Wat heb je nodig? Wat voel je? Hoe is dat voor jou? Krijg jij ooit zulke vragen - en wat doet het met je?

toch nog 553 woorden |

Welkom bij jouw gevoel. Want dit is geschreven vanuit het hart, gericht op jouw hart. 

Wat heb je nodig? Wat voel je? Hoe is dat voor jou? Krijg jij ooit zulke vragen - en wat doet het met je? - wees eerlijk... zoiets is een valide entree om ècht tot verbinding te komen.

“Wat heb je nodig” is een zeer terechte, (te) weinig gehoorde vraag. “Wat voel je” of “Hoe is dat voor jou” horen we wellicht nog minder - terwijl dat de kern van ons Wezen raakt - de ziel dus. En in dit Wilde Westen negeren we dat het liefst collectief.

Mijn God. Zelfs (de bodem van) een wijnfles heeft een ziel; alleen wij mensen kennelijk niet. 

Hoe het voor mij is...

“Hoe is het voor jou” of “wat voel jij daarbij” is nu aan bod - ik spreek nu voor- en vanuit mijzelf.

De veelheid aan behoeften en intenties van anderen doen mij (op deze donkere winterse zondagavond) het verlangen voelen naar persoonlijk contact - hét kenmerk van De Mensenhelpert. Persoonlijk, diep, wezenlijk contact. Het enige echte in deze (nu nog) materiële wereld - waarin men eigenlijk smacht naar verbinding en dat onhandig ontloopt;)

• Wanneer iemand voor mij staat te dampen van enthousiasme wil ik daar graag in mee om dat enthousiasme te voeren met relevante info om 't levend te houden.
• Wanneer iemand zich alléén voelt ben ik er om te tonen hoe dat gedachtespinsels zijn omdat iemand nooit alleen is maar zich hooguit zo kan voelen zolang men dat niet in zichzelf weet te vinden.
• Wanneer iemand verdrietig of boos is ben ik er voor een relativerend woord vanuit m'n tenen; “echt” en passend en zonder omhaal.

Meedoen

Wat ik nodig heb, zijn mensen. Mensen die net als ik mee-doen.

Mee in de Samen-Leving (wat dat ook moge zijn:) en mee in de Ontwikkeling; hèt grote kenmerk van de mensheid immers.

Grote en kleine stapjes, soms een klein gebaar, het hoort er allemaal bij. Op straat groeten, de kou te lijf gaan, de warmte uit hun hart delen en uitwisselen en laten zien hoe ze, net als ik, met “horten en stoten”, als in de eerste autorijles, vooruit willen.

Ik juich ze toe. Ik lijk gestuurd te zijn om langs de kant te staan klappen en juichen voor iedereen die net als ik er iets van wil maken; en ik sta pontificaal oftewel breeduit in de weg om te confronteren als mensen zich overduidelijk vergissen en zelfs volharden daarin terwijl het voor iedereen evident is wat de ander over het hoofd ziet... dan sta ik klaar om zo iemand liefdevol oftewel zonder een spoor van verwijt bij te staan en te helpen de weg terug te vinden. 

Mijn functie

Dat... is mijn ding. Het is warmte en liefde uitwisselen. Ik geniet van persoonlijk contact en van jouw groei - en je kunt niet verder groeien dan naar jezelf.
Daarom ben ik hier. Als bruggenbouwer, voor mensen die de weg naar hun hart kwijt zijn. Kin 246 immers - 't zegt verder weinig, maar komt toe-vallig overeen.

==

Aanleiding 

Aanleiding om dit van mij af te schrijven: “...een leeg gevoel overvalt mij iedere zondagavond voor het niet kunnen helpen noch bereiken van de in extreme kou gedompelde ex-genote die ik na een weekend weer ontmoet om de kids met hun gepaste tegenzin toe te vertrouwen;
omdat kou met recht volksvijand nummer één genoemd mag worden” - zie pagina 140 van Vader Aarde en 't interview van Frans Vermeulen met de auteur hierover: “Smit geneest volksvijand nummer 1: kou” - renvogel.wordpress.com/2011/03/31/1759

Ontmoetingen als deze laten mij mijn functie hier zien.

(bron)