Subcultuur
Een artikel over "Subcultuur in alle organisatie en hoe daarin de rug recht te houden" slaat natuurlijk nergens op want hoe kun jij jouw rug recht houden als iedereen tegen jou aanduwt? Sociale druk is zwaar onderschat want men richt zich naar dergelijke dwang.Toch is het van belang om altijd de eer aan jezelf te houden door jezelf nooit te verloochenen, ook al vlieg je eruit en houdt dat in dat je een gatenkaas-CV (curriculum vitae oftewel levensloop) opbouwt met 12 ambachten en niet 13 maar 24 ongelukken. Dat getuigt van "altijd jezelf zijn", van integer gedrag en zelfs integriteit, en van onomkoopbaar zijn.
Ondergetekende was er getuige van hoe een leidinggevende hem aanviel, stiekem, onderhuids en achterbaks, en maakte dat gedrag zichtbaar. Hij zette het in het volle licht. Luid en duidelijk en in "niet mis te verstane bewoordingen", zoals men vroeger placht te zeggen.
Hieronder de tekst die vanmorgen in alle vroegte geschreven is en om 6 uur de ether in ging. Als "tirade aan een afdelingsmanager".
Ondergetekende was er getuige van hoe een leidinggevende hem aanviel, stiekem, onderhuids en achterbaks, en maakte dat gedrag zichtbaar. Hij zette het in het volle licht. Luid en duidelijk en in "niet mis te verstane bewoordingen", zoals men vroeger placht te zeggen.
Hieronder de tekst die vanmorgen in alle vroegte geschreven is en om 6 uur de ether in ging. Als "tirade aan een afdelingsmanager".
Ook te beluisteren als podcast op soundcloud, via: https://soundcloud.com/watkanerbeter/subcultuur
-
goedemorgen.
In het kader van "wat gaat er goed, wat kan er beter":
jij bent een heerlijke collega om mee samen te werken, vol humor, rust en energie. Jij kijkt de mensen aan en bent hoog(st)intelligent. Zeer betrokken en kent de processen goed. Een genot om naar je te luisteren. Jij weet veel en deelt jouw kennis graag.
Dat gaat er goed. Heel goed zelfs. Het maakt jou gezien en gewaardeerd.
Er zijn mij een paar dingetjes opgevallen rond het contact met jou.
- Ik laat vrijwel alles uit mijn handen kletteren op het moment dat ik zojuist contact heb gehad met jou. Dinsdag de 24ste was dat de hele dag zo.
- Na jou in de ogen te hebben gezien voel ik mij overheersd en niet bij machte mijn hoofd te raadplegen. Ik kan niet bij mijn weten, bij mijn geheugen, ben mijn overzicht kwijt en voel mij een zombie.
Een ernstige belemmering van mijn functioneren die niets met gebrek aan routine te maken heeft maar alles met intermenselijk contact, oftewel het spanningsveld dat mensen zoal creëren, in negatieve en destructieve zin, wat normaal functioneren bemoeilijkt.
Het voelt als een continue strijd die begon nog vóór ik die eerste zaterdag 14 augustus voor de eerste keer zou gaan werken, naar aanleiding van jouw oproep, waarbij ik na contact met jou direct moeite had met slapen, moe en uitgeput aan de dag en dus aan de dienst begon, en met alle mogelijke tegenwerking (weliswaar vroeg maar naar mijn zin veel later dan ik van plan was) op het werk verscheen, dus het doet aan als sabotage.
Uiteraard herken jij hier niets van en ligt alles aan een ander. Da's een bekende truc en heet: ontkennen, weglopen en omdraaien.
Laat mij jou dan vriendelijk en collegiaal waarschuwen, dat dit ten eerste contraproductief is, dus jij werkt jezelf en anderen tegen.
Iedereen. Ook de bedrijfsleider. Feitelijk het bedrijf zelf werk jij tegen, zelfs terwijl jij er tegelijkertijd hard voor werkt en zichtbaar presteert.
Dan heb ik het nog niet eens over de subcultuur die jij creëert, of waarin jij roddelt over mensen achter hun rug om en mensen verdeelt. En zelf de baas speelt, dus bepaalt wat waar is en wat niet en die visie aan anderen opdringt.
Dat doen mensen en jij doet het zeker. Het is een naar trekje van autoriteit en begint op school*). En thuis. In jouw positie als afdelingsmanager is dat echter gevaarlijk.
Dit, is zichtbaar en vooral voelbaar. Het is uiterst giftig te noemen. En dodelijk voor wie er niet bij hoort volgens jouw criteria. Dus jij laat mensen op eieren lopen om maar aan een onuitgesproken verwachting te voldoen, op niets af, anders dan heerschappij te willen. Een subcultuur die toxisch is, dus.
Ten tweede komt dit altijd, altijd in jouw eigen nek terug. Altijd. Men noemt dat karma. Ik noem dat: lessen van de ziel. Jouw ziel.
Ik heb er niets mee te maken wat iemand in zijn of haar eigen tijd doet of wil, tenzij dat een ander beïnvloedt en... dat doet dit. Ernstig. In negatieve zin. Het ontneemt mijn geestdrift in niet te beschrijven mate dus richt ik mij op de enige die daarvoor verantwoordelijk is. En dat ben... jij.
Ik heb het over bezitsdrang.
Dit is wat ik zie: de atmosfeer die jij creëert is giftig voor anderen en jezelf, ergo, jij doet jezelf tekort. Ernstig tekort. Want dit is geen positief gebruik van talenten. Het doet aan als parasitair gedrag. Vampirisme, dus.
Ik ga dit hier niet nader uitleggen *). Jij weet zelf best wat jij doet, zij het op een ander vlak; een onzichtbaar, ongrijpbaar vlak.
Besef dan ook dat jij niet de enige bent die zo doet en ook jij blootstaat aan dergelijke krachten, afkomstig van anderen en jou voorgedaan door niemand minder dan jouw eigen moeder. Dat praat dit gedrag echter nooit goed want ieder heeft de eigen verantwoordelijkheid - of zou die mogen nemen mijns inziens - om zijn of haar stinkende best te doen om de sfeer, zichtbaar en onzichtbaar aan het oog onttrokken, optimaal te maken en jij doet dat niet. Verre van. Dus heb ik jou te wijzen op dergelijk karikaturaal gedrag, gefundeerd in eigenbelang.
De waarschuwing luidt deze. "Wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet."
Kijk wat jij doet. Durf in de spiegel te kijken. En durf te verbeteren wat daarom vraagt.
Voor het oog van de wereld ben jij de ideale werknemer waar niets op aan te merken valt. Jij toont ook een keerzijde en die heb ik te benoemen. Omdat jij er de aandacht mee vraagt. Dus het is altijd een schreeuw om hulp. Jij laat zien waaraan jij zelf hebt blootgestaan, immers. Daarmee is het echter nog niet opgelost. Dat heb jij zelf te doen namelijk. Zo werkt dat. Dat zijn onze lessen. Wij hebben de ellende van vorige generaties te transformeren, immers. Ellende, die in de ogen van vrijwel iedereen is terug te vinden en uiterst eenzaam maakt. Wij zijn het product van Verdeel en Heers, immers.
Nog iets. Deel twee van de waarschuwing. Wat jij kan, kan ik ook - en ik ben niet de enige. De strijd die jij start, maakt een ander voor jou af. Ik ook. En goed ook. Alleen niet op de manier die jij gewend bent. Want ik ga niet mee in strijd. Dat is jouw ding, niet de mijne. Ik benoem slechts wat ik zie gebeuren en daar heb jij nu een voorproefje van.
Ik kan het mis hebben. Dat zou voor het eerst zijn en dat is hier niet het geval, leert de ervaring. En als jij eerlijk bent durf jij dat te beamen. In ieder geval naar jezelf toe of aan vertrouwelingen.
