Goeiedag. Dit is mijn "Hier ben ik." Ik was nieuwgierig naar dit leven, hier op aarde, en kom kijken... naar de sfeer. De houding. De intenties.
Ik kom wat halen maar vooral brengen: liefde. Want ik voel steevast de hunkering daarnaar, van anderen. Continu. Overal waar ik kom. En ik zit er vol mee.
Als het goed is zijn wij mensen groepsdieren maar de meesten zijn nu overwegend alleen om een reden. Dan kunnen we niet op een ander leunen. Onderschat dat niet. Dat is elementair; dat we terug bij onszelf komen. Terug bij ons Gevoel. Zeker de empathische HSP's, dat lijken mij de pioniers, die het wiel als eersten uitvinden, nog voor de rest eraan toe is.
Ik kijk om me heen en zie hoe mannen en vrouwen tegen elkaar op worden gezet. Mannen mogen geen man zijn - en bvb geen haar hebben - en vrouwen mogen geen vrouw zijn en moeten staand leren plassen terwijl er 50 genders per jaar bijkomen; de druk is groot. We worden in wezen onderdrukt. Wereldwijd. Met regels, die niemand heeft bedacht, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt. En wij noemen dat normen en waarden...
Ga maar na; we zijn allen Kind van een Systeem, waar niets mag, van alles moet en waar Gevoel verboden is. En wat de meesten nog verdedigen, ook... (Stockholm-syndroom).
Er is geen collectief. We zijn losgeslagen van ons Gevoel, met alle mogelijke vormen van geweld. Daar hebben we dus iets aan te doen. Samen.
Liefst samen maar desnoods alleen. Want ik ga sowieso mijn eigen weg, volg mijn hart en doe wat ik leuk vind. Als Eigen Wijze. Iets dat ik ieder aanraad.
Wat al helpt, is om af en toe samen te komen met gelijkgestemden en uit te wisselen. Immers... "contact is warmte uitwisselen", valt mij op. Als we het goed doen!
Daarom organiseer ik al een paar jaar bijeenkomsten voor vooruitstrevenden, vrijdenkenden, gelijkgestemden, onder de noemer koffiedrinken en motorritjes, voor vrije geesten. Aan de kust of toerritten door het land. Omdat ik een milde en gastvrije energie over mij heb die gelegenheid geeft om te openen en jezelf te zijn, zie ik dat als een taak die ik als vanzelf op mij neem. Het gebeurt gewoon.
Punt is dat men liefde mist. Op de grootst mogelijke schaal. Epidemisch zelfs. Geen wonder. Gevoel is verboden. We mogen zelfs niet gelukkig zijn. Is mij opgevallen.
Dus heeft mijn ziel, diep in mij, ooit besloten:
"Allemaal mooi, maar laten we eens streven naar mens te zijn.
Laten we eens streven naar vrede en harmonie.
Laten we, kortom, onze talenten eens positief in gaan zetten en volwassenheid ambiëren in plaats van elkaar onderhuids naar het leven te staan."
Da's mijn blijdrage aan een betere wereld.
Vreselijk om te zien. Doet pijn aan mijn ogen.
't Wordt inmiddels de hoogste tijd dat men dat onder ogen komt en bespreekbaar durft te maken. In al zijn facetten. Dan pas kunnen we werkelijk zijn wie we zijn! Door niet langer van onszelf weg te lopen maar te staan voor onszelf en tot wasdom te ontwikkelen, dan gebruiken we onze talenten positief.
Tegen mijn kinderen zeg ik: "Doe jouw hand op jouw hart voor je iets zegt of doet. Adem diep in en kom tot jezelf. Dan vertraag je en geef je jouw Gevoel de gelegenheid om te handelen. Ik garandeer je dat dat jou warmer doet handelen en wat meer levensplezier geeft." Probeer maar.
rj
Meerleeslink:
voor als je (weer) tijd hebt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten