donderdag 4 januari 2018

Macht ambiëren we allemaal

Macht. We ambiëren het allemaal. Niet alleen De Man. Ik heb het over het vrouwelijk geslacht. Vrouwen bespelen je mentaal totdat je hapt, en dan doet en zegt wat zij willen;
Totale controle dus.
Totale overheersing.
Totale macht.

Schreef zojuist aan iemand, die ik gezegd heb niet meer te willen zien maar die zich steeds weer aan me opdringt en mij laat zien wat een vrouw zoal kan - en mijn moeder dus vroeger ook deed:

Bezitsdrang als essentie achter onze drijfveren

"Macht. Het enige wat jij ambiëert is macht. Macht met jouw borsten, macht met jouw handen door mij aan te raken. Ik droomde van een bootreis in een oud schip, met veel mensen, waar een voor mij onbekende vrouw mij intiem aanraakte en mij tot ejaculatie probeerde te bewegen. Er zit geen liefde in. Alleen bezitsdrang.
Dit... is wat àlle vrouwen lijken na te streven. Macht over hun man. Als wraak voor hoe er met hen ooit is omgesprongen zodat zij tot de meest verraderlijke aanvaller ooit zijn opgeleid, door hen ervan te overtuigen dat ze het laagste zijn, en continu 'hun' mannen het leven zuur maken.

Jij bent niet te vertrouwen zolang je dat niet corrigeert. Door het te overwinnen in jezelf.
En daar geef jij totaal geen blijk van dat te willen. Integendeel. Je kijkt hoever je jouw spelletje kunt spelen. Ook op afstand. Juist zo. Dàt is wat jij doet. Spelen. Macht uitoefenen. Gestoord gedrag gekopieerd van een gestoorde maatschappij."

Klant druipt af onder druk van zijn vrouw

Doet mij denken aan een man die ooit naar mij toekwam voor hulp (toen ik nog een coachingspraktijk had) maar klaarblijkelijk door zijn vrouw geregeerd en bestuurd werd want de ontmoeting erna was alles anders. Hij wilde opeens helemaal niets meer. Toen ik hem later naast zijn vrouw op straat zag lopen - als een hondje - stond haar gezicht op oorlog en toonde hebben-hebben-hebben, alsof ik getracht zou hebben haar ultieme speeltje van haar af te pakken.

Overheersende Moeder Overste

Mijn moeder wilde per sé mee tapijt uitkiezen voor mijn eerste zelfstandige woning. Onderweg vergat ik wat ik nu zelf wilde en vroeg haar om raad. DÀT was exact wat zij wilde. Nu kon zij haar macht uitoefenen; zich overal mee bemoeien, hoe gewelddadig dit eigenlijk ook was, qua intentie.
Ze zei mij achteraf - op de terugweg - lol te hebben over hoe ik in de winkel exact verwoordde wat zij mij had gesuggereerd.
Dit begreep ik aanvankelijk niet. Wat is de lol daar nu aan? Of doelde zij op leedvermaak?? Er zit louter een sadistisch randje aan om haar zoon zo te willen bespelen.

Bemoeizucht van vrouwen: (nog) erger dan van mannen

En toch is dit hoe het is. Zo gaan vrouwen met 'hun' mannen om. Alles is macht voor hen. En wij - onze ziel - laten dat aanvankelijk toe om de spiegel voor hen te kunnen zijn en hen zo te helpen er overheen te groeien omdat sadisme nu eenmaal niet positief is maar wel doorzichtig.
Toch blijven ze er gewoon mee doorgaan...
Hoe kunnen we hen uitleggen, dat zij zich niet met anderen te bemoeien hebben?
Hoe kunnen we hen uitleggen, dat ze zichzelf zo intens tekort doen en zelfs verraden?
Vrouwen menen collectief verder te zijn dan mannen, qua innerlijke ontwikkeling. Ja, dat klopt. Ze zitten verder en dieper de shit in. Zie hen er maar eens uit te trekken...

"Vrouwen menen collectief verder te zijn dan mannen, qua innerlijke ontwikkeling. Ja, dat klopt. Ze zitten verder en dieper de shit in. Zie hen er maar eens uit te trekken"

Verbaal handgemeen

We zijn er nog niet. Ik kreeg gister verbaal handgemeen met een 'vriend' op feestboek over mijn reactie onder zijn enorm lange guru-tekst. Hij zei goeie dingen maar haalde er van alles bij en... alles moest precies op zijn manier, bleek, toen ik reageerde; toen ik wat zei was de guru ontstemd en riep mij boos tot de orde; ik had niet mogen stellen dat de vrouw die op hem reageerde zich als meisje opstelde en ik had zeker niet mogen stellen dat zij zeurde.
Het bees'je bij z'n naam noemen moest dus alleen op de manier die hij bewandelde en toen ik dat (als eerste zelfs) roemde kreeg ik dat bikkelhard in mijn nek terug, als een klein kind dat gezien wil worden en anderen moesten vooral naar hem luisteren. Agressief gedrag, dus.

Zijn reactie heb ik niet bewaard en ging verloren toen hij mij ontvriendde, maar mijn eerste reactie wel en die luidde als volgt:

"Deze vrouw mag zich als meisje gedragen en zeuren over haar eigen tekortkomingen net zo lang tot een ander het voor haar opknapt, maar de enige die daarvan afknapt is de partner die er niet intrapt. Waarom zou je een partner zoeken buiten jezelf zolang je nog geen partner van jezelf bent?
Mannen en vrouwen fungeren als spiegels voor elkaar en gunnen elkaar de les. Daaraan blind voorbij gaan door vanuit ivoren toren te stellen dat iemand (of het hele kamp vrouwen) verder is, is wreed en niet terzake maar een minne poging om De Man te onderwerpen, en kan dus als niets anders dan overheers- en bezitsdrang gezien worden.

Eigen partner

Haal je de essentie eruit? We dienen dus onze eigen partner te zijn en daar alles voor te doen. Daarom bestaat deze blog. Om elkaar keihard de spiegel voor te houden. Omdat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Dat werkt nooit. Benoem hoe het is. Duidelijk, Precies, Eenduidig en Volledig.


Over huiswerk gesproken... Bestudeer eens de songteksten van "(I am a) Woman in love" (youtu.be/0KJ60uJZ3-Q), van "I don't know how to love him" (youtu.be/lS2nX4fuzqc) en van "I have never been to me" (youtu.be/SZgIk2b68gQ).
Bottom line is: "Save me" (youtu.be/C3q9BBYkk4)."

Wat ik verwoord is geen haat naar vrouwen. Integendeel. Zo ziet de reikende hand eruit... om dit samen te doen...++

gepubliceerd als facebook.com/HetLichaamLiegtNooit/posts/1389090407867289 op 3 januari 2018

Zie ook de vorige blog: "Droom over onze sabotage | Wat wij doen en hoe dat zit";
dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/droom-over-onze-sabotage-wat-wij-doen.html

Volgende blog: "rouwproces - leven in een bubbel": dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2018/01/rouwproces-leven-in-een-bubbel.html

Geen opmerkingen:

Een reactie posten