Het volgende had ik te schrijven aan een maat die ik al 12 jaar ken en die struikelde over mij en mijn berichten, omdat hij het namelijk niet (langer) vond "accorderen" of "stromen", tussen ons, vanwege wat ik opmerkte uiteraard:
Bericht aan een vriend (om de vriendschap te testen)
"Ik hoorde hoe jij voorwaarden stelde aan een vorig en toekomstig gesprek.
Daarover dit:
Wanneer...
1. ik voldoe aan de regels van geweldloze communicatie [namelijk: "ik zie; ik voel; ik wil; hoe is dat voor jou" | rj ]
2. jij niet kunt of wilt horen wat mijn observaties zijn
3. jij mij vervolgens wil opleggen waaraan mijn manier van uiten moet voldoen
4. (ik zie dat) jij vervolgens alles van mij naast je neerlegt, wat ik ook te zeggen heb
5. (ik zie dat) jij oordeelt over mij en mijn wezen, zonder enige steekhoudend argument te leveren, anders dan jouw eigen verzonnen, emotionele standpunt...
...dan zie ik dat wat jij doet niets anders is dan mij geweld aandoen.
(alleen moet ik volgens hem dat dan als volgt zeggen: "ik voel mij geweld aangedaan"... Zit daar vrijheid in??)
Daarover heb ik iets te zeggen.
Ik ervaar jouw manier van doen, wanneer we proberen het ergens over te hebben (zoals die avond nadat jouw vrouw nogal agressief het diner verstoorde door te stellen dat er "al een half uur over auto's" gesproken werd, terwijl daar niets op tegen is om dat te doen maar zij verstoorde wel ruw ons samenzijn) nogal invasief, overheersend en agressief.
Zolang daarover niet gesproken kan worden, in alle openheid en neutraliteit, wordt de essentie vermeden...
...dus dan gaat het gesprek nergens over (het ontneemt mij de vrijheid) en het kost mij (!) energie.
Deel twee
Als het mij energie kost heb ik dat te beschermen. Mijn grenzen worden dan overschreden. Je bent dan aangekomen op mijn terrein en dáár dicteer jij mij de regels. Jouw regels. Namelijk de voorwaarden die jij mij oplegt, over hoe ik mij te verwoorden heb naar jou toe.
Als mij duidelijk wordt dat een gesprek niet mogelijk is, is het mij voor totaal niet zinvol daaraan te beginnen.
Dat is criterium nummer één: is het "zinvol"?
Mij is gebleken van niet.
Dat kan.
Dan niet.
Neemt niet weg dat ik de vrijheid heb te nemen om er iets van te zeggen als iemand mij benadeelt.
In mijn beleving is dat wat jij continu doet en dat lijkt mij een manier om ergens de aandacht voor te trekken.
Het is jouw zaak om kenbaar te maken wat er schort en daarin slaag jij niet. Van geen kant. Die intentie lijkt te ontbreken.
Het is mijn inzicht dat dat komt, doordat jij je een manier zoekt om te maskeren, dat jij je op mij afreageert.
Dus...
Dit komt eruit als ik het bij mezelf zoek.
Beter dan dit kan ik dit niet verwoorden noch uitleggen. Er is geen woord van gelogen noch overdreven. Er zit neutraliteit, zorg en liefde in.
Doe jouw voordeel ermee oftewel leer inzien wat jij zelf doet, want het schaadt anderen.
Blijf dat niet doen.
Zo jaag jij mensen weg en doe jij jezelf tekort.
Nog wat.
Ik ken mezelf. Ik spiegel.
En ik word geroepen naar mensen als jij en situaties als deze. Om mensen bij te staan, te steunen, te helpen, mee te denken, te relativeren en mensen een stapje verder te helpen in hun zoektocht oftewel hun innerlijke gevecht. En om van te leren. Dat met name.
Anders gezegd: jij reikt uit en vroeg mijn hulp. Als magnetisch word ik soms naar jouw plek getrokken en recentelijk kwam dan uit, dat jij aan het einde van jouw energie bleek te zitten en in feite hulp nodig had. Dan verscheen ik om piano te spelen, er even te zijn en de boel te kalmeren.
Anders gezegd: jij reikt uit en vroeg mijn hulp. Als magnetisch word ik soms naar jouw plek getrokken en recentelijk kwam dan uit, dat jij aan het einde van jouw energie bleek te zitten en in feite hulp nodig had. Dan verscheen ik om piano te spelen, er even te zijn en de boel te kalmeren.
Ik overdrijf hier niets aan. Dit is mijn inzicht over de bijdrage die ik lever.
Wat veel interessanter is, is hoe velen daarmee omgaan. Het wordt niet eens als vanzelfsprekend aanvaard. Het wordt vaak bevochten. Ik word tegengewerkt en achtergesteld, zonder reden, zonder argument, gewoon zomaar - kennelijk om nog meer energie van mij te trekken, maar zonder vraag, zonder overleg en zonder toestemming.
Dít is wat er mis is met deze wereld die wij abusievelijk beschaving noemen. Dit hoort niemand te doen maar lijkt onderdeel van de moderne westerse cultuur te zijn. Graaien en plunderen. Parasiteren en lastigvallen. Vreselijk, schandelijk en walgelijk gedrag, waarbij men net zo makkelijk de boel omdraait en de "schuld" bij de ander prakt. Zo van: "Los maar op". Oftewel: "draag het maar". *)
Het opmerkelijke is: dit zie ik overal iedereen doen. Altijd. Continu. Overal. En iedereen.
Het mag duidelijk zijn, dat ik die lange zoektocht, naar wat er schort in de wereld, niet voor niets gemaakt heb; ik heb ieder te wijzen op dergelijk karikaturaal gedrag en te tonen hoe dat beter kan.
Kijk eens, ik steek lekker in mijn vel en dát wordt mij verweten. Men bevecht hen die gelukkig willen zijn want... dát mag niet. Da's verboden. Gevoel en geluk zijn taboe. "Mag niet. Verboden."
Yep, dat mag ik gestoord noemen, dus bij deze. In deze knotsgekke wereld is alles omgedraaid.
Da's al erg genoeg. Dat het zo gegroeid is is ernstig. Maar... moeten we dat dan zo laten???
-
Naschrift
*) Wat men vaak toepast is de truc van de verzonnen stelling; de ander lastigvallen en in een hoek drijven met verzonnen onzin die kant noch wal raakt maar die wel opeens een enorm probleem vormt, want:
1. de ander wordt ervoor verantwoordelijk gehouden;
2. de ander moet het oplossen
3. de ander krijgt de schuld ervan
2. de ander moet het oplossen
3. de ander krijgt de schuld ervan
4. de ander krijgt er straf voor
De meest duidelijke signatuur van Verdeel en Heers en haar commerciële pijlers SBS-Z oftewel Schuld, Boete, Straf en Zonde.
Bottomline?
Onthoud:
Waarheid spreken is een teken van liefde
Alles bij een ander neerleggen is een vorm van terreur
Continu boos zijn is terreur naar (jezelf en) anderen
Liefde is... zorg-vuldig omgaan met onszelf en anderen.
rj
We hebben ons rap te verenigen ipv met elkaar te vechten. Kijk maar naar Cyber Attack van CrisisCompilatie, waarin Charlie Chaplin geciteerd wordt over hoe we ons te verenigen hebben, en emeritus prof. Karel van Wolferen die stelt, dat burgerlijke ongehoorzaamheid het enige is dat helpt - kortom ieder dient zijn eigen gang te gaan: facebook.com/CrisisCompilatie/videos/519975085723119
We hebben ons rap te verenigen ipv met elkaar te vechten. Kijk maar naar Cyber Attack van CrisisCompilatie, waarin Charlie Chaplin geciteerd wordt over hoe we ons te verenigen hebben, en emeritus prof. Karel van Wolferen die stelt, dat burgerlijke ongehoorzaamheid het enige is dat helpt - kortom ieder dient zijn eigen gang te gaan: facebook.com/CrisisCompilatie/videos/519975085723119
bron: youtu.be/QCML88ldhhE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten