Competitie, strijd om aandacht, strijd om energie - waar komt het vandaan?

484 woorden | 

Mensen denken vaak dat spirituelen (wij dus, de geitenwollensokkenfiguren) altijd alleen maar aardig MOETEN zijn; ze kijken daarbij (impliciet dwingend) naar anderen en dat houdt dus in dat ze dat van anderen verwachten - daarbij vergetend welke agressie en zelfs terreur mensen zelf verspreiden. 

Zolang we niet vrij zijn van emotionele oude pijn, vallen we iedereen om ons heen lastig. Dat is niet het ergste. Het ergste is, dat we daar zelf niets van willen weten, zodra iemand ons op de vingers tikt dat we dat doen - noemen het zelfs ongevraagd advies. We vechten geschillen uit op het bord van de ander, in plaats van het rustig ter tafel te brengen - op neutraal gebied, waar het hoort.

School en de prestatiemaatschappij

Dat is het moeilijkste wat er is en dat heeft met z'n oorsprong te maken. We leren op school dat er schaarste is (iig om aandacht) en dat we afhankelijk zijn in deze prestatiemaatschappij. Verder leren we competitie: vechten om alles. Presteren is één. En twee: het moet ook nog beter dan een ander. Dat wordt er in geramd. Kijk maar naar kinderen (bijv. op een schoolplein en luister goed naar de klanken – klinken ze werkelijk ontspannen?). 

Kijk maar naar jonge volwassenen, hoe interactie eruit ziet. Kijk maar naar ouwe lullen in dure cabrio's of grote auto's; wat laten ze zien? Toegankelijkheid of ongenaakbaarheid? 
Kijk maar... wel... naar iedereen eigenlijk.

Continu strijd in plaats van wezenlijk contact

Toen ik (ooit) met twintigers naar de Efteling ging was het ongelooflijk opvallend hoeveel strijd en competitie en hoe weinig warmte-uitwisseling en wezenlijk contact er was. In ieder gesprek zat competitie. Iedereen wilde de interessantste dingen vertellen. De warmte die ik inbracht bij wijze van signaal als een proef-ballon werd gelijk losgelaten en dwarrelde zo het heelal in. Het was niet interessant genoeg. De warmte zat 'm in de terugrit; toen iedereen, moe van het strijden, IN de auto, zijn mond vol had van McDonald's eten uit de Drive Through. Toen was er eindelijk verbroedering. Soort van. Bij afwezigheid van strijd. Een gezamenlijk smullen.

De strijd om energie

Dus “De strijd om energie” is dan een logisch gevolg, gezien onze historie. 

We dienen terug te zoeken en te graven naar de verbinding. Eerst met ons zelf, van daaruit weer met anderen. Je zult merken hoe verbroederend dat werkt. Dat gaat heel makkelijk. Spreek maar iemand aan. Hoe zuidelijker, hoe warmer; Marokkanen zijn er goed in. Ik had ze als buren en spreek gelijk tot hun hart. Ze staan stil en we wisselen gelijk uit. Zij snappen dat. Geen onvertogen woord. Dan ben je elkaars gelijke en is er niets anders.

De schoonheid van Dialoog

“Dialoog is een beeldschoon ding. Daarbij respecteren en waarderen de gesprekspartners elkaar en doen dat vanuit verbinding. Schreeuwen is dan niet nodig, laat staan overschreeuwen, omdat ieder gehoord wordt en dat weet van elkaar.
Sommigen staan niet open voor dialoog. Soms verkiest men discussie, ander woord voor touwtrekken.” [bron: facebook]

Da's warmte. Kou heeft lang genoeg geregeerd. 
Laat je inspireren!
Nog één leuke schiet me te binnen: “Forceren geeft transpireren, moeiteloosheid komt van inspireren.”

MeerLeeslinks: 

Contact is warmte uitwisselen
Warm menselijk communiceren in een land vol kou
De strijd om energie
Oorsprong en de 7 lessen die scholen ons leren: de wonderlijke energie van kinderen
Tip: klik op een plaatje om het beter te bekijken (groter)