zondag 17 maart 2024

de stand in de wereld qua intermenselijke omgang

Wat kun jíj doen...?

Kijk... een blog met inzichten | 


Als een vader consequent uit het leven van zijn kind gehouden wordt krijg je vanzelf dat het kind de vader mijdt en verstoot.

Dat doen niet alleen mijn eigen kinderen, in meer of mindere mate, maar zag ik eerder ook al gebeuren in het gezin waarin ik opgroeide. Mijn moeder heb ik als kind letterlijk horen zeggen, dat wij aan haar alleen wel genoeg hadden.

Dan rest er voor de vader weinig anders dan zich terug te trekken en krijg je een zelfvervulling oftewel Self-fulfilling prophecy; die man gedraagt zich dan precies zoals een ander voor hem bedacht heeft, door het kind tegen hem op te zetten. Die houding is onmiskenbaar voelbaar, dwars door alles heen. Dwars door beton maar ook over afstand.

Het risico dat hieraan kleeft is dat iedere man verstoten wordt uit de samenleving en dat is exact wat ik heel mijn leven heb zien gebeuren.

De man is niet langer welkom.
De man kan niet langer functioneren en presteren; hij trekt zich terug en kwijnt weg.
De man is fout en kan weinig tot niets goed doen.

De vraag is: laat jij dat toe...?

De stand in de wereld | 


Tot nu toe zie ik hoe vrouwen - àlle vrouwen zelfs - de macht grijpen, hem de baas (willen) spelen èn hem de schuld geven van wat zij bedenkt dat er mis gaat. Een briljante maar destructieve vicieuze cirkel is geboren en iedereen gaat mee in die kwade manier van doen.

Dit is geen filosofie.
Dit is observatie en waar-neming.
Dit is ijskoud zo, wat ik zie gebeuren; waarheid, dus. In ieder geval voor mij.

Want ik heb lang genoeg verbouwereerd en verbijsterd hiernaar staan kijken, als geboren onderzoeker, omdat ik niet begreep wat er precies gaande was noch waarom iedereen hierin mee gaat.

Het antwoord is simpel. Uit Angst... voor Straf.

Ieder kind wordt geterroriseerd als het niet exact doet wat er van hem verlangd wordt. Mijn oudste zoon zei het letterlijk, nog als klein kind: "Nu moet ik hier weg want ik ben gewend op mijn kop te krijgen als ik de waarheid heb moeten vertellen."

Iedere volwassene kent dit ook. Als vrouw moet je je richten naar de regels van de stam, maar bij gebrek daaraan, vervult haar eigen moeder die rol. In haar eentje. Als tiran, dus - per definitie zelfs (!).

Iedere man kent dit ook, zijn eigen moeder speelt hem de baas en maakt voor hem de dienst uit, tot hij een vrouw tegenkomt die die rol overneemt en hem, als een klein kind, terroriseert als hij niet doet wat zij wil. En da's meestal niet iets positiefs, valt mij op.

Heel mijn leven zag ik dit gebeuren en in het bijzonder bij het daten - of wat ervoor door moet gaan - kom ik dit gedrag overmatig veel tegen. Het is leidend, zo lijkt het. In het begin gaat alles nog maar je moet bedacht blijven op degene die de macht grijpt, vervolgens agressief wordt en de lakens gaat uitdelen om die macht maar in handen te houden, op niks af, omdat er geen liefde en geen rechtvaardigheid in zitten, laat staan Gezond Verstand.

Kortom: met volstrekt gebrek aan leiderschap, grijpt men de macht. Dat zie ik in het groot, bij landsbeleid, bij instituten en op scholen; en ik zie het in het klein, tussen mensen onderling.

Wie durft te stellen dat dit niet zo is zonder het zelf te onderzoeken, zonder vragen te stellen en zonder rustig op de eigen stoel te blijven zitten, grijpt in wezen zelf die macht en speelt de baas over die ander, vermoordt dialoog en verbiedt de eigen mening van de individu die in feite vrijheid nastreeft... de vrijheid om te bestaan voorop.

En verder de vrijheid om in te zien, te doorzien en te overzien, wat er gebeurt tussen mensen onderling. Of hoe dat beter kan.

Een beetje al te triest om te stellen, dat mensen elkaar het leven zuur willen maken, maar het is zo. Ik zie het in toenemende mate zelfs.
Oh, zeker bepaal jij of dat jouw humeur beïnvloedt of dat jij je omdraait en jouw eigen gang gaat. Zeker.

Maarrr... horen we mensen met inzicht en overzicht dan weg te jagen, wanneer die visie hebben op de gang van zaken, waar ieder individu en zelfs een heel volk haar voordeel mee zou kunnen doen...???

Het is zoveel simpeler. We hebben natuurlijke leiders en goede ideeën te waarderen voor wat ze zijn. Leidend. 
Zo kan een kind van drie jaar oud je al steil achterover doen gaan met rake uitspraken, vanuit de ziel.
Maar dat gaat al niet, als jij zelf al niet gelukkig mag worden. 

Duistere drie | 


Wanneer psychopatisch gedrag de overhand krijgt, intrige leidend wordt en een vleugje narcisme het afmaakt, wordt natuurlijk leiderschap, dat wil zeggen, ingegeven vanuit de ziel oftewel uit het hart, verbannen. Wie afwijkt, wordt gestraft...

En da's precies wat hier in het Westen gebeurd is. Eeuwenlang. Onder druk van 'kerk' is Gevoel - en daarmee Gezond Verstand - verboden. Want hoe kun je een volk beter onderdrukken, dan door het tegen elkaar op te zetten? Nou, door het tegen zichzelf op te zetten...

"Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?" wordt het toonbeeld van zelfsabotage, zelfdestructie en zelfhaat, met als gevolg dat niemand nog zichzelf mag zijn en ieder met elkaar vecht, want ieder grijpt de macht, ieder speelt de baas en ieder vermoordt de sfeer - en de ander.

Daar worden mensen ziek van. Echt goed ziek. Heel erg ziek. Wij gaan er zelfs dood aan. Met onverklaarbare ziekten die niemand begrijpt. Omdat niemand meer naar het lichaam luistert. Terwijl het lichaam nooit liegt.

Dat dat zo geworden is, schijnt niemand te deren maar lijkt mij erg genoeg... moet dat dan zo blijven...??? 
Want nog iets: wie profiteert ervan? "Qui bono?"

Dit is het kardinale punt. Het punt waar het om gaat;

1. kunnen en willen we achterhalen, wat er mis is met deze samenleving, die niet samenleeft?

2. hoe lossen we het op, als iedereen alles sloopt wat positief is èn toestaat dat onze overheden dat voor ons doen...??

3. beseffen we wel, dat het niet oplossen van dergelijke elementaire problemen, heel erg ziek gedrag is??? 
(Zeker, als niemand hiervan profiteert? Alleen de uitvinders van Verdeel en Heers?)

Kennelijk heeft dat nog een naam ook, namelijk:

Stockholm-syndroom...

Wat kun jij doen, om deze wereld, of beter om jouw wereld, een mooiere plek te maken???

Onthoud: don't shoot the messenger oftewel blijf rustig, vriendelijk en respectvol. Dat is het allerbelangrijkste. Kijk naar wat het in jou los maakt. Dat is stap één. Hou dat bij jezelf, dat is stap twee, ipv een ander ermee te terroriseren. Stap drie is: leg jouw hand op jouw hart, adem er naar, minstens een minuut, en reageer dan pas...

Omarm de rust. Geef ingevingen de ruimte. En zie, of je warmte kunt toelaten in jouw leven...

rj | met een bonus, onderaan

Care? Dare? Share: https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2024/03/de-stand-in-de-wereld.html





Bonus: mijn reactie aan een verdwaalde ziel 


Maske. 
Ik heb jou liefde laten zien
Jij mij het omgekeerde ervan

Ik ben niet jouw vijand
Jij bent niet mijn baas

Jij attaqueert en vermoordt mij zonder waarschuwing of oorlogsverklaring. Stiekem. Onder het mom van liefde en verleiding. 

Dergelijke goedbedoelde terreur is niet welkom bij mij en past niet in een beschaving maar jij doet alsof dat gemeengoed is.
Gemeen is het zeker. 
Dom ook.

Dit is Verdeel en Heers... Jij verdedigt en beschermt dat ipv te doorbreken en jouw eigen zooi en puin te transformeren in iets positiefs. 

Zoals ik gedaan heb. Wat jij veroordeelt en mij ziek noemt zodat ik van jou alsnog het werk moet doen dat jij weigert zelfs te overwegen om zelf te doen, dus je verwijt mij wat jij zelf (niet) doet...

DUS - als jij je nu afvraagt waarom het niet gewoon leuk kan zijn tussen twee mensen in het algemeen en jou en mij in het bijzonder...

... besef dan, wat er voor Verbetering vatbaar is.

Niet bij mij kijken maar zelf zoeken. Jij zou de eerste vrouw zijn die dat doet in mijn leven, de rest wil mij dood maar neemt nergens verantwoording voor.

Het is zo simpel. Wanneer iemand vast zit in het eigen onvermogen om te groeien naar een beter mens, moet een ander het maar ontgelden. 
Dat heeft een naam. Stockholm-syndroom. De onderdrukker verdedigen en de goeien slopen want die moeten boeten.

Heel jouw leven zal jou dit voor de voeten blijven lopen tenzij iemand jou erop wijst.
Bij deze. Graag gedaan. 

Vragen?
Luister eens naar Gerry Rafferty: 


Bottomline |


Wij zouden nog steeds samen gelukkig kunnen zijn. Ik merk, dat jij nog aan mij trekt namelijk dus kennelijk ambieer jij dat. Maar ik ben niet degene die de ander de tent uitvecht. Ik blijf gewoon weg, als het niet gaat. Besef, hoe het zit. 


Dit kan helpen; je hoeft mij geen gelijk te geven, maar deze VROUW natuurlijk wel:

zondag 3 maart 2024

Boodschap voor mijn liefste; de kunst van het vervloeken

Het zal jou intussen zijn opgevallen, hoe jij aan mij denkt. Het seksualiseren van jouw 'bezit' (mij...) heeft inmiddels plaatsgemaakt voor knarsetandend haten... ander woord voor vervloeken.

Het is onmiskenbaar, dàt jij aan mij denkt. Het is ontegenzeggelijk, hóe jij aan mij denkt; obsessief.

Maniakaal was het al. Inmiddels van seksgeoriënteerd naar "het mij voor mijn kiezen geven"; letterlijk word ik wakker met kiespijn, om 2 uur 's nachts. Mijn onderkaak informeert mij over jouw snode plannen.

Dit is exact de reden, dat ik mij uit de voeten heb gemaakt. Mij het vege lijf heb te redden. Ik blijf niet domweg doorgaan, het zonnetje in huis blijven kan ik niet, wanneer jij mij de oorlog verklaard hebt - ZONDER daarvoor uit te durven komen, gek genoeg...

... en gek is het. Heel gek zelfs. Gestoord, eigenlijk, want jij doet of jij van niets weet en stopt jouw hoofd in de grond om te wijzen naar degene naast jou; "Bij mij moet je niet wezen, ik heb niks gedaan..."

Dàt spel mag eens afgelopen zijn. Jij dient recht uit te komen voor wat jij doet want dat is gruwelijk. Dat heet: 'verantwoordelijkheid nemen'. Ga maar na. Hoe gestoord wil jij overkomen, terwijl jij mij enerzijds doorlopend verwenst, maar anderzijds mooi weer speelt door te beweren dat het zó leuk zou kunnen zijn tussen ons en doet alsof jij ook niet weet waarom het niet werkt tussen (deze) man en vrouw.

Simpel. Jij vervloekt mij doorlopend omdat jij, diep van binnen, niet gelukkig mag zijn.

Voorbeelden genoeg. Ik heb ze al eens genoemd. Jij laat geen spat van mij heel.

En... jij herinnert je H nog en zijn familie, de handje-schudders die allemaal naar buiten kwamen? Hij heeft een tia gehad, begin deze maand. Tien dagen nadien opnieuw, in mijn bijzijn, zittend op zijn bank. Inmiddels hebben wij afgelopen dinsdag samen weer motorgereden, toen het zo'n prachtig mooi weer was. Maar gister kwam hij vertellen, hoe hij de avond tevoren er weer drie gehad heeft...

Ik weet (!) inmiddels hoe dat komt. Jij weet, dat ik mensen 'lees' en onmiddellijk 'ondertitels' krijg bij zulke gebeurtenissen... toch?

Zijn eigen, liefhebbende vrouw wenst hem dood. Dit... die tia's... is het gevolg ervan. Onomstotelijk en onweerlegbaar.

Zij laat hem dus in de kou staan zonder hem daadwerkelijk te steunen.

Geloof je mij niet? Nee, natuurlijk niet, want dat komt jou niet goed uit. Dat zou impliceren dat jij, die hetzelfde doet als zijn vrouw, zou moeten erkennen wat jij zelf óók doet. En dat gaat natuurlijk niet. Dat durf jij nog niet.

H vertelde mij gister, zittend in mijn tuin aan de koffie, hoe hij het liefst de boel zou verkopen en van zijn riante uitkering (afgekeurd) in Zweden zou willen leven. Schoonheid, natuur, wijdsheid en zijn kleinzoon in vrede laten opgroeien ipv in dit benauwde verNederland.
Maar... zijn vrouw houdt dat tegen. Zij houdt niet van sneeuw. Zei hij.

Ik hoor iets anders. Een drogreden... om niet te durven. Om zo'n stap maar niet te maken.
Hij zou namelijk voor zijn dochter iets met paarden willen doen en een gasthuis aanleggen voor betalende bezoekers uit Nederland die willen komen paardrijden in de natuur. Hij had het al helemaal in zijn hoofd. Maar zij wil niet.