Ik heb jou enige tijd nu geobserveerd en weet wat ik zie. Als gezegd zie ik positieve kanten en ik kan tegelijkertijd mijn ogen niet sluiten voor de negatieve, dus die heb ik te benoemen. In neutraliteit dus liefdevol. Graag gedaan.
Ik heb niets te verliezen.
Ik ben ernstig ziek geweest, heb de dood in de ogen gekeken en ben er uit gekrabbeld op eigen kracht. Ik heb degelijk gedrag leren doorgronden tegen wil en dank.
Ik vind de winkel geweldig en knijp mij in mijn handen van geluk tussen al die mooie producten.
Dus ik ben heel blij. Mag dat?
De ervaring leert dat niemand blij mag zijn. Ieder vecht met elkaar en houdt de ander klein. Doe jij ook. Jij probeert het ten minste.
Ik ga niet jouw slaaf zijn in jouw wereld vol intrige. Dat weiger ik. Maar daar stuur jij wel op aan. Bewust of onbewust. Daar heb ik jou op te wijzen, ongeacht de consequenties. Dat ben ik namelijk aan mezelf verplicht.
Ervaring leert dat beïnvloeders als jij de dienst uit willen maken en zelfs ervoor kunnen zorgen dat ik eruit vlieg. Daarmee dreigen zij mij, indirect en onderhuids. Dwang, chantage en manipulatie, dus. Net als op school. En thuis.
Laat dat. Het is niet productief maar behoort tot het meest vreselijke in de categorie "slecht menselijk gedrag" dat er denkbaar is.
Als we de wereld een betere plek willen maken hebben we daarmee zelf te beginnen. Vond Gandhi. Ik deel die visie. Ik draag mijn steentje bij door anderen op slecht-menselijk of karikaturaal gedrag te wijzen, gewoon omdat ik niet anders kan. Ik ben daarvoor gemaakt en heb mij uit te spreken. Zeker als iemand mij actief benadeelt.
Dat maakt mij te vertrouwen. Omdat ik nooit mezelf tekort doe, door nooit te aanvaarden wat mij niet past.
Dit is mijn bijdrage aan een betere wereld, ongeacht de consequenties van de verziekte wereld waarin iedereen maar overleeft zonder ooit te leven, omdat we dat een ander niet gunnen. Immers; "Hoe kun je een ander gunnen wat jou nooit gegund was?"
Een groet uit het hart,
rj
man uit één stuk
PS: dit stuurde ik om 6 uur 's ochtends en had ik kort ervoor geschreven omdat ik om half vier wakker werd met de beleving aangevallen te worden.
goedemorgen.
In het kader van "wat gaat er goed, wat kan er beter":
jij bent een heerlijke collega om mee samen te werken, vol humor, rust en energie. Jij kijkt de mensen aan en bent hoog(st)intelligent. Zeer betrokken en kent de processen goed. Een genot om naar je te luisteren. Jij weet veel en deelt jouw kennis graag.
Dat gaat er goed. Heel goed zelfs. Het maakt jou gezien en gewaardeerd.
Er zijn mij een paar dingetjes opgevallen rond het contact met jou.
- Ik laat vrijwel alles uit mijn handen kletteren op het moment dat ik zojuist contact heb gehad met jou. Dinsdag de 24ste was dat de hele dag zo.
- Na jou in de ogen te hebben gezien voel ik mij overheersd en niet bij machte mijn hoofd te raadplegen. Ik kan niet bij mijn weten, bij mijn geheugen, ben mijn overzicht kwijt en voel mij een zombie.
Een ernstige belemmering van mijn functioneren die niets met gebrek aan routine te maken heeft maar alles met intermenselijk contact, oftewel het spanningsveld dat mensen zoal creëren, in negatieve en destructieve zin, wat normaal functioneren bemoeilijkt.
Het voelt als een continue strijd die begon nog vóór ik die eerste zaterdag 14 augustus voor de eerste keer zou gaan werken, naar aanleiding van jouw oproep, waarbij ik na contact met jou direct moeite had met slapen, moe en uitgeput aan de dag en dus aan de dienst begon, en met alle mogelijke tegenwerking (weliswaar vroeg maar naar mijn zin veel later dan ik van plan was) op het werk verscheen, dus het doet aan als sabotage.
Uiteraard herken jij hier niets van en ligt alles aan een ander. Da's een bekende truc en heet: ontkennen, weglopen en omdraaien.
Laat mij jou dan vriendelijk en collegiaal waarschuwen, dat dit ten eerste contraproductief is, dus jij werkt jezelf en anderen tegen.
Iedereen. Ook de bedrijfsleider. Feitelijk het bedrijf zelf werk jij tegen, zelfs terwijl jij er tegelijkertijd hard voor werkt en zichtbaar presteert.
Dan heb ik het nog niet eens over de subcultuur die jij creëert, of waarin jij roddelt over mensen achter hun rug om en mensen verdeelt. En zelf de baas speelt, dus bepaalt wat waar is en wat niet en die visie aan anderen opdringt.
Dat doen mensen en jij doet het zeker. Het is een naar trekje van autoriteit en begint op school*). En thuis. In jouw positie als afdelingsmanager is dat echter gevaarlijk.
Dit, is zichtbaar en vooral voelbaar. Het is uiterst giftig te noemen. En dodelijk voor wie er niet bij hoort volgens jouw criteria. Dus jij laat mensen op eieren lopen om maar aan een onuitgesproken verwachting te voldoen, op niets af, anders dan heerschappij te willen. Een subcultuur die toxisch is, dus.
Ten tweede komt dit altijd, altijd in jouw eigen nek terug. Altijd. Men noemt dat karma. Ik noem dat: lessen van de ziel. Jouw ziel.
Ik heb er niets mee te maken wat iemand in zijn of haar eigen tijd doet of wil, tenzij dat een ander beïnvloedt en... dat doet dit. Ernstig. In negatieve zin. Het ontneemt mijn geestdrift in niet te beschrijven mate dus richt ik mij op de enige die daarvoor verantwoordelijk is. En dat ben... jij.
Ik heb het over bezitsdrang.
Dit is wat ik zie: de atmosfeer die jij creëert is giftig voor anderen en jezelf, ergo, jij doet jezelf tekort. Ernstig tekort. Want dit is geen positief gebruik van talenten. Het doet aan als parasitair gedrag. Vampirisme, dus.
Ik ga dit hier niet nader uitleggen *). Jij weet zelf best wat jij doet, zij het op een ander vlak; een onzichtbaar, ongrijpbaar vlak.
Besef dan ook dat jij niet de enige bent die zo doet en ook jij blootstaat aan dergelijke krachten, afkomstig van anderen en jou voorgedaan door niemand minder dan jouw eigen moeder. Dat praat dit gedrag echter nooit goed want ieder heeft de eigen verantwoordelijkheid - of zou die mogen nemen mijns inziens - om zijn of haar stinkende best te doen om de sfeer, zichtbaar en onzichtbaar aan het oog onttrokken, optimaal te maken en jij doet dat niet. Verre van. Dus heb ik jou te wijzen op dergelijk karikaturaal gedrag, gefundeerd in eigenbelang.
De waarschuwing luidt deze. "Wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet."
Kijk wat jij doet. Durf in de spiegel te kijken. En durf te verbeteren wat daarom vraagt.
Voor het oog van de wereld ben jij de ideale werknemer waar niets op aan te merken valt. Jij toont ook een keerzijde en die heb ik te benoemen. Omdat jij er de aandacht mee vraagt. Dus het is altijd een schreeuw om hulp. Jij laat zien waaraan jij zelf hebt blootgestaan, immers. Daarmee is het echter nog niet opgelost. Dat heb jij zelf te doen namelijk. Zo werkt dat. Dat zijn onze lessen. Wij hebben de ellende van vorige generaties te transformeren, immers. Ellende, die in de ogen van vrijwel iedereen is terug te vinden en uiterst eenzaam maakt. Wij zijn het product van Verdeel en Heers, immers.
Nog iets. Deel twee van de waarschuwing. Wat jij kan, kan ik ook - en ik ben niet de enige. De strijd die jij start, maakt een ander voor jou af. Ik ook. En goed ook. Alleen niet op de manier die jij gewend bent. Want ik ga niet mee in strijd. Dat is jouw ding, niet de mijne. Ik benoem slechts wat ik zie gebeuren en daar heb jij nu een voorproefje van.
Ik kan het mis hebben. Dat zou voor het eerst zijn en dat is hier niet het geval, leert de ervaring. En als jij eerlijk bent durf jij dat te beamen. In ieder geval naar jezelf toe of aan vertrouwelingen.
Ik heb jou enige tijd nu geobserveerd en weet wat ik zie. Als gezegd zie ik positieve kanten en ik kan tegelijkertijd mijn ogen niet sluiten voor de negatieve, dus die heb ik te benoemen. In neutraliteit dus liefdevol. Graag gedaan.
Ik heb niets te verliezen.
Ik ben ernstig ziek geweest, heb de dood in de ogen gekeken en ben er uit gekrabbeld op eigen kracht. Ik heb degelijk gedrag leren doorgronden tegen wil en dank.
Ik vind de winkel geweldig en knijp mij in mijn handen van geluk tussen al die mooie producten.
Dus ik ben heel blij. Mag dat?
De ervaring leert dat niemand blij mag zijn. Ieder vecht met elkaar en houdt de ander klein. Doe jij ook. Jij probeert het ten minste.
Ik ga niet jouw slaaf zijn in jouw wereld vol intrige. Dat weiger ik. Maar daar stuur jij wel op aan. Bewust of onbewust. Daar heb ik jou op te wijzen, ongeacht de consequenties. Dat ben ik namelijk aan mezelf verplicht.
Ervaring leert dat beïnvloeders als jij de dienst uit willen maken en zelfs ervoor kunnen zorgen dat ik eruit vlieg. Daarmee dreigen zij mij, indirect en onderhuids. Dwang, chantage en manipulatie, dus. Net als op school. En thuis.
Laat dat. Het is niet productief maar behoort tot het meest vreselijke in de categorie "slecht menselijk gedrag" dat er denkbaar is.
Als we de wereld een betere plek willen maken hebben we daarmee zelf te beginnen. Vond Gandhi. Ik deel die visie. Ik draag mijn steentje bij door anderen op slecht-menselijk of karikaturaal gedrag te wijzen, gewoon omdat ik niet anders kan. Ik ben daarvoor gemaakt en heb mij uit te spreken. Zeker als iemand mij actief benadeelt.
Dat maakt mij te vertrouwen. Omdat ik nooit mezelf tekort doe, door nooit te aanvaarden wat mij niet past.
Dit is mijn bijdrage aan een betere wereld, ongeacht de consequenties van de verziekte wereld waarin iedereen maar overleeft zonder ooit te leven, omdat we dat een ander niet gunnen. Immers; "Hoe kun je een ander gunnen wat jou nooit gegund was?"
Een groet uit het hart,
rj
man uit één stuk
PS: dit stuurde ik om 6 uur 's ochtends en had ik kort ervoor geschreven omdat ik om half vier wakker werd met de beleving aangevallen te worden.
Meerleeslinks *)
Als voetnoten verwijs ik naar eerdere artikelen, te weten:
“De wonderlijke energie van kinderen (en wat school met ze doet)”:
“Parasieten herkennen - bloedzuigers en ander modern vampirisme”:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten