Wat we zoeken en vinden in “Feestjes” | hoe we met Seks onder de duim gehouden worden

Ik wil je in vertrouwen iets vertellen. Ik was vannacht op een feestje. Zo'n feestje van 75 euro zoals het nieuwjaarsfeestje van Lloyd-Acardi. Het was over de top. Ieder was extravagant gekleed. Veel bloot. Naar binnen ging je hangend aan twee ringen om je omhoog te laten tillen naar de vloer erboven zodat iedereen je billen kon zien. Je kreeg toegang met een elektronisch kaartje.

Binnen was alles Weird en omdat toch niemand bij zichzelf is, kon dat nog eens extra over de top. Want dan is dat “leuk.”
 

Draait alles altijd om seks?

Feitelijk draaide alles, eigenlijk, om seks. Primaire behoeftes kwamen naar de oppervlakte want “nu kon dat” dus mensen wilden zich laten gaan; ter plekke of na het feest. Dan is er lol. Anders niet.

Mensen willen graag toegeven aan wat er in hen leeft. Ze vergeten dat het tijdelijk is en nep en dat de terugslag onmiskenbaar en onherroepelijk volgt: de anticlimax van het besef dat niets echt is - omdat ons gevoel niet meedoet.

Armoe

Een armoedige bedoening, mensen die zich als neuk-graag vee gedragen, zich laten leiden door spiegeltjes en kraaltjes, zich primair tonend met niet veel meer vermogens dan een dier. Kijk zelf maar op deze “NYE 2015 "Moulin Rouge" Aftermovie”
 
Heeft lang geduurd om mij los te worstelen van die wurggreep van Het Systeem om maar overal aan mee te willen doen, om zeker te zijn van afleiding en afhankelijkheid.

Alles buiten onszelf zoeken...

Het is verdrietig makend om mensen alles buiten zichzelf te zien zoeken. Alles. Plezier, vertier, genot: alles komt van buiten. Alles moet “van buiten” komen. 

Hoe kijken we naar de andere gasten, eigenlijk? Hoe bekijken we “nieuwe binnenkomers”? “Kunnen we samen spelen en samen lol maken?”, of: “Kan ik je verleiden en kan ik je zo voor mijn karretje spannen zodat jij mijn lasten draagt?” Seks als middel... dus iedereen vertoont hoerig gedrag in het kader van een maatschappij die draait op horigheid, zonder zich helemaal bewust te zijn. Uitbuiting dus. Machtsspelletjes eigenlijk. Met als doel, de ander jouw lasten te laten dragen. Omdat niemand ooit geleerd heeft op eigen benen te staan. Is dat vol-wassen gedrag?

Dit is een hele belangrijke constatering trouwens: “seks als middel”

 
Seks als middel... dus ieder mens, die niet bij zichzelf is en meegaat met die onzin, vertoont hoerig gedrag in het afgebakende en toelaatbaar geachte speel-kader van een maatschappij die draait op horigheid, uitbuiting dus, zonder ons bewust te zijn. Half bewust is óók onbewust. Want je doet er geen donder mee dan.

We worden klein gehouden en vrijheid van seks is dus een ideaal sturend middel gebleken om een volk onder de duim te houden.

Kijk naar de advertenties, openlijk op straat! Blote Wijven om een mobieltje aan te prijzen! Duuh!
(zie: “demonisering van de vrouw”)

...ècht plezier is simpel en dichtbij

Terwijl echt plezier zo simpel is. Zitten en verbinden. Dat zie je aan Kinderen. Hun stralend glimmende ogen zeggen alles wanneer je rustig met ze zit en de draak steekt met alles en praat vanuit verbinding oftewel “vanzelf”. Dan ontspannen ze en kunnen zichzelf zijn bij Grote Mensen. Kinderen kun je niet misleiden, ze zitten veel dichter bij hun gevoel en ontmaskeren “deceptie”, misleiding, gelijk. Stel ze maar eens vragen. De jongere garde is meedogenloos eerlijk namelijk. Zoals het hóórt, trouwens. En dat weet jij ook.

“Kinderen zijn meedogenloos eerlijk... dus vechten we met ze want we willen geen getuige van ons eigen onvermogen.”

Daarom zijn Grote Mensen bang voor Kinderen. Omdat Kinderen weten wat belangrijk is en dat laten zien: spelen, delen en wezenlijk contact. 
We zijn gezegend met de hordes Nieuwetijdskinderen die ons kompas zijn en ons bevestigen wanneer we op de goede weg zijn èn ons laten voelen wanneer we dat niet zijn. En dus vechten we met ze want we willen geen getuige van ons eigen onvermogen. Dus moeten ze aan van alles voldoen. Domme regeltjes die alle levenslust vermoorden zoals ook bij ons gebeurd is.

Protest - van kinderen van alle leeftijden

En wij, Grote Mensen, vinden het maar gek wanneer Kinderen protesteren. Bordje niet leeg eten. Hard gillen op straat van frustratie. Dingen stuk maken. Wacht even. Dat doe jij zelf toch ook??

Geef eerst zelf eens het goede voorbeeld dan??

We gebruiken drugs om de waarheid te kunnen beleven; dat lukt nuchter niet. Ons leven is dus één grote leugen.

Elke roker weet het: “Wie rookt, liegt tegen zichzelf.” Geldt dat dan ook voor andere vormen van afleiding zoeken? Alcohol, overmatig eten, chocola, suiker, relaties, shoppen, gamen, werken, seks? En feestjes? Om maar ergens op te leunen en je lasten niet te voelen? Want daarvan ben je afhankelijk om je goed te voelen dus. Is dat dan géén protest??

Hoe lieg jij??

Hoe misbruiken wij seks? Stel jezelf de vraag maar. “Hoe vervullend is seks?” 
De vraag is eigenlijk: “Waaraan moet seks voldoen om werkelijk vervullend te zijn?”

Dat is verbinding natuurlijk; wèrkelijke connectie met iemand die óók bij zichzelf is. Anders is het leeg. Niets. Net als roken, drugs en alcohol, slechts een middel om je leegte te verhullen en “om maar wat te hebben”. Dat weet iedereen - iedereen die seks misbruikt als ontsnappingscapsule om tijdelijk niets van een armoedig bestaan te hoeven voelen.
“Seks willen is vaak leunen op een ander”. Ieder mens straalt z'n behoefte en daarmee z'n tekort uit. Dus je bent te lijmen met een natte vinger en dat is voelbaar voor anderen. Dat geldt voor bijna alles wat we doen om ons beter te willen voelen. Dat geldt zelfs (en juist) voor seks. Dan wordt seks “om maar iets te hebben”. Uit: dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2014/08/seks-willen-is-vaak-leunen-op-een-ander.html

==

Droom

Droom. Feest. Nu de achtergrond van die droom en dat feestje belichten. Ik was in december gevraagd of ik met oud en nieuw wilde optreden op zo'n feestje. Het ging uiteindelijk niet door, daar zorgde mijn ziel wel voor. Maar de boodschap heb ik nu. Het is me duidelijk waarom. Alle beelden kwamen luid en duidelijk langs in mijn droom vanmorgen: 
 

“Niemand is bij zichzelf. Vertier komt van buitenaf”

Mijn gewezen mentor was er ook trouwens. Hij was er, liep in en uit, en ging zijn eigen gang. Liep ook zo weer weg toen hij genoeg van dat circus had gezien. Van de poppenkast. Mijn geweten was dat dus; de ziel zelf. Zo doe ik, als ik er genoeg van heb. Ik loop ook weg uit gezelschap of bioscoopfilms als het ruk is; als het klaar is, is het klaar. “Dit gesprek is over. Doei”

“Red mij!” - hoe het altijd toeging op “feestjes”

Ik ben een mensenmens en was vroeger overal waar mensen waren. Om te genieten van de energie van mensen en hoe ze doen. Zodra het obligaat wordt - een “verplicht nummer”  dus - ben ik weg. Het gelul van mensen die niets zeggen om maar wat te zeggen te hebben. Mensen die robotachtig, rondkijkend-dansen met een kop vol zorgen en de wens “als ik maar een partner vind, als ik maar een partner vind” op hun netvlies, jagen mij weg. Mensen etaleren dan hun tekort. Dat geeft geen positieve sfeer. Dat geeft negativiteit. “Amsterdam: Stad van Verleiding”, zei mijn mentor. Ik noem het “Stad van Hoop”: we kijken allemaal buiten ons zelf voor een strohalm om ons aan vast te klampen en roepen dan: “Red mij!”

Wat we zoal doen om onze lasten door een ander te laten dragen

Ik sprak twintig jaar geleden een oude buurman aan met Duitse roots die 's middags zat te eten bij Van der Valk. Hij zat erbij als een verloren puppy, strategisch opgesteld, vlakbij de deur. Geen vrouw kon hem ontgaan. En omgekeerd: hij wilde dat iemand voor hem ging zorgen. Dus hij wilde dat een ander zijn lasten zou dragen. Achossie toch. Ik, lul, sprak hem als vanzelf aan en toonde mijn levenslust en deed hem als vanzelf een paar suggesties. Lachen, toch? Een man van 55 jaar hoort zich niet zo te gedragen. Ik was er overigens om iemand uit eten te vragen en liep recht op dr af, gaf mijn boodschap en mijn kaartje af en ging weer. Ook leuk. 

We hebben later afgesproken en zijn wat wijn gaan zuipen in Zandvoort en ik liet haar, Ellen, dronken terugrijden in mijn wagen onder het genot van muziek van Queen; who wants to live for ever. Een prachtige avond en eenmalig. Het klikt of klikt niet.
Toen droeg ik nog kostuum en een bril. Nu niet meer. Nu zie ik veel meer dan toen. 

Naschrift

Ik zeg niet dat het verkeerd is om een feestje te bouwen. Integendeel. We moeten juist bij elkaar kruipen en plezier maken want we zijn sociale dieren; het hoogste goed ìs lol maken. Ik stel alleen, dat dat niet gaat zonder eerst ons eigen partner te worden. Anders gaat het nergens om. Alleen om onzin en extreem gedrag. Het is dus precies zoals Harrie Jekkers bezingt in “ik hou van mij”, waarom je éérst van jezelf moet houden: youtu.be/I-4bq4tuTfA Anders krijg je excessen oftewel extreem gedrag en schone schijn zonder gevoel, dus zonder enige beleving erbij.

En dat vind ik heel verdrietig. ++