Posts tonen met het label vicieuze cirkel. Alle posts tonen
Posts tonen met het label vicieuze cirkel. Alle posts tonen

zondag 17 maart 2024

de stand in de wereld qua intermenselijke omgang

Wat kun jíj doen...?

Kijk... een blog met inzichten | 


Als een vader consequent uit het leven van zijn kind gehouden wordt krijg je vanzelf dat het kind de vader mijdt en verstoot.

Dat doen niet alleen mijn eigen kinderen, in meer of mindere mate, maar zag ik eerder ook al gebeuren in het gezin waarin ik opgroeide. Mijn moeder heb ik als kind letterlijk horen zeggen, dat wij aan haar alleen wel genoeg hadden.

Dan rest er voor de vader weinig anders dan zich terug te trekken en krijg je een zelfvervulling oftewel Self-fulfilling prophecy; die man gedraagt zich dan precies zoals een ander voor hem bedacht heeft, door het kind tegen hem op te zetten. Die houding is onmiskenbaar voelbaar, dwars door alles heen. Dwars door beton maar ook over afstand.

Het risico dat hieraan kleeft is dat iedere man verstoten wordt uit de samenleving en dat is exact wat ik heel mijn leven heb zien gebeuren.

De man is niet langer welkom.
De man kan niet langer functioneren en presteren; hij trekt zich terug en kwijnt weg.
De man is fout en kan weinig tot niets goed doen.

De vraag is: laat jij dat toe...?

De stand in de wereld | 


Tot nu toe zie ik hoe vrouwen - àlle vrouwen zelfs - de macht grijpen, hem de baas (willen) spelen èn hem de schuld geven van wat zij bedenkt dat er mis gaat. Een briljante maar destructieve vicieuze cirkel is geboren en iedereen gaat mee in die kwade manier van doen.

Dit is geen filosofie.
Dit is observatie en waar-neming.
Dit is ijskoud zo, wat ik zie gebeuren; waarheid, dus. In ieder geval voor mij.

Want ik heb lang genoeg verbouwereerd en verbijsterd hiernaar staan kijken, als geboren onderzoeker, omdat ik niet begreep wat er precies gaande was noch waarom iedereen hierin mee gaat.

Het antwoord is simpel. Uit Angst... voor Straf.

Ieder kind wordt geterroriseerd als het niet exact doet wat er van hem verlangd wordt. Mijn oudste zoon zei het letterlijk, nog als klein kind: "Nu moet ik hier weg want ik ben gewend op mijn kop te krijgen als ik de waarheid heb moeten vertellen."

Iedere volwassene kent dit ook. Als vrouw moet je je richten naar de regels van de stam, maar bij gebrek daaraan, vervult haar eigen moeder die rol. In haar eentje. Als tiran, dus - per definitie zelfs (!).

Iedere man kent dit ook, zijn eigen moeder speelt hem de baas en maakt voor hem de dienst uit, tot hij een vrouw tegenkomt die die rol overneemt en hem, als een klein kind, terroriseert als hij niet doet wat zij wil. En da's meestal niet iets positiefs, valt mij op.

Heel mijn leven zag ik dit gebeuren en in het bijzonder bij het daten - of wat ervoor door moet gaan - kom ik dit gedrag overmatig veel tegen. Het is leidend, zo lijkt het. In het begin gaat alles nog maar je moet bedacht blijven op degene die de macht grijpt, vervolgens agressief wordt en de lakens gaat uitdelen om die macht maar in handen te houden, op niks af, omdat er geen liefde en geen rechtvaardigheid in zitten, laat staan Gezond Verstand.

Kortom: met volstrekt gebrek aan leiderschap, grijpt men de macht. Dat zie ik in het groot, bij landsbeleid, bij instituten en op scholen; en ik zie het in het klein, tussen mensen onderling.

Wie durft te stellen dat dit niet zo is zonder het zelf te onderzoeken, zonder vragen te stellen en zonder rustig op de eigen stoel te blijven zitten, grijpt in wezen zelf die macht en speelt de baas over die ander, vermoordt dialoog en verbiedt de eigen mening van de individu die in feite vrijheid nastreeft... de vrijheid om te bestaan voorop.

En verder de vrijheid om in te zien, te doorzien en te overzien, wat er gebeurt tussen mensen onderling. Of hoe dat beter kan.

Een beetje al te triest om te stellen, dat mensen elkaar het leven zuur willen maken, maar het is zo. Ik zie het in toenemende mate zelfs.
Oh, zeker bepaal jij of dat jouw humeur beïnvloedt of dat jij je omdraait en jouw eigen gang gaat. Zeker.

Maarrr... horen we mensen met inzicht en overzicht dan weg te jagen, wanneer die visie hebben op de gang van zaken, waar ieder individu en zelfs een heel volk haar voordeel mee zou kunnen doen...???

Het is zoveel simpeler. We hebben natuurlijke leiders en goede ideeën te waarderen voor wat ze zijn. Leidend. 
Zo kan een kind van drie jaar oud je al steil achterover doen gaan met rake uitspraken, vanuit de ziel.
Maar dat gaat al niet, als jij zelf al niet gelukkig mag worden. 

Duistere drie | 


Wanneer psychopatisch gedrag de overhand krijgt, intrige leidend wordt en een vleugje narcisme het afmaakt, wordt natuurlijk leiderschap, dat wil zeggen, ingegeven vanuit de ziel oftewel uit het hart, verbannen. Wie afwijkt, wordt gestraft...

En da's precies wat hier in het Westen gebeurd is. Eeuwenlang. Onder druk van 'kerk' is Gevoel - en daarmee Gezond Verstand - verboden. Want hoe kun je een volk beter onderdrukken, dan door het tegen elkaar op te zetten? Nou, door het tegen zichzelf op te zetten...

"Hoe kan ik een ander gunnen wat mij nooit gegund was?" wordt het toonbeeld van zelfsabotage, zelfdestructie en zelfhaat, met als gevolg dat niemand nog zichzelf mag zijn en ieder met elkaar vecht, want ieder grijpt de macht, ieder speelt de baas en ieder vermoordt de sfeer - en de ander.

Daar worden mensen ziek van. Echt goed ziek. Heel erg ziek. Wij gaan er zelfs dood aan. Met onverklaarbare ziekten die niemand begrijpt. Omdat niemand meer naar het lichaam luistert. Terwijl het lichaam nooit liegt.

Dat dat zo geworden is, schijnt niemand te deren maar lijkt mij erg genoeg... moet dat dan zo blijven...??? 
Want nog iets: wie profiteert ervan? "Qui bono?"

Dit is het kardinale punt. Het punt waar het om gaat;

1. kunnen en willen we achterhalen, wat er mis is met deze samenleving, die niet samenleeft?

2. hoe lossen we het op, als iedereen alles sloopt wat positief is èn toestaat dat onze overheden dat voor ons doen...??

3. beseffen we wel, dat het niet oplossen van dergelijke elementaire problemen, heel erg ziek gedrag is??? 
(Zeker, als niemand hiervan profiteert? Alleen de uitvinders van Verdeel en Heers?)

Kennelijk heeft dat nog een naam ook, namelijk:

Stockholm-syndroom...

Wat kun jij doen, om deze wereld, of beter om jouw wereld, een mooiere plek te maken???

Onthoud: don't shoot the messenger oftewel blijf rustig, vriendelijk en respectvol. Dat is het allerbelangrijkste. Kijk naar wat het in jou los maakt. Dat is stap één. Hou dat bij jezelf, dat is stap twee, ipv een ander ermee te terroriseren. Stap drie is: leg jouw hand op jouw hart, adem er naar, minstens een minuut, en reageer dan pas...

Omarm de rust. Geef ingevingen de ruimte. En zie, of je warmte kunt toelaten in jouw leven...

rj | met een bonus, onderaan

Care? Dare? Share: https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2024/03/de-stand-in-de-wereld.html





Bonus: mijn reactie aan een verdwaalde ziel 


Maske. 
Ik heb jou liefde laten zien
Jij mij het omgekeerde ervan

Ik ben niet jouw vijand
Jij bent niet mijn baas

Jij attaqueert en vermoordt mij zonder waarschuwing of oorlogsverklaring. Stiekem. Onder het mom van liefde en verleiding. 

Dergelijke goedbedoelde terreur is niet welkom bij mij en past niet in een beschaving maar jij doet alsof dat gemeengoed is.
Gemeen is het zeker. 
Dom ook.

Dit is Verdeel en Heers... Jij verdedigt en beschermt dat ipv te doorbreken en jouw eigen zooi en puin te transformeren in iets positiefs. 

Zoals ik gedaan heb. Wat jij veroordeelt en mij ziek noemt zodat ik van jou alsnog het werk moet doen dat jij weigert zelfs te overwegen om zelf te doen, dus je verwijt mij wat jij zelf (niet) doet...

DUS - als jij je nu afvraagt waarom het niet gewoon leuk kan zijn tussen twee mensen in het algemeen en jou en mij in het bijzonder...

... besef dan, wat er voor Verbetering vatbaar is.

Niet bij mij kijken maar zelf zoeken. Jij zou de eerste vrouw zijn die dat doet in mijn leven, de rest wil mij dood maar neemt nergens verantwoording voor.

Het is zo simpel. Wanneer iemand vast zit in het eigen onvermogen om te groeien naar een beter mens, moet een ander het maar ontgelden. 
Dat heeft een naam. Stockholm-syndroom. De onderdrukker verdedigen en de goeien slopen want die moeten boeten.

Heel jouw leven zal jou dit voor de voeten blijven lopen tenzij iemand jou erop wijst.
Bij deze. Graag gedaan. 

Vragen?
Luister eens naar Gerry Rafferty: 


Bottomline |


Wij zouden nog steeds samen gelukkig kunnen zijn. Ik merk, dat jij nog aan mij trekt namelijk dus kennelijk ambieer jij dat. Maar ik ben niet degene die de ander de tent uitvecht. Ik blijf gewoon weg, als het niet gaat. Besef, hoe het zit. 


Dit kan helpen; je hoeft mij geen gelijk te geven, maar deze VROUW natuurlijk wel:

woensdag 29 maart 2023

Ik heb er zat van

Echt. Ik ben het zat.
Mensen.
Ze maken je het leven ONMOGELIJK.

Hoe dichter bij je ze staan, hoe erger ze doen. 
"Halen."
"Zuigen."
"Vermoorden" oftewel je dood wensen...

Dat krijg je in een wereld, waar gevoel is verboden

Zojuist ving ik die vibe op van een 'dierbare', je weet wel, zo iemand die mij het liefste "de rest van haar leven om haar heen zou hebben..." Dat hoorde ik een week geleden nog zeggen.
Bezit, dus. Gemak, eigenlijk, om geluk niet in jezelf te zoeken maar van een ander te stelen.

Dit is in wezen overtreffende trap: ik zit intens triest en met tranen achter mijn ogen stil in mijn tuin, nadat ik de hele morgen heb moeten slapen en uitzieken, en heb nu het idee, dat niets in het leven nog leuk is of de moeite waard. Bij alles wat ik bedenk, aan leuke dingen om erop uit te gaan, komt gelijk de vernietigende impuls, dat het toch geen zin heeft.

PRECIES zoals onze tieners zich gedragen, dus eigenlijk.

Vandaar dat ik er maar even bij ging zitten, in mijn tuin. Dan komen de ingevingen vanuit de zieldialoog omhoog; dan geef je dat de ruimte. Want dit is niet v
an mij. Dit is mij opgedrongen.
Dat idee blijkt dan ook projectie te zijn van de genoemde dierbare, die mij nu dood wenst. 

Dit overdrijf ik nu niet. Dit ìs zo. Honderd procent. Ik heb dit eerder gezien, in mijn gr-huwelijk. En recenter, bij mij stalkster, van een dorp verderop, die overigens nog steeds aan mij trekt, alsof het allemaal "zo leuk zou kunnen zijn"... als ik maar meedoe, oftewel al mijn zeggenschap en autonomie inlever; terwijl zij niets anders ambieert en creëert dan strijd om de strijd zelf, continu de sfeer verziekt, alleen maar wil zuigen, levenslust slopen en roven, alles saboteren en mij bovendien dood wensen, waarna ik haar een maand geleden voor de zoveelste keer de wacht heb aangezegd. Want hier heb ik geen trek in, in ruil voor wat dan ook. Dat is zo iemand vol afgunst, die een ander niets gunt, over alles liegt, alles ontkent wat ze doet of wil, en jou de geest probeert te lullen. Net als mijn ex. Alles in ruil voor seks. Want zo wordt dat gepresenteerd. Nah, dacht het niet.

Net als al mijn ex-en eigenlijk, die daarom dan ook mijn ex zijn, en die het niet kunnen hanteren wanneer ik haarfijn benoem wat zij doen. Net als mijn moeder, zelfs, en de rest van de familie; en ik ook hoor van klagers om mij heen, zodat ik vaststel, dat dit niet uniek is voor mij maar een mondiaal probleem waar iedereen mee zit maar wat toch niet besproken kan worden, alsof er taboe op heerst.

Dus gaat iedereen er maar mee door, tegen beter weten in en tot bloedens toe. Stockholm-syndroom, dus eigenlijk, als logisch uitvloeisel van "Verdeel en Heers", Verwar en Plunder; SBS-Z, oftewel Schuld, Boete, Strafen Zonde. We volgen regels die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En wij volgen die, uit angst voor straf.

Daar is het cirkeltje mee rond. 
Letterlijk, want het lijkt een vicieuze cirkel, zonder doorbraak, want niemand ambieert die of lijkt die te ambiëren, want ik zie dit nu al 55 jaar en niemand zie ik pogingen doen om z'n levenskwaliteit te willen verbeteren. NIEMAND. 

Ook niet de klanten die ik voorheen ontving in mijn bedrijf, om te helpen te stoppen met roken, drinken, snoepen, overmatig werken, gamen, sporten, neuken, internetten, winkelen of wat dan ook; die bleven massaal weg, ik kon mijn bedrijf dus wel sluiten, want niemand bleek geïnteresseerd in echt iets oplossen, zodat ik alle tijd kreeg om uit te zoeken, wat er in godsnaam mis is met de wereld waarin niemand leeft en niemand mag leven; waarin iedereen overleeft en zich kapot rent, achter z'n eigen staart aan, zonder door te hebben, dat de wereld en ons samenzijn uitgehold en ondermijnd wordt, structureel en doelbewust, zodat alles nog veel erger gaat worden dan het al is - en het gaat al rampzalig toe. Echt vreselijk. Want het is lente en mooi weer maar ik krijg van iedereen het idee opgedrongen, dat ik dood wil. Wie dat niet raar vindt mag mijn deur voorbij gaan. 

Definitie van een toxische omgeving, lijkt mij, waarin niemand zou moeten willen leven maar waaruit geen ontsnapping mogelijk lijkt, zolang je overal ter wereld hetzelfde gedoe tegenkomt. 

Dus laat dit een uitnodiging zijn, tot dialoog, voor ieder. Met zichzelf. Omdat we het daar te zoeken hebben...

innerlijk geluk.
Levensgeluk, vervulling, en levenslust. 

Als maar niemand mij vragen gaat stellen, want ik vertrouw niemand meer. Dat lijkt mij duidelijk. 
En nu komt de grap, namelijk; niemand STELT vragen...

rj

https://facebook.com/story.php?story_fbid=764448055069493&id=100045129168112