Nee... zo zit het niet. Zij DURFT niet. En houdt dat tegen.
Zij durft niet alles achter zich te laten en voor zichzelf te kiezen. Zij durft niet voluit adem te halen en te kiezen voor het leven zelf. Zij zit vast in de opgelegde of opgedrongen restricties van voorouders die haar nog steeds in de greep hebben en die haar zichzelf en anderen doet vervloeken... tot vermoorden aan toe. Want haar eigen kerel, met wie zij 40 jaar samen is, staat zij naar het leven en laat zij niet zichzelf zijn. Dat staat zij niet toe.

Check maar; de check, pendel of spiertest bevestigt dit. Zie: facebook.com/832803566829312.
NB: het duurt een jaar voor jouw checken stabiel is dus pas op voor afwijkingen en bias oftewel de invloed van ego op het checkproces. Da's nog niet zo makkelijk.

Nu jij |


Nu jij. Op zielsniveau herken jij dit ogenblikkelijk. Maar op denkniveau heb jij controledrang dus wil je dit opnieuw horen, gaat het je te snel èn geloof jij dit niet.
Maakt niet uit. De ziel zegt dit. Hoe jij het ook wendt of keert, is dit gewoon zo... of jij dat nu bestrijdt of niet. Op zielsniveau zitten dingen anders dan wat mensen ervan maken. Op zielsniveau is het zoveel simpeler. Voorbij ego mag het gevoel het weer zeggen. Het 'weten' neemt het dan over van het denken. Ontmoet mij daar.

Succes met het leren loslaten. Het loslaten van normen en waarden die jouw leven geen glans geven maar juist ontnemen. Regels, ongeschreven regeltjes dus, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die men volgt, uit Angst voor Straf. Verdeeldheid, om ons tegen onszelf op te zetten. Verdeel en Heers. Terreur van de kerk, dus. Nog steeds is haar invloed tastbaar aanwezig, want... "waar twee geloven op een kussen, daar ligt de duivel tussen" - zoals uitgelegd door olof smit in zijn website en zijn boek, Vader Aarde. Wij zijn vervloekt. En Stockholm-syndroom voorkomt, dat wij er onderuit groeien, dus we hebben op een andere manier te leren...
☆ gevoel in ere te herstellen
☆ gelukkig te mogen worden
☆ voor onszelf te kiezen en op te staan voor onszelf...
... en dat gaat niet vanzelf zolang we in de greep zitten van aangeleerde, destructieve, normen en waarden, waardoor wij onszelf kleinhouden.

Zie het in. Het is er tijd voor. Nu mag dat gebeuren. En dat gaat niet van de één op andere dag; dat heeft tijd nodig.

Dus daar heb jij heel jouw leven voor. Dan hebbi wat te doen. Da's tegen het vervelen.
Eerst zocht jij heel jouw leven naar antwoorden. Nu jij ze krijgt, is dat zóver voorbij jouw comfortzone, dat je er nog niet aan wilt.
Prima. Neem jouw tijd. Lees 'Vader Aarde en de aardse taal'. Ik las het boek meer dan 20x dus een studieobject is het voor mij geweest, terwijl ik herstelde in mijn denken, wat daarom vroeg. Je kunt jezelf geen groter plezier doen, dan groeien naar jezelf of tenminste ernaar streven.

Niemand wordt gelukkig van streven naar seks om het leven dragelijk te houden voor je - dus na een week of twee was de lol er wel af; na vier weken maakte ik de balans voor jou op, voordat je manisch hysterisch zou kunnen worden - het slopen wordt dan leidend en openlijk. Iedereen kent dit. In een huwelijk gebeurt dit ook maar dan wat langzamer nog.

Men wordt pas gelukkig als men dat toelaat, en dat mag men leren.

Daar kan niemand jou bij helpen, want of jou dat lukt en hoe, bepaalt de ziel zelf, jouw eigen ziel dus en niemand anders. Zolang jij er niet voor openstaat om zelf stappen te maken, is dit zinloos en deze info nutteloos en blijf jij vechten, met alles en iedereen, met jezelf voorop. Het is niet iedereen gegeven om tot eenheid met zichzelf te komen. Maar jij mag er naar streven. Jij mag het proberen om te zien hoever jij komt. Zolang jij je maar niet op de borst(en) slaat met hoever jij al bent of denkt te zijn, net zoals mijn ex, die zich de grootste, de beste en de sterkste acht, want dat is afleiding, bijzaak, onzin en misleiding. Net zoals verleiding dat is. Het weerhoudt iemand van groeien naar zichzelf omdat je dan op een ander gericht bent en niet op jezelf.

Dat gezegd hebbende... print het uit, hang het op de toiletddeur, doe jouw voordeel ermee... of niet. Er zit een stevige studie in, van jaren, om mij dit eigen te maken... zodat ik er anderen mee kan helpen... als die daarvoor openstaan.

Liefs, rj
-

Plaatjes |