Dagboek van een vreemdeling
Een nieuwetijdsschrijver is hier met vakantie en kijkt met verbijstering om zich heen
zondag 4 juni 2023
Wil jij dood? Mag jouw levenslust er niet zijn?
vrijdag 28 april 2023
het spel - de strijd - de macht - het leed
Uiteraard klopt de boodschap in dit plaatje.
Maar niet iedereen snapt dat. Want: "mannen hebben de naam maar vrouwen doen het." Dus is extra uitleg noodzakelijk. Dus ik vulde dat plaatje netjes aan, met de bijpassende juiste vertaling:
De reden is tweeledig: jij wilt "macht" pakken, zo; en "je mag niet gelukkig worden."
Want in liefde en oorlog is alles geoorloofd, aldus mijn ex-vrouw... die niet voor niets nu ex-it is.
Want zij - en velen anderen - toonde mij:
Resultaat van dit Verdeel en Heers |
Oorsprong? |
Waar komt dat gedonder vandaan? Verdeel en Heers, Verwar en Plunder. SBS-Z; Schuld, Boete, Straf en Zonde. Regeltjes, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die wij blind volgen. Uit Angst. Voor straf. Kerk, dus.
Kijk zelf maar: youtu.be/SIoAX5bI6S0
Zelf |
Van Nimfo naar Lucky Boy |
Nog even over nimfomanie. Schreef er al eerder over. We noemen iemand een "Lucky Boy" als hij scoort oftewel "tot een neukbeurt verleid wordt". Dat dat onze innerlijke normen (onze innerlijke beschaving) vertrappelt, schijnt niemand te deren, die zo denkt. Het is eigenlijk vreselijk, vernederend en sadistisch. Ik ben samen geweest met verschillende van zulke vrouwen die gaandeweg totaal verknipt zijn gaan doen. In mijn geval wilden zij ook nog zwanger worden zonder daar helder over te zijn - alhoewel het verleiden tot een neukbeurt al voor zichzelf spreekt, natuurlijk. Daar krijg je kinderen van.
Waar is de liefde gebleven? |
Zij doen wat zij leuk vinden en hun levenslust is aanstekelijk, terwijl een troep vrouwen bij elkaar de keet afbreken, alles slopen en daarna kapot, berooid, leeggeroofd en klagend naar huis gaan.
(Uitgaanstip: leuk festival, dat Lorelei... voor louter vrouwen).
Echter, wij mannen moeten dat doen. Netjes en gedecideerd. Spreek je uit. Geef hen een kans. Laat hen groeien. Naar hun hart. Dus laat het idee rijpen. Ze hebben jaren vastgezeten in hun vaste stramien dus gun hen gelegenheid om daar van los te weken, in hun eigen tijd. Uren, dagen, weken, maanden, jaren zelfs. De rest van hun leven, zonodig. Daar is dit leven kennelijk voor bedoeld. Dan hebben we wat te doen. Dat is tegen het vervelen. Het is beter om daarmee bezig te zijn met "iets om maar iets te hebben", zoals roken, drinken, druks, snoepen, neuken; extreem gedrag in het algemeen, dus; overmatig eten, drinken, werken, gamen, internetten, shoppen, tattoo's zetten, stoer doen, en wellicht zelfs overmatig veel blogs schrijven zoals deze, in de hoop dat iemand ze leest en er beter van wordt... Want dat gaat niet gebeuren... niet in dit leven... ik ben van 1968, in de bloei van mijn slijtage, dat maak ik niet meer mee... dus zinloos... maar het komt zo in mij op, dus moet het er uit... want wat ik schrijf zit vol levenslust en dat is wat deze wereld bij uitstek nodig heeft. Anders kwam het niet tevoorschijn. Q.E.D.

Afscheidsbrief |
op woensdag 22 februari 2023 heb ik jou
jouw cadeau teruggebracht dat jij gegeven had op de Valentijnsdag
ervoor, en jou daarbij te kennen gegeven geen contact meer te
willen. Ik heb jou geblokkeerd op mijn telefoon. Reden was, dat
jij onhoudbaar doet en ik zulk contact niet wil.
Jouw voorspelling was dat ik binnen 2
maanden weer op jouw stoep zou staan. Dat is niet gebeurd. Wat er wel
gebeurd is, is het volgende.
Op vrijdagavond 21 april jl
zagen we elkaar toe-vallig in het theater en hebben die avond
plezierig samen doorgebracht; met jouw dochter erbij, in goede
gemoede. Op zondagmiddag 23 april jl kwam jij onaangekondigd
aan mijn deur en was ik niet thuis, jij trof mij rond 14 uur aan
in het park en stelde voor om deze Koningsdag samen door te brengen;
dat is vandaag. Het escaleerde vervolgens omdat jij uit het
niets opeens extreem agressief ging doen, eerst verbaal naar
mij toe en daarna jouw dochter de achterdeur zowat uit smeet om mij
op jouw gemak te kunnen fileren (terroriseren); ik maakte jou
duidelijk dat ik dit gedrag niet tolereer en heb jou direct
weggestuurd uit mijn huis, uit lijfsbehoud; ik
herhaalde dat tientallen keren, waar jij geen gevolg
aan gaf, en heb daar geluidsopname van gemaakt dat dit
aantoont; ik moest daarop mijn eigen huis verlaten om te zorgen dat
jij eruit verdween. Dat voelt opdringerig en niet veilig.
Gister, woensdag 26 april rond
15:15 uur, stond jij aan mijn deur en bracht jij een tekst op geel
glooiend papier:
“Ik heb het niet goed gedaan zondag.
Dat kwam ik zeggen.
Plus... ik kwam je
omhelzen.
(zoals ik schreef bij je
filmpje)
Kus, Meisje”
Afgelopen jaren heb ik jou “stalken” verweten en diverse keren gezegd dat het afgelopen is tussen ons. Diverse malen. Jij wilt er niets van weten. Maar dat is niet eens het ergste.Sinds vrijdag jl heb ik heel veel last van jou; moeite met in slaap komen, weinig energie, wat ik ook onderneem mislukt, en kort voor jouw komst op woensdagmiddag 26 april hoestte ik mij acuut de longen uit mijn lijf, uit het niets, en zakte mijn energie finaal weg zodat ik moest gaan slapen, kennelijk op het moment dat jij besloot naar mij toe te zullen komen. Vandaag viel een glazen legplank van mijn vriezer uit mijn handen stuk, ook teken van vervloeking door jou. Op 5 mei 2022 was dat ook al het geval met een rit op mijn motor naar het strand van Castricum, waarbij mijn startmotor hortte op weg naar jou en het begaf op het duin bij Castricum; hierbij bood jij aan de helft te betalen van de reparatie, wat ik nooit ontvangen heb en waar jij nooit op terug bent gekomen. Dat is tekenend. Jij zaait ellende en terreur en herstelt dat niet. En zegt geen sorry.
Meisje, jij bent niet langer welkom in mijn leven, in mijn huis en in mijn hart.
Jouw houdbaarheid is verstreken. De reden is, dat jij niets doet om jouw kwaliteit van leven te verbeteren maar het mijne consequent te vergallen. Het is in jouw buurt niet veilig. Jij bent veel te agressief en kent slechts terreur, want jij luistert niet als ik mijn grenzen aangeef die jij consequent overschrijdt. En jij vervloekt mij en mijn spullen, dus stort je mij in (jouw!) ellende. Dus:
blijf weg van mij en mijn huis anders doe ik aangifte van stalking.
Ik wil graag ondubbelzinnig mijn
boodschap overbrengen: DONDER OP. Ga weg uit mijn leven en blijf
weg. Jij en jouw gedrag zijn destructief en niet welkom.
Naschrift: echte liefde |
Vier keer heb ik echte liefde gekend. Vier keer. Dus ik mag niet mopperen.
Hoe dit afloopt? En ze leefden nog lang ongelukkig. Het is onze taak om te zoeken naar de Heilige Graal die Geluk heet en zodra gevonden gooien we die stuk. Daar. Pak aan. Zo zit dit.
Meerleeslink:
zaterdag 22 april 2023
Van Open Up naar Rise Up blijft illusie
vakantie tussen gelijkgestemden, op een mooie plek, in de natuur. Mooi weer, lekker en ultra gezond eten, verbinding, knuffelen, liefde. Een veilige omgeving. Dacht ik.
Wat er beter kan:
woordkeus kan niet verbergen dat wij mensen achterlopen bij onszelf; degene die er werkelijk alles aan doet om zichzelf te zijn en werkelijk zich te openen - hèt thema van Open Up, zou je denken - wordt verguisd. Verpulverd. Geïsoleerd. En weggestuurd.
Meer hypocrisie en ego dan hier, tussen de moderne hippies, vindt je niet.
Wij zitten nog vast in The Matrix, vol ego, vol aangeleerde normen en waarden; regeltjes, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en iedereen opgedrongen krijgt; en men volgt ze uit angst voor straf.
Angst als raadgever. Terreur als verdienmodel. Afgunst als thema. Verstoting (van gezond verstand sowieso) als enige waarde.
De ziel wordt thuisgelaten.
Nee, bedankt.
Ik ben liever alleen. Dan kom ik verder, dan tussen halfwits zonder ziel, die niet OPEN STAAN, tegenstrijdig genoeg;
NIET OPEN voor VERBETERING VAN LEVENSKWALITEIT.
Normaliter sluit ik af met: "veel plezier."
Nu niet.
Men weet niet wat dat is...
rj.
*verstotene
*schrijver
*onderzoeker van menselijk gedrag
*'vreemdeling' in een ijskoude wereld zonder ziel, zonder gevoel, zonder hart, zonder geluk, zonder menselijkheid
*"in het land der blinden is éénoog outcast"
PS: over Open Up en Sirenes/moderne hippies schreef ik al eens iets:
https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2022/12/hippiefestivals-niet-voor-iedereen.html
en, niet te vergeten, over mezelf: "Nomade"
https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2023/02/nomade.html
en... iets over liefde:
https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2023/04/iets-over-liefde.html
Naschrift |
donderdag 20 april 2023
reflectie: beschouwing op een relatie
Relaties |
Gevolgen van karikaturaal en parasitair gedrag |
"Kerel, ik lig ziek in mijn bed.
Ik heb last van dit soort praktijken, ik ben tot niets in staat momenteel, ben doodmoe, uitgeput, net geslapen, na mijn afspraken. Da's het effect, met alle respect. Met jou in de hoofdrol.
Gezondheid lijkt het belangrijkste, zegt men, maar zo'n ding is nog véél belangrijker; zolang ik leef komen mensen plunderen, jij bent daar ook creatief in. Besef gerust dat dat niet positief is. Sinds gister wordt mijn energie doelbewust gedraineerd.
Je bent niet de enige die zo doet, de hele wereld lijkt tot dergelijk zuigend gedrag in staat te zijn; sommigen gaan eraan onderdoor, anderen doen hetzelfde dus nemen dat over. Het is destructief gedrag. Ik noem het parasitair.
Jij zoekt nu naar een ingang om mij weer dwars te zitten.
Jij maakt er zelfs een halszaak van.
Niet origineel. Iedereen kent en doet dit. Knap bedacht. Denk je misschien. Briljant is het. Maar wel briljant negatief. Iets afbreken is nog geen opbouwen, echter.
Zo val jij mensen lastig.
Zo val je mensen aan.
Jij poneert een stelling ("doe eens rustig, jij bent niet rustig") en de ander moet het oplossen. Hmm.
Ik kan jou niet veranderen, dat kun jij alleen zelf.
Ik kan jou alleen laten zien, wat jij zelf doet... en welk effect dat heeft.
Het is ziekmakend.
Ik loop er niet voor weg, nooit gedaan, ik ga er echter wel aan onderdoor.
Da's een beetje jammer.
Ik heb jou, afgelopen dagen, uitgebreid de gelegenheid gegeven om tot inkeer te komen (waarbij ik jou de meest tegenstrijdige dingen heb horen roepen) en zelfs (gelegenheid) om jouw leven te beteren en...
... het enige wat jij doet, is de door jouw gecreëerde situatie nog erger maken.
Het houdt niet op. Dit is jouw methode. En daar wijk jij niet vanaf.
Maar dat zou wel moeten. Want dit is geen leven, dit is overleven.
Zo drijf jij mensen tot waanzin. Je sloopt ze.
Mijn ex kon dat ook.
Daarom ben ik liever alleen... nadat ik jaren bij haar in de leer was, en alle trucs leerde (her)kennen.
En door mij tussen de mensen te begeven, blijf ik in training...
...maar het is vreselijk hier op aarde, de wereld is een toxische omgeving, mensen doen afschuwelijk naar elkaar.
Concreet over dat ding.
Ik wil je laten weten, dat:
* jouw idee een briljant bedacht en door jou gecreëerd probleem is met als kenmerk dat ik het moet oplossen
* het lijkt op 'de VERZONNEN STELLING'; jij verzint een probleem dat een ander maar moet oplossen; waar de ander verantwoordelijk voor wordt gemaakt, waar de ander de schuld van krijgt en de ander - ook nog - voor wordt gestraft
* daar werk ik niet aan mee
* ik heb genoeg gedaan voor jou, op verschillende manieren, door mee te gaan, mee te denken, er te zijn, mijn goede invloed te delen, enzo
* jij hebt mij -opzettelijk- een enorme poets gebakken, verontschuldigt je niet, maar wilt mij blijven lastigvallen, verzint aan de lopende band nieuwe problemen
(ik zeg niet dat er wel of geen beschadigingen op het ding zitten, dat zal best; ik zeg alleen dat jij er zelf een probleem rond gecreëerd hebt en er een STELLING van maakt, en ik moet mijn aandacht, energie en moeite ter beschikking stellen als "oplossing", en da's gewoon niet oké)
-
Wat jij zou kunnen doen, is:
* achter jouw oren krabben over wat je nu eigenlijk voor hels plan hebt bedacht
* achter jouw oren krabben over het opscheppen over jouw geld, jouw fysieke kracht en de meiden in jouw leven
* achter jouw oren krabben over al die interessantdoenerij
* stoppen met die flauwekul
* stoppen met halen bij een ander
* beginnen met mens te worden en de lol in jezelf te vinden zoals ik heb gedaan ipv door te gaan op die platgelopen vicieuze cirkel, die doodlopende weg zonder levensvreugde, waarbij je continu anderen nodig hebt om het dragelijk te houden
* te beseffen dat je GELUK in jouw leven toe mag laten, en dat begint bij jezelf, letterlijk
* al het andere is buiten jezelf, geld ook
tis maar een idee
daar doe jij niks mee
maar ik had het te noemen, zodat je het bestaan ervan weet, nu
rj
Ploatjes
Naschrift |
woensdag 12 april 2023
iets over liefde
iets over liefde...
PEOPLE MAY NOT REMEMBER EXACTLY WHAT YOU DID, OR WHAT YOU SAID ~BUT~ THEY WILL ALWAYS REMEMBER HOW YOU MADE THEM FEEL.
Afgelopen zomer, 16 juli 2022, heb ik een ontmoeting georganiseerd voor motorrijders en zij straalden stuk voor stuk... omdat iedereen hunkerde naar een fijn samenzijn... zeker na die 2 jaar dat de wereld op slot had gezeten.
Daar volgden koffiedrinkmomenten op, in het plantsoen voor mijn deur. Parasolletje erbij, tafel met lekkere broodjes, brie en salades en de ingrediënten voor een feest waren er al...
Iedereen genoot ervan...
... omdat er hart bij zit.
Ik las net een tranentrekkende mooie beschrijving van een taxichauffeur die een negentigjarige moest ophalen om naar een verzorgingstehuis te brengen... ze had geen familie meer, ze was alleen en nam afscheid van alles door te vragen om onderweg door de stad te rijden... de rit duurde 2 uur waarbij de taxichauffeur onderweg de meter uitzette en na de rit doelloos in het rond bleef rijden zonder nog iemand mee te nemen. De tranen liepen uiteraard over mijn wangen, van mooiigheid.
Onder dit artikel zal ik de tekst herhalen, voor wie het zelf wil lezen.
Nu komt het. We zijn er nog niet.
Dit wordt gewaardeerd door iedereen. Toch?
Hoe verklaar je dan, dat iemand die goed doet, structureel wordt bevochten, vernederd en buitengesloten?
Op zaterdagmiddag 6 augustus 2022 zaten mijn gasten en ik in het plantsoen te genieten van de zon en de leuke gesprekken, toen mijn buurvrouw van 2 deuren verder kwam informeren, of mijn gasten "komen voor een consult voor deze meneer", daarop wijzend op mij; ogenblikkelijk vervolgend met: "dan zou ik maar heel erg oppassen."
Mijn gasten waren er niet van gediend en sommeerden deze vrouw om weg te gaan maar zaten wel met kloppend hart. Het kwaad was al geschied. We bespraken dit voorval, het raakte vooral mijn maat, ook een schrijver, en HSP'er. Dat kwam door de naargeestige intentie, die vernietigend was.
Ik continueerde overigens ogenblikkelijk door direct na vertrek van de buuv enthousiast voor te stellen: "Wie lust er nog een lekker toastje?"
Zo doe je dat.
Maar dat mag kennelijk niet...
Ons mensen wordt heel ons leven geleerd en voor gedaan dat wij de sfeer en elkaar hebben te slopen. Wie mij niet gelooft: kom kijken. Op 14 november 2022 reden diezelfde buren met hun auto op mij in, bij het achteruit insteken over het smalle pad, met als gevolg dat ik moest inhouden, stoppen en achteruit met mijn fiets, om schade aan lijf en leden te voorkomen; zie dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2022/11/poging-tot-aanrijding-welkom-in-beschaving.html. Dit mag je noemen wat je wilt - bijvoorbeeld poging tot doodslag - maar feit blijft dat dit gewoon gebeurde. Mensen doen zo. Iemand die positief en levenslustig in het leven staat wordt bestreden uit alle macht. Een duidelijker definitie ken ik niet van negatief en destructief gedrag, als voortvloeisel van Verdeel en Heers. Wat anders?
Gruwelijk maar het gebeurt. Continu om ons heen. Mijn vraag aan jou is: wat doe jij om jouw wereld te verbeteren? Wat doe jij om jouw kwaliteit van leven te verbeteren in jouw eigen relatie, vriendenkring, gezin of familie? Mij is opgevallen dat iedereen leert om zichzelf en zijn omgeving doelbewust te saboteren.
Zelfhaat - en logischerwijs haat naar een ander toe - zijn hier een logisch gevolg van. Dus als wij het hebben over "respect" naar elkaar, wat we allemaal toch zo belangrijk vinden, of "jezelf zijn", wat helemaal hip is, of "doen wat je leuk vindt", dan is dat de tegenstrijdigheid zelve, omdat het niet wordt toegestaan, in een maatschappij met zulke tegenstrijdige ongeschreven regels. Regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En die men volgt uit angst voor straf.
Besef gerust, dat vrijheid in ons zelf zit en dat er geen vrijheid bestaat zolang wij onszelf met ongeschreven regeltjes gevangen houden en elkaar en onszelf controleren op ons "geloof"; we meten het gedrag dat we zien af aan die ongeschreven regels en hebben geleerd, dat "wie afwijkt wordt gestraft" en "doe nu maar wat ik zeg" en "hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund is?"
Het besef hiervan is elementair om geluk weer toe te laten in onze maatschappij. En dat gaat niet gebeuren zolang gevoel verboden is. Want dat is verboden, verbannen en vermoord. We worden mondiaal kleingehouden. Daarom laten we zulke foltermethoden zo makkelijk toe, wanneer onze regeringen wereldwijd dus precies dezelfde agenda presenteren en alles van kwaad tot erger geraakt, zodat wij onszelf aan de rand van een afgrond zien... qua beschaving, althans. Onze menselijkheid was al verkwanseld. Dat was al even aan de gang. Het is dus hoog tijd voor ons mensen om op te staan. Voor onszelf.
We zijn allen kind van het systeem, waar niks mag, van alles moet en gevoel verboden is. We kunnen een kind wel uit een oorlog halen maar hoe halen we de oorlog uit een kind?
Die transformatie is de taak van ieder individu, individueel. Daar heeft alleen de ziel iets over te zeggen maar het ego niets en hebben we dus rustig af te wachten tot daar ooit een keer een kentering oftewel verbetering in te zien gaat zijn.
Ik prijs mij echter gelukkig met de wereldomspannende verbetering, een bevrijding van jewelste, toen medio 2021 de spirituele blokkade verviel. Eerst nationaal, in Nederland, en uiteindelijk in november 2021 raakte de hele wereld bevrijd van spirituele lasten. En ik was getuige. De opkomst op de Dam in Amsterdam in september 2021 was legendarisch te noemen, van mensen die tot inzicht waren gekomen en spontaan naar de Dam kwamen, om het hele volk, over de hele wereld, te laten zien dat de tijd van slavernij afgelopen is en dat wij, ieder voor zich, op te staan hebben. Voor zichzelf.
Het is het begin van een menselijk collectief op aarde en daarom is dit zo'n bijzonder spannende tijd. Het is mooi dat we dit meemaken; daar zijn we voor op aarde gekomen. En we komen terug als de beschaving in verval raakt en in puin ligt, om van daaruit gade te slaan hoe we de puinhopen gaan opbouwen tot een vredelievend bestaan; en van mensonterend naar mens-erend te groeien en te evalueren. Dat gaat nog honderden jaren in beslag nemen, vermoedelijk. Maar wij waren erbij, bij het begin. En nemen een kek t-shirt mee ons graf in als bewijs en als aandenken aan deze waanzinnige tijd.
rj
-
Taxichauffeur: een stukje menselijkheid |
"I arrived at the address and honked the horn. After waiting a few minutes I honked again. Since this was going to be my last ride of my shift I thought about just driving away, but instead I put the car in park and walked up to the door and knocked.. 'Just a minute', answered a frail, elderly voice. I could hear something being dragged across the floor.
After a long pause, the door opened. A small woman in her 90's stood before me. She was wearing a print dress and a pillbox hat with a veil pinned on it, like somebody out of a 1940's movie.
By her side was a small nylon suitcase. The apartment looked as if no one had lived in it for years. All the furniture was covered with sheets.
There were no clocks on the walls, no knickknacks or utensils on the counters. In the corner was a cardboard box filled with photos and glassware.
'Would you carry my bag out to the car?' she said. I took the suitcase to the cab, then returned to assist the woman.
She took my arm and we walked slowly toward the curb.
She kept thanking me for my kindness. 'It's nothing', I told her.. 'I just try to treat my passengers the way I would want my mother to be treated.'
'Oh, you're such a good boy,’ she said. When we got in the cab, she gave me an address and then asked, 'Could you drive through downtown?'
'It's not the shortest way,' I answered quickly..
'Oh, I don't mind,' she said. 'I'm in no hurry. I'm on my way to a hospice.’
I looked in the rear-view mirror. Her eyes were glistening. 'I don't have any family left,' she continued in a soft voice.. ‘The doctor says I don't have very long.' I quietly reached over and shut off the meter.
'What route would you like me to take?' I asked.
For the next two hours, we drove through the city. She showed me the building where she had once worked as an elevator operator.
We drove through the neighborhood where she and her husband had lived when they were newlyweds. She had me pull up in front of a furniture warehouse that had once been a ballroom where she had gone dancing as a girl.
Sometimes she'd ask me to slow in front of a particular building or corner and would sit staring into the darkness, saying nothing.
As the first hint of sun was creasing the horizon, she suddenly said, 'I'm tired. Let's go now'.
We drove in silence to the address she had given me. It was a low building, like a small convalescent home, with a driveway that passed under a portico.
Two orderlies came out to the cab as soon as we pulled up. They were solicitous and intent, watching her every move.
They must have been expecting her.
I opened the trunk and took the small suitcase to the door. The woman was already seated in a wheelchair.
'How much do I owe you?' She asked, reaching into her purse.
'Nothing,' I said.
'You have to make a living,' she answered.
'There are other passengers,' I responded.
Almost without thinking, I bent and gave her a hug. She held onto me tightly.
'You gave an old woman a little moment of joy,' she said. 'Thank you.'
I squeezed her hand, and then walked into the dim morning light. Behind me, a door shut. It was the sound of the closing of a life..
I didn't pick up any more passengers that shift. I drove aimlessly lost in thought. For the rest of that day, I could hardly talk. What if that woman had gotten an angry driver, or one who was impatient to end his shift? What if I had refused to take the run, or had honked once, then driven away?
On a quick review, I don't think that I have done anything more important in my life.
We're conditioned to think that our lives revolve around great moments.
But great moments often catch us unaware-beautifully wrapped in what others may consider a small one."
PEOPLE MAY NOT REMEMBER EXACTLY WHAT YOU DID, OR WHAT YOU SAID ~BUT~ THEY WILL ALWAYS REMEMBER HOW YOU MADE THEM FEEL.
At the bottom of this great story was a request to forward this - I deleted that request because if you have read to this point, you won't have to be asked to pass it along you just will...
Life may not be the party we hoped for, but while we are here we might as well dance."
vrijdag 7 april 2023
podcast: vrouwen ondermijnen structureel de man, zichzelf en de hele wereld
Vrouwen ondermijnen structureel de man, zichzelf en de hele wereld
Toelichting
Mannen krijgen overal de schuld van. Laten we eens bij vrouwen beginnen dan.
Vrouwen leren:
1. mannen zijn niet langer betrouwbaar
2. vrouwen zijn slachtoffer (want ze zijn vrouw)
3. vrouwen moeten egoïstisch zijn
4. seks staat los van liefde en huwelijk
5. carrière is het enige zaligmakende voor De Vrouw. Niet het huwelijk, het gezin, of haar man.
Onze vrouwen worden opgekweekt tot nimfomanen; een vrouw die niks mag, stort zich op dat ene. Uit protest; "ik ben er ook nog!" Ons bestaansrecht ligt onder vuur. Destructie, agressie en (zelf)sabotage zijn het gevolg. Zelfhaat ook.
Zie Verdeel en Heers voor wat het is, kom onze demonen onder ogen, word volwassen in plaats van kinderachtig te blijven doen, ego te blijven laten regeren en Gevoel te onderdrukken. Word mens. Da's de boodschap hier. En die is niet mals.
2023. Het is er tijd voor. Om taboes te bespreken.
Doorbreken mag je zelf doen. In jouw eigen tijd.
Of... stel vragen... het item van het vorige filmpje; zie: youtu.be/W0WCwcN5LZo
Meerleeslink: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2023/02/transparantie-is-sleutel-maar-in-het-verkeerde-slot.html "
Disclaimer / Uitleg / Verantwoording / Aanvulling
Wakkere Vrouwen dienen hun Out Of Control Zusters tot de orde te roepen. Dat is zijn boodschap. En hij heeft gelijk. Omdat we onszelf te kort doen, zo; we zijn niet onszelf als we zo aanvallen wat we niet willen horen, maar waar de WETENSCHAP duidelijk over is en wat well documented is, inmiddels. Aldus Peterson.