Ieder dient dus zijn of haar eigen onderzoek te doen. Wat beweegt ons? Waarom doen we zo? Waarom vallen we anderen lastig met wat ons dwars zit?
Dat niet alleen. Zo geven we gewoonten en gebruiken door van generatie op generatie, of ze nu positief en bruikbaar zijn, of niet; ook negatieve in het kader van "doe nu maar wat ik zeg". En juist daar gaat het mis.
De ergste vorm is de onuitgesproken manier van anderen beïnvloeden: vaders en (nog veel meer) moeders laten hun kinderen VOELEN wat ze van hen willen. Versterkt door BOOSHEID als pressiemiddel en als voertuig voor hun onvrede en onvermogen, leggen ouders op die manier hun kinderen op wat hen op hun beurt ook is opgelegd door hun ouders toen ze zelf klein waren. Het doen voelen wat er van je verlangd wordt stopt een kind in een onnatuurlijk keurslijf zonder dat het de vrijheid heeft te doen wat het wil; vrijheid heeft het niet en in plaats van dat ouders zich verbinden met kinderen, samen plezier maken en spelenderwijs het kind de gebruiken leert, gebeurt dit op commanderende toon en negatieve intentie. Alsof het kind iets fout gedaan heeft. Waardoor het kind zich wild schrikt omdat er een lading boosheid in elk bericht zit.
Het blindelings volgen van die weg van doorgeven, getuigt niet van intelligentie maar van conformeren oftewel van blind kuddegedrag. Er is derhalve geen positief aspect aan te vinden. Kennelijk is het volwassen geworden kind dat zo doet naar eigen kinderen, angstig om de loyaliteit te verbreken en zo buiten de groep geplaatst te worden en/of straf op te lopen, want de woede waarmee ouders hun kinderen sturen slaat diepe kraters van wonden als dat structureel plaatsvindt; zo krijg je in feite structurele emotionele verkrachting, waarbij kracht gelijk staat aan geweld.
Hier is het oeroude gebruik van de kerk zichtbaar: wie afwijkt, wordt gestraft. Het voorbeeld moet gesteld.
In het dorp waar iemand een misstap maakte werd je met de nek aangekeken ten teken dat je een misstap begaan had. Ultiem verraad bleek het te zijn, als je van de verkeerde kant was oftewel de verkeerde kerk. Je ging daar niet mee om. Dat dat pas verraad is naar iemand van jouw eigen soort, daar stonden de mensen niet of onvoldoende bij stil. Maar in feite was het precies omgekeerd zo.
Het is niet moeilijk om het in te zien, wanneer je eenmaal de ogen opent. Het is echter niet iedereen gegeven. Het vraagt bereidheid om voorbij het aangeleerde, slecht-menselijke gedrag te kijken. Juist dat laatste weerhoudt ons van natuurlijk handelen en gezond verstand en is er de grootste opponent van. Aangeleerde patronen zijn ons opgelegd en vallen onder afgedwongen loyaliteit wat natuurlijk handelen en gezond verstand in de weg staan.
Het is er echter tijd voor, om ons de ogen te openen, te gaan voor gezond verstand en natuurlijk handelen, en weg te blijven van het meedogenloos straffen van hen die afwijken, gelijk de vijf apen in het vijf-apen-experiment, die elkaar straften als één de ladder op klom naar de bananen, omdat dan de hele groep werd natgespoten.
"In het land der blinden is één-oog outcast" mag zo niet blijven. Het is onlogisch, tegenstrijdig en onnatuurlijk om zo te doen en zeker om zo te blijven doen.
We dienen individuele talenten op waarde te schatten en daarmee individuen op waarde te schatten in plaats van onszelf en onze kinderen in het vormpje van eenheidsworst te gieten, als het enige argument is, dat wij dat vroeger óók moesten. Leerplicht is er alléén voor de staat, niet voor de individu. Zoek het maar op. We worden gedwongen op een illegale manier en laten ons zo van onze vrijheid beroven en raken zo geïsoleerd van onze stam en van de hechte gemeenschap. Kinderen op school, werkende klasse op het werk en de ouden in het verzorgingstehuis. Niemand leeft meer samen, ouden en jongeren spelen niet meer door elkaar heen, niemand is ooit volwassen geworden en er is geen lol meer aan. Dat is wat ons is voorgeschoteld en we gaan er grif in mee zonder ooit voor onszelf te evalueren of dit wel klopt voor ons eigen gevoel.
Nee, natuurlijk klopt het niet. Daarom ontstaan er op microniveau spontane samenleefinitiatieven waarin dit weer terugkomt, omdat de huidige 'samenleving' niet werkt, omdat men niet samenleeft. Men leeft eigenlijk helemaal niet. Men kijkt tv en wacht tot men dood gaat zonder ooit geleefd te hebben.
Het is 2017. Dit is aquarius. Het tijdperk van grote veranderingen is aangebroken. De waterdrager toont ons vrijheid van denken en leven. Water kun je niet houden, het is het symbool van vrijheid. Je dient daarin mee te gaan anders krijg je het hopeloos van je ziel te verduren.
Van jezelf, dus.
Van niemand anders.++
eerder gepubliceerd op: fb.com/1239364092839922
Geen opmerkingen:
Een reactie posten