Liefde de wereld inbrengen begint met invoelen

Liefde de wereld inbrengen begint met invoelen 

Gisteravond weer eens bij De Quarantine aangewaaid (café in Amsterdam, zijstraat Oostelijke Handelskade). Vreselijk gezellig. Was ogenblikkelijk in gesprek met wat ik noem "nieuwe vrienden". Allemaal ouders. Betrokken ouders. Vervolgens kwamen er nog veel meer bij.

Had net een paar nare aanvaringen achter de rug met agressievelingen dus dit was mooi en welkom. En meer. Leek sjans te hebben met iemand van de bar - een vrouw gelukkig - maar kan er niks mee, tis "aantrekken en afstoten", en mijn nieuwe vrienden Leandra en Jeremy begrepen gelijk hoe zinloos het dan zou zijn om te proberen iets af te spreken om dat te verzilveren. Lea zei mij letterlijk er van weg te blijven; zij kende dit van zichzelf en vond het zonde van mijn tijd.
Buiten na een uur kwekken koud, dus af en toe binnen om op te warmen of te dansen. En toen kwam Eva binnen. Een heerlijke verschijning die duidelijk om zich heen keek, al was het niet opvallend. Ze zou achteraf maar even blijven maar we hebben toch even uitgewisseld. Ik sprak haar aan en het gesprek ontstond vanzelf. Dan weet je dat het stroomt.

Toen ze weg ging vroeg ik, vanuit mijn tenen, of ik iets kon zeggen, geven of doen wat zij nodig had. Iets wat een behoefte zou vervullen. Kennelijk voelde ik haar aan. En sprak mij uit. Ze kwam uit op een knuffel en ik hoorde haar vragen of ik een knuffelaar was. Ik keek vertwijfeld en zei, dat ik haar vóelde en dat er zoveel uitwisseling was; was dat niet belangrijker?

Ze ging en ik zag Lea naar mij kijken, zo van: "Waarom heb jij haar nummer nog niet, pik?" Dus ik naar buiten, zag haar niet, vroeg wat in het rond maarr vond haar aan de overkant van de straat. Ik erheen. Ze zag mij naderen en groette mij al spontaan. Er was nog een kaper op de kust die haar naam noemde, maar ik was een man met een missie, en stond als een huis. Deed even mee met de small talk van vertrekkende omstanders, en wendde mij toen volledig tot Eva.

Wat er gebeurde? Iets leek mij over te nemen. Dit kwam eruit als een vulkaan, van binnenuit: of ze niet contact met mij wilde houden.

Daar mag ik nog aan toevoegen dat, toen zij verkondigde te willen gaan, ik uit het niets riep, met mij handen in de lucht: "ga jij mij missen?!" Ook zoiets. Waarom riep ik dat?? Was de verbinding dan zo sterk?

Ze wierp zachtjes terug dat ze al iemand heeft en ze keek niet schuchter daarbij maar (in mijn beleving) naar beneden kijkend, en stilletjes, voor zichzelf, lacherig. Een opmerkelijk signaal dat ik platsloeg met:
-Daar heb ik het niet over. Wat is er mis met "uitwisseling"?

We hadden oprecht en open staan praten over wat ons bezighield oftewel bezielde, ik had verteld over mijn plons in zee - en de bijbehorende levenslust - en zij over haar ijsman Wim Hof-ervaringen, we hadden echt staan uitwisselen, volledig intuïtief. Althans, zo leek het mij.

Ze gaf mij haar nummer zonder dralen en ik tikte dat in, in mijn niet zo smartfoon, de old school Nokia, en liet die haar bellen. En we gingen elk ons weegs. Eenmaal binnen liet ik Lea mijn foon zien met haar nummer, dat ik terplekke opsloeg.

Dit is het laatste weekend bij de Quarantine, daarna is die gesloten. Vanavond ben ik er dus weer, voor oude en nieuwe vrienden, om te verbinden, om het leven te vieren, en om mijn makkers van gisteravond te trakteren die mij gister zo verwend hebben.
En Eva? Geen idee. Ik ben niet opdringerig en plak niet als een postzegel. Iets gaat vanzelf of gaat niet. Gisteravond was mooi en prachtig maar ik ben niet op zoek naar liefde, noch naar een relatie noch naar "een vrouw".
Dus wat moet ik dan met haar nummer?
Ik zal je zeggen wat ik deed. Ik reikte diep van binnen en schreef vanuit de bodem van mijn hart het volgende - en probeer het te lezen zoals het er staat, niet zoals je verwacht:
-

Eva, wij ontmoetten elkaar gisteravond omdat ik reageerde op jouw uitreiken.
Kennelijk reik jij uit.
Uit mijn reacties op jou, distilleer ik dat het gaat om Liefde in de puurste vorm.
Liefde... kent kennelijk niemand die hier opgroeit in het wilde westen.

Ik liet jou onafhankelijkheid zien. Ik vertelde over mijn plons in de zee en in de zaan. Mijn rit naar hier, op de brommer.

Ik bood jou vriendschap. Ik bood jou diepgaandere verbinding dan jij mogelijk ooit eerder hebt ervaren omdat alle gevoel, liefde en geluk afketst op aangeleerde onzin oftewel ego.

Ik bood jou mijn tijd, warmte, liefde en aandacht. Waarom? Omdat jij dat kwam zoeken en er gillend behoefte aan leek te hebben.

Wat deed jij daarmee?

Jij pareerde het. Want jij hebt al een lover. Jij hebt al iemand. Jij hebt al bezit. Maarrr...

Heb jij ook jezelf?
Kun jij genieten van het ogenblik zonder in jouw "moeten" te schieten?

(1/2; sms in twee delen)

"Het gaat er niet eens om of het klopt wat ik zeg of stel.

Het gaat om jouw reactie. De drogredenen waarmee jij mij pareert"
-

Dat schreef ik vanmorgen aan iemand en nu aan jou.

Stel nou, dat jij geen liefde kent noch hebt gekend. Hoe herken jij dat dan, als het voor je staat?
Wat leren de mensen in dit beschaafde westen als het gaat om Liefde, warmte, gevoel en geluk?

Men loopt ervoor weg, veroordeelt het, ridiculiseert het en benadeelt zo zichzelf.

Jazeker. Wij leren onszelf te verraden.
Dat heet: "jij doet jezelf tekort".

Daar zit geen oordeel in, slechts observatie.

Ik schrijf over dergelijke innerlijke strijd, in dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl

Liefs, rj
-

Epiloog, naschrift en update

klik voor vergroting

Wat hieruit komt? Maakt niet uit. Ik doe, zeg en schrijf wat ik heb te doen. Dat is van binnenuit, vanuit mijn tenen dus zo oprecht mogelijk. Deze boodschap was voor haar en wat ze ermee doet is voor haar, dat kan jaren doorwerken.

Ik zie mezelf telkens op mensen of situaties afstappen om anderen te steunen, er te ZIJN, of hen op andere gedachten te brengen door te relativeren of zelfs te confronteren. Om te leren. Vraag maar na bij Alchemist Garden, daar kent men mij inmiddels 13 jaar.

Afsluiter: ik vond een prachtige tekst vanmorgen, hieronder herhaald:

"Empaths can feel
- people's real feelings when looking at the pictures
- energy and intentions through text messages
- global anxiety when they don't protect their energy
- happy from small things in life
- unspoken words and lies
- certain events before they manifest
- anxiety from news and violent movies"

Update

Eind van de dag is er nog geen reactie. Twee dagen later ook niet. Het weekend is inmiddels voorbij. Vermoedelijk is mevrouw "doorzien", "gepikeerd" of gewoon "niet geïnteresseerd genoeg" en is het "spel" tussen man en vrouw*) op voorhand uit haar handen geslagen, aangezien ondergetekende daar niet aan mee doet. Er is "iets", liefde, aantrekking, verbinding, of die is er niet. Er is een hartsverbinding of die is er niet. Kennelijk is er zelfs geen interesse. Soit. Dan niet.

rj

Care? Dare? Share: https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/liefde-de-wereld-inbrengen-begint-met-invoelen.html

*) Meerleeslink:

https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/09/van-spel-naar-volwassen-gedrag.html