anders dan jouw eigen verzonnen, emotionele standpunt...

...dan zie ik dat wat jij doet niets anders is dan mij geweld aandoen.
(alleen moet ik volgens hem dat dan als volgt zeggen: "ik voel mij geweld aangedaan"... Zit daar vrijheid in??)

Daarover heb ik iets te zeggen.

Ik ervaar jouw manier van doen, wanneer we proberen het ergens over te hebben (zoals die avond nadat jouw vrouw nogal agressief het diner verstoorde door te stellen dat er "al een half uur over auto's" gesproken werd, terwijl daar niets op tegen is om dat te doen maar zij verstoorde wel ruw ons samenzijn) nogal invasief, overheersend en agressief.

Zolang daarover niet gesproken kan worden, in alle openheid en neutraliteit, wordt de essentie vermeden...

...dus dan gaat het gesprek nergens over (het ontneemt mij de vrijheid) en het kost mij (!) energie.

Deel twee


Als het mij energie kost heb ik dat te beschermen. Mijn grenzen worden dan overschreden. Je bent dan aangekomen op mijn terrein en dáár dicteer jij mij de regels. Jouw regels. Namelijk de voorwaarden die jij mij oplegt, over hoe ik mij te verwoorden heb naar jou toe. 

Als mij duidelijk wordt dat een gesprek niet mogelijk is, is het mij voor totaal niet zinvol daaraan te beginnen.

Dat is criterium nummer één: is het "zinvol"?

Mij is gebleken van niet.

Dat kan.
Dan niet.

Neemt niet weg dat ik de vrijheid heb te nemen om er iets van te zeggen als iemand mij benadeelt.
Wie dat niet toestaat (verwijt ten eerste de ander wat die zelf docreëert oorlog.
In mijn beleving is dat wat jij continu doet en dat lijkt mij een manier om ergens de aandacht voor te trekken.
Het is jouw zaak om kenbaar te maken wat er schort en daarin slaag jij niet. Van geen kant. Die intentie lijkt te ontbreken.

Het is mijn inzicht dat dat komt, doordat jij je een manier zoekt om te maskeren, dat jij je op mij afreageert.

Dus...

Dit komt eruit als ik het bij mezelf zoek.
Beter dan dit kan ik dit niet verwoorden noch uitleggen. Er is geen woord van gelogen noch overdreven. Er zit neutraliteit, zorg en liefde in.

Doe jouw voordeel ermee oftewel leer inzien wat jij zelf doet, want het schaadt anderen.

Blijf dat niet doen.
Zo jaag jij mensen weg en doe jij jezelf tekort.

Nog wat.

Ik ken mezelf. Ik spiegel.
En ik word geroepen naar mensen als jij en situaties als deze. Om mensen bij te staan, te steunen, te helpen, mee te denken, te relativeren en mensen een stapje verder te helpen in hun zoektocht oftewel hun innerlijke gevecht. En om van te leren. Dat met name. 
Anders gezegd: jij reikt uit en vroeg mijn hulp. Als magnetisch word ik soms naar jouw plek getrokken en recentelijk kwam dan uit, dat jij aan het einde van jouw energie bleek te zitten en in feite hulp nodig had. Dan verscheen ik om piano te spelen, er even te zijn en de boel te kalmeren.

Ik overdrijf hier niets aan. Dit is mijn inzicht over de bijdrage die ik lever.
Wat veel interessanter is, is hoe velen daarmee omgaan. Het wordt niet eens als vanzelfsprekend aanvaard. Het wordt vaak bevochten. Ik word tegengewerkt en achtergesteld, zonder reden, zonder argument, gewoon zomaar - kennelijk om nog meer energie van mij te trekken, maar zonder vraag, zonder overleg en zonder toestemming.

Dít is wat er mis is met deze wereld die wij abusievelijk beschaving noemen. Dit hoort niemand te doen maar lijkt onderdeel van de moderne westerse cultuur te zijn. Graaien en plunderen. Parasiteren en lastigvallen. Vreselijk, schandelijk en walgelijk gedrag, waarbij men net zo makkelijk de boel omdraait en de "schuld" bij de ander prakt. Zo van: "Los maar op". Oftewel: "draag het maar". *)

Het opmerkelijke is: dit zie ik overal iedereen doen. Altijd. Continu. Overal. En iedereen.

Het mag duidelijk zijn, dat ik die lange zoektocht, naar wat er schort in de wereld, niet voor niets gemaakt heb; ik heb ieder te wijzen op dergelijk karikaturaal gedrag en te tonen hoe dat beter kan.

Kijk eens, ik steek lekker in mijn vel en dát wordt mij verweten. Men bevecht hen die gelukkig willen zijn want... dát mag niet. Da's verboden. Gevoel en geluk zijn taboe. "Mag niet. Verboden."

Yep, dat mag ik gestoord noemen, dus bij deze. In deze knotsgekke wereld is alles omgedraaid.

Da's al erg genoeg. Dat het zo gegroeid is is ernstig. Maar... moeten we dat dan zo laten???
-

Naschrift

*) Wat men vaak toepast is de truc van de verzonnen stelling; de ander lastigvallen en in een hoek drijven met verzonnen onzin die kant noch wal raakt maar die wel opeens een enorm probleem vormt, want:
1. de ander wordt ervoor verantwoordelijk gehouden;
2. de ander moet het oplossen
3. de ander krijgt de schuld ervan
4. de ander krijgt er straf voor
De meest duidelijke signatuur van Verdeel en Heers en haar commerciële pijlers SBS-Z oftewel Schuld, Boete, Straf en Zonde.

Bottomline?
Onthoud:

Waarheid spreken is een teken van liefde
Alles bij een ander neerleggen is een vorm van terreur
Continu boos zijn is terreur naar (jezelf en) anderen
Liefde is... zorg-vuldig omgaan met onszelf en anderen.

rj

We hebben ons rap te verenigen ipv met elkaar te vechten. Kijk maar naar 
Cyber Attack van CrisisCompilatie, waarin Charlie Chaplin geciteerd wordt over hoe we ons te verenigen hebben, en emeritus prof. Karel van Wolferen die stelt, dat burgerlijke ongehoorzaamheid het enige is dat helpt - kortom ieder dient zijn eigen gang te gaan: facebook.com/CrisisCompilatie/videos/519975085723119

woensdag 22 september 2021

De opvoeding als basis en het ultieme middel van Verdeel en Heers | Angst voor Straf | Oorsprong Stockholmsydroom

Verdeeldheid


Mijn vrienden, familie en buren tonen hoe de wereld tot op het bot verdeeld is. Erger nog. Onze opvoeding (vraagt niemand zich af waar die eigenlijk voor nodig is??) verscheurt onze geest dus laat van onze geestelijke gezondheid niets over, omdat wij van alles moetenniets mogen en ons gevoel verboden is.

Dat is eigenlijk al de samenvatting van dit artikel. Lees deze alinea straks maar terug, dan zie je het ook.

Ook te beluisteren als podcast: soundcloud.com/.../opvoeding-basis-verdeel-en-heers (15 minuten)

Introductie

De essentie van dit artikel heb je al te pakken. Nu nog een intro. Bij deze:

​​​Met wie kun je tegenwoordig nog een echt gesprek voeren? 
Met volslagen vreemden op straat of bij de kapper heb ik vaak de beste, oprechtste en diepste gesprekken. Waarom? Dan maakt het niet uit. Men kent elkaar niet, heeft elkaar geen enkele verantwoording af te leggen en komt elkaar toch niet meer of niet zo vaak tegen. Dus kan men open zijn, zonder kans op represailles, oftewel: zonder kans op straf.

Jazeker, dat lees je goed. Men is hier bang voor straf.
Weet je waarom? Dat moest ik die kapper ook uitleggen. Zit je?
Vanwege de enorme, verzengende, onderliggende boosheid, die het hele lijf van het slachtoffer doet sidderen, alle levenslust in één klap doet verdampen en je doet geloven dat je kennelijk nergens goed voor bent.

Ik deel hier mijn observaties. Kijk maar even mee.

Beschaving


Welkom in wat wij beschaving noemen, waar men opgroeit zonder eigenwaarde, zelfvertrouwen of recht op geluk. We hebben slechts bestaansrecht bij de gratie dat we stilletjes ademen, ons bordje leegvreten en ons bek houden. Vooral dat laatste. Gehoorzamen, niet nadenken en vooral niets zeggen.

Het gevolg van zo'n "opvoeding"??

Een zieke wereld vol kinderachtig gedrag van uiterst agressieve mensen die elkaar constant lastigvallen.

Hoe verdrietig is dat?

En wie zien het? Een enkeling ziet het in.
De wereld is een tragedie voor de voelenden en een komedie voor de denkenden, zo heet het dan.

Hysterie dient om de macht te grijpen


Is men het niet eens met de ander, dan over-schreeuwt men elkaar dus grijpt men de macht, via hysterie. 
Wat ik zie gebeuren is: men over-meestert de ander - door over-schreeuwen - om die ander te kunnen overheersen. Doel: macht. De ander is onderworpen tot sujet oftewel gedehumaniseerd (ont-menselijkt) tot bezit.

Dat schijnt het ultieme doel te zijn: niet zelf gelukkig worden maar bezit van de ander. Bloeddorst dus eigenlijk, gemarineerd met sadisme.

De draconische kracht van (de "doe nu maar wat ik zeg"-) opvoeding


Zo is men opgevoed maar niet grootgebracht, want het is kinderachtig gedrag wat wij weliswaar àltijd àlle kinderen verwijten maarrr wat (alle!) ouders zèlf (voor-)doen - en consequent ook.

Men roept domweg: "Doe nu maar wat ik zeg" wat precies hetzelfde is, namelijk: de ander overschreeuwen. Dat is hysterie, per definitie. Men speelt de autoriteit, de ander krijgt automatisch de rol van ondergeschikte toegeworpen.

Dus we krijgen zulk weerzinwekkend hysterisch gedrag met de paplepel ingegoten, opgedrongen en toegediend. Dan is het niet zo verwonderlijk dat iedereen, ie-der-een, dat exact nadoet.

Er zit dus in de meeste communicatie sluimerend geweld onder alles wat men doet, omdat wij dat zo geleerd hebben. Iedereen. Zo te zien zijn er geen uitzonderingen; iedereen heeft aan dergelijk geweld blootgestaan. 

De vraag rijst dan, of er iemand is geweest die ooit liefde heeft meegemaakt en dan met name onvoorwaardelijke liefde, dus zonder voorwaarden of beperkingen.

"Jij merkt het dus dat ligt aan jou; jij moet dat dan toch bij jezelf zoeken..."


Wat je ook merkt, dat ligt uiteraard aan degene die dat hardop constateert want... die begint erover. "Jij merkt het dus dat ligt aan jou", heet zo'n drog-redenatie, die bolstaat van be-drog. 
Moedwil en misverstand. List en bedrog. Dat werk.

"Jij trekt het aan"Een denk-fout van jewelste oftewel fout van het denken en wellicht de grootste die onze "beschaving" kent: "jij moet dat dan toch bij jezelf zoeken".

Ik hoor het regelmatig. Het sadisme druipt er af. Dit is hèt redmiddel, voor als er geen argumenten meer zijn. Dan gaat men over-schreeuwen. Hysterie dus, verpakt als Psychologie van de Koude Grond oftewel slecht bedacht want volstrekt onlogisch en volledig onjuist.

Zo is niets ooit bespreekbaar en de valse vlag is geboren, waarmee men de ander verwijt wat men zelf doet.
Kennelijk is de aanval de beste verdediging oftewel zo maskeert men, met de aanval, dat men zelf het systeem verdedigt dat de verziekte geest geschapen heeft. Zo is het Stockholmsyndroom ontstaan, waarbij de gegijzelde de gijzelnemer verdedigt. Daar ligt de oorsprong. Bij onze "cultuur" - met z'n moraliteit aan on-afgesproken "normen en waarden" - wat niets anders kent dan een rotte fundering via een malafide oftewel slecht bedoelde opvoeding.

De opvoeding als het ultieme middel van Verdeel en Heers


De opvoeding als het ultieme middel van Verdeel en Heers. Als je de geest manipuleert, verscheurt en verdeelt, zet je de mens tegen zichzelf en tegen anderen op, en heb je "geen kind aan ze"; ze houden zichzelf en anderen klein, trekken iedereen naar beneden die er boven uit wil krabbelen door te proberen volwassen en/of gelukkig te worden. 
Dus beginnen we zo vroeg mogelijk. Kinderen worden weggeroofd van hun ouders wanneer ze 4 jaar oud zijn en in instituten geplaatst die eruit zien als fabrieken met hoge hekken er omheen (zie: De Wonderlijke Energie Van Kinderen | (en wat school met ze doet) - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html). Ze moeten allerlei kunstjes kunnen, zoals tot 10 tellen, het alfabet opdreunen en hele passages van Shakespeare reciteren. Hun "professionele ouders", die nergens mee begaan zijn en als robotten doen wat hen gezegd is, stimuleren hun kroost om vooral "mee te komen op school" door ze voor te bereiden op het "kindergarten entree exam", zoals George Carlin ons voorhoudt in één van zijn shows. Filmpje volgt. Je slaat van verbijstering achterover maar het gebeurt echt. Kijk maar:

"Here is George": "Your have owners - education sucks - it will not get any better - the owners don't want that" (3 minuten)

Ik kan je vertellen wat er allemaal mis is met onze opvoeding maar de kern oftewel de essentie heb je al te pakken. Het is goed mis en zit goed scheef. Waarom? Wat is het doel?

Simpel. Dat is Verdeel en Heers, in volle glorie, wat ik (door het observeren van mijn ex-genote) Verwar en Plunder noem. Spreekt beter tot de verbeelding, namelijk.

We worden geregeerd door machtswellustelingen van wie wij het agressieve gedrag onderling overnemen.
Zie het artikel "machtmannetjes" over de oorsprong ervan.

Bevriende schrijver Ely schreef daarover in poëtische, dubbele (!) dichtvorm, het volgende:

klik op een afbeelding om deze te vergroten

Zie daar het resultaat van een geslaagde kruisbestuiving; want waar je mee omgaat, raak je mee besmet - alleen wel ten positieve in dit geval.

Hoe gaat men daarmee om? 


Hoe gaat men daarmee om? Negeren is zinloos, dat verandert niets. 

Benoemen wat men ziet, dat is het enige dat helpt. De neutrale confrontatie aangaan, met feiten (waar-heid op basis van waar-nemingen), is zo confronterend voor karikaturaal gedrag, dat het dat ter plekke ontmantelt en ont(k)leedt. 
Serieus. Niets is er tegen bestand als men iemand rustig, en vooral neutraal, "de waarheid" zegt, zo lang men een ander maar niets verwijt en het bij de waar gebeurde feiten houdt. Dat komt harder binnen dan welk verwijt of scheldwoord dan ook.

Hoe dan wel?


Hoe moet het dan verder? Het antwoord daarop is net zo simpel als onbereikbaar. Men dient zichzelf te worden - men noemt dat: één met zichzelf oftewel "de eigen partner worden" - en dat is geen keuze maar een roepingHet is slechts weinigen gegeven om de intens lange weg te gaan om terug te keren bij het gevoelsverstand, de ziel zelf, om weer in nauwe dialoog met de eigen ziel te leren leven.

Dat vraagt afleren wat men ten onrechte aangeleerd heeft en daar staat zeven jaar voor. Zeven jaar.

Men dient door het vacuüm te geraken dat ons scheidt van ons gevoel. Ons gevoel is weliswaar de enige plek waar men houvast vindt maar we zijn ervan vervreemd. Dat vraagt een intensief traject van jarenlang afleren omdat het jaren nodig heeft om te herstellen, wat er jaren over deed om zo te ontstaan. Sneller kan niet. Dat trekt geen mens. Dan ga je dood.

De meesten haken al af bij de gedachte, dus nog vóór de eerste stap te zetten. De eerste stap is een mentale; het "willen". (Bijna) niemand wil. Men is liever lui dan moe. En zulk "volk" regeert deze planeet.

Dus dienen we te wachten tot er enkelen gaan verschijnen die die roeping wèl hebben, om het gevoel opnieuw toe te staan en zo te herstellen wat daarom vraagt.

Tot die tijd is het niets gedaan. Men staat machteloos tegenover een leger zombies. De films over zombies zijn er niet voor niets, die laten ons dat inzien.
Men kan slechts zich voorbereiden door zich te bekwamen in (wat de oorsprong is van) deze ellende. Daartoe leze men het boek Vader Aarde en de aardse taal van Olof Smit en de website earthfather.eu, die nu uit de lucht is maar tijdelijk is 
gekopieerd en herplaatst op de website verdwenenkennis.nl/../earthfatherEn hier, op dit dagboek van een vreemdeling: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/08/earthfather.html

Als gezegd: We worden geregeerd door machtswellustelingen van wie wij het agressieve gedrag onderling overnemen. Zie het artikel "machtmannetjes" over de oorsprong ervan, eerder geplaatst op dit dagboek.

Wat ook helpt is eigen onderzoek doen en gaandeweg bekijken of men zijn of haar eigen waarheid kan terugvinden. Verdwenen kennis tot zich nemen en eigen maken, dus. Zo draagt men een eigen steentje bij aan een betere wereld, want die begint bij jezelf, volgens Gandhi. En volgens mij klopt dat.++

rj

Care? Dare? Share:
De opvoeding als basis en het ultieme middel van Verdeel en Heers | Angst voor Straf | Oorsprong Stockholmsydroom
-

Meer lezen? Sluit mooi aan op:

mensen draaien alles om, teken van een verziekte wereld vol Verdeel & Heers: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/mensen-draaien-alles-om.html