Heel de wereld lijkt op zoek naar het ultieme: verliefdheid en een passende partner. Ik natuurlijk ook, want ten eerste ga ik mee op die energie en ten tweede ben ik niet van steen. Ik wil het ook wel eens leuk hebben. Als dat mag.
Stel, dat ik een partner zoek oftewel een mooi mokkel. Dan wil ik daar wel iets over zeggen.
Ten eerste heb ik nooit tekort aan aandacht gehad en zei men mij allerlei lovends over mijn charmante persoonlijkheid, mijn vlotte voorkomen en knappe uiterlijk. Mijn lokale stalkster noemde mij zelfs "extreem knap"... ik wist niet dat dat bestond. Daar begreep en geloofde ik nooit iets van, aangezien ik alleen maar klappen te verduren kreeg, sinds mensenheugenis zelfs, dus dan kan ik dat niet rijmen met elkaar. Inmiddels wel, trouwens. Afgunst.
En nu komt het, want: ik heb geen cent, geen familie (onbereikbaar), geen vrinden waar ik terecht kan (ieder heeft de handen vol aan zichzelf, dus hoewel ik voor anderen klaarsta, is dat meestal éénrichtingsverkeer) en mijn kinderen krijg ik ook niet te zien op een normale manier, want ik moet er extreem veel moeite voor doen en ze zijn tegen mij opgezet.
En dan 'financiën'. Mijn werk (als zelfstandige) is mij ontvallen en ik zit met schulden. Loondienst werkt voor mij niet want da's oorlog, waar ik ziek vandaan kom. De wereld is dus wreed en ruk voor iemand als ik. Niet te doen, eigenlijk.
Evengoed is men jaloers op mijn energie. "Hij wèl", lijkt men te denken. Af-gunst, dus, want hoe kun je een ander gunnen wat jou nooit gegund was? Mooi hè. Zo gaat dat.
Da's de "ten tweede".
Dan rijst dus de vraag, wat ik zou willen.
Mag ik even rellen? Dan zet ik eerst even al het wangedrag op een rij dat ik afgelopen decennia onophoudelijk tegen ben gekomen en wat ik echt nooit meer om mij heen wil.
Ik wil geen manipulator, geen nimf', geen kenau, geen chanteur, geen drammer, geen aansteller, geen machtswellusteling, geen intrigante, geen scharrel, nee, ik wil geen gedoe meer. Het is werkelijk ongelooflijk, onvoorstelbaar en bovenal onbespreekbaar wat voor trucs onze meiden zoal uithalen om de macht te grijpen en om de sfeer te verzieken, zomaar, om zo kenbaar of iig zichtbaar te maken, dat zij niet gelukkig kunnen, mogen en willen worden.
Een lieverd. Liever een eenvoudige boerentrien met gouden hart dan een heks verpakt als opgedirkt meisje-meisje met een achterbakse, stiekeme agenda en een heel scala stiekeme verwensingen achter haar krullen en lange wimpers. Als ze maar lief voor mij is, mij oprecht waardeert, geen spel speelt maar echt is en mij laat zien dat ze van mij houdt.
Kies liever een hond |
En nou komt het. Die bestaan niet. Niet voor mij. Een maat hielp mij uit de droom, afgelopen week nog, tijdens mijn verjaardag; aan iedere partner mankeert wel wat. En da's ook mijn ervaring, helaas. Het kan nooit normaal. Het kan nooit gewoon leuk zijn. De meesten vechten met mij, willen zeuren-zuigen-zaniken-zieken-en-zeiken, willen mij eronder krijgen en hoewel dat standaard gedrag heet te zijn, zo heb ik mij laten vertellen, is het naar mij toe overtreffende trap. Echt extreem. En dan te bedenken dat sommigen jaloers zijn en met mij willen ruilen. Ha! Die zouden dat niet overleven. De portie shit die ik te verwerken krijg, de dagelijkse dosis ellende waar ik het mee moet doen en die van alle kanten komt, is te intens daarvoor. NB: sommigen die vinden dat zij het zwaar(st!) hebben om mij de loef af te steken, creëren dat meestal zelf. Mijn zus is daar één van. Zij zucht onder de berg ellende die zij zichzelf op de hals haalt. En zij is niet de enige. Jij kent vast zelf ook wel zo'n portret. Nog zo'n teken van niet gelukkig mogen zijn.
Dus wat doe ik dan? Niks. Ik rommel wat aan en doe wat ik leuk vind. En niemand die mij daarbij stoort. En daar gaat het om. Da's eigenlijk de heilige graal, die wij allen zoeken en waarover ik een hele verhandeling heb geschreven, op mijn website (hetlichaamliegtnooit.nl) en hier in mijn "dagboek van een vreemdeling", omdat deze materie ertoe doet. Voor wie zoekt.
Voor de meesten is dat niks. Voor wie liever lui dan moe is, is zoeken niet weggelegd. Die vertrouwen erop dat anderen hun kastanjes wel uit het vuur halen en wachten liever af.
Die mensen zoek ik niet. Daar kan ik weinig mee. Die saboteren liever hun eigen leven en doen dat maar in hun eigen tijd. Daar heeft men een mensenleven de tijd voor. Zonder mij. Dank u.
Dan hebben ze wat te doen. Da's tegen het vervelen...
Dus... wat blijft er dan over??
Zelf gelukkig worden.
Serieus. Da's de enige weg uit de misère, wanneer het huwelijk bezwijkt onder agressief neofeminisme en diep geworteld Verdeel en Heers. Voor jezelf kiezen, dus jouw eigen partner worden, is dan een goede manier om te zeggen:
"Zoek het zelf maar uit". Oftewel: "Graag of niet."
Jammer, maar zo gaat het wel. Zeker zolang men niet genegen is de kwaliteit van leven te willen verbeteren en geen oplossing voor onze emotionele slavernij wenst te omarmen, omdat hier geldt: "Veranderen is voor anderen". Kinderachtig gedoe regeert waarbij men elkaar kleinhoudt. Volwassen gedrag lijkt verbannen.
Mocht dat alsnog veranderen dan schuif ik graag weer aan. Tot dan.
"Vroeger"... leerde men hard werken en iets opbouwen. Men leerde vooral af, om zichzelf te zijn en dat te vervangen door gehoorzaamheid.
Kinderen van nu hebben geen toekomst meer vanuit dat perspectief. Wie verder kijkt ziet in, dat het niet gaat om materiële zaken maar om "simpelweg gelukkig zijn", als in het liedje "Een eigen huis/Alles kan een mens gelukkig maken"; "toch wou ik dat ik net iets vaker simpelweg gelukkig was" gevolgd door een kreet... van ongenoegen, ongetwijfeld.
Geluk als breekpunt |
Daar gaat het om. Punt is dat wij niet gelukkig mogen zijn. Gewoon echt niet.
Als jij opstaat voor jezelf in een maatschappij die zo geconditioneerd is, dat ieder zelfhaat kent en alles en iedereen kleinhoudt, dan is het gemakkelijk om erin mee te gaan maar dat klopt niet en zal nooit kloppen met ieders innerlijke missie.
Ieder mens streeft van nature naar geluk en gezondheid. Dat is onze natuur.
Dat bevechten is zo tegenstrijdig als maar kan maar gebeurt wel. Tegen beter weten in en tot bloedens toe saboteert men zichzelf en het eigen leven.
Sociale controle houdt ons klein ipv ons een thuisgevoel te geven |
Iedereen kent dit maar niemand wil erover praten; niemand wil diens kwaliteit van leven verbeteren. Uit angst voor straf volgen wij regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. Regels, die niemand snapt en die zo tegenstrijdig zijn als maar kan. Gestoorde regels en gestoord gedrag, dus, waar wij niet van los kunnen breken, ook al zijn de ketenen allang verbroken, want de sociale controle is te groot en mensen houden elkaar klein, zodat niemand volwassen wordt.
In plaats van een stam die ons een bruikbaar en noodzakelijk thuisgevoel - oftewel veiligheid en geborgenheid - geeft om te kunnen floreren (bloeien), wordt dit ons ontnomen door elkaar bespionerende frustraatjes die elkaar verklikken en lastigvallen. Verdeel en Heers, dus. Da's opnieuw de Kerk geweest.
Als dat niet raar is, wat dan wel? Toch gebeurt het. Continu. Over de hele wereld, dus overal tegelijk. En niemand staat eruit op. Hoe verdacht is dat? -
Wat betekent dit in de praktijk? |
15 maart 2023. Mijn verjaardag. De zon schijnt. Taart staat klaar. Ik lig in bed. Ziek en uitgeput omdat mijn leefomgeving kwaad is op mij. Omdat ik een verrader ben in hun ogen vol haat. Ik stond wèl op voor mezelf. En dat mag niet. "Wie afwijkt wordt gestraft", leerde ons de kerk.
Ik hoest uit het niets mijn longen uit mijn lijf. Mijn stalkster (en zij is niet de enige, want dit fenomeen kent epidemische proporties) stuwde haar wolk negativiteit en wanhoop mijn richting op in de hoop dat haar depressie mij tot zelfmoord drijft. Da's de intentie en die is niet te missen. Over projectie gesproken.
Geeft niet. Hoort erbij. Zonder regen geen zonneschijn. Zonder wanhoop geen winter. Geen voorjaar zonder najaar.
"Als stemmen zin zou hebben, zou het allang verboden zijn..."
Dit plaatje toont ons, dat we letterlijk onze stem weggeven en vervolgens geen recht van spreken meer hebben, want we hebben een ander de volmacht gegeven en zo onze macht uit handen gegeven. Politici zijn er voor ons neergezet om ons een vals idee van vertegenwoordiging te geven maar ze zijn in dienst, als duurst betaalde acteurs, als marionetten aan een touwtje, van de onzichtbare macht achter de schermen.
Even ter herinnering... onze vrouwen krijgen te horen dat mannen niet langer te vertrouwen zijn; dat ze slachtoffer zijn van geboorte als vrouw; en dat ze egoïstisch moeten zijn.
Wie dat niet gek vindt en er lukraak in meegaat, vernietigt de mensheid van binnenuit. En effectief, ook.
Het wordt nog erger, want dit zijn nog maar 3 van de 5 punten die de knettergekke en satanische Rockefellers voor ons bedacht hebben, in het kader van Verdeel en Heers:
seks is losgekoppeld van liefde en huwelijk; en de carrière van de vrouw is voor haar het enige zaligmakende, niet de echtgenoot of het gezin.
Dit IS zo. Want.. het is beschreven door een Vrouw. In een boek. "Spin Sisters", uit 2004. Myrna Blyth was 21 jaar hoofdredactrice van het Ladies Home Journal*) en zag de patronen. Nu jij nog.
Het gevolg laat zich raden. Losgeslagen nimfomanen - of "nimfomaniakken" zoals ik ze graag noem - zonder normbesef of verantwoordelijkheidsgevoel, of zelfs ook maar Gevoel in het algemeen. Ontbreekt. Volledig.
We zitten nu opgescheept met een van ethiek verschoonde maatschappij waarin vrouwen menen de dienst uit te maken op basis van hun geslacht en lonken er te pas en te onpas mee - met hun seksualiteit, dus. Ze spelen de baas en beschouwen een man als hun speeltje, als toyboy, waarmee ze kunnen doen en laten wat ze willen... Maar niet voor anderen zorgen, zoals hen van nature is ingegeven maar wat nu hardvochtig wordt bestreden, tegen beter weten in en tot bloedens toe. Een verloedering van de maatschappij is dan onafwendbaar.
Niemand beseft de ondermijning en uitholling van onze samenleving, zo. Seks is een koud kunstje en overal verkrijgbaar, voor een prikkie. Ja... lach er maar om. Zwangerschap op bestelling en de man krijgt het nakijken, de verscheuring en schifting van gezin èn het brein zijn een feit. Gestoord gedrag als logisch gevolg van verscheuring van de menselijke geest. Een sterk staaltje Verdeel en Heers, als je het mij vraagt, op microniveau. Op de keukentafel, dus.
Je kunt vechten wat je wilt, met jezelf, met anderen of het systeem, maar da's dus zinloos zolang jij jouw achterban niet op orde hebt.
Dus dit is een uitnodiging. Om te herstellen wat daar om vraagt, roept en schreeuwt, eigenlijk. Transformatie, dus, omdat één mens al het verschil kan maken. Dat roep ik althans tegen mezelf...
Half één. 's Nachts. Werd bezweet wakker met inzichten en een boodschap. Werkte die uit en stuurde die subiet naar degene(n) die getriggerd oftewel geïrriteerd werd, niet door wat ik deed maar door mijn bestaan...
Mensen spelen elkaar graag de baas en tonen zo, hoe er met hen omgesprongen is.
Dat wil niet zeggen, dat zij gelijk hebben maar verklaart wel waarom ze de macht grijpen.
Mijn bericht - aan ieder die wil blijven vechten... met zichzelf |
"Beste.
Sinds 2012 is de behoefte aan pure liefde op aarde enorm toegenomen en ik resoneer daarmee; ik breng pure liefde.
Jij mij de genadeslag.
Teken van haat... ... naar alle mensen, vermoedelijk.
Kreeg je last van het "virus", dat ik lekker in mijn vel steek MAAR niet voldoe aan de normen van deze samenleving en vooral die van jou, omdat ik geen baan meer heb? Nam jij jezelf als voorbeeld waarlangs ik afwijk? Moest je mij verwensen? Gunde jij mij mijn opperbeste humeur niet en moest dat stuk? Dat kwam goed over. Mijn energie liep weg en jouw verdriet kreeg ik op mijn schouders, net zolang tot ik in slaap viel. Ik heb vanavond de hele avond geslapen. Nou je zin?
Ik probeerde je nog op andere gedachten te krijgen door mijn ingesproken bericht en vroeg om mij te 'gunnen' dat ik anders ben. En dat werkte averechts. Jouw toorn kwam eruit.
Ik was vandaag over 'GELD' begonnen en toen kwam er een andere jij tevoorschijn.
Da's mijn talent. Spiegelen, wat er in jou leeft, is mijn talent; ik drukte op jouw knopjes en nu is de beer los en sindsdien ben jij door het dolle heen.
Jouw bericht, jouw reactie op mij, was verzengend. Er zat furie in. Er viel niet meer te praten; jouw woede kwam eruit en ik moest dat ontgelden. Punt.
En als drogreden gebruik jij dan het voorwendsel van normen en waarden om je achter te verschuilen maar eigenlijk is het afgunst - "het niet gunnen", dat ik anders ben of mij anders gedraag. Zo zit dit. Dat weet jij ook.
-
Beste, ik heb het recht om af te wijken. Ik heb het recht om iets anders te brengen, in de wereld, dan jij. Ik heb het recht op gestaan ook al ben jij het er niet mee eens.
Het feit dat ik er ben impliceert mijn bestaansrecht overigens al.
Dat ten eerste. Maar er is meer.
Zolang jij die vastzittende denkbeelden, die aangeleerd en opgedrongen zijn, met geweld, niet adresseert, blijf jij vol kou zitten, KOU ja, en vol woede, oftewel verdriet, onmacht en frustratie... met de meest nare gevolgen voor jezelf want je zit jezelf dwars, met lichamelijke problemen als rechtstreeks gevolg, namelijk als SIGNAAL van de menselijke ziel, die niet gehoord wordt, en maar signalen blijft geven, en maar niet gehoord blijft worden, want jij vindt dat je maar door moet gaan op de reeds ingeslagen weg...
Tegen beter weten in en tot bloedens toe hou jij dat vol tot in de eeuwigheid; tot je eraan bezwijkt. Dan zit je straks als een kasplantje, als je zo doorgaat, alleen, te verdrinken... in jouw woede, bestaand uit enerzijds verdriet en anderzijds onmacht.
Ik heb niet het idee dat ik jou kan helpen noch redden noch bereiken. Maar ik had jou dit te zeggen. En nu te schrijven. Omdat het rechtstreeks uit de ziel komt, uit jóuw ziel, en een product is van mijn jarenlange zoektocht, waar anderen liever meedraaien en meewaaien met het systeem (waar niks mag van alles moet en gevoel verboden is) tot ze neervallen.
Ik ben al vastgelopen, m'n beste. Op alle vlakken. Fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel. Ik ben doodziek en kàn niet meer. Ik ben niet gezond. Ik ben ziek. Ziek... van mijn omgeving, te beginnen mijn ex-vrouw en van mijn eigen moeder, die mij stelselmatig sloopten, tot het punt dat ik dood wilde, in 2004. Ik heb een hele erge ziekte onder de leden en die blijft terugkomen, zolang mensen met mij vechten.
En met zichzelf, uiteindelijk.
Dan ga je niet door, als alles je blijft ontvallen. Dan ga je zoeken. En dat deed ik. Mijn hele leven lang al. Naar wat er mis is. En kwam terug met kennis... en een boekje. Zie pagina 12, De vlieger en de zwever*). Iets mooiers dan dat kon ik niet schrijven, m.u.v. het titelgedicht. "Voel jij het ook?"
Lees die eens, alsjeblieft.
Ik vraag niet om begrip, van mij. Ik vraag je, om naar jouw hart te gaan luisteren. Het is tijd. Je kunt niet blijven weglopen, van jezelf, maar dat doe jij wel - dat vindt jouw ziel. Niet ik. Jouw ziel toont je, dat jij vol kou zit en dus in het denken zit. Daar zit jij vast. En dan kom je míj tegen...
Dat, wat ik breng, kun je verwerpen. Dat mag. Maar nu jij met mij bent gaan vechten, heb ik mijn licht te schijnen, op jou, en op wat jij doet want dit gaat te ver, ethisch gezien, en dat weet jij. Dus lees dit nu jij iets gekalmeerd bent en herstel wat daarom vraagt;
het contact met jouzelf.
Da's een uitnodiging. Niet van mij. Van jouw ziel.
Jij mag ook blijven vechten. Met jezelf. Met alles en iedereen. Met mij voorop. Dat mág. Lekker handig. De consequentie is, dat jij dan jezelf te kort doet. Als dat is wat jij wilt of doet, eerbiedig ik dat. Maar dan sluit ik wel de deur, want ik sta niet toe dat jij mij sloopt."
Naschrift |
In de blog Nomade en mijn gedicht Speelweide leg ik uit, wat mijn taak is, hier op aarde;
Soms krijg ik het idee dat deze wereld wordt bevolkt door nymphomanen met een obsessie voor mannelijk schoon, die meerdere kanten uit kan gaan: verheerlijking; consumptie oftewel verorbering; en: te gronde richten oftewel doodwensen.
Heb ik jouw aandacht? Even iets bespreken, dan.
Als ik terugkijk naar mijn carrière als succesvolle Lucky Boy - zo noemt men een man die tegen zijn wil in seks heeft gehad - voel ik me eerder Prooi van vrouwelijk schoon, dat meedogenloos haar tanden in een man wilde zetten - en vaak letterlijk - en dat ik het eigenlijk nooit zo leuk gehad hebt met een vrouw. Nooit ontspannen, nooit echt gezellig, nooit echt fijn. Ook niet in mijn huwelijk. Juist daar niet, eigenlijk.
Dus dat begon al bij mijn huwelijk, waarbij ik na het tweede kind wel kon gaan. Ik werd afgedankt als zaaddonor. Dat was onmiskenbaar de boodschap, maar verborgen. Het bleek, maar werd niet uitgesproken.
Ik ben inmiddels vader van vier kinderen en de eerste is besproken. De kinderen die erop volgden kwamen er gewoon, "als hunkering van het leven naar zichzelf", bij drie verschillende vrouwen, hetgeen mij duidelijk maakt dat deze vrouwen er een eigen agenda op na hielden want dit is geen toeval meer. Bij mijn laatste liefde, wat het midden hield tussen aanbidster en stalkster, kon ik een herhaling hiervan tijdig voorkomen en andere potentiële exemplaren heb ik voortijdig de rug toegekeerd. Echter, de contouren zijn duidelijk zichtbaar in deze maatschappij; ik hoorde mijn zwager ooit zich beklagen dat zijn vrouw - mijn zus dus - ook ineens stiekem zwanger was geworden zodat ze maar moesten trouwen. Zij blijft ontkennen ("die with the lie") maar het is gewoon zo gegaan.
Blame the victim |
"Daar was jij zelf bij", bijt men mij graag toe. Een dooddoener om het nergens over te kunnen hebben.
Je kunt dat mij verwijten, dus zo het slachtoffer verwijten dat die slachtoffer is. Dat is niet waar het om gaat. Wie durft te kijken naar drijfveren, beweegredenen en intenties... wie, kortom, durft te zien hoe dit zit, komt er onherroepelijk en onmiskenbaar op uit, dat vrouwen levensgevaarlijke, bloeddorstige, agressieve, nietsontziende monsters kunnen zijn, die letterlijk en figuurlijk kunnen beslissen over leven en dood - leven in de vorm van Nieuw Leven oftewel baby's en dood door hun prooi dood verwensen.
Disclaimer | Een zijsprong.
Wat doet dit met je? Kijk er rustig naar. De meesten van ons zijn zo geconditioneerd, dat er niets bespreekbaar is en men de gijzelnemer verdedigt, tegen beter weten in en tot bloedens toe. Stockholm-syndroom, heet dat.
Verwerp niet wat je niet kent maar stel vragen en laat het oordelen achterwege, omdat dat hoort bij volwassen gedrag; anders krijg je: "geen vragen gesteld, wel oordeel geveld".
Je mag hier als lezer van vinden wat je wilt. Ik neem je mee langs mijn inzichten na jaren van onderzoek... doe ermee wat je kunt of wilt. Voor mij staat dit vast... als een paal boven water .. het is voor mij een wetmatigheid geworden want ik zie het dagelijks terug in het maniakale, dominante gedrag om mij heen.
Tot zover de zijsprong.
Vol sadisme tot waanzin gedreven |
Ik overdrijf dit niet. Tijdens mijn huwelijk in 2004 kreeg ik regelmatig de impuls dat ik zelfmoord zou willen plegen en werd ik langzaamaan intens ziek (sarcoidose dwz geen energie) en dat was niet een idee van mij; het kwam niet van binnenuit.
Dus dit is een observatie oftewel een waar-neming en dat verdient het levenslicht in plaats van het in het duister te houden, wat mensen zeer effectief en grondig tot nu toe gedaan hebben... alles wat uit het licht in het duister blijft, blijft onbesproken zodat het spel door kan blijven gaan zonder dat we ooit adresseren hoe ziek deze maatschappij van binnen en van buiten is. Dat dient men te adresseren en dan moet je een begin durven maken.
Dan... waarom niet gewoon keihard beginnen met de meest in het oogspringende constateringen, namelijk de obsessie of zoals ik het noem: furie, manie en hysterie.
Kennelijk zijn wij mensen collectief zover van onszelf weggedreven dan wel weggelopen, dat we ten eerste de weg niet meer terug weten en ten tweede dergelijke obsessief gedrag hebben aangeleerd als uiting van ziekte, als uiting van de weg niet meer terug weten; als uiting van de enorme druk die op onze schouders is gekomen; het ego is dus tot dergelijk verderfelijk gedrag in staat zonder dat het bekeken gaat worden.
Bezitsdrang als kern |
De afgelopen 2,5 jaar zag ik hoe een stalkster precies hetzelfde gedrag toonde als de eerdere vrouwen in mijn leven - inclusief mijn eigen. moeder, overigens. Ook mijn stalkster wilde mij dood hebben maar wilde tegelijkertijd ook zwanger zijn van mij. Onbegrijpelijk, tegenstrijdig, conflicterend gedrag.
Centraal en herkenbaar in haar gedrag bleek bezitsdrang de essentiële tactiek van aanval. Overmannen, overmeesteren, onderwerpen, overheersen... dat is de volgorde en dat op continue basis in elke dialoog; in elke zin van elke dialoog zelfs. Je bent als man niets meer dan een prooi voor haar; een speeltje. Een speeltje! Een pik aan een touwtje, dus.
Geen speelgoed |
Ik herinner hoe mijn moeder mij waarschuwde voor meisjes om hen niet te zien als speelgoed... maar ze zei dat zodanig dat mij dat opviel en bijbleef...zodat ik dat veel later pas ontmaskerde als omkering van wat ze werkelijk bedoelde; ze had het omgedraaid, want... het ging erom dat vrouwen mannen als speelgoed beschouwen... en dat collectief...!
Grootheidswaan |
Vrouwen hebben het megalomane "idee" meegekregen dat zij heersen over mannen, in deze westers gevormde, "beschaafde", maatschappij, waar vrouwen de dienst uit maken. Dat vinden zij zelf. Zij beschouwen zichzelf als oppermachtig en zitten verschanst in een toren van ivoor oftewel ze zijn onbenaderbaar en gedragen zich letterlijk en figuurlijk ontoerekeningsvatbaar. Dat is het ware gezicht achter maskerend gedrag.
Het probleem is dat zij de macht naar zich toetrekken onder druk van mishandeling en terreur oftewel: manupulatie, chantage en dwang, wat we kennen van school en dus door onze hele cultuur zit verweven. Zo leggen zij als het ware hun wil op aan hun gezinsleden en daarbuiten. Als een kwade vrouw het wil kan zij haar welgekozen zondebok laten isoleren en bespotten; demoniseren en terroriseren, dus.
Dat - negatief gebruik van - Talent maakt vrouwen onbetrouwbaar, onvoorspelbaar, verraderlijk en levensgevaarlijk omdat er mannen (en vrouwen) zijn die hun vrouw of moeder blindelings volgen in hun beschouwingen en zo dus eigenlijk een hond aan een touwtje zijn geworden van de vrouw des huizes. En in iedere vrouw de autoriteit herkennen zodra zij die naar zich toetrekt. En meestal niet terecht maar uit sadisme en terreur.
Daar gaat ons hele volk onder gebukt. Iedereen heeft er last van. Iedereen. Bewust of iig onbewust. Als wij daar ooit uit willen herstellen zullen wij de Monsters in onze Minds, de monsters in onze breinen, dienen te adresseren en dat begint bij het begin: benoemen hoe het is.
Zwakke of zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus je moet man en paard noemen. Men moet mogen benoemen waar het om gaat en ik ben daar zojuist mee begonnen
Nu komt het... in deze rigide maatschappij van politiek correct gedrag die is gecreëerd, mag je niemand meer beledigen, uitsluiten of discrimineren; alle woorden moeten op een gouden schaaltje worden gewogen en taal moet indirect worden gemaakt... dit 'woke' gedachtengoed maakt een eenheidsworst van sociaal en psychisch gecastreerde mensen, die zich niet meer kunnen uiten en de essentie Der Dingen dient weg te slikken en te verbergen, zodat nooit meer iets besproken kan worden.
* betekenis: in hoge mate getalenteerd oftewel hoog-begaafd; een hart onder de riem voor onbegrepen briljante geesten... * * 'n artikel geschreven in het duister (na middernacht was het klaar) maar zorgt voor licht... als het goed is *
Stel je voor. Je loopt een bar binnen en voelt alles. Ik bedoel: a-l-l-e-s. De stemming van iedere aanwezige. En zeker het product ervan. Stel je voor. Je loopt de school door, als eersteklasser, en voelt dat je de wereld iets komt brengen. Je wilt de wereld iets nalaten. Je wilt een bijdrage leveren. Echter, iemand ziet de pen aan een koord om jouw hals, een aandenken uit de zomervakantie, trekt het er af en smijt het op de grond, met een grijns. Je voelt de naargeestige intentie die je nog lang bij blijft en die zegt: "Welkom in de wereld... van geld en bedrog, van moedwil en misverstand, van verderf en perversie, en van... bezitsdrang..." Stel je voor. Je bent de slimste van jouw omgeving; waar je ook gaat. Zonder het te weten overigens; daar kom je pas later achter.
Wat doe je dan?
Wat doe je in het moderne, beschaafde, Wilde Westen? Helemaal niets.
Jij bent een zondebok voor het uitschot dat uitgescheten is door hun eigen families.
Sorry, da's iets te direct voor de meesten en derhalve onbegrijpelijk. Wie opgroeit in dit Kille Westen staat bloot aan "goedbedoelde kwaadaardigheid" oftewel "goedaardige terreur"; ieder bezwijkt onder zo'n enorme lading, da's althans de bedoeling, zodat er niets van de oorspronkelijke mens over blijft; en ieder moet zich de rest van zijn of haar leven behelpen met de restanten van zijn eigen bestaan, het weggeslagen fundament, de verfomfaaide, beduimelde blauwdruk. Een schamel bestaan in kunstmatig isolement waar geen zoektocht tegen gewassen is, zodat de meesten zich opsluiten in hun geest en zich voortaan alleen nog bezighouden met het neerhalen van anderen - en dat begint al vroeg. Op de lagere school of the Middle School, zoals ze in de VS dat zeggen.
OK. Laten we bij het begin beginnen. Ik zat vanavond film te kijken. En zat te klussen, want ik "doe" graag iets, want dat geeft mij een shitload aan plezier en is beter dan passief op je bum zitten en niks doen. Daarom sport ik dagelijks en flink ook, sop mijn huis en of doe klusjes waar anderen hun neus voor zouden ophalen, in en rond het huis en doe dat met het grootste plezier. Ik keek vanavond een kwart van een film en begon er vrij laat aan, want... ik was tot 22 uur aan het klussen geweest, immers, en dat ging voor. Dat begon bij het geweldige, waar gebeurde Bandit uit 2022 (https://en.wikipedia.org/wiki/Bandit_(film)) met de geniale acteurs Josh Duhamel en Elisha Ann Cuthbert; en die laatste speelde ook, als Mooi Mokkel, in die beroemde, meer-dan-geweldige scène in Love Actually uit 2003 - nou ja, kijk zelf maar: youtu.be/e9_7GcQeiqw. Echt geniaal, die scène; daar blijf je toch in? Dus las ik meer over Josh en Elisha en zag dat "E" ook speelde in de film "Gifted", uit 2017. Bekeek per ongeluk de trailer in "Top 5 Mathematician Movies" - youtu.be/FiIpE221dFY en was direct geprikkeld. De film was snel gevonden (op v2.vidsrc.me/embed/400928) en binnen 23 minuten stonden de tranen in mijn ogen. Wat een markant, oprecht, authentiek gespeeld en p-r-a-c-h-t-i-g verhaal... Ik was om. Nee; ik herkende dit! Dit ging... over MIJ... (!)
Herkenning |
De tissues vol gesnoten, tot ik weer iets kon zien, en dóór. De zinnen voor een artikel spoten mijn brein uit, namelijk; hier moest ik kennelijk iets mee. Wat dan? De associaties vlogen om, of beter "tussen", mijn oren, en galmden na in mijn gedachtenkastje.
Hier komen ze:
1. ben sinds kort weer eens lid van een HSP-groep, met gemengde gevoelens; Hoog Sensitieven zijn in mijn beleving bepaald geen lieverdjes maar stuk voor stuk beschadigde individuen die grenzeloos gemeen kunnen zijn en heb er al eens mee te maken gehad, jaren geleden, wat reden was voor mij om een alternatief account aan te maken met de geuzennaam "Jan Kers", dat je als één woord uit dient te spreken. Juist, ja; "jankers", dus, want dat waren het. Naar mij toe wel, iig (iig = in ieder geval).
Wie? Nou... iedereen op deze aardbodem, zo lijkt het mij tegenwoordig wel eens; kijk maar om je heen en probeer bijvoorbeeld maar eens door het verkeer te komen... zonder hartkloppingen!
2. ik heb wel eens in een kroeg gestaan met enerzijds het idee "wat móet ik hier" terwijl ik anderzijds al die libido's stond mee te maken van al die gefrustreerden om mij heen, die meenden dat seks ooit iets zou kunnen oplossen, maar, tegen beter weten in en tot bloedens toe, dat altijd weer blijven proberen - ergo, ik stond er, achteraf gezien, om te "onderzoeken" hoe mensen zich gedragen, terwijl ik daar zelf midden tussenin stond om mee te surfen op de emoties van al die bezoekers - vandaar de openingszin...
3. ik deed ooit een gooi naar een lidmaatschap bij Mensa door er een test te doen, zodat ik "houvast" zou krijgen; ik wilde weten wie ik was. Mensa is een club voor hoogbegaafden. Natuurlijk lukte dat niet; ik kwam er niet door en werd geen lid van Mensa. De reden leerde ik pas na mijn veertigste, toen ik olof smit tegenkwam, die mij uitlegde dat emotionele blokkades, overigens steevast van buitenaf afkomstig en opgelegd cq opgedrongen door de leefomgeving, ervoor kunnen zorgen dat je niet kunt presteren op jouw niveau. Alsof jouw talenten geblokkeerd worden. Aha.
Ik was er overigens op getipt door iemand met een IQ van 148 die mij razendsnel en supergrappig vond, al aan de telefoon, in de tijd dat er nog geen internet of datingsites waren en men de 06-lijnen had uitgevonden; ik zocht haar op, in Budel, om te neuken natuurlijk - zo gaat dat - en deed vervolgens de test in Utrecht, die best aardig ging tot mijn hersens opeens geblokkeerd werden. Door mijn eigen moeder werd dat tegengewerkt, bleek jaren later. Kom ik zo op. Ik was zo stom geweest om haar te vertellen dat ik naar die test zou gaan, die prompt mislukte. Mijn hersens deden het niet toen ik ze nodig had. Dat ging ook al zo toen ik moest afstuderen; ik zakte voor mijn eindexamen op het VWO maar had wel een 10 voor wiskunde bij het her-examen.
Zijsprong: Ik heb overigens geen wiskundeknobbel zoals Mary in de film Gifted; ik begrijp nu dat Wiskunde gedoceerd wordt om ons van het gevoel weg te jagen... meer niet... en dat heb ik inmiddels daverend hersteld... dan valt de wiskunde helemaal weg, als irrelevant, en is geld tellen al een opgave geworden, omdat het leven andere prioriteiten kent.
Zelfde met mijn rij-examen, op mijn achttiende; voor het afrijden zakte ik de eerste keer. Studeren op de uni? Ging niet. Van geen kanten. Mijn concentratie ging alle kanten op en ik kreeg mijn boeken niet open. Dat bleek mijn moeder te zijn geweest - het loeder. Leg ik nu uit. Komt-ie...
4. ik heb - altijd al - tal van ingevingen gehad die mijn omgeving, om te beginnen mijn ouders, versteld deden staan, van jongs af aan, wat mijn moeder overigens structureel voor mij verborgen hield, want... ze wilde niet dat ik naast mijn schoenen zou gaan lopen. Da's haar goed gelukt. Het tegendeel gebeurde er; zij bezorgde mijn zus en mij een daverend gevoel van minderwaardigheid; alsof we nergens goed voor waren. Nee, dàt helpt. Weg eigenwaarde en weg zelfvertrouwen. Keurig ontnomen. Goed gedaan, moe; ik stamp nog op jouw graf, gestoord uilskuiken dat je dr was, die niemand iets gunde en altijd doelloos en zinloos commentaar had op alles en iedereen, en zo jouw perverse wereldbeeld opdrong aan ons, als was alles wat jij vond "waar", en moest ieder zich maar naar jou schikken. Gelukkig heb ik haar nog bij leven, dus tijdens haar laatste jaren nog, (de spiegel) voor kunnen houden wat zij mij en zus zoal geflikt had want dat was inmiddels evident voor mij, zodra mijn talent eenmaal vrijgemaakt was (sinds mijn ontmoeting met olof smit in 2005; zie vaderaarde.nl) en ik alles maar dan ook alles stap voor stap te doorzien kreeg - ik schreef erover in "liefdevolle woorden van zoon haalt moeder uit isolement" (link zoek je zelf maar op) - en mij vervolgens losmaakte uit haar beknellende, beperkende, vernederende en verraderlijke greep - zodat ik sindsdien steeds meer, steeds sneller doorheb, zodat niemand meer 'zijn' of (meestal) 'haar' spel kan spelen maar ik alles te onderzoeken en te evalueren had, voor mijzelf, omdat dat nu eenmaal mijn zielepad was. Achteraf gezien. Achteraf krijg je alles door. Mooi, hoe dat werkt.
5. Kennelijk diende ik behoed te worden... mijn kennis en kunde moest pas later rijpen, op gevorderde leeftijd, wanneer er emotionele balans zou zijn bereikt... daarom kon ik niet van jongs af aan met mijn talenten tevoorschijn komen. Raar maar waar; in een westers land, gedomineerd (en verscheurd) door de meest gruwelijke en dodelijke "normen en waarden" zodat je er (1) niets mag, (2) van alles moet en (3) gevoel verboden is, kun je onmogelijk trots zijn op jouw talenten of prestaties. Je 'mag' niet trots zijn op jezelf. Dan word je verpletterd. Want: wie afwijkt, wordt gestraft - daarover schreef ik al talloze artikelen, afgelopen jaren, in mijn Dagboek van een Vreemdeling. Dus: "Je moet je bek houden, opzitten en pootjes geven want iemand anders is de baas." Dat is de strekking van wat een buurvrouw mij ooit trachtte wijs te maken althans, toen zij en haar poedel (ik bedoel haar vriend van 60, die zij als zodanig behandelt) mij tot de orde riepen op niets af, d.w.z. zonder ooit ter zake te komen en mij sindsdien als zondebok beschouwen en als een verloedering voor de wijk, terwijl het natuurlijk precies andersom zit; je hoort niemand de grond in te boren maar te trachten via synergie, ander woord voor samenwerken, te trachten tot grootse dingen te komen. SAMEN. Althans, dat zegt men in het bedrijfsleven maar niemand is daar ooit getuige van geweest, geloof ik, zeker niet sinds Nikolà Tesla, één van de grootste geesten aller tijden, die eenzaam stierf op zijn hotelkamer en beroofd is van al zijn uitvindingen door FBI's Edgar Hoover, zodat ze naar "het grote geld" gingen en 'de wereld' er op een andere manier mee te maken zou krijgen; stiekem. Maar niet in ons voordeel. Ik bedoel... elektriciteit was zijn uitvinding. Zeker Draadloze Elektriciteit en zijn Wardencliff Tower die dat kosteloos 'downloadde' uit de Ether. Hij vond ook een elektromotor uit die zonder voeding kon functioneren, dik 100 jaar geleden. Zodat de mensheid anno nu van gratis energie zou kunnen genieten. Je ziet het... dat wordt natuurlijk voor ons verborgen gehouden en ons ontnomen, want... 'men' verkoos een verdienmodel, zoals de farmacie en wapen-industrie ons tonen, waardoor mensen ziek worden gehouden, legaal worden vermoord en er onbeschaamd grof geld aan wordt verdiend.
Wat men wilde is: wanhoop der verloren zielen cultiveren. Want wie geen bezit heeft van zichzelf, zoekt HET buiten zichzelf en kan het vervolgens gaan kopen. De definitie van Koopkracht, aldus olof smit. Een waterdicht en vernederend controlesysteem. Van Verdeel en Heers.
Behoed om voortijdig met kennis en kunde te komen |
Ja, ik diende behoed te worden voor wat ik wist en kon. Het zou anders storing geven met mijn leefomgeving, zeker in díe tijd. Dus... was ik braaf, luisterde aandachtig - en dacht er het mijne van wanneer ik onzin hoorde - maar reageerde er niet op, jarenlang, tot het mijn tijd was om te evalueren, te reflecteren en vooral om op te staan, voor mezelf, en mijn waarheid te verkondigen. Na 2012 moest dat gebeuren.
En? Wie denk je dat dat horen wil?
Nou.... niemand. Mijn website (hetlichaamliegtnooit.nl) is in de lucht en mijn visitekaartjes heb ik paraat maar mijn praktijk is leeg. Ik zie niemand. Letterlijk. Niemand. Dus is het nog niet mijn tijd, want kennelijk heeft niemand interesse om zijn of haar kwaliteit van leven te verbeteren.
Klopt ook; dat is niet het narratief van overheidswege, waarin ons wordt voorgehouden hoe je jezelf en anderen klein hebt te houden en vooral tegenstrijdige, domme dingen moet doen. Zoals een naald in je arm laten zetten, liefst met gif erin, en dan net doen alsof dat je beter maakt - terwijl je niet ziek bent - en je dan óók nog laten testen voor iets waarvoor je geprikt was, door een test die daar helemaal niet voor geschikt is. Een grotere, frauduleuzere, tegenstrijdigere en volstrekt krankzinnige leugen op wereldschaal is niet denkbaar maar zulk schizopathisch (nieuw woord) gedrag werd klakkeloos gevolgd door het merendeel van het V-o-l-k, ook door vele hoogbegaafjes, zodat ik me daar maar niet meer mee bemoei, want die liever-lui-dan-moe-denkertjes kan ik niet bereiken en dus niet op weg helpen. Die draaien graag alles om en verwijten jou hun eigen denkfouten en hun eigen gedrag, dus daar kun je niet mee praten. Je kunt ze hooguit iets op weg helpen naar een luchtiger bestaan, met wat woordgrapjes, om hen te confronteren met hun eigen denkfouten ("fout van het Denken", zeg maar), misvattingen, verzonnen stellingen (verzonnen onzin dus, meestal bedoeld als aanval om iemand schaakmat te zetten) en ander 'gedoe', omdat serieus blijven zinloos is. Dus dan doe ik dat maar. Dan zeg je bijvoorbeeld: "Neem er nog één" bij het waarnemen van bezopen gedrag. Of, desnoods: "Je bent niet goed bij jouw HART", in geval van nood. Of, laster samenvattend: "Dat kun jij ook vriendelijk zeggen." 't Brengt hen op andere gedachten.
Mensen kunnen superslim zijn maar über-oliedom doen. Lees dat nog eens. Ik zie het dagelijks. Ik rij motor maar leende afgelopen week 2x een auto. Normaal scheur ik overal tussendoor maar nu viel mij pas goed op, dat anno nu, 2023, het verbazingwekkend is hoe dom mensen doen op straat. Het is tranentrekkend bedroefd gesteld met de mensheid... en ik ben er dagelijks getuige van. Toeschouwer, zelfs. Maar helaas niets meer; ik kan nergens een helpende hand bieden want... die wil men niet. Men wil alles "zelf doen". Prima joh, doe dat dan ook. Maar neejjj... men blijft hetzelfde idiote gedrag vertonen en continu herhalen, in de hoop op andere resultaten. Echt. Briljant vind ik dat. Qua komedie, dan.
Zelfs dieren zie je 'verstandiger' reageren dan wij mensen maar ja, dieren hebben een ziel en de onze is afgeschaft; verboden, verbannen en vermoord. Geluk? Idem. Ook verboden, verbannen, vermoord en uit den boze. Mag niet.
Omdraaien |
Wanneer iemand zichzelf is en warm-menselijk gedrag etaleert... of rebelleert tegen Het Systeem.... dan wordt die genadeloos afgestraft, door de hoeders van datzelfde Systeem. En dat niet alleen. Het is nog veel erger. Ook en JUIST de gewone man (en vooral zijn vrouw) doet dat; we roepen elkaar tot de orde, volgens onze Normen en Waarden; je weet wel; het gaat om de regeltjes... die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft maar ieder opgedrongen krijgt... Dat heeft een naam: Stockholm-syndroom oftewel: "het verdedigen van de gijzelnemer". Zoek zelf maar op. 't Is geen grap, al zou je dat vermoeden. De eigen familie, vrienden, buren en langstrekkende passanten gedragen zich zo en ik noem dat kerkelijk, religieus of sektarisch zelfs, omdat het duidt op een bijzonder knap stukje "Verdeel en Heers" van weleer dat door de overlevering niet is weggeëbd maar juist - ondanks onze "beschaving" - levend is gehouden, levendiger dan wat ook; "Gij zult niet gelukkig zijn", lijkt het motto, aangescherpt met: "Doe nu maar wat ik zeg". Verdeel en Heers, Verwar en Plunder, oftewel SBS-Z; Schuld, Boete, Straf en Zonde.
Oftewel: wij denken voor jou, jij dient onze woorden letterlijk te volgen. Sekte, dus, en dat op wereldschaal, want ieder doet mee, uit Angst, want anders val je buiten de boot. Een Systeem van Manipulatie, Chantage en Dwang, dus.
En straks krijg je gelukkig het C-B-D-C zodat geld verdwijnt en onze betalingen traceerbaar worden en onze betaalmiddelen ingenomen kunnen worden, wanneer jouw gedrag onze leiders niet aanstaat.
Dat is heel fortuinlijk, ook nog... want de kinderen van deze wereld - tja, want mensen durf ik hen niet te noemen want dat zijn ze nog niet, zolang ze zich collectief zo kinderlijk en kinderachtig gedragen - dienen er stuk voor stuk zèlf achter te komen hoezeer ze misleid zijn.... en dat lukt niet met woorden. Legt men naast zich neer, tenzij het van een autoriteit komt, zoals een leraar (Hugo bvb), arts of politicus, al dan niet met of zonder verstand.
Dus hebben ze een keiharde bons nodig. Want alleen iemand die vastloopt, kan veranderen. Wist je dat? De HSP's lopen daarin voor op de rest, als pioniers, want... die zijn al veel eerder vastgelopen. Hetzij op fysiek, emotioneel, mentaal of spiritueel niveau en meestal een combinatie ervan, is mijn ervaring. Ik liep vast in alle categorieën en ging zoeken, om van zoeken tot vinden te komen en van denken naar weten te geraken. Een hele weg maar niet voor niets. Dan kun je - eindelijk - voor herstel gaan. Iets dat ieder mens ambieert maar weinigen nog doen. Zoals Einstein al stelde: "Educatie is wat er overblijft als men afleert wat men op school leerde."
Herstel is van levensbelang, ook al duurt het jaren. Jaren van zoeken, jaren van vinden en jaren van onderzoeken. Maar het levert wat op. Ik ben nu mezelf. Eindelijk. Komt goed uit; je kunt niet verder groeien dan naar jezelf. Dat leerde ik van olof.
Kompas |
Het bijkomende voordeel (of "bijwerking", zoals farmaceuten dat graag noemen, om ons te misleiden, omdat bijwerkingen helemaal niet bestaan, het zijn stuk voor stuk 'werkingen' immers) is, dat je continu bij jezelf te rade kunt gaan over de vraagstukken die ons dagelijks en aan de lopende band gepresenteerd worden; het zelf is weer terug jouw kompas geworden, om orde te scheppen in de doelbewust gecreëerde chaos - bedoeld als Verwar en Plunder. Je raakt niet meer van jouw stuk.
Nadeel is wel, dat je je af en toe heel verdrietig voelt, over het absurde in de wereld en vooral het kunstmatige, ons collectief opgedrongen verdriet, dat gemeengoed is gemaakt... met de nadruk op 'gemeen'. Omdat wij mensen zo niet gemaakt zijn. Wij lijken stuk voor stuk in staat tot grootse dingen maar dat wordt ons niet gegund. We worden net zo lang tegengewerkt tot we opgeven; tot ons vlammetje flakkert en dooft. Daar staat SCHOOL garant voor overigens (zie: de wonderlijke energie van kinderen - en wat school met hen doet - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html) en onze leefomgeving doet daar een dikke schep bovenop.
Dus.. zijn we fucked? Ja, tuurlijk zijn we genaaid... maar dat geeft niet. Dan hebben we iets te doen. Da's tegen het vervelen. We zijn hier om te leren en om plezier te maken, daarvan ben ik inmiddels overtuigd.
Trek het je dus niet aan. Dat is zinloos. Je bent god niet. Gedraag je dus niet zo. Dan ben je onbereikbaar. Ander woord voor zoek. Ik bedoel: ziek.
Wees toeschouwer |
Dus wat helpt, is om toeschouwer te zijn, van je eigen gedoe en vooral van dat van anderen, in deze doorgesnoven en doorgeschoten wereld, die ik daarom graag een idiocratie noem.
Of dat nu mag, of niet... het helpt wel.
Want zonder lach vaart niemand wel. En achter de wolken... schijnt volgens mij de zon. Altijd.
* wens mij niet langer dood. Doe jij nu wel. Werd wakker met kiespijn (teken: ik krijg het voor mijn kiezen) en kramp in spieren. Kou; van jou.
* wees aanspreekbaar. Ben je nu totaal niet. Je neemt geen enkele verantwoordelijkheid. Dendert over alles heen met en vanuit jouw ego, dat regeert. Gevoel; ken jij niet. Warmte en Liefde ook niet. En Geluk mag er niet zijn...
* wees open, eerlijk en waarachtig. Ik weet jouw LEEFTIJD niet eens... (zelfs na 2,5 jaar intensieve stalking - en op vragen, welke dan ook, krijg ik GEEN ANTWOORD)
Kortom, nu ben jij niet te vertrouwen. Wees te vertrouwen in plaats van onbetrouwbaar.
Nu tracht je mij te overheersen. En dring je jezelf op. Nu ben jij onuitstaanbaar in plaats van onweerstaanbaar.
Nu stuur jij mij naar therapie en... dat klopt. Mensen die zelf niets oplossen eisen dat van anderen. Logisch... Doe dat nooit meer. Da's omdraaien. Ik heb mijn deel gedaan. Zat jaren in therapie. Nu is het jouw beurt. Sta 'ns open voor jouw eigen adviezen." --
Heeft het zin ? |
Mijn liefhebbende tekst op de vroege ochtend. Vijf over half zeven. Simpel. Duidelijk. Oprecht.
Het heeft altijd zin om je uit te spreken. Karikaturaal gedrag dient men te benoemen. Zo neutraliseert men conflictzoekend gedrag.
Als dat al niet mogelijk noch bespreekbaar is in een relatie, dan is het geen relatie maar een strijdperk. Daar doe ik niet aan mee. Je kunt je uitspreken en het gedoe zo rustig bij de ander laten.
'n Korte tekst. Geen uitleg. Slechts 7 lukrake brokken. Gewoon een greep. Eerder wat leesvoer voor de uitgehongerde, lege, geest van de gemiddelde Libelle-lezeres, waar ik mijn moeder en ex-vrouw voorheen ook onder schaarde, die niet openstaat voor verbetering van levenskwaliteit.
Wat valt op in het rijtje? Ik mis "ziel".
Warmte, liefde, zorg, waardering, genegenheid - dat zijn de grootste geschenken op aarde.
Ziel ontbreekt, da's essentieel. Niet alleen in het artikel, maar ook in de vrouw die ik bovenaan aanschreef... en vooral in onze vermeende "relatie". Die er niet is. Ondanks 2,5 jaar lang aandringen, ander woord voor stalken, en voorwenden, harerzijds. Het woord relatie is dan een breekijzer om ongehinderd te kunnen plunderen; Verwar en Plunder, dus.
"Wat wil de moderne, wilde, westerse vrouw met haar agressieve, invasieve, hypocriete, conflictzoekende houding?" |
Ik heb haar op de persoon af gevraagd, of ze nou nog contact wilde. Zondag 5 februari vroeg ik dat haar wel 10 keer opnieuw. Zij gaf gewoon geen antwoord.
Kennelijk is het in haar voordeel om alles open te laten en op het moment zelf te kunnen beslissen, op welke manier zij het meeste profijt kan trekken uit de situatie. En intussen twee uur lang onzin op mijn mouw te spelden.
Het is vooral een SPEELTJE, dat zij zoekt. Tegen het vervelen. Onder het mom van LIEFDE. Immers... in liefde en oorlog mag alles. Stelt de oorlogszuchtige vrouw zonder eigenwaarde en zonder ethiek, maar met een "trukendoos" vol manipulatie en morele chantage... ... en de nadruk op "-doos".
rj - onderaan naschrift en reacties - en die zijn niet van de lucht
De ene vrouw is de andere niet. Ik mag hopen dat dit niet voor iedere vrouw geldt. Opvallend is echter, dat de gemiddelde vrouw steeds agressiever en opdringeriger lijkt te worden, in haar gedrag. Invasief, eigenlijk. En behoorlijk ontoerekeningsvatbaar.
Dus kijk om je heen en verbeter de wereld, want daar zijn we aan toe, en abject oftewel slecht menselijk gedrag is steeds meer een gepasseerd station geworden. En gelukkig maar.
Reacties - klassiek |
zij: "Ik hou van jou.
En hoop dat op een zeker moment elke dag te kunnen zeggen, voordat ik in jouw armen in slaap val.
Dit ga ik vanaf nu steeds antwoorden als ik iets lees wat niet mijn werkelijkheid is.
Dan stop ik met lezen.
Nu, zoals je snapt, gestopt bij "wens mij niet langer dood".
Ik ga niet meer in op negatieve overtuigingen die je al jaren herhaalt bij iedereen.
Jouw overtuigingen zijn slechts een klein deel van wat er in je brein afspeelt.
Ik vind je energie perfect.
Ik vind je ziel en hart en lichaam perfect.
Ik vind je creativiteit en intelligentie perfect.
Ik hou van jou.
Ik wil in slaap vallen in jouw armen.
Of met lieve woorden.
Zoals op 23 mei, toen schreef je... trusten koningin...
En ik wil wakker gekust worden door jou.
Of met lieve woorden.
Goedemorgen rj.
Het was leuk dat ik achter jou stond toen jij keyboard speelde en ik je kroelde en je haren kuste.
Daar denk ik aan, als ik wakker word.
Ik ben ik.
Jij bent jij.
We zijn verschillend."
-
Notitie: Q.E.D....
Voor de lezer: is het negatief om iemand (liefdevol, neutraal en onberispelijk maar duidelijk), jouw eigen constateringen voor te houden? Met het doel, om iets bespeelbaar te maken? Of: classificeert zij iets als negatief om zo zelf de macht te grijpen, door alles lukraak te veroordelen? En zo te verbergen wat zij zelf doet?
Deze vrouw speelt de onschuld zelve maar is er iets positiefs aan haar tekst, of is het spel? Voor wie het ziet: zij gedraagt zich als tiran. Ze schuwt er niet voor terug om continu de strijd aan te gaan over futiele dingen en zo de sfeer doorlopend te verzieken. Dit is slechts misleiding en dus spel. Om de macht.
Notitie voor mezelf: een koningin is iemand in een ivoren toren...
--
ik: je houdt zoveel van mij dat je mij geblokkeerd hebt op alle andere kanalen...
jij houdt zoveel van mij dat jij geen antwoord geeft op wat dan ook, vragen negeert, jouw leeftijd verzwijgt, nergens op in gaat
jij houdt zoveel van mij dat ik nergens mee bij je terecht kan
jij houdt zoveel van mij dat je mij continu allerlei zinspinsels en verzonnen onzin voorhoudt; de gebroeders mindfuck en gaslighting uit de familie tirannie; verleiding en misleiding ter afleiding om te maskeren wat je eigenlijk wilt; bezit, touwtrekken en leegzuigen
je houdt zoveel van mij dat je mij vraagt te stoppen met berichten sturen en zelf doorgaat op de doodlopende weg langs het ravijn
jij houdt zoveel van mij dat je mij in de greep wilt houden en als speeltje wenst te zien, als bezit
je houdt zoveel van mij dat jij mij hoofdpijn bezorgt, buikpijn, rugpijn en mijn energie plundert
jij houdt zoveel van mij dat niets bespreekbaar is...
...niets...
...ik snap het nu...
(wat is liefde toch mooi)
- doek -
-
zij: Ah...weer geen positiviteit...
Lees ik niet.
Ik schrijf iets heel liefs waar jij vrolijk mee wakker kan worden.
Maar je wilt niks liefs, je wilt de donkere wolken ook boven mijn hoofd laten zweven...lukt niet.
Ik sta jurken te passen voor het huwelijk van mijn nichtje. Gelukkig heeft zij een jongen gevonden die heel goed snapt wat liefde is.
Lang leve de liefde!
En dat geldt ook voor jou, lieve meneer met de donkere wolk boven je hoofd. -
ik: Je wilt beschaafd overkomen en wilt er alles aan doen om te voorkomen ordinair te lijken. Maar...
je bent gewoon verslaafd aan mij. - Wanneer kom je ervoor uit? -
zij: "Om 06.44 stuurde je mij vanmorgen al een bericht.
Best vroeg/ midden in de nacht voor anderen.
Is niet nodig zo vroeg.
Ik vind jouw berichten meestal niet fijn.
En zeker niet midden in de nacht.
Dan ben je een heel andere persoon dan wanneer ik je live zie.
Het lijkt alsof je twee verschillende mannen bent.
Dat vind ik eng.
Als ik je zie vind ik je meestal super lief.
Dat is de complexiteit van het contact met jou.
Dat zeg ik al 2.5 jaar.
Ik ben bezig voor het huwelijk van mijn nichtje nu.
Respecteer dat."
-
ik: veel plezier
... respect...
*heb dat eerst voor jezelf
*respecteer dat jij verslaafd bent
*IRL onderbreek jij mij continu dus... respect?!?
-
De reactie die hierna kwam voelde aan als een verwijt van de ergste soort. Als een standje.
Heb ik dus niet bekeken. Maar teken maar dat ik de wind van voren krijg, met drogredenen als onderbouwing voor haar vage tirades waarvoor een zondebok vereist is.
Touwtrekken |
Respect is waar het om gaat en deze alles verzengende, energie slurpende heks, gedraagt zich nu hypocriet door mij te betichten van wat zij zelf doet.
Net als mijn ex-vrouw; net als de andere moeders van mijn kinderen. Net als... mijn moeder. Het is allemaal zandstrooierij. Om de macht.
Er komt een dag, dat je doorziet wat er gebeurt en waarom. Daarover stelde Socrates al: "Trouw sowieso. Tref je een goede partner, word je gelukkig. Tref je een slechte, word eentje een wijsgeer."
Enige wat ze doet is touwtrekken. Ze gaat nergens op in, doet verongelijkt, bedenkt problemen oftewel maakt overal een probleem van, stelt zich aan, dus stelt zich op als slachtoffer, geeft haar slachtoffer de schuld van wat zij zelf doet, denkt of creëert en wil alleen maar doorgaan met hetzelfde; zuigen.
Ze wil meer dan aandacht; ze wil parasiteren. Met Schuld, Boete, Straf en Zonde oftewel SBS-Z als instrumenten. Als breekijzer.
Deze oorlog is onmogelijk winnen. Het extreme, sterk stemmingswisselende gedrag, met een scheut psychopathie, zoals beschreven in mijn artikel schizo-pathie, doet denken aan bipolair, depressief en schizofrenie. Daar gaat men niks aan veranderen. Zeker niet als men dat niet wil.
Anderen hadden dit gedoe, om die reden, allang opgegeven en haar de rug toegekeerd. Punt is, dat zij niet de enige is. Ik kom dit gedrag heel mijn leven overal tegen. Het is makkelijk om ervoor weg te lopen. Ik heb dat echter te onderzoeken. Dergelijk gedrag kan ik niet negeren. Steeds vaker herken ik er de patronen, bij de diverse ontmoetingen in mijn leven. Dat vormt mij, als onderzoeker. Dat maakt voor mij dit leven tot één groot sociaal experiment.
Omgaan met nymfo-manie |
"Dotje, je bent niet de enige; goed dat je ervoor uitkomt. Erkenning is al een stap. Tip: blijf er niet mee lopen, doe er wat aan. Reden: je vult zo nooit de leegte, je mist geluk, je mist contact met jezelf en bent in wezen doodongelukkig, afgezien van even een kwartiertje afleiding. "Macht over een man". Nou èn. Een koud kunstje. Je mist warmte. Net als iedereen, in dit kouwe, kille westen."
Mij valt op dat de aandachttrekkende vrouw in wezen iets zoekt om maar wat te hebben en dat mondt heel gemakkelijk uit in verslaving. Vul zelf maar in welke; te beginnen met drank, druks, chocola, winkelen, sporten, werken, internet, games, feesten, relatie(s), seks. Ik heb een voorzet gedaan. Zonder het gedrag te veroordelen, integendeel; ik bied eenieder altijd een helpende hand. Anders had ik haar allang laten schieten. Want: leuk is dit contact niet.
Ik wil geen manipulator, geen nimf', geen kenau, geen chanteur, geen drammer, geen aansteller, geen machtswellusteling, geen intrigante, geen scharrel, nee, ik wil geen gedoe meer. Het is werkelijk ongelooflijk, onvoorstelbaar en bovenal onbespreekbaar wat voor trucs onze meiden zoal uithalen om de macht te grijpen en om de sfeer te verzieken, zomaar, om zo kenbaar of iig zichtbaar te maken, dat zij niet gelukkig kunnen, mogen en willen worden.
En nou komt het. Die bestaan niet. Niet voor mij. Een maat hielp mij uit de droom, afgelopen week nog, tijdens mijn verjaardag; aan iedere partner mankeert wel wat. En da's ook mijn ervaring, helaas. Het kan nooit normaal. Het kan nooit gewoon leuk zijn. De meesten vechten met mij, willen zeuren-zuigen-zaniken-zieken-en-zeiken, willen mij eronder krijgen en hoewel dat standaard gedrag heet te zijn, zo heb ik mij laten vertellen, is het naar mij toe overtreffende trap. Echt extreem. En dan te bedenken dat sommigen jaloers zijn en met mij willen ruilen. Ha! Die zouden dat niet overleven. De portie shit die ik te verwerken krijg, de dagelijkse dosis ellende waar ik het mee moet doen en die van alle kanten komt, is te intens daarvoor.
Voor de meesten is dat niks. Voor wie liever lui dan moe is, is zoeken niet weggelegd. Die vertrouwen erop dat anderen hun kastanjes wel uit het vuur halen en wachten liever af.
Wat ik wil...
Dus... wat blijft er dan over??
Jammer, maar zo gaat het wel. Zeker zolang men niet genegen is de kwaliteit van leven te willen verbeteren en geen oplossing voor onze emotionele slavernij wenst te omarmen, omdat hier geldt: "Veranderen is voor anderen". Kinderachtig gedoe regeert waarbij men elkaar kleinhoudt. Volwassen gedrag lijkt verbannen.
.jpg)