"Heb jij vrienden?", vroeg olof
- 'Geen idee; niet dat ik weet', zei ik
"Jij kunt je niet verstoppen. Mensen houden van jou; ik ook."
Een grotere liefdesbetuiging ken ik niet. Olof was jarenlang mijn mentor, tot het afscheid in 2012, omdat ik mijn eigen weg moest gaan. En dat deed ik.
Relaties |
Relaties komen in alle soorten en maten. Een vriend, dat wil zeggen iemand die ik opzocht, bijstond, hielp en vergezelde, kan ook een relatie heten, totdat er iets in hem opstaat dat met intense, verzengende woede vergeleken kan worden, en dan moet het stuk. Onbewust, maar doelbewust.
"Furie, manie en hysterie", komen dan tevoorschijn. Meiden doen ook zo, naar hun partners, in ieder geval de meiden in mijn leven en aangezien ik niet denk dat zij dat gedrag zelf uitgevonden hebben, vermoed ik dat dat eerder een mondiaal probleem is, als voortvloeisel van Verdeel en Heers.
Gevolgen van karikaturaal en parasitair gedrag |
"Kerel, ik lig ziek in mijn bed.
Ik heb last van dit soort praktijken, ik ben tot niets in staat momenteel, ben doodmoe, uitgeput, net geslapen, na mijn afspraken. Da's het effect, met alle respect. Met jou in de hoofdrol.
Gezondheid lijkt het belangrijkste, zegt men, maar zo'n ding is nog véél belangrijker; zolang ik leef komen mensen plunderen, jij bent daar ook creatief in. Besef gerust dat dat niet positief is. Sinds gister wordt mijn energie doelbewust gedraineerd.
Je bent niet de enige die zo doet, de hele wereld lijkt tot dergelijk zuigend gedrag in staat te zijn; sommigen gaan eraan onderdoor, anderen doen hetzelfde dus nemen dat over. Het is destructief gedrag. Ik noem het parasitair.
Jij zoekt nu naar een ingang om mij weer dwars te zitten.
Jij maakt er zelfs een halszaak van.
Niet origineel. Iedereen kent en doet dit. Knap bedacht. Denk je misschien. Briljant is het. Maar wel briljant negatief. Iets afbreken is nog geen opbouwen, echter.
Zo val jij mensen lastig.
Zo val je mensen aan.
Jij poneert een stelling ("doe eens rustig, jij bent niet rustig") en de ander moet het oplossen. Hmm.
Ik kan jou niet veranderen, dat kun jij alleen zelf.
Ik kan jou alleen laten zien, wat jij zelf doet... en welk effect dat heeft.
Het is ziekmakend.
Ik loop er niet voor weg, nooit gedaan, ik ga er echter wel aan onderdoor.
Da's een beetje jammer.
Ik heb jou, afgelopen dagen, uitgebreid de gelegenheid gegeven om tot inkeer te komen (waarbij ik jou de meest tegenstrijdige dingen heb horen roepen) en zelfs (gelegenheid) om jouw leven te beteren en...
... het enige wat jij doet, is de door jouw gecreëerde situatie nog erger maken.
Het houdt niet op. Dit is jouw methode. En daar wijk jij niet vanaf.
Maar dat zou wel moeten. Want dit is geen leven, dit is overleven.
Zo drijf jij mensen tot waanzin. Je sloopt ze.
Mijn ex kon dat ook.
Daarom ben ik liever alleen... nadat ik jaren bij haar in de leer was, en alle trucs leerde (her)kennen.
En door mij tussen de mensen te begeven, blijf ik in training...
...maar het is vreselijk hier op aarde, de wereld is een toxische omgeving, mensen doen afschuwelijk naar elkaar.
Concreet over dat ding.
Ik wil je laten weten, dat:
* jouw idee een briljant bedacht en door jou gecreëerd probleem is met als kenmerk dat ik het moet oplossen
* het lijkt op 'de VERZONNEN STELLING'; jij verzint een probleem dat een ander maar moet oplossen; waar de ander verantwoordelijk voor wordt gemaakt, waar de ander de schuld van krijgt en de ander - ook nog - voor wordt gestraft
* daar werk ik niet aan mee
* ik heb genoeg gedaan voor jou, op verschillende manieren, door mee te gaan, mee te denken, er te zijn, mijn goede invloed te delen, enzo
* jij hebt mij -opzettelijk- een enorme poets gebakken, verontschuldigt je niet, maar wilt mij blijven lastigvallen, verzint aan de lopende band nieuwe problemen
(ik zeg niet dat er wel of geen beschadigingen op het ding zitten, dat zal best; ik zeg alleen dat jij er zelf een probleem rond gecreëerd hebt en er een STELLING van maakt, en ik moet mijn aandacht, energie en moeite ter beschikking stellen als "oplossing", en da's gewoon niet oké)
-
Wat jij zou kunnen doen, is:
* achter jouw oren krabben over wat je nu eigenlijk voor hels plan hebt bedacht
* achter jouw oren krabben over het opscheppen over jouw geld, jouw fysieke kracht en de meiden in jouw leven
* achter jouw oren krabben over al die interessantdoenerij
* stoppen met die flauwekul
* stoppen met halen bij een ander
* beginnen met mens te worden en de lol in jezelf te vinden zoals ik heb gedaan ipv door te gaan op die platgelopen vicieuze cirkel, die doodlopende weg zonder levensvreugde, waarbij je continu anderen nodig hebt om het dragelijk te houden
* te beseffen dat je GELUK in jouw leven toe mag laten, en dat begint bij jezelf, letterlijk
* al het andere is buiten jezelf, geld ook
tis maar een idee
daar doe jij niks mee
maar ik had het te noemen, zodat je het bestaan ervan weet, nu
rj
bonus: meerleeslink;
iets over liefde - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2023/04/iets-over-liefde.html
-
Ploatjes
Naschrift |
Natuurlijk legt iemand op oorlogspad alles naast zich neer en kijkt hoever hij het spel kan spelen.
Hij vond dat ik het los moest laten en dat het wel komt als ik weer beter ben. Uitstel dus... Goh, wat genereus. Ogenblikkelijk schreef ik terug:
"Da's geen oplossing
neem gerust mijn suggesties ter harte, op het eind
ik ben niet zomaar iemand
ik heb onderzoek gedaan naar menselijk gedrag
doe jouw voordeel ermee
dit is naast je neerleggen
"eigen wijs zijn" is prima; dat is eigen wijsheid gebruiken en inzetten
dat is dit niet
dit is kop in het zand, eerlijk gezegd
met alle respect... laat jij dat zien
snap je
-
mijn beterschap staat er los van en is mijn zaak
jouw aandeel, jouw verantwoordelijkheid
ontloop niet langer jouw verantwoordelijkheid
dan loop je weg
uit jouw eigen leven"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten