Gastlezing: Brengt het hart terug in het bedrijf! | Wat doen we verkeerd - we zijn hier om te spelen en te leren maar dat doen we niet

zo'n 4500 woorden inmiddels | als mp3 | nieuwe inleiding op facebook |

Brengt het hart terug in het bedrijf is een moeilijk onderwerp omdat er zóveel mee samenhangt dat het een herinrichting van je hele geloofsstructuur vereist en dat gaan we in één avond niet redden. Of ik kan mijn verhaal domweg afsteken in de hoop dat ik er een enkeling mee besmet - terwijl de rest wegloopt. Mijn uitdaging is een manier te vinden om u allemaal mee te krijgen tot het eind van mijn betoog.  

Wie zei ooit: “Het is makkelijker een volk te misleiden dan te overtuigen dat ze misleid worden”?

Wat is de doelstelling van deze club? Openstaan en nieuwe dingen leren van elkaar? Dan zit ik hier goed! Want ik heb gespaard...

Afstemmen: “stay tuned” - vanuit verbinding voel je je veilig

Wat wij eerst te doen hebben, eerst, nu, is afstemmen. Op elkaar. U en ik. Voorbeeld: op mijn middelbare school was er één docent die ik niet begreep. Het stootte af; geen woord van wat hij zei kwam binnen. Ik moest aantekeningen maken die ik thuis nog steeds niet begreep. Een opluchting toen ik na een jaar een andere onderwijzer voor dat vak (geschiedenis) kreeg. Toen ik heao deed kwam dat opnieuw voor; er was één docent die ik niet kon volgen. Ik begreep geen woord van wat hij zei. Na verloop van tijd kwam ik -waarschijnlijk door overleg met iemand die me de tip gaf- op het idee om af te stemmen. Zo noem ik het nu, althans. Uiteindelijk werd die docent zelfs mijn scriptiebegeleider en we werden de beste vrienden, ik kan 'm nu nog steeds bellen en opzoeken.  
Afstemmen brengt ons de verbinding die nodig is dat je alles begrijpt op de manier zoals de boodschap bedoeld is. Schreeuwen is dan niet nodig en als er een vraag is gaat die gestroomlijnd mee in het geheel, vanuit dialoog - wacht daar heb ik een mooie zinsnede bij:

“Dialoog is een beeldschoon ding. Daarbij respecteren en waarderen de gesprekspartners elkaar en doen dat vanuit verbinding. Schreeuwen is dan niet nodig, laat staan overschreeuwen, omdat ieder gehoord wordt en dat weet van elkaar.
Sommigen staan niet open voor dialoog. Soms verkiest men discussie, ander woord voor touwtrekken.”

Daar gaan we, meteen in praktijk brengen: doe je armen èn je benen eens over elkaar en kijk me aan met een grimas van: “Jóngen... néém er nog één”. Doe dat hooguit enkele tellen, niet langer, da's erg genoeg. En verander nu je lichaamshouding naar OPEN door je armen en benen ontspannen te plooien (lekkere woordkeus weer!), haal heel diep adem en toon je beste zelf met een enorme grijns als had je èn de lotto èn de liefdesrelatie van je leven in één keer te pakken tijdens een cruise op de Atlantic; ja, toe maar, die Grijns, mensen, alsjeblieft, die niet-te-houden-grijns die toont dat wij niet uit het veld te slaan zijn! Dat werkt dóór namelijk en da's nodig want het onderwerp van vanavond heeft nodig dat we alle zeilen bijzetten, en dat kunnen we alleen sámen doen - dus kom op met die Colgate-tandpasta-glimlach! Geloof me nou, dat helpt. Lichaamstaal en psyche hebben interactie met elkaar; dat werkt beide kanten op.

Wat ik vraag van jou is dit: als jij belooft dat je er alles aan zult doen om in verbinding oftewel in afstemming met de spreker te zijn en te blijven tot het eind, dan beloof en garandeer ik dat je er ten eerste alles uit zult halen wat erin zit en dat is niet mis, ten tweede dat ik je NOOIT zal laten vallen en dat alles wat ik zeg een positieve intentie kent - namelijk om samen te groeien want “we zijn hier om te leren” en dat doen we samen; en ten derde is het een stuk plezieriger voor jou en je buren als je dat nastreeft - van begin tot eind! 
Ik ben persoonlijk en vertel over eigen ervaringen en toon zo, dat ik te vertrouwen ben. Zorg jij dat jij ook te vertrouwen bent en dat doe je zo: laat dènken even met rust. Laat alle mogelijke oordelen even rusten. Die verstoren de boel namelijk. Sta open voor nieuwe dingen. Een nieuwe visie, zelfs.
Als je dat lukt... dan wordt het een heel andere avond dan gebruikelijk - een stuk harmonieuzer ipv de gebruikelijke kleerscheuren omdat we bijvoorbeeld ons niet gehoord voelden. Ten overvloede: heb je een vraag, kom ermee, breek in, voel je vrij. Blijf in die afstemming.
We gaan beginnen.

Wie van u heeft er kinderen? 

Beter: wie van u is zelf ooit kind geweest? (Kun je het je nog herinneren?)
Uit onderzoek van een gewezen docent blijkt dat er zeven lessen zijn die kinderen (wij dus) leren. 

Ik wil je meenemen op een reis die ik gemaakt heb en daarom acht ik het van belang om te beginnen bij het begin. Ik ben er achter gekomen wat je op school wèrkelijk leert en hoe fundamenteel belangrijk dat is gebleken voor de rest van ons leven. Hier zijn de zeven lessen die wij leren op school:

1. een kind leert verwarring in plaats van samenhang en leert te veel oppervlakkige feitenkennis boven enthousiasme
2. blijf in de klas(se) waar je thuishoort. Individualiteit is daarmee in strijd en derhalve de vloek van elk systeem van classificatie.
3. Kinderen leren onverschilligheid. Wat je ook doet op school, niets is de moeite waard om af te maken als de bel gaat.
4. Emotionele afhankelijkheid door straffen en belonen, is een volgende les. De leraar is degene die gunsten kan verlenen en zonder reden weer intrekken, rechten zijn er niet; goed gedrag houdt de kinderen gegijzeld.
5. Intellectuele afhankelijkheid: ze moeten wachten tot een leraar vertelt wat ze moeten doen. Het is de belangrijkste les van allemaal: we moeten wachten op anderen, beter getraind, hoger in hiërarchie, ouder, om betekenis te kunnen geven aan ons leven.
6. Zelfvertrouwen is voorwaardelijk, afhankelijk van de mening van een expert. Kinderen daarentegen die van hun ouders geleerd hebben, dat ze van hen houden ondanks alles, laten zich onmogelijk conformeren.
NB: Dat noemen we onvoorwaardelijke liefde en zie wat dat oplevert; eigenwaarde en zelfvertrouwen èn zelf-verantwoordelijk gedrag
7. Afwezigheid van privacy. Er zijn geen privé-ruimtes voor kinderen, geen privé-tijd. School breidt zelfs haar invloed uit door huiswerk, anders kan het voorkomen dat kinderen thuis iets leren buiten de autoriteit van de leraar om, of van een wijs iemand uit de buurt.”  

Hierachter schuilt een eenvoudig idee: ieder van ons moet perfect en afhankelijk gemanaged kunnen worden en daarvoor gebruikt men elke truc uit het boekje: psychologie, sociale druk of bruut geweld.
Midas Dekkers schrijft hierover in zijn boek De Larf:  “Op school wordt de nieuwsgierigheid vermoord. Je krijgt er antwoord op vragen die je je nooit hebt gesteld en blijft met de echte vragen zitten tot het vlammetje flakkert en dooft.
Op school beschouwen ze je als een vat dat moet worden volgestampt, niet als een spons die zich vanzelf volzuigt, zolang je de gaatjes maar niet met onzin verstopt.
Het is bijna onmogelijk om een kind het leren te beletten, maar op school krijgen ze het voor elkaar (p. 152)”.
“... scholen zijn niet zozeer gebouwd om kinderen iets te leren als wel om de maatschappij van ze te vrijwaren, ongeveer zoals gevangenissen dienen om de maatschappij tegen boeven te beschermen (p. 222).”...

Ik knip en plak ogenschijnlijk totaal verschillende onderwerpen aan elkaar, omdat ik er verband tussen zag en om dat te lijmen heb ik de volgende Centrale Vraag geformuleerd - oftewel de Hamvraag: 

Wanneer is iemand succesvol?

Even dit vooraf.

Ik vraag normaal 15.000 euro voor een avondje optreden maar heb graag de fles wijn geaccepteerd omdat ik mijn boodschap graag verspreid en hou van ruilen. Ruilmiddel dus, op weg naar de ruil-economie. Ik rij -vanwege die absurde bedragen- een grotere auto dan allen bij elkaar maar ben op de motor nu dus steek iedereen de loef af. Qua vrijheid. Ik drink geen wijn dus ik ruil 'm straks in voor een paar liter benzine. Ik wil het met je hebben over de grootste, de dikste en de sterkste. Ik wil het met je hebben over vrijheid. En bovenal wil ik het hebben over: wat maakt iemand werkelijk succesvol - en hoe ziet werkelijke rijkdom eruit? 

De uitkomst heeft mij verrast en zal jou waarschijnlijk niet verrassen als je vast zit in dat dogma waarmee ik net begon.

Mij is verteld dat humor vaak ’t beste werkt - welke boodschap je ook brengt. Wel, daar gaan we. Als jij vanavond met een klotegevoel naar huis gaat is mijn doel bereikt. Missie geslaagd. Het is namelijk een teringzooi in de wereld dus er is geen plek voor lichtzinnigheid. Want jij hebt er aan meegeholpen. Ik ga jou voorhouden hoe verbijsterend lachwekkend en karikaturaal mijn wereld in elkaar zit en ik sta hier om je te besmetten met mijn inzichten en ideeën en positiviteit. De wereld veranderen begint met inzien dat het niet naar je zin gaat. Jezèlf veranderen gebeurt pas, als je vastloopt. Ik wens het iedereen toe. Zit je? Daar gaan we.

Even afkaderen. De speelruimte voor vanavond bepalen en die is grenzeloos want ik ken en heb geen grenzen en ben niet bang om me te laten zien. Met de billen bloot dus. Tijd om eerlijk te zijn tegen onszelf. Waarheid voorop. Zonder waarheid liegen we tegen onszelf en dat past niet. Dat dien je niet te accepteren. Dat dienen WIJ niet te accepteren. 
Een roker vertelde mij ooit, dat rokers liegen tegen zichzelf. 
Auto's roken ook.
Wie nog meer liegt tegen zichzelf?
Wie nog meer staat 's morgens op met het idee: “Ik zou graag (de dingen) iets anders willen doen, maar wat? En HOE?”
Wie nog meer staat 's morgens op met: “Is dit àlles??”

Waar ik je toe tracht te verlokken is: we weten alláng hoe het moet... Maar dóen we dat ook??

Even voor de goede orde: niemand wens ik een klotegevoel toe, hoor. Maar wees eerlijk. Als IK jou een rotgevoel kan bezorgen, waarom heb jij mij dan in Godsnaam de afstandbediening van jouw gemoedstoestand gegeven???

Ik loog ook, hoor. Ik ging ook voor: “Buisje, boompje, beestje.” Niet meer. Kijk naar me. Ik ben nu een zwerver in de positieve zin. Iemand die inzichten verspreidt en zit nergens aan vast. Maar wel nuchter; beter een zwerver dan een zwever. En dit hier is mijn queeste.

Tot zover de introductie. Ben je er klaar voor? Dan nu de inleiding. :)

Wie ben jij? 

Ben jij jouw functie of titel? 
Ben jij het bedrijf waarvoor je werkt? (zo presenteren mensen zich namelijk heel vaak)
Of heb je een eigen identiteit??

Dit zijn steunvragen om in je achterhoofd te houden. De antwoorden zijn voor jezelf namelijk.

Wie meent, dat we de aarde aan het uitputten zijn?

Wie is nog in staat, de wereld te zien door de ogen van een kind?
Wie meent, dat Harry Potter voor zweefteven en zweefneven is?

Om met het leukste te beginnen...

Wanneer is iemand een zweef?

Mijn definitie ervan luidt: “Wanneer hij of zij dingen uitkraamt die botsen met de gevestigde orde... dus niet conformeert - en dus niet in de pas loopt.”

Daarmee leggen we in één keer vast wat het belang van conformeren is en hoe dit samenhangt met succesvol in het leven staan oftewel goed geconformeerd. Want “Dan doe je het goed, jongen.” Dat zo iemand ondertussen totaal verknipt is geraakt of zichzelf categorisch een stuk in de kraag zuupt of op z'n 56'ste comateus overlijdt ... tja... jammer dan. “Tant pis.”

Even een zijsprong. Ik vond een zwart schroefje op zwart asfalt voor de deur van Jan de Fietsenman punt nl bij Station Koog. Hoe? Ik hoorde hem zeggen dat hij het kwijt was, ging kijken, zag niets, stopte toen met alles en wachtte, en hoorde toen in m'n bol: “Onder de band” en sprak dat hardop uit. Ingeving dus. In 2005 tijdens een sollicitatiegesprek als consultant bij Syntens liep ik weg en vroeg me af hardop: “Wat moet ik hiermee” - en hoorde knoerdhard in mijn oor: “Heb vertrouwen”. Ingeving. Als ik iets doe omdat mijn ego dat van me wil, vinden de mensen het helemaal niets en valt het altijd op z'n gezicht. Als ik iets spontaan zeg “van binnen uit”, kunnen mensen het horen en vinden het authentiek. Toen ik een rol zou spelen in een commercial werd ik op weg daar naar toe zwaarmoedig en kwaad en chagrijnig en dat bleek exact de modus te zijn waarin ze wilden dat ik optrad. Voorvoelen dus. Ingeving! Toen ik tegen mijn ex-genote en haar advocaatje begon te fulmineren over dat ik het belachelijk vond dat we al jaren aan het touwtrekken waren over helemaal niets en dat het iedere keer maar weer door ging met die onzin en dat ik er geen zin meer in had en dat het belachelijk was, zei mijn advocaat: “Jij zegt wat je doet en doet wat je zegt” want ik had vooraf aangekondigd dat ik tekeer zou trekken; hij zei: “ik heb net een cursus authentiek gedrag gevolgd en jij laat het zien. Onderuit de zak!” Vanuit de tenen, heren! Onderuit de zak. Volg je ingeving, dus. Dat komt vanuit het hart.

Feitelijk leven we de utopie al 

Dames en Heren, we hoeven niet verder; we LEVEN de utopie al, volgens Rutger Bregman in Tegenlicht - “De-noodzaak-van-een-utopie.” Crux is: in de mondiale afhankelijkheid vinden we elkaar. 

Alleen doen we een paar dingen verkeerd. Grondig verkeerd. Hoe? We overdrijven. Onze doelstellingen jagen ons op. Ieder jaar weer/meer winst. Het Marshall plan, betaalbaar en goed voedsel voor iedereen na de oorlog, werd een obsessie. Hele continenten worden leeggeroofd van bodemschatten en de complete Amazone moet ervoor plat. En dag en nacht werken is allang niet meer nodig. Maar dat doen we wel. “Wie is die man die zondag het vlees snijdt”- het gebeurt nog steeds. Hoewel er veel pappa's een kinder- of baby zorgdag op zich nemen -wat ik ontzettend leuk gevonden heb overigens- is het gemeengoed om kids in crèches te proppen zodat ze niet over de schouders van hun ouders kunnen meekijken naar hoe de samenleving in elkaar zit. 

Wel mensen, dat klopt ook wel, want er IS geen samen-leving. Niemand leeft samen. 

Kids dump je in de crèche en grootouders in een bejaardentehuis. Opgehoepeld. Weg ermee. Doei! Buren spreek je niet en in een wachtkamer houd je je bek. Wachtkamer-blues! We spreken niemand. En als iemand z'n bek opendoet dan krijgt die een sneer want dat hoort niet. 

Vraag: Is dit collectieve angst of collectieve onvolwassenheid?

Zo kweek je telkens een nieuwe generatie die het gras bij de buren altijd groener vindt. Want ze mochten nergens bij zijn, overal werd jij buiten gehouden. Generatie na generatie zonder eigenwaarde en zonder zelfvertrouwen. Is dit het effect van eeuwen slavernij? Hoe schadelijk is dat? Is dat al eens onderzocht?

Mijn stelling is: We doen het verkeerd. We zijn hier om te spelen en we zijn hier om te leren maar leren niet en spelen nog minder. Ik zie verschrikkingen om me heen en niemand doet wat. Zie jij ze ook? Wacht, hier begint het mee:

School: terreur, gevangenis.

Werk: terreur, gevangenis

Thuis: angst, “kan ik het wel betalen.” Opnieuw “terreur, gevangenis.”

Is dat eervol leven?
Is dat volhoudbaar?
Is dat ondernemerschap?
Is dat een volwassen natie?

Tijd voor een nieuw hoofdstuk:

Wanneer is iemand volwassen?

Da's een vraag die voorlopig een vraag blijft. Wel hebben we op eigen benen te leren staan en dat betekent: op niemand hoeven leunen en emotioneel en mentaal stabiel in het leven staan. En d'r is geen opleiding die daarin voorziet. Dat hebben we dus zelf uit te vogelen.

Ik heb alles gestudeerd. VWO, Universiteit, HEAO. Het deugt niet. Kijk hoe studenten er rondlopen. Angstig en verdwaasd; Zonder enige hou-vast, alleen met hou-ding. Niemand weet wat. Niemand kent zichzelf. Iedereen is een ja-knikker, iedereen moet conformeren. Is dat ondernemerschap kweken als de mens zelf vergeten wordt??

Even een zijstap: weet je wat studenten geneeskunde mij toevertrouwden? Een ellenlange klaagzang was mijn deel. Hun afgrijzen stopte niet. Ik zal een hint geven. Die studie heet niet voor niets: “een studie medicijnen”. Het klópt gewoon niet!

Ik ben eruit gestapt, uit het bedrijfsleven, uit de vicieuze cirkel, uit het hamster-rad, uit de rat-race. Uit het ziekmakende systeem dat ieder gevangen houdt. Om me zelf en mijn potentie te leren kennen. Mijn “rol”. Mijn passie. Mijn roeping. En ik sta. Nu. Hier.

Iedereen om me heen gaat voortijdig dood. We doen onszelf van alles aan. We doen het onszelf aan. Niemand geeft om een ander. Iedereen heeft haast. Opgefokt zelfs. Kijk op de snelweg, dan weet je wak bedoel. Niemand kent warmte, gevoel, liefde, verbinding. Niemand kent elkaar. Nie-mand. Iedereen IS al dood, dus.

Wacht eventjes. Niet uw zaak?? Alles hangt samen, je bent geen eiland (no man is an island). We ademen dezelfde vervuilde lucht, drinken hetzelfde vervuilde water, eten hetzelfde vervuilde voedsel.

Tot zover mijn inleiding tot een inleiding voor een debat. Want ik schreef zojuist een confronterende...

Gastlezing voor de Sales Men Club: brengt het hart terug in het bedrijf!

Jaren geleden was ik lid van SMC te Haarzuilens en vrat daar een goedbedoelde maaltijd opgeleukt met sprekers die betaald werden met een fles wijn. “Bedankt voor je komst. Nu zuipen, kreng.” 
Saamhorigheid voelde ik er niet. Het was competitie in een krokant jasje. De prestatiemaatschappij ten voeten uit.

Ik schreef deze gastlezing want ik heb die rukkers daar wat te melden. 

't Kernvraagstuk: Wanneer is iemand succesvol? Waar moet iemand aan voldoen om succesvol genoemd te worden? Groot inkomen? Veel geld en dus veel aanzien? Of: een combinatie van “intelligente uitspraken, eervol gedrag en geld”? Of toch geld als eerste?

Of, dat ie zijn eigen weg ging? Zijn eigen identiteit liet zien? Zijn hart volgde? En daar z'n brood mee verdient?

Hou dat maar even in gedachten, we gaan verder. 

Als ik rondkijk zie ik: de sales men club gaat niet om Sales maar gaat om veel méér dan Sales. Het gaat om Ondernemerschap: het gaat om het DRAGEN. 

Dragen. Trek dat woord eens naar binnen? Draaagen... Dat vraagt: mentaliteit, moed, passie; 

doen en durf; 

verantwoordelijkheid, nieuwsgierigheid (ipv gierigheid), integriteit; de integriteit van het aandurven en het dragen. En dat volhouden.

Ik wil. Ik kan. Ik doe. 

En daar sta jij voor.

Jaren gelegen was er een bijeenkomst voor SMC'ers over duurzaamheid. Hield het midden tussen een lezing, een vergadering en een brain storm sessie. En? Is duurzaamheid gelukt? Zeg eens eerlijk? 
De hond van de buren dronk water uit een sloot. Drie maanden. Toen was hij dood. Monsanto's bestseller nummer één -RoundUp- had hem opgerold.

Mijn stelling is: Duurzaamheid is een lachertje. Een slap aftreksel. Ruksel dus. 

Het gaat niet om die hond; het gaat om onze houding. Het voorbeeld illustreert dat slechts. People, Planet and Profit is achterhaald omdat niemand ene moer geeft om people en nog minder om planet. Ik heb het nu niet over individuen, ik heb het over het grote geheel nu en onze gevierde multinationals voorop. En wees eerlijk, het gaat niet om profit; winst. Wel om profijt - namelijk voor ons allen. Sustainability = Volhoudbaarheid. En dat gaat ons allemaal aan. Want alles is verbonden. Of niet?

Stelling: Profit, kostuums, auto's, bling-bling, luxe eten - da's kinderspel want het getuigt van kinderachtigheid en niet van stabiel, volwassen gedrag. Omdat er geen gelijkwaardigheid in zit, maar afsteken en classificatie.

GROOTzieligheid in plaats van KLEINzieligheid is wat we na te streven hebben. En: saamhorigheid. Anders is er per definitie geen Samen-Leving.

Wat is dan de kern?

Ik zie geen saamhorigheid. Ik zie hier: “Wie heeft de langste, de dikste en de sterkste.” Veel mànnen die hun toko hier verdedigen. Vanuit het mànnelijke, de ratio - vrouwen niet uitgezonderd. Lieve Mensen, brengt het hart terug in het bedrijf

Jullie zijn voortgekomen uit Het Systeem. Het product van de prestatiemaatschappij. Rennen rennen rennen. Opzij opzij opzij. Uiterst onnadenkend. Want op-ge-fokt. Da's heel sneu te noemen. Eigenlijk. Omdat het hart geen plaats kent. Toch?

Dit klopte al in het gulden-tijdperk en na 14 jaar euro nu nog steeds en nog meer zelfs. Het nieuwe tientje laat zien: “Oud voldoet niet meer! Alles moet nieuw; kope kope kope!” 
Oftewel: “We zijn niet gelukkig, want we hebben geen bezit van ons-zelf, maar we kunnen het kópen - oftewel buiten onszelf zoeken.”

DUUH!

Brengt het hart terug in het bedrijf

Stop met dat STIEKEME gedachtegoed van jullie. Het ikke, ikke, ikke, wanneer niemand kijkt (want dáár komt dat vandaan!!!);

het oproken van fossiele brandstoffen via het antieke gedachtegoed van de verbrandingsmotor (ook bij stroom-opwekking, hè, denk aan kolencentrales die gewoon nieuw gebouwd worden), terwijl er God-Voor-Dommen, allang Vrije Energie voorhanden is sinds Nikola TESLA; al een eeuw.

Mensen... DIT IS DE KERN. “Stiekem gedrag” om goed te maken wat vroeger niet toegestaan was. Genoegdoening dus. “Wraak”, eigenlijk... voor een verrotte opvoeding.

“Stiekem gedrag” om goed te maken wat vroeger niet toegestaan was. Genoegdoening dus. “Wraak”, eigenlijk... 

Met als gevolg:

Jullie maken je druk om de verkeerde dingen. Jullie houden de ratrace in stand. Jullie helpen mee aan het systeem. Foutje! 

Ik leg het uit. Het getuigt van een denkfout oftewel fout-van-het-denken om naar school te MOETEN (kijk om je heen naar de schade die het toebrengt!). Om een baan te MOETEN. Om werken te MOETEN. Zoveel werk ìs er helemaal niet. Veel werk is volstrekt overbodig. De primaire sector is sterk gekrompen - veel is geautomatiseerd. Er ontstaan dus nieuwe sectoren en nieuwe banen om de mensen aan het werk te kunnen blijven houden. 
Ik zeg je: we léven verkeerd! Want we leven niet! Wie zegt te doen wat hij leuk vindt, verwart “aanpassen aan het systeem”, met vrijheid. Ik herhaal: Wie zegt te doen wat hij leuk vindt, verwart “aanpassen aan het systeem”, met vrijheid

“Wie zegt te doen wat hij leuk vindt, verwart 'aanpassen aan het systeem' met vrijheid”

Ik daag jou uit. Ga naar binnen. Ga naar je hart. Stop met die onzin.

 
Ik daag jou uit. Ga naar binnen. Ga naar je hart. Stop met die onzin.

Ik daag ieder van u uit om het heft in èigen handen te nemen en niet langer te voldoen aan wat er van je verwacht wordt. 

U bent ondernemers.
Wel... ondernéém dan! En nu eens niet ten KOSTE van de maatschappij, van de Samen-Leving, maar ten BATE. Door zó te handelen maak je meer stuk dan mij lief is.

Al die pracht en praal op de parkeerplaats en luxe kostuums en bling-bling-attributen - da's zó achterhaald. 

Marketing en Sales is achterhaald. 

Het is NIET ECHT.

Cijfers en GELD is niet tastbaar en is NIET ECHT
Het fractionele reservesysteem -wat achter geldcreatie zit- is failliet. En we weten het. 

Het is een controlemiddel.

Van op macht beluste mannekes. En genereert ANGST. 

Want je MOET naar School, moet presteren, moet goeie cijfers, moet een baan, moet rennen, moet niet denken maar rennen, moet succesvol zijn...
STOP

Waar is het hart??
Dit is LAF gedrag. Weg bij onszelf vandaan. En ik ben daar heel boos over.

Wat ik laat zien vandaag is de tegenhanger. Dat is Gezond Verstand. Wie straks mijn betoog verwerpt, is bang - want dat zijn we allemaal - en is
1. niet bij z'n gevoel;
2. verdedigt z'n gedachtegoed, z'n schijn-veiligheid en schijn-zekerheid en z'n angst voor hoe-moet -het-dan-anders;
3. gebruikt z'n talenten NIET POSITIEF. 

Aha.

We hebben terug te keren naar het Gezond Verstand - dat waar het hart bij zit. 

Niemand is bij z'n hart. Niemand. Hier is geen verbroedering. Ieder voor zich. God voor ons allen. 

God zit IN ONS. Ziel! Hart! Gevoel! De waarheid zit in voelen! De rest is bijzaak! Want passieloos overleven!

Kijk wat je doet. Koop 'n huis, tuin, boom, beestje, HEK;... Auto, garage, POORT - gestoord! 
(“Gestoord” betekent “weg van het hart”, hè.)
Afgescheiden leven van de wereld?? Met alleen je kijkbuis? Buisje, boompje, beesje? Dan ben je toch niet goed bij je hart?! Dus niet bij je-zelf.

Ontsnappen uit de ratrace

Ik besef, het is een lange weg te gaan, maar het begint met info voor een andere zienswijze en met openstaan. Voor de enkeling die de centrale vraag serieus neemt en ontsnappen wil uit die ratrace en ontsnappen wil van het ziek worden van de stress en de emotionele kou zijn er beslist mogelijkheden, zoals stap één: lees  het boekie “Vader Aarde”. Uitgever Frontier verstuurt het voor 22 euro. 

Want de westerse wereld is lek als een mandje. Er klopt niets van. Er klopt geen hol van. Bezie de wereld door de ogen van een kind en constateer dat zelf, als je die verdrietige kindjes op hun fietsje passeert vanuit je warme auto - zo'n lege huls voor een lege huls. Want alles hangt samen. Als jij niets doet, doe je jezelf tekort.

Heren - en dames die hun Verstand eveneens verheven hebben boven het Gevoel, en wier gedrag dus ook voor mannelijk versleten mag worden - dit is het; meer heb ik niet. Behalve een paar geitewollen sokken en een vliegbezem, geleend van Harry Potter. 
Bedenk: er is een half miljard boeken van verkocht. Dat... is meer dan een teken. Denk daar gerust eens aan de eerst volgende keer dat je een bezem ter hand neemt. 
De weg is naar binnen. Vraag mij niet hoe. Dat doen mensen die niet wìllen. Doe het gewoon. 

Lees deze “Gastlezing” na op “Dagboek van een Vreemdeling.” Luister tot slot nog even naar John's “IMAGINE”: youtube.com/watch?v=-b7qaSxuZUg ++

“Niet uw zaak?? Alles hangt samen, je bent geen eiland (no man is an island). We ademen dezelfde vervuilde lucht, drinken hetzelfde vervuilde water, eten hetzelfde vervuilde voedsel.”

Hoe denk jij of hoe wil jij dan dat de wereld eruit moet zien

Er komen altijd vragen op. Op voorhand houd ik rekening met de ronduit pietluttige vraag: “Hoe denk jij of hoe wil jij dan dat de wereld eruit moet zien?” 
Da's natuurlijk een stomme vraag. 
Dat weet iedereen. Diep van binnen. 
Alleen niemand wil er aan...

Je moet dus eerst Wíllen 
(“ik wil-ik kan-ik doe”, weet je nog??)

Pijnlijk Naschrift

Die centrale vraag aan het begin was een trucje om te bekijken wat nu wezenlijk van belang is. Daar kom ik niet op terug. Dat hoort ieder voor zichzelf te doen. Want daar gaat het om.
Bedenk dat niemand van u volwassen is. Niemand van u is in staat om emotioneel stabiel en dus volwassen te reageren als er iets gebeurt dat je uit evenwicht brengt - en dat is al bij het minste of geringste. Waarom? Omdat niemand dat vroeger zo geleerd heeft èn we ook niet leerden om dat te corrigeren. Niemand groeide op in zelfvertrouwen en eigenwaarde. Niemand van u kreeg die vrijheid om volledig zichzelf te zijn. Niemand werd dus volwassen. En dat wreekt zich nu. In al jouw beslissingen. 
Dat wil je niet horen hè. Maar is wel zo. En je weet het zelf ook wel.
Dat is heel verdrietig en heel, heel ernstig - en dat hebben we dus te corrigeren. Om te beginnen door onze kinderen de vrijheid te gunnen die wij gemist hebben en zelf onze emo shit aan te gaan zodat we ze (met name kinderen) niet beperken!

Dit driejarige kindje laat overigens BRILJANT zien hoe je voor jezelf opkomt: dumpert.nl/mediabase/6618737/787d7786/doei_.html
[“Ik ben zó boos. (...) Jij mag niet mee naar de speeltuin. (...) Doei!”]

Bedenk ook, dat niemand van u te vertrouwen is zolang u niet emotioneel stabiel bent. 
Dat maakt helaas ook, dat ik in feite voor (een klas met) tieners sta te betogen. Omdat niemand ooit volwassen werd... Voel maar welke reacties er zoal in je opborrelen. Onze innerlijke reacties illustreren dat. Je komt er niet onderuit. Dit is rake shit. ++ 

Persoonlijke opmerking over dit stuk:

“Je kunt je niet vóórstellen hoeveel plezier ik heb om dit te schrijven. Omdat het uit mijn tenen komt en me vult met plezier, het voelt als zó waar, en ik heb dit uit te dragen... Dít is pássie! Wraauw!”


Update: een nieuwe inleiding schreef ik 26 oktober op facebook.

Gebruikte hyperlinks en meerleeslinks:

* Nieuwe perspectieven op werken – Doen is de beste manier van denken | menscentraal.nl/nieuwe-perspectieven-op-werken-doen-is-de-beste-manier-van-denken.html - youtu.be/GUTM8xnh7DM
* Jef Staes - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/05/simpel-leven.html pleit voor:
- diplomavrij onderwijs
- functievrij werk
- en een pensioenvrij leven
* Waarom we zoveel móeten | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/09/waarom-we-zoveel-moeten.html
* Corrigeerbaar gedrag | de verwoestende werking van emotionele kou | aanleiding, oorzaak en gevolg op ‘n rij - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html
* “Wat wij mensen doen en waarom | verband tussen Tekort. Behoefte. Intentie. Zucht naar Geluk. Levenslust. En werkelijke rijkdom” - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/07/wat-wij-mensen-doen.html
* De wonderlijke energie van kinderen - dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html
* “Ik was als jij en wist het ook niet maar begon een lange, lange reis en ben overal geweest voor raad. Toen ik genoeg van reizen had zette ik me neer en keek voor mij uit, wachtend, in rust. De rust bracht mij ingevingen. Ideeën die niet van mij waren maar wel in mij te horen, te voelen, en te zien waren. Het was dus 'als' van mij, het werd mij als het ware getoond; ín mij, niet vàn mij.
“Deze 'ideeën' werden talrijker en duidelijker en sterker naarmate ik mezelf vaker neerzette en de rust toenam. Het beviel me en dit ging jaren voort. Uiteindelijk merkte ik na zeven jaar dat de moedwillige gedachten van het Verstand zich neerlegden en hun meerdere accepteerde in de ingevingen vanuit het Gevoel. Echter niet eerder dan zich nog één keer te melden...”
Hij keek op naar zijn metgezellen en de oude man en de Zwever luisterden ademloos toe en keken hem aan. - Uit: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-vlieger-en-de-zwever.html
* Eigenwaarde | dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/eigenwaarde.html
* Workers of the world, relax | pleidooi om anders in het leven te staan - youtu.be/Ie5zO-mF31M
* Imagine - youtube.com/watch?v=-b7qaSxuZUg
* Car runs on free energie - youtube.com/watch?v=yTk-2lcHn38
* Rutger Bregman - tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2013-2014/de-noodzaak-van-een-utopie.html
* ingesproken versie: altijd anders dan wat je leest, want: c'est le ton qui faît la musique -soundcloud.com/dagboekvaneenvreemdeling/gastlezing-breng-het-hart-terug-in-het-bedrijf