Laten we het liever eens over ideeën hebben.
We zijn allemaal spiegels van elkaar en we zijn hier om te leren. We kunnen geen fouten maken; fouten bestaan niet. Want we zijn hier om te leren, immers.
Wat heeft het dan voor zin om elkaar verwijten te maken? Dat wijst ons op onszelf. Dat wijst ons op wat er in ons leeft. Hoe zouden awe daar anders ooit achter komen?
Dat betekent, dat ieder ander ons de spiegel voorhoudt. Ook kleine kinderen. Juist die. Die zijn nog ongerept, zitten dicht bij het gevoel en tonen en spreken waarheid. Totdat we hen dat ontnemen. En hen straffen voor wat wij zelf doen. Of voor wat we hen niet gunnen omdat het ons ook nooit gegund was.
Kinderen wijzen ons dus op ons aangeleerde, verbijsterende, kinderachtige gedrag.
Wie de eigen emotionele pijn (verdriet en boosheid) leert dragen, door dergelijke signalen te omarmen, komt zuiver in het leven te staan – datgene dat we allemaal zeggen te willen bereiken.
Het idee is goed. Nu de uitvoering nog.
Kijk naar wat ons weerhoudt – uit eigenbelang. Of leedvermaak.++
-
Bron: uitspraak (citaat) van Eleonor Roosevelt; “Great minds discuss ideas. Average minds discuss events. Small minds discuss people.”
Vorige blog: "Waarom vallen we elkaar lastig? Welke steun zoeken wij bij elkaar?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten