zondag 4 januari 2015

Dieptepunt: de mensheid op zijn slechtst. En de weg die we gaan om eruit te komen.

“Struck by Lightning” (trailer: youtu.be/JAakou4Kdhw) is het onwaarschijnlijke verhaal van een scholier die continu iedereen de waarheid vertelt en na z'n dood (hij wordt getroffen door de bliksem) door iedereen ineens op handen wordt gedragen terwijl zijn houding en Gezond Verstand voort leven.

Onwaarschijnlijk, omdat er genoeg mensen geweest zijn die belangrijke boodschappen achter lieten zonder dat er iets mee leek te gebeuren. Kennelijk heeft dat een flinke inwerktijd nodig.

Wat maakt een boodschap belangrijk? Het hart geeft ons boodschappen dus wie er naar luistert en zulks verwoordt, spreekt vanuit het hart en spreekt dus de waarheid. Dat noemen we Gezond Verstand - dat waar het hart bij zit. Gevoel dus eigenlijk. Datgene waarvan niemand lijkt te weten wat dat nu eigenlijk is. Het is in wezen de ziel die tegen ons spreekt en ons warm-menselijk doet handelen...wanneer we dat de kans geven. Ziel mag dus gevoelsverstand heten. Toepasselijke variant op de toch niet volledig begrepen term “Gezond Verstand”, immers.

Dieptepunt: de mensheid op z'n slechtst


Fenomeen op facebook; een “dame” reageerde opvallend aanvallend op een post en van het één kwam het ander, haar reacties zag ik in een dag uitzaaien als een kwaadaardige tumor. Toepasselijk woord omdat kanker feitelijk emotionele kou is en kou exact was wat zij liet zien omdat ze er vol mee zat. Ik vergelijk haar vele reacties openlijk met een kleverige clusterbom en benoemde wat ik zag gebeuren maar bleef keurig en neutraal. Toch werd het gedrag er niet beter op; eerder slechter. Wat ik zag was: Een vorm van protest zonder te beseffen waartegen. Is dit de mensheid op z'n slechtst? Zijn we op een absoluut dieptepunt terechtgekomen en weten we niet beter dan elkaar de hersens in te slaan met onze onvrede? 

Het bracht mij dit inzicht:
“Kijk even wat dit in JOU los maakt ipv meteen mentale klappen uit te delen,
door jouw onvrede te zien wakker worden,
en de neiging niet te kunnen onderdrukken om dat gelijk bij een ander te willen neer te leggen...”

“Het positieve aan deze draad/post was: dit bericht bracht gelukkig veel in beweging. Veel reacties van mensen. Zodat ik, jij en iedereen kan zien WAAR WIJ ZITTEN. Onderschat dat niet: de meesten van ons zijn emotioneel gezien nog niet verder dan tieners, zoals nu blijkt.

“Kijk maar. De redactie van deze pagina is vandaag zelfs psychopaat genoemd. Met welke intentie schrijft iemand dit ooit? Om zelf gezien en gehoord te worden toch zeker? Om reactie uit te lokken, toch? It's all a cry for love, toch? Verder is het relatief onschuldig en wellicht zelfs aandoenlijk... maar zulke woorden zijn niet onschuldig en zulke boodschappen zijn niet zonder lading maar schreeuwen om aandacht en getuigen bovendien niet van stabiel of volwassen gedrag.”

Men interpreteert maar stelt geen vragen. Bij volwassen gedrag hoort dat precies andersom. 


Nog één ding - ik heb nooit antwoord gekregen op de volgende vragen aan degene die onbehouwen aan de haal ging/gingen met mijn woorden en mijn intenties geweld aan deed:
“Verbijsterend dat op een boodschap met zo'n mooie intentie, zo naargeestig gereageerd wordt; zo aanvallend, zo verwijtend, zo beledigend zelfs. Niemand spreekt zich uit dwz niemand zegt wattie voelt en houdt dat voor zichzelf; bijna niemand stelt vragen ter verduidelijking; wel veel interpretatie en oordeel en -dus- projectie...

Zeg mij: Wat is daar nu volwassen aan?
Waarom doe je dit?
Wat heb je nodig?
Wat levert het je op, door mijn info de grond in te boren?? Wie wordt daar beter van? Hoe word je daar beter van?

Zo te zien heb je nu huiswerk...”

Onvoorstelbaar gedrag
Werkelijk waar. Onvoorstelbaar gedrag. Over honderd jaar kijken we hier met verbijstering naar terug dus vandaar dat ik het nu opteken. Toch maakt dit onlosmakelijk deel uit van ons alledaagse leven en één bericht van mij (over het gemis van de vaderlijke omarming; het doet mensen de rest van hun leven mank lopen) haalt dat allemaal in één klap naar boven. Mooi toch? Dan kunnen we er wat van leren! Dit is hoe zelf-sabotage eruit ziet namelijk.

“Dit illustreert exact waar ik het al maanden over heb: we zijn niet bij ons zelf en zoeken het buiten onszelf. Leerzaam, dan toch? Loop er niet van weg. Er is genoeg te halen. Wanneer je eraan toe bent.” Het is dus leerzaam wat hier gebeurt. Dat houdt in dat we er lering uit te trekken hebben...

Ben overigens onberispelijk in mijn woorden geweest. Voor wat het waard is: er steekt geen kwaad in NIET ÉÉN van mijn reacties. Ergo: “Iemand vol boosheid is gemakkelijk te provoceren”. Goeie, hè?

Verdeel en Heers in de praktijk



Eerder schreef ik over Verdeel en Heers maar dit werd door de meesten genegeerd of niet begrepen.
In november kwam dit inzicht tevoorschijn (link):
“Gehavend kwamen we uit onze opleiding die tegenstrijdig genoeg 'opvoeding' heette - ieder mens kan zelf wel aangeven wat hij nodig heeft en dat is er systematisch uitgeramd.

Blauwe plekken doen zeer. Het aanraken ervan doet opnieuw zeer en het aanraken van Oude Pijn doet zóveel pijn dat ermee dreigen genoeg is om je te dwingen en netjes in de pas te lopen; “goed gedrag houdt zo een heel volk gegijzeld” - wat begint bij school. Jij en ik moeten in het gareel lopen,
hetzelfde denken,
hetzelfde doen,
hetzelfde aangestuurd kunnen worden... met competitie als drijfveer. Onderlinge competitie om helemaal niets: “Om de beste te worden” is geen reden, het is uiting van een spelletje Verdeel en Heers, omdat je eigenlijk en veel beter zou moeten leren hoe je de beste “Jij” zou kunnen worden. Maar dat leren jij en ik niet.

Competitie. Strijd. En ons langzaam dovende vlammetje.

Dat heeft verdacht veel weg van een samenzwering om hele volken onder de duim te houden.

Ben je deel van het probleem (en loop je in de pas en geef je andere mensen aan) ...?
of ben je deel van de oplossing en ont-wikkel je je eigen potentie ten volle, door...

jouw EIGEN SPONSOR te zijn...?

...en te roepen 'Fukkit' en 'Just do it' en ervoor te gaan...?

Maak je eigen potentie vrij. Keer terug naar je ware natuur en...

Wees je eigen sponsor;

ga je eigen weg
op eigen titel
van eigen geld
in jouw eigen tijd

...en oogst je eigen vruchten van je eigen werk tot je eigen plezier

Oftewel: word je eigen partner in je eigen tijd en sponsor of financier dat zèlf.

Dat...is thuis-komen. Bij je-zelf!” (bron)

Wat astronauten ons laten zien: terug naar zelf-bewustzijn



Zie je waar wij ons allemaal DRUK om maken. Om niets eigenlijk. Terwijl we in hoog tempo aan het vastlopen zijn. Luister maar naar astronaut Wubbo Ockels in zijn laatste speech voordat hij overleed van mei 2014: youtu.be/6rDG6pE-GGY 

Ik heb nog een ander filmpje gevonden en dat toont ons iets heel bijzonders op een indirecte maar super duidelijke manier. Zit je? De drijfveer voor (die) astronauten om de ruimte in te gaan en naar de maan te vliegen blijkt achteraf niet om andere planeten te bezoeken of sterren in kaart te brengen. Het is juist geweest om weer terug te keren - vooral naar onszelf.
 
“Het is om ons bewust te worden van onszelf; “zelfbewustzijn” oftewel een dieper besef ontwaakt zoals deze astronauten beseffen. “Selfawareness” - zo beleefden zij deze intense verbondenheid en eenheid. Dat is de boodschap van deze astronauten.
 
“Wegvliegen van deze planeet is namelijk het ultieme voorbeeld van “naar buiten kijken” en vooral van “iets buiten onszelf zoeken”, in plaats van “het in onszelf zoeken.”
DAT is de eigenlijke beweegreden geweest voor astronauten om van de aarde weg te vliegen; om er weer naar terug te keren èn in extase de aarde te bewonderen èn zich van zichzelf bewust te worden.
 
“Zelfbewustzijn. Het hoort bij Aquarius. Wat een boodschap!”
We hebben weer verliefd te worden op onszelf en op onze omgeving; de planeet waarop we leven. En ons te laten inspireren met hernieuwd zelf-bewustzijn. Dat delen deze astronauten met ons. Bron: facebook.com/video.php?v=653246264785044.

Wat levert het op?


Zulke strijd komt dagelijks voor in het klein en in het groot. Loop er niet van weg. Het levert wat op! Pak de boodschap!

Het is een mooie tijd. Gebruik haar wel. Iedereen loopt vast. Verberg je daar niet voor maar kom er openlijk mee, we kunnen elkaar helpen en dat dienen we ook te doen. Ieder mens zit zo in wezen in elkaar. Doe je dat niet dan volg je je hart niet maar saboteer je haar. Dat mag uiteraard, maar zo werk je jezelf tegen.
Dat is de definitie van zelf-sabotage; daarover ging de vorige blog (zelfsabotage, het stille verdriet).

Zie wat er gebeurt. En lach erom. Het is weer een stralende dag.”++

[1457 woorden]


Meerleeslinks:


Gepost door op
Labels: , , , , , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)