zondag 29 augustus 2021

machtmannetjes

Machtmannetjes, artikel uit 2015 van olof smit, live voorgelezen in april 2021 en voorzien van uitleg, opmerkingen en inzichten


"Machtmannetjes" is een zinderend artikel over de historie van onze wereldwijde hysterie met de pakkende en onthullende titel die allesverklarend is. In twee delen is dit voorgelezen, live in de buitenlucht, voorzien van zijstapjes in het kader van wat er anno 2021 mondiaal gaande is.

Het artikel dateert van 20 september 2015 en is van de hand van olof smit, auteur van Vader Aarde en de aardse taal, het boek dat de geheimen van onderdrukking van de mensheid gedurende de afgelopen eeuwen openbreekt en doorbreekt, te vinden op de website earthfather (die momenteel uit de lucht is en waarvan men dus ook hier een kopie aantreft).

Dit artikel werd gepubliceerd in Frontier Magazine in de editie van november-december 2015 en deze publicatie is een hommage aan deze grote onbekende man die in de schaduw van de wereld zijn eigen gang ging in de ultieme poging de wereld beter achter te laten dan hij hem aantrof.

De reden is simpel. Het is er tijd voor. Meer dan ooit. Op facebook introduceerde ik het ook zo; h
et artikel mag beroemd worden en mag de wereld in, voorgedragen omdat het "zo ongelooflijk mooi verwoordt waar we nu, meer dan ooit, tegenaan lopen en vooral hoe dat ontstaan is door de eeuwen heen. En dan heb ik het over de verdeling van land en de manier van werken; dus de leenmannen die aangesteld werden door de kerk... je weet wel, die eerste franchiseformule ter wereld, voordat mac-snack dat idee overnam..." 
Buitengewoon leerzaam voor ieder die het weten wil. Een verdiend eerbetoon aan een auteur die helaas overleden is maar zeer geliefd was.

Op de website verdwenenkennis.nl verwijs ik eveneens naar deze website en leg uit wat het belang ervan is in het licht van de huidige ontwikkelingen, en benadruk dat iedereen een eigen verantwoordelijkheid heeft om deze plek op aarde beter achter te laten dan hij of zij hem aantrof. We dienen te streven naar verbetering van levenskwaliteit immers en dat begint met het zoeken naar verdwenen kennis sinds de heksenjachten, het doorbreken van de bankvloek en het herintroduceren van liefde, gevoel en warmte.

Hieronder is het artikel ook zelf te lezen aan de hand van gescande pagina's uit het Frontier Magazine van 2015.

Veel herkenning en leesplezier.

rj, 29 augustus 2021 | de video-opnamen zijn van 21 april 2021 | 

machtmannetjes deel 1, 1 uur en 8 minuten; https://youtu.be/tz7S-k-9_WA
machtmannetjes deel 2, 39 minuten; https://youtu.be/_Qn_Ot3kNR8















machtmannetjes deel 1, 1 uur en 8 minuten; https://youtu.be/tz7S-k-9_WA


machtmannetjes deel 2, 39 minuten; https://youtu.be/_Qn_Ot3kNR8



woensdag 25 augustus 2021

Subcultuur in alle organisaties en hoe daarin de rug recht te houden

Subcultuur

Een artikel over "Subcultuur in alle organisatie en hoe daarin de rug recht te houden" slaat natuurlijk nergens op want hoe kun jij jouw rug recht houden als iedereen tegen jou aanduwt? Sociale druk is zwaar onderschat want men richt zich naar dergelijke dwang. 

Toch is het van belang om altijd de eer aan jezelf te houden door jezelf nooit te verloochenen, ook al vlieg je eruit en houdt dat in dat je een gatenkaas-CV (curriculum vitae oftewel levensloop) opbouwt met 12 ambachten en niet 13 maar 24 ongelukken. Dat getuigt van "altijd jezelf zijn", van integer gedrag en zelfs integriteit, en van onomkoopbaar zijn.

Ondergetekende was er getuige van hoe een leidinggevende hem aanviel, stiekem, onderhuids en achterbaks, en maakte dat gedrag zichtbaar. Hij zette het in het volle licht. Luid en duidelijk en in "niet mis te verstane bewoordingen", zoals men vroeger placht te zeggen.

Hieronder de tekst die vanmorgen in alle vroegte geschreven is en om 6 uur de ether in ging. Als "tirade aan een afdelingsmanager".

Ook te beluisteren als podcast op soundcloud, via: https://soundcloud.com/watkanerbeter/subcultuur
-

goedemorgen.

In het kader van "wat gaat er goed, wat kan er beter":

jij bent een heerlijke collega om mee samen te werken, vol humor, rust en energie. Jij kijkt de mensen aan en bent hoog(st)intelligent. Zeer betrokken en kent de processen goed. Een genot om naar je te luisteren. Jij weet veel en deelt jouw kennis graag.

Dat gaat er goed. Heel goed zelfs. Het maakt jou gezien en gewaardeerd.

Er zijn mij een paar dingetjes opgevallen rond het contact met jou.
- Ik laat vrijwel alles uit mijn handen kletteren op het moment dat ik zojuist contact heb gehad met jou. Dinsdag de 24ste was dat de hele dag zo.
- Na jou in de ogen te hebben gezien voel ik mij overheersd en niet bij machte mijn hoofd te raadplegen. Ik kan niet bij mijn weten, bij mijn geheugen, ben mijn overzicht kwijt en voel mij een zombie.

Een ernstige belemmering van mijn functioneren die niets met gebrek aan routine te maken heeft maar alles met intermenselijk contact, oftewel het spanningsveld dat mensen zoal creëren, in negatieve en destructieve zin, wat normaal functioneren bemoeilijkt.

Het voelt als een continue strijd die begon nog vóór ik die eerste zaterdag 14 augustus voor de eerste keer zou gaan werken, naar aanleiding van jouw oproep, waarbij ik na contact met jou direct moeite had met slapen, moe en uitgeput aan de dag en dus aan de dienst begon, en met alle mogelijke tegenwerking (weliswaar vroeg maar naar mijn zin veel later dan ik van plan was) op het werk verscheen, dus het doet aan als sabotage.

Uiteraard herken jij hier niets van en ligt alles aan een ander. Da's een bekende truc en heet: ontkennen, weglopen en omdraaien.

Laat mij jou dan vriendelijk en collegiaal waarschuwen, dat dit ten eerste contraproductief is, dus jij werkt jezelf en anderen tegen.
Iedereen. Ook de bedrijfsleider. Feitelijk het bedrijf zelf werk jij tegen, zelfs terwijl jij er tegelijkertijd hard voor werkt en zichtbaar presteert.

Dan heb ik het nog niet eens over de subcultuur die jij creëert, of waarin jij roddelt over mensen achter hun rug om en mensen verdeelt. En zelf de baas speelt, dus bepaalt wat waar is en wat niet en die visie aan anderen opdringt.


Dat doen mensen en jij doet het zeker. Het is een naar trekje van autoriteit en begint op school*). En thuis. In jouw positie als afdelingsmanager is dat echter gevaarlijk.

Dit, is zichtbaar en vooral voelbaar. Het is uiterst giftig te noemen. En dodelijk voor wie er niet bij hoort volgens jouw criteria. Dus jij laat mensen op eieren lopen om maar aan een onuitgesproken verwachting te voldoen, op niets af, anders dan heerschappij te willen. Een subcultuur die toxisch is, dus.


Ten tweede komt dit altijd, altijd in jouw eigen nek terug. Altijd. Men noemt dat karma. Ik noem dat: lessen van de ziel. Jouw ziel.

Ik heb er niets mee te maken wat iemand in zijn of haar eigen tijd doet of wil, tenzij dat een ander beïnvloedt en... dat doet dit. Ernstig. In negatieve zin. Het ontneemt mijn geestdrift in niet te beschrijven mate dus richt ik mij op de enige die daarvoor verantwoordelijk is. En dat ben... jij.

Ik heb het over bezitsdrang.

Dit is wat ik zie: de atmosfeer die jij creëert is giftig voor anderen en jezelf, ergo, jij doet jezelf tekort. Ernstig tekort. Want dit is geen positief gebruik van talenten. Het doet aan als parasitair gedrag. Vampirisme, dus.

Ik ga dit hier niet nader uitleggen *). Jij weet zelf best wat jij doet, zij het op een ander vlak; een onzichtbaar, ongrijpbaar vlak.

Besef dan ook dat jij niet de enige bent die zo doet en ook jij blootstaat aan dergelijke krachten, afkomstig van anderen en jou voorgedaan door niemand minder dan jouw eigen moeder. Dat praat dit gedrag echter nooit goed want ieder heeft de eigen verantwoordelijkheid - of zou die mogen nemen mijns inziens - om zijn of haar stinkende best te doen om de sfeer, zichtbaar en onzichtbaar aan het oog onttrokken, optimaal te maken en jij doet dat niet. Verre van. Dus heb ik jou te wijzen op dergelijk karikaturaal gedrag, gefundeerd in eigenbelang.

De waarschuwing luidt deze. "Wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet."
Kijk wat jij doet. Durf in de spiegel te kijken. En durf te verbeteren wat daarom vraagt.

Voor het oog van de wereld ben jij de ideale werknemer waar niets op aan te merken valt. Jij toont ook een keerzijde en die heb ik te benoemen. Omdat jij er de aandacht mee vraagt. Dus het is altijd een schreeuw om hulp. Jij laat zien waaraan jij zelf hebt blootgestaan, immers. Daarmee is het echter nog niet opgelost. Dat heb jij zelf te doen namelijk. Zo werkt dat. Dat zijn onze lessen. Wij hebben de ellende van vorige generaties te transformeren, immers. Ellende, die in de ogen van vrijwel iedereen is terug te vinden en uiterst eenzaam maakt. Wij zijn het product van Verdeel en Heers, immers.

Nog iets. Deel twee van de waarschuwing. Wat jij kan, kan ik ook - en ik ben niet de enige. De strijd die jij start, maakt een ander voor jou af. Ik ook. En goed ook. Alleen niet op de manier die jij gewend bent. Want ik ga niet mee in strijd. Dat is jouw ding, niet de mijne. Ik benoem slechts wat ik zie gebeuren en daar heb jij nu een voorproefje van.

Ik kan het mis hebben. Dat zou voor het eerst zijn en dat is hier niet het geval, leert de ervaring. En als jij eerlijk bent durf jij dat te beamen. In ieder geval naar jezelf toe of aan vertrouwelingen.

Ik heb jou enige tijd nu geobserveerd en weet wat ik zie. Als gezegd zie ik positieve kanten en ik kan tegelijkertijd mijn ogen niet sluiten voor de negatieve, dus die heb ik te benoemen. In neutraliteit dus liefdevol. Graag gedaan.

Ik heb niets te verliezen.
Ik ben ernstig ziek geweest, heb de dood in de ogen gekeken en ben er uit gekrabbeld op eigen kracht. Ik heb degelijk gedrag leren doorgronden tegen wil en dank.

Ik vind de winkel geweldig en knijp mij in mijn handen van geluk tussen al die mooie producten.
Dus ik ben heel blij. Mag dat?

De ervaring leert dat niemand blij mag zijn. Ieder vecht met elkaar en houdt de ander klein. Doe jij ook. Jij probeert het ten minste.

Ik ga niet jouw slaaf zijn in jouw wereld vol intrige. Dat weiger ik. Maar daar stuur jij wel op aan. Bewust of onbewust. Daar heb ik jou op te wijzen, ongeacht de consequenties. Dat ben ik namelijk aan mezelf verplicht.

Ervaring leert dat beïnvloeders als jij de dienst uit willen maken en zelfs ervoor kunnen zorgen dat ik eruit vlieg. Daarmee dreigen zij mij, indirect en onderhuids. Dwang, chantage en manipulatie, dus. Net als op school. En thuis.

Laat dat. Het is niet productief maar behoort tot het meest vreselijke in de categorie "slecht menselijk gedrag" dat er denkbaar is.

Als we de wereld een betere plek willen maken hebben we daarmee zelf te beginnen. Vond Gandhi. Ik deel die visie. Ik draag mijn steentje bij door anderen op slecht-menselijk of karikaturaal gedrag te wijzen, gewoon omdat ik niet anders kan. Ik ben daarvoor gemaakt en heb mij uit te spreken. Zeker als iemand mij actief benadeelt.

Dat maakt mij te vertrouwen. Omdat ik nooit mezelf tekort doe, door nooit te aanvaarden wat mij niet past.

Dit is mijn bijdrage aan een betere wereld, ongeacht de consequenties van de verziekte wereld waarin iedereen maar overleeft zonder ooit te leven, omdat we dat een ander niet gunnen. Immers; "Hoe kun je een ander gunnen wat jou nooit gegund was?"

Een groet uit het hart,

rj
man uit één stuk

PS: dit stuurde ik om 6 uur 's ochtends en had ik kort ervoor geschreven omdat ik om half vier wakker werd met de beleving aangevallen te worden.

Meerleeslinks *)

Als voetnoten verwijs ik naar eerdere artikelen, te weten: 

“De wonderlijke energie van kinderen (en wat school met ze doet)”:

“Parasieten herkennen - bloedzuigers en ander modern vampirisme”:

zondag 22 augustus 2021

Boodschap van liefde; bericht aan de moeder van mijn oogappeltje over omgang

Bericht aan de moeder van mijn oogappeltje verpakt als boodschap van liefde

klik voor vergroting
Vooraf even dit. 
In waarheid zit liefde. En in waarheid en liefde zit vrijheid. 
Het is onze verantwoordelijkheid om te benoemen wat we zien gebeuren en dat heb ik gedaan. Ik deel observaties. Het systeem is ziek. De mensen ook. Daar mogen wij onze ogen niet langer voor sluiten want er is wél degelijk iets aan te doen. Jij dient je uit te spreken en ingevingen te denken. Dat is de enige, geweldloze, manier. |
-

Spontaan bericht na dagje op stap met dochter 

Hallo dame.

De helm van onze dochter, die ik nieuw voor haar gekocht heb vorig jaar en die haar dierbaar is, heb ik uit elkaar genomen, grondig gereinigd en gedroogd want die rook muf. Haar haar rook ernaar. Bah.
Zij zei daarop spontaan dat haar helm bij jou in de berging moest liggen. En daar ruikt alles zo. 

Bedenk dat het háár helm is (niet van mij) en dat die een betere plek verdient.
Bedenk, dat die helm, uit nijd naar mij toe, naar de berging moest, maar dat jij zo jouw dochter schaadt en jij daarmee altijd jezelf tekort doet.

Ik zie dat vaker. Mijn ex-vrouw deed dat ook zo. Alles wat aan mij gerelateerd was moest het huis uit. Zij zei er echter netjes bij, op een ander moment, dat het haar moeder was die mij niet kon luchten of zien. Toch die schoonmoeder weer, hè. 

Bedenk, dat ons kind ontstaan is uit liefde en dat de haat en oorlog tussen jou en mij kunstmatig is. Die komt voort uit verdeel en heers. We zijn tegen elkaar opgezet. Althans... zolang wij dat toelaten. 

Jij wees mij erop dat ik mij aan de regels van de rechtbank te houden heb, qua lengte van mijn e-mails. Daar gaat het niet om.

Het gaat erom dat jij overal een probleem van maakt. Omdat jou dat zo is voorgedaan. 

Het gaat erom, dat er een omgangsregeling ligt en dat jij die onmogelijk maakt zodat jouw dochter haar vader niet kan blijven zien. Pure ouderverstoting spreekt daaruit en niets anders.

Is het niet veel belangrijker, dat jouw dochter haar geliefde vader MAG blijven zien, dan zeuren over randverschijnselen, zoals e-mail-lengte?
Weet je met hoeveel verdriet zij overladen wordt, dag in, dag uit? Welk kind verdient dat?
Is dit de beschaafde westerse wereld?

klik voor vergroting
Ik ben niet degene die het kind bij de ander weghoudt.
Iedere ouder heeft de wettelijke plicht om de omgang met de andere ouder te bevorderen, volgens het wetboek (1:247-3 BW).
Wat doe jij om die omgang te bevorderen?

Anderhalf jaar heeft ons oogappeltje moeten wachten vóór ze haar vader voor de eerste keer mocht zien, na jaren zonder. Dat was bij toeval, op 10 maart 2019 in het ziekenhuis, bij jullie bezoek aan oma. Ze was toen 8 jaar oud, bijna 9.

Een maand moest onze dochter wachten tot ze een dagje strand, dus tijd met haar vader mocht doorbrengen, terwijl er vóór deze zomervakantie een week de tijd was, met mooi weer, zodat zij haar vader kon zien; ruim de gelegenheid vóór jullie met vakantie zouden gaan.
Voor haar elfde verjaardag: moeilijk, moeilijk, moeilijk; toch maar twee dagen wachten voor onze dochter met Gods gratie haar cadeau van haar vader in ontvangst mocht nemen.

17 mei 2020 klampte zij zich aan mij vast en wilde niet terug naar haar moeder. Zij liet niet los tot jij de politie inschakelde en jij mij verweet wat jij zelf creëert. Zij jammerde dat zij haar vader wilde zien en jij hoorde haar niet. De hele straat was er een week van van slag en jou deerde het niet; stoïcijns ging jij door met hetzelfde en jij brak jouw belofte aan jouw kleine meid dat daarover wel gesproken kon worden.

In juni na Pinksteren wilde onze dochter niet meer terug naar school en niet terug naar jou.

Jij breekt alle grenzen van het toelaatbare en jouw dochter laat het jou zien. Ook dat legde jij naast jou neer. "Ik haat mijn moeder", schreeuwde zij mij toe op een zaterdagavond en bij het eind van de zomervakantie kwam zij om half vijf 's ochtends naar mij toe omdat zij zo bang is. Ik heb een uur naast haar gezeten, tot ze kalmerende.

Naast haar. Wie staat er naast jou?

Dit is geen strijd tussen jou en mij. 
Dit is strijd (afkomstig van en) tussen jouw moeder(s!) en jou, die voort-woedt, in jou, voor de rest van jouw leven. Als je niet oppast.

Dit toont exact wat er mis is in de wereld. Het is oorlog, tussen de mensen onderling.
Het wordt ons voorgedaan door hoger geplaatsten. Regering, autoriteiten, kerk en ouders. Slecht voorbeeld doet slecht volgen.

Ik ben niet bang om mijn dochter te verliezen. 
Mij kan namelijk niets ontnomen worden.
Ik heb namelijk niets. 
Alleen mezelf. 
En da's genoeg.

Ik kwam naakt en ik ga naakt. En intussen vermaak ik mij met wat mij gegeven is. Zonder mij ooit ergens druk om te maken. Ik leef in vertrouwen en zie dat de zon altijd schijnt. En wijs anderen daarop.

Het enige dat telt is de relatie met anderen. Ga maar na. Wat is het belangrijkste voor mensen op hun sterfbed??? Juist. De dierbaren om je heen. 

Daar ben ik er één van.

Besef dat ik er altijd voor jou ben geweest en er altijd zal zijn. Ik zal jou nooit lastigvallen en heb dat nooit gedaan. Ik heb jou gesteund in barre tijden. Omdat jij uitreikte. 

Besef dan ook, dat het nooit genoeg is - dus dat het boekje "rupsje nooit genoeg" over ons mensen gaat. Jij blijft uitreiken. Naar anderen. Voor meer. 
Daarin zit geen oplossing.

Weet je waarin een oplossing zit??
In het samen kijken naar blokkades.
In alle rust. In alle ruimte. In alle liefde. 
Door het gevoel te laten spreken. Zoals ik nu doe. 

Zoals Rumi zei. "Kijk niet naar liefde want die zit in jou; kijk naar wat jou weerhoudt van liefde."

Zolang er echter geen samen is, ben jij niet te helpen en blijf jij zoeken naar een oplossing van buitenaf. Terwijl de sleutel in jezelf zit. De heilige graal zit in ons mensen. De sleutel tot geluk is het contact met onszelf. 

Herstel dat... en jouw wereld lacht jou toe.
Tot die dag is er altijd wel iemand om jouw hand vast te houden. Jouw vriend, jouw ex, of jouw dochter.

Leer, dat je op te staan hebt om jouw levensgeluk zelf toe te staan. Vecht daarvoor. Vecht voor jezelf. Vecht, om de wereld een mooiere plek te maken, door het geluk in jezelf toe te staan en te mogen omarmen. Wat zei Gandhi daarover ook alweer?

Ik help jou al door het voor te doen. Jouw vriend helpt jou al door naast je te staan - en jouw lasten mede te dragen - en jouw kind wil niets liever dan jou gelukkig te zien. 

Het is dus aan jou.

De Sprong in het diepe is eerst nog eng omdat je ervoor bang gemaakt bent, door jouw eigen leefomgeving, maar eenmaal gesprongen gaat er een zee, een wereld voor jou open. De angst voor het onbekende weerhoudt mensen om noodzakelijke stappen te maken.

Nogmaals, ik ben niet bang om mijn kind kwijt te raken door mij uit te spreken. Ik ben haar al kwijt. Ze kiest ervoor om bij jou te zijn en jou te spiegelen. Continu doet zij dat. Let maar op.

Ik ben wel bang, dat ik niet voldoende mijn verantwoordelijkheid heb genomen, door iedereen altijd voor te houden wat men zelf doet en hen zo te wijzen op de oorsprong ervan, zodat men tot inzicht komt en vervolgens het eigen gedrag als vanzelf ziet veranderen...

Ik ben bang, heel bang, dat ik totaal geen invloed heb op de wereld om mij heen, zodat ik mij maar strak met mezelf heb leren bezighouden en louter doe wat ik leuk vind. 

Ik heb dit zojuist opgetekend naast een ratelende wasmachine. Ik doe dat spontaan en vanuit rust. Omdat het zo in mij opkomt. Ik doe mijn taken en doe ze zonder morren, in alle rust, en laat zo het plezier toe in de kleine dingen. Zo heb ik al mijn kinderen laten zien dat ze geen hekel hoeven hebben aan moeten-dingen, door ze in rust uit te voeren. Besef dat er liefde zit in alles om ons heen en vooral in ons zelf, dus leer dat de ruimte geven. Hoe? Da's de vraag voor iedereen en daar kan niemand jou bij helpen. We kunnen wel verliefd loeren naar anderen, die dat laten zien - zoals kinderen.

Geniet van jouw leven en doe er alles aan om het thuis harmonieus te maken. Onze kinderen wijzen ons de weg dus op hun schouders rust een reusachtige taak. Help hen erbij. Help hen ons te helpen, bij ons gevoel te komen.

Dit... is de stand van zaken in de westerse wereld anno 2021. Dit is wat ik te zien krijg en waar mijn ogen moe van zijn. We gaan een barre tijd tegemoet waarin niets mag, van alles moet en gevoel verboden is. Om dat door te komen is samenhorigheid een vereiste en daartoe dient iedereen zijn of haar eigen demonen eerst onder ogen te komen. Gek genoeg helpt deze en de komende tijd ons om dat te bereiken, omdat we afgezonderd en geïsoleerd moeten worden van een hedonistische buitenwereld vol vertier en vol passief voorgekauwd vermaak, om zo op onszelf gericht te kunnen zijn.

Wie alleen is kan alleen op zichzelf leunen. 
Zo leert men de steun in zichzelf te vinden.
Uiteindelijk. Althans dat hoop ik dan maar. Want als alle knikkers in het spel zijn wil dat nog niet zeggen dat iemand weet wat je ermee moet doen.

Tijd zal het ons leren. 

Liefs,  rj 

Meerleeslinksymptoombestrijding tegenover transformatie - https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/08/symptoombestrijding-transformatie.html

ps: dit is dus een bericht over zelfsabotage geworden; die helm kan ik wel hier houden om te voorkomen dat die een dozijn keer valt voordat jij besluit dat die wel bij het vuilnis kan
-


Deel 2: vervolg op mijn e-mailbericht van 23 augustus (2021)


Goeiedag. Deze tekening ontving ik van onze dochter.

Ik ben bereid om er voor haar te zijn.

Ben jij bereid jouw dochter hierin te faciliteren, zodat ze haar vader kan zien? Zonder voorwaarden, dus zonder aan alle kanten allerlei bepalingen, regeltjes en voorwaarden op te dringen?

Agenda's afstemmen is logisch. Da's normaal. Dat bedoel ik niet. Ik doel op de wil om jouw dochter te faciliteren. Die intentie moet kloppen. Wat jij doet is echter alles moeilijk maken en dat de ander verwijten. Precies zoals onze regering zo mooi laat zien, zeg maar. Tegenstrijdige regels opleggen en protest bestraffen. Duuh.

Zonder jouw zegen heeft afspreken geen enkele zin, jouw dochter volgt jouw voorbeeld en durft niet tegen jou op. Logisch, bij het minste geringste ontplof jij dus zo manipuleer jij elke situatie met aanstelgedrag. En jij bent slachtoffer, van elke situatie die jij zelf creëert.

Heb jij enig idee waarom ik dit niet mag schrijven terwijl dit voor iedereen zichtbaar gedrag is, zelfs voor jouw dochter?

Mvg

rj

Xxx


"Zullen we kibbeling gaan halen, papa?" - Ja, goed idee

"Zullen we kibbeling gaan halen, papa?"
- 'Ja, goed idee'...

Deel 3... vervolg op 31 augustus

Lieve dame,
Bericht aangekomen, merk ik. Jouw boosheid en vervloeking waren hier voelbaar. Met dank retour afzender. Geen behoefte aan. 

Jouw vriend vroeg mij over de oorspong van spanning tussen jou en mij maarrr... 
iedereen lijkt royaal voorbij te gaan aan de enorme, nietsontziende spanning tussen jou en jouw dochter.
Jarenlang zit jij haar zodanig op haar huid dat zij er scheel van kijkt. Letterlijk. Pianospelen was zó intens vreselijk voor haar dat zij er acuut mee wilde stoppen toen het genoeg was voor haar. Overbuurvrouw H wist te vertellen dat dat het vaste moment van strijd, escalatie en complete oorlog was tussen jou en haar. Wat mankeert jou??

Wat mankeert jou dat jij een onschuldig kind zó mishandelt?

Het antwoord is er al en staat in de sterren.
Ondanks de melding bij "veilig thuis" door de buren kwam jij overal mee weg en had iedereen, zelfs de rechter, aan jouw zijde. De vrouw in haar kracht! Het feminisme zegeviert!

Maar wacht... wat heb ik jou nu eigenlijk helemaal misdaan?? Wat heb ik jou aangedaan dat jouw dochter door jou wordt ingepikt en de vader, zonder aanziens des persoons, volledig buitengesloten, vernederend en genegeerd wordt? Wat heeft jouw dochter ooit misdaan dat zij zo gestraft wordt voor jouw pijn?

Helemaal niets. 

Dit is een belachelijke tijd waarin vrouwen hun onrecht laten zegevieren boven mannen én kinderen die lekker overal de schuld van krijgen.

Lees maar terug in het boek spin sisters van hoofdredactrice myrna blyth, geciteerd in https://savethemales.ca/001904.html, wat het doorgeschoten feminisme zoal ondermijnt
Om bij het begin te beginnen:

Ben jij gelukkig??

Nee, natuurlijk niet.
Anders zou jij niet zo boordevol strijd en oorlogszucht zitten.
Geluk ken jij niet. 
Warmte ken jij niet. 
Liefde ken jij niet. 
Kan ook niet want jij rent voor alles weg en jouw dochter spiegelt dat gedrag. Die kan nergens van genieten. Want net als jij mag zij niet gelukkig zijn en voelt zich continu opgejaagd.

Dus... Hoe eenzaam maakt dat jou??
Serieus; arme jij!

Punt is dat mannen en vrouwen tegen elkaar én zichzelf opgezet zijn en dat mogen doorzien, zodat we eindelijk een keer gaan samenwerken. Schouder aan schouder, zij aan zij.
Immers... mannen zijn niet de vijand van vrouwen. Dat zijn de overheidsinstanties, multinationals, farmacie, banken en media

De vraag is hoe traag jij bent in het doorzien van dit Godspel, waarbij mensen voor God spelen boven anderen, zonder ooit iets te bereiken - zoals oom Klaus Schwab, want afbreken is nog geen opbouwen - want ga maar na: niemand wordt ooit gelukkig...

Jij ook niet...
en daarom gun jij het jouw kind ook niet...
en probeer jij mij te pesten en lastig te vallen met trucs en laster...

... maar jij hebt alleen jezelf ermee...dus...

...wanneer ga jij dat een keer inzien??

rj

Boek van Klaus Schwab over useless eaters

-

Deel 4: "Herstart omgang"

Een reactie van moeder kwam. Eindelijk. En hoe. Haar reactie over herstart van de omgang op 1 september: |

Beste rj,

wat fijn om te horen dat je onze dochter weer wilt zien en dit kenbaar maakt.

Het is duidelijk dat zij jou wil zien en het fijn zou zijn voor iedereen als er helderheid is wanneer dat is.
Dat dit buiten haar om gaat m.b.t. het organiseren en de communicatie hierover, ze hiermee niet belast wordt is ook al eerder afgesproken.
Verder stellen we voor de communicatie zoals eerder overeengekomen zo kort en helder mogelijk te houden en over onze dochter.

Wat ons betreft ligt er een omgangsregeling die weer opgestart kan worden. Wat ons betreft vanaf vlg week zaterdag 11 september 12 uur na de klimles tot maandag 13 september naar school (start 8.20 uur). Wat had je anders zelf in gedachte/ stel je voor? Reactie graag zo concreet/kort mogelijk.

Mhg 
-

Deel 5: afhaken van vader in twee delen

Tijdens een improvisatie-avond bij een toneelgroep merkte ik dat ik de rest van mijn leven slaaf zou zijn aan de moeder als ik mij niet acuut zou losmaken van haar en haar greep. Ik had een concept geschreven dat ik nog moest versturen. Dus dat deed ik direct, alsnog, op dezelfde dag dus 1 september,  omdat mijn binnenste daarom schreeuwde... |

Het volgende zou ik het liefst persoonlijk aan je zeggen en komt hier op neer. Ik weet niet wat het is tussen jou en mij maar de spanning die er heerst  maakt contact volledig onmogelijk.

Daarover gingen mijn e-mails. Om te bekijken hoe we daaruit zouden kunnen blijven. 
En dat kunnen we niet. 

Dan houdt het op en zie ik af van omgang. Welke dan ook. 
Niet omdat ik niet wil. 
Maar omdat ik geen mogelijkheid zie. 

Ik heb het aangezwengeld en jij laat zien met mij te vechten. Dag en nacht. 

Kijk, wat je doet.
Het dictatoriale spat er vanaf. Kijk naar wat jij doet. Het gaat zo gewoon niet. En ons kind toont dat

Dus helaas... zolang jij niet echt meewerkt, trek ik mij terug

rj
-

Deel 6: toelichting; bericht 3 september 2021


Sommige tirannie moet je mijden ten koste van alles. Vader trekt zich terug maar niet voor niets.
Reactie moeder bleef uit zodat vader twee dagen later alles benoemt en moeder de volle laag geeft over haar lage gedrag. Zij gedraagt zich volledig geestesziek maar wellicht komt er ooit een dag dat zij tot inzicht komt. |


Dit bericht gaat over jouw schijnheilige gedrag, jouw verraad aan de mensheid in het algemeen en aan mij en onze dochter in het bijzonder.

Ben al dagen lichamelijk van slag. Kan niet naar bed, kom niet in slaap en doodmoe wakker. Uitgeput als een zombie door mn dagen. Gisteravond opeens diarree uit het niets dwz krampen in mijn buik en dus KOU. Ik weet intussen wel waar die kramp vandaan komt. Ik heb een ex in mijn nek. Het brengt mij terug bij de tijd bij mijn moeder en de greep die zij over mij had. Geen toeval. Pure vervloeking. Het is mijn ervaring dat ik dat heb te benoemen om erger te voorkomen dus dat doe ik. 

Dus wat gebeurde er? ik trok mij woensdagavond terug uit de omgang en kreeg geen enkele reactie van jou - behalve een heel scala lichamelijke klachten. Wat zegt dat? Komt het jou wellicht heel goed uit dat ik mij terugtrok en speel jij voor de buitenwereld alsof dat aan de ander ligt? Terwijl jij intussen iedereen lukraak vervloekt zo het jou uitkomt?

Het uitblijven van jouw reactie spreekt boekdelen en toont dat dit jou veel beter uitkomt want jij wilt alleenheerschappij over JOUW kind.

Het gaat er echter niet om wat jij wilt maar wat voor jouw dochter belangrijk is. En kennelijk is dat geen omgang met haar vader.

Jij pretendeert of doet voorkomen dat het in het voordeel van ons kind zou zijn als zij haar vader kan blijven zien maar jij doet zelf geen enkele moeite om dat werkelijkheid te maken, integendeel, jij vecht ermee. Onderhuids. Anders zou jij je wel laten horen door mij te laten weten, dat afhaken of terugkrabbelen echt niet kan. Deed jij dat???

Jij dient je kapot te schamen voor zulk achterlijk en achterbaks gedrag. 

De wet schrijft voor dat het kind recht heeft op de vader. Wet of niet, de praktijk leert dat jij daar maling aan hebt. Schijt, zelfs. Jij hebt jouw eigen wetten. Die jij maakt en breekt zo het jou uitkomt. Want:

Het uitblijven van jouw reactie spreekt boekdelen en toont dat dit jou veel beter uitkomt want jij wilt alleenheerschappij over JOUW kind.

JOUW kind, JOUW BEZIT; jij ziet dit meiske als jouw bezit, terwijl jij haar geestelijk volledig in de vernieling helpt. Dag in, dag uit zit jij haar op haar huid. Precies zoals jou overkomen is, dus.

Ik weet waarover ik praat. Ik zie het al jaren voor mijn neus gebeuren. Ik zie hoe agressief jij haar benadert, hoe zij op jou reageert en ik zie hoe hulpeloos hulpverleners zijn want de hele wereld is zo ziek als maar kan zodat er wereldwijd geen kans op verbetering is te verwachten. 
Veilig Thuis hielp niet mee; die kiest voor de zich als slachtoffer presenterende moeder. Jeugdbescherming? Idem dito. Rechtbank. Humanitas/Astra. School. Allen spelen jouw spelletje mee. Jij mag gewoon doorgaan met die jarenlange structurele emotionele verkrachting van jouw kind en van ieder die zich daarmee bemoeit.

Jij laat voelen dat de vader fout is - of dat nu waar is of niet maakt schijnbaar niet uit - en iedereen loopt achter jouw bloeddorst en sadisme aan... want dat herkent iedereen gelijk. Dan zie je knikkende hoofden en hoor je "oh jaaa..." en werkt iedereen mee om de vader tegen te werken die zich niet gedraagt volgens  het autoritaire systeem maar zelf nadenkt en gezond verstand laat zien.

Jij bent de baas, maakt en breekt wetten en eist gehoorzaamheid.
Wat is daar positief aan?
Is dat in het voordeel van jouw dochter of zelfs van jou??
Flikker toch op gek.

Wat ik wil is omgang zonder voorwaarden en het eerste wat jij doet is jouw regels aanwijzen die zo in het boek 1984 passen en daaruit lijken te komen. Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt
Bravo. Het is jou gelukt. Je eigen record gevestigd.
Gruwelijker kan echt niet.
Gestoorder kan niet.
Gruwelijker kan echt niet.

Wat ons kind wil, vraagt niemand
Sterker nog: rechtstreeks contact en overleg van vader met haar MAG NIET. Jij bepaalt wat zij moet denken en vinden en laat jouw autoriteit gelden en voelen. Jij bepaalt. Niet zij. CENSUUR, dus.

Dit maakt periodieke omgang met haar volstrekt ondoenlijk en dus onmogelijk, omdat jij alles voor haar bepaalt, jij voor haar denkt en zij geen enkele eigen inbreng heeft. Erger kan niet... dacht ik.

Ons kind mag niets en moet van alles. En krijgt censuur op alles. Gedachtenpolitie is er niets bij.
Maniakaal gedrag waar het DSM handboek van de psychiatrie volgeschreven mee is.

En het kan nog erger. Jij zet haar tegen haar vader op zodat zij elk moment samen tot hel maakt zodat omgang ondoenlijk en onmogelijk is geworden.
Ouderverstoting,  dus. Ook een teken van ziekte trouwens. 
En hebt daarover contact met de al even geesteszieke moeder van mijn oudere kinderen gehad, achter mijn rug om, om laster, tactieken en strategieën uit te wisselen. En daarmee geconfronteerd tijdens onze mediation stel jij doodleuk, dat jij zelf wel bepaalt met wie jij omgaat. Gekker kan niet.
En als ik mijn zoon vraag om in de computer van zijn moeder te speuren naar bewijs "vind jij dat echt niet kunnen" en bijt mij dat toe op dictatoriale toon. Tijdens de mediation. Die geen schijn van kans heeft. Omdat niemand wil meewerken. Zelfs de mediators niet.
Jij verwijt mij wat jij zelf doet. Gekker bestaat niet.

Het is jouw kind en ik heb niets in te brengen. 
Overleg is niet mogelijk. Jij bepaalt en geeft beperkte mogelijkheden. Ik mag van alles bedenken maar jij bepaalt uiteindelijk altijd alles en dringt dat op en kiest steevast de meest rampzalige van alle scenario's om jouw zelf gekozen opponent (niet alleen mij maar iedereen in jouw weg) maar zo veel mogelijk dwars te willen zitten. Jouw wil is wet en wie daaraan toornt krijgt oorlog met jou. De maniakale furie en hysterie zijn niet te overzien.

Zo zit dit en niet anders. En het is voor ieder te zien. Een klucht uit duizenden. 

Wat ik wil, is niet terzake doende, als het aan jou ligt want jij speelt de baas en bepaalt alles dus jij maakt normaal contact of overleg volstrekt onmogelijk.

Ik wil er voor ons meiske zijn. Jij maakt dat godsonmogelijk, laat riant op jou wachten met antwoord en denkt niet constructief mee. Het moet allemaal op jouw manier en liefst zo stressvol mogelijk. De ellende en zwartgalligheid spatten eraf. 

Naar school brengen? Gaat niet. Dat is afschuwelijk. Onze dochter protesteert uit alle macht. 
Doen alle kinderen, ongeacht waar we heen gaan, maar school betekent einde samenzijn en dus volop protest.
Het ophalen van onze dochter is nog het leukste maar terugbrengen is het ergste van alles. En terug naar school is één groot drama. Protest en stress.

Waarom luistert er hier niemand naar haar en gaat dit zieke gedrag domweg onverminderd door?!?
Die vraag dient gesteld te worden en het antwoord is aan jou. Aan jouw ziel. Niet aan jouw zieke geest. Die draait alles om en maakt overal iets heel anders van. 

Stel, dat ik van de vaste omgang af zie omdat het niet werkbaar is om mijn oogappeltje als vaste prik in het weekend bij mij te hebben. Stel, dat het voor haar wél nuttig is om haar vader te blijven zien. Stel, dat zij haar vader af en toe dient te zien, al is het minimaal. Waarom kom jij dan niet met waardevolle suggesties op dat vlak? Waarom hoor en lees ik geen enkele reactie op mijn afhaken en terugtrekken?

Omgang dient zonder stress te zijn. Kan dat??
Al is het slechts een keer per maand een dagje. Het zou tof zijn voor ieder kind en onze dochter in het bijzonder maar ik stel het maar niet eens meer voor. Dat heb ik gedaan en wordt gruwelijk genegeerd. De nee ofwel het nietsontziende veto van moeder overste hangt steevast in de lucht. Want alles moet net even anders. Foltermethoden, zo heet dat. 

Onze dochter heeft mij een half jaar niet gezien voor ik haar opzocht voor haar verjaardag in juni. Begeleid door jouw lakei mocht ik haar bij Gods gratie een half uurtje zien, na enkele dagen wachten. Maniakaal en knettergek natuurlijk, maar nog erger was het om een maand te moeten wachten voor jij toestemming gaf dat zij een aantal uur met vader zou mogen buitenspelen, op 18 augustus jl. Jouw voorstel om haar weer tweewekelijks op te halen op zaterdagmiddag na klimles en maandagmorgen terug te brengen naar school is niets minder dan een hel want...

.... het geeft jou weer onverdund de gelegenheid om jouw tanden in mij te zetten en jouw bloeddorst de vrije loop te laten. En da's gelijk merkbaar geweest zodat ik gelijk moest afkappen om erger te voorkomen. Parasitair gedrag en bezitsdrang maakten mijn leven gelijk miserabel, dus ik moest wel. Vampirisme verbleekt erbij. Dit is gruwelijk. Ik moest mij wel direct terugtrekken en had geen andere keuze anders zou ik geen leven meer hebben.
En het leven van onze dochter kan ik niet redden want dat heb ik reeds geprobeerd, afgelopen jaren, en daarin werden wij aan alle kanten tegengewerkt.

Dame, jij belichaamt een levende vervloeking; erger dan alle kerken bij elkaar en het Vaticaan er ook nog bij; jij gedraagt je als dictatoriale tiran met geesteszieke, hysterische, maniakale bloeddorst en de duistere drie als leidraad. Jij gedraagt je zo ziek als een hond en ik wil niets meer met je te maken hebben. Ik ren hard voor jou weg om mij het vege lijf te redden. 

De volgende keer dat ik jou benader, als die ooit komt, zal vanaf de andere kant zijn, als ik ben overgegaan en jou als dolende ziel het leven zuur kom maken, precies zoals jij nu continu doet bij anderen. Waarmee ik wil zeggen dat jij zult oogsten wat jij zelf zaait en jouw dochter zal jou daarin blijven spiegelen. Maar oooh, wat heb jij het toch zwaar. En wat ben jij toch zielig. En alles ligt altijd aan anderen en nooit aan jou. 

Wat ik bedoel hiermee: het wachten is tot ons kindje zelf durft opstaan voor wat zij zelf wil en misschien is dat wel nooit, want jij smoort haar volledig. Dus zo creëer jij in jouw dochter precies datgene wat jou ooit is aangedaan, want: "hoe kun jij een ander gunnen wat jou nooit is gegund?" En dat is gelukkig helemaal niet kortzichtig of zo. En de wereld is niet kleinzielig, kinderachtig en onvolwassen. Welnee...

Het wachten is tot uit het volk de roep komt naar positief gebruik van talenten en verbetering van levenskwaliteit.

Dan kan ik lang wachten. Ik denk dat ik dat nooit zal meemaken en dat gegeven is heel verdrietig, lijkt mij. Niet voor mij hoor, maar voor de op mensen gelijkende karikaturen in deze oh zo beschaafde wereld. Die maar achter hun eigen staart blijven aanlopen.

rj
...
PS: jij claimt altijd mijn berichten niet te willen lezen maar ik heb dit wel te sturen, omdat het nodig en waar is... dat heet verantwoordelijkheid nemen
-

Naschrift - zachte heelmeesters maken stinkende wonden


Deze situatie is gruwelijk en het gedrag schandelijk. Ik laat hier zien dat ik niet chanteerbaar en niet omkoopbaar ben. Wat mijn ex wil is mij lastigvallen in ruil voor omgang met mijn kind. Dat gaat niet. Bovendien heeft die gruwelkip het gelijk aan haar zijde omdat het hele systeem vrouwen steunt, welke onzinnig onzin zij ook uitkramen. Dan heb je mannelijk gedrag te tonen en je terug te trekken. EN je hebt te benoemen, hoe het zit. Eenduidig, volledig en onomwonden. Dan is het duidelijk.
Waarom? Omdat zachte heelmeesters stinkende wonden maken.
rj

We zijn eenzaam; symptoombestrijding tegenover transformatie

Velen zijn onbewust eenzaam en zoeken voor hun kwaal een pleister in de categorie symptoombestrijding.

We zijn eenzaam; symptoombestrijding tegenover transformatie

- Ook te beluisteren als podcast via soundcloudhttps://soundcloud.com/watkanerbeter/eenzaam -

-

Ik zeg: transformeren die poep. Daarvoor zijn wij hier op aarde. Dat geldt voor ieder. En iedereen heeft zijn eigen tempo. Sommigen hebben meerdere levens nodig.

Ieder van ons heeft lessen te leren en... niet te vergeten... plezier te maken. In plaats daarvan (plezier maken is zoekenden vreemd, lijkt het) zoeken we op het hedonistische af naar vermaak, ter afleiding van wat we niet willen ervaren, dus stellen wij het onvermijdelijke uit, namelijk contact met onszelf, uit angst voor het vacuüm, dat bestaat uit het geen steun hebben aan onszelf.

Een briljante vicieuze cirkel waarmee kerk en adel ons tegen onszelf opgezet hebben om ons zo te onderwerpen en te overheersen. 

We kennen namelijk geen eigenwaarde noch zelfvertrouwen en zijn kleingehouden, dus nooit volwassen geworden. En ieder beschermt dit systeem van verdeel en heers, door hilarische maar stompzinnige regels te volgen die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen wordt. Missie geslaagd, lijkt mij.


Na eeuwen van dergelijke tirannie lijkt het mij dat er een keer het omslagpunt komt. Mij was voorspeld dat in 2000 het tijdperk der grote veranderingen zou beginnen. De eerste tekenen zijn er maar het gaat nog niet diep genoeg. Ik was 32 jaar oud en wachtte af. 2012 bracht opnieuw hoop doordat De Nieuwe Dag was begonnen maar ik begreep later, dat men het toch echt zelf heeft te doen. Anders verandert er niets. Dat stelde Gandhi al. Maar hoe dan?


Protesteren of rebelleren is niet zinnig omdat het valt onder "vechten tégen". Je bereikt er niets mee. Je breekt meer af dan je opbouwt dus is het niet positief maar destructief.


Effectiever is om collectief burgerlijk ongehoorzaam te zijn en de eigen gang te gaan, dus om te corrigeren wat daarom vraagt door het hart te volgen en te doen wat daarom vraagt, door het contact met onszelf te herstellen, om zo ons gevoel te herintroduceren, om zo te komen tot een warme samenleving en uiteindelijk (op weg naar) een menselijk collectief op aarde.


Dus het herstellen van schreefgroei door het gevoel te omarmen, lijkt mij de eerste stap naar be-vrij-ding.


En nu komt het. Daarin lijkt niemand geïnteresseerd. Oh, iedereen wil wel meedoen met bestaande initiatieven maar niemand wil die kar trekken. Preciezer gezegd: de meesten lullen wel spiritueel maar bijna niemand doet het. In de praktijk brengen blijkt nog een stap te ver. Tja, dan niet. 


Voor wie wél die nieuwsgierigheid bezit om zich een stapje verder te gunnen - je kunt niet verder groeien dan naar jezelf - dient men verdwenen kennis te raadplegen die is uitgemoord sinds de heksenjachten. Een eerste stap is er al. De website heet zelfs zo. Verdwenen kennis punt nl.

En dan nog wat. 

Het lichaam liegt nooit. 

Liefs, rj

www.verdwenenkennis.nl

www.hetlichaamliegtnooit.nl





dinsdag 17 augustus 2021

Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?

Het mooiste meisje ter wereld heb ik een bericht gestuurd zoals ik al eerder deed, jaren geleden, maar wat ze nooit bekijkt. Het lijkt niet aan te komen. Toch stuur ik het haar. Ik moet dat gewoon doen...
-

Sandra, jammer jammer; gister zag ik veel agressie in mijn geestesoog. Agressie in jouw gedrag. 

Bedenk dat iedere (man en) vrouw crazy wordt gemaakt. (Hij of) zij mag niet gelukkig zijn

Jij was mijn eerste grote liefde en ik ben oprecht benieuwd hoe het met jou gaat maarr ik heb mijn antwoord al. 
Niet goed. 
Jij sloopt alles. 
Geeft iedereen een grote bek. Geen mond. Bek.
Alles is strijd bij jou en in jouw huis. 
Spijtig. Zo maak jij alles stuk en jaag jij ieder weg. Net als toen wij samen waren. 

Ik weet nog dat ik foto's van jou zag hangen bij jouw oma met wie mijn ouders bevriend waren. Als klein kind kon ik nooit mijn ogen van jou afhouden. Ik bleef kijken. Ik moest kijken. Wat een zonnetje.

Dat moeten ze gemerkt hebben want ze hebben ons altijd uit elkaar gehouden tot die keer in 1991 dat de vlam in de pan sloeg en wij vanaf toen bij elkaar wilden zijn. 
Jij woonde in Amsterdam en fietste zelfs tegen een auto aan omdat jij dagdroomde... van mij. 

Jij was altijd mijn favoriet en wat hebben we een mooie tijd gehad. Jij was dol op mij. Ik op jou. Dat is liefde. Echte liefde oftewel diepe zielsverwantschap. En wat heb jij mij veel geleerd. Over slecht menselijk gedrag; je lonkte met jouw jas open in de winter om jouw cup C te showen. En over projectie. Jij draaide alles om.
En dat doe jij nog steeds. 
Het ligt altijd aan de ander. 
Jij hebt altijd gelijk, hoe krom het ook is. En jij vernietigt elk samenzijn. 

Waarom? Omdat ook jij kind bent van een systeem waar niets mag, van alles moet en gevoel verboden is. Jij draagt verdeel en heers in jou mee. Elke dag. En er is geen speld tussen te krijgen. Zo is het, dat is de enige waarheid en jij verkondigt luid en duidelijk die religie, op het sektarische af. 

Je kunt een kind wel uit de oorlog halen maar hoe haal je de oorlog uit een kind?

Dat gaat niet. Dat blijkt nu wel. 
Want we verdedigen het systeem dat ons kleinhoudt en laten ons lekker bedwelmen met elke nieuwe regel, die niemand heeft bedacht (maar er gewoon is), niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. Uit angst... voor straf.

SBS-Z. Schuld, Boete, Straf en Zonde. Dat is "hoe het hoort" in dit verziekte land waarover Jiddu Krishnamurti stelde: "Het is geen maat van gezondheid om goed aangepast te zijn aan een totaal verziekte maatschappij."

Mocht je dit lezen, bedenk dan dat de kennis verdwenen is over hoe mens te zijn. We worden niet volwassen maar gaan harentrekkend ten onder. 

Een kat kan na één jaar zich voeden, verzorgen en verdedigen.
En wij mensen?
Tot aan ons graf kopen wij ons eten in de supermarkt, richten ons tot artsen voor onze verzorging en tot politie voor onze bescherming. Dat mogen en kunnen we dus niet zelf. Ergo, we worden nooit volwassen.
Hoe verdacht is dat? En waarom staat niemand daarbij stil? We zijn te druk met anderen te slopen.
Hoe verdacht is dat??

We hebben nooit liefde gekend. Niemand hier. We kennen hooguit voorwaardelijke liefde. "Ik hou van jou als je dit voor mij doet," dus. 

De liefde mag terugkomen. 
Het gevoel behoeft herintroductie. 
We moeten weer gelukkig mogen worden.

Daar. Dat is de kern.
We missen verdwenen kennis die weg is sinds de heksenjachten over hoe volwassen te worden, en dat begint met liefde weer een plek te geven, liefde die verdreven wordt met agressie; liefde die zo hart nodig is...

Ik ga jou voor en laat het zien. 
Daar wordt iedereen laaiend van maar ik heb dat te doen. Het is mijn weg.
Het ga jou goed

Liefs, rj
www.verdwenenkennis.nl
www.hetlichaamliegtnooit.nl

-

Naschrift

Aan wie ik dit richt is niet belangrijk. Ieder van ons (her)kent dit. Of... doet het zelf. Dus ik gooi het omhoog aan de hand van een voorbeeld.

Waar het om gaat is wat ieder van ons hiervan kan leren. We hebben elkaar te wijzen op karikaturaal gedrag en in dit wilde westen gunnen we elkaar het licht in de ogen niet. Want: "hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?"

Dit is geschreven uit het hart in neutrale bewoordingen - dus onberispelijk - en fungeert als spiegel. Wij mensen zijn als spiegels voor elkaar. Nergens is dat meer het geval dan in een relatie, zo is mij opgevallen. 

Kortom, zie de schoonheid in de boodschap en val nooit de boodschapper aan. Wij leren dat omgekeerd aan en vechten lukraak met willekeurige onschuldigen... kinderen eerst...

Ik plaats dit door op Dagboek van een vreemdeling. Lees je in. Dit is het tijdperk van de grote veranderingen. Doe mee...




Meer lezen: waar het aan ligt las ik in savethemales.ca/001904.html

Onverwacht warme reacties: