zaterdag 8 november 2014

Uitsterven: wat gaat eerder, de mens of zijn geld?

toch nog 1000 woorden |
Schreef ooit hoe geld als zwaard van Damocles boven ons hangt en ons vrije leven bedreigt *). En ons zelfs met uitsterven bedreigt. Ooit van huisuitzettingen gehoord? Het omgekeerde van “alles is te koop”; voor geld word je van alles beroofd. Geld is méér waard dan spullen, méér waard dan gemoedsrust. 

Remember remember the fifth of November


Er was op vijf november een mondiale Million Mask March georganiseerd *) waarbij in honderden steden mensen gewapend met “V for Vendetta”-masker en een flinke portie ongenoegen protesteerden tegen de corporatieve graaicultuur die een steeds grotere kloof slaat tussen rijk en arm.
Rijk voelt zich verheven boven de rest. Zo was het al toen kerk en adel de heksenjachten op ons loslieten gevolgd door slavernij - en in wezen zijn geen van beide ooit veranderd. Er heeft alleen een verschuiving plaatsgevonden. 

Nu worden jij en ik met huisuitzetting bedreigd. Jij en ik worden gegijzeld met goed gedrag*). Ga maar na. Waaraan moet jij voldoen om dat te voorkomen??

Precies. Het is onontkoombaar. De greep is er en vernauwt zich. Jij en ik zitten klem tot we het door krijgen; een economie gebaseerd op geld is nep want “virtueel” en valt uiteen, vroeger of later.

Geen samenhang, geen samen leven... alléén een gezamenlijk lijden. Wat we nota bene zelf toelaten. Omdat de onderworpen en ondergeschikte mens zich dat aan laat doen en niet voor zichzelf opkomt.

Pas als het te laat is, de boel vastloopt en mensen collectief kwaad worden - dán pas kun je ze bereiken. Die liever-lui-dan-moe-zieltjes zijn niet bereid eerder op hun gezond verstand over te schakelen. Nou ja, ook geen probleem. “Wie niet horen wil moet maar voelen” - tijd zal het je leren hoe de rentabiliteit van zo'n denkfout zich uitbetaalt.


De vraag die overblijft is... “Wat is eerder uitgestorven; de mens of zijn geld?”

Er is gek genoeg nóg een vraag die zich opwerpt:

Is er hoop?

Gek genoeg... ja. Altijd


Een passender woord voor “Hoop” is Vertrouwen. Wie dicht bij z'n hart leeft trekt zich niets aan van die onzin om zich heen en gaat z'n eigen gang. God, Maker van alles, heeft ons te steunen - de mensen hebben te leren en we zijn hard op weg om uiteindelijk naar dat hart terug te keren - een reis van zeven jaar langs emotionele bergen en dalen en ravijnen en oude pijn en daarbij het herbeleven bij langzaam losrukken van emotionele pleisters aan de binnenkant van je lijf. Voor iedereen te doen. Maar iedereen stelt het nog even uit. Zolang er nog geld is, mogen we het nog even buiten onszelf zoeken.

Totdat ieder mens de conclusie trekt:
“Het enige reële... is Gevoel”. Da's tastbaarder dan al het geld op de hele wereld



Totdat ieder mens de conclusie trekt: “Het enige reële... is Gevoel”. Da's tastbaarder dan al het geld op de hele wereld

Want dat is onze nooduitgang; het gevoel volgen. De reis naar binnen stelt iedereen uit tot het niet anders kan maar is het enige logische wat er is. Het geeft hou-vast boven hou-ding en doet je staan op eigen benen in plaats van leunen op een ander; brengt zelf-verantwoording en dus opluchting want het voorkomt dat we ons nog langer met niet-relevante raken bezig blijven houden. Zoals tv. Zoals een vol hoofd vol met non-info. Zoals met ondergeschikt voedsel voor ondergeschikte mensen. Zoals Schadelijke Scholing *). Zoals gehoorzamen aan een systeem dat schreeuwt om rebellie van de zichzelf respecterende mens

We komen er van-zelf achter hoe ver of dichtbij dat hart nu eigenlijk onder onze kin verwijderd is...


Er komt een zin in mij op en ik spreek 'm hardop uit: 

“Help mij alsjeblieft...ik weet niet hoe ik dit moet doen...”

Ogenblikkelijk wordt dit beantwoord met een rustig:

“...dat is jouw zaak ook niet...”

Zorgen over morgen is niet jouw zaak maar buiten jouw verantwoordelijkheidsgebied. Breek je pensioen open en leef ervan. Morgen bestaat niet. Gister ook niet. Alléén nu. Morgen zie je wel wéér.

Da's wak hoor. En zie in niet-westerse samenlevingen waar nog tijd is om hart-elijk met elkaar om te gaan. Daar heb ik een anekdote over.

Moet nu denken aan de spreuk van opa en mijn eerste blog in het dagboek: “Wees in geen ding bezorgd.” *)



Toegift: Anekdote


Voor mijn scriptie interviewde ik in 2006 een man die elk jaar een half jaar in Brazilië woont. Men leeft daar anders. Eten om 20:00 uur? “JIJ bent toch zo tevreden over de hoge leefstandaard dáár in het moderne westen? Neem die stress dan niet mee hierheen.” Da's wat ze hem leerden. Hij gaf een vrouw 7 real voor het strijken van zijn overhemden en trof die vrouw nadien aan op een terras achter een grote bier. Ze vroeg nóg een real erbij om nog een bier te kunnen bestellen. “Maar... dan heb je morgen niets”, stamelde hij. “Ah”, lachte die vrouw zijn bezwaren weg... “Dat is MORGEN.”
 

Ik ken veel mensen, veel ondernemers. Ik (her)ken alle wonzen en spreek ze vaak. De behoefte daarin is altijd in mij geweest, gevoelsmatig, waarschijnlijk om anderen bij te staan want ieder straalt uit hulpbehoevend te zijn en dat doe ik al decennia.
Mijn vriend Ban mopperde gister over één euro verschil waarover zijn klant reclameerde. Wanneer ze weg is legt hij mij dat voor. Nu merk ik opeens: het gaat om HEM; híj heeft moeite met die ene euro verschil. Híj heeft geld-lust. Híj is gierig. Erger: hij leeft voor geld! Hoe arm kan je bestaan zijn... ik ga het hem straks zeggen. Da's mijn taak. Hart op de tong. Wordt weer lachen.

Ik noemde hem “vriend” maar niemand is te vertrouwen zolang die nog niet bij zichzelf is. Ga zelf maar na. Wanneer kun je iemand vertrouwen... Ik ga vriendschappelijk met hèm om. Maar omgekeerd...?
Mensen laten mij dolgraag zakken. Iedereen. En dat geeft niet, ik leer ervan. Daarom denk ik dat ik geen vrienden heb. En sterker nog... jij ook niet.

 

Zo.
Ik had nog 200 tekens over op m'n smartfoon. Hup. 'n Blog van 5000 tekens weer. Opgepakt van het collectief. Werd ermee wakker.

Kijk nou - de zón schijnt! Waah! We zijn gered! Kijk dan wat mooi! Gauw buiten en 'm begroeten :) :) :)


Meerleeslinks:

Gelezen? Laat merken dan! Geef even een reactie of een like. Hier, of op facebook  
[leestip: Verhelderende uiteeenzetting op facebook]

Geen opmerkingen:

Een reactie posten