zondag 30 november 2014

Schuld en het zwaard van Damocles dat Moeten heet… Kan Dat Anders?

toch nog ... woorden | 
Er gaan geluiden op voor een basisinkomen voor iedereen - Cyprus is ermee begonnen (gewoon-nieuws.nl/2013/08/cyprus-voert-als-eerste-eu-land-basisinkomen-voor-iedereen-in). Het omgekeerde van nu dus, want nu betaalt iedereen Belasting op ALLES en Moeten we van alles. We Moeten werken want we Moeten Huur Betalen – en Verwarming en Licht en Voedsel.

We Moeten op tijd van huis en we Moeten-Moeten-Moeten de hele dag.
We Moeten zóveel dat we geen tijd hebben om bij ons Zelf stil te staan en ons af te vragen waar dat Moeten voor nodig is.
Het Moeten hangt als zwaard van Damocles boven ons hoofd. Elke dag. Soms bewust, maar in ieder geval Onbewust. Hoe erg is dat?


Dat geeft een berg ellende van heb ik jou daar. Mensen die van alles Moeten, hebben Geen Rust. Mensen die van alles Moeten, voelen hun Lichaam niet meer en merken de Signalen niet op tijd op. Of, nog erger, gaan eraan voorbij. Mensen die van alles Moeten, mopperen op anderen. Mensen die van alles Moeten, krijgen zomaar kleine ongelukjes, kleine kwaaltjes, pijntje hier pijntje daar (PHPD), en bij hardnekkig negeren worden dat grotere ongelukjes en grotere kwaaltjes. Tot de Man met de Hamer komt om af te rekenen. En dán hebben we ineens wel tijd om tijd voor ons zelf te nemen. De hele wereld kan namelijk zien dat je iets mankeert als de dokter dat zegt en je opgenomen moet worden. DAN IS HET OK om tijd voor jezelf te nemen.

Dan… is het TE LAAT

We tekenen allerlei nietszeggende petities die niets bewerkstelligen, doneren onze schaarse centjes aan Pandabeertjes en andere “Goede Doelen” -waarvan de topmensen met hun riant salaris ons vierkant uitlachen overigens- en kopen zo ons geweten af. Sussen en doorgaan. Moeten-Moeten-Moeten, als variant op Herman van Veen’s liedje “Opzij-Opzij-Opzij” (youtu.be/0FiuDrfu2D8). 

We leven… om onze Schuld te Voldoen. 

Dat gaat nooit gebeuren. Die Schuld blijft 

We leven in Schuld. Vanaf dat we ontwaken leven we onder het Zwaard van Damocles dat Schuld heet. We leven… om onze Schuld te Voldoen. En dat gaat noooooit gebeuren, die Schuld blijft. Zie je hoe dat als Zwaard van Damocles boven ons pannetje hangt? Hoe kan dat? Wie bedenkt zoiets – op een planeet vol Overvloed?? Hoe kun je monopolie afdwingen over (onze eerste) levensbehoeften - zoals water (Nestlé ambieert dat)? Zijn wij dan helemaal niets méér dan de beesten die we laten fokken op vermeerderingsbedrijven die vroeger Boerderij heetten? Zijn wij ProefDieren?

Mensen, stop eens even. Zijn dit onze goede voornemens?
Hou eens op zeg. De wereld veranderen begint ECHT bij ons Zelf.



Warmte van levensbelang


Voel de warmte van je hart eens – als je al door hebt dat het klopt. Voor jou, en voor jou alleen. Die warmte… is van levensbelang.
Neem bijvoorbeeld Geld. Iedereen weet dat een winnend staatslot niet gelukkig maakt. Toch streven we dat na want Geluk kun je Kopen. Wel… HOU EENS OP. Het gaat niet om Geld. Het gaat niet om Kopen. Dan zoeken we het buiten ons zelf!
Met geld kun je niet kopen wat de belangrijkste dingen zijn omdat die al Gratis zijn. Een welgemeende kus. Een liefdevol gebaar. De glimlach van een kind (doet je beseffen dat je leeft - youtu.be/KO6wmwMHHpg). Een toffe herinnering.

Ik begon de dag vroeg, het was nog donker en maakte een wandeling. En ging schrijven. Mijn zoontje kwam de trap af, ik onderbrak mijn schrijfsels en zat met hem op de bank neer om hem te knuffelen en warmte uit te wisselen. Wezenlijk contact dus. Ik vertelde wat ik schrijf en spontaan beklaagde hij zich over het afscheid nemen, bij school. Een kus en doei.
Hoe moest het dan wel? Nou, zei hij, “een minuut de tijd nemen om werkelijk contact te maken.” Hij vond het al niet eens meer erg, hij is niet anders gewend – al vanaf de crèche… dus vanaf zijn nulde levensjaar. Daar springen toch de tranen van in je ogen???? Wat doen wij klojo’s nu toch collectief allemaal verkeerd? Waar is ons hart gebleven?



Hoe lang staan we dat nog toe?


Wanneer ik kijk naar iedereen die ik tegenkom.. iedereen.. letterlijk ie-der-een.. Dan zie ik: iedereen heeft haast. Niemand heeft rust. Niemand heeft rust. Niemand kent de warmte van haar of zijn hart. Niemand kan werkelijk contact maken. Niemand kan consequent zijn in liefdevol zijn naar een ander. Iedereen zit vol KOU. Dat stralen we uit en we leggen onze onvrede pardoes bij een ander neer.



“We leggen onze onvrede bij een ander neer”


Daarom pleit de Eskimo Angaangaq om het IJS in onze HARTEN te SMELTEN. Het is van levensbelang. Anders redden we het niet, als SOORT, dan sterven we uit.

Wat sterft uit? De kouwe kip. Niet de warm menselijke mens. Die overleeft, omdat ie z’n hart volgt. Da’s warm namelijk.

Angaangaq – MELT THE ICE IN YOUR HEARTS – youtu.be/jeN-y2ZqHhg *)
Angaangaq – one Earth – one Race – youtu.be/a9wyxKjFqUg *) 


Geen mooie laklaag aan de buitenkant. Het hout zelf is aan de beurt

“Love is my message, let it be your message too. Love is my color and my climate. To me, love is the only religion.” ~Osho
“Laat warmte en liefde de religie zijn” ~Het lichaam liegt nooit
Dus er is werk aan de winkel. Van binnen dit keer. Geen mooie laklaag aan de buitenkant; het hout zelf is aan de beurt. Geen maskers meer.
Zie de confronterende notitie hier onder van de Dalai Lama. Een pleidooi voor Wakker Worden, lijkt me. Alan Watts (Alan Watts) wil ons ook al wakker hebben en houdt ons de engelstalige spiegel voor.


Waarom? Omdat ik vlak voor oud en nieuw een zwager verloor. Hij werd 56 jaar. Van ogenschijnlijk gezond naar plotseling herseninfarct. Verlamd. Artsen waren te laat en konden niets doen. De oorzaak: overdosis emotionele kou zodat hij niet ontspannen leefde en zijn immuunsysteem niet goed functioneerde. Van al die stress word je niet oud. Niet vitaal in ieder geval. Hoeveel bewijs heb je nodig? ++ 



Happy End


Geen blog zonder Happy End: Smile (youtu.be/_0m3fRKP9BQ)… een lied van 2-3 minuten met legendarische beelden van Charlie Chaplin.. Of de korte film “Validation – de kracht van Warmte en Compassie” (youtu.be/Cbk980jV7Ao). Zo… kan het ook. En helemaal als je naar deze man luistert:


Life is easy. Why do we make it so hard? vertelt Jon Jandai at TEDxDoiSuthep - youtu.be/21j_OCNLuYg
Laten we weer vragen stellen en er tijd voor nemen om elkaar te ontmoeten. Deze man is in staat het voor ons samen te vatten in een kwartiertje.




[Bron - 3.1.2014] 
Eerder gepubliceerd als dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/03/schuld-en-het-zwaard-van-damocles.html

Meerleeslink: Wanneer mensen begrijpen wat banken doen, breekt morgen revolutie uit | www.delangemars.nl/?p=4344 en
radartv.nl/standalone-player/aflevering/16-12-2013/geldcreatie/#sites/radarextra/animaties


The paradox of our age
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten