toch nog 592 woorden - geschreven buiten op straat |
“Onze 'zorgzame samenleving' kende (door de eeuwen heen) altijd buitensporig geweld.” Mijn droom van vanmorgen. De ziel vertelt: “We doen net alsof dat er niet is door allemaal in de pas te lopen en hen aan te geven bij de juf of meester die afwijken. Burgernet. Voor klikspanen. 'Gij zult conformeren.' Zo creëren we schijn-veiligheid. Ander woord voor kop in 't zand - terwijl 's avonds iemand in je dorp het ziekenhuis wordt ingeslagen vanwege iets onbenulligs wat gezegd werd in een kroeg; en in eigen land kinderen worden misbruikt en vermoord; en in buurland vreten mensen elkaar op na veertien jaar burgeroorlog en is een leven miserabel en niets waard. Maar oh wat zijn we beschaafd.
“De blanke mens is de grootste hypocriet op aarde zolang die ten eerste zijn eigen geschiedenis niet kent of wil kennen (kop in 't zand) èn niet erkent waartoe hij in staat is als vazal van de Staat waartoe hij behoort als dienaar en onderdaan, sinds hij -en allen hier- volledig gehersenspoeld wordt door twaalf jaar school...
“Het ís een rottroep. En het is niet jouw zaak maar die van een ander? Toch moet jij meehelpen opruimen. Omdat opruimen en opbouwen nu eenmaal leuker is dan afbreken.”
Diepe zucht. 'Jezus, is dit het?' hoor ik mezelf zeggen? Onderweg fietsend hoorde ik mezelf al zeggen: 'Kan mij het schelen' - oftewel: die troep is niet van mij en het is ook niet mijn zaak om het op te ruimen.
Twee keer mis.
“Het is wel mijn zaak en ook om het te verbeteren waar mogelijk.”
“Het is een interessante tijd. Omdat we op het breekpunt staan om dit collectief te veranderen en uit die fokking klerezooi te stappen. In ieder mens leeft het besef hoe het wèl hoort. Een diep moreel besef dat ligt te wachten tot het er mag zijn, voorbij ver- en onderdrukking en aangeleerde normen en waarden.
Terwijl ik het kruispunt passeer waar agenten oefenen om met de hand het verkeer te regelen. Voor als de stroom uitvalt.
“Voorbereiden doe je niet door schrap te zetten en angstvallig vast te houden aan bezit. Voorbereiden doe je niet door voorraden in te slaan en in angst te leven.
“Voorbereiden doe je... door de straat op te gaan en voeling met de wereld te hebben waar jij deel van uitmaakt. Verbinden met de mensen. Je moet het samen doen.
Je bent er nu eenmaal, toch? Nou dan. Kun je net zo goed wat doen. Aanpakken dus.
Nu nog niet hoor. Morgen pas.
Mentaal moet je echter jezelf zover krijgen dat je geest als water is en met alles om kan gaan, zodat geen enkele tegenslag ons uit het veld kan slaan en terreur in welke vorm ook (rechtbank, belastingdienst, geld, verplichtingen) jou en mij niet langer leiden noch dwingen noch beïnvloeden. Angst dient plaats te maken voor stabiliteit, in de mens zelf. Staan als een huis, op je eigen grondvesten, verankerd in je hart.
Waar anders. Gronden of aarden doe je in je eigen hart. Bij jezelf. Bij jezelf, nergens anders.
Dan gaat de rest van ZELF.”
“Voorbereiden doe je niet door voorraden in te slaan en in angst te leven. Voorbereiden doe je... door de straat op te gaan en voeling met de wereld te hebben waar jij deel van uitmaakt. Leven zonder reserve, zonder enige terughoudendheid.
Ik weet het. Ik heb me niet druk te maken. Zorgen over morgen. Het is mijn zaak niet.
Leven zonder reserve, zonder enige terughoudendheid. Gelukkig zijn in het NU, dát is mijn zaak.
Oftewel: “Blijdschap is de mooiste van alle passies”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten