Het mooiste meisje ter wereld heb ik een bericht gestuurd zoals ik al eerder deed, jaren geleden, maar wat ze nooit bekijkt. Het lijkt niet aan te komen. Toch stuur ik het haar. Ik moet dat gewoon doen...
-
Sandra, jammer jammer; gister zag ik veel agressie in mijn geestesoog. Agressie in jouw gedrag.
Bedenk dat iedere (man en) vrouw crazy wordt gemaakt. (Hij of) zij mag niet gelukkig zijn.
Jij was mijn eerste grote liefde en ik ben oprecht benieuwd hoe het met jou gaat maarr ik heb mijn antwoord al.
Niet goed.
Jij sloopt alles.
Geeft iedereen een grote bek. Geen mond. Bek.
Alles is strijd bij jou en in jouw huis.
Spijtig. Zo maak jij alles stuk en jaag jij ieder weg. Net als toen wij samen waren.
Ik weet nog dat ik foto's van jou zag hangen bij jouw oma met wie mijn ouders bevriend waren. Als klein kind kon ik nooit mijn ogen van jou afhouden. Ik bleef kijken. Ik moest kijken. Wat een zonnetje.
Dat moeten ze gemerkt hebben want ze hebben ons altijd uit elkaar gehouden tot die keer in 1991 dat de vlam in de pan sloeg en wij vanaf toen bij elkaar wilden zijn.
Jij woonde in Amsterdam en fietste zelfs tegen een auto aan omdat jij dagdroomde... van mij.
Jij was altijd mijn favoriet en wat hebben we een mooie tijd gehad. Jij was dol op mij. Ik op jou. Dat is liefde. Echte liefde oftewel diepe zielsverwantschap. En wat heb jij mij veel geleerd. Over slecht menselijk gedrag; je lonkte met jouw jas open in de winter om jouw cup C te showen. En over projectie. Jij draaide alles om.
En dat doe jij nog steeds.
Het ligt altijd aan de ander.
Jij hebt altijd gelijk, hoe krom het ook is. En jij vernietigt elk samenzijn.
Waarom? Omdat ook jij kind bent van een systeem waar niets mag, van alles moet en gevoel verboden is. Jij draagt verdeel en heers in jou mee. Elke dag. En er is geen speld tussen te krijgen. Zo is het, dat is de enige waarheid en jij verkondigt luid en duidelijk die religie, op het sektarische af.
Je kunt een kind wel uit de oorlog halen maar hoe haal je de oorlog uit een kind?
Dat gaat niet. Dat blijkt nu wel.
Want we verdedigen het systeem dat ons kleinhoudt en laten ons lekker bedwelmen met elke nieuwe regel, die niemand heeft bedacht (maar er gewoon is), niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. Uit angst... voor straf.
SBS-Z. Schuld, Boete, Straf en Zonde. Dat is "hoe het hoort" in dit verziekte land waarover Jiddu Krishnamurti stelde: "Het is geen maat van gezondheid om goed aangepast te zijn aan een totaal verziekte maatschappij."
Mocht je dit lezen, bedenk dan dat de kennis verdwenen is over hoe mens te zijn. We worden niet volwassen maar gaan harentrekkend ten onder.
Een kat kan na één jaar zich voeden, verzorgen en verdedigen.
En wij mensen?
Tot aan ons graf kopen wij ons eten in de supermarkt, richten ons tot artsen voor onze verzorging en tot politie voor onze bescherming. Dat mogen en kunnen we dus niet zelf. Ergo, we worden nooit volwassen.
Hoe verdacht is dat? En waarom staat niemand daarbij stil? We zijn te druk met anderen te slopen.
Hoe verdacht is dat??
We hebben nooit liefde gekend. Niemand hier. We kennen hooguit voorwaardelijke liefde. "Ik hou van jou als je dit voor mij doet," dus.
De liefde mag terugkomen.
Het gevoel behoeft herintroductie.
We moeten weer gelukkig mogen worden.
Daar. Dat is de kern.
We missen verdwenen kennis die weg is sinds de heksenjachten over hoe volwassen te worden, en dat begint met liefde weer een plek te geven, liefde die verdreven wordt met agressie; liefde die zo hart nodig is...
Ik ga jou voor en laat het zien.
Daar wordt iedereen laaiend van maar ik heb dat te doen. Het is mijn weg.
Het ga jou goed
Liefs, rj
www.verdwenenkennis.nl
www.hetlichaamliegtnooit.nl
-
Naschrift
Aan wie ik dit richt is niet belangrijk. Ieder van ons (her)kent dit. Of... doet het zelf. Dus ik gooi het omhoog aan de hand van een voorbeeld.
Waar het om gaat is wat ieder van ons hiervan kan leren. We hebben elkaar te wijzen op karikaturaal gedrag en in dit wilde westen gunnen we elkaar het licht in de ogen niet. Want: "hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?"
Dit is geschreven uit het hart in neutrale bewoordingen - dus onberispelijk - en fungeert als spiegel. Wij mensen zijn als spiegels voor elkaar. Nergens is dat meer het geval dan in een relatie, zo is mij opgevallen.
Kortom, zie de schoonheid in de boodschap en val nooit de boodschapper aan. Wij leren dat omgekeerd aan en vechten lukraak met willekeurige onschuldigen... kinderen eerst...
Ik plaats dit door op Dagboek van een vreemdeling. Lees je in. Dit is het tijdperk van de grote veranderingen. Doe mee...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten