Valkuil: “Invullen voor een ander...” en onze Babylonische Spraakverwarring

toch nog 825 woorden |

Waar je goed aan doet is je uit te spreken. Wat maakt iets in je los? Emoties benoemen werkt bevrijdend omdat we met onze billen bloot moeten. 

Ik doe niet anders maar word niet begrepen omdat er doorlopend projectie plaatsvindt (kijk maar:) en niemand zelfs maar één vraag stelt. Aï... 
Dus dienen we bij onszelf te beginnen. Wat VOEL ik en wat WIL ik? Meer is er niet; minder zeker niet. Dát is je uitspreken. Het is de basis voor een gesprek: je brengt zo jouw inbreng ter tafel.

De valkuil hier is, dat je het voor een ander gaat invullen. Dat no kan. Praat vanuit jezelf anders blijf je buiten schot en vecht je dit uit op het terrein van de ander in plaats van het “ter tafel” te brengen op neutraal terrein.

A-ho. Ik introduceer (en ben daarin gelukkig niet de enige;) gewoon een “nieuwe” denk-wijze: leven vanuit gevoel. Dat snapt geen hond en ís ook niet te snappen. Net alsof ik uitleg hoe een appel smaakt; dat moet je zelf ervaren... 

“Als je God niet vindt in de eerstvolgende ontmoeting, stop dan maar met zoeken.” Vond Gandhi:)

(bron, ingeving om 5:34 uur)

NB: zie ook: “Mening” bestaat niet | Hoe het Hoort | Geldzorgen om een volk te ketenen

==

Deel twee: andere taal

Als gezegd - “Wie God niet herkent in de eerstvolgende ontmoeting, kan beter stoppen met zoeken”, vond Gandhi. Wie signalen van de ziel al mist, en ze ook niet aanvaard via een ander mens, doet zichzelf ernstig tekort. Daarover gaat deze blog en de facebook-pagina; over de signalen die we missen en die de ziel ons wil toevertrouwen.

Waar komt dat vandaan?

Babylonische Spraakverwarring

“Als je op school anders leert denken dan wat eigenlijk bij je past, versta je elkaar niet meer. Iemand die bij z'n hart is stemt zonder moeite af op een ander die bij z'n hart is. Kinderen bijvoorbeeld. Iemand die in het hoofd zit, heeft zich daarvan afgesneden (liet dat toe) en is niet meer tot normaal menselijk contact in staat en veroordeelt dát tot een andere manier van denken. Terwijl wij eigenlijk Collectief bij onszelf weg zijn.”

Klopt toch? “Ja”, antwoordt mijn dochter van zegen nu. Van negen bedoel ik ;-)

Collectief

Honden van wie het baasje van huis is, gaan direct voor de deur zitten wachten zodra baasje besluit terug te keren van een boodschap. Dat (communiceren) gebeurt via de ziel. Zo hebben wij mensen ook weer te communiceren. Zo krijgen we het collectief weer terug.

Zo komen we weer weg van de Babylonische Spraakverwarring. (bron, ingeving 9:44 uur)

==

Deel drie: ons rigide & achterbaks & hypocriet gedrag

Wij Neen-derlanders doen rigide en achterbaks en hypocriet. Als iemand stelt “vrij” van emotionele lasten te zijn denken we liever: “Ja ja!” dan iemand het voordeel van de twijfel te gunnen. We kijken niet naar het positieve maar gaan uit van het negatieve.

We wachten tot iemand op z'n bek valt en roepen dan: “Zie je wel!”

Wat we eigenlijk willen zeggen is: “Je bent niet te vertrouwen.”
Het ergste is... dat dat over onszelf gaat. En NOOIT over de ander.

Zijn we te laf om dat te erkennen? (bron, ingeving om 6:26 uur)

==

Deel vier: Moed

Wat is moed? Is het moedig om al-tijd de Waarheid te spreken, ongeacht de consequenties?

Ik rende door de basisschool en voelde me een rebel, iemand die bij zichzelf was en die het recht aan zijn kant had en voelde mij de baas over mijzelf en mijn omgeving. Ik had aan de schoolbel getrokken uit pure ballorigheid, een daad van protest natuurlijk want iedereen weet dat dat niet mag en niet hoort. Wel...m'n hoela. 'Op school gebeurt zoveel wat niet hoort dus niet zeuren', moet ik gedacht hebben en ik vloog als op vleugels door de gangen. Het gebouw was van mij. Overduidelijk.

Tot ik weer beneden kwam en inmiddels het eind van de middagpauze genaderd was, ongemerkt. Ik vloog de trap af en hoorde de hoofdmeester Dick Vroom (zo heette hij ook nog, maar dan met een -n geloof ik) vragen aan twee kinderen wie aan de bel getrokken had. Ik stopte mijn rebelse ren-partij, stond vast en zei rustig: 'Ik.'

Is dat dom? Of is dat de verantwoordelijke houding die wij horen te hebben in een tijd dat de boel wel móet veranderen omdat het zo niet vol-houdbaar is? (bron, ingeving 7:04 uur)

Conclusie en boodschap

We hebben wij ons zelf te zijn (“ga naar binnen”). Dat brengt zelf-vertrouwen en van daaruit kunnen we correct verbinden met een ander zonder iemand geweld aan te doen (ons-zelf of die ander). Zonder dat blijven we vastzitten in wan-trouwen. Daar moeten we vanaf. Dan komen we uit die Babylonische Spraakverwarring. Toch?

“Ze op een rijtje hebben” betekent toch eigenlijk niets anders dan hoofd en hart op een rijtje hebben?
“Eerst het hart, dan het verstand” zei Toon Hermans. Denk je dat hij het mis had?

Hier is Toon.... 

Dank je voor het lezen.